Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIIK75/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. K. (1), M. A.

Punkt I tenoru wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Udanie się mieszkańca B. M. O. (1) do swego wieloletniego kolegi - przyjaciela M. K. (1), mieszkającego w bloku przy ul. (...). Istotnym jest, że wcześniej w tym bloku mieszkała także matka pierwszego z ww. mężczyzn, a wcześniej wraz z nią on sam. Finalnym celem tej wizyty była chęć udzielenia pomocy M. K. (1) w otwarciu drzwi jego mieszkania, które się zablokowały uniemożliwiając mu wyjście z domu.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Zeznania M. K. (1)

242v-246v, 15v

Po zaparkowaniu samochodu, którym przyjechał (notabene należącego do M. K. (1)) w okolicach bloku przy ul. (...) skierowanie się przez M. O. (1) do przedostatniej jego klatki, czyli w stronę mieszkania przyjaciela, które znajdowało się na pierwszym piętrze.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Zeznania M. K. (1)

242v-246v, 15v

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Przebywanie w tym samym czasie przez P. K. (1) i M. A. na półpiętrze sąsiedniej klatki tego samego bloku, w którym mieszkał M. K. (1). Dodać należy, że pierwszy z ww. mężczyzn od wielu lat mieszkał również w tym bloku, zaś drugi w bloku obok. Z tego też względu wszyscy ww. mężczyźni znali się z widzenia z racji wieloletniego zamieszkiwania w swym pobliżu, przy czym wyżej wymienieni "trzymali się razem" wiedząc też, że M. O. (1) jest przyjacielem M. K. (1). Istotnym jest, że ten ostatni był winny pieniądze P. K. (1) z tytułu bliżej nieustalonych transakcji narkotykowych. Do powyższego dodać należy, że z P. K. (1) kolegował się - "trzymał się" M. A..

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Zeznania P. K. (2)

223-226, 9v

Zauważenie z okna na półpiętrze przez oskarżonych idącego w stronę klatki przyjaciela M. O. (1). Szybka decyzja P. K. (1), by to od niego "ściągnąć dług" M. K. (1). Rozpoczęcie wykrzykiwania wyzwisk pod adresem idącego przez P. K. (1) i M. A., a następnie udanie się przez pierwszego z ww. mężczyzn w pogoń za M. O. (1).

Zeznania M. O. (1)

211-219, 3-4, 25v-26, 146-148

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Wbiegnięcie przez P. K. (1) na klatkę, do której wszedł M. O. (1) i zaatakowanie go bliżej nieustaloną pałką teleskopową jeszcze przed jego dotarciem pod drzwi mieszkania M. K. (1). Poprzez zadawanie mu uderzeń ww. pałką po nogach i rękach. Istotnym jest, że jednocześnie P. K. (1) zadając te uderzenia żądał od M. O. (1) wydania mu kwoty 3 000 zł.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Zeznania P. K. (2)

223-226, 9v

Zeznania M. K. (1)

242v-246v, 15v

Zeznania M. K. (3)

260v-261, 20

Próby rozmowy przez M. O. (1) ze znanym mu wszak napastnikiem, zszokowanego jego zachowaniem. Przerwanie ataku przez P. K. (1) i opuszczenie na chwilę klatki.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Udanie się przez przekonanego o zakończeniu ataku M. O. (1) pod zablokowane drzwi mieszkania, w którym przebywał M. K. (1). Jednakże chwilę później ponowne wtargnięcie na klatkę P. K. (1) - tym razem w towarzystwie M. A.. Ponownie rozpoczęcie ataku - tym razem przez obu ww. mężczyzn. Podobnie jak wcześniej P. K. (1) uderzał napadniętego nieustaloną pałką teleskopową. Natomiast M. A. uderzał go pięściami po całym ciele. Obaj napastnicy jednocześnie żądali od M. O. (1) pieniędzy - tym razem kwoty 2 000 zł. Podczas tej napaści M. O. (1) został siłą ściągnięty przez M. A. na półpiętro klatki i bity przez obu napastników. Chwilę później M. A. z całych sił kopał w zablokowane drzwi, przy których po drugiej stronie stał M. K. (1). Pojawienie się w międzyczasie dwóch nieznanych M. O. (1) mężczyzn będących znajomymi napastników, którzy jednak po chwili opuścili to miejsce. Istotniejszym jest, że napadnięty nie miał przy sobie pieniędzy. Dlatego też P. K. (1) zdecydował, że wraz M. A. zaprowadzą M. O. (1) do bankomatu, z którego podejmie on żądane przez niech pieniądze.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 3-4, 25v-26, 146-148

Zeznania P. K. (2)

223-226, 9v

Zeznania M. K. (3)

260v-261, 20

Zeznania M. O. (2)

220-222, 156v

Wydruk z komunikatora W. A.

236-240

Opuszczenie klatki bloku przy ul. (...) przez M. O. (1) i napastników, którzy przytrzymując go za kaptur prowadzili w stronę bankomatu.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Ucieczka M. O. (1) swym napastnikom, który wykorzystał moment, że podczas drogi do Biedronki, gdzie miał znajdować się ów bankomat idący zauważyli stojący nieopodal policyjny radiowóz.

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Odniesienie przez M. O. (1) wskutek zadanych uderzeń w postaci podbiegnięć krwawych w okolicy przybródkowej prawej, na bocznej prawej powierzchni szyi, na prawym ramieniu, na udzie prawym oraz otarć naskórka na grzbiecie dłoni prawej i na przedniej powierzchni kciuka lewego, co skutkowało naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas nieprzekraczający 7 dni

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

Zeznania M. O. (2)

220-222, 156v

Zeznania P. K. (2)

223-226, 9v

Opinia biegłej z zakresu medycyny sądowej

7-7v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. K. (1), M. A.

Punkt I tenoru wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie pobicie przez oskarżonych M. O. (1) i nie żądnie od niego w trakcie zdarzenia pieniędzy.

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Wskazywanie przez M. O. (1) obu oskarżonych jako sprawców rozboju na jego osobie z powodu zazdrości o znajomość - "podrywanie" jego wcześniejszej sympatii, która z nim się rozstała z powodu jego problemów psychicznych.

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v

Wyjaśnienia M. A.

209-211, 70, 88-88v

Nie słyszenie jak też nie zauważenie przez wizjer w drzwiach przez M. K. (1) napaści na M. O. (1).

Zeznania M. K. (1).

242v-246v, 15v

Brak możliwości zaobserwowania zdarzenia przez P. K. (2).

Wyjaśnienia P. K. (1)

206-209, 77, 92-92v, 249

Brak wiedzy M. O. (1) o okolicznościach powstania długu M. K. (1).

Zeznania M. O. (1)

211-219, 246v-2247v, 3-4, 25v-26, 146-148

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Już w tym miejscu stanowczego podkreślenia wymaga, że Sąd uznał zeznania M. O. (1) za wiarygodne w całości poza fragmentem odnoszącym się do niewiedzy dotyczącej długu M. K. (1). Na wstępie wskazać należy, że obaj oskarżeni nie kwestionowali faktu spotkania tego dnia M. O. (1) w klatce bloku, w której mieszkał M. K. (1) - de facto pod drzwiami jego mieszkania, które się zacięły, oraz tego, że mieli świadomość, iż jest on jego wieloletnim kolegą oraz że wszyscy oni się znali z widzenia z racji wieloletniego wcześniejszego zamieszkiwania na tym osiedlu. Jak również faktu, że razem z nim tę klatkę opuścili wspólnie też się stamtąd oddalając. Różnice pomiędzy tymi depozycjami dotyczą wyłącznie przebiegu tego spotkania i przyczyn wspólnego oddalenia się. W tym zaś zakresie, co należy podkreślić, zeznania M. O. (1) nie tylko charakteryzują się spójnością i konsekwencją, ale również znajdują uwierzytelnienie w praktycznie we wszystkich pozostałych poza wyjaśnieniami oskarżonych zgromadzonych w sprawie dowodach. Wspierają je również zasady doświadczenia życiowego i logiki. Nie sposób zaś w ww. sposób ocenić wyjaśnienia P. K. (1) i M. A. skoro ich wyjaśnienia są odosobnione, a nadto w kilku istotnych fragmentach przeczą im wskazane wyżej zasady, o czym niżej. Dlatego też jedynie fragment zeznań M. O. (1) dotyczący niewiedzy co do sposobu powstania długu wieloletniego kolegi, który był powodem dokonania na niego rozboju, należało uznać za niewiarygodny z przyczyn niżej wskazanych. W zakresie zaś przebiegu samego zajścia, jak wskazano, zeznania te w żaden sposób nie budzą wątpliwości i z wyżej wskazanych względów zasadnym było je w taki sposób ocenić.

Zeznania M. K. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka w mocno ograniczonym zakresie, mianowicie co do potwierdzenia faktu umówienia się krytycznego dnia z M. O. (1) finalnie celem udzielenia świadkowi pomocy w otwarciu zablokowanych drzwi, jak również tego, że pokrzywdzony pojawił się przed wejściem do jego mieszkania w towarzystwie P. K. (1) i M. A.. Wskazać jednakże należy, że ta część zeznań potwierdza okoliczności przyznane zarówno przez M. O. (1) jak i oskarżonych. Pozwala to wskazać, że w uznanym za wiarygodny zakresie zeznania te ukazują wyłącznie niesporne okoliczności. W pozostałym zakresie Sąd odmówił przymiotu wiarygodności tym depozycjom z przyczyn wskazanych poniżej.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Zeznania M. K. (1)

Jak wyżej

Wyjaśnienia P. K. (1)

Wskazać należy, że Sąd uznał wyjaśnienia tego oskarżonego za wiarygodne wyłącznie zakresie potwierdzonym zeznaniami M. O. (1). To jest potwierdzenia znajomości pokrzywdzonego i świadomości, że M. K. (1) jest jego bliskim kolegą - z racji wcześniejszego wspólnego zamieszkiwania na jednym osiedlu. Faktu przybycia M. O. (1) pod blok przy ul. (...) w B. dnia 01.12.2022 r. ok. godz. 17.00 i udania się do klatki obok tej, w której na półpiętrze wówczas przebywał oskarżony wraz ze swym kolegą M. A.. Jak również faktu udania się przez P. K. (1) za pokrzywdzonym i stania pod zatrzaśniętymi drzwiami mieszkania, w którym przebywał M. K. (1), o którym to oskarżony wiedział, że jest przyjacielem pokrzywdzonego. W pozostałym zakresie, co już wskazano przy ww. ocenie zeznań pokrzywdzonego Sąd uznał te wyjaśnienia za niewiarygodne uznając je za przyjętą linię obrony nie tylko nie mającą oparcia w innych dowodach, ale również w zasadach doświadczenia życiowego i logiki. co zostanie omówione w części dotyczącej wskazanych przez oskarżonego okoliczności uznanych za niewiarygodne.

Wyjaśnienia M. A.

W identyczny sposób co wyjaśnienia P. K. (1) zasadnym jest ocenić depozycje M. A..

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej

Wyjaśnienia P. K. (1)

Jak wyżej

Wyjaśnienia M. A.

Jak wyżej

Zeznania P. K. (2)

Sąd dal wiarę zeznaniom tego świadka w całości. Istotnym jest, że P. K. (2) - siostra pokrzywdzonego, do czasu inkryminowanego zdarzenia, notabene podobnie jak on sam, nie miała jakichkolwiek zatargów z oskarżonymi. Uwypuklenia wymaga, że jedynie ona miała odwagę wskazać, iż dług M. K. (1) wobec P. K. (1) wynika z nabywania od niego narkotyków. Powyższa okoliczność jak i sposób zachowania na sali predestynują do ww. twierdzenia o wiarygodności tych zeznań w całości. Dodać należy, że energiczny sposób zachowania P. K. (2) podczas składania zeznań potwierdza przekazane przez nią treści. Mianowicie, że od razu po uzyskaniu informacji od brata o jego pobiciu będąca jego starszą siostrą świadek podjęła działania celem wymuszenia na oskarżonych jego przeproszenie. Uzyskała ona numery telefonów rodziców P. K. (1) jak i M. A.. Następnie dzwoniąc wymusiła na oskarżonych stawiennictwo na spotkaniu, które zorganizowała. Na tym spotkaniu zaś, co wymaga podkreślenia, jedynym jej żądaniem było skłonienie P. K. (1) i M. A. do tych przeprosin. Podkreślenia wymaga, że tak szybka reakcja P. K. (2) po zdarzeniu jasno wskazuje, że o żadnym podstępnym działaniu ze strony M. O. (1), jakiejś premedytacji wywołanej zazdrością nie może być mowy. Jeszcze istotniejszym jest, że treść tych zeznań ujawnia, iż M. A. podczas tego spotkania przyznał się do tej napaści. Był on też skłonny przeprosić pokrzywdzonego. Jedynie postawa P. K. (1) narzucającego mu swe zdanie go przed tym powstrzymała. Równie istotne jest twierdzenie świadka, że uzgodniła z bratem, iż w wypadku uzyskania tych przeprosin od oskarżonych miał on zrezygnować od zawiadamiania organów ścigania. W tych okolicznościach elementarne zasady logiki i doświadczenia życiowego wskazują, że nie sposób przyjąć, iż M. O. (1) miał jakiś podstępny plan zemsty za zaczepianie jego wówczas już byłej sympatii, zaś P. K. (2) wspierała go w tym działaniu. Podkreślenia również wymaga duży obiektywizm w zeznaniach P. K. (2). Świadek uwypuklała w nich ww. pozytywne zachowanie M. A. jak i jego rodziców podczas telefonicznej z nimi rozmowy. Logicznym się wydaje, że w wypadku składania nieprawdziwych zeznań świadek nie miałaby jakiegokolwiek interesu przedstawiać korzystnych dla jednego z napastników okoliczności. Do powyższego ponownie należy dodać, że obaj oskarżeni potwierdzili przeprowadzenie tego spotkania jak też artykułowanie wówczas ze strony P. K. (2) zarzuty o pobicie jej brata, co logicznie potwierdza przedstawioną przez nią i pokrzywdzonego wersję wydarzeń. Skoro bowiem wszyscy się znają i skoro następnego dnia po odniesieniu przez M. O. (1) obrażeń ciała jego siostra formułuje pod adresem P. K. (1) i M. A. tego rodzaju oskarżenie to potwierdzając ów fakt oskarżeni niejako sami przyznali, że "na gorąco" pokrzywdzony wskazał ich jako jego sprawców, co potwierdza ich sprawstwo. Nie mniej istotnym jest, że tych zeznań nadto wynika, iż świadek była przypadkowym bezpośrednim obserwatorem początku zdarzenia, kiedy to widziała stojącego w oknie na półpiętrze bloku P. K. (1) krzyczącego w stronę jej brata idącego do mieszkania kolegi - w momencie gdy ona szła do mieszkającej w tym budynku ich matki. Jak również to, że M. A. potwierdził wówczas, że to M. K. (1), a nie jej brat, był "winny im pieniądze".

Do powyższego zasadnym ponownie jest zaznaczyć, że stanowcze twierdzenie świadka o rezygnacji z postępowania karnego w wypadku zachowania minimum przyzwoitości przez oskarżonych i przeproszenia M. O. (1) zdaniem Sądu wprost ukazują, że o żadnym złośliwym nastawieniu ze strony tego rodzeństwa mowy być nie może, a ich zeznania są wiarygodne w wyżej wskazanych zakresach.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Wyjaśnienia P. K. (1)

Jak wyżej. Dla precyzji dodać wypada, że jak wskazano Sąd dał wiarę co do samego faktu zauważenia M. O. (1), nie zaś sposobu jego zachowania wobec pokrzywdzonego w tym momencie.

Wyjaśnienia M. A.

W identyczny sposób co ww. część wyjaśnień P. K. (1) należało ocenić tę część depozycji M. A..

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Wyjaśnienia P. K. (1)

Jak wyżej. Dla precyzji dodać wypada, że jak wyżej wskazano Sąd dał wiarę co do samego faktu udania się za pokrzywdzonym.

Wyjaśnienia M. A.

W identyczny sposób co ww. część wyjaśnień P. K. (1) należało ocenić tę część depozycji M. A..

Zeznania P. K. (2)

Jak wyżej. Jakkolwiek zatem świadek nie była bezpośrednim obserwatorem napaści to jej zeznania jednoznacznie potwierdzają fakt jej zaistnienia i pobicia w jego trakcie M. O. (1).

Zeznania M. K. (1)

Jak wyżej. Ponownie jedynie przypomnieć wypada, że w tej części zeznania świadka są wiarygodne de facto w tym samym zakresie co wyjaśnienia oskarżonych.

Zeznania M. K. (3)

Sąd dał wiarę całości zeznań tego świadka. Korelują one i uzupełniają zeznania jego małżonki P. K. (2). Podkreślić należy, że i on potwierdził, iż podczas spotkania zorganizowanego przez P. K. (2) oskarżony A. przyznał się do pobicia pokrzywdzonego i był skłonny za to przeprosić. Dodać wypada, że relacja świadka ukazuje, że oboje oni tj. jego żona i on mieli pretensje i żądali przeprosin za napaść i pobicie M. O. (1). Także i z jego zeznań jasno wynika, że M. O. (1) nie był nic winny oskarżonym.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Zeznania P. K. (2)

Jak wyżej. Dodać jedynie wypada, że jakkolwiek świadek nie była naocznym obserwatorem napaści oskarżonych na pokrzywdzonego to jej zeznania jednoznacznie potwierdzają jej zaistnienie i spowodowanie obrażeń ciała u M. O. (1).

Zeznania M. K. (3)

Jak wyżej. Dodać jedynie wypada, że jakkolwiek świadek nie był naocznym obserwatorem napaści oskarżonych na pokrzywdzonego to jego zeznania jednoznacznie potwierdzają jej zaistnienie i spowodowanie obrażeń ciała u M. O. (1).

Zeznania M. O. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka skoro potwierdzają one fakt dokonania napaści i pobicia M. O. (1) przez oskarżonych. Zawarte w zeznaniach okoliczności korelują w zdecydowanej większości z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami M. O. (1). Wskazać jedynie tu należy, że minimalne różnice w jego depozycjach i M. O. (2) - w postaci poinformowania, że do pobicia miało dojść pomiędzy blokami, gdzie mieli go wciągnąć oskarżeni, należy złożyć na karb roztrzęsienia i nerwów relacjonującego swej sympatii młodego, pobitego mężczyzny jakim był pokrzywdzony. Przypomnienia w tym miejscu wymaga, że P. K. (1) jak i M. A. również potwierdzili fakt spotkania się z M. O. (1) w klatce bloku przy ul. (...) jak też fakt wspólnego jego opuszczenia i udania się w stronę sklepu wszak właśnie poprzez przechodzenie przez to osiedle.

Wydruk z komunikatora (...)

Sąd dał wiarę treści ww. wydruku. ważyć bowiem należy, że prócz pokrzywdzonego także drugi z rozmówców - M. K. (1) potwierdził fakt i treść tej konwersacji. Wskazać należy, że ów dowód obala wiarygodność twierdzeń M. K. (1) o braku wiedzy, że pokrzywdzony został podczas zdarzenia pod jego drzwiami pobity. jak również, że nie był on winny jakichś pieniędzy oskarżonym, o czym dobitnie zwrot w pierwszej ramce na k. 240 co z kolei potwierdza ujawniony zeznaniami pokrzywdzonego motyw ich działania.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Wyjaśnienia P. K. (1)

Jak wyżej. Dodać wypada, że w tej części wyjaśnienia te są wiarygodne co do faktu wspólnego opuszczenia klatki przez oskarżonych i M. O. (1) i wspólnego oddalenia się spod bloku przy ul. (...) w B..

Wyjaśnienia M. A.

Jak wyżej. Dodać wypada, że w tej części wyjaśnienia te są wiarygodne co do faktu wspólnego opuszczenia klatki przez oskarżonych i M. O. (1) i wspólnego oddalenia się spod bloku przy ul. (...) w B..

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej. Wskazać wypada, że na rozprawie pokrzywdzony doprecyzował jedynie okoliczności, które w jego ocenie umożliwiły mu tę ucieczkę przez prowadzącymi go oskarżonymi.

1.1.1

Zeznania M. O. (1)

Jak wyżej.

Zeznania M. O. (2)

Jak wyżej.

Opinia biegłej z zakresu medycyny sądowej

Sąd dał wiarę złożonej opinii w całości albowiem została ona sporządzona przez posiadającą niezbędne kwalifikacje zawodowe i etyczne bezstronną biegła sądową. Dobitnie z jej treści wynika, że obrażenia ciała, jakich doznał M. O. (1), mogły powstać w czasie i sposób przez niego wskazany. Dlatego też, zdaniem Sądu, zasadnym jest przyjąć, że przedmiotowa opinia stanowczo uwierzytelnia zeznania M. O. (1).

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

Wyjaśnienia P. K. (1)

Tej części wyjaśnień przeczą uznane za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego jak i pozostałych, poza M. K. (1) świadków, uwierzytelnione także opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej. Nie mniej istotnym jest, zdaniem Sądu, że ta część depozycji jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Zważyć należy, że tak oskarżeni jak i M. O. (1) wskazali, że znali się jedynie z widzenia. Zatem twierdzenie, że ledwo ich znający pokrzywdzony miały potrzebę de facto bez powodu ich wołać skoro udawał się pomóc swemu przyjacielowi jest sprzeczne z ww. zasadami. Podobnie jak twierdzenie, że obaj oni skusili się, by do niego dołączyć nawet nie wiedząc po co skoro na dany moment jedynie widzieli, że zmierza do mieszkania M. K. (1). Podkreślenia jeszcze raz wymaga, że treść opinii biegłej z zakresu medycyny sądowej nie pozostawia wątpliwości, że w tym czasie M. O. (1) został pobity. Brak jest zatem logicznego motywu, dla którego miałby on pomawiać niewinne osoby chroniąc zaś te które faktycznie wyrządziły mu krzywdę.

Wyjaśnienia M. A.

W identyczny co wyżej sposób należało ocenić tą część wyjaśnień M. A. skoro de facto są one powtórzeniem depozycji oskarżonego K..

1.2.1

Wyjaśnienia P. K. (1)

Tym twierdzeniom przeczą zeznania wspomnianej byłej sympatii pokrzywdzonego, na którą to powoływał się oskarżony. M. K. (5) jasno bowiem wskazała, że ich 2 - tygodniowej relacji nawet nie uważała za związek. I co istotniejsze zaprzeczyła, by któryś z oskarżonych ją "podrywał". Jeszcze istotniejszym jest, że w czasie zdarzenia M. O. (1) był już w kolejnym związku - z M. O. (3). To do niej wszak udał się po jego zaistnieniu. Elementarne zasady logiki i doświadczenia życiowego przeczą, by młody mężczyzna będący w związku z kobietą wymyślał tego rodzaju intrygę (zwłaszcza w sytuacji doznania danych obrażeń ciała) tylko po to by mścić się za "podrywanie" wcześniejszej sympatii.

Wyjaśnienia M. A.

W identyczny co wyżej sposób należało ocenić tą część wyjaśnień M. A. skoro de facto są one powtórzeniem depozycji oskarżonego K..

1.2.1

Zeznania M. K. (1)

Tej części zeznań świadka przeczą uznane za wiarygodne depozycje M. O. (1), wspierane wydrukiem rozmowy z komunikatora, której rzetelność M. K. (1) także potwierdził. Zdaniem Sądu należy ją ocenić przez pryzmat innej rozmowy pomiędzy ww. byłymi przyjaciółmi, mianowicie okazanej przez pokrzywdzonego podczas rozprawy 01.12.2023 r. (k. 213), wskazującej, że oskarżeni starali się wpływać na zeznania świadków celem uchronienia się przed grożącą im odpowiedzialnością karną. Jak również zeznania P. K. (2), która wskazała na powiązania "narkotykowe" świadka z P. K. (1) i M. A..

1.2.1

Wyjaśnienia P. K. (1)

Tej części wyjaśnień przeczą uznane za wiarygodne zeznania P. K. (2). Dodać jedynie należy, że powszechnie wiadomym jest, że w sytuacji stania wieczorem w oświetlonej klatce bloku stojący są zdecydowanie lepiej widoczni niż za dnia skoro oświetlone okno mocno odcina się od pozostałej, nieoświetlonej części budynku.

1.2.1

Zeznania M. O. (1)

Jedynie tą część zeznań pokrzywdzonego należało uznać za niewiarygodną. Zdaniem Sądu fakt wieloletniej przyjaźni z M. K. (1), w powiązaniu z faktem, że o charakterze długu ww. mężczyzny wobec P. K. (1) wiedziała siostra świadka uprawnia do twierdzenia, że przez wzgląd na dawną przyjaźń M. O. (1) starał się mimo wszystko nie ujawniać okoliczności mogących spowodować wszczęcie przeciwko byłemu przyjacielowi postępowania karnego. Kategorycznego podkreślenia jednakże wymaga, że ów fakt w żaden sposób nie wpływa na ocenę wiarygodności pozostałej części jego zeznań jasno wskazując, że pomimo, iż to zachowanie M. K. (1) sprowokowało atak na pokrzywdzonego nie chce on przysparzać mu kłopotów.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. K. (1), M. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ujawnia, że w dniu 1 grudnia 2022 r. w B. w klatce schodowej bloku przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej P. K. (1) i M. A. usiłowali dokonać rozboju na osobie M. O. (1). W ten sposób, że używając wobec pokrzywdzonego przemocy - P. K. (1) poprzez zadawanie mu uderzeń bliżej nieokreśloną palką teleskopową po nogach i ramieniu, natomiast M. A. poprzez uderzanie go pięściami po całym ciele zażądali od niego wydania pieniędzy w kwocie 2 000 zł, po czym wyprowadzili go z tej klatki starając się doprowadzić go do bankomatu celem podjęcia przez pokrzywdzonego ze swojego rachunku bankowego żądanej przez nich kwoty. Jednakże zamierzonego celu zaboru pieniędzy nie osiągnęli z uwagi na to, że M. O. (1) w pierwszej fazie zdarzenia nie posiadał przy sobie pieniędzy, zaś podczas drogi do bankomatu im uciekł. Do powyższego należy dodać, że pokrzywdzony na skutek zadanych uderzeń doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych w okolicy przybródkowej prawej, na bocznej prawej powierzchni szyi, na prawym ramieniu, na udzie prawym oraz otarć naskórka na grzbiecie dłoni prawej i na przedniej powierzchni kciuka lewego, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas nieprzekraczający 7 dni.

Działaniem tym P. K. (1) i M. A. wyczerpali dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k.

Kategorycznego podkreślenia w tym miejscu wymaga, że brak możliwości ustalenia właściwości tej konkretnej, użytej podczas inkryminowanego zdarzenia przez P. K. (1) pałki teleskopowej - z uwagi na dyrektywy art. 5 § 2 k.p.k, uzasadniał przyjęcie podstawowego typu przestępstwa rozboju. Zwłaszcza, jeśli się weźmie pod uwagę treść zeznań M. O. (1), który po zdarzeniu nabył zbliżoną (co wszak nie oznacza identyczną) do niej wyglądem pałkę, po czym zareklamował ją z uwagi na jej słabe właściwości i wykonanie. Do powyższego należy dodać, że Sąd w niniejszym składzie podziela stanowisko wyrażone w judykacie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 9 lipca 2020r. sygn. akt II AKa 89/20. Mianowicie, że "W praktyce sądowej palka teleskopowa nie jest uznawana za przedmiot niebezpieczny (art. 280 § 2 k.k.). Odmienne orzeczenie zapadło raz tylko w jednym z sądów apelacyjnych, a inny taką kwalifikację uzależnił od stwierdzenia szczególnych właściwości dowodowego egzemplarza. Sąd Apelacyjny również nie uważa, by słuszna była taka wyjątkowa kwalifikacja, bo nie uzasadniają tego ani wymiary pałki, ani kończący ją niewielki czop, służący raczej jej rozciąganiu niż operowaniu, wreszcie podobieństwo raczej do kija, a nie do narzędzia walki. W ocenianym przypadku także sposób użycia palki, a to uderzenia nią w rękę i w bok ciała ofiary, nie uzasadnia stwierdzenia o bezpośrednim zagrożeniu ofiary." Orzeczenie to należy uznać za w całości adekwatne do ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, w szczególności ujawnienia przez pokrzywdzonego danych właściwości narzędzia, którym posługiwał się P. K. (1) i sposobu, jakim się ów oskarżony nią posłużył skoro uderzał on nią w pokrzywdzonego we wskazane w ww. orzeczeniu części ciała pokrzywdzonego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K. (1), M. A.

I

I

Sąd zgodnie z dyrektywami art. 53 k.k. wymierzając kary P. K. (1) i M. A. uwzględnił zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące. Wobec obu oskarżonych jako okoliczność obciążającą należało uwzględnić, że znali się z M. O. (1). Także miejsce rozboju - klatka schodowa zamieszkałego bloku i później - chodnik pomiędzy blokami prowadzący do sklepu. Zdaniem Sądu okoliczności te świadczą o dużej zuchwałości oskarżonych skoro nie obawiali się, że zostaną zauważeni, zwłaszcza podczas prowadzenia M. O. (1) do bankomatu, co przecież odbywało się w publicznym, widocznym dla okolicznych mieszkańców miejscu. Nadto jako okoliczność obciążającą w stosunku do P. K. (1) Sąd potraktował przywódczą rolę w tym napadzie skoro go zainicjował, oraz fakt, że posługiwał się wówczas narządzeniem (pałką). Z kolei wobec M. A. zasadnym było uwzględnić jego uprzednią karalność za umyślne przestępstwa.

Natomiast jako okoliczność łagodzącą wobec M. A. należało potraktować jego postawę po popełnieniu przestępstwa, kiedy był gotów przeprosić pokrzywdzonego. Wobec zaś P. K. (1) należało uwzględnić jego uprzednią niekaralność.

Powyższe okoliczności w powiązaniu z niezbyt dużym stopniem winy oskarżonych skoro P. K. (1) w dacie czynu miał 28 lat i posiada średnie wykształcenie, zaś M. A. miał 32 lata i wyłącznie podstawowe wykształcenie, zaś obaj oni są prowadzącymi nieustabilizowany tryb życia kawalerami, uzasadniał wymierzenie im kar w najniższym ustawowym wymiarze 2 lat pozbawienia wolności.

P. K. (1), M. A.

II

I

Sąd w oparciu o dyspozycję art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych środek kompensacyjny poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonego: odszkodowania - w wysokości wartości ubrań, które mu zniszczyli w trakcie zdarzenia, jak też zadośćuczynienie. Zdaniem Sądu żądana przez M. O. (1) kwota zadośćuczynienia w wysokości 20 000 zł jest zbyt wygórowana. Nie sposób bowiem nie wskazać, że zdarzenie to trwało stosunkowo krótko, zaś odniesione przez M. O. (1) obrażenia ciała zostały przez biegłą zakwalifikowane jako lekki uszczerbek na zdrowiu (naruszający czynności jego narządów na czas poniżej 7 dni - art. 157 § 2 k.k.). Zatem rozmiar doznanych przez pokrzywdzonego cierpień nie był tak znaczny, by uzasadniał przyznanie zadośćuczynienia w ww. wysokości. Kwota ta wszak musi być, zgodnie z dyspozycją art. 445 § 1 k.c, odpowiednia, a zatem adekwatna do rozmiaru cierpień, którego w niniejszej sprawie nie sposób określić jako wielki. Nawet jeżeli weźmie się pod uwagę fakt późniejszego korzystania przez pokrzywdzonego z pomocy specjalisty. W ocenie Sądu ujawnione okoliczności sprawy, w tym również ww. leczenie pokrzywdzonego, predestynują do wniosku, że 3 000 zł stanowi odpowiednią z tego tytułu rekompensatę.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K. (1), M. A.

III

I

W oparciu o dyspozycję art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonym na poczet orzeczonych im kar pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Sąd zasądził od P. K. (1) i M. A. na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwoty po 840 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków w postaci wynagrodzenia fachowego pełnomocnika. Miał na uwadze ilość terminów rozprawy głównej jak też treść § 11 ust 2 pkt 5 i § 15 oraz § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 1964). Zdaniem Sądu złożona do akt sprawy faktura, z uwagi na niewielki stopień zawiłości sprawy, nie predestynuje do wypłacenia pełnomocnikowi żądanej przez niego kwoty 8610 zł czyli w maksymalnej wysokości.

V.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wyznaczonego obrońcy z urzędu adw. J. S. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę 2 066, 40 zł Podobnie jak wyżej miał na uwadze przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz konieczność podwyższenia tej kwoty o należny podatek VAT - z uwagi na treść § 4 ust 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 03.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

VI.

Z uwagi na dotychczas posiadane dochody w oparciu o art. 627 k.p.k. Sąd obciążył oskarżonych kosztami procesu, w tym opłatami zgodnie z art. 2 i 3 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 123).

1.Podpis