Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

7 grudnia 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie 7 grudnia 2023 r. w Warszawie

odwołania (...) M. P. sp.j. w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

o wysokość podstawy wymiaru składek

z udziałem P. P. i K. P.

z 7 listopada 2022 r., nr (...)

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od (...) M. P. sp.j. w W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie biegnącymi po upływie tygodnia od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt VII U 35/23

UZASADNIENIE

7 listopada 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 w zw. art. 4 pkt 2a, art. 8 ust. 2a, art. 9 ust. 4b, art. 17 ust. 1 i 2, art. 18 ust. 1 i 1a oraz ust. 3, art. 19 ust. 1 i 3 art. 20 ust. 1 i art. 46 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: ustawa systemowa, s.u.s.) oraz art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 z późn. zm.) wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne K. P. jako pracownika (...) spółka jawna w W. i jednocześnie zleceniobiorcy P. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. za miesiąc wrzesień 2019 r. wynosi na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe 3761 zł, zdrowotne 3245,37 zł (decyzja ZUS z 7 listopada 2022 r. – a.r.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła (...) spółka jawna w W., zaskarżając ją w całości i zarzuciła tej decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 8 ust 2a ustawy systemowej oraz innych przepisów wskazanych w uzasadnieniu odwołanie, poprzez niewłaściwe zastosowanie, jak też naruszenie przepisów prawa procesowego i błędy w ustaleniach faktycznych prowadzące do nieprawidłowego przyjęcia, że pracownicy zatrudnienie przez P. P. na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło wykonują pracę na rzecz swojego pracodawcy, tj. (...) spółka jawna w W.. Odwołująca się spółka wskazała, że:

1. organ rentowy nie przeprowadził postępowania dowodowego w celu rozpoznania istoty sprawy, ponieważ nie ustalił jakie konkretnie były korzyści z pracy wykonywanej przez pracowników zatrudnionych przez P. P. w ramach umowy zlecenia lub dzieła, nie ustalił kto uzyskał konkretne i ostateczne korzyści z tej pracy oraz czy korzyści te były wymierne;

2. z zeznań świadków przesłuchanych w postępowaniu kontrolnymi i innych dowodów nie wynika, że wymierne korzyści z pracy wykonywanej przez pracowników P. P. w ramach umowy zlecenia lub o dzieło uzyskała odwołująca się spółka;

3. rzeczywistą korzyść z wykonanych pracy odniósł P. P., ponieważ uzyskał przychody z prowadzonej przez siebie działalności;

4. przedsiębiorstwo (...) nie zostało założone w celu obniżenia kosztów zatrudnienia przez zastąpienie „oskładkowanego” wynagrodzenia za pracę „nieoskładkowanym” wynagrodzeniem za wykonanie działa lub za wykonanie usług,

5. forma współpracy obu wskazanych w decyzji podmiotów funkcjonuje od wielu lat i nie by la kwestionowana podczas poprzednich kontroli i nie została wcześniej uznana za pracę własną dla pracodawcy.

Odwołująca się spółka wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez orzeczenie, że podstawa wymiaru składek zadeklarowana przez tego płatnika i wysokość opłaconych składek jest prawidłowa. Ewentualnie, w przypadku ustalenia, że zaskarżona decyzja została wydana z rażącym naruszeniem przepisów o postępowaniu przed organem rentowym, spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu (odwołanie, k. 3-7 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, gdyż zaskarżona decyzja jest faktycznie oraz prawnie uzasadniona oraz o zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu organ rentowy podtrzymał w całości argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 9-12v. a.s.).

Zainteresowany P. P. poparł twierdzenia i wnioski zawarte w odwołaniu (pismo procesowe zainteresowanego, k. 16).

Ubezpieczony nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotem przeważającej działalności spółki (...) spółka jawna w W. jest sprzedaż hurtowa owoców i warzyw, mięsa i wyrobów z mięsa, mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych, napojów bezalkoholowych, cukru, czekolady, wyrobów cukierniczych i piekarskich, herbaty, kawy, kakao i przypraw, sprzedaż hurtowa pozostałej żywności, włączając ryby, skorupiaki i mięczaki, sprzedaż detaliczna owoców i warzyw prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna mięsa i wyrobów z mięsa prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna ryb, skorupiaków i mięczaków prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna pieczywa, ciast, wyrobów ciastkarskich i cukierniczych w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczna pozostałej żywności w wyspecjalizowanych sklepach, przetwórstwo mleka i wyrobów serów, pozostałe przetwarzanie i konserwowanie owoców i warzyw, transport drogowy towarów. Siedziba spółki znajduje się w W. przy ul. (...). Jej wspólnikami są: M. P., P. P., D. P. i A. P. (umowy spółki, k. 1829 -1857 akt kontroli, KRS na dzień 13 lipca 2022 r., k. 1859-1881 akt kontroli).

P. P. od 28 czerwca 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w miejscowości P. ul. (...) lok. 16 (CEiDG k. 1819 akt kontroli).

(...) spółkę jawną w W. łączyła z P. P. prowadzącym działalność gospodarcza pod firmą (...) w W. umowa współpracy zawarta jeszcze przez poprzednika spółki, której przedmiotem jest stałe zlecanie wykonania czynności określonych w załączniku nr 1 do umowy, tj.;

1. pełna obsługa biura – prace sekretarsko - biurowe,

2. działalność handlowa, w szczególności: zbieranie zamówień, kontrola zamówień, współpraca z kontrahentami firmy (...) oraz wszelkie inne prace związane z tą działalnością,

3. marketing i reklama w celu prowadzenia akcji promocyjnych, gazetkowych, itp.,

4. wszelkie inne prace wynikające z bieżących potrzeb firmy (...).

Wynagrodzenie za wykonanie przez P. P. w/w czynności ustalono na kwotę nie niższą, niż 40 000 zł, jakkolwiek miało ono być każdorazowo ustalane przez strony (umowa o współpracy z 2 stycznia 2007 r. wraz z załącznikami, k. 1823 - 1825 akt kontroli, faktury VAT , k. 31-49 akt kontroli).

K. P. był zatrudniony w spółce (...) od 10 grudnia 2018 r. do 18 kwietnia 2019 r. na stanowisku magazyniera na podstawie umowy o pracę w wymiarze pełnego etatu. Do jego obowiązków należało kompletowanie zamówień, skanowanie produktów i pakowanie produktów na palety (świadectwo pracy k. 347-348 akt kontroli, zeznania K. P., k. 30 a.s.).

2 maja 2022 r. organ rentowy zawiadomił odwołującą spółkę o zamiarze wszczęcia kontroli, która następnie przeprowadził. Kontrolą objęto okres od czerwca 2017 r. do kwietnia 2022 r. W wyniku kontroli organ rentowy ustalił, że płatnik składek w podstawie wymiaru na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe nie uwzględnił przychodów ubezpieczonych, którzy w ramach zawartych umów zleceń z płatnikiem P. P. wykonywali pracę na rzecz własnego pracodawcy (...), w gronie tych osób był także K. P., któremu za miesiąc wrzesień 2019 r. wypłacono wynagrodzenie z tytułu zawartej z P. P. umowy zlecenia w wysokości 268 zł (bezsporne, protokół kontroli, k. 1517- 1719 akt kontroli).

K. P. nie był świadom tego, że pracę świadczy na rzecz innego podmiotu niż (...) spółka jawna w W., pracował tylko na rzecz jednej firmy (zeznania K. P., k. 30 a.s.).

Zaskarżoną decyzją z 7 listopada 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ustalił podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne K. P. jako pracownika (...) spółka jawna w W. i jednocześnie zleceniobiorcy P. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. za wrzesień 2019 r. wynosi na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe 3761 zł, zdrowotne 3245,37 zł (decyzja ZUS z 7 listopada 2022 r. – a.r.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, aktach rentowych i aktach kontroli. W ocenie sądu materiał dowodowy w postaci tych dokumentów był w pełni wiarygodny. Podstawę ustaleń stanowiły także zeznania ubezpieczonego K. P., które zostały ocenione jako wiarygodne w całości, gdyż były spójne z tym co wynikało z dowodów z dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotna niniejszego postępowania sprowadzała się do oceny prawidłowości zakwestionowania przez organ rentowy umów zlecenia zawartych przez ubezpieczonego K. P. z P. P.. Zdaniem ZUS ubezpieczeni, zatrudnieni w odwołującej się spółce, realizując zadania wykonywane na podstawie umów zlecenia zawartych z P. P., w rzeczywistości wykonywali pracę na rzecz spółki. O powyższym miało świadczyć m.in. to, że nie zostali oni zrekrutowani z zewnątrz, ale zaproponowano im podjęcie dodatkowej pracy na podstawie umowy zlecenia, a między przedsiębiorcami istnieją powiązania osobowe, P. P. zawarł umowę o współpracy ze spółką, która zatrudniała ubezpieczonego na świadczenie usług w zakresie w jakim wykonują pracę ubezpieczeni, a ubezpieczeni w ramach umów o pracę i umów zlecenie świadczyli pracę na rzecz jednego podmiotu, zaś efekt pracy wykonywanej na podstawie umów zlecenia trafiał do wspólników spółki.

W niniejszym postępowaniu decydujące znaczenie miało zatem rozstrzygnięcie czy organ rentowy stosując art. 8 ust. 2a ustawy systemowej dokonał jego prawidłowej interpretacji. W ocenie sądu, powyższa argumentacja organu rentowego znajduje poparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230), obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które są pracownikami z wyłączeniem prokuratorów. Jak wynika z treści art. 13 ust. 1 powyższej ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają pracownicy od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Stosownie do art. 18 ust. 1 tej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. W myśl art. 20 ust. 1 tej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3. Natomiast art. 8 ust. 1 tej ustawy stanowi, że za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Zgodnie z art. 8 ust 2a powołanej ustawy za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

W orzecznictwie dokonując bardzo szerokiej interpretacji tego przepisu przyjmuje się, że przepis art. 8 ust. 2a ustawy systemowej rozszerza pojęcie pracownika - o osobę, która wykonuje pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, co uzasadnia wnioskowanie, że to właśnie ta umowa jest źródłem obowiązku umownego - świadczenia, beneficjentem którego jest jej pracodawca. Czynnikiem decydującym o tym, na rzecz jakiego podmiotu praca była de facto wykonywana, jest finalny efekt tej pracy, a ściślej rzecz ujmując należy w takiej sytuacji badać, który podmiot osiąga w ostatecznym rozrachunku korzyść w wykonania umowy. Nie jest wymagane, aby pracownik wykonywał w ramach umowy zlecenia takie same czy nawet podobne czynności, jak w ramach stosunku pracy. Mogą być to nawet czynności o zupełnie odmiennym charakterze. Istotne jest, że korzyści z tej pracy uzyskuje pracodawca. Art. 8 ust. 2a ustawy systemowej rozszerza pojęcie pracownika dla celów ubezpieczeń społecznych poza sferę stosunku pracy. Rozszerzenie to dotyczy dwóch sytuacji. Pierwszą jest wykonywanie pracy na podstawie jednej z wymienionych w nim umów prawa cywilnego przez osobę, która umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy. Drugą jest wykonywanie pracy na podstawie jednej z tych umów przez osobę, która wymienioną umowę zawarła z osobą trzecią, jednakże w jej ramach wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Przesłanką decydującą o uznaniu takiej osoby za pracownika w rozumieniu ustawy systemowej jest to, że - będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z danym pracodawcą - jednocześnie świadczy na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z pracodawcą albo z inną osobą (por. uchwała Sądu Najwyższego z 2.09.2009 r., II UZP 6/09, OSNP 2010 r. Nr 3-4, poz. 46; wyroki Sądu Najwyższego z 11.05.2012 r., I UK 5/12, OSNP 2013 r. Nr 9-10, poz. 117; z 13.02.2014 r., I UK 323/13, z 14.01.2010 r., I UK 252/2009; z 22.02.2010 r., I UK 259/09 i z 18.10. 2011 r., III UK 22/11, OSNP 2012 r. Nr 21-22, poz. 266). W orzecznictwie podkreśla się również, że celem takiej regulacji było ograniczenie korzystania przez pracodawców z umów cywilnoprawnych celem zatrudnienia własnych pracowników dla realizacji tych samych zadań, które wykonują oni w ramach łączącego strony stosunku pracy, by w ten sposób ominąć ograniczenia wynikające z ochronnych przepisów prawa pracy (rekompensata za pracę w godzinach nadliczbowych, przepisy dotyczące maksymalnych godzin pracy w ciągu doby i w ujęciu średniotygodniowym) i uniknąć obciążeń z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne od tychże umów (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13.02.2014 r., I UK 323/13). W uchwale Sądu Najwyższego z 2 września 2009 r., II UZP 6/09, wskazano, że obowiązki płatnika powinny obciążać podmiot, na rzecz którego praca w ramach umowy cywilnoprawnej jest faktycznie świadczona i który w związku z tym uzyskuje jej rezultaty, unikając obciążeń i obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy. Przepis art. 8 ust. 2a ustawy systemowej normuje konstrukcję uznania za pracownika, a celem jego wprowadzenia było przeciwdziałanie obchodzeniu prawa z pokrzywdzeniem pracowników w zakresie ich przyszłych uprawnień z ubezpieczenia.

