Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 266/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Iławie z 17 kwietnia 2024r. w spr. II K 877/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,2

A. D.

karalność oskarżonego

pobyt oskarżonego w Schronisku (...) w M. w dniu 10.01.2023r.

Czyn z art. 288§1 kk

Informacja z KRK,

Informacja z (...)

k.168-170,

k.183 (oryg. K. 189)

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

Informacja z KRK,

Informacja z (...)

Informacje zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, ich treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowody ten zasługują na wiarygodność: w zakresie dot. karalności oskarżonego i w zakresie dot. pobytu oskarżonego w dniu 10.01.2023r. w Schronisku (...) w M..

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1,2

obrazy art. 7 kpk i błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego zaskarżyła wyrok w całości, zarzucając, że zapadł z obrazą art. 7 kpk , co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych i bezpodstawnego uznania oskarżonego za winnego zarzucanych mu dwóch czynów. Wskazała na brak monitoringu na miejscu zdarzenia, zmianę wyjaśnień złożonych na rozprawie przez oskarżonego w stosunku do wyjaśnień z dochodzenia, oparcie się na relacji pokrzywdzonego nie będącego naocznym świadkiem zdarzeń czy zeznaniach policjantów. Przede wszystkim zaś podkreśliła pobyt oskarżonego w Schronisku (...) w M. (i to, że sąd I instancji nie nadał temu dokumentowi odpowiedniej wagi), a także, iż z rejestru wyjść z tego schroniska nie wynika aby oskarżony opuszczał schronisko w datach wymienionych w a/o.

Odnosząc się do tych zarzutów, należało przyjąć, że podlegają one tylko częściowemu uwzględnieniu. A. D. został bowiem oskarżony o dwa czyny z art. 288§1 kk tj. 1- z 10 stycznia 2023r. i 2- z 30 czerwca do 1 lipca 2023r. Zaś z dokumentacji z (...), po dopuszczeniu w toku rozprawy apelacyjnej dodatkowej informacji od tego podmiotu, wynika, że jedynie w czasie popełnienia pierwszego zarzucanego mu czynu tj. 10 stycznia 2023r. oskarżony przebywał w Schronisku w M. (podano w tych dokumentach iż oskarżony przebywał w schronisku od 13.07.2022r. do 6.02.2023r. , a potem od 6.12.2023r.), gdy z rejestrów wyjść nie wynikało aby oskarżony opuszczał w dniu 10 stycznia 2023r. teren schroniska, zaś prawdopodobieństwo jego wyjścia z placówki bez informowania o tym oceniono jako niskie. Nie bez znaczenia jest i to, że M. nie leży blisko I. (gdzie miało zostać popełnione przestępstwo z pkt. 1 a/o), ale jest oddalony od tej miejscowości o 34 km, a więc oskarżony w dniu 10 stycznia 2023r. nie mógłby na chwilę opuścić schroniska, popełnić czyn z pkt. 1 a/o i powrócić do schroniska tak, że nikt nie zauważył, iż je opuścił. Dlatego nie można było uwzględnić jako stanowiących wiarygodną podstawę do przypisania oskarżonemu czynu z pkt. 1 a/o jego wyjaśnień z dochodzenia, iż zimą, będąc bezdomnym, mieszkał w pustostanie przy ul. (...) w I. (co według oskarżyciela miałoby dotyczyć daty 10 stycznia 2023r.), skoro w dniu 10 stycznia 2023r. oskarżony mieszkał w M., a schronisko faktycznie opuścił jeszcze zimą, ale dopiero w dniu 6. 02.2023r., a więc po dacie czynu z pkt. 1 a/o. Skoro więc dokumentacja z (...) podważyła to aby oskarżony mógł być w dniu 10 stycznia 2023r. w miejscu zdarzenia z pkt. 1 a/o, aby wyjaśnienia oskarżonego z dochodzenia o pobycie zimą w pustostanie na ul. (...) w I. odnosiły się do daty czynu z pkt. 1 a/o, gdy poza wyjaśnieniami oskarżonego z dochodzenia (które oskarżony odwołał na rozprawie, przy czy akcentował w nich że nie mógł popełnić czynu z 10 stycznia 2023r. gdyż przebywał wówczas w M.) nie było innych dowodów na popełnienie przez niego czynu z pkt. 1 a/o (brak monitoringu, naocznych świadków zniszczenia pojazdu), to w ocenie sądu odwoławczego zebrany materiał dowodowy dot. tego czynu, oceniony przez pryzmat kwantyfikatorów z art. 7 kpk, nie dawał podstaw do dokonania ustalenia, iż to na pewno oskarżony popełnił czyn z 10 stycznia 2023r.

Natomiast odmiennie należało ocenić materiał dowodowy dot. czynu z pkt. 2 a/o. Bowiem należy przypomnieć, że sprawa zniszczeń w samochodzie pokrzywdzonego A. Z. została zainicjowana zawiadomieniem pokrzywdzonego dopiero z dnia 02.07.2023r., w którym pokrzywdzony opisał ujawnienie w dniu 01 lipca 2023r. zarysowań karoserii jego pojazdu T. (...), gdy do akt dołączono protokół oględzin pojazdu i dokumentację fotograficzną dot. zniszczenia odnoszącego się do czynu z pkt. 2 a/o. Po czym w aktach znalazła się notatka urzędowa z 06.07.2023r. w której zapisano, że sprawcą uszkodzenia pojazdu jest oskarżony, co dotyczy zdarzenia i z 30.06/01.07.2023r. i zdarzenia z 10.01.2023r, gdy dodatkowo dosłuchany w dniu 06.07.2023r. pokrzywdzony podał, że zarysowano jego pojazd w podobny sposób także w dniu 10 stycznia 2023r., a przesłuchany też w dniu 06.07.2023r. oskarżony przyznał się do obu zarzucanych mu zniszczeń samochodu pokrzywdzonego, po czym złożył krótkie wyjaśnienia w których podał, że mieszkając na pustostanie na ul. (...) „w zimę i jakoś niedawno”, gdy wkurzył go samochód stojący na chodniku, to go „chyba kluczem” przerysował po całej długości. Przy czym z takich krótkich wyjaśnień nie wynikały żadne bliższe okoliczności porysowania samochodu, gdy oskarżony nie podał nawet marki czy koloru karoserii pojazdu, stąd nie wiadomo było czy opisywał dwukrotne porysowanie, w tym zimą 2023r., akurat tego samego pojazdu tj. T. (...) pokrzywdzonego A. Z.. Natomiast mając na uwadze to, że oskarżony złożył wyjaśnienia w dochodzeniu tuż po tym jak doszło do zarysowania pojazdu pokrzywdzonego z 30.06/ na 01.07.2023r., a nadto faktycznie latem 2023r. będąc bezdomnym nie mieszkał już w schronisku, to zaistniały podstawy ku temu aby jego wyjaśnienia uznać za potwierdzające czyn do którego doszło parę dni wcześniej przed złożeniem wyjaśnień tj. czyn z pkt. 2 a/o. Tym bardziej, że oskarżony podał, że zarysował pojazd na całej długości, co znalazło potwierdzenie – poza zeznaniami pokrzywdzonego – także w protokole oględzin i dokumentacji fotograficznej z 02.07.2023r., a gdyby to nie on zarysował pojazd w taki sposób, to nie miałby wiedzy co do tej okoliczności (gdy w treści zarzutów mu przedstawionych była mowa tylko o porysowaniu powłoki lakierniczej prawej strony pojazdu bez wskazania na jakiej długości zarysowanie nastąpiło). Stąd w świetle takich dowodów, to odwołanie przez oskarżonego na rozprawie wcześniejszych wyjaśnień z dochodzenia, w zakresie czynu z pkt. 2 a/o, nie mogło zostać uwzględnione. Tym bardziej, że składając wyjaśnienia na rozprawie oskarżony skupił się na tym że nie mógł dokonać czynu z 10 stycznia 2023r., bo przebywał wówczas w ośrodku w M., gdy co do czynu z pkt. 2 a/o to zasłaniał się brakiem pamięci dot. pobytu na ulicy (...) czy zaprzeczeniem aby składał takie wyjaśnienia, co do okoliczności czynów, jak w dochodzeniu, nie potrafił zaś podać- tak jak to wykazywał co do czynu z 10 stycznia 2023r- że był w czasie czynu z pkt. 2 a/o w innym miejscu i że nie mógł go dokonać. Stąd nie można było zgodzić się z obrońcą, że nieprawidłowo, niezgodnie z treścią art. 7 kpk oceniono materiał dowodowy i dopuszczono się błędu w ustaleniach faktycznych co do sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z pkt. 2 a/o, w odróżnieniu od tożsamych zarzutów dot. czynu z pkt. 1 a/o, gdy wobec informacji z (...) o pobycie oskarżonego w dniu 10 stycznia 2023r. w schronisku i braku w wyjaśnieniach oskarżonego z dochodzenia bliższych danych dot. samochodu który miał zarysować „zimą”, to należało uznać, że zebrany materiał dowodowy- nawet gdy policjanci przesłuchujący oskarżonego potwierdzili okoliczność złożenia przez niego takich wyjaśnień jak w protokole z dochodzenia- nie stanowił wystarczającej podstawy do skazania oskarżonego za czyn z pkt. 1 a/o, gdyż jego wina w zakresie tego czynu -nie została wystarczająco wykazana nie budzącymi wątpliwości wiarygodnymi dowodami.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, po uzyskaniu informacji z (...), a w konsekwencji wniosek końcowy co do braku możliwości popełnienia przez oskarżonego czynu z pkt. 1 a/o zasługiwały na uwzględnienie i stanowiły podstawę do częściowego uwzględnienia wniosku poprzez zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od czynu z pkt. 1.

Natomiast zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy co do braku możliwości popełnienia przez oskarżonego czynu z pkt. 2 a/o i uniewinnienia go od tego czynu, nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zakresie w jakim nie podlegał zmianie.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy co do braku możliwości popełnienia przez oskarżonego czynu z pkt. 2 a/o nie zasługiwały na uwzględnienie, a nadto nie było podstaw do wzruszenia wyroku co do rozstrzygnięć z pkt. III i IV.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmieniono zaskarżony wyrok:

a) w pkt. I w ten sposób, że oskarżonego uznano za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 kwalifikowanego z art. 288§1 kk i za to na podstawie art. 288§1 kk skazano go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz uniewinniono oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 1,

b) w pkt. II w ten sposób, że kwotę nawiązki orzeczonej na rzecz A. Z. (1) obniżono do 1.000 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, po uzyskaniu informacji z (...), a w konsekwencji wniosek końcowy co do braku możliwości popełnienia przez oskarżonego czynu z pkt. 1 a/o zasługiwał na uwzględnienie, co skutkowało zmianą wyroku i uniewinnieniem oskarżonego od czynu z pkt. 1 .

Ponadto przy uznaniu oskarżonego za winnego tylko czynu z pkt. 2, to w konsekwencji tego wymierzono mu za ten czyn karę jednostkową 3 miesięcy pozbawienia wolności (czyli obniżoną w stosunku do kary z pkt. I zaskarżonego wyroku gdy uniewinniono oskarżonego od czynu z pkt. 1 a/o., ale mieszczącą się w granicach sankcji z art. 288§1 kk), a nadto obniżono kwotę orzeczoną w pkt. II na rzecz pokrzywdzonego do 1.000zł, czyli związaną z naprawieniem szkody tylko dot. przypisanego oskarżonemu czynu z pkt. 2.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. III, IV

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego co do braku możliwości popełnienia przez oskarżonego czynu z pkt. 2 a/o nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od ½ kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na jego trudną sytuację materialno-rodzinną (art. 624§1kpk w zw. z art. 636§1 kpk). Natomiast wobec uniewinnienia oskarżonego od czynu zarzucanego mu w pkt. 1, to kosztami procesu związanymi z uniewinnieniem od tego czynu obciążono Skarb Państwa (art. 632 pkt. 2 kpk w zw. z art. 630 kpk).

Ponieważ oskarżonego w postępowaniu odwoławczym reprezentował obrońca ustanowiony z urzędu, to należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii tego obrońcy kwotę 840zł + podatek VAT (art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze, §4 ust.1i3, §17ust.2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14.05.2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu).

7.  PODPIS