Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 407/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 25 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 844/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażąca niewspółmierności wymierzonej kary i środka karnego, przejawiającą się w orzeczeniu wobec oskarżonego kary grzywny w ilości 150 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki w kwocie 20 złotych, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat, świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, a tym samym niezastosowaniu warunkowego umorzenia postępowania określonego w art. 66 k.k. podczas gdy z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne, oskarżony nie był uprzednio karany, a jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, zatem zostały spełnione wszystkie przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W przedmiotowej sprawie wina i sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów zabronionych nie była kwestionowana przez strony postępowania. Apelacja wywiedziona na korzyść oskarżonego przez reprezentującego go obrońcę odnosiła się jedynie do orzeczonej kary i środków karnych ze wskazaniem na ich rażąco surowy wymiar, z zaznaczeniem, że w przekonaniu obrońcy sprawiedliwy byłby wyrok warunkowo umarzający postępowanie.

Zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym w doktrynie i orzecznictwie rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 października
2021 r., sygn. akt II AKa 251/20, LEX nr 3283603). Nie każda nietrafność orzeczenia o karze, ale tylko jej rażąca niewspółmierność uzasadnia zmianę orzeczenia o karze (art. 438 pkt 4 k.p.k.). Niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy ( por. m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2021 r., II DOW 15/21, LEX nr 3261440).

Kary jednostkowe jak i kara łączna grzywny wymierzone oskarżonemu A. B. za przypisane mu przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 178a § 1 k.k. orzeczone zostały
z zachowaniem ustawowych dyrektyw co wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku. Wydając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, Sąd Rejonowy uwzględnił stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów, słusznie konstatując, że drugi z wyżej wymienionych czynów cechował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Trafnie Sąd I instancji uwzględnił bowiem, że w inkryminowanym czasie oskarżony prowadził pojazd w centrum miasta będąc bezpośrednio po zażyciu środka odurzającego. Chociaż istotnie oskarżony w toku postępowania okazał skruchę, to jednak w czasie zdarzenia wykazał się nieodpowiedzialnością decydując się na prowadzenie samochodu tuż po wypaleniu marihuany. Powyższe okoliczności wskazują, że oskarżony spowodował poważne zagrożenie w ruchu drogowym. Nie można również tracić z pola widzenia okoliczności, że oskarżony swoim zachowaniem naruszył dwa różne dobra prawnie chronione, bowiem w chwili zatrzymania ujawniono przy nim środki odurzające. Podwyższa to w sposób istotny stopień zawinienia oskarżonego. Zaaprobować należy zatem ustalenia Sądu Rejonowego w zakresie stopnia winy i społecznej szkodliwości. Wyklucza to zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania, dla której niezbędnym wszak jest aby wina i społeczna szkodliwość czynu nie były znaczne.

Zaznaczyć również należy, że kara łączna grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda nie może zostać uznana za rażąco surową. Oba czyny przypisane oskarżonego zagrożone są jedynie karami pozbawienia wolności. Sąd dostrzegając jednak uprzednią niekaralność oskarżonego jak również jego skruchę zasadnie zastosował art. 37a § 1 k.k. pozwalający na wymierzenie kar o charakterze wolnościowym. Zaaprobować należy wymiar kary łącznej, bowiem odpowiada on w pełni dyrektywom wymiaru kar i uwzględnia prawidłowo stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu. Zastosowano zasadę asperacji zbliżoną do zasady absorbcji zatem nie można uznać, że rozwiązanie takie jest rażąco surowe.

Stwierdzając słuszność w zakresie orzeczenia wobec oskarżonego kary grzywny zauważyć należy że w związku ze skazaniem zaistniała obligatoryjność orzeczenia środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres co najmniej 3 lat jak również świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie przez Sąd Rejonowy minimalnego wymiaru środków karnych wyklucza możliwość uznania że są niewspółmiernie surowe.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez warunkowe umorzenia postępowania karnego na okres 1 roku próby

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut apelacji uznać należało za nietrafny. Sąd Okręgowy nie dostrzegł, aby orzeczona w niniejszej sprawie kara łączna grzywny była rażąco surowa, podzielając jednocześnie ustalenia Sądu I instancji w zakresie znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 178a § 1 k.k. przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym i znacznego stopnia zawinienia co do obydwu czynów. W tej sytuacji brak było podstaw do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, o którym mowa w art. 66 § 1 k.k. bowiem wśród przesłanek ustawodawca wskazał konieczność uznania, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, co nie miało miejsca w rozpoznawanej sprawie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy utrzymał w mocy w całości zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. B..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutu podniesionego w apelacji obrońcy oskarżonego aprobując ustalenia i oceny Sądu I instancji leżące u podstaw wydanego orzeczenia. Nie było również podstaw do ingerowania w jego treść z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Bezwzględna przyczyna odwoławcza

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Zasada ne peius

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Odwoławczy na postawie art. 636§1 k.p.k. zasądził od oskarżonego A. B. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 320 zł, na które złożyła się opłata określona na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych w kwocie 300 zł oraz ryczałt za doręczenie wezwań innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20 zł, który z kolei wynikał z treści §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rażąco surowy wymiar kary i środków karnych

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana