Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tutejszego Sądu w dniu 16 sierpnia 2023 r. (vide: data stempla pocztowego na kopercie zawierającej pozew – k.43), powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. dochodził przeciwko pozwanym M. R. (1) i M. R. (2) zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla solidarnie kwoty 285.605,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty oraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wyjaśnił, że w dniu 29 grudnia 2016 r. zawarł z pozwanym M. R. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), umowę o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...), w ramach której poręczył częściowo za zobowiązanie pozwanego wynikające z umowy kredytu obrotowego nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. zawartej pomiędzy pozwanym a Piastowskim Bankiem Spółdzielczym w J.. Zgodnie z treścią umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., powód zobowiązał się udzielić poręczenia w wysokości do kwoty 368.000,00 zł na zabezpieczenie spłaty kredytu udzielonego przez Piastowski Bank Spółdzielczy w J., która stanowiła 80% kwoty podstawowej ww. kredytu. W celu zabezpieczenia roszczeń powoda został wystawiony przez pozwanych weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową. Pozwani nie wywiązali się z obowiązków wynikających z umowy kredytu obrotowego nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r., w związku z czym w dniu 19 października 2022 r. Piastowski Bank Spółdzielczy w J. wezwał powoda do realizacji poręczenia poprzez zapłatę kwoty 285.605,26 zł. W dniu 19 grudnia 2022 r. powód zrealizował poręczenie. W związku z powyższym, powód wypełnił wystawiony przez pozwanych weksel i w dniu 23 maja 2023 r. wezwał pozwanych do jego wykupu, zgodnie z warunkami i treścią deklaracji wekslowej. Data płatności weksla została określona na dzień 31 maja 2023 r. Jako miejsce płatności wskazano miasto T.. Wezwanie pozostało bez odpowiedzi. Mając na uwadze, iż pozwani, będący wystawcami oraz poręczycielami weksla, nie uregulowali sumy wekslowej, w ocenie powoda, powództwo niniejsze uznać należy za uzasadnione. Jako datę wymagalności roszczenia powód wskazał dzień 31 maja 2023 r., tj. dzień wykupu weksla.

W dniu 21 sierpnia 2023 r. Sąd Okręgowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, sygn. akt VI GNc 372/23, na mocy którego nakazał pozwanym M. R. (1), M. R. (2), aby zapłacili solidarnie powodowi z weksla kwotę 285 605,26 zł (dwieście osiemdziesiąt pięć tysięcy sześćset pięć złotych dwadzieścia sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.06.2023 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 10788 zł (dziesięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt osiem złotych) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 7217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty w terminie miesiąca od doręczenia nakazu, albo wnieśli w tym terminie zarzuty (k.45).

W zarzutach pozwani zaskarżyli powyższy nakaz zapłaty w całości oraz przedłożyli komplet dokumentów zgromadzonych w toku prowadzonego z ich udziałem postępowania upadłościowego – upadłość konsumencka ogłoszona w 2018 roku. Pozwani podnieśli m.in., że w toku postępowania upadłościowego (...) Sp. z o.o. (powód) nie zgłosił do syndyka w wymaganym prawem terminie swoich wierzytelności do masy upadłości (vide: zarzuty – k.53).

Postanowieniem z dnia 24 października 2023 r., sygn. akt VI GNc 372/23, Sąd Okręgowy w Toruniu zwolnił pozwanych od ponoszenia opłaty od zarzutów (k.75).

W odpowiedzi na zarzuty (k.80-81) powód oświadczył, iż podtrzymuje powództwo w całości oraz wnosi o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 285.605,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty oraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód nadmienił, iż jego wierzytelność powstała po ogłoszeniu upadłości przez pozwanych, tj. w dniu 19 grudnia 2022 r., kiedy to powód przekazał na rzecz Piastowskiego Banku Spółdzielczego w J. kwotę 285.605,26 zł. Powód podkreślił także, iż nie był informowany o wszczęciu postępowań upadłościowych przez pozwanych, nie został o nich zawiadomiony i nie miał możliwości uczestniczenia w nich, a w konsekwencji, także i dochodzenia zaspokojenia swych roszczeń w toku postępowań upadłościowych pozwanych.

W piśmie procesowym z dnia 9 lutego 2024 r. (k.108-110) powód wyjaśnił, iż zgodnie z umową zawartą przez powoda z Piastowskim Bankiem Spółdzielczym w J. w dniu 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...), do udzielonego przez powoda poręczenia zastosowanie miały postanowienia Generalnej Umowy o (...) z dnia 14 grudnia 2011 r., w tym z § 10, zgodnie z którym Bank Spółdzielczy w J. zobowiązany był do podjęcia w pierwszej kolejności działań windykacyjnych z majątku pozwanego M. R. (1) oraz innych, niż poręczenie powoda zabezpieczeń. Z kolei w myśl § 11 ust. 1 Generalnej Umowy o (...) z dnia 14 grudnia 2011 r., Bank zobowiązany był do dołączenia, do kierowanego wobec powoda żądania realizacji poręczenia, dowodów podjęcia ww. działań. Piastowski Bank Spółdzielczy w J. wywiązał się z ww. obowiązków, przeprowadził postępowanie windykacyjne z innych, niż poręczenie powoda zabezpieczeń, w szczególności zgłosił wierzytelność w toku postępowań upadłościowych pozwanych, uczestniczył w podziale środków uzyskanych ze sprzedaży składników majątku pozwanych. W dniu 28 marca 2018 r. Piastowski Bank Spółdzielczy w J. zwrócił się do powoda z pierwszym żądaniem zapłaty, które przez powoda zostało uznane za przedwczesne. Wobec tego, zdaniem powoda, jego zobowiązanie do realizacji poręczenia za zobowiązania pozwanych nie wygasło wraz z upływem terminu ważności poręczenia. Poza tym, powód wskazał, iż pozwani wyrazili zgodę na udzielenie przez powoda poręczenia na warunkach określonych w Generalnej Umowie o (...) z dnia 14 grudnia 2011 r. – w umowie kredytu obrotowego nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. strony przedmiotowej umowy wprost wskazały, że zabezpieczeniem umowy będzie poręczenie udzielone przez powoda na mocy umowy o współpracy (§1 ust. 16 pkt 9). Wprawdzie omyłkowo powołano się na błędną datę tejże umowy, jednakże według powoda potwierdza to fakt, iż pozwani wiedzieli ( a z całą pewnością mogli się dowiedzieć) o zasadach, na jakich udzielane jest przez powoda poręczenie. W związku z powyższym, powód zgłosił dalsze wnioski dowodowe.

W piśmie procesowym z dnia 13 lutego 2024 r. (k.138) pozwani wskazali iż powoda oraz Piastowski Bank Spółdzielczy w J. łączyła umowa poręczenia nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. Powód do chwili obecnej nie przedstawił pozwanym ww. umowy o wzajemnych obowiązkach jej stron, natomiast przedstawił Umowę Generalną dotyczącą innych stron sprzed 13 lat. W ocenie pozwanych, powództwo jest bezzasadne.

Na rozprawie w dniu 27 lutego 2024 r. pozwani podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, za powoda nie stawił się nikt – pełnomocnik powoda prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy (k.140-141).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 29 grudnia 2016 r. Piastowski Bank Spółdzielczy w J. (dalej także jako: Bank) i pozwany M. R. (1), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w miejscowości T., zawarli umowę o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16, na mocy której Bank udzielił pozwanemu kredytu obrotowego w kwocie 460.000,00 zł na okres od dnia 29 grudnia 2016 r. do dnia 29 grudnia 2017 r. na warunkach określonych w umowie oraz w Regulaminie udzielania kredytów dla klientów instytucjonalnych, z przeznaczeniem na finansowanie bieżących potrzeb kredytobiorcy związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kapitału kredytu i odsetek w terminach i kwotach określonych w harmonogramie, stanowiącym załącznik do umowy i zarazem jej integralną część. Ostateczny termin spłaty kredytu i odsetek upływał w dniu 29 grudnia 2017 r.

Prawne zabezpieczenie spłaty kredytu stanowiły m.in.: weksel własny in blanco wystawiony przez kredytobiorcę wraz z deklaracją wekslową, poręczenie wekslowe udzielone przez M. R. (2) (pozwaną) oraz poręczenie udzielone przez (...) Sp. z o.o. w T. do kwoty 368.000,00 z, na mocy umowy o współpracy zawartej w dniu 28 lipca 2016 r. pomiędzy Bankiem a (...) Sp. z o.o. w T..

Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej stanowiącej sumę stawki bazowej i stałej marży Banku. W dniu zawarcia umowy stawka bazowa wynosiła 1,73, zaś marża Banku 4,5 p.p. Na dzień podpisania umowy oprocentowanie kredytu wynosiło 6,23 % w stosunku rocznym. Maksymalna wysokość oprocentowania kredytu nie mogła w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych (odsetki maksymalne); jeżeli oprocentowanie kredytu przekraczałoby wysokość odsetek maksymalnych, należały się odsetki maksymalne.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: umowa o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. – k.21-26

Odsetki od wykorzystanego kredytu naliczane miały być w okresach miesięcznych i pobierane ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca, począwszy od dnia 31 grudnia 2016 r. do dnia 29 grudnia 2017 r. z rachunku obsługi kredytu.

Kredytobiorca zobowiązał się do zapłaty prowizji i opłat zgodnie z obowiązującą w danym okresie w Banku (...) prowizji i opłat, za czynności i usługi bankowe, stanowiącą załącznik do umowy.

Za czynności związane z zawarciem umowy i obsługą kredytu, Bank pobierał m.in. następujące prowizje: 1) prowizję wstępną za rozpatrzenie wniosku, płatną w dniu złożenia wniosku w kwocie 920,00 zł, co stanowiło 0,2% kwoty wnioskowanego kredytu, nie mniej, niż 100,00 zł; 2) prowizję przygotowawczą w wysokości 6.900,00 zł, co stanowiło 1,5% kwoty przyznanego kredytu, nie mniej niż 150,00 zł, płatną przed postawieniem kredytu do dyspozycji kredytobiorcy, a w przypadku niewykorzystania kredytu – nie podlegającą zwrotowi.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: umowa o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. – k.21-26

Niespłacona przez kredytobiorcę rata lub część raty kredytu w terminie wyznaczonym przez Bank, następnego dnia stawała się zadłużeniem przeterminowanym, oprocentowanym według podwyższonej stopy procentowej, o której mowa w § 5 ust. 2 umowy kredytowej.

Niespłacony w terminie określonym w umowie lub określonym przez Bank w odrębnym wezwaniu kredyt lub część kredytu (rata) oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej obowiązującej dla kredytów przeterminowanych, równej dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym. W dniu zawarcia umowy kredytowej oprocentowanie zadłużenia przeterminowanego wynosiło 14%.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: umowa o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. – k.21-26

Bank miał prawo obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę m.in. w przypadku: 1) zagrożenia lub utraty zdolności kredytowej przez kredytobiorcę, 2) zagrożenia terminowej spłaty kredytu i odsetek z powodu złego stanu majątkowego kredytobiorcy, 3) gdy kredytobiorca stał się niewypłacalny, niezależnie od okoliczności, które były tego przyczyną, 4) niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, w szczególności, gdy spłata kredytu, odsetek lub prowizji nie przebiega terminowo, kredyt został przeznaczony na inne cele, niż określone w umowie. Termin wypowiedzenia umowy wynosił 30 dni, a w przypadku zagrożenia upadłością kredytobiorcy 7 dni i biegł od dnia następnego po dniu doręczenia kredytobiorcy pisma Banku informującego o wypowiedzeniu umowy.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: umowa o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. – k.21-26

W § 11 ust. 3 umowy kredytowej kredytobiorca (pozwany) oświadczył, że otrzymał i zapoznał się z treścią regulaminu oraz taryfy obowiązujących w chwili zawarcia umowy.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: umowa o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. – k.21-26

W dniu 29 grudnia 2016 r. powód i pozwany M. R. (1) zawarli umowę o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...), na mocy której powód, w związku z udzieleniem beneficjentowi (pozwanemu kredytobiorcy) kredytu obrotowego przez Piastowski Bank Spółdzielczy w J. w kwocie 460.000,00 zł, na podstawie umowy nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., zobowiązał się udzielić pozwanemu kredytobiorcy poręczenia na zabezpieczenie spłaty ww. kredytu (§ 1 ust. 1 umowy o udzielenie poręczenia).

W celu wykonania zobowiązania określonego w § 1 ust. 1 umowy o udzielenie poręczenia, powód zobowiązał się zawrzeć z Bankiem umowę poręczenia na kwotę 368.000,00 zł, stanowiącej 80% kredytu (§ 1 ust. 2 umowy o udzielenie poręczenia).

Poręczenie, o którym mowa w ww. umowie o udzielenie poręczenia było poręczeniem terminowym i obowiązywało od dnia 29 grudnia 2016 r. do dnia 29 marca 2018 r. (§ 1 ust. 3 umowy o udzielenie poręczenia).

Dowód: umowa z dnia 29 grudnia 2016 r. o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) k.27-31; przesłuchanie pozwanego M. R. (1) w charakterze strony – k.140-40v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:02:57-00:11:50); przesłuchanie pozwanej M. R. (2) w charakterze strony – k.140v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:11:50-00:20:34)

W celu zabezpieczenia wykonania umowy, pozwany M. R. (1), jako beneficjent, wręczył powodowi weksel in blanco wystawiony przez siebie oraz przez pozwaną M. R. (2). W przypadku niewykonania umowy przez beneficjenta (pozwanego), powód był uprawniony do wypełnienia weksla elementami treści wymaganymi dla jego ważności zgodnie z deklaracją wekslową, stanowiącą załącznik do umowy o udzielenie poręczenia. Powód był w tej sytuacji upoważniony do wpisania w wekslu sumy wekslowej obejmującej wartość niespłaconego długu wraz ze wszystkimi kosztami, jakie powód musi ponieść w celu pełnego wyegzekwowania praw wynikających z umowy, w szczególności należnymi odsetkami, kosztami postępowania sądowego i kosztami postępowania egzekucyjnego (§ 4 ust. 1- 3 umowy o udzielenie poręczenia).

Dowód: umowa z dnia 29 grudnia 2016 r. o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) k.27-31

Pozwany M. R. (1), jako beneficjent, na mocy § 5 ust. 1 umowy o udzielenie poręczenia zobowiązał się do zwrotu kwoty wypłaconego przez powodowy Fundusz poręczenia wynikającego z umowy poręczenia, o której mowa w § 1 ust. 2 umowy o udzielenie poręczenia, wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wypłaty poręczenia, z zastrzeżeniem § 7 ust. 4 i 5 umowy o udzielenie poręczenia, które to postanowienia umowne regulowały kwestię rozwiązania umowy o udzielenie poręczenia.

Zgodnie z § 5 ust. 2 umowy o udzielenie poręczenia, w przypadku dokonania przez powoda zapłaty na rzecz Banku zobowiązania wynikającego z umowy poręczenia, o której mowa w § 1 ust. 2 umowy o udzielenie poręczenia, powód był uprawniony do dochodzenia od pozwanego kredytobiorcy jako beneficjenta, w drodze postępowania sądowego, zwrotu kwoty zapłaconej na rzecz Instytucji finansującej wraz z należnymi odsetkami od dnia wykonania przez powodowy Fundusz zobowiązania oraz wszelkich kosztów związanych z dochodzeniem tego roszczenia, w tym kosztów sądowych i egzekucyjnych.

Dowód: umowa z dnia 29 grudnia 2016 r. o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) k.27-31

Stosownie do regulacji § 7 ust. 6 umowy o udzielenie poręczenia, zobowiązanie Funduszu (powoda) z tytułu poręczenia wygasało w przypadku: a) upływu terminu ważności poręczenia, b) wykonania przez beneficjenta (pozwanego kredytobiorcę) zobowiązania stanowiącego przedmiot poręczenia, c) zwolnienia Funduszu przez Bank ze zobowiązań stanowiących przedmiot poręczenia przed upływem terminu jego ważności, d) zapłaty przez Fundusz zobowiązania wynikającego z poręczenia, e) rozwiązania umowy w trybie określonym w § 7 ust. 1, 2 i 3 umowy o udzielenie poręczenia.

Dowód: umowa z dnia 29 grudnia 2016 r. o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) k.27-31

W dniu 29 grudnia 2016 r. powodowy Fundusz oraz Piastowski Bank Spółdzielczy w J. zawarli umowę poręczenia nr (...) BS w J./ (...), w treści której powód, jako poręczyciel oświadczył, że zgodnie z art. 876 i nast. Kodeksu cywilnego udziela Bankowi poręczenia spłaty zobowiązań wynikających z tytułu umowy kredytu obrotowego nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r., zawartej przez Bank z M. R. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) M. R. (1) z siedzibą w miejscowości T., zwanym dalej kredytobiorcą, w wysokości 460.000,00 zł należności głównej, udzielonego na okres od dnia 29 grudnia 2016 r. do dnia 29 grudnia 2017 r. (§ 1 ust. 1 umowy poręczenia).

W § 1 ust. 2 przedmiotowej umowy poręczenia wskazano, że powód poręczył za dług kredytobiorcy do kwoty 368.000,00 zł należności głównej kredytobiorcy oraz, że poręczenie obowiązuje od dnia 29 grudnia 2016 r. do dnia 29 marca 2018 r.

Dowód: umowa poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...) k.32-33

W § 2 ust. 1 umowy poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...), powód jako poręczyciel oświadczył, że wykona swoje zobowiązanie wobec Banku z tytułu udzielonego wyżej poręczenia w przypadku braku spłaty kredytu przez kredytobiorcę i po spełnieniu przez Bank warunków określonych w Generalnej umowie o współpracy, zawartej pomiędzy Funduszem (powodem) a (...) Bankiem S.A.

Poręczyciel (powód) mógł uchylić się od spełnienia zobowiązania wynikającego z poręczenia w przypadku naruszenia przez Bank obowiązków określonych w umowie poręczenia oraz w Generalnej umowie o współpracy, w szczególności § 9, 10, 11 Generalnej umowy o współpracy zawartej pomiędzy Funduszem (powodem) a (...) Bankiem S.A. (§ 2 ust. 2 umowy poręczenia).

Dowód: umowa poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...) k.32-33

Stosownie do § 3 ust. 1 umowy poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...), niniejsze poręczenie poręcza dług kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu, o którym mowa w § 1 do kwoty 368.000,00 zł, co stanowi 80% kwoty kredytu, w terminie do dnia 29 marca 2018 r.

Według treści § 3 ust. 2 ww. umowy poręczenia, do niniejszego poręczenia zastosowanie znajdowały postanowienia Generalnej umowy o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r., zawartej pomiędzy Funduszem (powodem) a (...) Bankiem S.A. oraz postanowienia obowiązującego u powoda Regulaminu udzielania poręczeń.

Poręczenie wynikające z umowy nr (...)/Piastowski BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. obejmowało wyłącznie wykorzystaną i niespłaconą kwotę kredytu bez odsetek oraz innych kosztów związanych z kredytem (§ 3 ust. 3 umowy poręczenia).

Przedmiotowe poręczenie zostało przyjęte przez Piastowski Bank Spółdzielczy w J..

Dowód: umowa poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS w J./ (...) k.32-33

Pismem z dnia 19 października 2022 r. (data wpływu do powoda: 24 października 2022 r.) (...) Piastowski Bank Spółdzielczy w J. zgłosił powodowi żądanie wypłaty poręczenia udzielonego w umowie nr (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. na podstawie umowy o udzielenie poręczenia z dnia 29 grudnia 2016 r. nr (...) BS/ (...) wskazując, iż stan zobowiązania kredytobiorcy M. R. (1) na dzień żądania zapłaty wynosi: 357.006,58 zł z tytułu kapitału oraz 12.086,14 zł z tytułu odsetek. Jednocześnie, w przedmiotowym żądaniu wskazano, iż decyzją zarządu (...) J. z dniem ogłoszenia upadłości klienta, tj. 27 listopada 2019 r. zawieszone zostało naliczanie odsetek.

Zgodnie z treścią ww. żądania zapłaty, (...) Piastowski Bank Spółdzielczy w J. wezwał powoda do zapłaty kwoty 285.605,26 zł, co stanowi 80% kwoty wymagalnego kapitału umowy kredytowej.

Powodowy Fundusz oświadczył, iż spełnione zostały warunki żądania zapłaty wymienione w umowie o współpracy.

Dowód: żądanie zapłaty z dnia 19 października 2022 r. – k.34-36

Postanowieniem z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt XV GU 239/19, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ogłosił upadłość pozwanego M. R. (1) jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Postanowieniem z dnia 7 marca 2019 r., sygn. akt XV GU 649/18, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ogłosił upadłość pozwanej M. R. (2) nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Postanowieniem z dnia 24 marca 2022 r., sygn. akt XV GUp 437/19, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ustalił plan spłaty wierzycieli upadłego M. R. (1) w ten sposób, że upadły przeznaczy na zaspokojenie swoich wierzycieli łączną kwotę 400,00 zł miesięcznie, uiszczając raty miesięczne do dnia 15. każdego miesiąca przez okres 36 miesięcy, a po wykonaniu planu spłaty przez upadłego zobowiązania upadłego powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości, tj. przed dniem 7 listopada 2019 r., zostaną w pozostałej części umorzone, z wyjątkiem wierzytelności wynikających ze zobowiązań, o których mowa w art. 491 ²¹ ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe.

Postanowieniem z dnia 7 października 2022 r., sygn. akt XV GUp 87/19, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zatwierdził ostateczny plan podziału funduszy masy upadłości dla kategorii II przedłożony przez syndyka w sprawie upadłej M. R. (2).

Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. akt XV GUp 87/19, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ustalił plan spłaty wierzycieli upadłej M. R. (2) w ten sposób, że upadła przeznaczy na zaspokojenie swoich wierzycieli łączną kwotę 400,00 zł miesięcznie, uiszczając raty miesięczne do dnia 15. każdego miesiąca przez okres 36 miesięcy, a po wykonaniu planu spłaty przez upadłą zobowiązania upadłej powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości, tj. przed dniem 7 marca 2019 r., zostaną w pozostałej części umorzone.

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: obwieszczenie w (...) nr (...) ( (...)) poz. 18405 – k.54; kopia postanowienia SR w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. akt XV GUp 87/19 – k.55; kopia postanowienia SR w Bydgoszczy z dnia 7 marca 2019 r., sygn. akt XV GU 649/18 – k.56; kopia postanowienia SR w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt XV GU 239/19 – k.57; wnioski pozwanych o ogłoszenie upadłości – k.58-61; żądanie zapłaty z dnia 19 października 2022 r. – k.34-36; przesłuchanie pozwanego M. R. (1) w charakterze strony – k.140-40v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:02:57-00:11:50); przesłuchanie pozwanej M. R. (2) w charakterze strony – k.140v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:11:50-00:20:34)

Pozwani M. R. (1) i M. R. (2) nigdy nie zostali poinformowani o treści Generalnej umowy o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r., zawartej pomiędzy Funduszem (powodem) a (...) Bankiem S.A.

Dowód: przesłuchanie pozwanego M. R. (1) w charakterze strony – k.140-40v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:02:57-00:11:50); przesłuchanie pozwanej M. R. (2) w charakterze strony – k.140v. (rozprawa z dnia 27 lutego 2024 r., nagranie nr 00:11:50-00:20:34)

W dniu 19 grudnia 2022 r. powód dokonał zapłaty kwoty 285.605,26 zł na rzecz Piastowskiego Banku Spółdzielczego w J. tytułem poręczenia z umowy nr (...)/Piastowski BS w J./ (...) za zobowiązanie pozwanego M. R. (1).

Okoliczność bezsporna , a ponadto dowód: potwierdzenie przelewu – k.37

Wobec niewywiązania się przez pozwanych z obowiązków wynikających z umowy kredytu obrotowego nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. oraz realizacji poręczenia przez powoda, powód wypełnił wystawiony przez pozwanych weksel in blanco na łączną kwotę 285.605,26 zł, stanowiącą sumę zadłużenia pozwanych względem powoda, wynikającego z umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., o czym zawiadomił pozwanych w dniu 23 maja 2023 r., wzywając jednocześnie pozwanych do wykupu przedmiotowego weksla. W treści wezwania do wykupu weksla powód poinformował pozwanych również o dacie płatności weksla określonej na dzień 31 maja 2023 r. oraz o miejscu płatności weksla w T..

Dowód: wezwania z dnia 23 maja 2023 r. do wykupu weksla wraz z potwierdzeniem nadania – k.38-40; uwierzytelniony odpis weksla – k.41

Zgodnie z deklaracją wekslową z dnia 29 grudnia 2016 r., pozwani M. R. (1) i M. R. (2), złożyli do dyspozycji Funduszu (powoda) weksel własny in blanco z klauzulą „bez protestu”, upoważniając powodowy Fundusz do jego wypełnienia w każdym czasie na sumę odpowiadającą zobowiązaniu pozwanych wobec Funduszu z tytułu poręczenia kredytu udzielonego przez Piastowski Bank Spółdzielczy w kwocie 460.000,00 zł na podstawie umowy kredytu nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. Pozwani oświadczyli zarazem, iż powód ma prawo opatrzyć przedmiotowy weksel datą płatności według swojego uznania, przy jednoczesnym zawiadomieniu pozwanych listem poleconym, który winien być wysłany przynajmniej na 7 dni przed terminem płatności weksla na adres: (...) M. R. (1) z siedzibą w miejscowości (...), (...)-(...) I.. Jako miejsce płatności weksla wskazano T..

Dowód: uwierzytelniony odpis deklaracji wekslowej – k.42

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów oraz w oparciu o dowód z przesłuchania pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) w charakterze strony.

Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty zgromadzone w sprawie, albowiem ich prawdziwość nie budziła wątpliwości i nie została skutecznie zakwestionowana przez strony. Szczegółowe wyjaśnienia w tym zakresie Sąd poczynił w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

Dokumenty urzędowe po myśli art. 244 § 1 k.p.c. sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Dokumenty prywatne stanowiły dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.). Dokumenty te były jasne, kompletne i czytelne.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) złożonym w charakterze strony, albowiem były one jasne, spójne i logiczne oraz nie budziły wątpliwości w świetle całokształtu dowodów i okoliczności sprawy, jak również w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się zasadniczo do oceny, czy powodowi należy się od pozwanego zapłata kwoty dochodzonej pozwem w wysokości 285.605,26 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty tytułem zobowiązania wekslowego zaciągniętego przez pozwanych na podstawie § 4 umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., na zabezpieczenie poręczenia udzielonego przez powodowy Fundusz w kwocie 368.000,00 zł na podstawie umowy poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. zawartej z Piastowskim Bankiem Spółdzielczym w J., za dług kredytobiorcy M. R. (1) (pozwanego) wynikający z umowy o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. W związku z powyższym, przesądzeniu podlegała przede wszystkim kwestia, czy powód w sposób prawidłowy, ważny i skuteczny wypełnił weksel in blanco wystawiony przez pozwanych, w szczególności zaś, czy istnieje stosunek podstawowy stanowiący podstawę wypełnienia weksla przez powoda, wynikający z umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. oraz z umowy poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r.

Powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

W świetle całokształtu materiału dowodowego sprawy nie budzi żadnych wątpliwości fakt, iż weksel został wypełniony przez powoda i przedstawiony pozwanym do zapłaty bezpodstawnie.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (tj. Dz.U. z 2022 r., poz. 282, dalej jako: p.w.), wystawca odpowiada za przyjęcie i za zapłatę wekslu. Od odpowiedzialności za przyjęcie wystawca może się zwolnić; zastrzeżenie, którem wystawca zwalnia się od odpowiedzialności za zapłatę, uważa się za nienapisane. Przez przyjęcie trasat zobowiązuje się do zapłacenia wekslu w terminie płatności (art. 28 p.w.). Stosownie zaś do art. 104 p.w., odpowiedzialność wystawcy wekslu własnego jest taka sama, jak akceptanta wekslu trasowanego, tj. trasata.

W procesie wekslowym na powodzie spoczywa jedynie ciężar okazania oryginału weksla. Dowód nieistnienia wierzytelności, zostaje przerzucony na dłużnika, a to w związku z domniemaniem istnienia wierzytelności, które powstało na skutek wystawienia i wydania weksla (por. uzasadnienie uchwały Sądu najwyższego z dnia 7 stycznia 1967, III CZP 19/66 OSNCP 1968 Nr 5, poz. 79, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2010i\, I CSK 387/10 Legalis nr 407496). Wierzyciel, dochodząc wierzytelności wekslowej, nie musi więc wykazywać podstawy prawnej zobowiązania, może powołać się tylko na treść weksla. Gdy posiadaczem dochodzącym roszczeń z weksla jest remitent, a więc pierwszy posiadacz weksla, którego z pozwanym łączy umowa, tj. choćby ustna deklaracja wekslowa, wystawca może powoływać się bez żadnych ograniczeń na wszelkie zarzuty prawa wekslowego, w tym subiektywne, szczególnie na zarzuty wynikające ze stosunku podstawowego (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. akt I AGa 252/18, Lex nr 2637778). Ponadto, abstrakcyjny charakter zobowiązania wekslowego ulega osłabieniu w sytuacji, gdy weksel niezupełny wystawiony został w celu gwarancyjnym. Wówczas to bowiem dłużnik uzyskuje nowe uprawnienia do skorzystania z zarzutu wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem wekslowym (art. 10 prawa wekslowego) oraz do podniesienia zarzutów przeciw roszczeniu cywilnemu, które miał gwarantować weksel i spór przenosi się wówczas z płaszczyzny stosunku wekslowego na płaszczyznę stosunku prawa cywilnego (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 października 2020 r., sygn. akt I ACa 474/18, Lex nr 3112538; por. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2021 r, sygn. akt II CSKP 20/21, Lex nr 3230197). Jednocześnie, w judykaturze utrwalone jest stanowisko, zgodnie z którym zobowiązanie wekslowe osoby, która weksel wręczyła, nie powstaje w razie wypełnienia weksla niezupełnego w chwili wystawienia przez jego odbiorcę niezgodnie z otrzymanym upoważnieniem, tj. z deklaracją wekslową (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. akt I AGa 252/18, Lex nr 2637778).

Zobowiązanie z weksla jest zobowiązaniem abstrakcyjnym. Ma ono takie właściwości, iż w sytuacji, w której powód dysponuje wekslem, ciężar dowodu w zakresie nieistnienia roszczenia spoczywa na stronie pozwanej (tzw. odwrócony ciężar dowodu). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, w postępowaniu nakazowym, w jego fazie zapoczątkowanej wniesieniem zarzutów od nakazu zapłaty, dochodzi do przerzucenia ciężaru dowodu na stronę pozwaną. Podobnie, jeżeli dłużnik podnosi zarzuty przeciwko wekslowi gwarancyjnemu, w szczególności odnoszące się do stosunku podstawowego, to na nim, a nie na wierzycielu, spoczywa ciężar ich wykazania. Pozwany, twierdząc że weksel został uzupełniony niezgodnie z deklaracją wekslową, zobligowany jest okoliczności te po pierwsze powołać w formie twierdzeń i zarzutów w zarzutach od nakazu zapłaty, a po wtóre udowodnić (art. 493 § 1 k.p.c.) (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt I ACa 510/15, Lex nr 2017721; podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt IV CSK 109/10, Lex nr 898262).

Powód nie miał zatem obowiązku udowadniać istnienia wierzytelności leżącej u podstaw wystawienia weksla, ani jej wysokości. To na pozwanych spoczywał ciężar dowodu, że stosunek podstawowy (wierzytelność), którego dotyczy weksel nie istnieje, bądź że istnieje w innej (niższej) wysokości.

W ocenie Sądu, z szeregu dowodów przeprowadzonych w sprawie, w tym m.in. z dokumentów w postaci: umowy o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r., umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., umowy poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., deklaracji wekslowej, żądania zapłaty, potwierdzenia przelewu, wezwań do wykupu weksla, jak również z przesłuchania pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) w charakterze strony wynika, że poręczenie udzielone przez powoda na mocy oświadczenia złożonego wobec Piastowskiego Banku Spółdzielczego w J. (umowa poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r.) wygasło z dniem 29 marca 2018 r., co z kolei skutkowało wygaśnięciem zobowiązania wekslowego pozwanych wynikającego z § 4 ust. 1 i 2 umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., zaciągniętego na zabezpieczenie przedmiotowego poręczenia udzielonego przez powodowy Fundusz. Zarówno regulacja § 1 ust. 2 umowy poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., jak i § 1 ust. 3 umowy o udzielenie poręczenia nr (...) BS/ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r. jasno i jednoznacznie stanowi, że poręczenie niniejsze jest poręczeniem terminowym i obowiązuje od dnia 29 grudnia 2016 r. do dnia 29 marca 2018 r. Weksel zabezpieczający przedmiotowe poręczenie został natomiast wypełniony przez powoda już po wygaśnięciu poręczenia (tj. stosunku podstawowego, który był tymże wekslem zabezpieczony), gdyż po dniu 29 marca 2018 r., o czym świadczy chociażby data sporządzenia pisma pn. żądanie zapłaty (k.34-36), czy też data uiszczenia zapłaty przez powodowy Fundusz na rzecz Piastowskiego Banku Spółdzielczego w J. (k.37). Także termin płatności weksla określony na dzień 31 maja 2023 r. przypadał już po wygaśnięciu stosunku podstawowego (poręczenia).

Jednocześnie, Sąd nie podzielił stanowiska strony powodowej co do tego, że w sprawie niniejszej zastosowanie miały postanowienia Generalnej Umowy o (...) z dnia 14 grudnia 2011 r., w oparciu o które Piastowski Bank Spółdzielczy w J. zobowiązany był do podjęcia w pierwszej kolejności działań windykacyjnych z majątku pozwanego M. R. (1) oraz innych, niż poręczenie powoda zabezpieczeń, co uczynił, i wskutek czego zobowiązanie powoda do realizacji poręczenia za zobowiązania pozwanych – zdaniem powoda - nie wygasło wraz z upływem terminu ważności poręczenia. Po pierwsze, z tego względu, iż w treści § 1 ust. 16 pkt 9 umowy o kredyt obrotowy nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r. zawarto odesłanie do umowy o współpracy z dnia 28 lipca 2016 r., a nie do umowy o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r. Zgodnie z ww. postanowieniem umownym, prawne zabezpieczenie spłaty kredytu stanowi poręczenie udzielone przez (...) Sp. z o.o. w T. do kwoty 368.000,00 zł, na mocy umowy o współpracy zawartej w dniu 28 lipca 2016 r. Skoro zatem to umowa o współpracy z dnia 28 lipca 2016 r. została w umowie kredytowej wskazana jako podstawa udzielenia poręczenia, to w tej sytuacji, w ocenie Sądu brak jest podstaw do zastosowania w okolicznościach rozpoznawanej sprawy regulacji prawnych zawartych w umowie o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r. Po drugie, powód nie przedłożył do akt sprawy umowy o współpracy z dnia 28 lipca 2016 r., a jedynie umowę o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r., z której treścią pozwani nie zostali zapoznani, czy to przy zawieraniu umowy kredytowej, czy przy zawieraniu umowy o udzielenie poręczenia, czy też przy samej czynności wystawienia weksla in blanco w dniu 29 grudnia 2016 r. Pozwani nie zostali również zaznajomieni z treścią umowy o współpracy z dnia 28 lipca 2016 r. Powód nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność doręczenia pozwanym treści/warunków przedmiotowych umów, pozwani zaś podczas przesłuchania w charakterze strony na rozprawie w dniu 27 lutego 2024 r. jednoznacznie wskazali, iż nie otrzymali umowy o współpracy zawartej pomiędzy bankiem a powodem i nie zostali zapoznani z tą umową. Zeznania pozwanych Sąd ocenił jako w całości wiarygodne, albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości w świetle całokształtu dowodów i okoliczności sprawy. W rezultacie, powód nie wykazał, że pozwani znali treść umowy o współpracy łączącej powoda i bank.

Co równie istotne, stosunek prawny wynikający z umowy o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r. jest stosunkiem obowiązującym wyłącznie pomiędzy stronami tej umowy ( inter partes), tj. pomiędzy (...) Sp. z o.o. w T. (powodem) a (...)Bankiem Spółka Akcyjna z/s w P. i tym samym jego skutki prawne nie rozciągają się na osoby trzecie, w tym wypadku na pozwanych. Umowy prawa cywilnego ius faciut inter partes, a więc nie mogą kształtować stosunków prawnych między innymi, niż strony osobami. Z powyższych względów Sąd nie uwzględnił postanowień Generalnej Umowy o współpracy z dnia 14 grudnia 2011 r. przedłożonej przez powoda do akt sprawy przy dokonywaniu ustaleń faktycznych oraz przy ocenie prawnej zasadności roszczenia zgłoszonego w pozwie.

Umowa poręczenia nr (...) BS w J./ (...) (k.32-33) zawarta między powodem a Piastowskim Bankiem Spółdzielczym w J. w dniu 29 grudnia 2016 r., której treść oddaje oświadczenie powoda zawarte w § 1, miała charakter terminowy, tak samo, jak umowa o udzielenie poręczenia zawarta przez strony procesu w tym samym dniu i oznaczona numerem (...) BS/ (...) (k.27-31). Ta pierwsza była wymagana przez umowę kredytu nr J/290/B/K/16 z dnia 29 grudnia 2016 r., która wśród zabezpieczeń spłaty kredytu wymieniała poręczenie do kwoty 368.000,00 zł. Treść obu umów (poręczenia i o udzielenie poręczenia) w kwestii terminu ich obowiązywania była w zasadzie identyczna. Obie umowy, pierwsza w § 1 ust. 2, druga w § 1 ust. 3 stanowiły: „poręczenie obowiązuje od dnia 29.12.2016 r. do dnia 29.03.2018 r.”. Dodatkowo, w umowie o udzielenie poręczenia wprost zaznaczono, że „poręczenie niniejsze jest poręczeniem terminowym”. W świetle ww. umów jest jasne, że został ustanowiony termin końcowy (art. 116 § 2 k.c.). Poręczenie terminowe oznacza, że po upływie terminu zobowiązanie wygasa. Strony w § 7 ust. 6 pkt a) umowy o udzielenie poręczenia ten sam skutek określiły wyrażeniem „termin ważności poręczenia”.

W związku z powyższym, Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że zobowiązanie powoda z tytułu umowy poręczenia oraz zobowiązanie pozwanych z tytułu umowy o udzielenie poręczenia wygasło z dniem 29 marca 2018 r. W umowie o udzielenie poręczenia zabezpieczeniem wierzytelności powoda z tytułu udzielonego poręczenia za spłatę przez pozwanego M. R. (1) kredytu na rzecz Banku było wystawienie przez pozwanych M. R. (1) i M. R. (2) weksla in blanco z deklaracją wekslową (§ 4 ust. 1 – 3 umowy o udzielenie poręczenia).

Wystawca weksla in blanco może przeciwstawić zarzuty oparte na jego stosunkach osobistych z wierzycielem (remitentem). Jeżeli weksel zabezpieczał wierzytelność powoda z tytułu udzielonego poręczenia, to wygaśnięcie zobowiązania powoda jako poręczyciela wobec Banku i tym samym zobowiązania z umowy o udzielenie poręczenia, uprawnia wniosek o upadku zabezpieczenia, a tym samym o wyłączeniu odpowiedzialności dłużników wekslowych (tak m.in. Sąd Okręgowy w Toruniu w wyroku z dnia 7 maja 2021 r., sygn. akt VI GC 237/20).

W konsekwencji, wobec wygaśnięcia poręczenia terminowego udzielonego przez powodowy Fundusz na mocy umowy poręczenia nr (...) BS w J./ (...) z dnia 29 grudnia 2016 r., a tym samym, wobec wygaśnięcia zobowiązania wekslowego pozwanych zabezpieczającego przedmiotowe poręczenie, powód wypełnił weksel w sposób bezpodstawny, niezgodny z deklaracją wekslową, tj. pomimo wygaśnięcia stosunku podstawowego (poręczenia) stanowiącego podstawę wystawienia weksla, o którym mowa w deklaracji wekslowej, co skutkowało oddaleniem powództwa jako bezzasadnego.

Na marginesie powyższych rozważań zaznaczyć należy, że ogłoszenie upadłości w stosunku do pozwanych jako osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz ustalenie planu spłaty wierzycieli ma jedynie ten skutek, iż w okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli niedopuszczalne jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałych przed ustaleniem planu spłaty wierzycieli, z wyjątkiem wierzytelności wynikających z zobowiązań, o których mowa w art. 491 ²¹ ust. 2. (art. 491 ¹⁵ ust. 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, tj. Dz.U. z 2022 r., poz. 1520, dalej jako: „p.u.”). Ponadto, stosownie do art. 491 ²¹ ust. 3 p.u., po wydaniu postanowienia o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonanych w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli niedopuszczalne jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałej przed dniem ustalenia planu spłaty wierzycieli z wyjątkiem wierzytelności wynikających z zobowiązań, o których mowa w ust. 2 art. 491 ²¹ p.u.

Z przedstawionych względów, Sąd na podstawie art. art. 6 k.c . a contrario w zw. z art. 9 p.w., art. 104 p.w. i art. 786 § 1 k.c. oraz na podstawie art. 493 § 4 zdanie drugie k.p.c. uchylił w całości zaskarżony nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 21 sierpnia 2023 r., sygn. akt VI GNc 372/23 i oddalił powództwo (pkt 1. formuły sentencji wyroku).

Na mocy art. 98 § 1 i 3 k.p.c. kosztami postępowania obciążono powoda jako stronę przegrywającą proces w całości (pkt 2. formuły sentencji wyroku).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Toruniu kwotę 10.713,00 zł tytułem opłaty sądowej od zarzutów, od uiszczenia której pozwani byli zwolnieni (pkt 3. formuły sentencji wyroku).

Sędzia SO Stella Czołgowska