Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 765/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. G.

pkt 1wyroku

Ł. S.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Oskarżeni Ł. S. i D. G. pod koniec 2020r. zawiązali współpracę w ramach działalności gospodarczej w (...) sp. z o.o. z/s w K. (dalej: L.). Oskarżeni byli jedynymi wspólnikami spółki.

2.  Spółka (...) posiadała rachunek bankowy o nr (...). Pełnomocnictwa do rachunku bankowego posiadali obaj oskarżeni.

3.  Oskarżeni wspólnie zaangażowali się w proces formowania spółki. W tej sprawie byli kilkukrotnie u osoby pomagającej w załatwieniu formalności przy rejestracji spółki (H. P.). W czasie jednej z rozmów omawiana była kwestia karalności osk. Ł. S. w kontekście składu osobowego zarządu.

4.  Ostatecznie członkiem zarządu wpisanym do KRS został oskarżony D. G. (jako niekarany). Uprawniony był do samodzielnego działania w imieniu spółki. Faktycznie liderem w interesie był osk. Ł. S..

5.  Oskarżeni pośredniczyli w transakcjach dotyczących zakupu pojazdu (wyszukiwali pojazdy do leasingu i klientów chętnych na wzięcie pojazdu w leasing, a wyleasingowane pojazdy oddawali w podnajem).

6.  Z czasem okazywało się, że klienci zostawali z ratami leasingowymi, bez pojazdu. Próbowali bezskutecznie dochodzić swych roszczeń u oskarżonych.

odpis KRS

15-18

wypis z aktu notarialnego

42-55

zeznania świadka H. P.

387-388

zeznania świadka A. P. w części

404-405

zeznania świadka E. D.

263

faktury spółki (...)

298-325

zeznania świadka A. G. w części

404

zeznania świadka B. T.

71-72, 226-228

zeznania świadka M. S. (1)

405-406

zeznania świadka P. Z.

447-448

pismo (...) z danymi o rachunku

569-580

dokumenty dot. transakcji sprzedaży pojazdów

426-432, 452-553, Załącznik 1

19.  Jedną z transakcji, przy której pośredniczyli, dotyczyła samochodu osobowego marki J., model J. (...) A. (...) - (...), nr rej. (...), nr VIN (...) rok prod. (...) o wartości 109.000 złotych.

20.  Pojazd ten miał w ofercie pokrzywdzony Z. P., który prowadził komis samochodowy w W.. Pojazd ten do komisu wstawił P. J. (1).

21.  Kontakt telefoniczny ze Z. P. podjął oskarżony Ł. S. na początku grudnia 2021r.

22.  Krótko przed świętami, oskarżony Ł. S. przyjechał do komisu. Obejrzał pojazd i dnia 22 grudnia 2021r. zakupił pojazd dla spółki (...) za cenę 109.000 złotych.

23.  W wykonaniu umowy Z. P. wydał mu fakturę Vat (...) z odroczonym terminem płatności, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu, pokwitowanie komisu, tablice rejestracyjne.

24.  Oskarżony Ł. S. działając w uzgodnieniu z wspólnikiem osk. D. G. wprowadził Z. P. w błąd co do zamiaru zapłaty ceny za pojazd.

25.  Oskarżeni w rzeczywistości nie zamierzali z umowy wywiązać się. Nie interesował ich sam pojazd, tylko dokumenty od niego.

26.  Już następnego dnia, na podstawie otrzymanych od pokrzywdzonego dokumentów, sprzedali pojazd (jako dostawca) firmie leasingowej (...) sp. z o.o. z/s w W. Oddział w T. (faktura Vat (...)). Pojazd został przerejestrowany na firmę leasingową.

27.  Leasingodawca pojazd ten umownie oddał w użytkowanie leasingobiorcy A. B. (umowa leasingu operacyjnego nr (...)). Przy finansowaniu leasingu pośredniczył B. T..

28.  Dnia 27 grudnia 2021r. na rachunek (...) spółki (...) wpłynęła z tytułu sprzedaży pojazdu kwota ponad 125 tys. złotych.

29.  Pieniędzy tych żaden z oskarżonych nie przekazał (nie przelał) Z. P..

30.  Pojazd pozostawili na placu w komisie, nie informując o tym leasingobiorcy.

zeznania pokrzywdzonego Z. P.

2-3, 23-24, 83, 223-225

zeznania świadka M. M.

87-92, 229

zeznania świadka B. T.

71-72, 226-228

zeznania świadka A. B.

30-31, 39v, 225-226

zeznania świadka S. G.

67-68, 228-229

umowa leasingu z załącznikami

34-38

zeznania świadka R. K.

117-118, 263-264

zeznania świadka P. J. (2)

237-238, 360

faktura nr (...)

8

umowa - pokwitowanie komisu

12

dane telekomunikacyjne

60-62, 65, 106-109

screeny rozmów

241-258

potwierdzenie przelewu i faktura

131-132

36.  Z. P. próbował telefonicznie skontaktować się z firmą (...) pod numer telefonu osk. Ł. S. ((...)) i osk. D. G. ((...)) w sprawie zapłaty.

37.  Na początku stycznia 2022r. pokrzywdzony otrzymał krótką wiadomości sms od osk. Ł. S., informującą, że przelew nastąpi po powrocie do kraju.

38.  W kolejnych wiadomościach pokrzywdzony uzyskał komunikat, że przelew został wykonany, później, że pieniądze zostały przelane na zły numer.

39.  Pokrzywdzony o interwencję prosił B. T.. Ten dzwonił do obu oskarżonych. Początkowo tłumaczyli, że mają „zadyszkę finansową”, ale zapłacą.

40.  Do oskarżonych dzwonili również leasingobiorcy A. B. i jej partner S. G.. Chcieli odebrać pojazd, za który płacili już ratę leasingową. Nie mogli uzyskać żadnej konkretnej informacji. Od B. T. dowiedzieli się, że pojazd jest nadal w komisie.

41.  Pokrzywdzony w dniu 17.01.2022 skierował do spółki (...) pisemne wezwanie do dokonania płatności w terminie 3 dni od otrzymania wezwania.

42.  W odpowiedzi oskarżeni wysłali pismo z dnia 23.01.2022r. zapewniające, że spółka zapłaci w terminie 7 dni.

43.  Pieniądze jednak nigdy nie wpłynęły do pokrzywdzonego.

44.  Z czasem oskarżeni nie odbierali połączeń, ani nie odpisywali. Opuścili biuro spółki, nie płacąc za czynsz. Nie było z nimi kontaktu.

45.  Pod koniec 2021r. księgowa spółki zaprzestała współpracy z oskarżonymi, gdyż nie reagowali na prośbę o kontakt.

46.  A. B. i jej parter odebrali pojazd z komisu.

47.  Komitent P. J. (2) pozwał komisanta Z. P. o zapłatę z tytułu umowy komisu.

zeznania pokrzywdzonego Z. P.

2-3, 23-24, 83-85, 223-225

pismo - wezwanie do zapłaty

9

pismo – odpowiedź na wezwanie do zapłaty

10

przedsądowe wezwanie do zapłaty

11

screeny rozmów 241-258

241-258

dane telekomunikacyjne

60-62, 65, 106-109

zeznania świadka B. T.

71-72, 226-228

zeznania świadka A. B.

30-31, 39v, 225-226

zeznania świadka S. G.

67-68, 228-229

notatka urzędowa

66, 78,81

dokumenty rejestracyjne pojazdu, wydruk (...)

95-104, 13-14

dokumenty z akt XIVC 1069/22

269-287

protokół zatrzymania i oddania na przechowanie, pokwitowanie odbioru

25-29, 59

zeznania świadka E. D.

263

Oskarżony D. G. (38 l) - rozwiedziony, jedno małoletnie dziecko; wykształcenie średnie, zawodowy kierowca, pracuje za granicą; deklarowany dochód ok. 2.500 tys. zł; brak wartościowego majątku, zdrowy, niekarany.

Oskarżony Ł. S. (42 l) – rozwiedziony, dwójka małoletnich synów, wykształcenie średnie, deklarowany dochód 6-8 tys. zł, zdrowy, kilkukrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym za oszustwa; obecnie poszukiwany do odbycia kary pobawienia wolności.

dane osobo-poznawcze D. G.

155, 165

karta karna D. G.

268,585

dane osobo-poznawcze Ł. S.

164

karta karna Ł. S.

266-268, 583-584

wyroki skazujące

(dokumenty akta II K 593/21, II K 110/20)

328, 333, 337, 587, 599

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. G.

pkt 1 wyroku

Ł. S.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony D. G. pełnił w spółce fasadową rolę (nie miał świadomości oszukańczych metod współoskarżonego).

zeznania świadka

A. G.

404

zeznania świadka A. P.

404-405

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

zeznania pokrzywdzonego Z. P.

Świadek konsekwentnie przedstawia warunki umowy i sposób jej realizacji, czyniąc to zbieżnie z relacją świadka M. M., A. B., S. G., B. T. oraz dokumentami (umową, wezwaniami do zapłaty, screenami rozmów, dokumentami z teczki rejestracyjnej). Nie rozpoznawał wizerunku kontrahenta na tablicach poglądowych, początkowo mylił nazwisko, co świadczy o nietendencyjnym charakterze relacji. Obecność osk. Ł. S. przy zawieraniu umowy potwierdzona jest danymi dot. logowań jego telefonu w okolicach komisu.

zeznania świadka M. M.

Świadek zeznaje zbieżnie z relacją pokrzywdzonego oraz dokumentami zebranymi w aktach sprawy. Co prawda świadek nie potrafił precyzyjnie opisać ani rozpoznać wizerunku kupującego, jednak fakt zawarcia umowy sprzedaży i przeniesienia własności na spółkę (...) nie był kwestionowany (obecność jednego z oskarżonych potwierdzają dane dot. logowań; pieniądze ze sprzedaży pojazdu zostały przelane na rachunek spółki).

zeznania świadków A. B. i S. G.

Świadkowie co do realizacji umowy i okoliczności przejęcia we władanie samochodu zeznają spójnie z dowodami z zeznań pokrzywdzonego i świadka B. T. oraz zgromadzonymi dokumentami.

zeznania świadka B. T.

Świadek potwierdza wersję zdarzeń podaną przez pokrzywdzonego oraz świadków A. B. i S. G.. Pełniąc rolę pośrednika przy finansowaniu leasingu, miał informacje od wszystkich zainteresowanych podmiotów. Z zeznań świadka wynika, że obaj oskarżeni zaangażowani byli w przedsięwzięcie biznesowe, choć z różnym stopniem aktywności.

zeznania świadka E. D.

Świadek nie ma obecnie żadnych powiązań z oskarżonymi, ani spółką. Relacjonuje co do schyłkowego okresu działalności spółki, wskazując na brak realnego zainteresowania oskarżonych sprawami księgowymi spółki.

zeznania świadka H. P.

Świadek nie ma powiązań z oskarżonymi, ani spółką. Opisuje warunki, w jakich kształtowała się decyzji o podjęciu działalności przez oskarżonych, wskazując na wątpliwości nt. szczerości intencji oskarżonych co do prowadzenia stabilnego biznesu.

zeznania świadków M. S. (1) i P. Z.

Świadkowie opisują swoje doświadczenia w kontaktach z oskarżonymi w związku z realizacją innych umów. Przedmiotem niniejszego procesu nie jest analiza tych zeznań pod kątem ustalenia, czy oskarżeni dopuścili się przestępstw na ich szkodę. Przydatny dla sprawy jest natomiast opisywany przez świadków mechanizm działania spółki (...) i sposób postępowania oskarżonych w kontaktach z klientami, w tym sposób reagowania na zgłaszane przez nich nieprawidłowości.

Z relacji świadka M. S. (1) wynika, że w relewantnym dla niniejszej sprawy czasie, wystąpiły już problemy z realizacją umów ze spółką (...), a w obliczu tych problemów osk. D. G. zajął jednoznacznie negatywną postawę (unikał kontaktu; uciekł zagrożony wezwaniem policji; zablokował nr tel. świadka). Daje to podstawę do zaprzeczenia jego linii obrony, że był bezwolnym narzędziem w rękach współoskarżonego, bez świadomości tego, jaki mechanizm wykorzystuje spółka w działalności.

zeznania świadka A. G. i A. P.

W ograniczonym zakresie przydatne w sprawie – świadkowie przedstawiają bardzo ogólnie profil działalności spółki, wskazują na kierowane wobec osk. D. G. ostrzeżenia, by nie wchodził w podejrzane kontakty biznesowe z współoskarżonym.

zeznania świadka: R. K., J.

Świadkowie zeznają spójnie co do okoliczności oddania pojazdu do komisu; nie mają wiedzy co do dalszych losów pojazdu, a więc dla sprawy mają znikome znaczenie.

faktury VAT, umowa komisu i leasingu, wezwania do zapłaty, screeny rozmów

Dokumenty prywatne, niekwestionowane przez strony. Sąd również nie znalazł przyczyn, aby z urzędu kwestionować ich autentyczność.

informacje teleinformatyczne i bankowe

Niekwestionowane - sporządzone przez podmioty trzecie, (bank, operator) niezainteresowane biegiem sprawy.

notatki, protokoły, odpisy wyroków, karty karne, dane osobo-poznawcze, odpis KRS, wypisy z aktu notarialnego, dokumenty z wydziału komunikacji

Dokumenty urzędowe; niekwestionowane.

dokumenty w aktach II K 593/21, II K 110/20, załącznik (KP III G.)

Dokumenty te mają charakter urzędowy i nie były kwestionowane.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

wyjaśnienia oskarżonego D. G.

Oskarżony odmówił składania wyjaśnień w sprawie.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. S.

Oskarżony odmówił składania wyjaśnień w sprawie.

zeznania świadków A. P.

Przekonanie świadka, że osk. D. G. jest „pionkiem w grze”, ma charakter subiektywnych sądów świadka, nie popartych rzeczową argumentacją (świadek miał ogólną wiedzę na temat działalności spółki; nie znał podziału obowiązków oskarżonych, nie był nigdy w biurze spółki).

zeznania świadka A. G.

Supozycja świadka jakoby brat (osk. D. G.) nie wiedział nic o oszukańczych działaniach osk. Ł. S., ma charakter subiektywnych sądów świadka, które nie wytrzymuje konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym (por. sekcja 3), jak również nie przekonują w kontekście samych zeznań świadka (wynika z nich, że świadek nie ma wiedzy na temat działalności oskarżonych, ani podziału zadań w spółce, czy przebiegu transakcji z pokrzywdzonym). Świadek nie był powiernikiem oskarżonego („brat mi się nie zwierzał”), ma natomiast osobiste powody, by za niepowodzenia brata obciążać współoskarżonego.

1.1.1.

zeznania świadka P. P.

Strony nie wnioskowały o przeprowadzenie dowodu; był nieistotny (nie dotyczył bezpośrednio czynu).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

D. G.

Ł. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

1.  Oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, doprowadzili pokrzywdzonego Z. P. do niekorzystnego rozporządzenia pojazdem (mieniem oddanym mu do sprzedaży komisowej) za pomocą wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru zapłaty za zakup przedmiotowego pojazdu, co wypełnia znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 §1 k.k.

2.  Pokrzywdzony zawierając umowę sprzedaży ze spółką prowadzoną przez oskarżonych, przeniósł na spółkę we własnym imieniu, ale na rachunek komitenta (art. 765 k.c.), własność przedmiotowego pojazdu, nie otrzymując w zamian ceny. Rozporządzenie to było dlań niekorzystne, gdyż przeniósł własność i wyzbył się władztwa nad pojazdem (w sposób określony w art. 348 k.c. w zw. z art. 155 k.c.), pozostając zobowiązanym wobec komitenta do wydania mu środków pieniężnych uzyskanych z zapłaty ceny, której nigdy nie otrzymał (art. 766 k.c.).

3.  Pozorowanie przez sprawcę zamiaru wykonania zobowiązania uznaje się za jeden ze sposobów wprowadzenia w błąd przy oszustwie. Błąd ten dotyczy okoliczności „wewnętrznych”, tj. samego zamiaru sprawcy niewywiązania się z zaciągniętych przez niego zobowiązań, istniejącego najpóźniej w chwili rozporządzenia mieniem. Istotę tego błędu oddaje w pełni teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 1933 r., w którym wskazano, że: „wprowadzenie w błąd zachodzi, gdy sprawca przyjmując na siebie pewne zobowiązanie prawne i budząc w ten sposób w stronie przeciwnej mniemanie, że zobowiązania dotrzyma, z góry już nie ma takiego zamiaru” (tak SN w wyroku z 29.11.1933 r.; zob. także wyrok SN z 14.01.1949 r., Zb.O. I/48, s. 19). Niewątpliwie pokrzywdzony w ten właśnie sposób został wprowadzony w błąd. Pozostawał w błędnym przekonaniu co do realności zapewnień o zapłacie ceny, nie przypuszczając, że pojazd zmieni w szybkim tempie właściciela na podstawie wydanych dokumentów, a spółka oskarżonych zniknie wkrótce z rynku.

4.  Sposób działania oskarżonych zakładał z góry pokrzywdzenie komisanta. Nigdy nie zamierzali bowiem wywiązać się z umowy sprzedaży w zakresie zapłaty ceny. Wszak na rachunek bankowy spółki wpłynęły pieniądze od firmy leasingowej w pełnej kwocie (przewyższającej nawet cenę zakupu pojazdu). Środki te nie trafiły jednak do pokrzywdzonego, pomimo, że wielokrotnie się o nie ubiegał. Środki te zostały zadysponowane inaczej. Co więcej, na rachunku spółki jeszcze przez jakiś czas znajdowały się pieniądze pozwalające na uregulowanie ceny przynajmniej w części. Żaden jednak z oskarżonych – pomimo otrzymywania od pokrzywdzonego monitów – nie wpłacił na jego rzecz ani grosza. Zamiast tego oskarżeni składali pokrzywdzonemu (podobnie jak pośrednikowi finansowemu i leasingobiorcy), kłamliwe zapewnienia, że dług uregulują, powołując się na pozorne przeszkody (mylnie wykonany przelew, chwilową „zadyszkę”, pobyt za granicą, itp.), a w końcu kompletnie zrywając z pokrzywdzonym kontakt. Świadczy to jednoznacznie o złej woli oskarżonych, chęci wzbogacenia się kosztem pokrzywdzonego.

5.  W międzyczasie pojazd został przez nich „na papierze” wprowadzony w łańcuch kolejnych transakcji, w sposób błyskawiczny zmieniając w dokumentach właściciela (bank), a potem użytkownika (leasingobiorca), tak, że spółka formalnie z pojazdem nie miała już nic wspólnego, znikając wkrótce z rynku. Podobny mechanizm pośrednictwa przy szybkiej odsprzedaży lub podnajmu pojazdu kolejnemu podmiotowi, spółka oskarżonych wykorzystywała również przy innych transakcjach, o czym zeznawali kontrahenci P. Z., M. S. (1) czy broker B. T.. Spółka funkcjonowała na rynku krótko; przez oskarżonych prowadzona była od końca 2020r., a już z końcem 2021r. faktycznie zakończyła działalność, pozostawiając nierozliczone umowy, opustoszałe biuro, a sami wspólnicy pozostawali nieosiągalni nie tylko dla kontrahentów, ale nawet dla księgowej. Świadczy to o przemyślanym, odpowiednio wcześniej ułożonym, schemacie działań.

6.  Współsprawstwo na gruncie art. 18 § 1 k.k. polega na tym, że osoby działają wspólnie i w porozumieniu do realizacji konkretnego przestępstwa. Zawarte między współsprawcami porozumienie pozwala przyjąć, że dane przestępstwo jest ich wspólnym dziełem i pozwala pociągnąć do odpowiedzialności karnej każdego ze współsprawców za całość przestępstwa zarówno wtedy, gdy każdy z nich zrealizował wszystkie ustawowe znamiona danego czynu, jak i wtedy, gdy osobiście zrealizował tylko pewną ich część, a nawet wówczas, gdy nie brał osobiście udziału w czynności sprawczej tego czynu, ale swoim zachowaniem zapewnił realizację uzgodnionego przestępczego zamachu. Wkład ten musi być na tyle istotny, by można było przyjąć, że umożliwiał on, a nie tylko ułatwił wykonanie wspólnego zamiaru (bez niego do czynu nie doszłoby w ogóle lub w takim kształcie). Samo porozumienie może nastąpić w dowolnej formie, w sposób wyraźny lub dorozumiany (konkludentny).

7.  Stopień i rodzaj aktywności osk. Ł. S. przy realizacji transakcji dot. pojazdu J. był na tyle oczywisty i znaczny, że nie pozostawia wątpliwości, iż swoją wolą i świadomością obejmował zarówno cel wyłudzenia, jak i oszukańczy sposób działania. To on bezpośrednio kontaktował się z pokrzywdzonym, złożył kłamliwe zapewnienia co do wywiązania się z warunków umowy, wywołując u pokrzywdzonego mylne przekonanie o realności tych obietnic. W tym czasie toczyły się lub zakończyły przeciwko niemu postępowania karne o oszustwa w branży samochodowej na szkodę innych podmiotów, przebiegające w podobnym mechanizmie działania.

8.  Niezbędnym dopełnieniem aktywności osk. Ł. S. było działanie osk. D. G.. Wprawdzie nie prowadził on osobiście transakcji z pokrzywdzonym, jednak bez jego aktywności realizacja czynu nie byłaby możliwa.

9.  W pierwszej kolejności należy wskazać na okoliczności zawiązania współpracy obu oskarżonych. Od samego początku nie był to biznes przejrzysty i oparty na solidnych podstawach, na co zwróciła uwagę świadek H. P.. Przy zakładaniu spółki osk. D. G. wiedział, że wspólnik jest osobą karaną, co wyklucza go z funkcji w zarządzie spółki, było to bowiem jedno z kluczowych zagadnień omawianych ze świadkiem H. P.. Przed oszukańczymi praktykami wspólnika przestrzegała go siostra i przyjaciel. Pomimo takiej wiedzy osk. D. G. do spółki z osk. Ł. S. jednak przystąpił. Udział osk. D. G. był niezbędny (konieczny) dla powodzenia całego przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę zakazy wynikające z art. 18 k.s.h. Bez niego spółka, nie mając organu zarządczego, nie mogłaby funkcjonować.

10.  Osk. D. G. uzyskał dane dostępowe do rachunku spółki, mógł w każdej chwili sprawdzić stan konta, dokonać płatności, a nawet zamknąć rachunek lub cofnąć pełnomocnictwo osk. Ł. S.. To przecież osk. D. G. był członkiem zarządu, uprawnionym do jednoosobowej reprezentacji spółki i udzielania lub cofania pełnomocnictw do działania w imieniu spółki. Już w 2021r. pojawiały się komplikacje w realizacji innych umów, kontrahenci zgłaszali swoje roszczenia, domagali się zwrotu aut, płatności rat leasingowych, a pod koniec roku księgowa spółki odmówiła dalszej współpracy z oskarżonymi (po wcześniejszych bezskutecznych próbach kontaktu z obojgiem oskarżonych). Jak dowodzą zeznania świadka E. D. każdy z oskarżonych w równym stopniu zaangażowany był w bieżącą obsługę spraw spółki; z zeznań świadka A. B. wynika, że osk. D. G. uczestniczył w podpisywaniu innych umów (k. 39v); z zeznań świadka A. P. wynika, że osk. D. G. był zorientowany w standingu spółki („mówił, że zarabiają dobrze, że kasa jest”, że „leasingują samochody, pokazywał mi te samochody”; „dzwonił, jechał kupić auto, zleasingować”); jak dowodzą zeznania świadka M. S. (2) również osk. D. G. był osobiście zaangażowany w konflikt na tle wykonania innej umowy. Podobny wniosek wynika z analizy zebranych dokumentów – osk. D. G. miał dostęp do rachunku bankowego spółki (k. 569-580 na rachunku w analizowanym czasie zaksięgowany jest przelew dla osk. D. G.), podpisywał faktury (k. 302). W ocenie Sądu nie mógł tego wszystkiego robić bez konsultacji z współoskarżonym, bowiem uniemożliwiałoby to podejmowanie jakichkolwiek racjonalnych decyzji gospodarczych.

11.  Reasumując, prowadzenie działalności spółki nie było możliwe bez wspólnego działania oskarżonych, uzgadniania działań związanych z kolejnymi transakcjami. W takim kontekście oczywistym staje się, że osk. D. G. nie był figurantem w spółce, ani nie traktował spółki jako cudze przedsięwzięcie.

12.  O złym zamiarze osk. D. G. przekonuje również sposób reakcji na monity ze strony pokrzywdzonego Z. P. (k. 10 - zapewniał o rychłej spłacie; kreując mylne wyobrażenie o standingu firmy) i świadka B. T. (k. 72 - zapewniał, że wyjaśni sprawę z współoskarżonym, po czym nie odbierał telefonów i stał się nieuchwytny dla wszystkich zainteresowanych). Gdyby osk. D. G. był nieświadomym uczestnikiem oszukańczej transakcji, to prostą konsekwencją w/w monitów powinna być zapłata, choćby częściowa, tym bardziej w sytuacji gdy spółka na koncie posiadała jeszcze środki pieniężne. Osk. D. G. takich działań jednak nie podjął, a logicznym wytłumaczeniem tego stanu rzeczy jest to, że od początku razem z wspólnikiem nie zamierzali za pojazd zapłacić.

13.  Wiodącą rolę w biznesie odgrywał niewątpliwie osk. Ł. S. (tak wskazują świadkowie); jednakże wkład współoskarżonego D. G. był dla powodzenia przestępstwa nieodzowny. Oskarżeni w ramach zawiązanego porozumienia wspólnymi siłami dążyli do uzyskania niesłusznej korzyści, działając ze świadomością i wolą (zamiarem bezpośrednim kierunkowym) obejmującą zarówno cel, jak i oszukańczy sposób działania.

14.  Powyższe pozwala przyjąć, że przestępstwo jest ich wspólnym dziełem, co z kolei pozwala pociągnąć do odpowiedzialności karnej każdego z nich za całość przestępstwa, niezależnie od tego, że każdy z nich osobiście zrealizował tylko pewną część.

15.  Na czyn składały się różne zachowania (od nawiązania kontaktu z pokrzywdzonym do sfinalizowania umowy), spięte z góry powziętym zamiarem, co uzasadniało przyjęcie konstrukcji z art. 12 § 1 k.k.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. S.

1a

1

Na niekorzyść :

- naruszone dobro prawne istotnej wagi (prawidłowość obrotu i uczciwość transakcji),

- duża wartość szkody

- sposób działania (zaplanowany, przemyślany),

- wiodąca rola oskarżonego

- zachowanie po czynie (zwodzenie co do zamiaru uregulowania należności);

- narażenie interesów innych podmiotów (leasingodawcy, leasingobiorcy, pośrednika);

- dysponowanie przez oskarżonego bogatym doświadczeniem w obszarze transakcji handlowych,

- karalność, w tym skazania za oszustwa

Na korzyść :

- prowadzenie ustabilizowanego życia rodzinnego

- deklarowana za pośrednictwem obrońcy wola mediacji

Bilansując w/w okoliczności Sąd uznał, że kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynu, nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a przy tym spełni cele indywidualno- i generalno-prewencyjne, w tym pozytywnie wpłynie na kształtowanie w społeczeństwie właściwej postawy dbałości o przestrzeganie w obrocie internetowym zasad uczciwości i rzetelności.

Wymierzona kara w umiarkowanym stopniu wykorzystuje sankcję ustawową,

Wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju (grzywny, ograniczenia wolności) nie byłoby zasadne, zwłaszcza uwzględniając cele indywidualno-prewencyjne.

Analiza dotychczasowej linii życiowej oskarżonego wskazuje, że należy on do kręgu sprawców niepoprawnych.

W dacie czynu, jak i później, oskarżony był skazywany za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym oszustwa (przy wykorzystaniu podobnego mechanizmu, opierającego się na instytucji leasingu).

Wobec tego uzasadniony jest wniosek, że kary łagodniejsze nie odnosiły założonego prewencyjnego i wychowawczego celu.

Skoro oskarżony nie koryguje swojego postępowania – to nie może liczyć po raz kolejny na łagodne potraktowanie.

Nie ma warunków do budowania wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej na przyszłość; brak warunków z art. 69 §1 k.k.

D. G.

1b

1

Na niekorzyść :

- naruszone dobro prawne istotnej wagi (prawidłowość obrotu i uczciwość transakcji),

- duża wartość szkody

- sposób działania (zaplanowany, przemyślany),

- zachowanie po czynie (zwodzenie co do zamiaru uregulowania należności);

- narażenie interesów innych podmiotów (leasingodawcy, leasingobiorcy, pośrednika);

- dysponowanie przez oskarżonego doświadczeniem w obszarze transakcji handlowych,

Na korzyść :

- prowadzenie ustabilizowanego życia rodzinnego

- deklarowana za pośrednictwem obrońcy wola mediacji

- niekaralność

- mniejszy stopień aktywności (niż współsprawca)

Reasumując, wymierzona oskarżonemu kara roku pozbawienia wolności jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, a przy tym spełni cele indywidualnej i generalnej prewencji w tym pozytywnie wpłynie na kształtowanie w społeczeństwie właściwej postawy dbałości o przestrzeganie w obrocie gospodarczym zasad uczciwości i rzetelności.

Stopień aktywności oskarżonego był mniejszy niż współoskarżonego, jest on też osobą niekaraną – należało to docenić kształtując korzystniej wymiar kary i spełniając tym samym postulat tzw. wewnętrznej sprawiedliwości orzeczenia.

Wymierzona kara w niewielkim stopniu wykorzystuje sankcję ustawową.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego, ustabilizowany tryb życia, brak uzależnień – pozwala wyprowadzić pozytywną prognozę kryminologiczną, że oskarżony nie popełni więcej przestępstw.

Wobec tego Sąd uznał, że warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary.

Ustalając okres próby i nakładając obowiązek informacyjny, Sąd miał na uwadze potrzebę zweryfikowania postawy oskarżonego w dłuższym czasie, w tym mobilizowania oskarżonego do uregulowania zaległości w kontekście nałożonego środka kompensacyjnego.

D. G.

Ł. S.

2

1

- sąd orzekł o naprawieniu szkody zgodnie z art. 46 § 1 k.c., stosując przepisy prawa cywilnego (m.in. art. 415 k.c., art. 361 k.c., art. 363 k.c.)

- szkoda (równowartość należności za pojazd), nie została wyrównana do dnia wyrokowania,

- oskarżeni ponoszą odpowiedzialność deliktową za szkodę (niezależną od odpowiedzialności spółki za niewykonanie zobowiązania).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Kosztami procesu oskarżeni zostali obciążeni w równych częściach, a opłata została wymierzona stosownie do regulacji ustawowych (zależne od wymiaru kary).

7.  Podpis

sędzia Anna Filipiak