Sąd, po analizie zarówno dowodów z dokumentów zebranych w ramach niniejszego postępowania jak i kontroli w odwołującej się spółce, doszedł do przekonania, że ustalenia organu rentowego były prawidłowe.

Sąd zaznacza, że jakkolwiek istnieją powiązania osobowe między spółką a P. P. - podmioty te są niezależne od siebie. P. P. jest jednocześnie wspólnikiem odwołującej się spółki.

Zdaniem sądu, sama tylko okoliczność, że P. P. jako wspólnik odwołującej się spółki jest szeroko rozumianym beneficjentem działań ubezpieczonego zarówno z tytułu umowy o pracę jak i zawartych umów zlecenia, nie jest równoznaczna z tym, że to odwołująca się spółka uzyskiwała korzyść z tytułu realizowania przez ubezpieczonego umów zlecenia z P. P.. Tym niemniej, w sprawie wystąpiły inne okoliczności wskazując na prawidłowość dokonanej przez organ rentowy oceny stosunków prawnych łączących ubezpieczonego ze spółką i z P. P..

W spornym okresie spółkę i (...) wiązała umowa współpracy, na podstawie której P. P. świadczyła usługi na rzecz spółki. Brak jest jednak dowodów na okoliczność tego, by ubezpieczony K. P. wykonywał jakiekolwiek czynności wynikające z powyższej umowy współpracy zwłaszcza, że w zakresie obowiązków pracowniczych ubezpieczonego nie było obowiązków związanych z pracami sekretarsko – biurowymi, działalnością handlową, kontrolą zamówień, współpracą z kontrahentami firmy (...) oraz marketingiem i reklamą w celu prowadzenia akcji promocyjnych. Ubezpieczony zajmował się kompletowaniem zamówień na magazynie, skanował produkty spożywcze i układał je na paletach. Zeznania K. P. potwierdziły, że nie był on świadom tego, że pracę świadczy na rzecz innego podmiotu niż (...) spółka jawna w W., wedle posiadanej przez niego wiedzy pracował tylko na rzecz jednej firmy – (...).

W tych okolicznościach sąd przyjął domniemanie, że z efektów pracy ubezpieczonego w ramach umowy o pracę, jak i wykonywanych na podstawie umowy zlecenia korzystała wyłącznie odwołująca spółka. Odwołująca się spółka nie wykazała bowiem w jaki sposób z efektów pracy ubezpieczonego wykonywanej na podstawie umów zlecenia korzystał P. P..

Kwestię ciężaru dowodu (onus probandi) omówił Sąd Najwyższy w wyroku z 24.02.2021 r., (III USKP 33/21, LEX nr 3123205) wskazując, że w procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty pod rygorem przegrania procesu (art. 232 zdanie pierwsze k.p.c.). Natomiast problematykę materialnoprawną ciężaru dowodu reguluje art. 6 k.c. Zasady przewidziane w tym przepisie dotyczą jedynie negatywnych skutków związanych z nieudowodnieniem przez stronę faktów, z których wywodzi ona skutki prawne (aspekt materialnoprawny rozkładu ciężaru dowodu). Inaczej rzecz ujmując, regulacja zawarta w art. 6 k.c. koresponduje wyłącznie z etapem, w którym odtwarza się fakty, jej wpływ na subsumcję ma charakter wtórny, zachodzi tylko wówczas, gdy sąd uzna, że określone okoliczności faktyczne powoływane przez stronę nie mają pokrycia w materiale dowodowym. Wynika to stąd, że ciężar udowodnienia (onus probandi) pozwala rozstrzygnąć sprawę merytorycznie, także wówczas, gdy sąd nie zdołał w ogóle (w pewnej części) wyjaśnić stanu faktycznego sprawy. Wówczas konsekwencje procesowe tego ponosi strona, na której dowód spoczywał. Jeżeli natomiast istotne fakty zostaną ustalone, to podlegają one ocenie z punktu widzenia przepisów prawa materialnego, niezależnie od tego, która ze stron podjęła w tym zakresie inicjatywę dowodową powód, pozwany, czy nawet dowód został przeprowadzony z urzędu (por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z 4 stycznia 2008 r., I UK 223/2007, LEX Nr 442836 i z 12 stycznia 2011 r., II PK 129/2010, LEX Nr 737385). W takiej sytuacji sąd, oceniając materiał dowodowy, kieruje się metodą poznawczą z k.p.c., i na tej podstawie dokonuje wiążących ustaleń stanu faktycznego, które „podciągane" są pod odtworzony zakres desygnatów normy prawa materialnego. W tym wypadku nie dochodzi do właściwego lub niewłaściwego „rozłożenia ciężaru dowodowego".

Sąd Najwyższy wskazał przy tym, że wyrażonej w art. 6 k.c. reguły rozkładu ciężaru dowodu nie można rozumieć w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, obowiązek dowodzenia wszelkich faktów o zasadniczym dla rozstrzygnięcia sporu znaczeniu spoczywa na stronie powodowej. Jeżeli jedna ze stron wykazała wystąpienie faktów przemawiających za słusznością jej stanowiska, wówczas to drugą stronę procesu obarcza ciężar udowodnienia okoliczności podważających ten wniosek (por. wyroki Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2013 r., II PK 70/13, LEX Nr 1424850; z 12 maja 2011 r., I PK 228/10, LEX Nr 896458; z 10 czerwca 2013 r., , LEX Nr 1341274; z 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, LEX Nr 8416).

W ocenie sądu, skoro art. 8 ust 2a ustawy systemowej wskazuje, że za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy, to można przyjąć, że istnieje domniemanie faktyczne - wynikające z istnienia między odwołującą się spółką a ubezpieczonym umowy o pracę, że czynności zlecone ubezpieczonemu na podstawy umowy zlecenia z P. P. wykonywane były faktycznie na rzecz pracodawcy – odwołującej się spółki, z którą wiązała zresztą P. P. umowa współpracy.

Domniemanie to może być obalone w procesie cywilnym,. Nie jest więc tak, że to na organie rentowym ciąży obowiązek udowodnienia (art. 6 k.c. w związku z art. 232 zdanie pierwsze k.p.c.), że dany pracownik wykonywał na zleceniu te same czynności, które wynikają z jego obowiązków pracowniczych

W sytuacji, gdy potwierdzona została praca ubezpieczonego na rzecz pracodawcy (na podstawie umowy o pracę), to ciężar dowodu przechodzi na odwołującego się płatnika składek, w szczególności w zakresie powierzenia ubezpieczonemu przez zleceniodawcę innych czynności, niż wynikające z obowiązków pracowniczych.

Skoro odwołująca się spółka - wbrew wynikom postępowania kontrolnego organu rentowego - twierdziła, że ubezpieczony faktycznie wykonywał czynności z umowy zlecenia na rzecz P. P., to zgodnie z regułą przyjętą w art. 232 k.p.c., na stronie skarżącej spoczywał obowiązek odniesienia się do postawionych zarzutów i przedstawienia dowodów przeciwnych na okoliczności wskazane w decyzji organu rentowego.

Mając na uwadze cel przepisu art. 8 ust 2a, którego założeniem było ograniczenie wykorzystywania przez pracodawców umów cywilnoprawnych dla uniknięcia ograniczeń wynikających z ochronnych funkcji prawa pracy oraz obciążeń z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne przy realizacji tych samych zadań, które wykonują oni w ramach łączącego strony stosunku pracy, w ocenie sądu w niniejszej sprawie wystąpiły podstawy dla zastosowania powołanego przepisu.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 4771 ⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji, gdyż uznał, że organ rentowy prawidłowo przyjął, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne K. P. jako pracownika płatnika składek (...) spółka jawna w W. za okres wskazany w decyzji obejmuje świadczenia uzyskane przez ubezpieczonego z tytułu umowy zlecenia z P. P..

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.