Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 2185/13

POSTANOWIENIE

Dnia 12 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący Wiceprezes SA:

Jacek Gołaczyński (spr.)

Sędzia SA:

Jan Gibiec

Sławomir Jurkowicz

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym we Wrocławiu

sprawy z powództwa: S. K.

przeciwko: J. K. i M. S.

o nakazanie złożenia oświadczenia woli

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z dnia 31 lipca 2013 r., sygn. akt I C 1012/13

w przedmiocie odrzucenia pozwu

p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu odrzucił pozew o nakazanie złożenia oświadczenia woli odnośnie powrotnego przeniesienia na powoda własności lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem darowizny
z 20 lipca 2007 r. Powyższe Sąd Okręgowy uzasadnił tym, że sprawa o to samo roszczenie przeciwko tym samym pozwanym toczyła się już przed tym samym Sądem pod sygn. akt I C 328/12 i została zakończona prawomocnym wyrokiem
z dnia 17 października 2012 r., w którym oddalono powództwo. Sąd I Instancji stwierdził, że analizując żądanie zawarte w przedmiotowym pozwie oraz w pozwie
ze sprawy I C 328/12 prowadzi do wniosku, że te żądania są tożsame zarówno przedmiotowo, jak i podmiotowo. Po prawomocnym zakończeniu sprawy nie zaszła żadna zmiana okoliczności faktycznym, która mogłaby uzasadnić rozpoznanie sprawy.

Z tym rozstrzygnięciem nie godzi się powód, która w zażaleniu z dnia
14 sierpnia 2013 r. zaskarżył je w całości. Zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych Sądu polegający na nieuzasadnionym przyjęciu, że sprawa pomiędzy tymi samymi stronami o to samo roszczenie została już prawomocnie zakończona wyrokiem, którym oddalono powództwo.

Mają na uwadze te zarzut powód domagał się uchylenia tego postanowienia.

Powód podniósł, że toczyła się uprzednio sprawa o odwołanie darowizny pomiędzy tymi samymi stronami, ale Sąd Okręgowy we Wrocławiu sprawy merytorycznie nie rozpoznawał. Nie przeprowadził postępowania dowodowego,
i nie przesłuchał świadków na okoliczność podstaw do odwołania darowizny.
Sąd ten bowiem uznał, że pozwani sprzedali mieszkanie, które było przedmiotem darowizny i nie są już obowiązani do jej zwrotu. W ocenie skarżącego, umowa sprzedaży tego mieszkania była fikcyjna, ponieważ siostra jednego z pozwanych
nie miała pieniędzy na jego kupno.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione.

W niniejszej sprawie zachodzi przeszkoda w rozpoznaniu powództwa, którego przedmiotem jest odwołanie darowizny. Przepis bowiem art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. stanowi, że Sąd odrzuci pozew, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi
samymi stronami sprawa jest w toku albo została prawomocnie osądzona. Zakres powagi rzeczy osadzonej wynika z przepisu art. 366 k.p.c., czyli że wyrok (prawomocny) ma powagę rzeczy osądzonej jedynie co do tego, co w związku
z podstawą sporu było podstawa rozstrzygnięcia. Zasadnie przyjął Sąd I Instancji,
że w niniejszej sprawie zachodzi tzw. negatywna przesłanka procesowa w postaci rzeczy osądzonej ( res iudicata). Powód kwestionuje, że wcześniej sprawa była rozpoznawana merytorycznie i, że Sąd badał przesłankę dotyczącą odwołania darowizny. Stwierdził bowiem jedynie niezasadność powództwa uznając, że skoro nieruchomość lokalowa została przez pozwanych sprzedana, to nie jest już możliwe zrealizowanie zadania sformułowanego w sprawie, czyli nakazania pozwanym powrotnego przeniesienia własności tego mieszkania. W przedmiotowej sprawie powód ponownie pozywa pozwanych domagając się od nich złożenia oświadczenia woli o powrotnym przeniesieniu własności tego mieszkania. Żądanie zatem nie uległo zmianie. Podobnie jak i pozwani w sprawie, także są nimi pozwani w sprawie
I C 328/12. Nie uległy też zmianie okoliczności faktyczne tej sprawy, stąd też
należy stwierdzić, że istotnie zachodzi negatywna przesłanka procesowa opisana
w art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. nakazująca Sądowi z urzędu odrzucić pozew jako niedopuszczalny. Skoro bowiem przedmiot darowizny został już zbyty przez obdarowanych, to pozwani, w wyniku takiego powództwa nie będą mogli powrotnie przenieść mieszkania na powoda, o ile oczywiście zostały spełnione przesłanki odwołania darowizny.

Mając na uwadze powyższe okoliczności zażalenie jako uzasadnione należało oddalić (art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.).

MR-K

I ACz 2185/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE