Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 235/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 28 lutego 2024 wyroku w sprawie o sygn. akt II K 965/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżony w zarzucie pierwszym (1) apelacji pisemnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 2 § 1 pkt 1 oraz art. 4 w zw. z art. 5 § 1 i 2, art. 171 § 1, 4, 5 pkt 1 oraz art. 410 kpk, przez wydanie orzeczenia skazującego bez dowodów uprawdopodobniających fakt zawinienia oraz przez naruszenie podstawowych zasad procesowych określających regułę dowodzenia winy i zastąpienie ich przez domniemanie winy oskarżonego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy (1) podniesiony w apelacji pisemnej oskarżonego jest zasadny w takim stopniu, że sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie karnoskarbowe wobec oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu przez sąd II instancji. Podnieść należy, że aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz. 6). Sąd I instancji na rozprawie w dniu 28 lutego 2024 roku po otwarciu przewodu sądowego przeprowadził postępowanie dowodowe między inny dopuszczając dowód z zeznań świadków S. M. i J. K., ujawnił przez odczytanie zeznania świadka P. S. (z domu S.), a także oskarżony złożył wyjaśnienia na tej rozprawie. Sąd I instancji ujawnił również w trybie art. 405 § 1-4 kpk wszystkie pozostałe protokoły i dokumenty zgromadzone w aktach sprawy bez ich odczytywania ( w tym opinię pisemną wydaną przez biegłego sądowego mgr inż. R. R. k-106-113). Wbrew zarzutowi apelacyjnemu z punktu 1 sąd I instancji zgromadził całość materiału dowodowego i dokonał jego oceny oraz uzasadnił w jakiej części nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego i dlaczego. Dokonana ocena w zasadniczej części, której sąd nie znalazł podstaw do uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu pozostaje pod ochroną art. 7 kpk niezależnie od podnoszonych przez oskarżonego uwag odnośnie przebiegu czynności składania wyjaśnień i prowadzenia rozprawy przez sędziego - przewodniczącego. Rację ma skarżący że zebrany materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia zarzuconego mu czynu ( i przypisanego przez sąd I instancji) wypełniającego dyspozycję z art. 107§1i 3 kks.

Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w części 3.2 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od postawionego mu zarzutu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny w zasadniczej części okazał się zarzut podniesiony w punkcie pierwszym (1) apelacji rażącej obrazy prawa procesowego, a mianowicie art. 2 § 1 pkt 1 oraz art. 4 w zw. z art. 5 § 1 i 2, art. 17 § 1, 4, 5 pkt 1 oraz art. 410 kpk, przez wydanie orzeczenia skazującego bez dowodów uprawdopodobniających fakt zawinienia, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

3.2.

Oskarżony w zarzucie drugim (2) apelacji pisemnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego wyroku, a polegający na przyjęciu, że:

a) oskarżony potwierdził jako zgodne z rzeczywistością wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego (strona 2 uzasadnienia), podczas gdy oskarżony w postępowaniu przygotowawczym odmówił złożenia wyjaśnieniom (strona 1 uzasadnienia);

b) w pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego są całkowicie niewiarygodne. Są one bowiem sprzeczne z tymi powołanymi wyżej dowodami (strona 3 uzasadnienia), podczas gdy żadne z dowodów nie zostały w uzasadnieniu powołane;

c) oskarżony doskonale wiedział, jaka działalność jest prowadzona w jego sklepie, podczas gdy z umowy oraz opinii znajdującej się w aktach sprawy wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością Dzierżawca oświadcza, że działalność jest w pełni legalna oraz nie podlega restrykcjom ustawy o grach hazardowych,

d) oskarżony miał świadomość, że na automacie prowadzone są gry hazardowe. Gdyby jednak nawet oskarżony działał w błędzie co do prawa, to taki błąd nie zwalniałby go od odpowiedzialności karnej, podczas gdy wielokrotnie wskazywał, iż zgodnie z zawartą umową i przedłożonymi dokumentami działalność była legalna,

