Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 353/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. N. (1)

W okresie od nieustalonego okresu do dnia 17 stycznia 2024 roku w T. wprowadził do obrotu, wbrew przepisom ustawy, znaczną ilości środków narkotycznych w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 244,66 g. oraz w postaci marihuany o masie netto 14,83 g, które w dniu 17 stycznia 2024 roku posiadał, wbrew przepisom ustawy, w miejscu swojego zamieszkania w T., ul. (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 13 czerwca 2018 roku do dnia 5 lutego 2019 roku, od dnia 13 maja 2019 roku do dnia 14 maja 2019 roku oraz od dnia 5 grudnia 2019 roku do dnia 30 listopada 2022 roku w całości kary trzech lat i ośmiu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lutego 2021 roku, sygn. VIII K 979/20, orzeczonej za przestępstwa m.in. z art. 62 ust. 2 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

tj. o przestępstwo z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W toku wykonywanych czynności służbowych funkcjonariusze Policji ustalili, że zachodzi podejrzenie posiadania przez M. N. (1) w jego miejscu zamieszkania środków narkotycznych w postaci amfetaminy i marihuany. Znaleziono u niego i zabezpieczono, celem dokonania analizy kryminalistycznej (chemicznej i toksykologicznej) zawiniątko foliowe z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego, trzy zawiniątka foliowe z zawartością białej substancji, zawiniątko foliowe z zawartością substancji koloru kremowego, plastikowy pojemnik na moc z zawartością białej substancji. W toku przeszukania zajmowanego przez mężczyznę lokalu zabezpieczono również wagę elektroniczną koloru czarnego oraz telefon komórkowy, należący do M. N. (1). W związku z tym M. N. (1) został zatrzymany.

Notatka urzędowa,

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych, protokół przekazania dowodów rzeczowych

1, 190, 99-100

Protokół zatrzymania osoby

2-3

Protokół przeszukania

6-8

Protokół oględzin rzeczy

11-13

W mieszkaniu oskarżonego zabezpieczono środki odurzające i psychotropowe w postaci marihuany i amfetaminy w ilości – odpowiednio: 14,83 g netto i 244,66 g netto. Wskazać należy, że ilości podane w akcie oskarżenia nieznacznie różniły się od ustaleń laboratoryjnych.

Biegły z zakresu badań chemicznych w toku przeprowadzonych oględzin i badań dostarczonego do Laboratorium Kryminalistycznego KWP w B. wydał opinię, której treść potwierdziła podejrzenie posiadania przez M. N. (1) środków narkotycznych w postaci amfetaminy.

Opinia biegłego

89-90, 93-95v

M. N. (2) był wcześniej wielokrotnie karany, ostatnio na mocy wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lutego 2021 roku, sygn. VIII K 979/20. Wyrok ten zawiera połączenie 6 wcześniejszych skazań, w większości w sprawach popełnionych przestępstw przeciwko mieniu, zaś w dwóch w prawach o posiadanie narkotyków, za co Sąd wymierzył mu odpowiednio kary: 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 roku pozbawienia wolności.

Karta karna

36-41, 44-48, 82-86, 159-163v

Odpisy wyroków

196-198v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia M. N. (1)

W toku postępowania przygotowawczego M. N. (1) przyznał się do posiadania narkotyków i skorzystał z prawa do odmowy składnia wyjaśnień (k. 32, 67v).

Na posiedzeniu przed Sądem w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania przyznał się do posiadania znacznej ilości narkotyków oraz wyjaśnił, że do tego czynu skłoniła go trudna sytuacja życiowa, tj. rozstanie z partnerką i strata pracy. Nie chciał powiedzieć, od kogo uzyskał środki narkotyczne, ale miał na nich zarobić, a z pozyskanych pieniędzy spłacić dostawcę. Stwierdził, że częściowo sam skonsumował te narkotyki. Umówił się z osobą, która mu je dała, że zapłaci za nie łączną kwotę 2 600 zł (k. 75-76)

Na rozprawie przed Sądem oskarżony ponownie przyznał się do posiadania znacznej ilości narkotyków. Wyjaśnił, że jest człowiekiem uzależnionym i że leczył się w poradni terapeutycznej. Wskazał, że kupuje dla siebie większe ilości narkotyków, ponieważ uważa to za bardziej ekonomiczne rozwiązanie (k. 199v).

Nie przyznał się do zarzutu wprowadzania środków narkotycznych do obrotu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w którym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. osiadania znacznej ilości środków narkotycznych, natomiast nie dał wiary jego wyjaśnieniom w zakresie nie przyznawania się do udziału w obrocie tymi środkami. W tej części jego wyjaśnienia nie zasługują na wiarę, bowiem M. N. (1) wyjaśnił, że uzyskał rzeczone narkotyki od osoby znajomej jego znajomego i stwierdził wprost, że chciał sprzedać dalej przekazane mu substancje w celu zarobienia pieniędzy. Powodem takiego działania była trudna sytuacja życiowa i materialna oskarżonego.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że posiadał zakazane substancje, wyłącznie na własny użytek, przede wszystkim dlatego, że M. N. (1) w czasie posiedzenia Sądu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania wprost przyznał, że chciał spieniężyć przekazane mu narkotyki i później zapłacić za nie dostawcy. Kolejnym argumentem, w ocenie Sądu, jest fakt wystąpienia znacznej ilości narkotyków. Sąd podzielił pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, a mianowicie, że niewątpliwie to ilość porcji konsumpcyjnych decyduje o uznaniu, że dany sprawca posiada znaczną ilość środków odurzających w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Natomiast kwestia ustalenia wielkości takiej porcji, może być powiązana z uzależnieniem osoby zażywającej daną substancję psychoaktywną, nie zaś z samym faktem uzależnienia sprawcy czynu polegającego na posiadaniu, wbrew przepisom ustawy, środków odurzających czy substancji psychotropowych (zob. Wyrok SN z dnia 30.11.2023 r., V KK 183/23, LEX nr 3637325). Przedstawione w sprawie dowody jasno świadczą o tym, że posiadana przez M. N. (1) ilość narkotyków z łatwością byłaby w stanie odurzyć co najmniej kilkadziesiąt osób. Następnie należy zauważyć, że u oskarżonego znaleziono, oprócz narkotyków, inne urządzenia świadczące o dzieleniu posiadanych substancji na konkretne porcje, np. poddana oględzinom i opisana w aktach sprawy waga elektroniczna, nosząca na sobie ślady użycia w postaci zabrudzeń szalki białą substancją, co w wysokim stopniu uprawdopodabnia jej kontakt ze znalezioną u oskarżonego amfetaminą.

Opinia biegłego

Z dokumentów zgromadzonych w sprawie, a zwłaszcza z opinii z badań fizykochemicznych wynikało, że zabezpieczone u oskarżonego substancje to: znaczna ilość środków narkotycznych w postaci soli amfetaminy o łącznej masie netto 244,66 g, a także marihuany o masie netto 14,83 g. Powołany biegły ze specjalności: (...) Laboratorium Kryminalistycznego KWP w B., po wykonaniu analizy, jasno stwierdził, że w przekazanych do badań substancjach proszkowych stwierdzono obecność amfetaminy w postaci soli, która jest substancją należącą do grupy II-P Wykazu Substancji Psychotropowych Załącznik Nr 1 - Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, wydanego na podstawie dyspozycji przepisu art. 44f ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Biegły stwierdził również obecność ziela konopi innych niż włókniste o masie netto 14,83 g, które jest środkiem odurzającym należącym do grupy I-N Wykazu Środków Odurzających Załącznik Nr 2 - Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, wydanego na podstawie dyspozycji przepisu art. 44f ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

W ocenie Sądu badania biegłego zostały wykonane i opisane w sposób wyczerpujący, dokładny i rzetelny.

Sposób pozyskania dowodów nie budzi wątpliwości Sądu. W tym miejscu należy zauważyć, że żadna ze stron nie kwestionowała wiarygodności czy tez legalności dowodów w sprawie.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. N. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Występek z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polega, m.in. na uczestniczeniu w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i art. 40a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Ustawodawca w tym przepisie wyróżnił dwie sytuacje: wprowadzanie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej oraz uczestniczenie w obrocie środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej. Przestępstwo zostanie popełnione wówczas, gdy sprawca postąpi chociażby w jeden z dwóch wymienionych sposobów zachowania się (zob. B. Kurzępa [w:] W. Kotowski, A. Ważny, B. Kurzępa, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. III, LEX/el. 2022, art. 56.). Natomiast art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje typ kwalifikowany czynu, tj. zaostrza odpowiedzialność sprawcy, ze względu na ilość danego środka.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że znamiona tego przestępstwa zostały wypełnione. Świadczą o tym rozważania opisane w części dotyczącej oceny dowodów. Jasnym jest, że M. N. (1) brał udział w obrocie substancjami odurzającymi i psychotropowymi w sposób sprzeczny z prawem. Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środki odurzające z grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań. M. N. (1) posiadał substancje z grup I-N oraz II-P. Nie ustalono jednak, by substancje te służyły oskarżonemu do celów innych niż handlowe. Oskarżony nie kwestionował, że znalezione u niego substancje były środkami odurzającymi i psychotropowymi. Zakwestionował jednak zarzut wobec niego, jakoby miał wprowadzać na rynek te substancje. Sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom, opierając się na słowach samego oskarżonego, który stwierdził, że rzeczone narkotyki pozyskał od konkretnej osoby i z którą miał rozliczyć się (zapłacić odpowiednią kwotę – łącznie 2600 zł za obie substancje) po dokonaniu sprzedaży.

Termin „wprowadzanie do obrotu”, którego definicja jest zawarta w art. 4 pkt 34 ustawy, oznacza udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub nowych substancji psychoaktywnych. Jest to zatem aktywna forma nielegalnego obrotu nimi. Należy dodać, że osobą trzecią w tym wypadku nie jest ich konsument, tzn. osoba, której substancje te udostępniono w celu ich użycia. Źródłem posiadania tych produktów może być nie tylko ich wytworzenie lub uprawa (legalna lub nielegalna), lecz także kradzież, znalezienie, przekazanie przez kogoś, kto posiada je legalnie, itp. Ważne jest, aby sprawca przewidywał możliwość, że przekazywane środki lub substancje znajdą się w ten sposób w obrocie, i co najmniej godził się na to. (B. Kurzępa [w:] W. Kotowski, A. Ważny, B. Kurzępa, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. III, LEX/el. 2022, art. 56. [za:] (B. Ślusarczyk, Narkomania. Problemy prawnokryminologiczne, Warszawa 1991, s. 162). M. N. (1) miał bezpośredni zamiar udzielenia narkotyków osobom trzecim w zamian za zapłaconą cenę.

Na gruncie art. 56 ust. 1 - 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzeniem do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej będzie każda czynność polegająca na przeniesieniu własności lub posiadania takich środków, substancji lub słomy makowej, w wyniku której ich odbiorca uzyska do nich dostęp, a zatem będzie mógł z nich swobodnie korzystać. Bez tego elementu osoba dysponująca środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub słomą makową, która chwilowo składa je u innej osoby (oddaje w dzierżenie), aby następnie przekazać je dalej niekonsumentowi, wypełnia znamię uczestnika w obrocie (zob. wyroku SA we Wrocławiu z 25.06.2009 r., II AKa 122/09, LEX nr 512067).

W tym miejscu należy dodać, że Sąd uznał czyny M. N. (1) w kategorii dokonania, a nie tylko przygotowania do popełnienia przestępstwa – jak to sugerował w mowie końcowej obrońca wnosząc o zmianę kwalifikacji prawnej na czyn z art. 57 § 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przygotowanie jest najwcześniejszym stadium realizacji podjętego zamiaru przestępnego, które może powodować odpowiedzialność karną. Jest to stadium dość odległe od dokonania, które oddziela od niego stadium usiłowania. Przygotowanie – zgodnie z jego definicją ustawową zawartą w art. 16 § 1 kk – polega na podjęciu czynności, które mają dopiero stworzyć warunki do podjęcia czynu, który będzie zmierzał już bezpośrednio do dokonania zamierzonego typu przestępstwa. Przygotowanie prowadzi jedynie pośrednio do dokonania i, co należy podkreślić, nie wiąże się jeszcze z realizacją ustawowych znamion planowanego typu przestępstwa. Sprawca podejmuje określone czynności, które mają mu umożliwić lub przynajmniej ułatwić popełnienie zamierzonego typu przestępstwa. W celu jego popełnienia podejmuje określone czynności o charakterze przygotowawczym (zob. V. Konarska-Wrzosek [w:] A. Lach, J. Lachowski, T. Oczkowski, I. Zgoliński, A. Ziółkowska, V. Konarska-Wrzosek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2023, art. 16.). Zebrane w sprawie dowody przeczą twierdzeniu, jakoby oskarżony jedynie dopuścił się przygotowania do zarzucanych mu przestępstw. Podstawową różnicą między przygotowaniem a usiłowaniem jest to, że przygotowanie jest stadium, które pośrednio prowadzi do dokonania i jest ono od dokonania dość odległe. Usiłowanie jest stadium dalszym, bardziej zaawansowanym, które już bezpośrednio zmierza do dokonania, które nierzadko stanowi nawet początek realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego (zob. V. Konarska-Wrzosek [w:] A. Lach, J. Lachowski, T. Oczkowski, I. Zgoliński, A. Ziółkowska, V. Konarska-Wrzosek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2023, art. 16.). W trakcie postępowania sam oskarżony wyjaśnił, że próbował sprzedać przekazane narkotyki, jednak z negatywnym skutkiem.

M. N. (1) posiadał wagę elektroniczną (ubrudzoną białą substancją), służącą do dokładnego odważania posiadanych substancji, tj. dzielenia ich na porcje. Jest to proceder typowy dla handlu narkotykami. Dlatego też Sąd uznał, wbrew wyjaśnieniom oskarżonego, że nie tylko posiadał on substancje zakazane, ale także chciał je sprzedać, a więc tym samym uczestniczył w obrocie tymi środkami. Jego celem było przede wszystkim uzyskanie środków finansowych.

Okoliczności niniejszej sprawy nie budziły żadnych wątpliwości. Zebrany materiał dowodowy, w tym przede wszystkim dokumenty, w sposób jednoznaczny wskazywały, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk, przy czym przestępstwa tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk. M. N. (1) przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w pełni przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przed Sądem powtórzył tę czynność i złożył wyjaśnienia.

Na gruncie art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii należy przyjąć pogląd Sądu Najwyższego, iż posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dn. 21 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U., nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (uchwała składu siedmiu sędziów SN z dn. 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10). W kontekście powyższej uchwały posiadaniem jest każdy fizyczny kontakt ze środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, który polega na chociażby momentalnym nimi dysponowaniem. Naturalnie, z uwagi na znaczenie zwrotu „posiadać” w języku ogólnym, chodzi wyłącznie o te formy dysponowania wskazanymi środkami i substancjami, które w kontekście kulturowym są odbierane jako jednoznaczne zamanifestowanie woli władztwa nad nimi. Wypełniać przedmiotowe znamię będzie zarówno „klasyczne” posiadanie przy sobie lub w miejscu zamieszkania, lub innym miejscu określonych ilości narkotyków bez względu na ich następcze przeznaczenie, ale także chwilowe „trzymanie” związane z procesem odurzania (wymienianie się „skrętem” marihuany)(zob. W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, D. Zając, Kraków, art. 62.). Nie ulega wątpliwości Sądu, że M. N. (1) wypełnił znamiona czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, tj. posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych w znacznej ilości.

Z uwagi na fakt, że oskarżony dopuścił się przypisanego przestępstwa w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od dnia 13 czerwca 2018 roku do dnia 5 lutego 2019 roku, od dnia 13 maja 2019 roku do dnia 14 maja 2019 roku oraz od dnia 5 grudnia 2019 roku do dnia 30 listopada 2022 roku w całości kary trzech lat i ośmiu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lutego 2021 roku, sygn. VIII K 979/20, orzeczonej za przestępstwa m.in. z art. 62 ust. 2 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, czyli czyn ten sam oraz podobny do czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, przy czym oba zarzucane czyny są przestępstwami umyślnymi, Sąd uznał warunki powrotu do przestępstwa, wyrażone w art. 64 § 1 kk, za spełnione. Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zgodnie z art. 11 § 2 i 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Zatem na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, na podstawie art. 11 § 3 kk Sąd mógł orzec wobec M. N. (1) karę pozbawienia wolności od 2 lat do lat 18. Sąd, mając jednak na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, stopień jego zawinienia oraz warunki osobiste, zdecydował, że orzeczona kara 3 lat pozbawienia wolności będzie adekwatną. Oskarżyciel publiczny wnioskował o karę 4 lat pozbawienia wolności. W akcie oskarżenia powołał się na wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 18 lutego 2021 roku, sygn. VIII K 979/20. Wyrok ten jest wyrokiem łącznym, zawierającym połączenie 6 wcześniejszych skazań, w większości w sprawach popełnionych przestępstw przeciwko mieniu, zaś w dwóch w prawach o posiadanie narkotyków, za co Sąd wymierzył mu karę 1 roku i 4 miesięcy oraz 1 roku pozbawienia wolności. Całościowo zaś, wyrokiem łącznym, została wymierzona kara 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął pod uwagę fakt, że oskarżony został uprzednio skazany wielokrotnie, jednak za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymiary kar były niższe niż kary orzeczone za inne przestępstwa, które w efekcie skutkowały orzeczeniem w wyroku łącznym kary 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Stosując się do dyrektyw wymiaru kary, wyrażonych w art. 53 kk, Sąd zwrócił uwagę na wcześniejszą karalność oskarżonego za posiadanie narkotyków. W niniejszej sprawie Sąd nie doszukał się wielu okoliczności łagodzących. M. N. (1) zasłaniał się trudną sytuacją życiową i materialną, tym że rozstał się z partnerką w okresie okołoświątecznym. Nie zmienia to jednak faktu, że jako dorosły, zdrowy i pełni sił człowiek mógł znaleźć pracę i w ten sposób poprawić swój status materialny. Jako taką okoliczność Sąd potraktował częściowe przyznanie się do winy i szczere wyjaśnienia złożone w na posiedzeniu w przedmiocie stosowania środka zapobiegawczego. Natomiast jako okoliczność zaostrzająca wymiar kary należało potraktować wielkokrotną uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz działanie w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk.

Stąd też Sąd uznał, że wymierzona kara 3 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do wagi popełnionego przez oskarżonego czynu i jednocześnie wykaże mu nieopłacalność popełniania tego typu przestępstw, spełniając cele prewencji indywidualnej oraz potrzeby w zakresie prewencji ogólnej.

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. N. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd, na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk, orzekł wobec M. N. (1) karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych). Przepis art. 56 § 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi, że sprawca podlega karze grzywny i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Ustawia zobowiązuje więc Sąd do zastosowania kary grzywny łącznie z wymierzana karą pozbawienia wolności.

W myśl przepisów kodeksu karnego grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2000 złotych, co też w tym przypadku Sąd wziął uwagę. Na rozprawie głównej ustalono, że oskarżony jest bezdzietnym kawalerem, bez osób na utrzymaniu, zatrudniony jako robotnik budowlany i osiągał dochód w kwocie od 4000 zł do 6000 zł. Należy zwrócić uwagę, że M. N. (1) dopuścił się przestępstwa wprowadzania do obrotu substancji psychoaktywnych i odurzających, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Z tego powodu tym bardziej słuszne było orzeczenie kary finansowej wobec sprawcy. W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 20 zł każda nie przysporzy oskarżonemu zbyt dużych trudności w zapłacie takiej kwoty, ponieważ M. N. (1) jest zdrowym człowiekiem w sile wieku i jest w stanie sprostać tak wymierzonej karze.

Stosownie do normy wyrażonej w art. 63 § 1 kk, Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 17 stycznia 2024 roku, godz. 14:00 do dnia 14 maja 2024 roku, godz. 13:35.

Zgodnie z art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 lub w art. 62b oraz w razie umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego orzeka się przepadek środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. Jest to środek obligatoryjny. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, może zarządzić ich zniszczenie. M. N. (1) posiadał amfetaminę i marinuanę wbrew prawu i chciał je wykorzystać, żeby zarobić. Zatem Sąd był zobligowany orzec przepadek i zniszczenie środków narkotycznych, będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Zgodnie z art. 44 § 2 kk Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych - wagi elektronicznej koloru czarnego i pojemnika z tworzywa sztucznego.

W myśl art. 230 § 2 zd. 1 kpk należy zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Postępowanie w sprawie M. N. (1) zostało zakończone, w związku z czym Sąd podjął decyzję o zwrocie telefonu komórkowego, jako własności oskarżonego, ponieważ w ocenie Sądu nie posłużył on do popełnienia zarzucanego M. N. (1) przestępstwa - w następstwie braku znalezienia dowodów w pamięci tego urządzenia.

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I

Sąd uznał oskarżonego M. N. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, z tym ustaleniem, że wprowadzał do obrotu substancję w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 244,66 g oraz w postaci marihuany o masie netto 14,83 g, a także z tym ustaleniem, że czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary orzeczonej wyrokiem łącznym i na podstawie art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, w myśl art. 11 § 3 kk, na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

I

Sąd, na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk, wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych);

II

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres tymczasowego aresztowania od dnia 17 stycznia 2024 r., godz. 14:00 do dnia 14 maja 2024 r., godz. 13:35;

III

Sąd, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci substancji z zawartością soli amfetaminy o masie: 49,10 g, 39,87 g, 50,18 g, 48,84 g. 55,64 g, 14,52 g netto (po badaniach) przechowywanych w Składnicy Substancji Psychotropowych i Środków Odurzających KWP w B., pod numerem I/130/24/N i z arządził ich zniszczenie;

IV

Na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego przepadek na przecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej koloru czarnego i pojemnika z tworzywa sztucznego, przechowywanych w składnicy dowodów rzeczowych tutejszego Sądu po numerem 37/24;

VI

Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w T. świadczenie pieniężne w wysokości 1000 zł (tysiąc złotych). Przepis ten ma charakter obligatoryjny i stanowi, że wysokość orzekanego świadczenia wynosi od 1000 zł do 60 000 zł. M. N. (1) obecnie nie uzyskuje dochodów i nie posiada majątku, dlatego też Sąd zasądził świadczenie pieniężne przyjmując dolna granicę wymaganą ustawą.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd zwrócił oskarżonemu dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego X. z uszkodzonym wyświetlaczem, przechowywany w składnicy dowodów rzeczowych tutejszego Sądu pod numerem 37/24.

Oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, o którego wynagrodzeniu orzeczono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265), mając na uwadze treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach SK 66/19 i SK 78/21 oraz liczne orzeczenia Sądu Najwyższego (m.in. postanowienia w sprawach I CSK 598/20, II UK 244/19, IV CSK 375/20), na mocy którego § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, utracił moc jako niezgodny z Konstytucją RP.

1.KOszty procesu

Przytoczyć okoliczności

Oskarżonemu niniejszym wyrokiem wymierzono karę bezwzględnego pozbawienia wolności. Sąd, w myśl art. 624 § 1 kpk, zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, a wydatkami poniesionymi obciążył Skarb Państwa, ponieważ uznał, że obciążenie oskarżonego kosztami postępowania, przy jednoczesnym braku możliwości zarobkowania i mając na uwadze jego sytuację majątkową, byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Oskarżony nie posiada majątku, ani stałej umowy o pracę (pomocnik na budowie). Obecnie, z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nie świadczy pracy i nie zarabia.

1.Podpis