Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 677/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydany w dniu 25 lipca 2023 roku w sprawie o sygn. akt II K 373/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. J.

Pełnomocnik pokrzywdzonego P. H. nadał w urzędzie pocztowym przed wyznaczonym terminem posiedzenia sądu I instancji (w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania) pismo zawierające oświadczenie o przystąpieniu pokrzywdzonego do udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego oraz zawierające wniosek o orzeczenie w stosunku do P. J. na podstawie art.46§1 kk obowiązku naprawienia w całości wyrządzonej szkody w kwocie 26511,47 złotych oraz zadośćuczynienia w kwocie 10000 złotych za zniszczenie mu opinii, jako osobie z którą współpracował (łącznie kwoty 36511,47 złotych). Doprecyzował swój wniosek pismem z dnia 21 lipca 2023 roku wskazując podstawę prawną nałożenia ww. obowiązków - art. 67 §3 kk zamiast art. art.46§1 kk .

Potwierdzenie nadania pism w dniach 20 lipca 2023 roku i 21 lipca 2023 roku z wydrukami śledzenia przesyłek i wiadomością e- mail przesłaną do Sądu Rejonowego w Bełchatowie.

k-181-187

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Potwierdzenie nadania pism w dniach 20 lipca 2023 roku i 21 lipca 2023 roku wraz z wydrukami śledzenia przesyłek i wiadomością e- mail przesłaną do Sądu Rejonowego w Bełchatowie

Pełnomocnik pokrzywdzonego P. H. nadał przed wyznaczonym terminem posiedzenia sądu I instancji (25.07.2023r.)pismo zawierające oświadczenie z treści, którego wynikało, że pokrzywdzony będzie działał w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego oraz zawierające wniosek o orzeczenie na rzecz P. H. przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego w stosunku do oskarżonego P. J. - na podstawie art. 46 §1 kk obowiązku naprawienia w całości wyrządzonej szkody w kwocie 26511,47 złotych i zadośćuczynienia w kwocie 10000 złotych za zniszczenie mu opinii, jako osobie z którą oskarżony współpracował przy naprawie samochodów. Pismo to wpłynęło do Sądu Rejonowego w Bełchatowie w dniu 24 lipca 2023 roku (k- 117-119). Następnie pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego P. H. pismem z dnia 21 lipca 2023 roku sprecyzował swój wniosek w ten sposób, że wskazał, iż podstawą prawną nałożenia obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem i zadośćuczynienia jest art. 67 §3 kk. Także pismo to było nadane przed terminem posiedzenia, ale wpłynęło do sądu w dniu 25 lipca 2023 roku. Bezsporne jest, że sąd I instancji dysponował pismem zawierającym oświadczenie pełnomocnika pokrzywdzonego o przystąpieniu P. H. do sprawy w charakterze oskarżyciela posiłkowego oraz zawierającym wniosek o orzeczenie obowiązku od oskarżonego naprawienia w całości szkody i zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego w łącznej kwocie 36511,47 złotych. Tego rodzaju ustalenie wynika wprost z treści protokołu z posiedzenia sądu I instancji (k-158), w którym został ujawniony ww. wniosek.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H. dotyczył obrazy prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 67§3 kk i nienałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w całości i zadośćuczynienia pokrzywdzonemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy zawarty w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H. nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego sąd obowiązany jest do nałożenia na sprawcę obowiązku naprawienia szkody wyłącznie wówczas, gdy powstanie szkody w zakresie dóbr pokrzywdzonego jest następstwem popełnionego przez niego przestępstwa oraz gdy szkoda taka w czasie warunkowego umorzenia postępowania karnego nadal istnieje (wyr. SN z 16.5.2002 r., III KK 189/02, Prok. i Pr. – wkł. 2002, Nr 12, poz. 5). Z analizy akt sprawy wynika, że pokrzywdzony odzyskał wszystkie przywłaszczone rzeczy przez oskarżonego i nie sygnalizował, aby były uszkodzone lub uległy zniszczeniu. Za takimi ustaleniami przemawiają zeznania P. H. złożone w dniu 20 marca 2023 roku ( k-81) oraz pokwitowanie pisemne dotyczące odebranych rzeczy przez pokrzywdzonego (k-84). Także z treści apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie wynika, aby stan odzyskanych rzeczy był inny niż przed ich przywłaszczeniem przez oskarżonego. Z treści wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia na rzecz P. H. wynika, że szkoda u pokrzywdzonego powstała w wyniku zablokowania mu dostępu przez oskarżonego do pomieszczenia służącego jako warsztat do naprawy samochodów, w którym znajdowały się przywłaszczone narzędzia. W związku z takim działaniem oskarżonego pokrzywdzony nie mógł dokończyć naprawy samochodu L. i dalej prowadzić swojej działalności gospodarczej. Skutkiem braku dostępu do pomieszczenia garażowego, w którym był warsztat samochodowy pokrzywdzony popadł w długi, gdyż nie mógł pracować. Wynikająca z tego działania szkoda materialna po stronie pokrzywdzonego wskazana w pisemnym wniosku jego pełnomocnika nie wynika bezpośrednio z czynu przypisanego w zaskarżonym wyroku oskarżonemu. Narzędzia przywłaszczone pokrzywdzonemu nie zostały uszkodzone, czy zniszczone przez oskarżonego, a zatem roszczenie o naprawienie wyrządzonej szkody związane jest z brakiem możliwości korzystania do prowadzenia działalności gospodarczej z pomieszczenia garażowego (gdzie znajdował się warsztat P. J. naprawy samochodów ), które było wcześniej udostępnione przez oskarżonego pokrzywdzonemu. Także nie zasługuje na uwzględnienie wniosek apelanta o nałożenie na oskarżonego obowiązku zadośćuczynienia w kwocie 10000 złotych na rzecz pokrzywdzonego za zniszczenie mu opinii, jako osobie z którą współpracował oskarżony przy naprawie samochodów, gdyż roszczenie to nie ma związku z przypisanym w zaskarżonym wyroku oskarżonemu czynem. Sąd okręgowy podziela stanowisko sądu I instancji, że wszelkich roszczeń z tego tytułu ( w tym za bezumowne korzystanie z przywłaszczonych rzeczy) pokrzywdzony powinien dochodzić na drodze procesu cywilnego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie w stosunku do oskarżonego obowiązku zadośćuczynienia pokrzywdzonemu i naprawienia szkody - w zakresie wskazanym w piśmie z dnia 20 lipca 2023 roku tj. w kwocie 10000 złotych zadośćuczynienia i 26511,47 złotych z tytułu naprawienia całości wyrządzonej szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie pierwszym apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H., to brak było podstaw do nałożenia na oskarżonego obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem i zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego zgodnie z wnioskiem apelanta.