e) umożliwienie ustawienia w prowadzonym przez oskarżonego sklepie automatu do gier (...), było prowadzeniem gier hazardowych , podczas gdy w sprawie nie była dopuszczona opinia biegłego z zakresu badania automatów do gier, celem ustalenia, czy urządzenia (...) opisane w zarzucie stanowi automat do gry. Nie jest bowiem automatem do gry każde urządzenie, które wygląda jak automat do gry i ma podobne funkcje, a ustalenie tej okoliczności miało istotne znaczenie dla ustalenia braku jego odpowiedzialności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi (2) podniesiony w apelacji pisemnej oskarżonego jest zasadny w takim stopniu, że na skutek jego podniesienia sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie karnoskarbowe wobec oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu przez sąd II instancji. Podnieść należy, że oskarżony wskazał, że nie miał świadomości bezprawnego działania, o czym świadczy treść zawartej przez niego umowy dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym. Ponadto z racji zawartej umowy pobierał jedynie czynsz dzierżawny, a nie prowadził gier hazardowych, z których osiągał korzyść majątkową. Sąd okręgowy uznał apelację oskarżonego za zasadną w tej części, której twierdził, że nie prowadził gier hazardowych na automacie (...) umieszczonym w prowadzonym przez niego sklepie na podstawie umowy dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym, którą zawarł. Jako niezasadne zostały uznane te argumenty podnoszone przez oskarżonego, które zmierzały do wykazania, iż jego działanie podjęte było w warunkach błędu co do okoliczności stanowiące znamię czynu zabronionego i błędu dotyczącego karalności zarzuconego mu czynu, o których mowa w art. 10 § 1 i 4 kk. Z przepisów tych wynika, że nie popełnia umyślnie przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w błędnym przekonaniu co do okoliczności stanowiącej jego znamię (art. 10 § 1 kks) lub w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności (art. 10 § 4 kks). Oskarżony powołując się na te kontratypy wskazuje, iż jego świadomość co legalności podejmowanych przez niego działań była usprawiedliwiona, gdyż kształtowały ją stanowiska różnych organów państwowych, w tym sądów, opinie prawne oraz poglądy doktryny, z których miało wynikać, iż brak notyfikacji przepisów o grach hazardowych w Komisji Europejskiej skutkować winien tym, iż postępowanie pozostające z nimi w sprzeczności nie może wywołać niekorzystnych konsekwencji - w tym również w zakresie odpowiedzialności za występek z art. 107 § 1 i 3 kks. W tym miejscu podnieść należy, że orzecznictwo i doktryna nie były jednomyślne w tym zakresie. Problem stosowania art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w kontekście prawa Unii Europejskiej, wywołał w ciągu ostatnich lat rozbieżności w orzecznictwie, także w zakresie oceny, czy i w jakich warunkach ww. przepisy mogą uzupełniać normę blankietową z art. 107 § 1 kks. Na taką możliwość wprost wskazywała dominująca linia orzecznictwa Sądu Najwyższego zawarta np. w postanowieniu SN z dnia 28 listopada 2013 r., I KZP 15/13, wyrok SN z dnia 3 grudnia 2013 r., V KK 82/13, wyrok SN z 8 stycznia 2014 r., IV KK 183/13. W okresie czynu przypisanego oskarżonemu organy celno - skarbowe, powołane do wykrywania i ścigania tego rodzaju działalności, konsekwentnie jej wykrywaniem i ściganiem, się zajmowały. Oskarżony jako osoba dorosła, w pełni poczytalna i prowadząca własną działalność gospodarczą wiedział, że gry hazardowe na automatach znajdujących się w przypadkowych lokalach są niedozwolone, a jednak podpisał umowę dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym na mocy, której było u niego w sklepie umieszczone urządzenie (...). Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony nie zajmował się prowadzeniem gier hazardowych na tym urządzeniu, gdyż serwisem urządzenia zajmował się pracownik spółki (...). Wypłat wygranych na tym urządzeniu nie realizował oskarżony, ani pracownica jego sklepu. Bezsporne jest, że bez podpisania umowy dzierżawy powierzchni lokalu użytkowego przez oskarżonego, nie doszłoby do wstawienia urządzenia (...) w jego sklepie, stąd oskarżony podpisując tą umowę udzielił pomocnictwa innej osobie w urządzaniu gier hazardowych na tym urządzeniu. Etap urządzania gier hazardowych poprzedza etap prowadzenia takich gier, stąd sąd okręgowy przyjął, że oskarżony udzielił pomocnictwa innej osobie do urządzania gier hazardowych udostępniając powierzchnię w prowadzonym sklepie do umieszczenia tam urządzenia (...). Sam fakt, że w podpisanej umowie dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym oskarżony miał zawartą klauzulę, że prowadzona działalność związana z urządzeniem (...) jest legalna nie przesądza, że działał w błędzie co do prawa. Już okoliczność, że taka klauzula była zawarta w pisemnej umowie powinna wzbudzić u oskarżonego wątpliwość co do legalności prowadzonej działalności. W okresie przypisanego oskarżonemu czynu wiele zorganizowanych grup przestępczych wstawiało automaty do gier i inne urządzenia do prowadzenia gier hazardowych w różnych lokalach użyteczności publicznej (sklepach, stacjach benzynowych), a także wynajmowanych na ten cel domach. Przez cały czas służby celno - skarbowe ujawniały nowe miejsca z automatami do gier ( i innymi urządzeniami) i każdy kto decydował się wynająć lokal pod taką działalność przewidywał, że pomaga w popełnieniu przestępstwa i na to się godził. Oskarżony zatem nie działał w błędzie tylko w realizacji ryzyka i konsekwencji z tym związanych przede wszystkim na gruncie prawa karno - skarbowego. Człowiek działający w błędzie nie zdaje sobie sprawy z możliwości pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej. Zachowanie sprzeczne z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych mogło także w dacie przypisanego oskarżonemu czynu stanowić podstawę do pociągnięcia go do odpowiedzialności karnoskarbowej, ale w przypadku M. L. za czyn wypełniający dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 20 § 2 kks w zw. z art. 107 § 1 kks. w zw. z art. 107 § 4 kks . W tym miejscu podnieść należy, że wbrew zarzutowi oskarżonego z punktu 1 apelacji w aktach sprawy znajduje się pisemna opinia wydana przez biegłego sądowego mgr inż. R. R. (2) dotycząca urządzenia (...) zatrzymanego w sklepie prowadzonym przez oskarżonego z treści, której wynika, badane urządzenie umożliwia rozgrywanie gier hazardowych i powinno podlegać przepisom ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 roku oraz rozporządzeniu zawartym w Dz.U. 2011 nr 134 poz. 779 z dnia 30 czerwca 2011 roku, w którym to zakazane jest urządzanie i rozgrywanie gier hazardowych przez sieć Internet (k- 106-113). Opinia ta została wydana w związku z prowadzonym postępowaniem przez (...) w R. w sprawie o sygn. akt PK VI Wz Ds 3.2016. Jest to postępowanie prowadzone przez ww. organ przeciwko A. G. i innym podejrzanym o przestępstwo z art. 258 § 3 kk i inne, które w dalszym ciągu jest w toku (k- 174). Zebrany materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony nie czerpał żadnej korzyści z gier na urządzeniu (...). Tym bardziej nie prowadził gier hazardowych na wstawionym w jego sklepie urządzeniu (...) i nie działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w grze hazardowej. Oskarżony pobierał czynsz z tytułu umowy dzierżawy powierzchni lokalu użytkowego, który nie może być utożsamiany z czerpaniem korzyści z gier hazardowych na automacie w rozumieniu przepisów art. 107 § 1 i 3 kks. Zdaniem sądu okręgowego rację ma oskarżony podnosząc w apelacji, że został mu zarzucony czyn z art. 107 § 1 i 3 kks, aby nie nastąpiło przedawnienie jego karalności.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i morzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 kpk

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd okręgowy przyjął, że oskarżony M. L. w okresie od 24 września 2012 roku do 23 kwietnia 2013 roku w R., woj. (...) w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego udzielił jej pomocy w urządzaniu przez nią gier hazardowych na urządzeniu udzielił (...) (nr wew. (...) (...)) wbrew treści przepisu art. 6 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201 poz. 1540 z późń. zm.) w ten sposób, iż na podstawie zawartej w dniu 24 września 2012 roku z prezesem zarządu (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. umowy dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym udostępnił ww. spółce powierzchnię w lokalu znajdującym się w jego sklepie (...) przy ulicy (...) w R. z przeznaczeniem na umiejscowienie tam ww. urządzenia (...) do prowadzenia tego rodzaju gier, czym dopuścił się stanowiącego wypadek mniejszej wagi czynu wypełniającego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 20 § 2 kks w zw. z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 107 § 4 kks. Zgodnie z treścią art. 51 § 1 kks karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu (art. 51 § 2 kks). W realiach przedmiotowej sprawy postanowienie o przedstawieniu zarzutów M. L. zostało wydane w dniu 17 kwietnia 2023 roku (k - 90). Przedawnienie karalności czynu przypisanego oskarżonemu przez sąd II instancji nastąpiło w dniu 23 kwietnia 2014 roku. Na marginesie wskazać należy, że w tej sytuacji procesowej karalność czynu z art. 107 § 1 kks (przestępstwo nie wykroczenie skarbowe) także uległaby przedawnieniu w dniu 23 kwietnia 2018 roku. Mając powyższe rozważania na uwadze, sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 kks w zw. z art. 113§ 1 kks umorzył postępowanie karnoskarbowe wobec oskarżanego za przypisany mu czyn będący wykroczeniem skarbowym.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

1.Sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i przyjmując, że oskarżony M. L. w okresie od 24 września 2012 roku do 23 kwietnia 2013 roku w R., woj. (...) w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego udzielił jej pomocy w urządzaniu przez nią gier hazardowych na urządzeniu udzielił (...) (nr wew. (...) (...)) wbrew treści przepisu art. 6 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201 poz. 1540 z późń. zm.) w ten sposób, iż na podstawie zawartej w dniu 24 września 2012 roku z prezesem zarządu (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. umowy dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym udostępnił ww. spółce powierzchnię w lokalu znajdującym się w jego sklepie (...) przy ulicy (...) w R. z przeznaczeniem na umiejscowienie tam ww. urządzenia (...) do prowadzenia tego rodzaju gier, czym dopuścił się stanowiącego wypadek mniejszej wagi czynu wypełniającego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 20 § 2 kks w zw. z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 107 § 4 kks i za tak przypisany czyn na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks umorzył postępowanie karnoskarbowe wobec oskarżonego. Sąd okręgowy przyjął, że czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi, gdyż był popełniony w stosunkowo krótkim okresie czasu, udzielone pomocnictwo (z zamiarem ewentualnym) przez oskarżonego dotyczyło tylko jednego urządzenia (...) służącego do gier hazardowych. Faktycznie zatrzymano tylko jedną osobę grającą na tym urządzeniu. Zgodnie z treścią art. 51 § 1 kks karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu (art. 51 § 2 kks). W realiach przedmiotowej sprawy postanowienie o przedstawieniu zarzutów M. L. zostało wydane w dniu 17 kwietnia 2023 roku (k- 90). Przedawnienie karalności czynu przypisanego oskarżonemu przez sąd II instancji nastąpiło w dniu 23 kwietnia 2014 roku. Na marginesie wskazać należy, że w tej sytuacji procesowej karalność czynu z art. 107 § 1 kks (przestępstwo nie wykroczenie skarbowe) także uległaby przedawnieniu w dniu 23 kwietnia 2018 roku. Mając powyższe rozważania na uwadze, sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie karnoskarbowe wobec oskarżanego za przypisany mu czyn będący wykroczeniem skarbowym.

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego

O kosztach procesu w sprawie sąd orzekł na podstawie art. 634 kpk. w zw. z art. 632 pkt 2 kpk Sąd okręgowy kosztami procesu w sprawie obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony M. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana