Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 244/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. Z. prawa do emerytury, z uwagi na brak 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Od decyzji powyższej wnioskodawca J. Z. wniósł w dniu 13 lutego 2014 roku odwołanie wnosząc o jej zmianę, zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od dnia 21 kwietnia 1972 roku do 31 października 1975 roku w (...)oraz od 8 lipca 1980 roku do 31 grudnia 1998 roku w (...) B. kiedy wykonywał prace betoniarskie i zbrojarskie tj. wymienione w wykazie A, dział V, poz. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. podniósł, iż z dokumentów wynika, że w spornych okresach wnioskodawca pracował jako murarz, murarz-brygadzista oraz murarz-tynkarz, a zatem na stanowiskach, które nie są wymienione w wykazach A i B stanowiących załącznik do ww. rozporządzenia.

Na rozprawie w dniu 12 maja 2014 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. Z., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 19 grudnia 2012 roku wniosek o przyznanie emerytury górniczej.

Decyzją z dnia 17 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury.

Od powyższej J. Z. decyzji złożył odwołanie, które Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim prawomocnym wyrokiem z dnia 23 października 2013 roku wydanym w sprawie VU 182/13 oddalił. Sąd Okręgowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresu pracy górniczej zatrudnienia w latach 1996-2008 w (...) S.A. z siedzibą w B..

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3 akt emerytalnych plik II, decyzja z dnia 17 stycznia 2013 roku k. 26 akt emerytalnych plik II, odwołanie J. Z. k. 2-3 akt VU 182/13, wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 23 października 2013 roku k. 33 akt VU 182/13, uzasadnienie wyroku k. 37-40)

J. Z. kolejny wniosek o emeryturę złożył w dniu 20 listopada 2013 roku. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego .

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych plik III)

Na dzień 1 stycznia 1999 r. skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 29 lat, 8 miesięcy i 20 dni.

(dowód: decyzja z dnia 22 stycznia 2014 roku k. 23 akt emerytalnych plik III)

Do okresu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy żadnego okresu zatrudnienia.

(dowód: decyzja z dnia 22 stycznia 2014 roku k. 23 akt emerytalnych plik III)

J. Z. w okresie od dnia 21 kwietnia 1972 roku do 31 października 1975 roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...)w Ł. jako murarz, a ostatnio jako murarz-brygadzista.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 13 listopada 1975roku k.7 akt emerytalnych plik III)

Wnioskodawca w trakcie zatrudnienia w tym Przedsiębiorstwie pracował przy budowie hali do produkcji pasz w D., cementowni w D. oraz przy budowie bloków mieszkalnych w Ł.. Wnioskodawca pracował w brygadzie budowlanej, składającej się z pięciu osób, w skład której wchodził: cieśla, murarz, betoniarz, pomocnik cieśli i pomocnik murarza. Wnioskodawca robił wówczas drewniane szalunki pod fundamenty i stropy, w których kładł zbrojenia z drutu, a następnie zalewał betonem. Wnioskodawca montował też gotowe betonowe płyty, z których był wykonywany budynek. W takim samym charakterze pracował również wtedy, kiedy powierzono mu obowiązku brygadzisty.

(dowód: zeznania świadka S. P. protokół rozprawy z dnia 9 kwietnia 2014 roku nagranie od minuty 33.45 do 41.33, zeznania świadka R. C. protokół rozprawy z dnia 9 kwietnia 2014 roku nagranie od minuty 42.04 do 48.18, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku nagranie od minuty 14.20 do minuty 27.49)

W okresie od dnia 18 listopada 1975 roku do 31 lipca 2012 roku J. Z. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) S.A. Oddział Kopalnia (...) (poprzednio (...) B.).

Wnioskodawca w okresie zatrudnienia zajmował kolejno stanowisko murarza-tynkarza, murarza tynkarza-przodowego (od 1 września 1980r.) oraz górnika kopalni odkrywkowej – przodowego.

W dniu 8 lipca 1980 roku wnioskodawca został zatwierdzony przez Okręgowy Urząd Górniczy w C. w charakterze osoby dozoru niższego specjalności technicznej budowlanej w zakresie rzemiosła murarskiego w zakładach górniczych.

Z dniem 1 stycznia 1988 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki brygadzisty.

W okresie od 21 sierpnia 1989 roku do 31 marca 1991 roku wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w (...) na stanowisku płytkarza.

Od dnia 14 maja 1991 roku wnioskodawca wrócił do pracy w macierzystym zakładzie na stanowisko murarza-tynkarza. W tym charakterze pracował do 31 maja 2010 roku.

W okresie od 1 czerwca 2010 roku do 31 lipca 2012 roku wnioskodawca pracował jako górnik kopalni odkrywkowej.

W wystawionym w dniu 8 listopada 2012r. świadectwie pracy pracodawca zaświadczył, że wnioskodawca w okresie od 1 czerwca 2010 roku do 31 lipca 2012 roku wykonywał pracę w warunkach szczególnych tj. pracę górniczą.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 8 listopada 2012 roku k. 13 akt emerytalnych plik II umowa o pracę z dnia 18 listopada 1975 roku k. 1 akt osobowych część B, umowa o pracę z dnia 2 grudnia 1975 roku k. 4 akt osobowych część B, angaże k. 6 -10, 13 -15, 17-18, 20-23,27-28, 39-43, 45-47, 51, 53-54, 62, 68,71, 82, umowa o pracę eksportową k. 25 aneksy do umowy o prace k. 29 i 30, zaświadczenie pracy k. 33, karta obiegowa k. 38, zgłoszenie rozpoczęcia wykonywania pracy k. 83, angaż z dnia 31.05.2010 r. k. 83, angaże k. 85 akt osobowych część B, zatwierdzenie k. 52 akt osobowych część B))

W początkowym okresie zatrudnienia w (...) B. wnioskodawca zajmował się układaniem płyt chodnikowych.

W spornym okresie od 8 lipca 1980 roku do 31 grudnia 1998 roku w (...) B. (za wyjątkiem okresu pracy na budowie eksportowej od 21 sierpnia 1989 roku do 31 marca 1991 roku) wnioskodawca pracował przy wykańczaniu zakupionych przez (...) B. w stanie surowym bloków mieszkalnych na osiedlu (...) i na B. w B.. Wnioskodawca pracował w brygadzie budowlanej, która w zależności od okresu liczyła nawet do 14 osób. Zakres prac budowlanych wykonywanych przez brygadę, w której pracował wnioskodawca był bardzo szeroki. Pracownicy brygady nie zajmowali się tylko i wyłącznie pracami w zakresie swoich wąskich specjalności, ale wykonywali wszystkie prace, które były do zrobienia w danej chwili. Do stałych obowiązków wnioskodawcy należało wykonywanie prac wykończeniowych wewnątrz bloków mieszkalnych. Wnioskodawca zajmował się wykonywaniem posadzek w blokach mieszkalnych – kładł na posadzkach izolację z papy posmarowanej lepikiem, płyty pilśniowe, robił betonowe wylewki na posadzkach, kładł lastryko na korytarzach, schodach i tarasach, szlifował lastryko, kładł betonowe płyty na stropodachach i zalewał je wylewką betonową, robił tynki wewnętrzne, wstawiał okna i drzwi wewnętrzne.

Brygada, w której pracował wnioskodawca budowała również kilka przedszkoli na osiedlu (...). Podczas tej budowy wnioskodawca kopał ręcznie fundamenty pod budynek przedszkola i ogrodzenie przedszkola, wykonywał drewniane szalunki pod fundamenty oraz kładł w nich zbrojenia, a następnie zalewał je betonem.

(dowód: zeznania świadka A. H. protokół rozprawy z dnia 9 kwietnia 2014 roku nagranie od minuty 4.25 do minuty 17.03, zeznania świadka A. D. protokół rozprawy z dnia 9 kwietnia 2014 roku nagranie od minuty 17.37 do minuty 33.20, zeznania świadka A. B. protokół rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku nagranie od minuty 2.41 do minuty 13.15, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 12 maja 2014 roku nagranie od minuty 14.20 do minuty 27.49)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat i nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w (...)(od dnia 21 kwietnia 1972 roku do 31 października 1975 roku) oraz w (...) B. (od 8 lipca 1980 roku do 31 grudnia 1998 roku), był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach ubezpieczeniowych.

Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w w/w okresach tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie.

Organ rentowy zakwestionował, aby wnioskodawca w spornych okresach pracował w szczególnych warunkach, gdyż nie dysponował on świadectwem pracy w szczególnych warunkach. Wprawdzie stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), okresy pracy w warunkach szczególnych, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

W będącej przedmiotem osądu sprawie wnioskodawca nie dysponował świadectwem pracy w szczególnych warunkach. To na nim zatem spoczywał ciężar wykazania, że taką pracę wykonywał.

Charakter pracy wnioskodawcy w (...)od dnia 21 kwietnia 1972 roku do 31 października 1975 roku Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków S. P. i R. C., a także wnioskodawcy. Z zeznań tych wynika, że wnioskodawca robił zbrojenia pod fundamenty i stropy, które następnie zalewał wyprodukowanym uprzednio betonem oraz montował betonowe płyty na wysokości ( z płyt tych powstawały budynki). W takim samym charakterze pracował również kiedy zostały powierzone mu obowiązku brygadzisty. Powyższe prace wykonywał podczas budowy hali do produkcji pasz w D. oraz cementowni w D.. Prace, które wykonywał skarżący w w/w okresie należy zaliczyć do prac zbrojarskich, które zdaniem Sądu obejmują zarówno prace przy robieniu i kładzeniu zbrojeń w fundamentach oraz na stropach, jak też zalewanie ich betonem, jako prace immamentnie związane z wykonywaniem zbrojeń oraz prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości, do których Sąd zaliczył montaż betonowych płyt na wysokości. Zarówno prace zbrojarskie jak i prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości, są zaliczone do prac w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A działem V poz. 4 oraz dział V poz. 5, co pozwala uznać, że w spornym okresie wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach. Jednak prace te skarżący wykonywał jedynie przez okres 3 lat 6 miesięcy i 11 dni, a więc przez okres krótszy niż wymagany ustawą okres 15 lat.

Dokonując ustaleń w zakresie prac wykonywanych przez wnioskodawcę od 8 lipca 1980 roku do 31 grudnia 1998 roku w (...) B. (obecnie (...) S.A. Oddział Kopalnia (...)), Sąd oparł się na zeznaniach świadków A. H., A. D. oraz A. B., a także samego wnioskodawcy.

Z zeznań świadków wynika, że w spornym okresie wnioskodawca pracował w brygadzie budowlanej, w skład której wchodzili cieśle, zbrojarze i betoniarze, która zajmowała się pracami wykończeniowym wewnątrz bloków mieszkalnych w stanie surowym tzn. przygotowaniem ich do zamieszkania. Spektrum prac brygady budowlanej, w której pracował skarżący było bardzo szerokie. Ze zgodnych zeznań świadków wynika, że nie było tak, aby jedna osoba cały czas wykonywała te same prace. Każdy pracownik, a zatem i wnioskodawca, bez względu na stanowisko, na jakim był formalnie zatrudniony, musiał wykonywać wszystkie prace, które były do zrobienia celem przygotowania bloku do zamieszkania. I tak, wnioskodawca zajmował się wykonywaniem posadzek w blokach mieszkalnych – kładł na posadzkach izolację z papy posmarowanej lepikiem, kładł płyty pilśniowe, wylewał beton, kładł lastryko na korytarzach, schodach i tarasach, szlifował lastryko, kładł betonowe płyty na stropodachach i zalewał je wylewką betonową, wykonywał tynki wewnętrzne, wstawiał okna i drzwi wewnętrzne. Natomiast gdy pracował przy budowie przedszkoli zajmował się kopaniem fundamentów pod budynek przedszkola oraz pod ogrodzenie przedszkola, wykonywaniem drewnianych szalunków pod fundamenty budynku i ogrodzenia, wykonywaniem i kładzeniem zbrojeń w fundamentach i zalewaniem ich betonem.

Wnioskodawca pracował w przedsiębiorstwie budowlanym, zatem w branży budowlanej, należy poszukiwać stanowisk pracy, na których pracę wykonywaną przez wnioskodawcę można uznać za pracę w warunkach szczególnych. Branży tej dotyczy dział V wykazu A będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Skarżący twierdził, że taką pracę wykonywał w całym spornym okresie, gdyż wykonywał prace betoniarskie i zbrojarskie, które są pracami w szczególnych warunkach wymienionymi w wykazie A dział V poz.4

Nie sposób podzielić stanowiska wnioskodawcy. Pracami betoniarskimi są prace przy wykonywaniu mieszanki betonowej i wytwarzaniu z niej gotowych elementów budowlanych (półfabrykatów), a nie przy wylewaniu gotowego betonu na podłoże, jak chce wnioskodawca. Ustawodawca wiąże szczególne warunki pracy z jej uciążliwością. Prace betoniarskie dlatego są pracami w szczególnych warunkach, gdyż praca przy wykonywaniu mieszanki betonowej jest bardzo szkodliwa dla zdrowia (z uwagi na szkodliwe składniki używane do jego wytworzenia oraz duże zapylenie przy jego wytwarzaniu), a nadto odpowiedzialna z uwagi na właściwy dobór składników mieszanki. Niewłaściwie wykonany beton i półfabrykaty betonowe, które posłużą do budowy budynków, mogą wszak doprowadzić do katastrofy budowlanej. Prace wykonywane przez wnioskodawcę przy wykonywaniu betonowych posadzek nie charakteryzowały się taką uciążliwością. Wnioskodawca nie wytwarzał betonu, posadzki i stropy były zalewane gotowym betonem. Ponadto obowiązki wnioskodawcy przy wykonywaniu betonowych posadzek miały szeroki zakres. Wnioskodawca nie tylko wylewał beton, rozprowadzał go i wyrównywał, ale wcześniej musiał zrobić izolacje pod betonowe wylewki, kładąc papę posmarowaną lepikiem oraz położyć płyty pilśniowe. Dodatkowo oprócz tych prac wnioskodawca w spornym okresie kładł lastryko w łazienkach, na schodach i tarasach, robił wewnętrzne tynki, kładł betonowe płyty na stropodachach, wstawiał okna i drzwi. Prace te nie są wymienione w Wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. W charakterze zbrojarza natomiast wnioskodawca pracował jedynie przy budowie fundamentów budynku przedszkola i jego ogrodzenia. Nawet jednak wówczas poza pracami zbrojarskimi, wnioskodawca wykonywał także inne prace, które nie były pracami w szczególnych warunkach – a mianowicie robił ręcznie przy użyciu łopaty wykopy pod fundamenty.

Należy podkreślić, że prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym jest przywilejem w stosunku do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Tym samym przepisy regulujące nabywanie prawa do tego szczególnego świadczenia emerytalnego muszą być interpretowane ściśle, a ustalenia dotyczące faktu wykonywania pracy w warunkach szczególnych muszą być precyzyjne i nie budzące wątpliwości. Oznacza to w niniejszej sprawie niedopuszczalność dokonywania rozszerzającej wykładni przepisów dotyczących prac betoniarskich (wykaz A dział V pkt 4) przez zaliczanie do nich prac wykonywanych przez wnioskodawcę jako lastrykarz i posadzkarz. Tym bardziej, że sam pracodawca skarżącego w wystawionym mu świadectwie pracy zaświadczył, że wnioskodawca w spornym okresie nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach ani w szczególnym charakterze.

W judykaturze ugruntowane jest stanowisko, że nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów - wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu - pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymaganej do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym - innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2008 r., II UK 306/07, postanowienie Sądu Najwyższego z 16 października 2012r., I UK 287/12).

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwala zatem na poczynienie ustalenia, że wnioskodawca w spornym okresie od 1980r. do 1998r. wykonywał prace w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Oprócz bowiem prac, które szkodliwie wpływały na jego zdrowie (prace zbrojarskie), wykonywał także prace w ramach obowiązującego go 8-godzinnego czasu pracy, które takiego charakteru nie miały ( przygotowywanie izolacji pod betonowe posadzki, kładzenie płyt pilśniowych na podłogach oraz płyt betonowych na stropodachach, wykonywanie wylewek betonowych, kładzenie lastryka, wykonywanie tynków wewnętrznych, zakładanie okien i drzwi).

Pracy w szczególnych warunkach wnioskodawca nie wykonywał również w początkowym okresie swojego zatrudnienia w (...) B. tj. w latach 1975-1980. Wnioskodawca przyznał bowiem, że przez pierwsze pół roku kładł betonowe płyty na placu, a następnie wykonywał te same prace co w okresie 1980-1998. Układanie płyt chodnikowych nie jest pracą w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A i B. Biorąc pod uwagę, że Sąd nie uznał, aby wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach w okresie od 1980 do 1990r., a z jego zeznań wynika, że w okresie przed 1980r. miał taki sam zakres obowiązków jak po 1980r., to również tego okresu nie można uznać za pracę w szczególnych warunkach z przyczyn wskazanych wyżej w uzasadnieniu. Tym bardziej, że na okoliczność charakteru swojej pracy w latach 1975-1980r. wnioskodawca oprócz swoich zeznań, nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu. Natomiast z dokumentów wynika, że pracował w tym okresie w charakterze murarza oraz murarza- tynkarza. Praca w takim charakterze nie jest zaliczona do prac w szczególnych warunkach przez ustawodawcę.

Pracy w szczególnych warunkach wnioskodawca nie wykonywał także na budowie eksportowej w okresie od 21 sierpnia 1989 roku do 31 marca 1991 roku, co sam przyznał. Z umowy wynika, że pracował wówczas w charakterze płytkarza. Wnioskodawca zeznał, że wykonywał wszystkie zlecone mu prace, a wśród nich najwięcej było prac porządkowych.

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca nie spełnił podstawowego warunku, od którego zależy przyznanie prawa do emerytury, a mianowicie nie wykazał 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, należy uznać że wydana przez organ rentowy decyzja jest prawidłowa, a zatem brak podstaw do uwzględnienia odwołania.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.