Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2024 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2024 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. W.

przeciwko E. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanej E. W. na rzecz powódki K. W. alimenty w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca poczynając od dnia 5 lipca 2023 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  znosi wzajemnie koszty procesu między stronami;

V.  orzeka, że nie uiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

Sędzia Wiesław Stępniak

Sygn. akt III RC 524/23

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 5 lipca 2023 roku powódka K. W. domagała się zasądzenia od pozwanej E. W. alimentów w kwocie po 1 200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10-tego dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w za opóźnienie w razie uchybienia w/w terminowi (k. 3).

W uzasadnieniu wskazała, że jest pełnoletnia, ale nie samodzielna finansowo w związku z nauką w liceum. Powódka podała, że zwracała się do matki z prośbą o wsparcie w utrzymaniu, ale pozwana przekazała jej jedynie łącznie kwotę 800 zł odmawiając dalszego partycypowania w kosztach jej utrzymania. K. W. zamieszkuje w mieszkaniu należącym do babki ojczystej położonym w K. wraz z niepełnoletnim bratem i ojcem. Koszt swojego utrzymania oszacowała na kwotę 2 500 zł. Zdaniem powódki pozwana jest osobą zdrową, zamieszkuje w domu w P., pracuje na cały etat jako kadrowa w szkole, nie ma nikogo na utrzymaniu za wyjątkiem syna (k. 4-5).

Pozwana E. W. wniosła o oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł. Stwierdziła, że wskazane w pozwie kwoty miesięcznego utrzymania powódki są znacznie zawyżone. Podała, że pracuje w Zespole Szkół (...) w K. na pełny etat i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 2700 zł gdyż potrącana jest jej kwota 400 zł z tytułu pożyczki. Pozwana podniosła, że zamieszkuje sama w domu stanowiącym współwłasność z mężem P. W., który wyprowadził się wraz z dziećmi. Rodzice powódki są w trakcie sprawy rozwodowej, która toczy się przed tut. Sądem Okręgowym sygn. akt I C 587/23. E. W. wskazała, że po opłaceniu opisanych w odpowiedzi na pozew wydatków pozostaje jej na utrzymanie kwota 800 zł. Leczy się na schorzenia kręgosłupa szyjnego oraz chorobę przewlekłą w związku z tym musi przyjmować leki i stosować dietę eliminacyjną. Na marginesie podała ona, że ojciec powódki w pozwie rozwodowym, stwierdził że samodzielnie utrzymuje dzieci czyli K. i W. ze względu na swoje trzykrotnie wyższe zarobki. Jej zdaniem zarobki ojca powódki wynoszą od 6 000 do 9 000 zł miesięcznie, a więc powinien w stosownie wyższej proporcji partycypować w kosztach utrzymania powódki (k. 30-32)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. W. ur. (...), jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego P. W. i E. W. z domu K., który nieprawomocnie został rozwiązany przez rozwód z winy P. W.. K. W. ma 19 lata, jest uczennicą IV klasy Liceum Ogólnokształcącego(...) w K.. Po maturze zamierza studiować we W..

Zamieszkuje ona wraz z ojcem i małoletnim bratem w mieszkaniu należącym do babki ojczystej w K.. Koszty utrzymania mieszkania miesięcznie to: 853,10 zł czynsz, 107 zł energia elektryczna, a także 45 zł Internet. Zatem „udział” powódki w kosztach utrzymania mieszkania wynosi średnio 250 zł miesięcznie (1/4).

Miesięczny koszt utrzymania K. W. wynosi średnio 1800 zł na co składają się następujące wydatki: zaspokojenie potrzeb mieszkaniowy 250 zł, dojazdy do szkoły 50 zł, wydatki szkolne w tym: książki i korepetycje 500 zł, wyżywienie 500 zł, odzież i obuwie 200 zł, rozrywka w tym: kieszonkowe i wakacje 300 zł.

dowody: odpis skrócony aktu urodzenia (k. 7), częściowo zeznania powódki (k. 110 w zw. z k. 144v), częściowo zeznania świadka P. W. (k. 115), częściowo zeznania pozwanej E. W. (k. 110-111 w zw. z k. 144v), potwierdzenie przelewu (k. 122 i k. 123), faktura (k. 132),

Ojciec powódki P. P. prowadzi własną działalność gospodarcza, z której średniomiesięcznie osiąga dochód w kwocie 6500 zł. Utrzymuje on powódkę oraz wspólnego małoletniego syna W. W. (2), na którego pozwana uiszcza alimenty w kwocie 200 zł miesięcznie.

dowody: zeznania świadka P. W. (k. 115)

E. W. obecnie ma 44 lata, pracuje w Zespole Szkół (...) w K. i pobiera wynagrodzenie około 3 500 zł. Ponadto otrzymuje trzynaste wynagrodzenie oraz nagrodę z okazji Dnia Nauczyciela w kwocie 800 zł. W lutym b.r. uzyskała pożyczkę w miejscu pracy w kwocie 20 000 zł, którą zamierza przeznaczyć na zakup auta niezbędnego do dojeżdżania do pracy. Do września 2023 roku pracowała ona dodatkowo w L. gdzie uzyskiwała wynagrodzenie w kwocie 600 zł miesięcznie. Podjęła ona studia na kierunku pedagog i czesne na rok wynosi 2 700 zł rocznie (10 miesięcy x 270 zł). Koszty dojazdu do pracy autem to 700 zł miesięcznie. Do tego dochodzą wydatki na auto w postaci: OC 300 zł rocznie, wymiana opon 200 zł, wymiana płynów ewentualne części eksploatacyjnych to 60 zł miesięcznie. Ponadto wydaje na wyżywienie ok. 500-600 zł miesięcznie, fryzjer 20 zł, na środki higieny 15 zł miesięcznie oraz na leki ok. 115 zł i rehabilitanta 150 zł. Pozwana poza alimentami wydaje w związku z kontaktami z synem około 400 zł miesięcznie. Ponadto zakupiła synowi buty za kwotę 600 zł, spodenki 150 zł.

Dowody: zeznania pozwanej E. W. (k. 110-111 w zw. z k. 144v).

Stan faktyczny Sąd ustalił w głównej mierze w oparciu o zeznania stron i świadka, a także opisanych dokumentach. Zeznania stron oraz świadka weryfikowane były w oparciu o złożone dokumenty, a także zasady doświadczenia życiowego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 133 § 1 i 3 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Osiągnięcie samodzielności przez dziecko, w rozumieniu art. 133 k.r.o., zakłada zdobycie przez nie odpowiadających jego uzdolnieniom i predyspozycjom kwalifikacji zawodowych. Rodzice winni łożyć na utrzymanie i wykształcenia także pełnoletniego dziecka, zdobywającego kwalifikacje zawodowe, odpowiadające jego uzdolnieniom i predyspozycjom, np. uczącego się w szkole pomaturalnej lub studiującego na wyższej uczelni. Warunkiem jest tylko, by był to czas rzeczywistej nauki (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 1998 r., sygn. akt I CKN 898/97).

Stosownie do treści art. 135 § 1 k.r. o wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby, o jakich mowa w art. 135 k.r.o., należy rozumieć potrzeby bieżące, w zakresie utrzymania: materialne (wyżywienie, ubranie, mieszkanie, ogrzewanie, oświetlenie, leczenie w razie choroby) i niematerialne (duchowe, religijne, kulturalne) oraz potrzeby w zakresie wychowania, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu rozwój fizyczny i umysłowy, pieczę, pielęgnację, odpowiednie wykształcenie, przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie. W tym miejscu podkreślić należy, iż usprawiedliwione potrzeby obejmują nie tylko te elementy, które zapewniają uprawnionemu minimum egzystencji, ale też normalne warunki bytowania, odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i indywidualnym potrzebom - jeżeli uprawniony nie może zaspokoić ich samodzielnie, własnymi siłami. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za usprawiedliwione należy brać pod uwagę z jednej strony możliwości zobowiązanego – z drugiej zaś strony zakres i rodzaj potrzeb uprawnionego. Zawsze jednak jest konieczne zapewnienie dziecku podstawowych warunków egzystencji w postaci wyżywienia, zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosownej do wieku odzieży, środków na ochronę zdrowia, kształcenia podstawowego i zawodowego oraz środków na ochronę jego osoby i majątku.

Powódka K. W. jest pełnoletnia i uczy się w Liceum Ogólnokształcącym, co uniemożliwia jej podjęcie zatrudnienia. W tym roku szkolny zdaje egzamin maturalny i zamierza podjąć naukę na studiach wyższych.

Pozwana nie uczestniczy w wychowaniu córki, a więc to na ojcu powódki spoczywa osobisty ciężar starań o utrzymanie i wychowanie uprawnionej. Sąd wziął pod uwagę okoliczność, że brak kontaktu stron jest decyzją także powódki, a jednocześnie to, że ojciec powódki jest osobą lepiej zarabiającą, uznając iż pozwana winna partycypować w kosztach utrzymania córki w kwocie 800 zł. Należy podkreślić, że ojciec powódki poniósł ponadstandardowe koszty utrzymania córki, a związane w kursem prawa jazdy, a także studniówki.

Odnosząc się do zarobkowych i majątkowych możliwości pozwanej należy stwierdzić, że wprawdzie obecnie zarabia ok. 3 500 zł, ale przyznała, iż po zaspokojeniu swoich potrzeb jest w stanie wydatkować miesięcznie na spotkaniach z synem średnio 400 zł miesięcznie, a ponadto sfinansować mu zakup butów za 600 zł i spodenek za 150 zł. Należy też zwrócić uwagę, że pozwana do września 2023 roku uzyskiwała dodatkowy dochód w kwocie 600 zł miesięcznie. Z pracy tej zrezygnowała by poprawić relacje rodzinne, ale obecnie nic nie stoi na przeszkodzie by podjęła ona dodatkowe zatrudnienie skoro dzieci zamieszkują wraz z ojcem. Należy zauważyć, że pozwana w zaciągnęła w miejscu pracy pożyczki 8000 zł, a następnie 20 000 zł. Tą ostatnią kwotę zamierza ona przeznaczyć na zakup samochodu służącego do dojazdu do pracy. Nie negując twierdzenia pozwanej, że dojazd do pracy komunikacją publiczną byłby znacznie utrudniony to nie sposób zgodzić się z twierdzeniem, iż koszty takiego dojazdu byłby niewiele niższy, skoro zamierza przeznaczyć na zakup auta 20 000 zł.

Pozwana poza alimentami nie ponosi żadnych innych kosztów utrzymania K. W.. Alimenty zatem wyczerpują wszelkie jej świadczenia na rzecz córki. Zasądzona od pozwanej na rzecz powódki kwota odpowiada usprawiedliwionym potrzebom uprawnionej oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym pozwanej.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd ocenił, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 800 zł i dlatego orzekł jak w pkt I i II sentencji wyroku.

Sąd odstąpił od obciążenia pozwanej nieuiszczonymi kosztami sądowymi stanowiącymi opłatę od pozwu stosownie do art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, mając na uwadze charakter przedmiotowej sprawy. Rygor natychmiastowej wykonalności Sąd nadał orzeczeniu na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Jednocześnie stosownie do art. 100 k.p.c. Sąd zniósł między stronami koszty procesu.

Sędzia Wiesław Stępniak