Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2023 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – sędzia Bogdan Wałachowski

Protokolant – p.o. sekr. sąd. Anna Gawarecka-Olbryś

oskarżyciela publicznego z Urzędu Skarbowego w O. - Grzegorza Tokarskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2023 roku sprawy

P. Ś.

syna J. i Z. zd. S.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że

Wbrew postanowieniom art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), prowadząc działalność gospodarczą zarejestrowaną pod nazwą P. Ś. w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), jako podatnik podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 28.06.2022 r. do dnia 26.09.2022 r., uporczywie nie wpłacał na rachunek Urzędu Skarbowego w G., w terminie do: 27.06.2022 r., 25.08.2022 r., 26.09.2022., należnego podatku od towarów i usług, wynikającego ze złożonych deklaracji VAT-7 za miesiące: maj, lipiec i sierpień 2022 roku w łącznej kwocie 25 546,93 zł

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57§1 kks

Wbrew postanowieniom art. 109 ust. 3b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), prowadząc działalność gospodarczą zarejestrowaną pod nazwą P. Ś. w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), jako podatnik podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 26.10.2022 r. do dnia 25.01.2023 r., w warunkach czynu ciągłego, wbrew obowiązkowi nie przesłał Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G., za pomocą środków komunikacji elektronicznej, księgi w postaci ewidencji dla podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień, października, listopad i grudzień 2022 roku w terminie do: 25.10.2022 r., 25.11.2022 r. , 27.12.2022 r., 25.01.2023 r.

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 61a§2 kks w zw. z art. 6§2 kks

Oskarżonego P. Ś. uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 57§1 kks, art. 61a§2 kks w zw. z art. 6§2 kks w zw. z art. 50§1 kw w zw. z art. 48§1 i 4 kks skazuje go na karę grzywny w wysokości 2.000,00 (dwa tysiące) złotych.

Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. N. K. tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu kwotę 540,00 (pięćset czterdzieści) zł powiększoną o kwotę 124,20 (sto dwadzieścia cztery 20/100) zł stanowiącą 23% podatek VAT.

Zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłat i pozostałych kosztów procesu.

II W 274/23

UZASADNIENIE

P. Ś. (l. 32) został oskarżony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. o to, że: 1/ wbrew postanowieniom art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), prowadząc działalność gospodarczą zarejestrowaną pod nazwą P. Ś. w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), jako podatnik podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 28.06.2022 r. do dnia 26.09.2022 r., uporczywie nie wpłacał na rachunek Urzędu Skarbowego w G., w terminie do: 27.06.2022 r., 25.08.2022 r., 26.09.2022., należnego podatku od towarów i usług, wynikającego ze złożonych deklaracji VAT-7 za miesiące: maj, lipiec i sierpień 2022 roku w łącznej kwocie 25 546,93 zł, tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57§1 kks oraz o to, że 2/ wbrew postanowieniom art. 109 ust. 3b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), prowadząc działalność gospodarczą zarejestrowaną pod nazwą P. Ś. w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), jako podatnik podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 26.10.2022 r. do dnia 25.01.2023 r., w warunkach czynu ciągłego, wbrew obowiązkowi nie przesłał Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G., za pomocą środków komunikacji elektronicznej, księgi w postaci ewidencji dla podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień, października, listopad i grudzień 2022 roku w terminie do: 25.10.2022 r., 25.11.2022 r., 27.12.2022 r., 25.01.2023 r., tj. o wykroczenie skarbowe z art. 61a§2 kks w zw. z art. 6§2 kks.

Obwiniony w odpowiedzi na stawiane mu zarzuty złożył obszerne wyjaśnienia (k. 106-111), w których wskazał na przyczyny braku wpłaty przez niego podatku VAT oraz braku złożenia deklaracji podatkowych VAT, akcentując, iż wynikało to bezpośrednio z sytuacji gospodarczej w kraju spowodowanej wojną na Ukrainie, która wpłynęła na sytuację finansową prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyczyniając się do upadłości konsumenckiej. Obwiniony podkreślił, że przyczynę zaistniałych problemów były okoliczności od niego niezależne, a jego zachowanie nie nosiło znamion uporczywego zaniedbywania.

Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zostało wydane na podstawie przedłożonych dokumentów (zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia czynu zabronionego- k.1,9, lista zaległości wraz z odsetkami obliczonymi na dzień 07.11.2022 r.- k. 2, wydruk złożonych i niezłożonych dokumentów przez P. Ś.- k.27, wydruk deklaracji VAT-7 za miesiące: maj, lipiec, sierpień 2022 roku- k. 28-47, wydruk niezłożonych deklaracji VAT-7 za miesiące: wrzesień, październik, listopad i grudzień 2022 r- k. 48-55, lista zaległości wraz z odsetkami obliczonymi na dzień 14.04.2023 r.-k.59, lista zaległości podatkowych na dzień 26.06.2023 r.-93).

Odnosząc się do pierwszego z zarzucanych obwinionemu czynów wskazać należy, że w ramach wykroczenia określonego w art. 57 k.k.s. karalne nie jest samo niewpłacenie podatku w terminie, lecz niewpłacanie podatku o charakterze uporczywym. W judykaturze wyrażone zostało stanowisko, że na zaistnienie znamienia uporczywego niewpłacania podatku w terminie, będącego warunkiem odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s., może wskazywać zarówno cykliczność zachowań podatnika, polegająca na umyślnym niestosowaniu się do wymogu terminowego płacenia podatku, jak i jednorazowe, ale długotrwałe zaniechanie przez niego uregulowania podatku płaconego jednorazowo, mające miejsce już po terminie płatności tego podatku, a więc gdy ma on uregulować go już jako zaległość podatkową, jeżeli zachowanie to wskazuje, że zamiarem podatnika w momencie upływu terminu płatności podatku było uporczywe jego niewpłacanie, a więc odsunięcie uregulowania tego podatku na dłuższy okres - Zgoliński Igor (red.), Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II. Opublikowano: WKP 2021. Istotnym w kontekście wypełnienia znamion w/w przepisu jest również ustalenie przyczyn niezapłacenia podatku i określenie, czy penalizacją objęci są również podatnicy, którzy nie zapłacili podatku z uwagi na fakt braku środków pieniężnych na ten cel, w związku np. z zaistnieniem okoliczności od niech niezależnych. Na gruncie przepisów prawa podatkowego, przyjęte jest, że podatnik nie może przenosić na wierzyciela podatkowego i w istocie również na pozostałych, rzetelnych podatników własnych niepowodzeń gospodarczych. (…) Jednakże wedle stanowiska Sądu Najwyższego nie chodzi tu wyłącznie o obiektywną możliwość zapłaty podatku, gdyż m.in. trzeba uwzględnić, że prawo podatkowe, w myśl art. 48 o. p., przewiduje możliwość odraczania płatności i rozkładania na raty należności podatkowych, w tym i zaległości podatkowych, jeśli za tym przemawia ważny interes podatnika. Tym samym podatnik, nie mogąc uregulować w terminie podatku, ma prawne instrumenty dla zmiany terminu jego płatności- postanowienie SN z 27.03.2003 r., I KZP 2/03, Prok. i Pr.-wkł. 2003/9, poz. 13. ^{( )}Niewątpliwie zapobiegawcze działanie podatnika pod kątem skutków niezapłacenia podatku i wykorzystanie przez niego możliwości gwarantowanych przez prawo podatkowe ma istotny wpływ na ocenę znamienia uporczywości - Zgoliński Igor (red.), Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II. Opublikowano: WKP 2021.

Przepis art. 61a§2 kks wskazuje natomiast, że czyn zabroniony w nim określony popełnia ten, kto nie przesyła księgi – wbrew obowiązkowi – właściwemu organowi podatkowemu, a zatem popełnia się go umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Za wypadek mniejszej wagi określony w art. 53§ 8 kks przyjmuje się natomiast czyn zabroniony jako wykroczenie skarbowe, które w konkretnej sprawie, ze względu na jej szczególne okoliczności - zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe - zawiera niski stopień społecznej szkodliwości czynu, w szczególności gdy uszczuplona lub narażona na uszczuplenie należność publicznoprawna nie przekracza ustawowego progu z § 6, a sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie wskazują na rażące lekceważenie przez sprawcę porządku finansowoprawnego lub reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, albo sprawca dopuszczający się czynu zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to z pobudek zasługujących na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, w ocenie Sądu, okoliczności popełnienia czynów przez obwinionego są bezsporne, o czym zaświadcza przedłożona w sprawie dokumentacja, która została uznana przez Sąd za spójną i kompletną.

Tym samym Sąd uznał, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona w/w czynów zabronionych i na ich postawie, na zasadzie art. 57§1 kks, art. 61a§2 kks w zw. z art. 6§2 kks w zw. z art. 50§1 kks w zw. z art. 48§1 i 4 kks wymierzył mu karę grzywny w kwocie w wysokości 2.000 zł. O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 624 §1 kpk w zw. z art. 113§1 kks. Wynagrodzenie za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu orzeczono na podstawie art. 618§1 pkt 11 kpk w zw. z art. 113§1 kks

.