Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 563/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 27 czerwca 2024 roku w sprawie II K 768/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zawarte w apelacji obrońcy zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz obrazy postępowania poprzez dokonanie błędnej oceny dowodów.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są zasadne. Ponieważ są powiązane, będą omówione łącznie.

Sad Rejonowy naruszył prawo procesowe, tj, art. 7 kpk i art. 410 kpk, dokonując powierzchownej i niezgodnej z zasadami doświadczenia życiowego oraz nielogicznej oceny dowodów oraz pomijając niektóre dowody ( głównie treść informacji mailowych między oskarżonym, a S. Ś. ), w wyniku czego dokonał błędnych ustaleń faktycznych, jakoby oskarżony dokonał przywłaszczenia powierzonych mu narzędzi o łącznej wartości 10.000 zł. Poniżej zostanie to wykazane.

Już na wstępie zaznaczyć należy, że Sąd Rejonowy bezkrytycznie podszedł do zeznań świadków w osobach właściciela pokrzywdzonej firmy i fatycznego jej szefa I. D., jego syna W. D., jego synowej O. D. i ich pracownika i krajana O. D., a także prokurenta pokrzywdzonej spółki (...). Ich zeznania obciążające oskarżonego są nielogiczne i sprzeczne z doświadczeniem życiowym, świadkowie ci są ściśle powiązani rodzinnie i poprzez pracę w jednej firmie, a wspólnicy pokrzywdzonej spółki jawnej mieli czytelny motyw, aby wbrew prawdzie pomówić oskarżonego. Sąd oceniając zeznania J. L. w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku uczynił to w oderwaniu od jej słów zaprotokołowanych na rozprawie ( świadek nie powiedziała o przejęciu przez oskarżonego samochodu V. (...) z narzędziami, wręcz przeciwnie, zeznała, że samochód był pusty, co zaobserwowała, bo zrobili duże zakupy które umieszczała w przestrzeni ładunkowej), oraz powierzchownie podszedł do zeznań braci S. i M. S. – jedynych w pełni obiektywnych w tej sprawie.

Jak słusznie zauważył obrońca, ostatni kontakt oskarżonego z narzędziami wymienionymi w akcie oskarżenia miał miejsce w lipcu 2022 roku. Wówczas oskarżony wraz z braćmi S. i M. S. i swoją partnerką J. L. pojechał należącym do pokrzywdzonej spółki samochodem V. (...) do (...) w celu wykonania zlecenia zamontowania bramy. W samochodzie tym znajdowały się narzędzia, przed wyjazdem oskarżony w dniu 5 lipca 2022 roku pokwitował ich listę ( k. 8). I to był pierwszy i ostatni raz, kiedy oskarżony poruszał się tym samochodem z tymi narzędziami i miał z nimi kontakt. Mimo, iż na teren (...) oskarżony i pracownicy pokrzywdzonej spółki wyjeżdżali w późniejszym okresie jeszcze kilkukrotnie, oskarżony już nie korzystał z samochodów spółki, zawsze na teren robót wykonywanych przez spółkę przyjeżdżał samochodem prywatnym – co potwierdzają wszyscy świadkowie, w tym w osobach I. D., W. D. i S. Ś.. Było to związane z tym, że za każdym razem zabierał ze sobą partnerkę J. L.. Natomiast co się działo wówczas z narzędziami ? – zeznają o tym wiarygodnie i zgodnie obiektywni świadkowie S. i M. bracia S.. Otóż przejął nad nimi kontrolę i nadzór I. D. i były one przewożone i przechowywane w samochodzie V. (...). Prócz tego na teren (...) jeździły z pokrzywdzonej spółki jeszcze dwa, a nawet trzy samochody, w tym V. (...). Oskarżony dojeżdżał na teren prac ( polegających na montażu bram garażowych) swoim samochodem i korzystał ze swoich narzędzi. Jego praca polegała bowiem głównie na koordynowaniu pozostałych pracowników, oraz na montażu elektroniki, wykorzystywał do tego swoje drobno gabarytowe urządzenia. Wynika to nie tylko z jego wyjaśnień i zeznań jego partnerki J. L., ale przede wszystkim z zeznań obiektywnego świadka M. S. („ A. B. miał swoje narzędzia na terenie budowy” – k. 131 v).

Natomiast w lutym 2023 roku, kiedy już stosunki między właścicielami pokrzywdzonej spółki i oskarżonym popsuły się do tego stopnia, że wiadomo było, iż nie będą dłużej współpracować, a oskarżony wykonywał ostatnią pracę na rzecz tej spółki, zepsuł mu się prywatny samochód B., z którego zawsze dotąd korzystał wykonując pracę dla pokrzywdzonej spółki na terenie (...). Wówczas, za zgodą I. D. i W. D., wrócił do (...) należącym do spółki samochodem V. (...), który był na terenie (...) po zakończonej pracy. Potem samochód ten był osią sporu pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzoną spółką, oskarżony oddał go spółce po tym, jak ta uregulowała wobec niego wszystkie zaległe należności. Zagadnieniem w tej sprawie jest to, czy w samochodzie V. (...) przekazanym oskarżonemu na terenie (...) ( po to, żeby mógł wrócić do (...)) były narzędzia opisane w akcie oskarżenia ( jak zarzuca prokurator opierając się na zeznaniach świadków powiązanych z pokrzywdzoną spółką), czy ich nie było ( jak twierdzi oskarżony i J. L.). Sąd Okręgowy uważa, iż Sąd meriti dokonując nielogicznej oceny dowodów błędnie ustalił, jakby te narzędzia tam były, co poniżej zostanie wyjaśnione.

Po pierwsze, nie byłoby najmniejszego sensu powierzać oskarżonemu samochodu z narzędziami w lutym 2023 roku, skoro wiadomo było, że oskarżony już więcej dla spółki pracować nie będzie, a w tym samym czasie z (...) do (...) wracał po zakończonej pracy innym samochodem spółki (...) z pracownikiem O. D.. Przecież narzędzia te były potrzebne do kolejnych prac.

Po drugie, w wezwaniu do zwrotu samochodu V. (...) z dnia 3 kwietnia 2023 roku ( k. 12) oraz w licznej korespondencji mailowej między prokurentem spółki (...), a oskarżonym, prowadzonej w dniach od 3 do 8 kwietnia 2023 roku ( k. 104-106) nie ma ani słowa o zwrocie narzędzi, ani o tym, jakoby były one w posiadaniu oskarżonego . Oskarżonego wzywa się jedynie do zwrotu pojazdu. W korespondencji strony nawzajem mają do siebie pretensje, szczegółowo wyliczają swe wzajemne roszczenia, grożą sobie – S. Ś. nawet sugeruje, że wie, jakoby oskarżony podjął pracę w (...) będąc na zwolnieniu lekarskim w ich firmie w (...), wypomina mu używanie samochodu spółki do celów prywatnych i zapowiada, że będzie obciążony kosztami – ale nikt nie wspomina o narzędziach wartych - bagatela – 10.000 zł. Ani oskarżony nie używa argumentu, że je ma, powołuje się jedynie na to, że dysponuje samochodem spółki i odda go, jak ta się z nim rozliczy, ani S. Ś. nie twierdzi, że oskarżony takowe narzędzia posiada uniemożliwiając pracę spółce i nie żąda ich zwrotu. Takie zachowanie ze strony prokurenta spółki byłoby nielogiczne i sprzeczne z doświadczeniem życiowym, gdyby faktycznie oskarżony zatrzymał te narzędzia – wszak były warte 10.000 zł, a w dodatku, bez nich spółka nie mogłaby prowadzić swej działalności, a przynajmniej byłoby to utrudnione. Ponadto w mailach S. Ś. pisze, że nagrywał wszystkie rozmowy z oskarżonym – jakoś tych nagrań nikt nie przedstawił ani w dochodzeniu, ani przed Sądem.

Po trzecie, znamienne jest zachowanie I. D. i W. D. oraz S. Ś. po odzyskaniu samochodu V. (...) w dniu 8 kwietnia 2023 roku na terenie parkingu strzeżonego w (...), gdzie pozostawił go do ich dyspozycji oskarżony po tym, gdy w dniu 6 kwietnia 2023 roku pokrzywdzona spółka uregulowała z nim zaległości płacowe przelewając na jego konto 4000 euro tytułem należności za wykonaną pracę. Otóż zastali oni samochód otwarty, po to, aby udokumentować jego stan techniczny zrobili mu dokładne zdjęcia, w tym jego przestrzeni ładunkowej – w sposób oczywisty pustej ( zdjęcia k. 20-21). Zatem już wtedy jasne było, że nie ma w tym samochodzie żadnych narzędzi. Jak zachowałby się każdy normalny człowiek, gdyby spodziewał się samochodu załadowanego narzędziami o wartości 10.000 zł, a zastał samochód otwarty i pusty ?. Otóż od razu – już na terenie (...) – zawiadomiłby policję ( wszak samochód był otwarty, ktoś mógł te narzędzia ukraść), oraz niezwłocznie kontaktowałby się w tej sprawie z osobą, która tam samochód pozostawiła ( w tym przypadku z oskarżonym). Tym bardziej uczyniliby tak przedsiębiorcy, którzy ponieśli nie tylko stratę finansową o wartości 10.000 zł, ale też utracili narzędzia pracy niezbędne do kontynuowania działalności gospodarczej. A tymczasem właściciele spółki i jej prokurent przez jedenaście dni w ogóle na to nie reagują, nie powiadamiają policji, nie kontaktują się z oskarżonym i aż do dnia 19 kwietnia 2023 roku nie wzywają go do zwrotu narzędzi. Nie można tego zrzucić na brak wiedzy władz spółki, bo jej wspólnicy, I. D. i W. D. osobiście pojechali do (...) po ten samochód, oni wykonywali te zdjęcia. A przecież obaj zeznali, jakoby mieli wiedzę, że w samochodzie V. (...) powinny być narzędzia o wartości 10.000 zł, I. D. miał je w nim widzieć w dniu 15 stycznia 2023 roku ( k 110), a W. D. w dniu 9 lutego 2023 roku, tj. w dniu przekazywania samochodu V. (...) oskarżonemu ( k. 109 v). Dlaczego zatem ci przedsiębiorcy zachowali się tak wstrzemięźliwie ? – bo doskonale wiedzieli, że w tym samochodzie nie było żadnych narzędzi i nie byli tym zaskoczeni, zdjęcia robili aby udokumentować stan techniczny pojazdu.

Po czwarte, jak wyżej wspomniano, pierwszą reakcją spółki na rzekome przywłaszczenie przez oskarżonego narzędzi było wezwanie go mailem wysłanym w dniu 19 kwietnia 2023 roku ( jedenaście dni po odzyskaniu samochodu V. (...)) do ich zwrotu. Znamienna jest treść tego maila – jego autor, prokurent spółki (...), nie odnosi się w nim do tego, jakoby narzędzia te miały być w samochodzie V. (...), który oskarżony oddał, ale bez tych narzędzi. Wzywa on oskarżonego „ do zwrotu odebranych od naszej spółki urządzeń i narzędzi , które Pan od nas odebrał dnia 05.07.2022 ” ( k. 13). Tymczasem, jak to już wyjaśniono w poprzedniej części uzasadnienia, oskarżony kwitował listę narzędzi załadowanych w dniu 5 lipca 2022 roku do V. (...), ale potem nie miał nad nimi ani pieczy, ani ich nie posiadał – zajmował się nimi I. D. oraz inni liczni pracownicy, kilkakrotnie przewożono je na miejsca różnych prac z (...) do (...) i z powrotem, za każdym razem ich stan i liczbę kontrolował I. D., a oskarżony nawet z nich nie korzystał ( i potwierdzają to obiektywni świadkowie bracia S. i M. S.). Zatem w tym wezwaniu S. Ś. nawet nie nawiązuje do posiadania przez oskarżonego między dniem 9 lutym 2022 roku, a dniem 8 kwietnia 2023 roku samochodu V. (...) i nie twierdzi, że narzędzia te były w tym samochodzie i nie zostały oddane wraz z nim w dniu 8 kwietnia 2023 roku. On wykorzystuje to, że w dniu 5 lipca 2022 roku oskarżony podpisał listę narzędzi zapakowanych wówczas do wyjeżdzającego na teren (...) samochodu V. (...), a oskarżony podpisał ją, bo tego dnia – i tylko wtedy – faktycznie wyjeżdżał tym samochodem do (...) jako kierujący. Potem nie interesował się tym pokwitowaniem, bo pieczę nad narzędziami przejął I. D., a gdy „rozstawał się” ze spółką w atmosferze napięcia, nikt o tej liście nie pamiętał. Wszystko wskazuje na to, że władze spółki odnalazły ją w dokumentacji prawie dwa tygodnie po rozstaniu się z pracownikiem ( oskarżonym) w nieprzyjemnych okolicznościach i postanowiły to wykorzystać, aby się na nim zemścić i odbić sobie te 4000 euro, które musieli mu wypłacić, choć nie mieli na to ochoty, a także wynagrodzić sobie koszty i trudy odzyskania pojazdu. Jednak treść tego maila dowodzi, że żadnych narzędzi w samochodzie V. (...) przekazywanym oskarżonemu w lutym 2023 roku nie było.

Nie są więc wiarygodne zeznania świadków w osobach szefa spółki (...), jego syna W. D., jego synowej O. D. i ich pracownika i krajana O. D., a także prokurenta pokrzywdzonej spółki (...), jakoby te narzędzia znajdowały się w lutym 2023 roku w samochodzie V. (...) powierzonym wówczas oskarżonemu. O. D. jako pracownik tej spółki, obcokrajowiec zatrudniony przez krajanów na trenie (...) i w ten sposób uzależniony od I. D., zeznawał tak, jak było to dogodne dla jego szefa, z podobnych powodów zeznawał zatrudniony w spółce na intratnym stanowisku S. Ś.. O. D. jest synową I. D. i żoną W. D., wspierając ich wersję zeznała nieprawdę, jakoby podczas przypadkowego spotkania w sklepie w B. miała wezwać oskarżonego do zwrotu narzędzi, a ten wówczas miał rzekomo potwierdzić, że je ma i obiecać, że je odda. Jest to nieprawdopodobne, bo nielogiczne, że sprawca przywłaszczenia od tak w przypadkowej rozmowie z żoną i synową jego byłych szefów, z którymi rozstał się w nieprzyjaznej atmosferze, przyznał się do popełnienia przestępstwa.

Natomiast I. D. i W. D. mieli czytelny motyw, aby pomówić oskarżonego wbrew prawdzie o popełnianie przestępstwa. Oskarżony sprytnie wymógł na nich zwrot zaległych 4000 euro, czego nie chcieli robić i czego by nie zrobili, gdyby nie miał atutu w postaci samochodu V. (...). Ponadto z korespondencji mailowej oskarżonego ze S. Ś. wynika jeszcze jeden powód do pretensji w/w właścicieli pokrzywdzonej spółki wobec oskarżonego. Otóż jeszcze pracując u nich przeszedł do konkurencyjnej spółki niemieckiej, pracował nawet dla niej już będąc na zwolnieniu lekarskim w ich spółce, ta niemiecka spółka miała przejąć cześć kontraktów ( k. 104). Wreszcie niebagatelny jest fakt, że oskarżony też posunął się do pewnej złośliwości wobec pokrzywdzonej spółki – mimo, że był samochodem V. (...) w (...) ( i to na terenie B.), napisał prokurentowi S. Ś., że skoro powierzyli mu samochód w (...) to mogą go sobie odebrać na terenie (...), faktycznie tam go zawiózł, podał im nieprecyzyjne dane adresowe parkingu, przez co I. D. i W. D. musieli zadać sobie trudu i osobiście pojechać do (...) po ten samochód, ponieśli w związku z tym koszty i stracili czas. Pomówienie przez nich oskarżonego w tej sprawie ( przy wykorzystaniu pokwitowania odebrania narzędzi z dnia 5 lipca 2022 roku) było więc dla nich doskonałą okazją do odbicia sobie strat finansowych (wniosek o zasądzenie 10.000 zł) oraz do zemsty na byłym pracowniku, który okazał się od nich sprytniejszy i zagrał im na nosie.

Z drugiej strony oskarżony nie miał takiego motywu, bo otrzymał od spółki całą żądaną kwotę ( w dniu 6 kwietnia 2023 roku przelano mu 4000 euro), a ponadto w żadnym z maili nie zatajał, że jest w posiadaniu samochodu V. (...), głupotą z jego strony byłoby przywłaszczenie znajdujących się tam narzędzi, skoro oddał samochód. Gdyby te narzędzia tam były i chciał je przywłaszczyć, najprostszym sposobem byłoby twierdzenie, że ktoś je ukradł ( przecież samochód stał na parkingu otwarty). Ale oskarżony nic takiego nigdy nie mówił.

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest zasadny, co było omówione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinniono oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu i uchylono rozstrzygnięcia z punktów 2 i 3.

Zwięźle o powodach zmiany

Było to omawiane. Uchylenie rozstrzygnięć z punktu 2 i 3 zaskarżonego wyroku są konsekwencją uniewinnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w związku z uniewinnieniem ustalono, że koszty procesu w przedmiotowej sprawie ponosi Skarb Państwa.

W konsekwencji zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego 1176 złotych tytułem zwrotu kosztów obrony poniesionych w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji oraz 840 ( osiemset czterdzieści ) złotych tytułem zwrotu kosztów obrony poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Obrońca nie występował w postępowaniu przygotowawczym, a przed Sądem Rejonowym brał udział w rozprawie głównej i w dwóch terminach dodatkowych. Stawka minimalna wynagrodzenia obrońcy wynosi więc 840 zł za pierwszy termin rozprawy i po 168 zł za dwa dodatkowe, zatem łącznie za postępowanie pierwszoinstancyjne minimalne wynagrodzenie obrońcy wynosi 1176 zł. Obrońca brał również udział w rozprawie apelacyjnej – stawka minimalna w tym wypadku wynosi 840 zł.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana