Pełny tekst orzeczenia

1Przewodnicząca:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Agnieszka Strzelczyk

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1013/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 16 października 2023r. sygn.

akt II K 163/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

2.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy przepisu postępowania, tj. art. 7 k.p.k. polegającej na ocenieniu wyjaśnień oskarżonego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez dowolne uznanie za wiarygodne wyjaśnienia, że oskarżony nie przywiózł kota na parking sklepowy, w trakcie szukania kluczyków do samochodu kot wszedł do samochodu i zaczął jeść karmę, którą oskarżony przewoził dla swojego psa, a następnie, że nie wyrzucił kota z transportera dla zwierząt, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia przez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych co do braku sprawstwa oskarżonego

2. obrazę przepisu postępowania, tj. art. 7 k.p.k. polegającą na ocenieniu zeznań A. A. w sposób dowolny i wybiórczy, a przez to w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez przyjęcie za wątpliwe depozycje świadka w zakresie twierdzeń, iż oskarżony „wytrzepał" kotka z transportera oraz, że oskarżony po wyjściu z samochodu poszedł do bagażnika i stamtąd wyciągnął transporter z kotem, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia przez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych co do braku sprawstwa oskarżonego

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodzić się należy z zastrzeżeniami apelującego co do wadliwej oceny osobowego materiału dowodowego sprawy w postaci wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka A. A.. Także co najmniej przedwcześnie sąd I instancji przywołał za podstawę rozstrzygnięcia przepis art. 5 § 2 kpk, bo nie wykorzystał wszystkich możliwości skutecznej weryfikacji dowodów sprawy zgodnie z kryteriami art. 7 kpk.

Z punktu widzenia wskazań doświadczenia życiowego mało prawdopodobne ( ale nie niemożliwe) jest, by w obecności oskarżonego mały 3 - miesięczny kot – nieznający oskarżonego - mógł wskoczyć do samochodu oskarżonego na parkingu sklepowym na tylną kanapę i jeść znajdującą się tak karmę dla psa, jak to przedstawiał oskarżony.

Trudno też zgodzić się z depozycjami wyroku o braku waloru wiarygodności zeznań świadka A. A., skoro sąd I instancji nie oceniał tego dowodu we wzajemnym powiązaniu z dowodami pozostającymi z nimi w relacji zgodności i dopełnienia. Świadek nie tylko opisała zachowanie oskarżonego krytycznego dnia, który to wedle niej otworzył bagażnik swego auta i wyjął stamtąd transporterek dla małych zwierząt, po czym wyrzucił małego kota, zamknął auto i szedł w kierunku drzwi sklepu, wtedy podążał za nim ten kot, łasząc się do nóg oskarżonego, a tenże go odpychał nogą, zaś po wyjściu ze sklepu oskarżony indagowany o kota negował, by go wyrzucił.

Skoro oskarżony przedstawił do akt szkic na k. 53 akt, obrazujący okoliczności przedmiotowego zdarzenia, to dla pełnej oceny wiarygodności zeznań świadka należałoby świadkowi okazać ów szkic i ustalić z jakiej perspektywy i odległości świadek obserwowała opisywane w zarzucie zachowanie oskarżonego.

Świadek zeznała także, że w bagażniku pojazdu oskarżonego dostrzegła przez szybę transporterek dla zwierząt ( k. 10 v,80 akt).

Przedstawianą przez świadka relację potwierdzili także świadkowie K. K., który m.in. wskazał na widziany w bagażniku „mały kontener dla zwierzaka” k. 13v. 81 akt , także D. K. taki kontener widziała ( k. 17 v.i 80 -81 akt).

Kwestia owego kontenerka nie została należycie zweryfikowana przez sąd meriti, oskarżony przeczył nie tylko wyjmowaniu tego przedmiotu z bagażnika a nawet dostarczył zdjęcie nosidełka ( k. 100 akt), rzekomo zamykanego na haczyk. Doświadczenie życiowe zdaje się negować, by fotografia przedstawiała mały kontener dla zwierzaka czy transporterek dla zwierząt, podawany w cytowanych wyżej zeznaniach świadków, to raczej zwykłe nosidełko. Na marginesie, wątpliwym pozostaje, by przedmiot na fotografii mógł służyć do bezpiecznego transportu zwierzęcia, w tym skutecznie zabezpieczającego przed niekontrolowanym opuszczeniem przez małego 3 - miesięcznego kotka.

Skoro oskarżony przedstawił zdjęcie owego nosidełka, to należało to zdjęcie okazać wskazanym wyżej świadkom, by uzyskać potwierdzenie bądź wykluczenie, że to widziany przez nich w dniu zdarzenia kontenerek- transporterek dla małych zwierząt.

Obie występujące w sprawie wersje dowodowe należało weryfikować także za pomocą innych możliwych metod.

Mianowicie świadek A. A. podkreślała, że oburzona zachowaniem oskarżonego sfotografowała auto sprawcy ( k. 4) a buta okazywana jej w dniu zdarzenia 10 września 2022r. przez oskarżonego ( który m.in. pokazywał jej obraźliwe gesty, sugerował chorobę) skłoniła ją do zgłoszenia sprawy policji.

Sąd I instancji podważając prawdomówność świadka akcentował datę zawiadomienia policji w lutym 2023r., podczas gdy świadek wyraźnie podkreślała, że jeszcze w dniu zdarzenia szukała możliwości zgłoszenia policji o sprawie, m. in. telefonowała na policję i numer alarmowy 112, ostatecznie dodzwoniła się do jednostki w Z., gdzie poinformowano ją że sprawa zostanie przekazana do dzielnicowego w Z. a on się z nią skontaktuje, co nie nastąpiło aż do lutego 2023r. , wtedy ponownie zatelefonowała na policję ( k. 2- 3 akt).

Te okoliczności ( które w razie potwierdzenia raczej będą świadczyć o wiarygodności relacji świadka) należało sprawdzić, tj. zwrócić się do KPP w Z. oraz wskazanego przez prokuratora na rozprawie apelacyjnej Centrum Powiadomienia Ratunkowego we W. o informację, czy zarejestrowano w dniu 10 września 2022r. zgłoszenie telefoniczne A. A. o porzuceniu kota ( bo wszelkie zgłoszenia telefoniczne policji są przecież nagrywane), jaka była jego treść, jak udokumentowano interwencję ( w formie pisemnej czy elektronicznej) w tzw. raporcie zdarzeń i jak załatwiono tą interwencję.

Wprawdzie sąd I instancji zwracał się do policji o informację weryfikującą, ale nie ustrzegł się błędu, bo w odezwie ( k. 85) określił datę zgłoszenia od 12 do 16 września 2022r., podczas gdy świadek podawała, że na policję telefonowała w dniu zdarzenia, zatem 10 września 2022r., co powoduje, że udzielona informacja (k. 94 akt) jest nieprzydatna dowodowo.

Tak więc konieczność zebrania dodatkowych dowodów w celu poszerzenia weryfikacji zebranych dotychczas dowodów, wymaga ponownego przeprowadzenia przewodu sądowego przez sąd I instancji.

Zakreślony wyżej sposób procedowania powinien skutkować wyjaśnieniem, czy dowody sprawy potwierdzą sprawstwo oskarżonego, czy też doprowadzą do jego uniewinnienia.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podzielenie słuszności zarzutów apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Szczegółowo opisane w sekcji 3.1.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Szczegółowo opisane w sekcji 3.1.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie uniewinniające

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana