Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa D. L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w G.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w G. na rzecz powódki D. L. kwotę 10.800,00 zł (dziesięć tysięcy osiemset złotych 00/100), tytułem odszkodowania

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w G. na rzecz powódki D. L. kwotę 180 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem kosztów procesu

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych.

Grzegorz Bytner M. J. P.

Sygn. akt IV P 108/23

UZASADNIENIE

Powódka D. L. wniosła przeciwko pozwanej spółce (...) S.A. w G. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę i zasadzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że 16.11.2023 r. pracodawca rozwiązał umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na udostępnieniu 2.11.2023 r. innemu pracownikowi P. M. (1) bez autoryzacji swojego loginu i hasła do programu partnera bez wiedzy i zgody pracodawcy, co miało narazić pracodawcę na szkodę. Powódka 2.11.2023 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym. Stałą i zastaną praktyką obsługi systemu było zapamiętywanie przez system loginu i hasła, co było akceptowane przez pracodawcę.

Pełnomocnik pozwanej spółki (...) S.A. w G. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż 16.11.2023 r. pracodawca rozwiązał umowę o pracę za dwutygodniowym wypowiedzeniem z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w postaci naruszenia bezpieczeństwa informacji i poufności pracodawcy polegające na udostepnieniu 2.11.2023 r. przez powódkę innemu pracownikowi P. M. (1) bez autoryzacji loginu i hasła do programu Pantera bez wiedzy i zgody pracodawcy, co spowodowało zalogowanie się przez pracownika przy użyciu hasła i loginu powódki na jej konto w programie Pantera i umożliwienie dostępu do informacji i danych osobowych, do których posiadania pracownik nie był upoważniony i autoryzowany zarówno przez pracodawcę jak i T-mobile, co naraziło pracodawcę na szkodę. Dokument wypowiedzenia umowy o pracę został podpisany przez osobę reprezentującą pracodawcę.

Pełnomocnik powódki na rozprawie 23 stycznia 2023 r. zmodyfikował powództwo i wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 10.800 zł tytułem odszkodowania.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka D. L. była zatrudniona w pozwanej spółce (...) S.A. w G. na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 9.08.2023 r. do 8.10.2023 r. i na czas określony zawartej od 9.10.2023 r. do 8.04.2024 r. na stanowisku doradcy klienta w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: akta osobowe powódki cz. B, umowy o pracę k.2, 16).

Podczas urlopu powódki 2.11.2023 r. pracownik pozwanej spółki P. M. (1) posłużył się zapisanym w systemie loginem i hasłem systemowym powódki, w celu wydruku faktury klientki, ponieważ nie miał swoich dostępów. Powódka ustaliła z P. M. (2), że tego dnia miał się zajmować jedyną rzeczą tj. sprzedażą doładowań i udzielaniem informacji klientom. Spółka (...)-mobile zgodnie z umową agencyjną nałożyła na pozwaną spółkę karę umowną w wysokości 10.000 zł . T-mobile cofnęła autoryzację powódce z dniem 30 listopada 2023 r.

(dowód: komunikat 300/23 k.47-49, zeznania świadka P. M. (1) k. 57-58 od 00:08:53 do 00:33:19).

Pracownik logując się w systemie zapisanym w komputerze hasłem otrzymuje jeszcze jednorazowe hasło na telefon demolinii, który jest zawsze w punkcie sprzedaży, tzw. token do wprowadzenia go logowania się do systemu. Powódka miała wprowadzać P. M. (1) do pracy i mogła pokazywać mu jak wykonuje czynności w systemie Pantera. Uczący się pracownik ma wgląd do danych klienta. Hasła niepracujących osób były zapisane w komputerze.

(dowód: zeznania świadka M. M. k. 59—60 od 00:54:48 do 01:43:49)

Pracodawca 16.11.2023 r. rozwiązał umowę o pracę za dwutygodniowym wypowiedzeniem wskazując jako przyczynę ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych w postaci naruszenia bezpieczeństwa informacji i poufności pracodawcy polegające na udostępnieniu 2.11.2023 r. przez powódkę innemu pracownikowi P. M. (1) bez autoryzacji loginu i hasła do programu Pantera bez wiedzy i zgody pracodawcy, co spowodowało zalogowanie się przez pracownika przy użyciu hasła i loginu powódki na jej konto w programie Pantera i umożliwienie dostępu do informacji i danych osobowych, do których posiadania pracownik nie był upoważniony i autoryzowany zarówno przez pracodawcę jak i T-mobile, co naraziło pracodawcę na szkodę. Zachowanie powódki stanowiło ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, a mianowicie jest umyślnym naruszeniem podstawowego obowiązku pracownika przestrzegania regulaminu pracy, dbałości o dobro zakładu pracy, ochrony jego mienia oraz zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie naraziło pracodawcę na szkodę w rozumieniu art. 100 § 2 pkt 2 i 4 k.p. Powyższe zdarzenie potwierdza oświadczenie przełożonego z 8.11.2023 r. Zaistniała sytuacja uniemożliwia jakiekolwiek dalsze zatrudnienie powódki u pracodawcy, gdyż zgodnie z otrzymanym komunikatem 300/23 T-mobile z 13.11.2023 r. z 30.11.2023 r. zostaje powódce cofnięta autoryzacja sprzedawcy umożliwiająca świadczenie pracy na stanowisku doradcy klienta.

(dowód: akta osobowe powódki cz. C, wypowiedzenie umowy o pracę k. 1).

Pozwana spółka wystawiła noty obciążeniowe, za incydent bezpieczeństwa z 2.11.2023 r. na kwotę 5.000 zł na powódkę i taką samą notę na P. M. (1).

(niesporne, nadto k.7).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z zeznań świadków i dokumentów przedłożonych przez strony są wiarygodne. W ocenie sądu zeznania świadków P. M. (1) i M. M. są jasne i stanowcze. Żadna ze stron nie kwestionowała też prawdziwości, w tym zgodności przedstawionych kopii dokumentów z oryginałami, czy prawdziwości twierdzeń w nich zawartych.

Przepisy prawa pracy wymagają by wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony: po pierwsze nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, po drugie by było uzasadnione - dyspozycja art. 45 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (tekst jednolity Dz.U. 1998, Nr 21, poz.94 ze zmianami).

Postępowanie przed sądem pracy toczy się w granicach zakreślonych przyczyną podaną w wypowiedzeniu. Sąd powinien dokonać oceny zasadności przyczyny wypowiedzenia w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (por.: wyrok SN z 10.11.1998 r., I PKN 434/98, OSNAPiUS Nr 21/1999, poz. 688.).

Wynikający z art. 45 § 1 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony implikuje ustanowienie z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu woli o rozwiązaniu stosunku zatrudnienia przyczyny owego wypowiedzenia. Wskazanie tejże przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, iż spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za słusznością wypowiedzenia umowy (tak: SN w postanowieniu z 16 lutego 2022 r., III PSK 154/21).

Ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (zobacz: wyrok SN z 8.9.1977 r., I PRN 17/77, (...) 1978, Nr 5, s. 70).

Wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione, gdy wskazana w nim przyczyna faktycznie zaistniała, lecz była zbyt małej wagi, aby stanowić podstawę rozwiązania łączącego strony stosunku pracy (porównaj: wyrok Sądu Najwyższego z 6 kwietnia 2007 r., II PK 265/06, LEX nr 737264).

Jednorazowe drobne uchybienie obowiązkom z reguły nie uzasadnia wypowiedzenia.

W rozpoznawanej sprawie pozwana spółka nie naruszyła przepisów formalnych dotyczących sposobu wypowiadania umów o pracę określonych w przepisie art. 30 k.p.

Analizując postanowienia art. 3 ¹ § 1 k.p., należy wskazać, że czynności w sprawach z zakresu prawa pracy za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną może dokonywać także inna wyznaczona osoba. Na tym tle powstaje problem, w jaki sposób owo wyznaczenie następuje. Komentowany przepis nie reglamentuje w żaden sposób metody wyznaczenia. Uprawniona jawi się więc konstatacja, że może to nastąpić w każdym prawem dopuszczalnym trybie (tak: Krzysztof W. Baran, Komentarz do art.3 ¹ Kodeksu pracy, 2012.04.15).

Reprezentacja pracodawcy powinna być ustalona w oparciu o przepis art. 3 ¹ § 1 k.p. Przepis ten stanowi, że za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona osoba. W spółce kapitałowej organem tym jest więc zarząd. Na podstawie tego przepisu możliwe jest również wyznaczenie przez zarząd innej osoby do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w sposób odmienny, niż przewidują przepisy k.s.h. (vide: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 4 listopada 2009 r., I PK 106/2009).

Niewłaściwa reprezentacja pracodawcy jedynie wyjątkowo może skutkować sankcją nieważności, gdy rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło niezgodnie z wolą pracodawcy i nie zostało przez niego potwierdzone (tak: II PK 271/15 - wyrok SN - Izba Pracy z 08-12-2016).

W niniejszej sprawie pełnomocnik pozwanej spółki potwierdził, iż wypowiedzenie powódce umowy o pracę zostało podpisane przez wiceprezesa pozwanej spółki, upoważnionego do dokonywania tego typu czynności.

Również pozwana spółka skonkretyzowała przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę i prawidłowo wskazała pouczenie o terminie i sposobie wniesienia odwołania.

Strona pozwana w oświadczeniu o wypowiedzeniu powódce umowy o pracę jako przyczynę wskazała ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych w postaci naruszenia bezpieczeństwa informacji i poufności pracodawcy polegające na udostępnieniu 2.11.2023 r. przez powódkę innemu pracownikowi P. M. (1) bez autoryzacji loginu i hasła do programu Pantera bez wiedzy i zgody pracodawcy, co spowodowało zalogowanie się przez pracownika przy użyciu hasła i loginu powódki na jej konto w programie Pantera i umożliwienie dostępu do informacji i danych osobowych, do których posiadania pracownik nie był upoważniony i autoryzowany zarówno przez pracodawcę jak i T-mobile, co naraziło pracodawcę na szkodę. Na umyślnym naruszeniu podstawowego obowiązku pracownika przestrzegania regulaminu pracy, dbałości o dobro zakładu pracy, ochrony jego mienia oraz zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie naraziło pracodawcę na szkodę w rozumieniu art. 100 § 2 pkt 2 i 4 k.p.

W sprawie niesporne było, iż Spółka (...)-mobile zgodnie z umową agencyjną nałożyła na pozwaną spółkę karę umowną w wysokości 10.000 zł z powodu zastania pracującego i obsługującego klientów nieposiadającego autoryzacji P. M. (1), który posługiwał się loginami systemowymi konsultantki D. L.. Za pomocą narzędzi uwierzytelniających przypisanych powódce korzystał z hasła i loginu osoby nieobecnej, ponieważ nie miał swoich dostępów. Jednocześnie spółka (...)-mobile cofnęła autoryzację powódce z dniem 30 listopada 2023 r.

Z jasnych, logicznych a przez to wiarygodnych zeznań świadka P. M. (1) wynika, że podczas urlopu powódki 2.11.2023 r. posłużył się zapisanym w systemie loginem i hasłem systemowym powódki, w celu wydruku faktury klientki, ponieważ nie miał swoich dostępów. Zrobił to bez uzgodnienia z powódką, bez jej wiedzy oraz wbrew konkretnym popleceniom jakie przekazała mu powódka.

Co więcej przełożony powódki M. M. menager sprzedaży, miał wiedzę, iż w komputerze znajdującym się w punkcie sprzedaży są zapisane hasła osób niepracujących, co świadczy, iż znał taką praktykę, co potwierdzają jego wiarygodne zeznania. Koreluje to z wyjaśnieniami powódki, że hasła były pozapisywane w historii wyszukiwania na komputerze o czym wiedział kierownik M. M., bo podczas wizyt sprawdzających widział takie sytuacje, że hasła są pozapisywane na komputerze.

Strona pozwana zarzuciła powódce udostępnienie P. M. (1) loginu i hasła do systemu Pantera. Udostępnić znaczy tyle co umożliwić korzystanie z czegoś. Powódka 2.11.2023 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym i fizycznie nie udostępniła pracownikowi P. M. (1) swojego loginu i hasła.

Co więcej przekazała P. M. (1), że tego dnia miał się zajmować jedyną rzeczą tj. sprzedażą doładowań i udzielaniem informacji klientom. Natomiast sprzedaż doładowań nie wymagała dostępu do systemu Pantera.

To P. M. (1) bez zgody powódki zalogował się w systemie Pantera na jej login i hasło zapisane w komputerze i musiał uzyskać jeszcze jednorazowe hasło na telefon służbowy tzw. token.

Natomiast o praktyce zapisywania loginów i haseł w pamięci komputera wiedział przełożony powódki M. M. i tolerował taką praktykę, przynajmniej w jednym przypadku tj. Autoryzowanego Punktu Sprzedaży w C.. Przełożony powódki nie miał zastrzeżeń do pracy powódki.

W sytuacji tolerowania przez przełożonego powódki zapisywania loginów i haseł w pamięci komputera oraz wdrażania przez powódkę nowego pracownika do pracy w systemie Pantera w ocenie sądu nie sposób uznać, iż powódka ciężko naruszyła podstawowe obowiązków pracownicze w postaci naruszenia bezpieczeństwa informacji i poufności pracodawcy polegające na udostępnieniu 2.11.2023 r. przez powódkę innemu pracownikowi P. M. (1) bez autoryzacji loginu i hasła do programu Pantera bez wiedzy i zgody pracodawcy. Co więcej do zalogowania w systemie Pantera oprócz zapisanego loginu i hasła potrzebne był tzw. token tj jednorazowe hasło, które zgodnie z organizacją ustaloną przez pracodawcę było przesyłane na firmowy telefon pozostający w siedzibie punktu, a nie np. na indywidulny telefon pracownika.

Zdaniem sądu strona pozwana w toku procesu nie wykazała, iż powódka umyślnie naruszyła podstawowe obowiązki pracownika przestrzegania regulaminu pracy, dbałości o dobro zakładu pracy, ochrony jego mienia oraz zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie naraziło pracodawcę na szkodę w rozumieniu art. 100 § 2 pkt 2 i 4 k.p.

Pełnomocnik strony pozwanej nie przedłożył regulaminu pracy obowiązującego w pozwanej spółce i nie przedłożył dowodów na poinformowanie powódki o zakazie auto zapisywania w systemie loginu i hasła.

Natomiast powódka nie przekazała informacji o swoim haśle i loginie pracownikowi P. M. (1), który sam wykorzystał zapisane hasło powódki.

Samo dopuszczenie do auto zapisania loginu i hasła powódki w systemie służbowego komputera, w sytuacji wykazanego przez stronę powodową tolerowania od długiego czasu takiej praktyki w punkcie przez przełożonego powódki oraz jako nie zawarte w oświadczeniu woli o wypowiedzeniu umowy o pracę nie wchodzi w zakres procesu. Bowiem postępowanie przed sądem pracy toczy się w granicach zakreślonych przyczyną podaną w wypowiedzeniu. Ponadto jednorazowe drobne uchybienie obowiązkom z reguły nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż pracodawca wypowiadając powódce umowę pracę naruszył dyspozycję przepisu art. 45 § 1 k.p. i na podstawie art. 47 ¹ k.p. zasądził od pozwanej spółki na rzecz powódki 10.800 zł tytułem odszkodowania.

O kosztach procesu sąd orzekał na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.) zasądzając od strony pozwanej na rzecz powódki kosztu procesu w kwocie 180 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

O kosztach sądowych sąd stosownie do treści przepisu art. 113 i 13 ust. 1 pkt 6 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

(-) M. O.