Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 815/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 14 września 2023 roku wydany w sprawie II K 945/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

J. W. (1)

J. W. (1) został oskarżony o czyn z art. 244 kk; sprawa dotycząca tego przestępstwa jest prowadzona przez Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli pod sygnaturą II K 382/22. W sprawie tej w dniu 21 października 2022r. wydano opinię sądowo-psychiatryczną, co do poczytalności oskarżonego w chwili czynu tj. w dacie 17 sierpnia 2022r.; biegli psychiatrzy nie stwierdzili u oskarżonego choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego, a jedynie uzależnienie od alkoholu; stwierdzili także całkowitą poczytalność oskarżonego, możliwość jego uczestnictwa w postępowaniu karnym i możliwość prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny. Badanie J. W. (1) miało miejsce w dniu 10 października 2022r.

opinia sądowo-psychiatryczna ze sprawy II K 382/22

307-311

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

opinia sądowo-psychiatryczna

- opinia sporządzona organ właściwy, fachowy, w przewidzianej prawem formie; treść opinii jest zrozumiała i przekonująca, wskazuje na zastosowane metody badawcze oraz wyjaśnia przyczynę wyprowadzenia wniosków końcowych o określonej, jednoznacznej treści;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego:

1. obrazy prawa procesowego, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia tj.: art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art.6 kpk, art. 7 kpk w zw. z art. 170 §1 kpk i art. 410 kpk w zw. z art.424 §1 pkt 2 kpk poprzez:

– dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na bezzasadnym oddaleniu wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów na okoliczność oceny, jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy cierpi on na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe bądź innego rodzaju zaburzenia psychiczne, czy w chwili czynu miał zachowana zdolność rozumienia znaczenia swoich czynów i pokierowania postępowanie, i czy w aktualnym stanie zdrowia może brać udział w postepowaniu tylko na podstawie uznania, iż wniosek dowodowy jest bez baczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie i de facto zmierza do przedłużenia postępowania w sytuacji, gdy zmierza on do ustalenia kluczowych dla sprawy okoliczności związanych z oceną możliwości udziału oskarżonego w procesie z uwagi na stan zdrowia psychicznego oraz możliwości przypisania winy i pociągnięcia do odpowiedzialności karnej;

2 . zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 1 § 3 kk, poprzez jego błędną wykładnię i tym samym przypisanie oskarżonemu winy bez przeprowadzenia dowodu z opinii psychiatrów, który to wniosek został oddalony;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii obrazy prawa materialnego i procesowego, która to miały prowadzić do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść – poprzez skazanie J. W. (1), albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił.

Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie w żaden sposób przepisów postępowania, w szczególności wymienionych w apelacji obrońcy tj. art.4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art.6 kpk, art. 7 kpk w zw. z art. 170 § 1 kpk i art. 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt 2 kpk, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne, dotyczące zaistnienia sprawstwa oskarżonego – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody, polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane.

Wbrew twierdzeniom apelanta, zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia, czyli zgodnie z dyrektywami opisanymi w art. 7 k.p.k., dają pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przypisanego mu czynu. Przyjęta przez - nie tyle samego oskarżonego, co jego obrońcę, linia obrony nie może się więc ostać, gdyż zebrany i jednoznaczny materiał dowodowy prowadzi do odmiennych wniosków.

Oceny tej nie są w stanie skutecznie obalić, czy zmienić argumenty zawarte w apelacji obrońcy, związane przede wszystkim z brakiem dopuszczenia w sprawie opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej poczytalności oskarżonego (w istocie wszystkie podniesione zarzuty związane są właśnie z brakiem takiego dowodu). To z brakiem w/w opinii obrońca łączy zarówno niewłaściwą – zdaniem skarżącego - ocenę dowodów, jak i: naruszenie prawa do obrony, brak rozważenia całokształtu okoliczności sprawy, niewłaściwe oddalenie wniosku, czy wreszcie zarzuty pod adresem sporządzonego uzasadnienia, a ostatecznie także zarzut związany z obrazą prawa materialnego tj. art. 1 § 3 kk.

Sąd odwoławczy zauważa, że nie ma racji apelant podnosząc, iż w sprawie zaistniały (i istnieją nadal) wątpliwości, co do poczytalności jego klienta, a także co do możliwości prowadzenia z jego udziałem postępowania karnego.

Absolutnie nie jest także tak, jak oczekuje apelant, iż każda informacja przedstawiona przez oskarżonego, a dotycząca jakiegoś rodzaju dysfunkcji natury neurologicznej, czy psychiatrycznej, rodzi ustalenie, iż w sprawie zachodzą „ uzasadnione wątpliwości, co do poczytalności” sprawcy w rozumieniu art. 79 § 1 pkt 3 i 4 kpk, a w konsekwencji konieczność sięgnięcia po opinię sądowo-psychiatryczną co do poczytalności sprawcy i innych.

Sąd odwoławczy zważył, że oskarżony J. W. (1) ma wyższe wykształcenie, jest czynnym zawodowo nauczycielem, a nadto prezesem Stowarzyszenia Centrum (...) ośrodka OSIR W. i pracuje z młodzieżą; pracował w tym charakterze zawodowo zarówno w chwili czynu tj. w dniu 21 września 2021r., jak i jest zatrudniony zawodowo nadal. W przebiegu zawodowej kariery oskarżony podnosił swoje kwalifikacje (m.inn. w 2013r. zdobył uprawnienia instruktora reakcji ruchowej), a poza nauczaniem szkolnym działał aktywnie na polu sportu dzieci i młodzieży.

W zakresie swojego przestępstwa oskarżony na etapie postępowania sądowego w sprawie sygn. II K 1014/21 (k.69) przyznał się do jego popełnienia. W toku postępowania przygotowawczego do protokołu badania swojego stanu nietrzeźwości oskarżony podał natomiast, iż w nocy poprzedzającej przestępstwo spożył 2000 ml piwa, a przypadkowemu świadkowi pomagającemu wypchnąć mu pojazd z rowu – który okazał się być policjantem, przyznał się, że znalazł się samochodem w rowie, bo zasnął za kierownicą. Stan nietrzeźwości kierowcy wynosił w chwili czynu blisko 1,5 promila alkoholu we krwi, co pasuje do ujawnionego miejsca ujawnienia pojazdu.

Pierwszą informację, co do swojego leczenia przeciwalkoholowego oskarżony zgłosił dopiero w toku postępowania sądowego, przedkładając zaświadczenie wydane w dniu 29.03.2022r. przez Przedsiębiorstwo Usług Medycznych (...), z którego to dokumentu wynikało, że w okresie czasu od 16.12.2021r. do 20.02.2022r. (czyli już po dacie czynu) przebył terapię podstawową w zakresie leczenia zespołu uzależnienia od alkoholu. W sprawie brak jest jakichkolwiek informacji, by oskarżony przed datą przedmiotowego czynu, czyli przed 21 września 2021r. kiedykolwiek leczył się w związku z chorobą alkoholową (bądź jakąkolwiek inna natury psychiatrycznej czy neurologicznej), co sam potwierdził składając wyjaśnienia w dniu 27 kwietnia 2022r.

Wyrokiem wydanym w sprawie II K 1014/21 Sąd Rejonowy w Bełchatowie warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na 2 letni okres próby, orzekając wobec J. W. m. inn. roczny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Oskarżony był obecny na ogłoszeniu tego wyroku. Na skutek ustalenia, iż J. W. (1) w dniu 17 sierpnia 2022r. został prawomocnie ukarany za przekroczenie prędkości i – jak sam przyznał - nie zastosowanie się do w/w zakazu, postępowanie prawomocnie podjęto na nowo.

Przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dalszym ciągu trwa postępowanie karne związane z zachowaniem J. W. (1) z dnia 17 sierpnia 2022r. (pod kątem wyczerpania przesłanek z art. 244 kk i art. 180a kk). To na potrzeby tego właśnie postępowania oskarżony był badany psychiatrycznie i wydano opinię sądowo-psychiatryczną wskazaną w punkcie 2.1.1.1 niniejszego uzasadnienia, z której wynika, że pomimo swojego uzależnienia od alkoholu, oskarżony jest całkowicie poczytalną osobą.

W toku postępowania prowadzonego pod sygnaturą II K 952/23 oskarżony nie stawił się na żadną z wyznaczonych rozpraw (21.03.2023r., 11.04.2023r., 06.06.2023r.), w sytuacji wydania opinii biegłego ortopedy wykluczającego przeszkody natury fizycznej do osobistego jego stawiennictwa przed sądem; a co w związku z powyższym należało ocenić, jako skorzystanie przez oskarżonego z uprawnień do braku osobistego udziału w rozprawach.

Nieprzekonująco brzmią wnioski zawarte w apelacji, iż sąd meriti niesłusznie oddalił wniosek o opinię sądowo-psychiatryczną co do poczytalności J. W. (1) w chwili czynu, a bez takowej, brak jest postaw do przypisania mu winy. Sąd odwoławczy w całości podziela wniosek tego sądu, iż w sprawie wcale nie ujawniły się okoliczności, o jakich mowa w art. 79 § 1 pkt 3 i 4 kpk, bądź inne uzasadniające powstanie wątpliwości, co do poczytalności sprawcy.

Oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu, a przedmiotowy czyn idealnie wpisuje się w to uzależnienie. Dopiero po jego popełnieniu J. W. zaczął leczyć swój nałóg, a przy tym średnio skutecznie – o czym świadczy choćby sprawa II K 382/22. Oskarżona to osoba wykształcona (nauczyciel), czynna zawodowo i życiowo - stąd słusznie dla oceny przedmiotowego zachowania, pod kątem normy prawno-karne,j nie było potrzeby sięgania po dowód z opinii specjalistów psychiatrów. Treść załączonej do akt opinii ze sprawy II K 382/22 tylko wzmacnia prawidłowość procedowania w tej kwestii przez sąd meriti. Nawet bowiem już po kilkakrotnym pobycie w placówkach i podejmowanym cyklicznie leczeniu swojego uzależnienia, psychiatrzy badający J. W. w owej sprawie, nie mieli żadnych uwag co do jego poczytalności, czy to w dacie 17.09.2022r., czy w dacie badania dokonywanego miesiąc później.

Na marginesie sąd odwoławczy zauważa, iż naturalnym jest także (jako oczywista konsekwencja) możliwe pogarszanie się psychicznego dobrostanu oskarżonego, skoro wiadomym jest, że sprawy karne prowadzone przeciwko niemu „nabierają rumieńców” i nieubłaganie zmierzają do finalnego ich zakończenia, gdzie dla nauczyciela pracującego z młodzieżą, skazanie za umyślnie przestępstwo, pociąga szereg ujemnych następstw związanych także z zatrudnieniem.

Reasumując: ocena materiału dowodowego dokonana przez sąd meriti jest ze wszech miar poprawna i prowadzi do jednego tylko logicznego wniosku o kierowaniu przez J. W. pojazdem w stanie nietrzeźwości. Zastosowana wobec sprawcy represja prawno-karna nie nosi cech rażącej niewspółmierności (kary, środków karnych) w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania przez sąd rejonowy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- ze względów wyżej opisanych brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez apelanta;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- brak podstaw do korygowania rozstrzygnięć o sprawstwie, winie i karze; szerzej wskazano w punkcie 3.1. uzasadnienia;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

-podstawa prawna skazania;

Zwięźle o powodach zmiany

- z uwagi na aktualną treść przepisu art. 178 a § 1 kk orzeczona kara grzywny była możliwa jedynie przy zastosowaniu wobec sprawcy Kodeksu karnego obowiązującego w dacie popełnienia czynu;

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 3

Na podstawie art. 636 § 1 kpk obciążono oskarżonego, jako osobę posiadającą dochód, a którego apelację uznano za niezasadną, całością kosztów procesu powstałych na etapie postepowania odwoławczego. Złożyła się nań opłata za skazanie i wydatki poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa tj. 20 zł. tytułem ryczałt u za doręczenie pism.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 14 września 2023r. w sprawie II K 945/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana