Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Sanoku IV Wydział Pracy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aldona Helińska  Hanus

Protokolant: sekretarz sądowy Ewa Maliwiecka

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. w Sanoku

na rozprawie

sprawy z powództwa : S. P.

przeciwko : Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o. o. z siedzibą w U.

o odprawę rentową

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.734,00 zł (dwa tysiące siedemset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  obciąża Skarb Państwa kosztami sądowymi.

Sędzia Sądu Rejonowego

Aldona Helińska  Hanus

Sygn. akt IV P 86/20

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 kwietnia 2022 r.

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Sanoku w dniu 20 listopada 2020 r. powód S. P. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. z/s w U. kwoty 15.600 zł tytułem odprawy rentowej z odsetkami za opóźnienie od dnia 2 kwietnia 2020r. do dnia zapłaty, przy czym w przypadku zmiany stawki minimalnego wynagrodzenia po wniesieniu pozwu o uwzględnienie powyższego a także zwrotu kosztów procesu, w wysokości wynikającej z obowiązujących przepisów.

W uzasadnieniu przedmiotowego pozwu powód podał, że był zatrudniony u strony pozwanej od 10 marca 1997r. do 7 września 2018r. i w okresie zatrudnienia zaczął chorować, co potwierdza zaświadczenie lekarskie z dnia 25 czerwca 2020r. oraz lista absencji chorobowych, a po okresie pobierania zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego (od 10 września 2018r. do 04 marca 2020r.) powód otrzymał decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. o przyznaniu renty. Swoje roszczenie powód wywiódł z uregulowania zawartego w przepisie art. 92 ¹ § 1 k.p., podnosząc, że istnieje związek funkcjonalny pomiędzy uzyskaniem prawa do renty a ustaniem stosunku pracy w związku z tym, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło przed spełnieniem przesłanek otrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy, a nabycie prawa do tego świadczenia po ustaniu zatrudnienia było konsekwencją sytuacji poprzedzającej rozwiązanie stosunku pracy, a tą sytuacją było zachorowanie powoda w okresie trwania tego stosunku pracy na chorobę , która stała się przesłanką do przyznania powodowi renty. Ponadto powód w chwili przyznania renty miał 37 lat pracy, w tym ponad 35 lat okresów składkowych.

( pozew - k. 3-6 )

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości jako nieuzasadnionego oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że stosunek pracy z powodem został rozwiązany bez zachowania okresu wypowiedzenia i z powodu zaboru mienia przez powoda na szkodę pozwanego pracodawcy. Ponadto roszczenie powoda zdaniem pozwanego pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego i stanowi nadużycie prawa podmiotowego przez powoda, w związku z ciężkim naruszeniem przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych, a odprawa rentowa stanowi określoną gratyfikację przede wszystkim za staż pracy ale i za właściwe jej wykonywanie.

( odpowiedź na pozew - k. 34-37)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód S. P. był zatrudniony w pozwanym przedsiębiorstwie (...) spółka z o.o. z siedzibą w U. w okresie od dnia 10 marca 1997r. do dnia 07 września 2018r., w pełnym wymiarze czasu pracy i na stanowisku mistrza ds. remontu, zaopatrzenia i eksploatacji środków transportowych. W okresie zatrudnienia korzystał z absencji chorobowych, w tym w 1998r. było to 14 dni roboczych, w 1999r. 13 dni, w 2006r. 13 dni, w 2013r. 7 dni, w 2015r. 32 dni i w 2016r. 20 dni. Z dniem 07 września 2018r. pozwany rozwiązał umowę o pracę z powodem bez wypowiedzenia i z winy pracownika i z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, w tym z powodu zaboru oraz usiłowania zaboru mienia na szkodę pozwanego pracodawcy. W dniu 28 września 2018r. powód złożył do Sądu Pracy w S. pozew o przywrócenie do pracy. Wyrokiem Sądu Rejonowego w S.z dnia 27 czerwca 2019r. sygn. akt IV P (...), oddalono powództwo, a wyrokiem Sądu Okręgowego w K.z dnia 18 października 2019r. sygn. akt IV Pa (...) oddalono apelację powoda jako nieuzasadnioną. Po wniesieniu skargi kasacyjnej postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2021r. sygn. akt III PSK(...) odmówiono przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powoda.

W okresie od 10 września 2018r. do 10 marca 2019r. powód przebywał na zasiłku chorobowym a od 11 marca 2019r. do 04 marca 2020r. na świadczeniu rehabilitacyjnym.

Od dnia 04 października 2018r. powód korzystał z wizyt u lekarza psychiatry, a w okresie od 25 do 26 listopada 2018r. przebywał na oddziale chorób wewnętrznych celem dokończenia diagnostyki dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

W dniu 24 stycznia 2020r. powód złożył wniosek do ZUS-u o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Decyzja ZUS Oddział w (...) z dnia 02 kwietnia 2020r. przyznano powodowi rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 05 marca 2020r., tj. od zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 31 marca 2021r.

Pismem z dnia 03 sierpnia 2020r. powód wystąpił do pozwanego o wypłatę odprawy rentowej, przedkładając zaświadczenie lekarskie z dnia 25 czerwca 2020r. wystawione przez lekarza J. Z. o leczeniu powoda w PZP od 2016r.

W dniu 03 lutego 2020r. wpłynął do Sądu Rejonowego w (...)akt oskarżenia przeciwko S. P., oskarżonemu o zabór w celu przywłaszczenia w okresie od 1 października 2016r. do 31 sierpnia 2018r. w U. i na szkodę pozwanego 1350 litrów oleju napędowego o wartości 5.120,28 zł, tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 12 § 1 k.k. i sprawa karna przeciwko w/w o sygn. II K (...) jest w toku.

( dowody: świadectwo pracy – k.8, lista absencji chorobowych – k.9, zaświadczenie z ZUS – k.11, zeznania świadka T. K. – k.75-76, dokumentacja medyczna – k.67, k.72 i k.74, dokumenty dołączone do odpowiedzi na pozew – k.40 i akta sprawy IV P (...)( k.2-7, k.176, k.183-196, k.255, k.261-270 i k.343-345 ), k.128-129, decyzja ZUS O/J. z dnia 02.IV.2020r. o przyznaniu renty z podstawa jej wyliczenia– k.12-17, zaświadczenie lekarskie – k.10, akta osobowe powoda )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody, głównie z dokumentów medycznych, dokumentów nadesłanych przez ZUS O/J., w oparciu o akta osobowe i dane potwierdzające zatrudnienie powoda u pozwanego, akta sprawy toczącej się przed tut. Sądem Pracy o sygn. IV P (...) i akta sprawy karnej o sygn. II K (...), oraz w oparciu o logiczne i spójne zeznania świadka T. K., uznając powyższe dowody za obiektywne i wiarygodne.

Sąd uznał jedynie za niewiarygodne w ocenie zaświadczenie lekarskie z dnia 25 czerwca 2020r. wystawione przez lekarza J. Z. o leczeniu powoda w PZP od 2016r., albowiem z dokumentacji lekarskiej powoda wynika, że leczenie psychiatryczne trwało od 2018r.

( dowody: zaświadczenie lekarskie – k.10, dokumentacja lekarska – k.72 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako całkowicie nieuzasadnione należało oddalić w całości.

Zgodnie z treścią przepisu art. 92 ¹ § 1 k.p. pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.

Do nabycia zatem prawa do takiej odprawy nie jest konieczne aby rozwiązano stosunek pracy z powodu przejścia na rentę czy emeryturę. Wystarczy w tym zakresie związek czasowy i związek ten jest zachowany gdy pracownik przechodzi na rentę lub emeryturę, w pewnym okresie po ustaniu stosunku pracy, lecz następuje to bezpośrednio po okresie nieprzerwanego pobierania zasiłku chorobowego, zapoczątkowanego jeszcze w czasie trwania stosunku pracy (zob. kom. E. Maniewska i inni do przepisu art. 92 k.p.)

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że stosunek pracy z powodem został rozwiązany przez pracodawcę z winy pracownika i z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych i popełnienia przez powoda w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, z dniem 07 września 2018r., natomiast powód po rozwiązaniu już z nim stosunku pracy w tym trybie dyscyplinarnym, przebywał na zasiłku chorobowym od dnia 10 września 2018r. do 10 marca 2019r., a następnie na świadczeniu rehabilitacyjnym.

Ponadto analizując zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną powoda i informację o jego psychiatrycznym leczeniu od 2018r., na którego typu schorzenia powód się powołuje, poważne wątpliwości zdaniem Sądu budzi przedłożone przez powoda zaświadczenie lekarskie z dnia 26 czerwca 2020r. wystawione przez lekarza J. Z. o leczeniu powoda w PZP od 2016r.

Nie można zatem w ocenie Sądu mówić również o związku funkcjonalnym pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy a nabyciem prawa do świadczenia, tj. gdy rozwiązanie stosunku pracy następuje przed spełnieniem warunków uprawniających do emerytury lub renty , a nabycie prawa i przyznanie jednego z tych świadczeń po ustaniu zatrudnienia jest konsekwencją sytuacji bezpośrednio poprzedzającej rozwiązanie stosunku pracy.

Należy również podnieść, że odprawa przewidziana w przepisie art. 92 § 1 k.p. stanowi określoną gratyfikację nie tylko z uwagi na staż pracy ale i właściwe jej wykonywanie.

( zob. wyrok SN z dnia 8.XII.2015r. sygn. I PK 345/14, wyrok SN z dnia 26.XI.2013r. sygn. II PK 60/13 )

Uwzględniając całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że roszczenie powoda w sytuacji opisanego wyżej dyscyplinarnego zwolnienia go z pracy i prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego o zabór paliwa na szkodę pozwanego narusza również społeczno – gospodarcze przeznaczenie prawa i zasady współżycia społecznego, stanowiąc zatem w świetle przepisu art. 8 kpc. nadużycie prawa podmiotowego.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w pkt I wyroku, oddalając powództwo w całości.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, zawarte w pkt II wyroku znajduje swoją podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c. i § 2 pkt 5 i § 9 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.X.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w tym zasądzona kwota 2734, zł obejmuje zwrot kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 2.710, zł i 24 zł koszty opłaty od pełnomocnictwa.

Jednocześnie Sąd postanowił nie obciążać powoda kosztami postępowania należnymi z tytułu opłaty od pozwu od której powód był ustawowo zwolniony, orzekając jak w pkt III wyroku i opierając się w tym zakresie na przepisie art. 102 k.p.c.

Sędzia Sądu Rejonowego

Aldona Helińska  Hanus