Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 348/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 20 marca 2024 r. w sprawie II K 293/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

G. R.

Oskarżony podjął i kontynuuje leczenie w (...) w Ł..

Zaświadczenia z (...) w Ł.

204-216

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

--------------

------------------------------------------------------------------

----------------------

-----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zaświadczenia z (...) w Ł.

Zaświadczenia z (...) w Ł., nadesłane przez obrońcę oskarżonego, nie budziły zastrzeżeń co do ich wiarygodności. Zaświadczenia pochodzą z okresu pomiędzy dniem 05 marca 2024 r. i 24 września 2024 r. i wskazują na to, że G. R. kontynuuje leczenie w tejże poradni. Sąd wziął pod uwagę podawane w nim okoliczności, jednakże nie uzasadniały one dokonania zmiany w zaskarżonym zakresie, o czym wypowiedziano się szczegółowo w dalszej części uzasadnienia.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------------

--------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k., polegająca na niezastosowaniu normy prawnej wynikającej ze wspomnianego przepisu prawa i ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz dokumentów w postaci deklaracji trzeźwości podpisanej przez oskarżonego, wywiadu kuratora z 4 marca 2024 roku, złożonych do akt sprawy skierowań na badania oskarżonego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wiedzą i doświadczeniem życiowym poprzez uznanie, iż postawa oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, jak i w trakcie jego popełnienia, przyznanie się przez niego do popełnienia czynu za jaki został skazany, wskazywały, iż jedyną sankcją karną, która będzie odpowiednia, będzie wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy wystarczające dla spełnienia celów kary byłoby wymierzenie oskarżonemu przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. kary grzywny w wymiarze nie niższym niż 100 stawek dziennych;

co w konsekwencji doprowadziło do

II. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku a mającego wpływ na jego treść, polegającego na niezasadnym, przedwczesnym przyjęciu, iż w realiach niniejszej sprawy okoliczności czynu przemawiały za wymierzeniem oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 4 (czterech) miesięcy, w sytuacji gdy obiektywnie podstawy takie nie istniały, a wystarczająca dla osiągnięcia celów kary była by kara grzywny w wymiarze nie niższym niż 100 stawek dziennych;

a w ostateczności

III. wymierzenia oskarżonemu kary rażąco niewspółmiernej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała, ażeby Sąd I instancji dokonał uchybień, na jakie wskazuje w środku odwoławczym obrońca oskarżonego. Twierdzenie skarżącej, iż kara 4 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w I instancji jest rażąco surowa nie zyskało aprobaty Sądu Odwoławczego. Sąd Rejonowy orzekając o karze wobec G. R. w sposób adekwatny wykorzystał rozpiętość ustawowych granic kary, dostosowując wymierzoną podsądnemu represję karną do ustalonych okoliczności sprawy.

Skarżąca podnosząc w swej apelacji zarzuty uchybienia przepisom proceduralnym, odnosiła się do niewłaściwej oceny materiału dowodowego, które doprowadziły do błędnych ustaleń faktycznych. Kwestią wątpliwą jest trafność takich zarzutów, a także możliwość ich weryfikacji, jeśli Sąd Rejonowy z uwagi na treść art. 423 § 1a k.p.k. i zakres wniosku o sporządzenie uzasadnienia jedynie co do kary, zgodnie z obowiązującą praktyką, sporządził uzasadnienie ograniczając się do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza, z pominięciem części 1-2, w której to sąd porusza właśnie zagadnienia związane z ustaleniem faktów oraz oceną dowodów, w tym przywoływanymi przez skarżącą wyjaśnieniami oskarżonego. Zauważyć przy tym należy, że skarżąca oprócz ogólnego sformułowania zarzutów w tym zakresie, nie wykazała dostatecznie na czym owa obraza miałaby polegać, z czego wynikać i jak konkretnie miałaby wpłynąć na treść wyroku. We wniesionej apelacji skarżąca przedstawiła jedynie swoje stanowisko, odmienne od stanowiska Sądu Rejonowego, co nadaje jej zarzutowi charakteru czysto polemicznego. Opisywane w tych zarzutach okoliczności, w ich istocie odnoszą się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary i jako taki te zarzuty powinny być rozważane, albowiem związane są ze wskazywanym przez skarżącą nieuwzględnieniem okoliczności łagodzących bądź nienadaniem im odpowiedniej rangi.

Oskarżony został skazany na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, co stanowi niemalże minimalny wymiar kary przewidziany za to przestępstwo. Zważając na powyższe, trudno zatem dopatrywać się w rozstrzygnięciu Sądu niewspółmierności kary, tym bardziej w stopniu rażącym, a tylko taka mogłaby być podstawą do dokonania zmiany w wyroku. Sąd Okręgowy przychylił się do stanowiska Sądy Rejonowego w zakresie zaskarżonego rozstrzygnięcia, który właściwie zauważył wszelkie okoliczności mające wpływ na rodzaj i wymiar kary, a także słusznie określił ich wartość. Niewątpliwie na uwadze mieć należało to, że oskarżony miał pełną świadomość popełnianego czynu zabronionego i jego możliwych następstw, jak również obowiązującego go dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego w Rykach z dnia 26 września 2016 roku w sprawie II K 290/16. Ponadto, oskarżony znajdował się w znacznym stopniu nietrzeźwości, a pomimo wcześniejszych skazań, w tym na karę pozbawienia wolności, jego zachowanie nie poprawiło się. Z tych względów także nie było zasadnym skorzystanie z dobrodziejstwa art. 37a § 1 k.k., albowiem kara grzywny bądź ograniczenia wolności nie spełniłaby powierzonych jej celów, choć z uwagi na treść art. 4 § 1 k.k. byłoby to w tym przypadku prawnie dopuszczalne. Instytucja przewidziana w art. 37a k.k. ma charakter wyjątkowy, a jej istotę stanowi pozbawione wątpliwości uznanie, że w danej sprawie kary o charakterze nieizolacyjnym stanowią wystarczającą dolegliwość dla sprawcy, którego nie trzeba - choćby warunkowo - izolować od społeczeństwa (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 września 2022 r. II AKa 300/21). Przez powyższe rozumieć zatem należy, iż w sytuacji, gdy kara grzywny lub kara ograniczenia wolności z jakichś względów nie spełniłaby powierzonych jej celów, sąd wówczas winien wymierzyć karę pozbawienia wolności. Orzekając o karze, Sąd dostrzegł okoliczności łagodzące, m.in. te wspomniane przez skarżącą, w tym stwierdzone zaświadczeniami z (...) w Ł. podjęcie i kontynuowanie leczenia, lecz nie należało ich przeceniać. Oskarżony kilkukrotnie był już skazany za przestępstwa podobne i nie wyciągnął wniosków ze swego negatywnego zachowania, trudno zatem jest jednoznacznie uznać, że tym razem prognoza kryminologiczna byłaby pozytywna.

Zdaniem Sądu II instancji, podsumowując powyższe rozważania należało stwierdzić, iż Sąd Rejonowy orzekając w tym zakresie stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego, co czyni zarzuty skarżącej chybionymi.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 zł każda.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę oskarżonego, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1 co do zaskarżonej części wyroku. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się istnienia uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego G. R. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze i środkach karnych

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana