Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sławomir Górny

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 4 marca 2024 roku w Sieradzu

sprawy z powództwa B. K., T. K., E. L., J. J., A. Z.

przeciwko Sądowi Rejonowemu (...) w (...)

o wynagrodzenie za pracę

na skutek apelacji pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) od wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy w Zduńskiej Woli z 8 września 2023 roku sygn. akt IV P 69/23.

I

w sprawie B. K.:

1. Uchyla częściowo pkt 1 wyroku i nadaje mu treść:

1. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powoda B. K. kwotę 13 349, 96 (trzynaście tysięcy trzysta czterdzieści dziewięć 96/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 093,64 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt trzy złote i sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 088,16 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i szesnaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 133, 46 zł (sto trzydzieści trzy złote i 46/100) za okres od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

oraz zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powoda B. K. odsetki ustawowe za opóźnienie co do wypłaconych świadczeń:

- od kwoty 1 596,57 zł. za okres od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 1718,22 zł za okres od dnia 1 marca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 1745,58 zł za okres od dnia 1 kwietnia 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 1745,58 zł za okres od dnia 1 maja 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 1745,58 zł za okres od dnia 1 czerwca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.

2. Umarza postępowanie w zakresie częściowo cofniętego powództwa.

3. Oddala apelację.

4. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powoda B. K. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

II

w sprawie T. K.:

1. Uchyla częściowo pkt 1 wyroku i nadaje mu treść:

1. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powoda T. K. kwotę 17 067, 57 (siedemnaście tysięcy sześćdziesiąt siedem i 57/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 895,53 zł (osiemset dziewięćdziesiąt pięć złotych i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 615,08 zł (jeden tysiąc sześćset piętnaście złotych i osiem groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 151,73 zł (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt jeden złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1264, 27 zł ( jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt cztery i 27/100) złote za okres od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

oraz zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powoda T. K. odsetki ustawowe za opóźnienie co do wypłaconych świadczeń:

- od kwoty 1264, 27 zł za okres od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 231, 31 zł za okres od dnia 1 marca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 231, 31 zł za okres od dnia 1 kwietnia 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 231, 31 zł za okres od dnia 1 maja 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 231, 31 zł za okres od dnia 1 czerwca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.

2. Umarza postępowanie w zakresie częściowo cofniętego powództwa.

3. Oddala apelację.

4. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powoda T. K. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

III

w sprawie E. L.:

1. Uchyla częściowo pkt 1 wyroku i nadaje mu treść:

1. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) na rzecz powódki E. L. kwotę 15 418, 60 zł ( piętnaście tysięcy czterysta osiemnaście i 60/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,-

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 199,93 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty;

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 74, 43 zł ( siedemdziesiąt cztery i 43/100) złote za okres od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

oraz zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powódki E. L. odsetki ustawowe za opóźnienie co do wypłaconych świadczeń:

- od kwoty 1 941, 47 zł za okres od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 marca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 kwietnia 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 1 908, 41 zł za okres od dnia 1 maja 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 czerwca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.

2. Umarza postępowanie w zakresie częściowo cofniętego powództwa.

3. Oddala apelację.

4. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) na rzecz powódki E. L. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV

w sprawie J. J.:

1. Uchyla częściowo pkt 1 wyroku i nadaje mu treść:

1. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powódki J. J. kwotę 15 418, 60 zł ( piętnaście tysięcy czterysta osiemnaście i 60/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 203,23 zł (jeden tysiąc dwieście trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 233,41 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści trzy złote i czterdzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 244,22 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści cztery złote i dwadzieścia dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 186, 60 zł (sto osiemdziesiąt sześć i 60/100) złotych za okres od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

oraz zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powódki J. J. odsetki ustawowe za opóźnienie co do wypłaconych świadczeń:

- od kwoty 1 829, 30 zł za okres od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 marca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 kwietnia 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 maja 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 015, 90 zł za okres od dnia 1 czerwca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.

2. Umarza postępowanie w zakresie częściowo cofniętego powództwa.

3. Oddala apelację.

4. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) na rzecz powódki J. J. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

V

w sprawie A. Z.:

1. Uchyla częściowo pkt 1 wyroku i nadaje mu treść:

1. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powódki A. Z. kwotę 16 117, 67 zł (szesnaście tysięcy sto siedemnaście i 67/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 211,19 zł (jeden tysiąc dwieście jedenaście złotych i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 088,56 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 272,53 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt dwa złote i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 072,35 zł (jeden tysiąc siedemdziesiąt dwa złote i trzydzieści pięć groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 315,92 zł (jeden tysiąc trzysta piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 789,75 zł (siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 368, 23 zł (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt osiem i 23/100) złotych za okres od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

oraz zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powódki A. Z. odsetki ustawowe za opóźnienie co do wypłaconych świadczeń:

- od kwoty 738, 87 zł za okres od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 107, 10 zł za okres od dnia 1 marca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 107, 10 zł za okres od dnia 1 kwietnia 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 107, 10 zł za okres od dnia 1 maja 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.,

- od kwoty 2 107, 10 zł za okres od dnia 1 czerwca 2023r. do dnia 8 grudnia 2023r.

2. Umarza postępowanie w zakresie częściowo cofniętego powództwa.

3. Oddala apelację.

4. Zasądza od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) na rzecz powódki A. Z. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt IV Pa 37/23

UZASADNIENIE

W pozwie z 29 czerwca 2023 roku, powodowie: B. K., T. K., E. L., J. J. i A. Z. wnieśli o zasądzenie od Sądu Rejonowego (...)w (...) - tytułem wyrównania wynagrodzenia za pracę kwoty:

1.  B. K. - 21 901,49 zł (dwadzieścia jeden tysięcy dziewięćset jeden złotych i

czterdzieści dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-

1 093,64 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt trzy złote i sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 088,16 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i szesnaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 730,03 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści złotych i trzy grosze) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 718,22 zł (jeden tysiąc siedemset osiemnaście złotych i dwadzieścia dwa grosze) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2.  T. K. - 27 257,08 zł (dwadzieścia siedem tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem złotych i osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

895,53 zł (osiemset dziewięćdziesiąt pięć złotych i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 615,08 zł (jeden tysiąc sześćset piętnaście złotych i osiem groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 151,73 zł (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt jeden złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

3.  E. L.- 25 316,18 zł (dwadzieścia pięć tysięcy trzysta szesnaście złotych i osiemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 199,93 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

1 908,41 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiem złotych i czterdzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

4.  J. J. - 25 311,50 zł (dwadzieścia pięć tysięcy trzysta jedenaście złotych i pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-

ł 203,23 zł (jeden tysiąc dwieście trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 233,41 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści trzy złote i czterdzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 244,22 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści cztery złote i dwadzieścia dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

5.  A. Z. - 25 284,94 zł (dwadzieścia pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote i dziewięćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

-1 211,19 zł (jeden tysiąc dwieście jedenaście złotych i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 088,56 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 272,53 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt dwa złote i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 072,35 zł (jeden tysiąc siedemdziesiąt dwa złote i trzydzieści pięć groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

-

1 315,92 zł (jeden tysiąc trzysta piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

-

789,75 zł (siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

-2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

-2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

-2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

-

2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

Pozwany nie uznał powództw i wniósł o ich oddalenie w całości.

Wyrokiem z 8 września 2023 roku, Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli IV Wydział Pracy:

- w sprawie B. K.:

1. Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w(...) na rzecz powoda B. K. kwotę 21 901,49 zł (dwadzieścia jeden tysięcy dziewięćset jeden złotych i czterdzieści dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 093,64 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt trzy złote i sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 088,16 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i szesnaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 103,50 zł (jeden tysiąc sto trzy złote i pięćdziesiąt groszy) od dnia 1 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 730,03 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści złotych i trzy grosze) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 718,22 zł (jeden tysiąc siedemset osiemnaście złotych i dwadzieścia dwa grosze) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 745,58 zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści pięć złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2. Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powoda B. K. kwotę 2 717,00 zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3. Nakazał pobrać od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1 096,00 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony,

4.Wyrokowi w pkt 1.1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 13 350,26 zł (trzynaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt złotych i dwadzieścia sześć groszy),

w sprawie T. K.:

1.Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powoda T. K. kwotę 27 257,08 zł (dwadzieścia siedem tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem złotych i osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 895,53 zł (osiemset dziewięćdziesiąt pięć złotych i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 615,08 zł (jeden tysiąc sześćset piętnaście złotych i osiem groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 370,20 zł (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 151,73 zł (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt jeden złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 423,42 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote i czterdzieści dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 231,31 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych i trzydzieści jeden groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2.Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powoda T. K. kwotę 2 717,00 zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.Nakazał pobrać od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1 363,00 zł (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony,

4.Wyrokowi w pkt II. 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 17 067,62 zł (siedemnaście tysięcy sześćdziesiąt siedem złotych i sześćdziesiąt dwa grosze),

w sprawie E. L.:

1. Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...) na rzecz powódki E. L. kwotę 25 316, 18 zł odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 199,93 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 1 908.41 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiem złotych i czterdzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2.Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powódki E. L. kwotę 2 717,00 zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.Nakazał pobrać od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1 266,00 zł (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu opłaty, od uiszczenia której powódka była zwolniona,

4.Wyrokowi w pkt III. 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 15 418,60 zł (piętnaście tysięcy czterysta osiemnaście złotych i sześćdziesiąt groszy),

w sprawie J. J.

1. Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powódki J. J. kwotę 25 311,50 zł (dwadzieścia pięć tysięcy trzysta jedenaście złotych i pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 203,23 zł (jeden tysiąc dwieście trzy złote i dwadzieścia trzy grosze) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i trzynaście groszy) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 233,41 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści trzy złote i czterdzieści jeden groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 285,84 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 244,22 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści cztery złote i dwadzieścia dwa grosze) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 015,90 zł (dwa tysiące piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2.Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...)na rzecz powódki J. J. kwotę 2717,00 zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.Nakazał pobrać od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w(...)na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1 266,00 zł (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu opłaty, od uiszczenia której powódka była zwolniona,

4.Wyrokowi w pkt IV. 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 15 418,60 zł (piętnaście tysięcy czterysta osiemnaście złotych i sześćdziesiąt groszy),

w sprawie A. Z.:

1. Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...) na rzecz powódki A. Z. kwotę 25 284,94 zł (dwadzieścia pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote i dziewięćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 1 211,19 zł (jeden tysiąc dwieście jedenaście złotych i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lutego 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 088,56 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych i pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 1 marca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 272,53 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt dwa złote i pięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 1 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 maja 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 lipca 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 072,35 zł (jeden tysiąc siedemdziesiąt dwa złote i trzydzieści pięć groszy) od dnia 1 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 333,19 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści trzy złote i dziewiętnaście groszy) od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty,

- 1 315,92 zł (jeden tysiąc trzysta piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 1 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 789,75 zł (siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) od dnia 1 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 marca 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 maja 2023 roku do dnia zapłaty,

- 2 107,10 zł (dwa tysiące sto siedem złotych i dziesięć groszy) od dnia 1 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty,

2.Zasądził od pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...)na rzecz powódki A. Z. kwotę 2 717,00 zł (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.Nakazał pobrać od pozwanego Sądu Rejonowego (...)w (...)na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 1 265,00 zł (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu opłaty, od uiszczenia której powódka była zwolniona,

4.Wyrokowi w pkt V.l nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 16 117,67 zł (szesnaście tysięcy sto siedemnaście złotych i sześćdziesiąt siedem groszy).

Wyrok poprzedziły następujące ustalenia i rozważania sądu pierwszej instancji:

Powodowie są sędziami Sądu Rejonowego (...) Ł.. W roku 2022 powodowie otrzymywali zasadnicze wynagrodzenie za pracę ustalone w oparciu o przeciętne wynagrodzenie z II kwartału roku 2020 (ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego) - na podstawie art. 8 ustawy z 17 grudnia 2021 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022. W roku 2023 podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego powodów stanowi kwota 5 444,42 zł - (art. 8 ustawy z 1 grudnia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023). Gdyby wynagrodzenie zasadnicze wypłacano powodom w wysokości, o której mowa w art. 91 § lc ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, w okresie od 1 stycznia 2022 roku do 31 maja 2023 roku otrzymałby je w kwotach wyższych o ponad 20 tys. zł.

Dla sądu pierwszej instancji stan faktyczny nie był sporny. Strona pozwana nie kwestionowała stażu pracy powodów oraz wysokości wywiedzionych przez nich roszczeń. Następnie Sąd Rejonowy zważył, że powództwa zasługiwały na uwzględnienie w całości. Sąd wskazał, że zasady ustalania wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych zostały uregulowane w art. 91-9la ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 365 z późn. zm.). Wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje (art. 91 § 1 u.s.p.). § lc art. 91 stanowi, że podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53), z zastrzeżeniem § ld. Stosownie do § ld cytowanego przepisu, jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § lc, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego - przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości. Z kolei art. 91 § 2 u.s.p. stanowi, że wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § lc. Stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów w poszczególnych stawkach, określa załącznik do ustawy. W roku 2020, ustawodawca - w co do zasady epizodycznej regulacji - ustawie z 19 listopada 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021 (Dz. U. z 2020 r. poz. 2400), zmodyfikował ustrojowy schemat kształtowania wynagrodzenia sędziego, określając (art. 8), że podstawę jego wyliczenia stanowić będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie z II kwartału roku 2019 ogłaszane w trybie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Analogiczne rozwiązanie - stanowiące odstępstwo od uzależnienia wysokości wynagrodzenia sędziego od przeciętnego wynagrodzenia za II kwartał roku poprzedniego - powielono w ustawie z 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2445). W kolejnym roku, ustawodawca zdecydował się powiązać wysokość wynagrodzenia sędziego z kwotą 5 444,42 zł, wprost określoną w art. 8 ustawy z 1 grudnia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023. Warto w tym miejscu nadmienić, iż w wypadku zastosowania przepisów ustrojowych, pobory ustalano by w korelacji z kwotą 6.156,25 (przeciętne miesięczne wynagrodzenie w II kwartale 2022 r.). Z powyższego wynika, kontynuuje tenże sąd, że w trzech kolejnych latach wprowadzono istotne i to niekorzystne z punktu widzenia zatrudnionego, odstępstwa w zakresie kształtowania jego wynagrodzenia. Jednocześnie ustawodawca nie dokonał zmian w ustawie ustrojowej, w tym formalnie nie zawiesił i nie uchylił żadnego z zawartych w niej przepisów. Oczywistym jest, iż w sytuacji wątpliwości dotyczącej mocy obowiązującej przepisów o sprzecznej treści, zawartych w aktach prawnych wydanych w różnym czasie i w wypadku, gdy przepisy późniejsze nie uchylają wcześniejszych, należy przyznać prymat przepisowi późniejszemu (lexposteriori derogat legi priori) - uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1993 r., I PZP 12/03 nie publ, wyrok z dnia 12 kwietnia 1994 r., I PRN 12/94, OSNAPiUS 1994/4/61, z dnia 21 czerwca 1994 r., I PRN 38/94, OSNAPiUS 1994/10/162). Nie oznacza to jednakże, iż Sąd pozbawiony jest prawa do oceny, czy „nowe” regulacje pozostają w zgodności z normami rangi konstytucyjnej. Skoro Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej, jej przepisy stosuje się bezpośrednio, zaś sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), to istnieje możliwość samodzielnego dokonania przez sąd oceny zgodności przepisów ustawowych z Konstytucją na użytek rozpoznawanej sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 2016 roku, III KRS 45/12, Lex nr 2288955). Obowiązkiem sądów jest wymierzanie sprawiedliwości (art. 10 ust. 2 i art. 175 ust. 1 Konstytucji). Sędzia nie może stosować ustaw bez uwzględnienia kontekstu konstytucyjnego. W konsekwencji, w jednostkowej sprawie, Sąd może odmówić stosowania przepisu ustawy lub rozporządzenia, jeżeli stwierdzi jego sprzeczność z prawem hierarchicznie wyższym. Nie narusza to kompetencji Trybunału Konstytucyjnego, który ma inny przedmiot orzekania (art. 188 Konstytucji) - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2012 roku, III PK 87/11 LEX nr 1619703. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wywołuje ten skutek, że zakwestionowane przepisy tracą moc z chwilą wskazaną przez Trybunał, podczas gdy stwierdzenie takiej niezgodności przez sąd jest podstawą do odmowy zastosowania zakwestionowanego przepisu w toku rozpoznawania określonej sprawy, pomimo, że formalnie przepis ten pozostaje w systemie prawnym. Od czasu wejścia w życie noweli z 20 marca 2009 r. (Dz. U. Nr 56, poz. 459), jak sygnalizowano na wstępie, wynagrodzenia sędziów ustalane są jako niewaloryzowany iloczyn przeciętnego wynagrodzenia w II kwartale roku poprzedzającego i stosownego mnożnika, podczas gdy wcześniej był to, podlegający waloryzacji, iloczyn kwoty bazowej i owego mnożnika. Ustawodawca przyjął więc - jako instrument urealniania płac - nie waloryzację, lecz koncepcję progresywnego wynagrodzenia, stanowiąc jednocześnie, że w razie zmian niekorzystnych (obniżenia się wynagrodzenia w II kwartale w stosunku do roku poprzedniego) wynagrodzenia sędziów pozostają na niezmienionym poziomie (art. 91 § ld u.s.p.). Oczywistym celem tych przepisów jest uniezależnienie wysokości wynagrodzeń sędziów, mających odpowiadać godności urzędu (art. 178 ust. 2 Konstytucji), od wahań koniunktury gospodarczej, w tym przejściowych trudności finansowych kraju. Sędziowie są jedyną grupą zawodową w Polsce, której Konstytucja gwarantuje prawo do wynagrodzenia „odpowiadającego godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków". Art. 178 ust. 2 ustawy zasadniczej wyznacza, chociaż w sposób mało precyzyjny, pewien konieczny standard, który musi być respektowany przez ustawodawcę przy ustalaniu ustawowych zasad wynagradzania sędziów (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 października 2000 r., sygn. P 8/00, OTK ZU nr 6/2000, poz. 189). W istocie to właśnie powiązanie wynagrodzeń sędziów z przeciętnym wynagrodzeniem - chroni je przed związanym z inflacją spadkiem siły nabywczej, a dzięki mechanizmowi swoistej samoczynnej podwyżki wynagrodzenia zasadniczego i dodatków funkcyjnych - gwarantuje, że wynagrodzenie wzrośnie w wypadku dobrej kondycji gospodarki narodowej. Celem mechanizmu jest nie tylko odniesienie wynagrodzeń sędziów do obiektywnego wskaźnika, ale i uniezależnienie procesu ich ustalania od ingerencji władzy wykonawczej i ustawodawczej. Przy takim założeniu, zmiana zasad wynagradzania w epizodycznych ustawach okołobudżetowych, jawi się jako oczywiście sprzeczna z art. 178 ust. 2 Konstytucji. W tym kontekście powódka słusznie powołuje argumentację zawartą w uzasadnieniu do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2012 roku wydanego w sprawie K 1/12. Konstrukcja sporu w wymienionej sprawie była co do zasady analogiczna. Kwestionowaną ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował bowiem podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego oraz sędziego Sądu Najwyższego (art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1) w roku 2012, w oparciu o przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale 2010 r. Odstąpiono tym samym od ogólnej zasady ustalenia wynagrodzenia w korelacji do przeciętnego wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. W sferze faktycznej wynagrodzenia tej grupy pozostały w 2012 r. na tym samym poziomie, co w 2011 r. Trybunał Konstytucyjny uznał zakwestionowaną regulację, polegającą w istocie na jednorocznym „zamrożeniu” wynagrodzeń, za zgodną z Konstytucją. W dużej mierze, jak uzasadniał, stanowisko to było efektem incydentalnego charakteru rzeczonego rozwiązania oraz uwzględniało trudną sytuację finansową państwa, zagrażającą równowadze budżetowej, stanowiącej wartość konstytucyjną, konkurencyjną wobec wartości określonych w art. 178 Konstytucji. Jednocześnie organ uszczegółowił warunki, od wystąpienia których uzależniona jest skuteczność następczych działań legislacyjnych ustawodawcy. W ocenie Trybunału: wynagrodzenia powinny być kształtowane w sposób wykluczający jakąkolwiek uznaniowość ze strony władzy wykonawczej, wynagrodzenia powinny w dłuższym okresie czasu wykazywać tendencję wzrostową, nie mniejszą, niż przeciętne wynagrodzenie w sferze budżetowej, w trudnej sytuacji budżetu państwa wynagrodzenia powinny być bardziej, niż wynagrodzenia wszystkich innych funkcjonariuszy i pracowników sfery budżetowej - chronione przed nadmiernie niekorzystnymi zmianami, niedopuszczalne jest obniżenie w drodze normatywnej nominalnej wysokości wynagrodzenia, z wyjątkiem sytuacji, o której stanowi art. 216 ust. 5 Konstytucji (przekroczenia konstytucyjnego limitu zadłużenia). Trybunał podkreślił, że w demokratycznym państwie prawa, opartym na trójpodziale władz, nie jest dopuszczalne, by jedna z nich, była przez pozostałe władze osłabiana, co mogłoby w konsekwencji prowadzić do uzależnienia od pozostałych władz i obniżać jej autorytet. Wskazano w szczególności, że zamrożenie wynagrodzeń może być tolerowane tylko wyjątkowo i nie może w żadnym wypadku stać się ono systematyczną praktyką. Już tylko w oparciu o powołane konstatacje, nie do pogodzenia z wartościami konstytucyjnymi pozostaje trzykrotne odstąpienie przez ustawodawcę od ustrojowego modelu wynagradzania sędziów. Jak wskazują ustalenia w przedmiotowej sprawie, powodowie w okresie od stycznia 2022 roku do czerwca 2023 roku, w związku z postanowieniami ustaw okołobudżetowych, „utracili” ponad 20 tys. zł. W ocenie Sądu, takie działanie ustawodawcy całkowicie przeczy zasadzie z art. 178 Konstytucji. Zdaniem Sądu, niekorzystna zmiana w zakresie wynagradzania sędziów w latach 2020 -2023, nie daje pogodzić się również z art. 2 ustawy zasadniczej. Zgodnie z jego treścią Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. W świetle tej zasady, adresaci norm prawnych mają prawo oczekiwać, że regulacje prawne nie będą zmieniane na ich niekorzyść w sposób arbitralny, w oderwaniu od innych uchwalanych w tym samym okresie regulacji prawnych. Z jednej strony prawodawca odchodzi od ukształtowanych, stabilnych zasad wynagradzania sędziów, z drugiej zaś podwyższa uposażenia innych grup zawodowych. Dla przykładu, „ograniczenia budżetowe” nie przeszkodziły przyjęciu rozwiązań zawartych w ustawie z 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834), która zmieniła ustawę z 21 listopada 2021 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1282, ost.zm. Dz. U. z 2021 r. poz. 1834). Ustawa nowelizująca i nowe rozporządzenie Rady Ministrów z 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. poz. 1960) weszły w życie w listopadzie 2021 roku. Ze wskazaną datą wprowadzono istotne zmiany dotyczące wynagrodzeń osób wchodzących w skład organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz diet radnych, zwiększając wartość ich uposażeń. Minimalne wynagrodzenie ww. osób nie może być niższe niż 80% maksymalnego wynagrodzenia określonego dla poszczególnych stanowisk w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 1 tejże ustawy. Ustalono przy tym, że maksymalne wynagrodzenie na danym stanowisku stanowi suma maksymalnego poziomu wynagrodzenia zasadniczego oraz maksymalnego poziomu dodatku funkcyjnego, a w przypadku wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów oraz marszałków województwa także kwoty dodatku. Po drugie podniesiono poziom maksymalnego wynagrodzenia ww. osób decydując, że nie może ono przekroczyć w okresie miesiąca 11,2-krotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw. Przed nowelizacją maksymalny poziom nie mógł przekroczyć 7 krotności kwoty bazowej. W ustawie budżetowej na rok 2021 kwota ta została określona na poziomie 10 789,42 zł. Oznacza to wzrost maksymalnego wynagrodzenia z 12.525,94 zł na 20.041,50 zł. Ustawa nowelizująca dokonała także zmian we wszystkich trzech ustrojowych ustawach samorządowych w zakresie maksymalnego poziomu diet przysługujących radnym. Po nowelizacji wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie 2,4 krotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1658). Tym samym maksymalna dieta radnego może wynieść 10 4.294,61 zł zamiast dotychczasowych 2.684,13 zł (1,5 krotności kwoty bazowej). Także w tym przypadku znowelizowane przepisy mają zastosowanie do ustalania wysokości diet od dnia 1 sierpnia 2021 r. Na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 2021 r., (Dz. U. z 2021 r. poz. 1394) z dniem 1 sierpnia 2021 r. zmieniono rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Jego zapisy w sposób istotny zwiększyły mnożniki kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalenia wartości uposażenia osób nim objętych. Wreszcie z mocy ustawy z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834) ze skutkiem od 1 listopada 2021 r. zwiększono wartość uposażenia Prezydenta RP. Biorąc pod uwagę opisane nowelizacje, trudno mówić o konsekwencji ustawodawcy i korelacji między uzasadnieniem ustaw okołobudżetowych, a faktyczną sytuacją gospodarczą. Dowolność i uznaniowość działania prawodawcy stanowi jednoznaczne odstępstwo od zasady wynikającej z art. 2 Konstytucji. Reasumując, Sąd uznał, iż przepisy okołobudżetowe, stanowiące podstawę wypłacanych powodom (w roku 2022 i 2023) wynagrodzeń są sprzeczne z omówionymi art. 178 ust. 2 i art. 2 ustawy zasadniczej. Sąd Rejonowy podkreślił, że nie pozbawia ustawodawcy prawa do kształtowania wynagrodzenia osób zatrudnionych w szeroko rozumianej sferze publicznej, w tym sędziów. Zdaniem Sądu, wprowadzenie ewentualnych zmian winno nastąpić w drodze nowelizacji ustawy ustrojowej, nie zaś w oparciu o epizodyczne, z istoty swej jednorazowe regulacje okołobudżetowe. Sąd odmówił sprawdzenia wartości przedmiotów sporu, nie znajdując ku temu jakichkolwiek podstaw. Pomijając fakt, iż pozwany nie wskazał przyczyn, dla których sąd miałby zastosować art. 25 k.p.c., wskazać należy, iż sprawdzenie wartości przedmiotu sporu najczęściej dotyczy podstawy jej określenia (np. cen rynkowych kształtujących wartość nieruchomości, bieżącego średniego kursu waluty obcej itp. - wyrok SN z 18.05.1984 r., I CR 121/84, OSNCP 1985/1, poz. 15) oraz metody wyliczenia i jej zgodności z art. 20-24 (M. Trzepiński, Sprawdzenie wartości przedmiotu sprawy w postępowaniu cywilnym, PS 1999/4, s. 109 i n.). Innymi słowy, obowiązek podjęcia przez sąd odpowiednich działań, aktualizuje się w sytuacji wystąpienia wątpliwości w płaszczyźnie formalnej, a nie materialnej związanej z wysokością żądania ocenianą na etapie wyrokowania. W szczególności, sprawdzenie właściwego określenia wartości przedmiotu sporu jest konieczne, gdy od niej zależy właściwość sądu, przynależność do postępowania odrębnego albo wysokość opłat sądowych. Wobec tego, iż z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia, wniosek pozwanego oddalono. W rezultacie powyższych rozważań Sąd uznał za uzasadnione wyrównanie wynagrodzenia powodom zgodnie z brzmieniem art.91-91a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych. Wysokość żądań za poszczególne miesiące wykazano załączonymi do pozwu zestawieniami i nie była ona kwestionowana (zdanie drugie z uzasadnienia sprzeciwu). O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. zasądzając je od dnia następującego po dniu wymagalności roszczeń. Wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności do kwot stanowiących miesięczne wynagrodzenie powodów (art. 477 ^{( 2)} k.p.c.). O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Wysokość opłat, od uiszczenia których powodowie byli zwolnieni, ustalono na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2022 roku, poz. 1125 - tekst jednolity), a wynagrodzenia ich pełnomocnika w oparciu o § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804).

Z rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego w całości nie zgodził się pozwany Sąd Rejonowy (...) w (...) i wywiódł apelację co do wszystkich powodów, gdzie zarzucił :

I.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, w szczególności:

-

art. 233 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd I instancji oceny dowodów w sposób nie wszechstronny i sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i zasadami logiki, przekroczeniem swobodnej oceny dowodów przy ustalaniu okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy oraz błędną jego ocenę co skutkowało wadliwym ustaleniem przez Sąd I instancji, że powództwo podlega uwzględnieniu,

-

art. 328 § 2 k.p.c. poprzez wadliwe sporządzenie uzasadnienia wyroku polegające na braku należytego jego uzasadnienia i wyjaśnienia przesłanek, które Sąd I instancji uznał za udowodnione oraz dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, co skutkowało brakiem możliwości dokonania przez skarżącą kontroli instancyjnej wyroku,

-

art. 98 k.p.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na ustaleniu, że stroną zobowiązaną do poniesienia kosztów postępowania jest strona pozwana, podczas gdy dokonanie prawidłowego rozstrzygnięcia w postaci oddalenia powództwa w całości, winno spowodować obciążenie kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych, stronę powodową.

II. Naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności:

-

art. 91-91a Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych poprzez ich wadliwe zastosowanie i uznanie, że uzasadnione jest dokonanie wyrównania wynagrodzeń powodowi,

-

art. 8 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 i 2023 poprzez jego wadliwe zastosowanie i uznanie, że ww. przepisy okołobudżetowe stanowiące podstawę wypłacanych Powodowi wynagrodzeń w roku 2022 i 2023, są sprzeczne z art. 178 ust. 2 i art. 2 Konstytucji RP.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c., apelant wnosił o zmianę ww. wyroku w całości, poprzez oddalenie powództw w całości, zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że wyrok Sądu I instancji nie odpowiada prawu i winien zostać zmieniony. W ocenie Pozwanego, nie istnieją w niniejszej sprawie podstawy do wypłaty Powodowi zaniżonego, jego zdaniem, wynagrodzenia. Pozwany wskazuje, że nie mogło być przedmiotem sporu w postępowaniu przed Sądem I instancji - sama wysokość żądanego świadczenia, gdyż spór dotyczył wyłącznie kwestii zasadności żądania. Pozwany podkreśla, że Sąd I instancji rozpatrując niniejszą sprawę w procesie subsumpcji winien uwzględnić, czego w ocenie Pozwanego nie dokonał prawidłowo, obowiązywanie w okresie objętym żądaniem ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. poz. 2445 z późn. zm.; dalej: ustawa okołobudżetowa 2022), w szczególności zaś jej art. 8 oraz ustawy z dnia 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 i 2023, w szczególności zaś art. 8. Pozwany podkreśla, że ustawa okołobudżetowa 2022 i 2023 była aktem normatywnym powszechnie obowiązującym, a zatem ocena podstaw prawnych stosowanych do ustalenia przez pracodawcę wysokości wypłacanego wynagrodzenia sędziowskiego nie mogła prowadzić do podważenia mocy obowiązującej przepisów ustawy okołobudżetowej 2022 przez ich pominięcie. Wskazać również należy, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 (sygnatura K 1/12) uznał regulację zamrażającą wynagrodzenie sędziów za zgodną z Konstytucją, określając przesłanki konieczne dla jej wprowadzenia. Trybunał wskazał, że wysokość wynagrodzeń sędziów determinowana jest bezpośrednio sytuacją budżetową państwa i - w razie wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności, istotnych ze względu na interes publiczny - możliwe jest wprowadzenie regulacji ograniczających ich wzrost, przy czym nie mogą one opierać się na całkowitej uznaniowości. Regulacja ustawowa nie kreuje bowiem podmiotowego prawa sędziów do stałego podwyższania wynagrodzenia zasadniczego, a jedynie prawo do wynagrodzenia ukształtowanego corocznie z uwzględnieniem obiektywnego, niezależnego wskaźnika statystycznego, co może prowadzić zarówno do podwyższenia tego wynagrodzenia, jak i jego stabilizacji na dotychczasowym poziomie. Jest to regulacja gwarancyjna, a prawo nabyte można z niej wywodzić tylko w aspekcie corocznego ustalania wynagrodzenia sędziów na podstawie obiektywnego wskaźnika. Nadto wyżej wskazana ustawa okołobudżetowa 2022, jak wskazało Ministerstwo Finansów, stanowiła narzędzie umożliwiające wprowadzenie rozwiązań pozwalających na wydatkowanie środków w sposób efektywny i skuteczny - adekwatnie do występujących uwarunkowań społeczno-gospodarczych i stosownie do przyjętej polityki Państwa, która nakazuje ograniczenia niektórych wydatków publicznych w celu prawidłowej realizacji ustawy budżetowej. Nie sposób pominąć, że w ramach polskiego systemu ustrojowego, przyjętego w Konstytucji, to do władzy ustawodawczej, a ściślej - Sejmu, należy podejmowanie ostatecznych rozstrzygnięć i sprawowanie kontroli nad sposobem wydatkowania środków budżetowych (art. 219 ust. 1 oraz art. 226 ust. 2 Konstytucji), przy uwzględnieniu iż wyłączna rola inicjująca w zakresie wydatków budżetowych należy do Rady Ministrów (art. 221 oraz art. 220 ust. 1 Konstytucji). W uzasadnieniu do ustawy budżetowej na rok 2022 podkreślono, że gospodarka ciągle odczuwa skutki wywołane wybuchem pandemii COVID-19 w 2020 r. Obniżenie nominalnej wysokości wynagrodzenia przysługującego prokuratorom (tyczy się to również sędziów) było uzasadnione oceną zagrożenia równowagi finansów państwa i obawą o przekroczenie progu ostrożnościowego (oznaczającego wartość relacji kwoty długu publicznego do PKB na poziomie wyższym niż 55 proc.).

W odpowiedzi na apelację, pełnomocnik powodów domagał się jej oddalenia w całości, zasądzenia kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wszystkich powodów według norm przepisanych. Odnosząc się do zarzutów apelacji, wskazał, że nie znajduje uzasadnienia zarzut naruszenia art.233 k.p.c. w zw. z art.227 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd oceny dowodów w sposób nie wszechstronny i sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego, z przekroczeniem swobodnej oceny dowodów i z błędną oceną co skutkowało jak wskazał pozwany wadliwymi ustaleniami. Pozwany w żaden sposób nie precyzuje w apelacji jakie dowody zostały błędnie ocenione przez Sąd ani które ustalenia dowodowe są nieuprawnione. Zarzut jest sprecyzowany ogólnie i nie jest powiązany w żaden sposób z ustaleniami faktycznymi Sądu I instancji. Co więcej, w treści samej apelacji skarżący zauważa, że nie była przedmiotem sporu w postępowaniu przed Sądem I instancji sama wysokość żądanego świadczenia, gdyż spór dotyczył wyłączenie kwestii zasadności żądania. Tym samym skarżący sam przyznaje, że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji na podstawie niekwestionowanych dowodów (pozwany przed Sądem I instancji nie kwestionował wysokości żądania ani przedstawionych dowodów z dokumentów) nie są przedmiotem sporu. Słusznie zatem Sąd Rejonowy uznał stan faktyczny oparty na twierdzeniach powodów i przedstawionych dowodach za bezsporny. Jedynymi dowodami w sprawie były dokumenty potwierdzające fakt wykonywania przez powodów zawodu sędziego i wydruki z systemu pozwanego SAP FIORI (paski) określające sposób liczenia i wysokość wynagrodzenia. Trudno wyobrazić sobie by Sąd Rejonowy oceniając te dowody mógł, jak wskazuje zarzut skarżącego, ocenić je w sposób nie wszechstronny i sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego, z przekroczeniem swobodnej oceny dowodów i z błędną oceną. Tym samym niezrozumiały jest zarzut wywiedziony w apelacji dotyczący naruszenia art.233 k.p.c. w zw. z art.227 k.p.c. Powodowie nie zgadzają się również z zarzutem naruszenia przez Sąd art.328 par.2 k.p.c. Skarżący wskazał, że Sąd nie przedstawił w treści uzasadnienia na jakich dowodach się oparł a jakim dowodom odmówił wiarygodności. Zarzut ten jest o tyle niezasadny, że spór w sprawie był sporem jedynie co do prawa i nie dotyczył stanu faktycznego. Pozwany nie kwestionował ani faktu, że powodowie są sędziami ani wysokości roszczenia opartego na załączonych do pozwu dokumentach. W tych warunkach Sąd I instancji miał prawo uznać, że stan faktyczny przedstawia się zgodnie z twierdzeniami powodów i jest bezsporny, podobnie jak niekwestionowane są dowody przedstawione przez powodów. Stan faktyczny został zatem ustalony na podstawie wiarygodnych dowodów- przedstawionych przez powodów, których pozwany nie kwestionował. Dalsze wywody apelacji stanowią polemikę z oceną prawną żądania powodów przedstawioną przez Sąd 1 instancji. Skarżący przywołuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2012 roku (sygnatura K 1/12) uznający regulację zamrażania wynagrodzeń sędziów za zgodną z Konstytucją. Wyrok ten znany jest powodom a treść jego uzasadnienia wskazuje, że Trybunał uznał, że zamrażanie wynagrodzeń jest możliwe w razie wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności istotnych ze względu na interes publiczny. Podkreślić trzeba, że powodowie nie negowali prawa ustawodawcy do okazjonalnego wprowadzenia regulacji ograniczających wzrost wynagrodzeń. Na prawo do takich regulacji Państwa wskazywał też wyrok TSUE z dnia 27 lutego 2018r. (Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 lutego 2018r., sygn. C-64/16, ECLI:EU:C:2018:117.) w którym stwierdzono, że zamrożenie wynagrodzeń sędziów nie godzi w zasadę niezawisłości sędziowskiej (w rozumieniu art. 47 KPP i art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE) w sytuacji, gdy owo zamrożenie dotyczy nie tylko sędziów (a więc wybranej grupy zawodowej), „ale - szerzej [obejmuje - dopisek własny] - różne osoby zajmujące funkcje publiczne i osoby wykonujące zadania w sektorze publicznym, w tym przedstawicieli władz ustawodawczej, wykonawczej” i jednocześnie jest ono podyktowane koniecznością „likwidacji nadmiernego deficytu budżetowego państwa. W tezie 45. powołanego wyroku Trybunał wskazał, że poziom wynagrodzenia odpowiadający wadze wykonywanych przez nich (sędziów - dopisek powoda) zadań stanowi nieodłączną gwarancję niezawisłości sędziowskiej. Rozwijając tę myśl, Trybunał przedstawił kryteria, które w rozpatrywanej sprawie doprowadziły do uznania zaskarżonych przepisów za pozostające w zgodności z prawem Unii. Kryteria te przedstawiają się następująco: przyjęcie przepisów z uwagi na wymogi związane z likwidacją nadmiernego deficytu budżetowego państwa, jako część ogólnego programu oszczędności, obejmujących również przedstawicieli władzy ustawodawczej i wykonawczej (tezy 46. - 49.), czasowy charakter regulacji (teza 50.). Zarówno wyrok Trybunału Konstytucyjnego jak i wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazują jednak, że ograniczenie wynagrodzeń jest dopuszczalne gdy jest incydentalne (czasowe), gdy jest podyktowane interesem publicznym i charakteryzuje się pewną powszechnością ( brakiem ograniczenia co do jednej grupy zawodowej). Wskazać tu jednak należy, że pracodawca wprowadzając raz ten mechanizm uznał , że dopuszczalne jest regularne i coroczne zamrażanie wynagrodzeń sędziów. I taka sytuacja nie jest już zgodna ani z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego ani z wyrokiem TSUE. Nie da się uzasadnić, że zamrożenie wynagrodzeń za lata 2022 i 2023 było podyktowane interesem publicznym ani sytuacją budżetową Państwa. W kwestii deficytu budżetowego, notoryjnie znane są liczne wypowiedzi przedstawicieli władzy ustawodawczej i wykonawczej, zapewniające o dobrej sytuacji budżetowej Państwa. Cytat z oficjalnej strony internetowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 marca 2023 r.: „mamy bardzo stabilną sytuację finansów publicznych”; [deficyt budżetowy] „wyniesie około 3%. Jest on znacząco niższy niż ten, który był prognozowany jeszcze kilka miesięcy temu”. Notoryjnie znane są również zapowiedzi wprowadzenia nowych programów socjalnych czy inwestycyjnych. W czerwcu 2023 r. do Sejmu wpłynął projekt nowelizacji ustawy budżetowej, zwiększający planowany deficyt budżetowy o ok. 24 miliardy złotych. Jak wskazano w uzasadnieniu projektu, „aktualizacja scenariusza makroekonomicznego nie wpływa jednoznacznie negatywnie na prognozę dochodów budżetowych”. Nie może zatem ulegać wątpliwości, że odstąpienie od zastosowania przepisu art. 91 § Ic u.s.p. nie jest uzasadnione koniecznością likwidacji nadmiernego deficytu budżetowego Państwa i nie stanowi elementu szerszego programu oszczędnościowego. Odnośnie do czasowego charakteru regulacji, należy wskazać, że przepisy kolejnych ustaw „okołobudżetowych” doprowadziły do odstąpienia od stosowania przepisu art. 91 § lc u.s.p. w ciągu trzech kolejnych lat (2021 - 2023) i jest planowana na rok 2024. Nie ulega zatem wątpliwości, że wprowadzona zmiana nie ma już charakteru epizodycznego, lecz stanowi faktyczny powrót do systemu kwoty bazowej, określanej dowolnie przez władze polityczne.

Po wydaniu orzeczenia przez Sąd Rejonowy i wywiedzeniu apelacji, w postępowaniu przed sądem drugiej instancji, wszyscy powodowie dokonali częściowego cofnięcia powództw, a to z uwagi na wypłatę 8 grudnia 2023 roku przez pozwanego świadczeń - wyrównania wynagrodzeń za okres od stycznia do maja 2023 roku, bez odsetek. Przy czym, powodowie w piśmie procesowym z 28 grudnia 2023 roku (k. 266 – 272 akt sprawy) wskazali zakres cofnięcia pretensji i zakres popieranych roszczeń, wnosili o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego dla wszystkich powodów według norm przepisanych. Podnieśli, że częściowe zaspokojenie roszczeń nastąpiło po wytoczeniu powództw.

Pozwany potwierdził, że 8 grudnia 2023 roku wypłacił powodom wyrównania wynagrodzeń za okres od stycznia do maja 2023 roku, bez odsetek. Nie sprzeciwiał się częściowym cofnięciom powództw, popierał apelację w wywiedzionym kształcie i argumentacją oraz wnioskami tamże zawartymi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego Sądu Rejonowego (...) w (...), pozwanego w apelacji właściwie oznaczonego i prawidłowo reprezentowanego jest niezasadna. Sąd pierwszej instancji wydał trafne rozstrzygnięcie, które znajduje oparcie w całokształcie niespornych okoliczności faktycznych sprawy, na co zwrócił już uwagę sąd pierwszej instancji i apelant w uzasadnieniu skargi. Odnosząc się do apelacji należy zauważyć, że pozwany formułuje również zarzuty naruszenia prawa procesowego, a ewentualne podzielenie tych zarzutów miałoby bezpośredni wpływ na prawidłowość dokonanych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych. I tak, należy podkreślić, że sąd przeprowadził prawidłowo ukierunkowane postępowanie dowodowe, a zebrany materiał rozważył i ocenił w granicach uprawnienia, jakie daje mu przepis art. 233 § 1 k.p.c., jednocześnie granic tych nie przekraczając. Co ważne w sprawie, wywód przeprowadzony przez sąd pierwszej instancji co do tego, jakie znaczenie nadać zaprezentowanym przez strony dowodom przydatnym do oceny faktycznej i prawnej żądania i jakie z tych dowodów wyprowadzić wnioski, nie poddaje się krytyce. Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego. Zaś, do naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c. mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby apelujący wykazał uchybienie podstawowym regułom służącym ocenie wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów, to jest, regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 16 grudnia 2005 roku w sprawie III CK 314/05). Zdaniem Sądu Okręgowego, nie można zarzucić sądowi pierwszej instancji naruszenia powyższych reguł. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 15 grudnia 2005 r., I ACa 513/05, LEX nr 186115). W odniesieniu do powyższego, w ocenie sądu odwoławczego, pozwany nie zdołał wykazać, aby sąd I instancji naruszył przepis art. 233 § 1 k.p.c., poprzez dokonanie istotnych ustaleń w sposób sprzeczny z treścią zebranego materiału dowodowego. Przy czym, na potrzeby rozstrzygnięcia, Sąd Rejonowy wystarczająco wyjaśnił dlaczego nie uwzględnił wszystkich zaoferowanych przez pozwane dowodów. Powyższe wynika z dopuszczalnej oceny całości materiału dowodowego i to oceny w granicach uprawnienia, jakie daje sądowi przepis art. 233 § 1 k.p.c. Ostatecznie, zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew zarzutom apelacji, w granicach zaskarżenia, ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe, przede wszystkim wystarczające, a wyprowadzone z nich wnioski nie budzą zastrzeżeń. W konsekwencji, ustalenia te sąd odwoławczy podziela i przyjmuje za własne, zatem nie powiela (podobnie Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 20 stycznia 2010 r., II PK 178/09, LEX nr 577829; 14 maja 2010 r., II CSK 545/09, LEX nr 602684; 27 kwietnia 2010 r., II PK 312/09, LEX nr 602700; 8 października 1998 r., II CKN 923/97, OSNC 1999 Nr 3, poz. 60). W kontekście powyższego, zarzut naruszenia art. 327 ^{( 1)}§1 pkt 1 k.p.c. w nawiązaniu do art. 233 § 1 k. p. c., przez wadliwe sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia polegające na niewskazaniu dowodów, którym sąd dał wiarę i którym wiary odmówił, nie zasługuje na akceptację. Ww. przepis wskazuje na konieczne elementy uzasadnienia. Na gruncie tej normy przyjmuje się, że konstrukcja uzasadnienia składa się z trzech części, tj. tzw. części historycznej (opisowej), przytoczenia ustalonego stanu faktycznego oraz z wywodu prawnego. Sąd jest zobowiązany do wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w sposób umożliwiający przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia. Jeśli uzasadnienie nie zawiera wskazania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia poprzez ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności oraz mocy dowodowej lub wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów - prawa, wówczas orzeczenie może podlegać uchyleniu z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2007r., V CSK 115/07, MP 2007 nr 17, s. 930). W ciągle aktualnym orzecznictwie zgodnie wskazuje się, że zarzut naruszenia art. 328§2 k.p.c., obecnie art. 327 ^{( 1)}§1 k.p.c., jest usprawiedliwiony tylko w tych wyjątkowych okolicznościach, w których treść uzasadnienia orzeczenia uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu sądu, który doprowadził do wydania orzeczenia lub zastosowania prawa materialnego do niedostatecznie jasno ustalonego stanu faktycznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2009r., 1 UK 129/09, LEX nr 558286, postanowienie z dnia 21 listopada 200 r., J CKN 185/01, LEX nr 52726, wyrok z dnia i 8 marca 2003 r., IV CKN 1862/00, LBX nr 109420, wyrok z dnia 5 października 2005 r., I UK 49/05, MP 2006 nr 4. s. 214). W niniejszej sprawie, odnośnie ustaleń i dokonanej oceny, taka sytuacja nie zachodzi. Zdaniem Sądu Okręgowego, lektura uzasadnienia orzeczenia umożliwia dokonanie pełnej oceny toku wywodu sądu pierwszej instancji, który doprowadził do wydania takiego orzeczenia w tej materii.

W ocenie sądu odwoławczego, nie tracąc z pola widzenia treści Wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 2023 roku sygn. akt K 1/23 (Dz. U. z 15 listopada 2023 roku poz. 2479), gdzie TK orzekł, że art. 8 i art. 9 ustawy z dnia 1 grudnia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023 są niezgodne z art. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (pkt 1), art. 7 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 195 ust. 2 Konstytucji (pkt 2), zarzuty apelującego w postaci naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 91-91a Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych poprzez ich wadliwe zastosowanie i uznanie, że uzasadnione jest dokonanie wyrównania wynagrodzeń powodowi, art. 8 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 i 2023 poprzez jego wadliwe zastosowanie i uznanie, że ww. przepisy okołobudżetowe stanowiące podstawę wypłacanych powodom wynagrodzeń w roku 2022 i 2023, są sprzeczne z art. 178 ust. 2 i art. 2 Konstytucji RP, w całości są chybione. Na potrzeby niniejszej sprawy, Sąd Okręgowy w pełni akceptuje poglądy prawne i wykładnię stosowania prawa w zakresie wynagrodzenia sędziów, wyrażone przez Sąd Rejonowy. Przede wszystkim, zasady ustalania wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych zostały uregulowane w art. 91-91 a w zw. z art. 100 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 365 z późn. zm.). Wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje jedynie staż pracy lub pełnione funkcje (art. 91 § 1 u.s.p.). Art. 91 § lc cyt. ustawy statuuje zasadę, że podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53), z zastrzeżeniem § ld. Stosownie do § ld cytowanego przepisu, jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w §lc, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego - przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości. Art. 91 § 2 u.s.p. stanowi, że wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w §lc. Stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów w poszczególnych stawkach, określa załącznik do ustawy. Sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio zajmowanym stanowisku (art. 100§2). Celem tych przepisów było uniezależnienie wysokości wynagrodzeń sędziów, mających odpowiadać godności urzędu (art. 178 ust. 2 Konstytucji), od wahań koniunktury gospodarczej, w tym przejściowych trudności finansowych kraju. Sędziowie są jedyną grupą zawodową w Polsce, której Konstytucja gwarantuje prawo do wynagrodzenia „odpowiadającego godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków”. Art. 178 ust. 2 ustawy zasadniczej wyznacza, chociaż w sposób mało precyzyjny, pewien konieczny standard, który musi być respektowany przez ustawodawcę przy ustalaniu ustawowych zasad wynagradzania sędziów (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 października 2000 r., sygn. P 8/00, OTK ZU nr 6/2000, poz. 189). Powiązanie wynagrodzeń sędziów z przeciętnym wynagrodzeniem - chroni je przed związanym z inflacją spadkiem siły nabywczej, a dzięki mechanizmowi swoistej samoczynnej podwyżki wynagrodzenia zasadniczego i dodatków funkcyjnych - gwarantuje, że wynagrodzenie wzrośnie w wypadku dobrej kondycji gospodarki narodowej. Celem tego mechanizmu jest nie tylko odniesienie wynagrodzeń sędziów do obiektywnego wskaźnika, ale i uniezależnienie procesu ich ustalania od ingerencji władzy wykonawczej i ustawodawczej. Już w 2020 roku, pomijając ww. przepisy ustrojowe, ustawodawca, w epizodycznej regulacji - ustawie z 19 listopada 2020r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021 (Dz. U. z 2020r. poz. 2400), zmodyfikował zagwarantowany schemat kształtowania wynagrodzenia sędziego, określając (art. 8), że podstawę jego wyliczenia stanowić będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie z II kwartału roku 2019 ogłaszane w trybie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Podobna, odnosząca się do niniejszego procesu regulacja, znalazła się w ustawie z 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. z 2022r. poz. 2445). W kolejnym roku, ustawodawca zdecydował się powiązać wysokość wynagrodzenia sędziego z kwotą 5444,42zł, wprost określoną w art. 8 ustawy z 1 grudnia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023. Rację ma więc sąd pierwszej instancji, że w trzech kolejnych latach, w tym w spornym 2022 roku, wprowadzono istotne i to niekorzystne z punktu widzenia zatrudnionego sędziego, odstępstwa w zakresie kształtowania jego wynagrodzenia. Co ważne dla sprawy, ustawodawca nie dokonał jednoczesnych zmian w ustawie ustrojowej, nie zawiesił i nie uchylił żadnego z zawartych w niej przepisów. Oczywistym jest również dla sądu odwoławczego, że w sytuacji wątpliwości dotyczącej mocy obowiązującej przepisów o sprzecznej treści, zawartych w aktach prawnych wydanych w różnym czasie i w wypadku, gdy przepisy późniejsze nie uchylają wcześniejszych, należy przyznać prymat przepisowi późniejszemu (lexposteriori derogat legi priori). Nie oznacza to jednakże, iż sąd pozbawiony jest prawa do oceny, czy „nowe” regulacje pozostają w zgodności z normami rangi konstytucyjnej. W ocenie Sądu Okręgowego, skoro Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej, jej przepisy stosuje się bezpośrednio, zaś sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), to istnieje możliwość samodzielnego dokonania przez sąd oceny zgodności przepisów ustawowych z Konstytucją na użytek rozpoznawanej sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 2016 roku, III KRS 45/12, Lex nr 2288955). Obowiązkiem sądów jest wymierzanie sprawiedliwości (art. 10 ust. 2 i art. 175 ust. 1 Konstytucji). Sędzia nie może stosować ustaw bez uwzględnienia kontekstu konstytucyjnego. W konsekwencji, w jednostkowej sprawie, sąd może odmówić stosowania przepisu ustawy lub rozporządzenia, jeżeli stwierdzi jego sprzeczność z prawem hierarchicznie wyższym. Nie narusza to przy tym kompetencji Trybunału Konstytucyjnego, który ma inny przedmiot orzekania (art. 188 Konstytucji) - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2012 roku, III PK 87/11 LEX nr 1619703. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wywołuje ten skutek, że zakwestionowane przepisy tracą moc z chwilą wskazaną przez Trybunał, podczas gdy stwierdzenie takiej niezgodności przez sąd jest podstawą do odmowy zastosowania zakwestionowanego przepisu w toku rozpoznawania określonej sprawy, pomimo, że formalnie przepis ten pozostaje w systemie prawnym. Przy takim założeniu, rację ma sąd pierwszej instancji, że zmiana zasad wynagradzania i to w epizodycznej ustawie okołobudżetowej, jawić się musi jako oczywiście sprzeczna z art. 178 ust. 2 Konstytucji. Powódka słusznie powołuje argumentację zawartą w uzasadnieniu do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2012 roku, wydanego w sprawie K 1/12. Tamże, kwestionowaną ustawą okołobudżetową ustawodawca unormował podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego oraz sędziego Sądu Najwyższego (art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1) w roku 2012, w oparciu o przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale 2010 r. Odstąpiono tym samym od ogólnej zasady ustalenia wynagrodzenia w korelacji do przeciętnego wynagrodzenie z II kwartału roku poprzedniego. Trybunał podkreślił, że w demokratycznym państwie prawa, opartym na trójpodziale władz, nie jest dopuszczalne, by jedna z nich, była przez pozostałe władze osłabiana, co mogłoby w konsekwencji prowadzić do uzależnienia od pozostałych władz i obniżać jej autorytet. Wskazano w szczególności, że zamrożenie wynagrodzeń może być tolerowane tylko wyjątkowo i nie może w żadnym wypadku stać się ono systematyczną praktyką, jak w niniejszej sprawie. Nawiązując do powyższego, należy zaakceptować pogląd Sądu Rejonowego, że nie do pogodzenia z wartościami konstytucyjnymi pozostaje odstąpienie przez ustawodawcę od ustrojowego modelu wynagradzania sędziów. Takie działanie władzy ustawodawczej całkowicie przeczy zasadzie z art. 178 Konstytucji.

Ma również rację sąd pierwszej instancji twierdząc, że wskazana niekorzystna zmiana w zakresie wynagradzania sędziów w roku 2022 i 2023, nie daje pogodzić się z art. 2 Konstytucji. Zgodnie z jego treścią, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. W świetle tej zasady, adresaci norm prawnych mają prawo oczekiwać, że regulacje prawne nie będą zmieniane na ich niekorzyść w sposób arbitralny, w oderwaniu od innych uchwalanych w tym samym okresie regulacji prawnych. Co ważne, z jednej strony prawodawca odchodzi od ukształtowanych, stabilnych zasad wynagradzania sędziów, z drugiej zaś podwyższa uposażenia innych grup zawodowych, jak to przytoczył Sąd Rejonowy.

Ostatecznie, Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że przepisy okołobudżetowe, stanowiące podstawę wypłacanych powodom uposażeń w roku 2022 i 2023, są sprzeczne z art. 178 ust. 2 i art. 2 ustawy Zasadniczej, a wprowadzenie ewentualnych zmian winno nastąpić w drodze nowelizacji ustawy ustrojowej, nie zaś w oparciu o epizodyczne, z istoty jednorazowe regulacje okołobudżetowe. Trybunał Konstytucyjny, w powołanym na wstępie wyroku z 8 listopada 2023 roku, zajął tożsamy pogląd na wysokość wynagrodzenia sędziów w roku następnym, 2023. Przedmiotem zainteresowania Trybunału była podobna konstrukcja prawna, tj. regulacja ujęta w kolejnej czasowo ustawie, ustawie z 1 grudnia 2022 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023. Powodowie są sędziami. W roku 2022, otrzymywali wynagrodzenie wyliczone z uwzględnieniem przeciętnego wynagrodzenia z II kwartału roku 2020 na podstawie art. 8 ustawy z 17 grudnia 2021 roku o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 .

Należy jeszcze raz stanowczo podkreślić, że sąd odwoławczy nie neguje, co do zasady, możliwości szczególnego wobec przepisu art. 91 § l c ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 217), uregulowania waloryzacji wynagrodzeń sędziów, o ile taka szczególna regulacja spełnia standardy konstytucyjne omówione szerzej w uzasadnieniach wyroków- Trybunału Konstytucyjnego: z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie K 1/12 (OJ1K-A 2012, nr 11, poz. 134) i z dnia 8 listopada 2023 roku (K 1/23, OTK Z U A/2023, poz. 80). Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 tego standardu nie spełnił, gdyż, analogicznie jak przepis art. 8 ust. 1 ustawa z dnia 1 grudnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2023, nie spełnia wynikającego z art. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i wskazanego w uzasadnieniach przywołanych wyroków Trybunału Konstytucyjnego wymogu kształtowania wynagrodzeń sędziów w sposób wykluczający jakąkolwiek uznaniowość — zarówno wobec całej tej grupy zawodowej - ze strony władzy wykonawczej, jak i w odniesieniu do poszczególnych sędziów. Chociaż art. 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2022 nie był przedmiotem rozstrzygnięcia wyroku TK z dnia 8 listopada 2023 roku, to w uzasadnieniu tego wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że „O ile regulacja rozpatrywana w sprawie o sygn. K 1/12 miała charakter incydentalny, o tyle ma charakter de facto systemowego usankcjonowania rozwiązania de iure incydentalnego. Z uwagi na szczególną formę ustawy okołobudżetowej, która, tak jak ustawa budżetowa, obowiązuje jedynie przez rok budżetowy, nie należy przedmiotu kontroli rozpatrywać bez kontekstu rozwiązań w tym zakresie przyjętych w latach poprzednich. Przepisy ustaw okołobudżetowych na lata 2021-2023 (oraz rozwiązanie przyjęte w projekcie ustawy okołobudżetowej na 2024 r.) w istocie stanowią specyficzne pod kątem zakresów temporalnych nowe zasady ustalania podstawy zasadniczych wynagrodzeń sędziowskich. Rozwiązania unormowane w przedmiocie kontroli, czyli art. 7, art. 8 i art. 9 ustawy okołobudżetowej na 2023 r., nie tylko nie są spójne z rozwiązaniami lex generalis zawartymi w prawie o ustroju sądów powszechnych, ustawie o Sądzie Najwyższym oraz ustawie o statusie Sędziów TK, ale także nie są nawet spójne z analogicznymi przepisami ustawy okołobudżetowej na 2021 r. i ustany okołobudżetowej na 2022 r. Oznacza to, że ustawodawca w tej materii kieruje się daleko posuniętą uznaniowością. Ta uznaniowość nie zapewnia sędziom konstytucyjnych gwarancji wysokości ich przyszłych dochodów oraz nie chroni ich przed potencjalnymi manipulacjami ze strony ustawodawcy. Wobec tego zasady wynagradzania sędziów uregulowane na mocy art. 7, art. 8 i art. 9 ustany okołobudżetowej na 2023 r. nie spełniają warunków brzegowych określonych w orzecznictwie TK. Na tej podstawie należy uznać, że art. 8 i art. 9 ustany okołobudżetowej na 2023 r. są niezgodne z art. 178 ust. 2 Konstytucji, a art. 7 ustany okołobudżetowej na 2023 r. jest niezgodny z art. 195 ust. 2 Konstytucji. ”. W ocenie Sądu Okręgowego, nie tylko argumentację podniesioną przez Trybunał Konstytucyjny należy przenieść odpowiednio do oceny 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2022, ale należy także dostrzec, że Trybunał Konstytucyjny niejako pośrednio, w uzasadnieniu negatywnie ocenił spełnienie tzw. warunków brzegowych określonych w orzecznictwie TK również przez art. 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2022 . Istotne jest również, że to na Sądzie a quo i Sądzie ad quem w niniejszej sprawie spoczywa obowiązek oceny zgodności z Konstytucją art. 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2022 oraz, w razie negatywnego wyniku takiej kontroli, odmowa zastosowania ww. przepisu: ze względu na bezpośrednie stosowanie Konstytucji (art. 8 ust. 2 inprincipio Konstytucji RP) oraz podległość Sądu jedynie Konstytucji RP i ustawom (art. 178 ust 1 Konstytucji RP). Uchylenie się od takiej oceny mogłoby w praktyce niweczyć prawo powódki do sądu zagwarantowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Co istotne, wątpliwość budzi możliwość dokonania w chwili obecnej takiej oceny przez Trybunał Konstytucyjny. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 59 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, Trybunał na posiedzeniu niejawnym wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli akt normatywny w zakwestionowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał. Trybunał nie umarza postępowania z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jeżeli wydanie orzeczenia w postępowaniu zainicjowanym skargą konstytucyjną jest konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw (art. 59 ust. 3 ustawy o TK). Jak z kolei wskazał Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 27 lipca 2016 r. w sprawie K 18/15 (OTK Seria A 2016, poz. 67), której przedmiotem była skarga Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. poz. 1877) w zakresie dotyczącym Rzecznika Praw Obywatelskich oraz sądów i trybunałów wymienionych w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885, ze zm.) z art. 2, art. 173 i art. 210 Konstytucji, „Ustawa budżetowa, zawierająca plan finansowy państwa, uchwalana jest na rok budżetowy, którym jest rok kalendarzowy. Z istoty tej ustany wynika, że z końcem roku budżetowego traci ona moc obowiązującą. Upływ czasu, na jaki uchwalona została ustawa budżetowa, powoduje konieczność wyczerpania środków określonych w budżecie państwa zgodnie z ich przeznaczeniem. Po zakończeniu roku budżetowego wygasają bowiem, co do zasady, tytuły dokonywania określonych w niej wydatków. (...) Utrata mocy obowiązującej całego aktu normatywnego przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny, następująca na skutek uchylenia tego aktu albo upływu czasu, na który został ustanowiony, powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 TKU97. Orzekanie o zgodności z Konstytucją uchylonych przepisów jest dopuszczalne wówczas, gdy - mimo ich uchylenia - mogą być nadal stosowane na podstawie normy intertemporalnej miarodajnej dla danej kwestii (zob. np. wyrok TK z 31 stycznia 2001 r., sygn. P 4199, OTK ZU nr 1/2001, poz 3) albo, gdy wydanie orzeczenia jest konieczne do ochrony konstytucyjnych wolności i praw (art. 3 9 ust. 3 TKU97). ”. Powyższe należy skonfrontować z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 2023 roku w sprawie K 1/23. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny uznał analogiczny przepis art. 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2023 za niezgodny z przepisem art. 178 ust. 2 Konstytucji RP, czyli przepisem o charakterze ustrojowym, tj. niedotyczącym konstytucyjnych wolności i praw. Co prawda przedmiotem wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego było także zbadanie zgodności art. 8 ustawy okołobudżetowej na rok 2023 z art. 31 ust. 3 w związku z art. 178 ust. 2 Konstytucji, a przedmiotem połączonego wniosku Krajowej Rady Sądownictwa było zbadanie ww. przepisu z m.in. art. 64 ust. 1 i 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, ale w tym zakresie postępowanie zostało przez Trybunał Konstytucyjny umorzone. Powyższe rodzi obawy, czy kontrola konstytucyjności art. 8 ust. 1 ustawy okołobudżetowej na rok 2022 może być obecnie przedmiotem pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego w trybie przewidzianym w art. 193 Konstytucji RP lub skargi konstytucyjnej przewidzianej w art. 79 Konstytucji RP.

Z tych to względów, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalono apelację w całości jako nieuzasadnioną co do wszystkich powodów. Zgodnie z żądaniem i argumentacją, o kosztach postępowania za II instancję orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 i § 9 ust. 1 pkt 2 i § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804).

Wobec częściowego cofnięcia uwzględnionego powództwa co do miesięcznych należności głównych powodów za okres od stycznia do maja 2023 roku, bez odsetek, należało uchylić wyrok pierwszej instancji w tychże częściach, nadać wyrokowi w pkt 1 odnośnie wszystkich powodów nową treść, zgodnie z kształtem popieranych powództw oraz umorzyć postępowania w zakresie cofniętych żądań, o czym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 386 § 3 k. p. c.