Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 570/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 26 maja 2023 r. sygn. akt II K 526/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

a) obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia to jest:

- art. 366 par. 1 kpk w zw. z art. 167 kpk poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności i zaniechanie ustalenia czy dokument prawa jazdy oskarżonego znajduje

b) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 244 kk, w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego na takiej treści wnioski nie pozwala.

ewentualnie

c) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary podczas gdy całokształt okoliczności związanych z osobą oskarżonego przemawiają za orzeczeniem wobec niego kary łagodniejszego rodzaju.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy przepisów postępowania w zakresie nieprzeprowadzenia z urzędu postępowania dowodowego w celu poczynienia ustaleń, czy prawo jazdy oskarżonego jest zdeponowane Starostwie Powiatowym w Ł., nie mógł być uznany trafny. W ocenie skarżącego zasadność tego zarzut miałaby wynikać ze znajomości przez oskarżonego poprzednio obowiązujących przepisów, w szczególności art. 43 § 3 kk, który przewidywał, że Sąd orzekając zakaz prowadzenia pojazdów nakładał również na sprawcę obowiązek zwrotu dokumentu prawa jazdy i to od daty jego zwrócenia rozpoczynał bieg okres, na jaki zakaz orzeczono. Z faktu zaś, że prawo jazdy było już oskarżonemu zatrzymane dużo wcześniej, miałaby wynikać jego nieświadomość, jak należy liczyć termin zakazu i błędne, acz usprawiedliwione przekonanie, że termin ten upłynął w roku 2019. Oskarżony w postępowaniu II K 700/14 Sądu Rejonowego w Łukowie wg swoich wyjaśnień korzystał z pomocy obrońcy, wobec czego mógł, jeśli nie w Sądzie czy Starostwie Powiatowym, to w rozmowie z nim ustalić, od kiedy należało liczyć termin obowiązywania zakazu. Dodatkowo, wbrew treści apelacji, oskarżony został wyraźnie poinformowany, że orzeczony przez Sąd pięcioletni okres zakazu prowadzenia pojazdów rozpoczyna bieg w dniu uprawomocnienia się wyroku, tj. 06.07.2017 r. i upływa z dniem 05.07.2022 r. – a to przez doręczenie mu odpisu decyzji Starosty Powiatowego w Ł. z dnia 8 września 2017 r. (k. 74-75). Nawet jeśli oskarżony nie doczytał treści tego pisma lub o nim zapomniał lub co gorzej, uznał, że sam wie lepiej, jak liczyć termin, jego przekonania za usprawiedliwione uznać nie sposób. W sprawie II K 700/14 Sąd Rejonowy w Łukowie nie wydał opartego na treści art. 63 § 4 kk postanowienia o zaliczeniu oskarżonemu okresu zatrzymania prawa jazdy, bowiem dokument taki nie został mu zatrzymany. Jak wskazał skarżący, oskarżony w związku z wcześniejszym postępowaniem zwrócił dokument prawa jazdy do Starostwa i następnie po prostu go nie odzyskał, wobec czego nie można twierdzić, że został on mu zatrzymany. W postępowaniu niniejszym również nie wydano postanowienia o elektronicznym zatrzymaniu oskarżonemu dokumentu prawa jazdy i nie istniały prawne przeszkody, by ubiegał się on o jego odzyskanie, a przecież możliwości zaliczenia na poczet środka karnego okresu zatrzymania dokumentu nie można upatrywać w każdej, także pozaprocesowej niemożliwości dysponowania nim, gdy np. zabierze go nadużywającemu alkoholu kierowcy ostrożna żona. Dlatego też słusznie, przy braku wniosku strony w tym zakresie, Sąd Rejonowy nie uznał za istotne ustalanie wskazywanej przez oskarżonego okoliczności, że jego dokument prawa jazdy od lat jest przechowywany w Starostwie Powiatowym i nie podjął inicjatywy dowodowej w tym zakresie - podobnie jak Sąd odwoławczy, który wyartykułowany już wniosek dowodowy oddalił, zwłaszcza gdy dowód taki miałby usprawiedliwiać błędne przekonanie oskarżonego, pozostające w jawnej sprzeczności z treścią przekazanej mu na piśmie informacji. Z tego też względu nie można było uznać za zasadny i zarzutu dokonania przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych – fakt kierowania przez oskarżonego pojazdem nie był kwestionowany, wobec braku zaliczenia na poczet prawomocnie od 06.07.2017 r. orzeczonego w sprawie II K 700/14 zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania prawa jazdy (wobec braku jego procesowego zatrzymywania) – i brak było podstaw prawnych do takiego zaliczenia, w pełni zasadnym było ustalenie biegu okresu obowiązywania tego zakazu. Zasadnym było też w świetle zebranych dowodów ustalenie, że oskarżony miał świadomość biegu tego okresu i to nie tylko w zamiarze ewentualnym, ale wręcz w zamiarze bezpośrednim.

Za całkowicie bezzasadny należało uznać również zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary – 10 miesięcy pozbawienia wolności. Skarżący postulował zmianę wyroku i wymierzenie oskarżonemu z wykorzystaniem art. 37a k kary ograniczenia wolności. Tymczasem zauważyć należy, że W. D. był wielokrotnie karany za przestępstwa, w tym wielokrotnie za występki z art. 244 kk (oraz z art. 178a kk i z art. 180a kk), za które wymierzano mu początkowo karę grzywny, następnie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, potem również kary bezwzględne, które odbywał, a mimo to oskarżony nie wyciągał z nich dostatecznie konstruktywnych wniosków, powracając na utartą już ścieżkę przestępstwa. Nie można więc uznać, że obecnie dla osiągnięcia celów postępowania, tak w zakresie oddziaływania indywidualnego, jak i w zakresie prewencji ogólnej, wystarczającym będzie skorzystanie wobec oskarżonego z dobrodziejstwa art. 37a kk (z którego już zresztą korzystał) i wymierzenie mu kary łagodniejszego rodzaju, niż przewidział to w typie podstawowym ustawodawca (od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności). Nadto w sytuacji, gdy za analogiczne występki wymierzano mu już wcześniej pięciokrotnie kary po 1 rok pozbawienia wolności, a także kary krótsze, wymierzenie mu obecnie kary 10 miesięcy pozbawienia wolności jawi się nie jako rażąco surowe, ale wręcz jako rażąco łagodne i nieadekwatne do stopnia winy oskarżonego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i w oparciu o treść art. 37 a kk wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w ilości 20 godzin w stosunku miesięcznym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów skutkowała nietrafnością wniosku o jakąkolwiek zmianę wyroku, w szczególności poprzez uniewinnienie oskarżonego.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku, tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej wyłącznie przez oskarżonego (jego obrońcę), koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się zaś opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji – w kwocie 20 zł.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana