Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

Przewodniczący: Sędzia SO Leszek Guza

Sędzia SO Barbara Przybyła

Sędzia SO Małgorzata Korfanty (spr.)

Protokolant: Grzegorz Kaczmarczyk

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 roku w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

przeciwko: (...) Bank (...) Spółka Akcyjna
w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 8 października 2013 roku sygn. akt VII GC 483/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Barbara Przybyła SSO Leszek Guza SSO Małgorzata Korfanty

Sygn. akt X Ga 373/13

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 61.300,85 złotych wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 30 lipca 2009 r. oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że księgowa powódki – K. K. doprowadziła powódkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
za pomocą wprowadzenia w błąd prezesa zarządu powódki P. N.
co do posiadacza rachunku bankowego, na którego rzecz miały zostać przelane pieniądze w ten sposób, że przygotowywała dyspozycje zapłaty, a w miejsce numerów kont bankowych kontrahentów - wierzycieli pokrzywdzonej Spółki wpisywała numery kont w (...) oraz (...).P. S.A., których była posiadaczem. Przelewy dokonywane były na konto bankowe K. K.. Suma dokonanych w ten sposób na koszt powoda przelewów za pośrednictwem (...) Bank (...) S.A., 1 Oddział (...)
w G. wyniosła 122.601,70 zł.

Powódka wskazała, iż dochodzi jedynie równowartości połowy dokonanych przelewów z ostrożności procesowej, uwzględniając, iż ze strony przeciwnej może być podniesiony zarzut przyczynienia.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa
i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż roszczenie zgłoszone przez powódkę nie zostało udowodnione. Powódka nie wykazała, aby w zleceniach płatniczych, na które się powołuje, wskazywane były prawidłowe nazwy podmiotów-wierzycieli. Załączone przez powódkę do pozwu zestawienia operacji na rachunku bankowym K. K. wskazują wyłącznie,
że przelewy środków na konto bankowe prowadzone przez pozwaną dokonywane były z rachunku bankowego powódki, nie wskazują natomiast,
że nazwa odbiorcy przelewu była w nich wpisywana.

Pozwana wskazała także, że do utraty przez powódkę dochodzonej kwoty doszło na skutek popełnienia przestępstwa oszustwa przez jej pracownika, a nie z powodu niedołożenia przez pozwaną należytej staranności przy wypełnianiu zobowiązania. Pozwana podkreśliła, że oszustwa, których dopuściła się główna księgowa, miały miejsce na przestrzeni 15 miesięcy. Zdaniem pozwanej powódka, jako profesjonalista winna była tak zorganizować pracę służb księgowych i nadzór nad nią, aby uniemożliwić taki proceder. Według pozwanej przyczynienie się powódki należy oceniać na poziomie 100 %. Pozwana wskazała, że dokonała identyfikacji beneficjenta przelewu na podstawie numeru rachunku bankowego, co jest zgodne z zarządzeniem Prezesa Narodowego Banku Polskiego Nr 5/2002 z dnia 6 maja 2002 r. w sprawie sposobu numeracji rachunków bankowych prowadzonych w bankach.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska, twierdzenia
i wnioski.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Gliwicach zasądził
od pozwanej na rzecz powódki kwotę 61.300,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka, posiadając rachunek bankowy w (...) Banku (...) S.A. w K., zlecała przelewy drogą elektroniczną. Dane do przelewów wpisywała księgowa powódki – K. K., która podawała prawidłowe nazwy wierzycieli powódki, lecz wprowadzała swój numer rachunku bankowego w (...) i (...).P. S.A. (...) przygotowane przelewy księgowa przedstawiała prezesowi zarządu powódki, który nie dokonując weryfikacji prawidłowości rachunku bankowego wierzyciela, polecał realizować przelewy. Pozwana nie dokonywała weryfikacji zgodności nazwy adresata przelewu z numerem rachunku bankowego posiadacza tego rachunku, lecz zaksięgowała przelewy na rachunku bankowym K. K.. Przelewy generowane przez księgową zawierały w sobie sprzeczność, polegającą na wskazywaniu nazwy odbiorcy niezgodnej z numerem jego konta bankowego. Pomimo tego pozwana realizowała powyższe przelewy zapłaty. Przelewy dokonywane były na konto bankowe K. K., zamieszkałej w R. przy ul. (...), nr konta bankowego (...). Suma dokonanych w ten sposób na koszt powódki przelewów za pośrednictwem pozwanej wyniosła 122.601,70 zł. Wyrokiem
z dnia 3 listopada 2009 r. Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej uznał K. K. za winną przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełnionego na szkodę powoda na łączną kwotę 142.640,92 zł. W trakcie współpracy pozwana weryfikowała zgodność oznaczenia beneficjenta przelewu z numerem jego konta bankowego, np. w przypadku próby przelewu wynagrodzenia na rzecz pracownika A. M., poprzednie nazwisko F., kiedy to pozwana zwróciła środki powódce wskutek wykrytej niezgodności
z nazwiskiem beneficjenta.

Sąd Rejonowy zważył, iż niezbędnym okazała się konieczność ustalenia wymaganego miernika staranności, o którym mowa w art. 354 k.c. Sąd Rejonowy zwrócił także uwagę na obowiązek banku sprawdzenia zgodności oznaczenia beneficjenta polecenia przelewu oraz na fakt, że pozwana, pomimo niezgodności pomiędzy wskazaniem posiadacza konta, a adresatem przelewu przyjęła przelew do realizacji i wykonała go. Sąd Rejonowy wskazał,
że powódka uznała swoje częściowe przyczynienie do powstania szkody,
co znalazło swój wyraz już w żądaniu pozwu. Zdaniem Sądu Rejonowego
to pozwana poprzez swoje niedopatrzenie wyrządziła szkodę. Pozwana mogła skonfrontować numer rachunku z podanymi przez zlecającego przelew danymi odbiorcy przelewu.

Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na treść przepisu art. 50 Prawa bankowego, zgodnie z którym posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami. Bank dokłada szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych. Zdaniem Sądu Rejonowego przepis powyższy dodatkowo ustanawia obowiązek szczególnej,
na odpowiednim profesjonalnym poziomie, staranności banku w realizacji umowy rachunku bankowego. Ponadto każdy bank uczestniczący w wykonaniu polecenia przelewu zobowiązany jest do sprawdzenia prawidłowości oznaczenia beneficjenta polecenia przelewu. Bank zleceniodawcy, jak i bank beneficjenta zobowiązane są do realizacji polecenia przelewu zgodnie z jego treścią. W razie stwierdzenia niezgodności z treścią polecenia przelewu bank nie powinien go realizować. Bank zleceniodawcy powinien zwrócić się do zleceniodawcy
o dodatkowe wyjaśnienia i dopiero po ich uzyskaniu wykonać polecenie przelewu. Jeżeli bank tego zaniecha, naraża się na odpowiedzialność odszkodowawczą w stosunku do zleceniodawcy. Jeżeli niezgodność oznaczenia beneficjenta z podanym numerem rachunku bankowego stwierdzi bank beneficjenta, powinien zwrócić się o wyjaśnienia do banku zleceniodawcy,
a w braku odpowiedniego wyjaśnienia obowiązany jest odmówić realizacji polecenia przelewu. Zaniechanie banku beneficjenta może prowadzić do jego odpowiedzialności odszkodowawczej. Pozwany bank naruszył obowiązek wykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią, a ponadto w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, a więc odpowiada
za wyrządzoną szkodę na podstawie art. 64 ust. 1 Prawa bankowego.

Według Sądu Rejonowego pozwany bank uchybił swoim obowiązkom oraz celowi społeczno-gospodarczemu zobowiązania, wynikającego z realizacji polecenia przelewu, powinien zatem ponieść odpowiedzialność odszkodowawczą względem powódki. Przyjęcie odpowiedzialności pozwanego banku za szkodę spowodowaną uznaniem konta innej osoby, niż określonej
w poleceniu przelewu, przy błędzie w nadzorze nad pracownicą skłoniło Sąd Rejonowy do przyjęcia przyczynienia się powódki do powstania szkody
na poziomie 50%. Jak uzasadnił Sąd Rejonowy w tym samym stopniu
na powstanie szkody miało wpływ błędne oznaczenie numeru konta wierzyciela przez powódkę, co zaniedbanie banku w sprawdzeniu, czy podany numer jest rzeczywiście numerem wierzyciela, którego konto miało zostać uznane.

W apelacji pozwana zarzuciła zaskarżonemu w całości wyrokowi naruszenie prawa materialnego: art. 64 prawa bankowego poprzez błędną jego wykładnię i błędne uznanie, że wyłączenie odpowiedzialności banku za skutki wynikające z realizacji zlecenia płatniczego, zawierającego błędny numer rachunku bankowego jest sprzeczne z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa; art. 354 § 1 k.c. i art. 355 k.c. poprzez błędne przyjęcie, że pomimo braku przepisu prawa nakładającego na bank obowiązek sprawdzenia zgodności numeru rachunku z nazwą beneficjenta dla dochowania należytej staranności przy wykonywaniu polecenia przelewu pozwana była zobowiązana
do dokonywania weryfikacji oraz poprzez nieustalenie, że należytą staranność
w działaniach pozwanego należało interpretować zgodnie z wytycznymi dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, która w art. 74 określa, że dostawca usług płatniczych powinien wykonać zlecenie płatnicze wyłącznie w oparciu
o unikatowy identyfikator (numer rachunku bankowego) i nie ponosi odpowiedzialności za błędne wskazanie identyfikatora przez zlecającego usługę; naruszenie przepisu § 11 zarządzenia Prezesa NBP nr 5/2002 z dnia 6 maja 2002 r. w sprawie sposobu numeracji rachunków bankowych prowadzonych
w bankach poprzez jego pominięcie i ustalenie, że pozwany zobowiązany był weryfikować zgodność numeru rachunku bankowego z oznaczeniem beneficjenta przelewu pomimo, że taki obowiązek z przepisów prawa nie wynikał; naruszenie przepisu art. 375 k.c. poprzez jego zastosowanie
i pominięcie zarzutu, że powódka wiedziała i wyraziła zgodę na identyfikację beneficjenta przelewu wyłącznie według numeru rachunku bankowego oraz
na wyłączenie odpowiedzialności banków pośredniczących w realizacji transakcji w przypadku błędnego wskazania numeru rachunku bankowego. Pozwana zarzuciła także sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zebranego
w sprawie materiału dowodowego i ustalenie, że należyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną wymagało sprawdzenia zgodności oznaczenia nazwy beneficjenta przelewu ze wskazanym numerem rachunku bankowego pomimo, że powódka zaakceptowała wyłączenie odpowiedzialności banków pośredniczących w realizacji przelewu w przypadku wskazania błędnego numeru rachunku bankowego.

Pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji
w całości i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego, a to art. 64 Prawa bankowego w zw. z art. 354 k.c. i 355 k.c. w kontekście art. 375 k.c. oraz dodatkowo § 11 zarządzenia prezesa NBP, podniesione w apelacji, nie mogły odnieść zamierzonego skutku.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego.

Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie można również zarzucić Sądowi I instancji nieprawidłowości w rozumowaniu czy też błędów logicznych.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał procesowy Sąd Rejonowy poczynił właściwe ustalenia, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i podziela w pełni dokonaną ocenę dowodów.

Sąd Okręgowy, rozpoznając apelację w podobnej sprawie, gdzie stroną powodową była również spółka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. o sygn. akt X Ga 318/11 i analizowano kwestię odpowiedzialności banku biorącego udział w tych konkretnych przelewach, dokonywanych na rzecz osoby nieuprawnionej, zajął stanowisko, które w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy podziela. Sąd Okręgowy przyjął zasadę jednolitości orzeczniczej w zakresie ustalenia podstaw materialno-prawnych odpowiedzialności banku, który okazał się finalnym podmiotem realizującym dane polecenie przelewu.

Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż na pozwanej ciążył obowiązek sprawdzenia prawidłowości oznaczenia beneficjenta w poleceniu przelewu,
a zatem ponosi odpowiedzialność za powstałą u powódki szkodę.

Wprawdzie żaden z obowiązujących przepisów prawa, a w szczególności prawa bankowego, nie nakłada obowiązku sprawdzenia przez bank zgodności numeru rachunku i nazwy beneficjenta przelewu, jednakże zdaniem Sądu Okręgowego, obowiązek taki wynika z przepisów ogólnych - art. 354 § 1
i art. 355 k.c., które stanowią, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią, a ponadto w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, działając z należytą starannością. Staranność banku w realizacji umowy rachunku bankowego powinna być realizowana w sposób szczególny. Zawodowy charakter prowadzonej działalności, jak i jej specyfika związana z przechowywaniem i dysponowaniem środkami pieniężnymi kontrahenta, wymaga stosowania podwyższonego miernika staranności (wyrok Sądu Najwyższego z 8 marca 2001 r., sygn. akt I CKN 991/00; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. akt II CK 201/05).

Należy zwrócić uwagę również na treść przepisu art. 50 Prawa bankowego, zgodnie z którym posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie
z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami. Bank dokłada szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych. Przepis powyższy dodatkowo ustanawia obowiązek szczególnej, na odpowiednim profesjonalnym poziomie, staranności banku w realizacji umowy rachunku bankowego.