3.2.

Zarzut drugi apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H. dotyczył obrazy przepisów postępowania mającej w postaci naruszenia art. 49a kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 67§3 kk poprzez przyjęcie, że żądanie obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia zostały zgłoszone po wydaniu wyroku - chociaż w rzeczywistości zostały zgłoszone wcześniej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z dokumentów dołączonych do apelacji przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wynika, że wniósł do Sądu Rejonowego w Bełchatowie przed terminem wyznaczonego posiedzenia w przedmiocie rozpoznania wniosku prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania karnego pismo zawierające oświadczenie o przystąpieniu pokrzywdzonego do udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego oraz zawierające wniosek o orzeczenie od oskarżonego na rzecz P. H. obowiązku zadośćuczynienia za zniszczenie mu opinii, jako osobie z którą oskarżony współpracował przy naprawie samochodów i naprawienia w całości szkody jaką wyrządził oskarżycielowi posiłkowemu w łącznej kwocie 36511,47 złotych. Podnieść należy, że sąd I instancji w protokole posiedzenia ujawnił treść pisma przesłanego przez pełnomocnika pokrzywdzonego P. H. wraz z zawartymi tam wnioskami o zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia w łącznej kwocie 36511,47 złotych i zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego oraz oświadczeniem o zamiarze działania P. H. w charakterze oskarżyciela posiłkowego ( k-158 akt). Sąd I instancji nie dysponował pismem z dnia 21 lipca 2023 roku, w którym pełnomocnik pokrzywdzonego jedynie doprecyzował podstawę prawną nałożenia ww. obowiązków na art. 67§3 kk zamiast błędnie wskazanego art. 46§1 kk w poprzednim piśmie z dnia 20 lipca 2023 roku. Sąd I instancji natomiast dysponował skanem tego pisma nadesłanym meilem przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego ( k- 114-115).Wskazać należy, że pismo z dnia 21 lipca 2023 roku nadane było w terminie, jednak wpłynęło do sądu I instancji w dniu 25 lipca 2023 roku, a sędzia referent otrzymał je już po wydanym wyroku w tej sprawie. Nie ma to jednak znaczenia, gdyż wniosek o nałożenie ww. obowiązków sąd I instancji otrzymał przed terminem posiedzenia i przy instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego w sytuacji, gdyby szkoda wyrządzona przestępstwem zarzuconym (i następnie przypisanym) oskarżonemu nie została naprawiona pokrzywdzonemu, to sąd I instancji w wyroku warunkowo umarzającym postępowanie karne nakłada na sprawcę zgodnie z treścią art. 67 §3 kk obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części ( w miarę możliwości także obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę) lub zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego. Sąd I instancji ustosunkował się do złożonego wniosku przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego uzasadniając swoje stanowisko, tym że w chwili orzekania nie istniała szkoda wyrządzona przestępstwem popełnionym przez oskarżonego, stąd wszelkie roszczenia wynikające z wniosku pełnomocnika pokrzywdzonego powinny być rozstrzygnięte w procesie cywilnym. Nie ma racji ma skarżący, że z treści uzasadnienia sądu I instancji (k-171) wynika, że wniosek o naprawienie wyrządzonej szkody i orzeczenie zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego pełnomocnik P. H. wniósł po wydanym wyroku. Sąd I instancji stwierdził ,,okoliczności zgłaszane przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego już po wydaniu wyroku w niniejszej sprawie nie mają z nią związku , tym bardziej orzekanie zakazu zbliżania”. Właśnie pisemny wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego był nadany w urzędzie pocztowym 26 lipca 2023 roku , a więc po wydanym wyroku w przedmiotowej sprawie ( k-162-163). Z treści apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wynika, że tego wniosku finałowo nie popiera (k-179). Wywód sądu rejonowego dotyczył tego wniosku, gdyż wniosek zawarty w piśmie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego z dnia 20 lipca 2023 roku sąd ujawnił podczas posiedzenia w dniu 25 lipca 2023 roku. Zdaniem sądu okręgowego w realiach przedmiotowej sprawy żądanie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego dotyczące nałożenia przez sąd obowiązku naprawienia w całości wyrządzonej szkody i zadośćuczynienia od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zostało złożone w terminie (przed posiedzeniem sądu I instancji dotyczącym warunkowego umorzenia postepowania karnego). Nie ma przy tym znaczenia, czy pełnomocnik pokrzywdzonego P. H. jako podstawę prawną takiego wniosku powołał przepis art. 46§1 kk czy przepis art. 67 §3 kk,gdyż wydając wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne w stosunku do oskarżonego, gdyby istniała szkoda w związku z przypisanym mu czynem, to sąd obligatoryjnie powinien nałożyć obowiązek naprawienia szkody w całości lub części (także w miarę możliwości obowiązek zadośćuczynienia) lub orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego zgodnie z treścią art. 67 §3 kk. Zdaniem sądu okręgowego trafnie ustalił sąd I instancji, że szkoda w związku z przypisanym oskarżonemu czynem w chwili wydania wyroku w przedmiotowej sprawie nie występowała. Podnieść należy, że wszystkie narzędzia, które przywłaszczył oskarżony zostały pokrzywdzonemu zwrócone. Nie były one uszkodzone lub zniszczone.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie w stosunku do oskarżonego obowiązku zadośćuczynienia pokrzywdzonemu i naprawienia szkody - w zakresie wskazanym w piśmie z dnia 20 lipca 2023 roku tj. w kwocie 10000 złotych zadośćuczynienia i 26511,47 złotych z tytułu naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie drugim apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H., to brak było podstaw do nałożenia na oskarżonego obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem i zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego.

3.3.

Zarzut trzeci apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na treść zapadłego wyroku poprzez przyjęcie , że P. H. wynajmował przedmiotowe pomieszczenie od oskarżonego - w sytuacji gdy oskarżony nie był i nie jest właścicielem tego pomieszczenia - nie mógł go więc wynajmować , zaś czyn, którego dopuścił się oskarżony nie wynikał z chęci odzyskania pieniędzy od pokrzywdzonego- tylko z czystej złośliwości dotyczył obrazy prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 67§3 kk i nienałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w całości i zadośćuczynienia pokrzywdzonemu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w punkcie trzecim apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego jest zasadny w części dotyczącej ustalenia, że oskarżony nie wynajmował pokrzywdzonemu pomieszczenia garażowego, gdyż nie był właścicielem nieruchomości, na której prowadził działalność gospodarczą. Sąd I instancji natomiast ustalił, że oskarżony nie miał zamiaru oddać rzeczy należących do pokrzywdzonego, które znajdowały się w warsztacie samochodowym, do którego nie miał dostępu P. H.. Gdyby przyjąć, że działanie P. J. było spowodowane tylko i wyłączenie w celu zmuszenia pokrzywdzonego do zapłaty umówionej opłaty za korzystanie z udostępnionego mu pomieszczenia warsztatu samochodowego, to w ogóle nie doszłoby do przestępstwa przywłaszczenia. Ponieść należy, że elementem konstytutywnym dla przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 1 KK jest zamiar włączenia cudzej rzeczy do majątku sprawy (animus rem sibi habendi). Postąpienia z rzeczą, jak z własną. Innymi słowy, uznanie przez sprawcę, że rzecz należy do niego, stanowi jego własność ( zob: Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu II Wydział Karny z dnia 20,12.2021 r., II AKa 418/21). Sąd I instancji w ustalonym stanie faktycznym wskazał ,, dokonując analizy stanu faktycznego stwierdzić należy, iż oskarżony przywłaszczył narzędzia należące do pokrzywdzonego, bowiem pomiędzy mężczyznami doszło do nieporozumienia, co do konieczności uiszczenia czynszu za wynajmowane pomieszczenie przez P. H.. Jak już Sąd nadmienił, w takiej sytuacji jednak oskarżony winien skierować sprawę na drogę postepowania cywilnego, tymczasem on mimo wielokrotnych próśb ze strony P. H., a następnie Policji, nie chciał wydać przedmiotów z wynajmowanego pomieszczenia". Właśnie zdaniem sądu okręgowego zachowanie oskarżonego świadczy o tym, że działał on z zamiarem bezpośrednim przywłaszczenia narzędzi należących do pokrzywdzonego niezależnie od roszczeń finansowych, które miał do pokrzywdzonego P. H.. Podnieść należy, że oskarżony miał dostatecznie dużo czasu, aby wydać narzędzia znajdujące się w pomieszczeniu jego warsztatu pokrzywdzonemu, ale tego dobrowolnie nie uczynił. Dopiero po przeszukaniu przez funkcjonariuszy Policji w dniu 20 marca 2023 roku nieruchomości znajdującej się na ulicy (...) w B., gdzie oskarżony w jednym z pomieszczeń garażowych miał warsztat samochodowy, zostały zabezpieczone znajdujące się w nim rzeczy będące własnością P. H., które następnie zostały mu w tym samym dniu zwrócone. Faktem jest, że oskarżony wielokrotnie deklarował, że chce wydać te rzeczy pokrzywdzonemu, ale mimo prób ich odzyskania przez P. H. dobrowolnie do tego nie doszło. Z analizy akt sprawy wynika, że oskarżony prowadził swoją działalność gospodarczą w domu rodziców. Nie doszło do zawarcia umowy najmu pomieszczenia w tej posesji pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym. Strony zawarły porozumienie ustne, że oskarżony użyczy pokrzywdzonemu pomieszczenie garażowe w tej posesji, gdzie będzie mógł prowadzić swoją działalność gospodarczą w zamian za miesięczną opłatę w kwocie 1050 złotych. Tego rodzaju porozumienie potwierdził pokrzywdzony w złożonych zeznaniach, stąd nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy czy oskarżony był właścicielem posesji, na której znajdował się jego warsztat samochodowy i czy zawarł z pokrzywdzonym umowę najmu tego pomieszczenia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie w stosunku do oskarżonego obowiązku zadośćuczynienia pokrzywdzonemu i naprawienia szkody - w zakresie wskazanym w piśmie z dnia 20 lipca 2023 roku tj. w kwocie 10000 złotych zadośćuczynienia i 26511,47 złotych z tytułu naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony zarzut przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie ma znaczenia dla oceny czy w chwili wyrokowania istniała szkoda wyrządzona przestępstwem przez oskarżonego pokrzywdzonemu, stąd nie jest zasadny wniosek apelanta o zmianę zaskarżonego wyroku w sposób postulowany w złożonej apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu meriti, który został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone w apelacji przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego P. H. nie zasługiwały na uwzględnienie, a brak było podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji z urzędu, to należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze sad okręgowy orzekł na podstawie art. 624 §1 kpk. Sąd okręgowy zwolnił oskarżyciela posiłkowego P. H. od opłaty za drugą instancję i zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze, gdyż przemawiają za tym względy słuszności.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego P. H.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżony jest brak orzeczenia na podstawie art. 67 §3 kk obowiązku naprawienia w całości wyrządzonej szkody przestępstwem i zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana