Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 57/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. A.

I. Czyn zarzucany i opisany w punkcie 1. aktu oskarżenia oraz przypisany oskarżonemu w punkcie I. części dyspozytywnej wyroku.

II. Czyn zarzucany i opisany w punkcie 2. aktu oskarżenia oraz przypisany oskarżonemu w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku.

III. Czyn zarzucany i opisany w punkcie 3. aktu oskarżenia oraz przypisany oskarżonemu w punkcie III. części dyspozytywnej wyroku.

IV. Czyn zarzucany i opisany w punkcie 4. aktu oskarżenia oraz przypisany oskarżonemu w punkcie V. części dyspozytywnej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt V Gzd 5/14, orzekł wobec B. A. na okres siedmiu lat zakaz prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu.

B. A. jeszcze przed orzeczeniem powyższego zakazu, jak i po wydaniu tego orzeczenia, prowadził działalność gospodarczą na terenie Republiki Czeskiej.

wyjaśnienia oskarżonego k. 388-391, k. 412, k. 619

odpis postanowienia SR w/m z dnia 22.10.2015 r. k. 260, k. 347-350

kopia dokumentów z akt II K 1479/20 k. 328-384

W okresie od 18 stycznia do 27 marca 2018 r. B. A. podając się za przedstawiciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. zawarł z T. B. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w J. przy ul. (...) umowy o wykonanie usług remontowych. Przy zawieraniu tych umów posługiwał się pieczątką w/w spółki, którą posiadał w związku z wcześniejszą współpracą z tym pomiotem.

Usługi te zostały faktycznie wykonane i odebrane przez oskarżonego.

wyjaśnienia oskarżonego k. 388-391, k. 412

zeznania świadków: M. B. k. 78-80v., 264, 626; Ł. S. k. 90-94, 267; K. B. k. 95-97, 296, 625v.; T. B. (1) k. 299, 421, 619-620v.; E. P. k. 85-89, 302, 621-621v.

protokół oględzin miejsca k. 291-293

umowy o wykonanie usług remontowych k. 547

Po rzeczywistym wykonaniu w/w prac B. A. wystawił faktury o numerach: (...) z dnia 10 stycznia 2018 roku na kwotę 11.685 zł, w tym 2.185 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 21 stycznia 2018 roku na kwotę 12.669 zł, w tym 2.369 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 8 lutego 2018 roku na kwotę 14.700 zł, w tym 2.748,78 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 21 lutego 2018 roku na kwotę 8.000 zł, w tym 1.495,93 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 9 marca 2018 roku na kwotę 11.685 zł, w tym 2.185 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 9 marca 2018 roku na kwotę 14.637 zł, w tym 2.737 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 23 marca 2018 roku na kwotę 9.840 zł, w tym 1.840 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 30 marca 2018 roku na kwotę 8.610 zł, w tym 1.610 zł tytułem podatku VAT. We wszystkich powołanych fakturach jako wykonawcę wskazano (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. B. A. otrzymał wynagrodzenie wraz z podatkiem VAT.

wyjaśnienia oskarżonego k. 388-391, k. 412-412v., częściowo k. 618-619

zeznania świadków: T. B. (1) k. 299, 421, 619-620v.; E. P. k. 85-89, 302, 621-621v.

opinia biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego i badania dokumentów k. 432-449

faktury VAT k. 546

W okresie od 12 kwietnia do 15 sierpnia 2018 r. B. A. podając się za przedstawiciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. dostarczał T. B. (1) prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w J., przy ul. (...), towar w postaci papieru. Przy zawieraniu tych umów posługiwał się pieczątką w/w spółki, którą posiadał w związku z wcześniejszą współpracą z tym podmiotem.

Po faktycznym wykonaniu tych dostaw oskarżony wystawił faktury o numerach: (...) z dnia 9 kwietnia 2018 roku na kwotę 9.886,74 zł, w tym 1.848,74 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 12 kwietnia 2018 roku na kwotę 11.217,60 zł, w tym 2.097,60 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 20 kwietnia 2018 roku na kwotę 11.137,40 zł, w tym 2.082,60 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 10 maja 2018 roku na kwotę 7.641,38 zł, w tym 1.428,88 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 14 maja 2018 roku na kwotę 11.100,75 zł, w tym 2.075,75 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 21 maja 2018 roku na kwotę 11.100,75 zł, w tym 2.075,75 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 25 maja 2018 roku na kwotę 10.418,10 zł, w tym 1.948,10 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 4 czerwca 2018 roku na kwotę 5.381,25 zł, w tym 1.006,25 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 10 czerwca 2018 roku na kwotę 13.225,50 zł, w tym 2.472,51 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 15 czerwca 2018 roku na kwotę 11.229,90 zł, w tym 2.099,90 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 25 czerwca 2018 roku na kwotę 9.077,40 zł, w tym 1.697,40 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 2 lipca 2018 roku na kwotę 13.684,98 zł, w tym 2.558,98 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 5 lipca 2018 roku na kwotę 9.015,90 zł, w tym 1.685,90 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 7 lipca 2018 roku na kwotę 8.942,10 zł, w tym 1.671,10 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 12 lipca 2018 roku na kwotę 12.750,18 zł, w tym 2.384,18 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 18 lipca 2018 roku na kwotę 13.722,25 zł, w tym 2.500,50 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 25 lipca 2018 roku na kwotę 5.461 zł, w tym 1.021 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 25 lipca 2018 roku na kwotę 10.922,40 zł, w tym 2.042,40 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 2 sierpnia 2018 roku na kwotę 13.474,65 zł, w tym 2.519,65 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 6 sierpnia 2018 roku na kwotę 13.474,65 zł, w tym 2.541,50 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 8 sierpnia 2018 roku na kwotę 4.858,50 zł, w tym 908,50 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 15 sierpnia 2018 roku na kwotę 14.621,63 zł, w tym 2.734,13 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 21 sierpnia 2018 roku na kwotę 13.474,65 zł, w tym 2,519,65 zł tytułem podatku VAT, nr (...) z dnia 27 sierpnia 2018 roku na kwotę 12.705,90 zł, w tym 2.375,90 zł tytułem podatku VAT. Na fakturach jako sprzedawcę wskazano (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. Oskarżony otrzymał wynagrodzenie łącznie z podatkiem VAT.

wyjaśnienia oskarżonego k. 388-391, k. 412-412v., częściowo k. 618-619

zeznania świadków: T. B. (1) k. 299, 421, 619-620v.; E. P. k. 85-89, 302, 621-621v.

opinia biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego i badania dokumentów k. 432-449

faktury VAT k. 548

W okresie od 1 stycznia 2010 roku do 6 grudnia 2021 roku B. A. nie był zgłaszany do ubezpieczenia społecznego.

pismo ZUS z dnia 05.12.2021 r. k. 311

Oskarżony B. A. ma 69 lat, jest żonaty, ale małżonkowie pozostają w separacji. Oskarżony utrzymywał się z emerytury i działalności gospodarczej, którą prowadził w Czechach. Obecnie deklaruje, że jego jedyny dochód stanowi emerytura w kwocie 1.800 zł netto miesięcznie. Oskarżony nie posiada nikogo na utrzymaniu. Pozostaje w związku, a jego partnerka mieszka w P. w C.. W miejscu zamieszkania w Polsce oskarżony przebywa raz na dwa, trzy tygodnie. Nie było interwencji policji z jego udziałem. W okresie od 25.06.2022 r. do 04.07.2022 r. B. A. był hospitalizowany z powodu niewydolności oddechowej, zapalenia płuc w przebiegu (...). Od tego czasu ma problemy z pamięcią. Pozostaje pod opieką neurologa. Jest w trakcie diagnostyki i badań. Wyniki przeprowadzonego w dniu 11.04.2023 r. badania neuropsychologicznego wskazują na potrzebę poszerzonej diagnozy z uwagi na uzyskanie profilu typowego dla średniego stadium zaawansowania choroby Alzheimera. W ocenie neuropsychologicznej istotne może być też występowanie cech uszkodzenia podkorowego, takich jak: zmiany w sferze emocjonalno – osobowościowej, spowolnienie procesów myślowych, osłabienie umiejętności posługiwania się posiadaną wiedzą, czy zaburzenia funkcji wykonawczych. U oskarżonego postępuje spowolnienie elementarnego tempa przetwarzania informacji oraz zmniejsza się pojemność pamięci operacyjnej, co prowadzi do nieuchronnego obniżenia poziomu inteligencji płynnej. Występuje także istotne pogorszenie efektywności percepcji oraz znaczne ograniczenie zasobów uwagi. Obserwuje się również silne ograniczenia w wykonaniu czynności z zakresu zdolności wzrokowych
i przestrzennych. Wymagana jest dalsza obserwacja, w tym konsultacja neurologiczna objawów piramidowych oraz analiza neuropatologiczna z uwagi na częste występowanie procesów otępiennych z chorobami naczyniowymi mózgu. Zwraca się także uwagę na apatię i depresję, które współistnieją z procesami otępiennymi. Zdaniem biegłej neurolog aktualny stan zdrowia oskarżonego pozwala mu na uczestniczenie w postępowaniu sądowym oraz czynny udział w rozprawie. Podejrzenie występowania choroby Alzheimera wymaga weryfikacji poprzez przeprowadzenie dodatkowych badań. Biegła odnotowała spadek wagi ciała oskarżonego w stosunku do badania z dnia 28.09.2022 r., co wymaga rozszerzenia diagnostyki internistycznej oraz nieznaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. B. A. wymaga pogłębienia diagnostyki, włącznie z badaniami genetycznymi oraz dalszej obserwacji klinicznej. Sąd podczas ostatnich rozpraw stwierdził, że oskarżony znacznie schudł
i zmizerniał, był splątany i miał problemy z utrzymaniem równowagi.

B. A. był wcześniej karany sądownie, głównie za przestępstwa z k.k.s., za które wymierzane mu były kary grzywny. Ostatnich przestępstw oskarżony dopuścił się w okresie od 19.01.2016 r. do 27.04.2017 r. (skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.07.2018 r. w sprawie II K 1099/18). Oskarżony B. A. został skazany wyrokiem tut. Sądu Rejonowego z dnia 05.07.2021 r., sygn. akt II K 1479/20, prawomocnym z dniem 13.07.2021 r. za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k., popełnionych w okresie od 10.09.2015 r. do 03.11.2015 r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby. Zatarcie skazania w tej ostatniej sprawie nastąpiłoby zatem z dniem 13.01.2024 r.

Oskarżony żałuje popełnionych czynów, chciałby już zakończyć swoje sprawy karne.

wyjaśnienia oskarżonego k. 412v., k. 618v.-619, k. 626v.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego k. 578-578v.

opinie biegłej sądowej z zakresu neurologii k. 602-604, k. 643-646

wyniki badań k. 628, 629

karta informacyjna k. 630-634

wstępna diagnoza (neuro) psychologiczna k. 636

aktualne dane o karalności oskarżonego k. 648-650

kopia dokumentów z akt tut. SR w sprawie o sygn. II K 1479/20 k. 323-384

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-------------------

------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego B. A. w części

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego złożone przez niego w postępowaniu przygotowawczym w dniu 19.01.2022 r. (k. 390) i w dniu 07.02.2022 r. (k. 412-412v.), w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Potwierdził w szczególności, iż wystawił kwestionowane faktury VAT, posłużył się danymi i pieczątką (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wskazują ten podmiot jako sprzedawcę i dostawcę usług, wykonywał działalność gospodarczą, mimo orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia takiej działalności. Wyjaśnienia tej treści były logiczne i przekonujące, a nadto zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami przesłuchanych świadków oraz opinia biegłego sądowego z zakresu badania pisma ręcznego i dokumentów.

Kolejne wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę jedynie w części, w której podał, że wystawił tylko dwie pierwsze faktury VAT. Zmienione wyjaśnienia nalży uznać za niewiarygodne w świetle w/w dowodów, a ponadto nielogiczne oraz sprzeczne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sprawstwo oskarżonego w zakresie podrobienia i wystawienia w sposób nierzetelny faktur nie budzi wątpliwości. Dokumenty te T. B. (1) otrzymywał od oskarżonego. Nie wskazał on innej osoby, która miały wystawić faktury. B. A. po wystawieniu dwóch pierwszych chronologicznie faktur na prace remontowe następnie kontynuował te prace dostarczając T. B. (1) kolejne faktury związane w ich wykonywaniem. Jak wskazał sam oskarżony wiedział on, że kontrahent potrzebuje faktury wystawione przez podmioty prowadzące działalność na terenie Polski. Następnie zatem wystawiał kolejne faktury posługując się pieczątką w/w spółki, ale już podpisane nieczytelną parafką. Oskarżony starał się następnie tłumaczyć, że nie wie w jaki sposób powstawały te dokumenty, jednak logiczne jest, że musiały być one tworzone przez B. A.. Wykonując faktycznie prace remontowe pod cudzą firmą
i otrzymując za nie wynagrodzenie wraz z podatkiem VAT, który pozostawiał dla siebie, był on zainteresowany w tym, aby kontynuować współpracę i uzyskiwać stały dochód w postaci w/w podatku, którego nie miał zamiaru odprowadzać. Logicznym jest zatem, że musiał on tworzyć te dokumenty. Oskarżony nie wskazał podmiotów, które miałyby się zajmować tworzeniem tych dokumentów. W zakresie faktur dotyczących dostaw papieru na sprawstwo oskarżonego wprost wskazuje opinia biegłego z zakresu pisma ręcznego. Oskarżony w sposób przekonywujący nie wytłumaczył skąd na fakturach opiniowanych przez biegłego znalazło się jego pismo. Z uzyskanej opinii wynika, że niemal w całości zostały one wypełnione przez B. A.. Także w tym przypadku z logiki sytuacji wynika, że wszystkie kwestionowane faktury zostały sporządzone przez oskarżonego, który zadowolony z dotychczasowej współpracy, kontynuował ją, zapewniając sobie dochód z kwoty przekazanej mu przez T. B. (1) tytułem podatku VAT. Również w tej sytuacji nie wskazał on podmiotów, które miałyby się zajmować tworzeniem tych dokumentów.

Ponadto z akt sprawy II K 939/17 (k. 455 - 494) wynika, że oskarżony posługiwał się formularzami faktur takimi jak zabezpieczone i badane w niniejszym postępowaniu.

Już w świetle w tym zakresie konsekwentnych wyjaśnień B. A. nie budziło wątpliwości dopuszczenie się przez oskarżonego czynów opisanych w punktach 2 i 3 aktu oskarżenia.

zeznania świadków: M. B., Ł. S., K. B., T. B. (1), E. P.

Zeznania złożone przez przesłuchanych świadków w kontrolnym postepowaniu podatkowym oraz w niniejszej sprawie w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem w pełni zasługiwały na uwzględnienie i na przyznanie im przymiotu wiarygodności. Ich zeznania były spójne, konsekwentne, logiczne i przekonywujące. Korespondowały także z pozostałymi zgromadzonymi dowodami, którym Sąd dał wiarę.

odpisy orzeczeń, protokół oględzin, pisma, kopie akt, dane o karalności, wywiad środowisko wy, zabezpieczona dokumentacja Urzędu Skarbowego w J. oraz dokumenty przedłożone przez obrońcę oskarżonego

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność i rzetelność.

Opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu badań pisma ręcznego i dokumentów

Opinia biegłego sądowego stanowiła zasadniczą dowodową podstawę orzekania w sprawie. Była pełna, jasna i pozbawiona wewnętrznych sprzeczności oraz nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

B. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżony B. A. swoim zachowaniem polegającym na tym, że w okresie od stycznia do sierpnia 2018 roku w J., woj. (...), działając w realizacji z góry powziętego zamiaru, w celu użycia za autentyczne, w nieustalonych datach dziennych, podrobił opisane faktury na łączną kwotę 350.114,61 zł, w tym 65.467,58 zł tytułem podatku VAT, w ten sposób, że po rzeczywistym wykonaniu usług i dostaw na rzecz T. B. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Drukarnia (...) w J. przy ul. (...), w w/w fakturach wskazał nieprawdę co do okoliczności faktycznych mających znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej poprzez wskazanie jako wykonawcy usługi lub dostawy towaru (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., KRS (...), których to faktur następnie użył jako pracownik tej spółki przekazując je T. B. (1) jako nabywcy usług i towarów wskazanych w tych fakturach, nie będąc faktycznie zatrudnionym w tej spółce, czyniąc sobie z tej działalności stałe źródło dochodu, wypełnił znamiona przestępstwa z art. 270a § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 270a k.k. kto, w celu użycia za autentyczną, podrabia lub przerabia fakturę w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym lub takiej faktury jako autentycznej używa, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 (§ 1), a jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 wobec faktury lub faktur, zawierających kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, albo z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 (§ 2). Z perspektywy wyznaczonej przedmiotem ochrony każdej z postaci przestępstwa z art. 270a k.k. bez znaczenia pozostaje to, czy atakuje ono oryginał dokumentu, jego kopię czy też kserokopię. W związku z powyższym przedmiotem czynności wykonawczej na gruncie art. 270a k.k. jest również tzw. pusta faktura i to niezależnie od tego, czy opisuje nieistniejące zdarzenie gospodarcze, czy też zdarzenie, które wprawdzie miało miejsce, ale nie pochodziło od podmiotu (osoby) wskazanego w treści faktury jako jej wystawca. W wypadku takiej faktury powstaje bowiem zobowiązanie podatkowe, chociaż nie powstał obowiązek podatkowy.

Przestępstwem z art. 270a k.k. jest podrobienie lub przerobienie faktury w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub używanie takiej faktury jako autentycznej. Treść faktury została określona przede wszystkim wart. 106e - 1061 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Przestępstwem z art. 270a nie jest jednak podrobienie lub przerobienie faktury w zakresie jakichkolwiek elementów jej treści lub używanie takiej faktury jako autentycznej, ale wyłącznie podrobienie lub przerobienie faktury w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub używanie takiej faktury jako autentycznej. Chodzi zatem o takie okoliczności faktyczne, które mają - z abstrakcyjnego punktu widzenia - potencjalną doniosłość dla ustalenia wysokości należności publicznoprawnej.

Zgodnie z powołanym art. 106e ust. 1 pkt 3 w/w ustawy faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Oskarżony B. A. poprzez wskazanie w w/w fakturach jako wystawcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. powodował, że po stronie tej spółki formalnie powstawał obowiązek podatkowy, który mógł być ewentualnie egzekwowanym przez właściwe organy podatkowe. Jest to zatem okoliczność faktyczna mogąca mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej, tj. ustalenie wysokości tego zobowiązania po stronie wystawcy.

Okolicznością kwalifikującą w niniejszej sprawie jest uczynienie sobie przez sprawcę z popełnienia przestępstwa z art. 270a § 1 k.k. stałego źródła dochodu. Kodeks kamy nie definiuje pojęcia stałego źródła dochodu, niemniej posługuje się nim w art. 65 § 1 k.k. jako przesłanką nadzwyczajnego obostrzenia kary. Uczynienie sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodu na gruncie art. 270a § 2 k.k. należy zatem interpretować podobnie jak na gruncie art. 65 § 1 k.k. Decydujące dla oceny, czy mamy do czynienia ze źródłem, które przynosi dochód stały, jest to, przez jak długi czas dochód z tego źródła jest, względnie - ma być - przez sprawcę osiągany oraz z jaką częstotliwością. Stałość źródła dochodu wymaga bowiem z jednej strony pewnej regularności, z drugiej zaś - osiągania dochodu przez odpowiednio długi czas. Bez znaczenia jest z kolei wysokość osiąganego dochodu oraz czy był to jedyny dochód sprawcy, czy też dochód dodatkowy. Jednocześnie kluczowy dla realizacji znamienia uczynienia sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodu jest czynnik subiektywny - celem działania sprawcy, który wymaga udowodnienia, jest przyjęcie przez niego założenia, że proceder przestępny będzie dla niego źródłem stałego dochodu. Oznacza to, że sprawcę musi charakteryzować nie tylko sposób oraz skutek działania, lecz także jego zamysł (cel) (tak SN w postanowieniu z 8.01.2015 r., V KK 165/14, OSNKW 2015/6, poz. 49), niezależny od wysokości dochodu (zob. zamiast wielu wyrok SN z 3.02.1989 r., IV KR 3/89, LEX nr 22053) oraz celu, na jaki sprawca przeznacza dochód pochodzący z tego źródła, ani pobudki, którymi się on kieruje (por. wyrok SA we Wrocławiu z 9.10.2012 r., II AKa 219/12, LEX nr 1238634).

Oskarżony B. A. faktycznie wykonując prace remontowe i realizując dostawy papieru zatrzymywał dla siebie podatek VAT z kwot przekazywanych mu przez T. B. (1). Od stycznia do sierpnia 2018 roku w ten sposób uzyskał dochód w kwocie ponad 60.000 zł. Uwzględniając wysokość tego dochodu, częstotliwość jego uzyskiwania należy przyjąć, iż stanowił on dla oskarżonego dochód o jakim mowa w powołanym przepisie.

Zdaniem Sądu, B. A. działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Zamiarem swym obejmował urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa. Wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Nie znajdował się w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu analiza i ocena zebranych dowodów oraz poczynione powyżej ustalenia faktyczne wykazały, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 244 k.k., naruszył on bowiem zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. B. A. wykonywał działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży artykułów papierniczych oraz świadczeniu usług remontowych pomimo orzeczonego postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, V Wydział Gospodarczy, sygn. V Gzd 5/14, pozbawiania B. A. na okres 7 lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu. Tym okolicznościom sam oskarżony nie zaprzeczał. Działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. A.

I, II, III i V

Obciążające:

- uprzednia sądowa karalność oskarżonego, tj. cztery razy za czyny z k.k.s. oraz dwa razy za przestępstwa kwalifikowane głównie z art. 286 § 1 k.k.

Łagodzące:

- przyznanie się przez oskarżonego podczas dwóch pierwszych przesłuchań do popełnienia zarzucanych czynów, żałowanie ich popełnienia, chęć zakończenia swoich spraw karnych;

- faktury VAT nie były sfałszowane co do przedmiotu, tj. prace i usługi zostały faktycznie wykonane, co obniża stopień społecznej szkodliwości;

- wysokość kwot wskazanych na kwestionowanych fakturach i wysokości podatku VAT, wynikające z faktur nie były relatywnie wysokie, o czym przekonują już kwalifikacje przypisanych oskarżonemu czynów z k.k.s., które stanowią o małej wartości podatku;

- od popełnienia przypisanych w sprawie czynów minęło ponad 5 lat;

- z analizy wcześniejszych skazań oskarżonego wynika, że B. A. ostatni czyn przed przestępstwami będącymi przedmiotem osądu w niniejszej sprawie popełnił ponad 6 lat temu;

- od czasu popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonemu w sprawie SR w/m o sygn. II K 1479/20, za które orzeczona została kara 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania minęło prawie 8 lat; było to jedyne skazanie na karę izolacyjną, a w styczniu 2024 r. nastąpiłoby zatarcie tego skazania;

- B. A. ma 69 lat, jest emerytem, osobą schorowaną, u której co najmniej podejrzewa się chorobę Alzheimera; Sąd podczas ostatnich rozpraw naocznie stwierdził, że oskarżony znacznie schudł
i zmizerniał, był splątany i miał problemy
z utrzymaniem równowagi.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu wymierzone w wyroku z dnia 08.09.2023 r. kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny są adekwatne do stopnia winy
i wszystkich okoliczności czynów oraz celowe i zasadne. Wymierzając oskarżonemu kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru, bacząc by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze
i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uznał, że kary pozbawienia wolności w takich wymiarach będą adekwatne do stopnia winy oskarżonego.

Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 244 k.k. została wymierzona w dolnej granicy, zgodnie z wnioskiem Prokuratora.

W przypadku popełnionej zbrodni kara orzeczona w wymiarze zaproponowanym przez oskarżyciela publicznego byłaby nazbyt surową. Sąd na podstawie art. 270a § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt 2 k.k., wymierzył oskarżonemu B. A. za przypisaną mu w pkt I wyroku zbrodnię karę 1 (jednego) roku pozbawiania wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując, iż wysokość jednej stawki wynosi 150 (sto pięćdziesiąt) złotych. Sąd miał na względzie, że z uwagi na datę czynu w sprawie nie miał zastosowania art. 57b k.k., który wszedł w życie 24.06.2020 r. Wziął pod uwagę szereg, przedstawionych powyżej okoliczności łagodzących, uzasadniających zastosowanie wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianej w art. 60 § 2 k.k. Za skorzystaniem z tego dobrodziejstwa przemawiały nadto dodatkowe argumenty,
a mianowicie, że art. 270a § 2 k.k. zgodnie
z uzasadnieniem projektu wprowadzenia tej regulacji od 01.03.2017 r., miał się odnosić do członków największych zorganizowanych grup przestępczych, których działalność powoduje najpoważniejsze negatywne konsekwencje dla interesów majątkowych Skarbu Państwa. Niewątpliwie, nie odnosi się to do przypisanego oskarżonemu czynu. Komentatorzy (m.in. M. Mozgwa, J. Giezek) wskazują na nadmierną surowość sankcji przepisu art. 270a § 2 k.k., a wręcz na sprzeczność z zasadą proporcjonalności, wyrażoną w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Dlatego też w ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności jest karą adekwatną oraz spełniającą swoje funkcje.

Kary za przypisane B. A. przestępstwa skarbowe z art. 55 § 2 k.k.s. oraz z art. z art. 62 § 2a k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. zostały wymierzone z uwzględnieniem okoliczności wymiaru kary, o których stanowi art. 13 k.k.s. oraz regulacji art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. i art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. W tych przypadkach Sąd zgodził się z wnioskami Prokuratora, wyrażonymi w ramach głosów końcowych stron.

Ustalając stawkę dzienną wymierzonych oskarżonemu kar grzywny na kwotę 150 zł uwzględniono dochody sprawcy i jego stosunki majątkowe oraz nałożone na niego przepadki korzyści majątkowych.

B. A.

VII

I i V

Sąd na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. ustalił, że w zakresie kar orzeczonych wobec oskarżonego w punktach I i V części dyspozytywnej wyroku wykonaniu podlegają kary wymierzone temu oskarżonemu w punkcie I tej części wyroku oraz środek karny orzeczony wobec oskarżonego w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku.

B. A.

VIII

I i II

Mając na uwadze ścisły związek, zwłaszcza przedmioty i czasowy pomiędzy przestępstwami przypisanymi oskarżonemu w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku Sąd uznał, iż zachodziły przesłanki do orzeczenia wobec oskarżonego B. A. kary łącznej z zastosowaniem zasady asperacji.

Wobec tego na podstawie art. 85 § 1 k.k. i 86 § 1 k.k. połączono orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności
i wymierzono mu karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Kara w takim wymiarze odzwierciedla zawartość kryminalną czynów oskarżonego, ale jednocześnie nie izoluje go na nadmiernie długi czas, wciąż dając oskarżonemu szansę na przestrzeganie na wolności obowiązującego porządku prawnego.

B. A.

IX

I i III

Kierując się powołanymi wyżej okolicznościami Sąd, na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. i art. 39 § 1 i 2 k.k.s., połączyć orzeczone wobec oskarżonego za przestępstwa opisane w punktach I i III części dyspozytywnej wyroku kary grzywny i wymierzył mu karę łączną 180 (stu osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przyjmując, iż wysokość jednej stawki wynosi 150 (sto pięćdziesiąt) złotych.

B. A.

IV, VI

III, V

Na podstawie na podstawie art. 33 § 1 k.k.s. Sąd orzekł wobec oskarżonego B. A. na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z popełnionych przestępstw
w wysokości 79.113 zł oraz 65.467,58 zł.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X

Orzeczenie o kosztach oparto o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, uwzględniając sytuację materialną i finansową oskarżonego oraz ciążące na nim zobowiązania pieniężne. W tej sytuacji zasadnym było zwolnienie go w całości od uiszczenia kosztów sądowych, w tym od opłaty.

Podpis

Sędzia Elżbieta Jeżak-Juszko