Powódka, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., wskazywała również
na zdarzenia, na podstawie których pozwana uzyskała pełną świadomość dysharmonii pomiędzy wskazaniem imienia i nazwiska, oznaczenia nazwy beneficjenta z rachunkiem i jego numerem, przypisanym konkretnemu beneficjentowi. Pozwana jednak w istocie nie dokonała stosownych czynności, polegających na przelaniu finalnym na rzecz takiego właściwego podmiotu, tychże należności. Tym, zdaniem Sądu powódka wykazała, iż pozwana posiadała pewne instrumenty dla weryfikacji wykonania prawidłowego polecenia przelewu. Tylko pozwana miała taką możliwość, aby poprzez prowadzone stosowne rejestry zidentyfikować danego beneficjenta
z określonym numerem rachunku niepowtarzalnym, przypisanym konkretnemu beneficjentowi.

Należy również wskazać, iż z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że zdarzało się, iż pozwana w trakcie współpracy
z powódką weryfikowała zgodność oznaczenia beneficjenta przelewu
z numerem jego konta bankowego. Nic zatem nie stało na przeszkodzie, aby dokonywano weryfikacji przelewów pod kątem zgodności danych w stosunku do innych poleceń przelewu, których dyspozycję wykonania składała powódka.

Sąd Okręgowy uznał, iż w istocie przepis art. 64 Prawa bankowego, jako mający na celu ochronę klientów banków, ma charakter przepisu iuris cogentis, a więc przepisu bezwzględnie obowiązującego. Odpowiedzialności na nim opartej nie można wyłączyć lub ograniczyć. Zatem wszelkie akty niższego rzędu, np. zarządzenia Prezesa NBP, umowy, porozumienia, inne regulacje wyłączające odpowiedzialność banku za skutki wynikające z realizacji zlecenia płatniczego zawierającego błędny numer rachunku wierzyciela, nie mogą ingerować w sferę tych stosunków cywilnoprawnych, które skonstruowane są na zasadzie odpowiedzialności związanej z ryzykiem prowadzenia konkretnej działalności. Przewidziana w powyższym przepisie odpowiedzialność banku ma charakter odpowiedzialności gwarancyjnej, zapewniającej w sposób szczególny i szeroki ochronę klientów banku. Zatem wszystkie banki uczestniczące
w przeprowadzeniu rozliczenia powinny dążyć do zapewnienia w sposób szczególny ochrony klienta banku składającego zlecenia, również poprzez realizację obowiązku sprawdzenia zgodności oznaczenia beneficjenta polecenia przelewu. To bank powinien dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić klientom ochronę powierzonych środków pieniężnych poprzez zorganizowanie funkcjonowania wewnętrznego systemu, zapewniającego weryfikację danych beneficjentów, umieszczanych również na poleceniach przelewu wraz
z numerem rachunku bankowego. Złożenie polecenia przelewu zawiera jedynie dyspozycję obciążenia oznaczoną kwotą posiadacza rachunku oraz dyspozycję uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Podmiot składający polecenie przelewu nie ma wpływu na dokonanie wewnętrznych czynności bankowych przez bank, a więc ryzyko w tym zakresie nie powinno tego podmiotu obciążać.

Zdaniem Sądu Okręgowego kwestia Dyrektywy nr 2007/64/WE, która podnoszona była przed Sądem I instancji oraz częściowo w uzasadnieniu apelacji, okazała się bez znaczenia dla sprawy. Wskazana Dyrektywa nie objęła swym obowiązywaniem spornego okresu.

Jak prawidłowo wskazał Sąd I instancji wskazana Dyrektywa została implementowana do polskiego systemu prawa ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. Niniejsza ustawa weszła w życie 24 października 2011 r., a więc dopiero od tej daty wprowadzono regulacje prawne korzystniejsze dla banków. Tymczasem, jak prawidłowo wskazał Sąd I instancji, stan faktyczny niniejszej sprawy dotyczy okresu 2007-2008. Dyrektywa ta, wprowadzona
i implementowana, nie dotyczy zatem spornego okresu, za który przesądzono odpowiedzialność księgowej powódki, dopuszczającej się zagarnięcia środków pieniężnych.

Wobec powyższego wskazana Dyrektywa i uregulowania w niej zawarte, Sąd Okręgowy pominął w sprawie.

Sąd Okręgowy pominął także orzecznictwo, które powoływane było przez pozwaną dla uzasadnienia jej stanowiska.

Generalnie orzeczenia Sądu Najwyższego były przytaczane
na potwierdzenie istnienia obowiązku realizacji polecenia przelewu tylko przy identyfikacji numeru rachunku bankowego i dotyczyły tych wszystkich spraw, zawierających element transgraniczny. W rozpoznawanej sprawie podmiotami uczestniczącymi w tych konkretnych poleceniach przelewu były podmioty prawa krajowego. Stąd Sąd Okręgowy wziął pod uwagę w istocie te elementy prawa krajowego i te przepisy prawa krajowego, które regulowały bezpośrednio stan prawny, jak i też relacje pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w tych przelewach na dzień dokonywania tych przelewów.

Należy również wskazać, że cel społeczno-gospodarczy zobowiązania wynikającego z realizacji polecenia przelewu zostaje osiągnięty, jeżeli pieniądze z rachunku zlecającego dokonanie przelewu znajdą się na rachunku bankowym beneficjenta polecenia przelewu. Aby tak się mogło stać, każdy bank uczestniczący w wykonaniu polecenia przelewu zobowiązany jest
do sprawdzenia prawidłowości oznaczenia beneficjenta polecenia przelewu. Zarówno bank zleceniodawcy, jak i bank beneficjenta zobowiązane są
do realizacji polecenia przelewu zgodnie z jego treścią. W razie stwierdzenia niezgodności z treścią polecenia przelewu bank nie powinien go realizować. Bank zleceniodawcy powinien zwrócić się do zleceniodawcy o dodatkowe wyjaśnienia i dopiero po ich uzyskaniu wykonać polecenie przelewu. Jeżeli bank tego zaniecha, naraża się na odpowiedzialność odszkodowawczą
w stosunku do zleceniodawcy. Jeżeli niezgodność oznaczenia beneficjenta
z podanym numerem rachunku bankowego stwierdzi bank beneficjenta, powinien zwrócić się o wyjaśnienia do banku zleceniodawcy, a w braku odpowiedniego wyjaśnienia obowiązany jest odmówić realizacji polecenia przelewu. Zaniechanie banku beneficjenta może prowadzić do jego odpowiedzialności odszkodowawczej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
17 grudnia 2008 r., sygn. akt I CSK 205/08).

Pozwany bank uchybił swoim obowiązkom, wskazanym powyżej oraz celowi społeczno-gospodarczemu zobowiązania, wynikającego z realizacji polecenia przelewu, powinien zatem ponieść odpowiedzialność odszkodowawczą względem powódki.

Przyjęcie odpowiedzialności pozwanego banku za szkodę spowodowaną uznaniem konta innej osoby, niż określonej w poleceniu przelewu, nie wykluczało uznania przyczynienia się powódki do powstania szkody, zgodnie
z przepisem art. 362 k.c. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji przyjął zasadnie fakt przyczynienia się powódki do powstania szkody na poziomie 50%. Fakt ten został uwzględniony przez powódkę już w samym pozwie. Powódka wniosła o zasądzenie połowy kwoty dokonanych przelewów, a więc połowy szkody, którą poniosła z ostrożności procesowej, uwzględniając, iż ze strony przeciwnej może być podniesiony zarzut przyczynienia.

Biorąc pod uwagę przepis art. 64 Prawa bankowego w zw. z art. 50 Prawa bankowego, jak również przepisy prawa cywilnego, w tym art. 471 i nast. k.c. Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie mogła odnieść wywiedzionego w niej skutku.

Orzeczenie Sądu I instancji okazało się prawidłowe, a uzasadnienie wyroku tego Sądu, z przytoczeniem dodatkowo argumentacji, która powołana jest w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak też w orzecznictwie Sądu Okręgowego pozwala na oddalenie apelacji na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. i obciążenie pozwanej w całości kosztami postępowania apelacyjnego.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto na przepisie art. 98 k.p.c.

Pozwana, która przegrała proces zobowiązana jest zwrócić powódce jej koszty.

Na koszty poniesione przez powódkę w toku postępowania odwoławczego złożyło się wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1.800 zł.

Wysokość zasądzonego wynagrodzenia radcy prawnego w postępowaniu apelacyjnym Sąd ustalił w oparciu o § 2 ust. 1 i 2 i § 6 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1349 z późn. zm.).

SSO Barbara Przybyła SSO Leszek Guza SSO Małgorzata Korfanty