Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 422/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 16 maja 2024r., sygn. akt II K 766/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania :

1. art. 4, art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. polegająca na dowolnej jednostronnej i wybiórczej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego przy jednoczesnym pominięciu lub zbagatelizowaniu wszystkich ewidentnie korzystnych dla oskarżonego okoliczności i istotnych dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, w szczególności błędnie przyjmując, że stężenie etanolu stwierdzone w wydychanym powietrzu P. W. z dnia 24 maja 2023 roku było efektem konsumpcji etanolu wyłącznie przed godziną 20:35, na co złożyły się następujące błędy sądu I instancji:

a) niewłaściwa ocena wyjaśnień oskarżonego P. W. i wyrażenie błędnego poglądu, że jego wyjaśnienia są niewiarygodne, w szczególności w zakresie w jakim wskazał, że alkohol spożywał po tym jak zaparkował samochód, w sytuacji gdy brak jest jakiegokolwiek obiektywnego dowodu, który przeczyłby wersji przedstawionej przez oskarżonego, w szczególności jego wyjaśnienia są zgodne z opinią biegłego, który stwierdził, że deklarowaną przez oskarżonego ilość i czas wypitego alkoholu można wytłumaczyć wyniki badań stanu trzeźwości;

b) uznanie, że zeznania S. C. przeczą wyjaśnieniom oskarżonego, w szczególności w zakresie tego, że Sąd I instancji przyjął, że S. C. zeznał, że oskarżony po zaparkowaniu samochodu od razu z niego wysiadł, a więc nie miałby czasu wypić alkoholu, w sytuacji gdy w rzeczywistości S. C. zeznał, że stracił oskarżonego z pola widzenia dwukrotnie, pierwszym razem zaraz po zaparkowaniu samochodu przez oskarżonego na własnej posesji, a drugim razem po ich rozmowie, gdy oskarżony odszedł w stronę garaży, w związku z czym wnioski sądu I instancji w tym zakresie są całkowicie nieuzasadnione;

c) całkowite pominięcie okoliczności, że S. C. miał motyw w tym, aby pomówić oskarżonego o jazdę samochodem w stanie nietrzeźwości, bowiem oskarżony miał romans z jego żona, co stanowi bardzo istotny wątek w sprawie, który nakazuje bardzo ostrożnie i krytycznie oceniać zeznania tego świadka, z których to zeznań bije ewidentna niechęć i pretensje do oskarżonego.

2) art. 174 k.pk. poprzez dokonywanie ustaleń faktycznych w sprawie na podstawie protokołu przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym w zakresie dotyczącym dokonania ustalenia przez sąd I instancji, iż w dniu zdarzenia oskarżony przyznał się , że spożył 250 ml wódki około godziny 20:30, w sytuacji gdy protokół taki nie może zastąpić dowodu z wyjaśnień oskarżonego i czynienie na tej podstawie ustaleń faktycznych sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego jest niedopuszczalne

Rażąca niewspółmierność orzeczonego środka karnego polegająca na orzeczeniu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, w sytuacji gdy biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy należałoby orzec ten środek karny w jak najkrótszym przewidzianym przepisami okresie oraz ograniczając go do uprawnień do kierowania pojazdami kat. B.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione zarzuty apelacyjne, za wyjątkiem obrazy art. 174 kpk są niezasadne. Jeżeli chodzi o obrazę art. 174 kpk, to na podstawie treści notatki urzędowej nie wolno dokonywać ustaleń faktycznych sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego, czy z zeznaniami świadka, gdyż byłoby to zastąpieniem tego rodzaju dowodów treścią notatki. Notatka służbowa nie może także stanowić zastępczego źródła dowodowego dla innych dowodów, które mają wspierać zarzut aktu oskarżenia. ( por. wyrok SA w Warszawie z 22 marca 2023r., sygn. akt II AKa 399/21 – Lex nr 3564636 ). Za taką „notatkę” w rozumieniu tego przepisu należy także uznać część protokołu sporządzanego na okoliczność przeprowadzonego badania stanu trzeźwości zawierającą oświadczenie badanego co do czasu oraz ilości spożytego alkoholu. W świetle powyższego sądowi in meriti nie wolno było wykorzystywać oświadczenia oskarżonego zawartego w treści protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, w którym oskarżony przyznał się do spożycia w dniu 24 maja 2023r. 250 ml. wódki około godziny 20:30, o ile oświadczenie to pozostawało w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego ( por. wyrok SN z 6 października 2009r., II KK 83/09 – Lex nr 532383 ). Jak natomiast wynika z treści pisemnego uzasadnienia wyroku, sąd in meriti sprzecznie z treścią art. 174 kpk wykorzystał treść powyższego oświadczenia do negatywnej weryfikacji wyjaśnień oskarżonego, w których ten zaprzeczał spożywaniu alkoholu przed przybyciem do swojego miejsca zamieszkania. Powyższe uchybienie nie miało jednakże wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia, ponieważ pozostałe dowody, a przede wszystkim zeznania świadków I. C. oraz S. C. pozwalały na dokonanie prawdziwych ustaleń faktycznych będących podstawą skazania oskarżonego za kierowanie pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. Jakkolwiek faktycznie zarówno I. C. jak też i jej mąż S. C. na początkowym etapie sprawy ukrywali okoliczność romansu I. C. z oskarżonym, a która to okoliczność z punktu widzenia doświadczenia życiowego mogłaby osłabiać ich wiarygodność dowodową, to jednakże w świetle tego samego doświadczenia życiowego daje się to logicznie wytłumaczyć niechęcią przed ujawnianiem dla nich niewątpliwie wstydliwych okoliczności obyczajowych. W całokształcie dowodów nie da się zatem przyjąć prezentowanej we wniesionym środku odwoławczym narracji, że właśnie z powodu tychże okoliczności obyczajowych nie należało zaufać zeznaniom S. C., który mógł działać z niskich pobudek, chociażby z zemsty w celu fałszywego pomówienia oskarżonego. Rzecz jednakże w tym, że takim zarzutom przeczy samo zachowanie się oskarżonego, który bezpośrednio po przyjeździe do swojego miejsca zamieszkania i rozpoznaniu S. C. zdecydował się akurat w tym czasie spożyć alkohol jeszcze przed przyjazdem Policji. Przecież byłoby to zachowanie zupełnie nieracjonalne dające temuż właśnie niechętnemu mu zdradzonemu mężowi argument do oskarżania go o jazdę samochodem po spożyciu alkoholu. Zresztą , jak wynika z zeznań I. C. w dacie inkryminowanego zdarzenia zakończyła już związek z oskarżonym. Tak więc jej mąż nie miał w tym momencie zdecydowanego powodu do fałszywego pomawiania oskarżonego. Zresztą – na co słusznie zwrócił uwagę sąd pierwszej instancji I. C. wskazała, że już przed podjęciem decyzji o powrocie do S. oskarżony rozmawiając z nią zachowywał się tak jakby znajdował się pod wpływem alkoholu ( k. 31V ). Poza tym, z ze zeznań S. C. wynika, że wyczuł z ust oskarżonego woń alkoholu bezpośrednio po przyjeździe tegoż na swoją posesję, zaraz po tym jak oskarżony wysiadł z samochodu i podszedł do niego, zaś kiedy ze sobą rozmawiali to plątał mu się język ( k. 10V, 24 ). Wprawdzie skarżący wskazuje na sprzeczności jego zeznań co do możliwości ciągłej obserwacji oskarżonego, przywołując jako przykład fragment zeznań S. C., z których wynika, że stracił oskarżonego z oczu na czas około 10 minut (k. 29 ) wskazując, że właśnie w tym czasie oskarżony mógł spożyć alkohol, który został stwierdzony w jego organizmie w toku przeprowadzonych badań, to należy zwróci uwagę na to, że czyni to dosyć wybiórczo, ponieważ z zeznań S. C. wynika, że poczuł woń alkoholu z ust oskarżonego bezpośrednio po tym jak ten opuścił swój samochód, zaś czas na jaki stracił go z oczu w tym momencie szacował na około 1 minutę i dopiero później tuż przed przybyciem funkcjonariuszy Policji stracił go z pola widzenia na około 10 minut ( k. 24, 29 ). Powyższe dowodzi tego, że oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu już w momencie opuszczania samochodu, zaś kwestia późniejszego ewentualnego nadpicia alkoholu w czasie owych 10 minut, teoretycznie nie wykluczona przez biegłych sporządzających opinię toksykologiczną, w rzeczywistości - w światle całokształtu przeprowadzonych dowodów jest nieprawdopodobna, ponieważ nikt normalny będąc trzeźwym nie spożywa alkoholu po tym, kiedy dowiaduje się od wrogo nastawionej do niego osoby – jak w tym przypadku, że ta osoba przed chwilą właśnie wezwała Policję - no chyba, że czyni tak w celu ukrycia wysokości rzeczywistego stężenia. W sprawie niniejszej tą akurat kwestę ( bez obrazy art. 5 § 2 kpk ) sąd pierwszej instancji uwzględnił na korzyść oskarżonego , przyjmując – wobec niemożności kategorycznego jej ustalenia, w zgodzie z alternatywnie wskazanymi wnioskami opinii toksykologicznej, że w czasie prowadzenia pojazdu mechanicznego oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia powyżej 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W tym stanie rzeczy sąd ad quem uznaje, że zarzut obrazy przepisów regulujących proces dowodzenia winy oskarżonego – to jest art. 4, 5, 7 i 410 kpk jest niezasadny i nie znajduje potwierdzenia w wynikach prawidłowo przeprowadzonego przewodu sądowego. W odniesieniu do zarzutu rażącej niewspółmierności środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – wbrew wywodom apelującego trzeba stwierdzić, że właśnie podniesione przez niego w tym zarzucie „wszystkie okoliczności sprawy” wskazują na to, że ukształtowanie wysokości tego zakazu na poziomie tylko o jeden rok powyżej ustawowego minimum nie jest niewspółmierne do tychże okoliczności, a w szczególności do jego nieodpowiedzialnego zachowywania się oraz – co bardzo istotne do znacznego poziomu nietrzeźwości. Jeżeli zaś chodzi o ograniczenie zakazu wyłącznie do pojazdów, na które wymagana jest kategoria „B”, to apelujący w żaden sposób nie uzasadnił takiego wniosku, a przynajmniej w zakresie niezbędnym do podjęcia przez sąd ad quem zasadnej polemiki z zaskarżonym rozstrzygnięciem.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługiwał na uwzględnienie. Ustalenia faktyczne sprawy wskazują na to, że popełnił przypisany mu czyn i brak jest okoliczności wyłączających jego odpowiedzialność.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Kontrola instancyjna nie ujawniła wadliwości procedowania oraz wyrokowania sądu pierwszej instancji. Ustalenia faktyczne wskazują na to, że oskarżony P. W. popełnił przypisane mu w zaskarżonym wyroku przestępstwo, zaś kwalifikacja prawna ustalonego w wyroku zachowania jest prawidłowa. Kara samoistnej grzywny w niewielkiej wysokości, minimalne świadczenie pieniężne oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w rozmiarze tylko o jeden rok przekraczającym ustawowe minimum nie są nadmiernie surowe.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Ponieważ w postępowaniu międzystacyjnym oskarżony miał zatrzymane prawo jazdy, dlatego też na podstawie art. 63 § 4 kk okres tego zatrzymania został zaliczony na poczet orzeczonego w wyroku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Ponieważ apelacja oskarżonego nie została uwzględniona sąd ad quem obciążył go kosztami sądowymi należnymi za postępowanie odwoławcze. O kosztach postępowania odwoławczego, Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.

PODPIS

/-/ Na oryginale właściwy podpis.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana