Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

Protokolant sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2024 r. w Warszawie

sprawy D. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o kapitał początkowy

na skutek odwołania D. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 17 listopada 2022 r. znak: (...) (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 17 listopada 2022 r. znak: (...) (...) w ten sposób, że ustala wartość kapitału początkowego odwołującego D. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 133.523,83 zł oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego na 178,45%,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego D. G. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Renata Gąsior

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2022 r. D. G. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 17 listopada 2022 r. znak: (...) (...) w zakresie w jakim organ rentowy w decyzji tej nie uwzględnił zarobków ubezpieczonego z okresu zatrudnienia od 2 kwietnia 1986 r. do 30 czerwca 1991 r. oraz od 1 października 1993 r. do 14 sierpnia 1996 r. i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyjęcie do podstawy wymiaru kapitału początkowego faktycznych dochodów z tych lat. Na okoliczność osiąganych z tego tytułu dochodów ubezpieczony dołączył dokumenty takie jak świadectwa pracy, PIT-11 oraz zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (odwołanie, k. 3-7 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odmówił odwołującemu ponownego ustalenia kapitału początkowego, z uwagi na niezałączenie żadnych dodatkowych dokumentów, które mogłyby powodować zmianę wartości kapitału. Ubezpieczony ma ustalony kapitał początkowy, do którego obliczenia przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 01.01.1989 r. do 31.12.1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 69,00%. Na potwierdzenie faktu zatrudnienia i osiąganych wynagrodzeń w okresie od 2.04.1986 r. do 30.06.1991 r. w Przedsiębiorstwie (...) ubezpieczony przedłożył w 2006 r. dokumenty świadectwa pracy, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez (...)/ (...) Sp. i o.o. Ponieważ za ten okres zatrudnienia druk Rp-7 wystawił przechowawca dokumentów, który nie ma do tego prawa, organ rentowy przyjął kwoty minimalnych wynagrodzeń pracowników, zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. Natomiast z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwo (...) (...) w P. odwołujący załączył świadectwo pracy i zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z podwójnym podpisem pełnomocnika J. W. tj. zarówno jako kierownik komórki finansowej i jako pracodawca-płatnik składek. Z uwagi na brak na druku Rp-7 drugiego podpisu i imiennej pieczątki innej osoby niż J. W. i brak oświadczenia J. W., że jest jedyną osobą upoważnioną do podpisywania wskazanego dokumentu, organ rentowy przyjął kwoty minimalnych wynagrodzeń pracowników, zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. Natomiast dochód wykazany w PIT-11 za lata 1994-1996 r. nie może być przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego, ponieważ informacje o dochodach PIT nie są dla organu rentowego dokumentem potwierdzającym wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek (odpowiedź na odwołanie, k. 27-28 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. G. urodzony (...) w okresie od 2 kwietnia 1986 r. do 30 czerwca 1991 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w W. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy, początkowo na okres próbny od 2 kwietnia 1986 r. do 15 kwietnia 1986 r., a następnie na czas nieokreślony (umowa pracę z 2 kwietnia 1986 r. i z 16 kwietnia 1986 r., świadectwo pracy z 4 czerwca 1991 r. – a/o).

Z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. osiągnął następujące zarobki:

- w 1986 r. łącznie 461.631,00 zł,

- w 1987 r. łącznie 939.671,00 zł,

- w 1988 r. łącznie 1.499.919,00 zł,

- w 1989 r. łącznie 5.063.049,00 zł,

- w 1990 r. łącznie 18.785.951,00 zł,

- w 1991 r. łącznie 13.883.800,00 zł

(zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 2 września 2003 r. – nienumerowane karty a.r., karty wynagrodzeń za lata 1986-1991 – a/o).

W okresie od 1 października 1993 r. do 14 sierpnia 1996 r. D. G. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) P. w pełnym wymiarze czasu na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy. Jego wynagrodzenie wynosiło w 1993 r. - 16.375.000 zł, w 1994 r. - 84.570.700 zł, w 1995 r. - 11.750,29 zł, w 1996 r. - 8.777,72 zł. Zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 30 września 2003 r. zostało wystawione i podpisane przez J. W. – pełnomocnika. J. W. był właścicielem i prezesem zarządu Przedsiębiorstwa (...) P. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 30 września 2003 r., karta wynagrodzeń z 1993 r. – nienumerowane karty a.r., PIT-11 wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) P. za lata 1994, 1995, 1996, k. 2123v. a.s., zeznania świadka I. P., k. 450 a.s.).

