Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II W 279/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.

M. M. (1)

I w okresie od 27 kwietnia 2021 roku do 4 lipca 2023 roku w K., jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, uporczywie nie wpłacał w terminie, na rzecz Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące:

- marzec 2022r. w kwocie 8.429,00zł,

- czerwiec 2022r. w kwocie 2.432,00 zł,

- grudzień 2022r. w kwocie 3.350,00 zł,

I podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie 14.211,00 zł wynikającego z korekty zeznania w wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-28 za 2022 rok, oraz podatku od towarów i usług za miesiące:

- I kwartał 2021r. w kwocie 23.295,00 zł,

- II kwartał 2021r. w kwocie 28.821,00 zł,

- III kwartał 2021r. w kwocie 30.577,00 zł,

- IV kwartał 2021r. w kwocie 35.724,00 zł,

- I kwartał 2022r. w kwocie 22.940,00 zł,

- II kwartał 2022r. w kwocie 6.336,00 zł,

- IV kwartał 2022r. w kwocie 1.836,00 zł

w łącznej kwocie 177.951,00 zł., czym naruszył normę art. 44 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 44 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022r. poz. 2647 ze zm.) oraz normę art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023r. poz. 1570 ze zm.)

tj. o czyn z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. M. (1) prowadzi własną działalność gospodarczą w miejscowości (...), NIP (...). Będąc podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, nie wpłacał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w roku 2022 za miesiące: marzec, czerwiec, grudzień w kwotach odpowiednio 8.429,00 zł, 2.432,00 zł, i 3.350,00 zł.

Nie wpłacał również podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie 14.211,00 zł wynikające z korekty zeznania w wysokości osiągniętego dochodu (straty) PIT - 28 za 2022r. oraz podatku VAT za w 2021 roku kwartały: I – w kwocie 23.295,00 zł, II- w kwocie 28.821,00 zł, III- w kwocie 30.577,00 zł i IV - w kwocie 35 .724 ,00 zł.

Natomiast w roku 2022 za kwartały : I - w kwocie 22.940,00zł, II- 6.336,00 zł, IV – 1.836,00 zł.

Łączna wartość wyniosła 177.951, 00 zł.

W momencie wyrokowania należności na rzecz Urzędu Skarbowego zostały przez oskarżonego uregulowane.

M. M. (1) urodził się w (...) r. Posiada wykształcenie średnie – ogrodnicze. Prowadzi gospodarstwo rolno – ogrodnicze i działalność gospodarczą. Uzyskuje dochody na poziomie (...) - 20 000 zł miesięcznie. Kawaler. Na utrzymaniu posiada rodziców. Nie był karany.

Zawiadomienia

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej RP

Ewidencja tytułów wykonawczych

Wykaz deklaracji VAT

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

informacja z K.

1-3, 30

26-29

12

13-15, 39

17-24,

42-46

81

79

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. M. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

wyjaśnienia oskarżonego

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dokumentacja skarbowa

Pozostały nieosobowy materiał dowodowy

Zgromadzone w toku postępowania karnego dokumenty urzędowe powstałe w toku czynności organów skarbowych nie budzą wątpliwości w zakresie ich wiarygodności. Wystawione zostały przez uprawnione do tego podmioty i w ramach przyznanych im w drodze ustawy kompetencji. Odzwierciedlają w sposób wierny przeprowadzone czynności i dokumentują kwestie interpretacji określonych zdarzeń mających znaczenie prawne. Zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości. Żadna ze stron nie miała również wątpliwości co do ich wiarygodności. Oskarżony co do zasady nie kwestionował ustaleń dokonanych przed organami podatkowymi.

Pozostałe dowody z dokumentów znajdujące się w aktach sprawy zostały co do zasady również uznane za wiarygodne w, ponieważ ich treść nie była kwestionowana co do prawdziwości, a ponadto brak było podstaw do podważania ich wiarygodności z urzędu. Zostały wytworzone przez podmioty uprawnione, w ramach przysługujących im kompetencji.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

M. M. (1)

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się on do winy i kwestionował swoje sprawstwo. Sąd zwrócił uwagę, że oskarżony nie ubiegał się o rozłożenie należności na raty czy umorzenie. Według art. 48 § 1 ustawy z dnia 19.08.1997 r. Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może odraczać terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego (…). Za wiarygodny uznano twierdzenia o wystąpieniu problemów oskarżonego jako wierzyciela z płatnością długu wynikającego z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto zadłużenie oskarżonego objęte niniejszym postepowaniem wynikało z podatków a więc należności publicznoprawnych co do których odpowiedzialność i ich egzekucja rządzą się własnym uregulowaniami.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności swoich czynów i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynów oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjne; sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje uzasadnione podstawy do uznania, że oskarżony M. M. (1) popełnił wykroczenie skarbowe, swoim zachowaniem wyczerpując znamiona art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. Zgodnie z art. 57 § 1 k.k.s. podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. W orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. postanowienie z 27.3.2003 r. ( I KZP 2/03, OSNKW 2003, Nr 5–6, poz. 57) odrzucono tezę (nawiązującą do niealimentacji), jakoby koniecznym warunkiem uporczywości w świetle art. 57 § 1 k.k.s. była obiektywna możliwość zapłaty podatku. Zdaniem Sądu Najwyższego, nie można do rozliczeń podatnika z fiskusem stosować takich samych reguł, jak do rozliczeń cywilnoprawnych. Podatnik nie może, w ocenie SN, przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych regulujących terminowo podatki podatników swoich niepowodzeń gospodarczych i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych, tłumacząc się brakiem środków na wymagane podatki.

Sąd Najwyższy powołał się na możliwości odraczania terminów płatności podatku oraz rozkładania go na raty na wniosek podatnika, jakie dają przepisy ordynacji podatkowej, gdy przemawia za tym ważny interes podatnika. Jeżeli podatnik nie czyni kroków w tym kierunku lub czyni je niewłaściwie, to – zdaniem SN – dopuszcza się wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 k.k.s. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, podkreślenia wymaga brak aktywności po stronie oskarżonego w zakresie podjęcia kroków w mających na celu odroczenie płatności czy rozłożenie jej na raty, pomimo pełnej świadomości braku dokonania wskazanych wpłat podatku.

Ponadto oskarżony początkowo nie stawiał się na wezwania organu podatkowego ( vide: k. 31 akt), co uniemożliwiło zakończenie postępowania nałożeniem mandatu karnego, jak również nie odbierał wezwań już w charakterze sprawcy.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Kara

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

1.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego M. M. (1). Społeczna szkodliwość czynu oskarżonego jest znaczna. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie fakt, żeby dolegliwość kary była adekwatna do stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień szkodliwości społecznej czynu oraz realizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 12 § 2 k.k.s.). Wskazać należy, że funkcją kary orzekanej wobec sprawcy jest jego wychowanie i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, a cele te - w szczególności zapobiegawczy - mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez jej dolegliwość mającą uzmysłowić sprawcy swoistą nieopłacalność powrotu na drogę przestępstwa. Kara zawsze zatem musi zatem stanowić dolegliwość, do tego sprowadza się jej istota. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara grzywny w wymiarze 7000 złotych spełni swoje zadania w sferze prewencji indywidualnej, a zatem, przyczyni się do tego, by oskarżony nie popełnił czynu zabronionego w przyszłości, jak też w dziedzinie prewencji ogólnej, a mianowicie wpłynie na przeświadczenie o nieuchronnej i sprawiedliwej karze za popełnione przestępstwo. Stopień winy oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny, albowiem M. M. (1) dopuścił się przypisanego mu czynu będąc osobą pełnoletnią i brak jest podstaw – w świetle zgromadzonego w aktach materiału dowodowego - do twierdzenia, aby w chwili czynu oskarżony nie mógł rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. Wobec tego, nie było żadnych okoliczności umniejszających jego winę.

Do okoliczności obciążających zaliczono: znaczny stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu.

Do okoliczności łagodzących zaliczono niekaralność oskarżonego, a także uiszczenie uszczuplonej należności publicznoprawnej w całości.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny, Sąd kierował się dyrektywami określnymi w art. 13 k.k.s., uwzględniając rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste. Zgodnie z art. 48 § 1 k.k.s. kara grzywny za wykroczenie skarbowe może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. Wymierzając karę grzywny lub nakładając ją mandatem karnym, uwzględnia się także stosunki majątkowe i rodzinne sprawcy oraz jego dochody i możliwości zarobkowe. W takim stanie rzeczy, kierując się wskazanymi przepisami określono wysokość grzywny, która jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz wysokości podatku, który nie został wpłacony w określonym terminie. Zdaniem Sądu zasądzona kwota tytułem kary grzywny nie wykracza poza możliwości zarobkowe i płatnicze oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w kwocie 7000 złotych jest wystraczające do tego by uznać ją za karę sprawiedliwą, wymierzoną w granicach winy i współmierną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Uwzględniając aktualną sytuację finansową i majątkową oskarżonego, która niewątpliwie jest dobra w powiązaniem z faktem wydania wyroku skazującego, Sąd obciążył go kosztami sądowymi w całości stosując art. 627 k.p.k.. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.