Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1392/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. K.

W dniu 30 maja 2023 roku w K., dokonał umyślnego uszkodzenia pojazdu marki T. o nr rej. (...) w ten sposób, że uderzając pięścią w pokrywę silnika doprowadził do jej wgniecenia oraz pęknięcia powłoki lakierniczej, powodując straty w łącznej wysokości 1.107,00 na szkodę M. S.,

- tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 30 czerwca 2023 roku na parkingu sklepu (...) w K., przy ul. (...) doszło do zdarzenia drogowego pomiędzy G. S., a K. K.. Pasażerem pojazdu była M. S.. Kolizja polegała na tym, że G. S., prowadząc pojazd mechaniczny marki T. o numerze rejestracyjnym (...), wyjeżdżając z miejsca parkingowego zahaczył pieszego K. K., który wszedł w pojazd od boku. Oskarżony wezwał na miejsce patrol Policji, który ukarał mandatem karnym zarówno kierującego pojazdem, jak i pieszego. W między czasie, jeszcze przed przyjazdem funkcjonariuszy Policji, oskarżony w złości uderzył pięścią w maskę pojazdu marki T. o nr rej. (...), należącego do M. S., przez co doszło do wgniecenia oraz pęknięcia lakieru. Na skutek jego działania spowodował straty w wysokości 1.107,00 złotych. Oskarżony w dniu 13 czerwca 2024 roku uiścił na rzecz pokrzywdzonej kwotę 1.115,00 złotych.

Notatka urzędowa

Zeznania świadka M. S.

Kserokopia zaświadczenia o zdarzeniu drogowym

Zeznania świadka G. S.

Protokół oględzin rzeczy

Dokumentacja fotograficzna

Kserokopia kosztorysu

Płyty DVD-R

Wyjaśnienia oskarżonego

Protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

Potwierdzenie przelewu

k. 1

k. 9-12, 92-93

k. 13

k. 16-17, 93

k. 18-19

k. 20-22

k. 23

k. 28

k. 43-45, 92

k. 48-49

k. 94

Oskarżony ma aktualnie 35 lat. Jest żonaty, na swoim utrzymaniu posiada żonę i troje dzieci. Jest bezrobotny, posiada zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 2.988,00 złotych. Posiada samochód marki V. (...) r. 2001. Nie jest karany, prowadzi społecznie akceptowalny tryb życia.

Dane osobopoznawcze

Notatka dot. ustalenia stanu majątkowego

Wydruk

Notatka urzędowa

Karta karna

k. 43-44

k. 47

k. 50, 51

k. 52

k. 91

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę i oparł się na wyjaśnieniach K. K.. Oskarżony składał swoje wyjaśnienia zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed sądem w trakcie rozprawy głównej. Sąd dał wiarę oskarżonemu co do tego, iż do zdarzenia doszło w wyniku impulsu i poddenerwowania spowodowanego zdarzeniem drogowym z jego udziałem, a także co do przebiegu zdarzenia. Ponadto oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazał, iż chciał naprawić szkodę na rzecz pokrzywdzonej, co faktycznie uczynił po rozprawie głównej z dnia 11 czerwca 2024 roku, w dniu 13 czerwca 2024 roku. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego korespondują ze zgromadzonym w sprawie pozostałym materiałem dowodowym.

1.1.1

Zeznania świadka M. S.

Sąd dał wiarę i oparł się na zeznaniach M. S., która na gruncie niniejszej sprawy jest jednocześnie pokrzywdzoną. Zeznania te są spójne, korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka G. S., który był uczestnikiem zdarzenia. Świadek szczegółowo opisała przebieg zdarzenia z udziałem oskarżonego, w tym w jakich okolicznościach do niego doszło. Zeznaniom świadka należało przyznać przymiot wiarygodności.

1.1.1

Zeznania świadka G. S.

Sąd dał wiarę i oparł się na zeznaniach G. S., który to był uczestnikiem zdarzenia drogowego z udziałem oskarżonego. Zeznania te są spójne, korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka M. S.. Świadek szczegółowo opisał przebieg zdarzenia z udziałem oskarżonego, w tym w jakich okolicznościach do niego doszło. Zeznaniom świadka należało przyznać przymiot wiarygodności.

1.1.1

Materiał nieosobowy

Sąd jako wiarygodne ocenił znajdujące się w aktach dokumenty, albowiem nie zaistniały jakiekolwiek względy podające w wątpliwość stwierdzoną w nich treść.

W zakresie, w jakim miały one charakter dokumentów urzędowych, nie ujawniły się podstawy do obalenia domniemań legalności. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty w ramach przysługujących im kompetencji i zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przepisanej przez przepisy formie. Nie były one jednocześnie kwestionowane przez którąkolwiek ze stron.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu.

Opisanym działaniem oskarżony wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w art. 288 § 1 k.k. Czynu z art. 288 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. W art. 288 § 1 k.k. kryminalizacji podlega naruszenie integralności cudzej rzeczy. Indywidualnym dobrem chronionym tymi przepisami są prawa majątkowe do rzeczy oraz jej posiadanie w zakresie, w jakim ich wykonywanie wymaga nienaruszalności rzeczy i jej zdolności do używania zgodnie z przeznaczeniem. Podmiotem przestępstw z art. 288 § 1–2 k.k. może być każda osoba zdolna do odpowiedzialności karnej (przestępstwa powszechne). W art. 288 § 1 k.k. wymienione są alternatywnie trzy czynności sprawcze (przestępstwo wieloodmianowe). Mogą być zrealizowane zarówno przez działanie, jak i przez zaniechanie, np. niedopilnowanie zwierzęcia, które wyrządziło szkodę. Zniszczenie rzeczy należy rozumieć jako jej nieodwracalne i całkowite unicestwienie albo nieodwracalne pozbawienie właściwości charakterystycznych dla rzeczy określonego rodzaju, do których ją zaliczano (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2017 r., IV KK 145/17, L.). W orzecznictwie zniszczenie określane jest też jako takie uszkodzenie, przy którym przywrócenie stanu poprzedniego nie jest w ogóle możliwe (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1993 r., III KRN 98/93, OSNKW 1993, Nr 9–10, poz. 64). Uszkodzenie polega na naruszeniu substancji rzeczy, które nie sięga granic jej zniszczenia, zwłaszcza jeśli ma charakter odwracalny (M. K., Przestępstwo, s. 65), stanowi "częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie itp." (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2017 r., IV KK 145/17, L.). Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku uniemożliwia używanie jej zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem mimo nienaruszenia jej substancji. Wymienione czynności sprawcze mają charakter skutkowy, co przesądza o zaliczeniu przestępstwa z art. 288 § 1–2 k.k. do materialnych. Przestępstwa z art. 288 § 1–2 k.k. mogą być popełnione tylko umyślnie, w obydwu postaciach zamiaru (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2022 r., II AKa 310/21, L.).

W ocenie Sądu oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, doprowadzając do uszkodzenia pojazdu należącego do M. S., tuż po zdarzeniu drogowym. Zdaniem Sądu, oskarżony był w stanie wzburzenia i poddenerwowania zdarzeniem drogowym z jego udziałem, jednak miał świadomość, iż uderzając w pokrywę silnika pojazdu może doprowadzić do jego uszkodzenia, pomimo tego, godził się na to i to uczynił. Swoim działaniem oskarżony niewątpliwie wypełnił znamiona art. 288 § 1 k.k. Ponadto sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony w dniu 13 czerwca 2024 roku uiścił całą należność na rzecz pokrzywdzonej, naprawiając jednocześnie szkodę w całości.

Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu, stopień winy oskarżonego i okoliczności popełnienia czynu Sąd na podstawie 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu. Oskarżony działał z zamiarem ewentualnym. Wobec powyższego fakt, iż przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. oskarżony popełnił działając z zamiarem ewentualnym wpływa na obniżenie stopnia społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu również motywacja oskarżonego oraz sposób i okoliczności popełnienia przestępstwa nie zasługują na szczególne potępienie. Oskarżony zadziałał pod wpływem impulsu i zdenerwowania. Zdarzenie drogowe wywołało u oskarżonego negatywne emocje, nad którymi nie udało mu się zapanować.

Powyższe okoliczności popełnienia czynu przy braku jakichkolwiek szczególnych okoliczności obciążających, dotyczących ściśle analizowanego, konkretnego przypadku, w ocenie Sądu pozwalają przyjąć, że zarówno wina oskarżonego jak i szkodliwość społeczna jego czynu nie były znaczne. W tym miejscu podkreślić trzeba, że określenie "nie jest znaczny" nie ma tego samego znaczenia co termin "nieznaczny" i obejmuje swoim zakresem także wypadki o "średnim" stopniu społecznej szkodliwości czy winy – podobnie jest oczywiste, że może istnieć zbiór „średnich” przedmiotów, o których można powiedzieć, że „nie są wielkie”, mieszczących się pomiędzy „niewielkimi” a „wielkimi”. Sąd Rejonowy podziela w tym zakresie poglądy wyrażone przez SA w K. wyrokiem z dnia 30 marca 2005 r. (II AKa 50/05, KZS 2005, z. 5, poz. 33).

Okoliczności czynu oskarżonego nie budzą wątpliwości, zostały wyjaśnione w toku postępowania. Przestępstwo zagrożone jest karą do pięciu lat pozbawienia wolności. Oskarżony jest osobą dobrze wychowaną, zdarzenie będące przedmiotem postępowania miało charakter incydentalny. Ponadto oskarżony naprawił szkodę wobec pokrzywdzonej.

Niekaralność oskarżonego (potwierdzona informacją z Krajowego Rejestru Karnego oraz wyjaśnieniami oskarżonego), sposób życia, a także charakter popełnionego czynu uzasadniają przypuszczenie, że w przyszłości oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sam proces karny i warunkowe umorzenie postępowania są dla oskarżonego wystarczającą nauczką z punktu widzenia prewencji indywidualnej. Nie ma potrzeby wydawania wyroku skazującego w stosunku do oskarżonego.

Na podstawie okoliczności sprawy Sąd nabrał przekonania, iż rozpoznawany czyn był odosobnionym incydentem w życiu oskarżonego i można założyć, iż w przyszłości oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Okres próby w wymiarze 1 roku będzie wystarczającym czasem aby sprawdzić czy prognozy w stosunku do oskarżonego okazały się trafne.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

2

1

Zgodnie z art. 67 § 3 k.k. umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę; sąd może nałożyć na sprawcę obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 1-3, 5-6b, 7a lub 7b, a ponadto orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 lub zakaz prowadzenia pojazdów, wymieniony w art. 39 pkt 3, do lat 2. Przepisy art. 72 § 1a i 1b stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając, iż w toku postępowania oskarżony uiścił kwotę 1.115,00 złotych na rzecz pokrzywdzonego tytułem naprawienia szkody, w ocenie Sądu – przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy - zasadne było orzeczenie od oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 1.500,00 złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Oskarżony był w toku postępowania przed sądem reprezentowany przez obrońcę ustanowionego z urzędu. Obrońca w trakcie rozprawy głównej złożył wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu od Skarbu Państwa. Mając to na uwadze sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy koszty pomocy prawnej świadczonej z urzędu, których wysokość ustalił na kwotę 840,00 złotych, podwyższoną o należny podatek VAT.

4

Uwzględniając sytuację finansową oskarżonego, Sąd za zasadne uznał zwolnić go z obowiązku ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za niniejsze postępowanie.

Podpis

sędzia Joanna Urbańska – Czarnasiak