Decyzją z dnia 29 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie ustalił kapitał początkowy D. G. ustalając jego wysokość na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 71.467,55 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresów: od 25 października 1983 r. do 25 października 1983 r. gdyż nie jest to okres składkowy lub nieskładkowy, od 1 grudnia 1984 r. do 2 grudnia 1984 r. od 1 grudnia 1985 r. do 3 grudnia 1986 r. gdyż nie jest to okres składkowy lub nieskładkowy. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto zarobki z 10 lat 1989 – 1998 r. oraz zarobki w wysokości: za 1989 r. – 287.100 zł, za 1990 r. – 2.648.000 zł, za 1991 r. – 21.323.915 zł, za 1992 r. – 66.943.000 zł, za 1993 r. – 59.947.900 zł, za 1994 r. – 25.800.000 zł, za 1995 r. – 3.420 zł, za 1996 r. – 4.905,81 zł, za 1997 r. – 7.181,68 zł, za 1998 r. – 8.540,62 zł. W załączniku do decyzji organ rentowy wskazał, że sprawa będzie przedmiotem ponownego rozpatrzenia po dostarczeniu druku Rp-7 z Okręgowego Zakładu (...) w W. za okres od 30 grudnia 1985 r. do 31 marca 1986 r., list płac lub legitymacji ubezpieczeniowej za okres zatrudnienia od 2 kwietnia 1986 r. do 30 czerwca 1991 r., ponieważ firma (...) Sp. z o.o. nie ma prawa do wystawienia druku Rp-7, korekty druku Rp-7 za okres od 1 października 1993 r. o 14 sierpnia 1996 r. z Przedsiębiorstwie (...) P., ponieważ przedłożony druk nie spełnia warunków formalnych. Za powyższe okresu organ rentowy przyjął do podstawy wymiaru kapitału początkowego wynagrodzenie minimalne zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS (decyzja ZUS z 29 stycznia 2013 r. wraz z załącznikami, k. 45-48 a.r.).

W dniu 27 stycznia 2015 r. D. G. złożył w ZUS oświadczenie, że druk Rp-7 za okres od 1 października 1993 r. o 14 sierpnia 1996 r. z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) P. został wydany po zamknięciu firmy i podpisany na tym zaświadczeniu J. W. był osobą uprawnioną do jego wystawienia (oświadczenie D. G. z 27 stycznia 2015 r. - nienumerowane karty a.r.).

Decyzją z dnia 6 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odmówił ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ przedłożone dokumenty nie powodują zmiany wartości kapitału początkowego (decyzja ZUS z 6 lutego 2015 r. - nienumerowane karty a.r.).

W dniu 20 października 2022 r. D. G. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ponowne ustalenie wartości kapitału początkowego (wniosek z 20 października 2022 r. - nienumerowane karty a.r.).

Po rozpatrzeniu wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał w dniu 17 listopada 2022 r. decyzję znak: (...) (...), odmówił ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ nie zostały przedłożone dokumenty mające wpływ na zmianę wartości kapitału początkowego (decyzja ZUS z 17 listopada 2022 r. - nienumerowane karty a.r.).

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji organu rentowego, tym samym inicjując niniejsze postępowanie (odwołanie, k. 3-7 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w aktach sprawy, w tym aktach rentowych, akt osobowych dostarczonych przez następcę prawnego Przedsiębiorstwie (...) w W. - (...) Sp. z o.o. oraz na podstawie zeznań świadka I. P..

Zeznania świadka I. P. zostały przez Sąd ocenione jako wiarygodne, ponieważ były spójne i logiczne. Sąd oparł się na tych zeznaniach w zakresie jakim potwierdziły, że D. G. był zatrudniony zarówno w Przedsiębiorstwie (...) w W., jak i w Przedsiębiorstwie (...) P. oraz potwierdził, że J. W. był właścicielem i prezesem zarządu Przedsiębiorstwa (...) P.. Zeznania były w tym zakresie zgodne z tym co wynikało z dowodów w postaci dokumentów takich jak zaświadczenie Rp-7 wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) P. i podpisane przez J. W..

Wiarygodność dokumentów zawartych w niniejszej sprawie stanowiła spór pomiędzy stronami. Wbrew twierdzeniom organu rentowego Sąd uznał, że zarobki ubezpieczonego za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. i Przedsiębiorstwie (...) P. ujawnione w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7, zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności.

W toku postępowania do akt sprawy zostały złoże oryginalne akta osobowe ubezpieczonego z Przedsiębiorstwa (...) w W., które zawierały m.in. umowy o pracę, zaszeregowania, a przede wszystkim karty wynagrodzeń za cały okres pracy, które były zgodne z tym co wynikało z dokumentu Rp-7 z 2 września 2003 r., a więc należało przyjąć takie kwoty wynagrodzeń za poszczególne lata jakie wynikały z tych dokumentów.

Jeżeli chodzi o wynagrodzenie uzyskane przez ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) P. organ rentowy niezasadnie wskazywał, że zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu podpisane imiennie przez pełnomocnika J. W. nie może stanowić środka dowodowego w postępowaniu o ustalenie kapitału początkowego. Z pozostałych dokumentów takich jak PIT-11 za lata 1994-1996 oraz karta wynagrodzenia za 1993 r. na których Sąd się oparł wynika bowiem, że ubezpieczony otrzymywał takie zarobki jakie zostały potwierdzone w dokumencie Rp-7 wystawionym przez Przedsiębiorstwo (...) P. i podpisanym przez J. W., ponadto świadek potwierdził, że J. W. był właścicielem i prezesem zarządu Przedsiębiorstwa (...) P..

Wobec powyższego Sąd uznał za zasadne posłużenie się dokumentem w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 2 września 2003 r. i z 30 września 2003 r. w spornym okresie, celem ustalenia wysokości kapitału początkowego D. G.. Sąd oparł się na ww. zaświadczeniach i uznał wykazane w nich zarobki za wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie D. G. było zasadne.

Z uwagi na przedmiot sporu, tytułem wstępu podkreślania wymaga, że zgodnie z przepisami art. 174-175 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r., poz. 1251) - kapitał początkowy ma być odtworzeniem kwoty składek na ubezpieczenie społeczne, opłaconych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury zostały określone w art. 15 ustawy, a wysokość kapitału początkowego, zależy od udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, podstawy wymiaru świadczenia, współczynnika określonego przez proporcję wieku ubezpieczonego i ustawowo określonego wieku emerytalnego oraz stażu. Natomiast do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia uwzględnia się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o emeryturę lub z dowolnych 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku. W przypadku nieudowodnienia okresów składkowych i nieskładkowych, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Dokumentem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia jest zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawione przez pracodawcę lub prawnego następcę pracodawcy na druku ZUS RP-7, ale również legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca odpowiednie wpisy o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia dokonane przez pracodawcę lub następcę prawnego. Ustalenie kapitału początkowego następuje poprzez obliczenie hipotetycznej emerytury, jaką ubezpieczony otrzymałby w dniu 1 stycznia 1999 r., tj. w dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a następnie pomnożenie tej kwoty przez średnie dalsze trwanie życia osób ustalone na dzień 1 stycznia 1999 r.

Zgodnie z art. 175 ust. 1 ustawy, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w tej ustawie, co w szczególności dotyczy katalogu środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu ubezpieczonego, jak i wysokości przychodów.

W dacie wydania przez organ rentowy spornej decyzji możliwość dowodzenia była ograniczona rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) zwanego dalej ,,rozporządzeniem”, które zmieniło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r., Nr 10, poz. 49 ze zm.). Zgodnie z obowiązującym § 22 ust 1 i ust. 2 rozporządzenia, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: legitymacja ubezpieczeniowa; legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Zważyć przy tym należy, że w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych w sprawach o świadczenia emerytalno-rentowe prowadzenie dowodu z zeznań świadków lub z przesłuchania stron nie podlega żadnym ograniczeniom. Według art. 473 § 1 k.p.c. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron. Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 k.p.c., sprawia, że każdy istotny fakt (np. taki, którego ustalenie jest niezbędne do przyznania ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury), może być dowodzony wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007 r. I UK 111/07). Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być wprawdzie udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, jednakże zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (zob. wyroki Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1998 r. II UKN 440/97 i z 4 lipca 2007 r. I UK 36/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30 października 2013 r., III AUa 269/13).

W niniejszej sprawie D. G. domagał się uwzględnienia przy obliczeniu jego emerytury wynagrodzenia uzyskanego w związku z zatrudnieniem w Przedsiębiorstwie (...) w W. w okresie od 2 kwietnia 1986 r. do 30 czerwca 1991 r. oraz w Przedsiębiorstwie (...) P. za okres od 1 października 1993 r. do 14 sierpnia 1996 r. Zgodnie z powyższymi przepisami należało przeanalizować sporną wysokość zarobków osiąganą przez odwołującego w latach 1986 r. – 1991 r. oraz 1993 r. – 1996 r.

Rozpoznając sprawę, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska organu rentowego co do niemożności uwzględnienia informacji wynikających ze spornych druków Rp-7. Jeżeli chodzi o druk Rp-7 wystawiony przez następcę prawnego Przedsiębiorstwie (...) w W., to zarobki wynikające z tego zaświadczenia potwierdzone zostały angażami i kartami wynagrodzeń znajdującymi się w oryginałach akt osobowych ubezpieczonego i w tym zakresie nie było już żadnych wątpliwości co faktycznej wysokości wynagrodzeń osiąganych w spornym okresie przez ubezpieczonego. Natomiast jeżeli chodzi o druk Rp-7 wystawiony przez drugiego z pracodawców Przedsiębiorstwie (...) P., organ rentowy wskazywał, że nie jest możliwie uwzględnienie wynagrodzeń ubezpieczonego z niego wynikających z uwagi na brak na druku Rp-7 drugiego podpisu i imiennej pieczątki innej osoby niż J. W. i brak oświadczenia J. W., że jest jedyną osobą upoważnioną do podpisywania wskazanego dokumentu. W tym zakresie w ocenie Sądu przyjęte przez organ rentowy stanowisko i zakwestionowanie tego dokumentu było niezasadne i zdecydowanie zbyt formalistyczne. Analizując treść spornego zaświadczenia z 30 września 2003 r. Sąd zważył, że dokument ten zawiera podpisy ówczesnego prezesa J. W. ponieważ w tym okresie, to J. W. pełnił funkcję prezesa i nie było w spółce innej osoby, uprawnionej do składania tego rodzaju podpisów, co potwierdził świadek I. P.. Niewątpliwie prezes zarządu był osobą uprawnioną z ramienia pracodawcy do złożenia tego typu podpisów. Stąd też w ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw, aby powyższy dokument dyskwalifikować jako środek dowodowy, także z uwagi na okoliczność, że zarobki wykazane w tym zaświadczeniu są tożsame z tym co wynika z pozostałych dokumentów tj. karty wynagrodzeń za 1993 r. oraz PIT-11 za lata 1994-1996 również wystawionych przez Przedsiębiorstwo (...) P..

Sąd zważył, że należało odwołującemu uwzględnić zatrudnienie i faktyczne wynagrodzenie, które otrzymał w spornym okresie od 2 kwietnia 1986 r. do 30 czerwca 1991 r. z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. oraz w okresie od 1 października 1993 r. o 14 sierpnia 1996 r. w Przedsiębiorstwie (...) P. wykazane w zaświadczeniach Rp-7, bowiem zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z dnia 2 września 2003 r. i z dnia 30 września 2003 r. r., zaliczają się do środków dowodowych służących udowodnieniu wysokości zarobków, a wskazane w tych dokumentach informacje dotyczące zatrudnienia i wynagrodzenia uzyskane przez odwołującego w spornym okresie były w ocenie Sądu wiarygodne.

Rozstrzygnięcie powyższej okoliczności pozwalało zatem na uwzględnienie spornych wynagrodzeń odwołującego przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego. Zaliczenie tego okresu jako okresu składkowego miało wpływ na ustalenie kapitału początkowego odwołującego. W związku z powyższym Sąd Okręgowy zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego obliczenia kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie organ rentowy (k. 87-89) przedstawił stosowne obliczenie, zgodnie z którym ustalił kapitału początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. – 133.523,83 zł, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego z lat 1986-1995 na 178,45%. Wyliczenia organu rentowego nie były kwestionowane przez odwołującego się, który nie wniósł wobec nich zastrzeżeń.

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznając odwołanie D. G. za zasadne zważył, że skarżona decyzja podlegała stosownej zmianie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zgodnie z pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł w pkt 2 sentencji wyroku na podstawie art. 99 w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 9 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265), zasądzając od organu rentowego na rzecz odwołującego się kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Renata Gąsior