Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 135/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 21/23;

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

--

M. P.

sposób złożenia wniosku o wycinkę drzewa oraz tryb uzyskania asygnaty

dowód z zeznań K. F.

k.432-432v

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

-------------------

-------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

zeznania K. F.

Zeznania złożone przez osobę w ramach posiadanej wiedzy związanej z wykonywaną funkcją były wiarygodne.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

Zarzut apelacji prokuratora:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na niewłaściwej ocenie materiału dowodowego i przyjęcia, iż oskarżony miał prawo do wycinania drzew z lasu nr 171 z tytułu płacenia podatku leśnego, bycia krewnym zstępnym J. Ż. - współwłaściciela tej działki lasu - z pominięciem woli pozostałych współwłaścicieli lasu, co doprowadziło do uniewinnienia go od popełnienia tegoż czynu.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego

1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 290 § 1 kk w zb. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk poprzez przyjęcie, że oskarżony dokonał wycięcia, a następnie zaboru w celu przywłaszczenia drzew z działki oskarżyciela posiłkowego, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż oskarżony wyciął drzewa ze swojej działki co prowadzi do wniosku, że nie doszło do występku kradzieży skoro drzewa były jego własnością,

2. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia tj. naruszenie: art. 7 k.p.k, art. 4 k.p.k, art. 5 § 2 k.p.k w zw. z 410 k.p.k polegające na jednostronnej, a w konsekwencji dowolnej ocenie materiału dowodowego, naruszającej reguły prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, ocenie nierespektującej zasady obiektywizmu oraz in dubio pro reo, polegającej na przyjęciu wersji zdarzeń niekorzystnych dla oskarżonego, opartych na tendencyjnych i często sprzecznych z pozostałym materiałem dowodowym relacjonowanych przez pokrzywdzoną, brak poddania tego materiału dowodowego obiektywnej ocenie i weryfikacji z pozostałym materiałem dowodowym, poprzez uznanie, że, że oskarżony wyciął drzewa z działki nr (...) należącej do S. S., podczas gdyż w aktach sprawy nie znajduje się żaden wiarygodny dokument potwierdzający, że wycięte przez oskarżonego drzewa pochodziły właśnie z tej działki, a jak od początku i konsekwentnie wskazuje oskarżony, pochodziły one z należącej do niego działki o nr (...).

Oskarżony we wniesionej apelacji nie przedstawił konkretnych zarzutów, negował dokonaną oceną dowodów odnoszących się do czynu z pkt II.

☒ zasadny zarzut prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne zarzuty obrońcy i oskarżonego

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona przez oskarżyciela publicznego jest zasadna, a wniosek o uchylenie wyroku w zakresie czynu z pkt I i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji zasługiwał na uwzględnienie.

Analiza całości akt przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku o słuszności stanowiska prokuratora, że zaskarżony wyrok w zakresie czynu z pkt I wydany został z obrazą przepisów art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., która miała wpływ na jego treść. Z kolei konsekwencją naruszenia wskazanych przepisów są poczynione przez Sąd I instancji błędne ustalenia faktyczne, które stały się podstawą wydania wyroku uniewinniającego oskarżonego od czynu z pkt I, a które zostały skutecznie zakwestionowane. Jak słusznie wskazał skarżący ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w treści dokumentu na k. 71 nie wskazano, że oskarżony płacił podatki za działkę lasu 171, a jedynie, że od 2011r. otrzymywał nakazy podatkowe dot. w/w działki (podobnie jak i inni żyjący współwłaściciele). Dokument z k. 93 wydany przez ten sam organ stwierdzał, że podatek za w/w las nie był za lata 2020-2022 opłacony, w 2017r. i 2018r. podatek stosownie do swego udziału zapłacił Z. R., a ostatnia wpłata oskarżonego była za 2019 r. w 1/7 części. Słusznie uznano, że Sąd I instancji bezkrytycznie podszedł do twierdzeń oskarżonego o jego prawie własności lasu, bowiem oskarżony stwarzał tylko pozory dla usprawiedliwienia swych bezprawnych działań jakim był wyrąb i zabór drzew. Sąd Rejonowy nie zauważył, że J. Ż. nie był jedynym właścicielem lasu (k. 242), współwłaścicieli było siedmiu, w tym Skarb Państwa (dokumenty z Wydziału Geodezji i Kartografii Starostwa Powiatowego w S.).

Istotne znaczenie miały zeznania świadka K. F. - leśniczego sprawującego nadzór nad lasami państwowymi w gminie K., który został przesłuchany w toku postępowania apelacyjnego. Świadek wskazał, że oskarżony nie zwracał się o zgodę na wyrąb drzew odnośnie działki nr (...), a gdyby taki wniosek złożył, to by nie uzyskał zgody, bo nie był jedynym właścicielem - spadkobiercą. Jak wynika z zeznań tego świadka oskarżony już od wielu lat składa takie wnioski i to dotyczące lasów położonych w różnych miejscach, doskonale więc zdawał sobie sprawę z trybu postępowania w takich sytuacjach. Druk wniosku zawiera rubryki, gdzie należy wskazać współwłaścicieli. Oskarżony wiedział, że działka (...) objęta jest współwłasnością, a nie uzyskał zgody od współwłaścicieli. Oskarżony nie miał dokonanego podziału i wyodrębnionej działki należącej wyłącznie do niego. Oskarżony nie dysponuje żadnym dokumentem potwierdzającym własność, a jedynie powołuje się na dokumenty, które miały być złożone w bliżej nieokreślonych urzędach. Wiedzieć więc musiał, że jego późniejsze działania na działce (...) - wycięcie drzew - będą nielegalne. Do tych kwestii Sąd I instancji nie odniósł się wcale, a to one należycie ocenione nie dawałyby podstaw do uniewinnienia oskarżonego bowiem nawet jako spadkobierca jednego tylko ze współwłaścicieli M. P. nadal nie miał prawa do dysponowania lasem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Dwóch z nich żyło, zaś Skarb Państwa reprezentowało Nadleśnictwo S. i takich zgód nie wyrażali. Rzecz objęta współwłasnością stanowi dla współwłaściciela rzecz cudzą. Wobec czego oskarżony M. P. będący jedynie spadkobiercą, nie mając zgody pozostałych współwłaścicieli lasu, wycinając drzewa, a następnie zabierając je wyłącznie na swe potrzeby, popełnił przestępstwo w rozumieniu art.290 § l kk w zb. z art.278 § l kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż poczyniona przez Sąd Okręgowy analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła do uznania, iż realnym jest do przyjęcia analiza prawna przyjęta w złożonej apelacji. Na potwierdzenie tej wersji zdarzenia istnieją dowody i okoliczności, które zostały odrzucone przez Sąd Rejonowy lub nie nadano im odpowiedniego znaczenia przy ocenie sprawstwa zarzucanego oskarżonemu czynu z punktu I aktu oskarżenia.

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonego i oskarżonego wraz z przytoczonymi na ich poparcie argumentami, w konfrontacji z całokształtem zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, okazała się niezasadna. Bezzasadność przedmiotowych środków odwoławczych wynikała przede wszystkim z faktu, iż kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie potwierdziła, by postępowanie w niniejszej sprawie obarczone było uchybieniami wskazanymi przez skarżących.

Bez zawahania stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie wina podsądnego w zakresie czynu z pkt II została wykazana w oparciu o całokształt materiału dowodowego, zaś przede wszystkim - na podstawie dowodu z wyjaśnień oskarżonego oraz dokumentów, które nie tylko okazały się autentyczne i najbardziej miarodajne, ale przy tym również obiektywne i rzetelne. Jednocześnie, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej wykładni treści płynących z rzeczonych źródeł dowodowych, wyprowadzając racjonalne i należyte konkluzje. Na względzie mieć bowiem wypada, iż sama tylko okoliczność, że oceniono poszczególne dowody, w aspekcie ich wiarygodności, nie w taki sposób, jak życzyłby sobie tego oskarżony czy jego obrońca, nie jest tożsame ze stwierdzeniem, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguły płynącej z treści art. 7 kpk. Rzecz jasna, odmienna ocena dowodów - korzystna dla oskarżonego - jest naturalnym prawem zarówno jego jak i jego obrońcy, jednakże nie wynika z niej samo przez się, by analiza dokonana w niniejszej sprawie charakteryzowała się dowolnością, w sytuacji gdy wszystkie przedstawione powyżej wymogi Sąd pierwszej instancji spełnił. Wywody apelujących – obrońcy i oskarżonego, stanowią jedynie alternatywną wersję oceny dowodów, wobec czego należy je uznać wyłącznie za werbalną i bezowocną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego, która nie została poparta żadnymi logicznymi argumentami, wobec czego nie jest w stanie spowodować uwzględnienia zarzutu obrazy art. 7 kpk. Obrońca w apelacji starał się poddać w wątpliwość zeznania pokrzywdzonego S. S., pomijając jednak, że 4 października 2022 roku oskarżyciel posiłkowy złożył zeznania wskazując, że około 3 lat wcześniej oskarżony również dokonał wycięcia brzóz, które jak twierdził pokrzywdzony należały do niego. Wtedy nie chciał wzmagać konfliktu, a ponadto brzozy rosły prawie w granicy, na co pokrzywdzony zwracał oskarżonemu uwagę. Nie przeszkodziło to oskarżonemu dokonać wycinku w tego samego miejsca, bez kontaktu z pokrzywdzonym w odległości przekraczającej metr od poprzedniego miejsca wycięcia. Oczywiście nie można też pominąć faktu, że oskarżony nie zwracał się o zgodę na wyrąb drzew do nadleśnictwa, bo to wiązało się ze stawiennictwem przedstawiciela nadleśnictwa na terenie wycinki i ewentualnym ustaleniem, że drzewo zostało wycięte poza granicą. Wbrew wskazaniom apelacji obrońcy oskarżonego zeznania świadka K. F. nie pozwoliły na dokonanie ustaleń co do przebiegu granicy. Jednocześnie S. S. jasno wskazał, że jest współwłaścicielem lasu od wielu las, a granice są powszechnie znane jemu oraz oskarżonemu, gdyż od wielu lat są we władaniu tych działek leśnych. Wobec zarzutów oskarżonego co do oznaczenia działek, Sąd Rejonowy zmieniając opis czynu w sposób dokładny oznaczył numer działki należącej do pokrzywdzonego.

Tym samym, reasumując całość niniejszych wywodów stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji w zakresie oceny wiarygodności ujawnionego w toku postępowania materiału dowodowego, stwierdzając przy tym winę M. P. w zakresie zarzucanego mu czynu z pkt II. Apelujący w wywiedzionych środkach zaskarżenia w sposób obiektywny nie wykazali zaś nieprawidłowości procesu pierwszoinstancyjnej oceny dowodów, które skutkowałyby uwzględnieniem przedstawionych zarzutów. Bezzasadność wszystkich zarzutów obrazy prawa procesowego zawartych w apelacji, czyni niezasadnym także wywiedziony na ich podstawie wtórny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd pierwszej instancji, polegający w istocie na ustaleniu sprawstwa oskarżonego. Jak niezwykle zwięźle i trafnie orzekł Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. II AKa 171/15 jeśli Sąd meriti nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów, to brak jest podstaw do kwestionowania ustaleń faktycznych. Stanowisko przedstawione w tym judykacie aprobuje także Sąd Okręgowy w Siedlcach, stwierdzając, iż ustalenia faktyczne dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd pierwszej instancji są pozbawione jakiegokolwiek błędu, trafne, prawidłowe oraz mające pełne i mocne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie mogą być uznane za błędne.

Odnosząc się do apelacji oskarżonego należy wskazać, że przepis § 2 art. 290 kk przewiduje dla sądu obowiązek orzeczenia nawiązki w wysokości podwójnej wartości drzewa w razie skazania za kradzież leśną bądź za kradzież powalonego lub wyrąbanego drzewa (kwalifikowaną na podstawie art. 278 § 1); por. uchwała SN z 18.11.1992 r., I KZP 36/92, OSNKW 1993/1–2, poz. 4; Górniok [w:] Górniok i in., t. 2, s. 415. Obowiązek uiszczenia tak określonej nawiązki odnosi się do każdego ze współdziałających, jeżeli czyn został popełniony w konfiguracji wieloosobowej (wyrok SN z 13.02.1984 r., III KR 272/83, OSNKW 1984/9–10, poz. 93, por. też Kulik [w:] System, t. 9, s. 393; Wilk [w:] Królikowski, Zawłocki, Szczególna II, s. 676). Wydaje się, że uiszczenie nawiązki jest całkowicie niezależne od obowiązku naprawienia szkody. Ten ostatni, ciąży na zobowiązanych solidarnie. Tym bardziej nie byłoby uzasadnione orzekanie nawiązki w częściach ułamkowych. Nawiązka nie jest postacią odszkodowania, lecz samodzielnym środkiem karnym, dlatego nie powinno się jej traktować jak zwykłego odszkodowania, lecz jako środek penalny. Orzeczenie nawiązki tylko na rzecz jednego pokrzywdzonego nie wymagało w tym przypadku podziału pomiędzy pozostałych, z uwagi na penalny charakter nawiązki.

We wniesionym środku odwoławczym brak było zarzutu dotyczącego niewspółmierności pierwszoinstancyjnego rozstrzygnięcia o karze. W ocenie Sądu Okręgowego nie zaistniały także przesłanki z art. 440 kpk które uprawniałyby do ingerencji w tą cześć wyroku. Dlatego też, przy wyczerpującym wywodzie Sądu Rejowego w części dotyczącej kary, odstąpiono od zupełnie abstrakcyjnego omawiania tej kwestii w niniejszych rozważaniach, podzielając w tym względzie stanowisko proceduralne Sądu Apelacyjnego w Lublinie wyrażone w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. II AKa 275/17 (Legalis Numer 1728581).

Wniosek

wniosek prokuratora o uchylenie wyroku w zakresie czynu z pkt I i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,

wniosek obrońcy oskarżonego i oskarżonego o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od czynu II,

☒ zasadny prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny obrońcy i oskarżonego

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów oskarżonego i obrońcy oskarżonego, na uwzględnienie nie zasłużyły tak sformułowany wniosek apelacyjny.

Wobec zasadności wywiedzionych zarzutów prokuratora, na uwzględnienie zasłużył wniosek apelacyjny wskazany na rozprawie apelacyjnej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 21/23 – pkt II.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów i przy jednoczesnym braku przesłanek podlegających uwzględnieniu z urzędu, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, ażeby podjąć ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia w pkt II wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

w yrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 21/23 – pkt I.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Suma uchybień i treść rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego powodowała, że ich konwalidowanie nie było możliwe w postępowaniu apelacyjnym z uwagi na regułę ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zgodnie z którą Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Procedując po raz kolejny w zakresie czynu z pkt I, Sąd I instancji przeprowadzi postępowanie w sposób pozbawiony wyżej opisanych uchybień, analizując zebrany materiał dowodowy ponownie, a w szczególności rozważy zaprezentowany pogląd Sądu Okręgowego, bez przesądzenia o końcowym rozstrzygnięciu sprawy.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III. IV.

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od opłaty i wydatków postępowania odwoławczego stwierdzając, że te ostatnie ponosi Skarb Państwa, mając na uwadze obecną sytuację materialną oskarżonego. Sąd Okręgowy ustali wysokość wynagrodzenia dla obrońcy oskarżonego za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym. na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2024 roku, poz. 763).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023r. sygn. akt II K 21/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023r. sygn. akt II K 21/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 21 grudnia 2023r. sygn. akt II K 21/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana