Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Aneta Łokaj

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko małoletniemu T. G. działającemu przez przedstawiciela ustawowego - O. Z.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

I.  pozbawia wykonalności w całości tytuł wykonawczy w postaci aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006 r. sporządzonego w Kancelarii Notarialnej we W. przed asesorem notarialnym S. S., zastępcą notariusza D. G. (rep A nr (...)), któremu co do § 8 punkt 2 Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia
5 sierpnia 2013 r., w sprawie I Co 824/13;

II.  zasądza od pozwanego małoletniego T. G. działającego przez przedstawiciela ustawowego - O. Z. na rzecz powoda A. G. kwotę 20 758 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt IC 1535/13

UZASADNIENIE

Powód A. G. w pozwie z dnia 21.10.2013 r. przeciwko pozwanemu małoletniemu T. G. reprezentowanemu przez przedstawiciea ustawowego – O. Z. wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, obejmującego akt notarialny z dnia 23 czerwca 2006 r., rep. A nr (...), sporządzony przed asesorem notarialnym S. S., zastępcą notariusza D. G., prowadzącej kancelarię notarialną we W., któremu Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej nadał klauzulę wykonalności co do punktu 2 § 8 postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2013 r., sygn. akt I Co 824/13.

Powód w uzasadnieniu podniósł, że Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Środzie Śląskiej w dniu 11 października 2013 r. zawiadomił go o wszczęciu postępowania egzekucyjnego na podstawie wniosku matki małoletniego pozwanego (byłej żony powoda) – O. Z.. Postępowanie zostało wszczęte na podstawie tytułu wykonawczego, którym jest postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 5 sierpnia 2013 r. o nadaniu klauzuli wykonalności na rzecz małoletniego T. G. co do pkt 2 § 8 aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006 r., Repertorium A nr (...), sporządzonego przed asesorem notarialnym S. S., zastępcą notariusza D. G., prowadzącej kancelarię notarialną we W..

Powód wyjaśnił, że w dniu 23 czerwca 2006 r. zawarł ze swoją żoną O. Z. notarialną umowę, w której m.in. został dokonany częściowy podział majątku oraz ustalono wysokość zobowiązania alimentacyjnego powoda na rzecz małoletniego syna powoda - T. G.. Powód w akcie tym poddał się również egzekucji co do ustalonego umownie zobowiązania alimentacyjnego.

Po podpisaniu tego aktu notarialnego, w dniu 11 lipca 2006 r. przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu zapadł wyrok rozwiązujący przez rozwód małżeństwo A. G. i O. Z.. W punkcie III sentencji tego wyroku Sąd Okręgowy nałożył na obie strony obowiązek utrzymania i wychowania małoletniego T. G., przy czym udział powoda A. G. ustalił na kwotę po 3 000 zł miesięcznie. Wysokość alimentów Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zgodnego oświadczenia stron, w tym powoda A. G., a zawierało potwierdzenie, że powód A. G. wcześniej zobowiązał się do dobrowolnego łożenia na utrzymanie swojego syna w kwocie stanowiącej równowartość 740 Euro. Następnie, wyrokiem z dnia 17 listopada 2010 r. (sygn. akt III RC 472/09) Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu obniżył alimenty zasądzone powyższym wyrokiem Sądu Okręgowego z kwoty 3 000 zł do kwoty 1 500 zł miesięcznie.

Powód nigdy nie uchylał się od płacenia alimentów na rzecz małoletniego syna. Po podpisaniu aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006 r. powód płacił alimenty w wysokości wynikającej z tego aktu, następnie płacił alimenty w wysokości wynikającej z obu wyroków sądowych i nie ma z tego tytułu żadnych zaległości. Na podstawie ww. wyroków nie toczy się żadne postępowanie egzekucyjne wobec regularnego dobrowolnego łożenia alimentów na utrzymanie małoletniego.

Zdaniem powoda, w drodze zawartej przez strony umowy notarialnej z dnia 23 czerwca 2006 r., strony dokonały podziału majątku wspólnego, a ustalenie wysokości alimentów na rzecz małoletniego syna stron stanowiło gwarancję wyrażenia przez uczestnika postępowania zgody na zasądzenie w wyroku rozwodowym alimentów w kwocie stanowiącej równowartość 740 euro. W efekcie zawartego porozumienia, wkrótce po podpisaniu aktu notarialnego, rodzice małoletniego zgodnie wnieśli o zasądzenie kwoty 3 000 zł w wyroku orzekającym rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. Wobec orzeczenia w drodze prawomocnego wyroku przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu na podstawie art. 58 k.r.o., a następnie przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia na podstawie art. 138 k.r.o., o wysokości obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego syna stron, zobowiązanie wynikające z umowy zawartej w dniu 23 czerwca 2006 r. nie może być egzekwowane.

W odpowiedzi na pozew małoletni T. G. reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego O. Z. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód przyznał, że w umowie o częściowy podział majątku zawartej w formie aktu notarialnego z 23 czerwca 2006r. A. G. zobowiązał się do dostarczania środków utrzymania w kwocie stanowiącej równowartość 740 euro, aż do momentu ukończenia przez syna wieku 21 lat i co do tego obowiązku poddał się egzekucji. W opinii pozwanego nie sposób zgodzić się aby ustalenie w wyroku rozwodowym z dnia 11 lipca 2006 r. wysokości alimentów w kwocie 3 000 zł było konsekwencją oświadczenia powoda co do dobrowolnego zobowiązania się do łożenia na utrzymanie swego syna kwoty wynikającej z umowy o częściowy podział majątku. Umowa ta jest samoistnym aktem, który kreuje zupełnie inne zobowiązanie, wynikające nie z orzeczenia sądu ale całkiem odrębnej czynności prawnej. Umowa o alimenty w formie aktu notarialnego jest tytułem egzekucyjnym, który po zaopatrzeniu przez Sąd w klauzulę wykonalności staje się tytułem wykonawczym umożliwiającym wszczęcie egzekucji, co w związku z dobrowolnym poddaniem się tej egzekucji przez A. G. rzeczywiście miało miejsce. Jest to tytuł niezależny, współistniejący nie zamiast, lecz obok orzeczenia sadowego. Jak dalej wskazuje pozwany w umowie notarialnej nie ma wzmianki co do tego, że dobrowolne zobowiązanie się pozwanego do dostarczenia środków utrzymania tytułem alimentów na rzecz małoletniego syna stanowić miało gwarancję wyrażenia przez uczestnika postepownia zgody na zasądzenie w wyroku rozwodowym alimentów w kwocie stanowiącej równowartość 740 euro. Żadne postanowienie nie stanowi o związku umowy notarialnej z zamiarem późniejszego rozwiązania małżeństwa przez rozwód. A. G. zaoferował pewne ustępstwa w zakresie kosztów utrzymywania domu oraz kosztów związanych z wychowaniem syna oraz płaceniem wspólnych zobowiązań w zamian za odstąpienie przez O. Z. od żądania orzekania w wyroku rozwodowym o winie. Zobowiązanie alimentacyjne wynikało z wzajemnych uzgodnień z matką powoda i było odzwierciedleniem tego na jakiej stopie życiowej był dotychczas wychowywany syn. Umowę należy wiec oceniać przez pryzmat okoliczności jej zawarcia, a nie wiązać z późniejszym wyrokiem rozwodowym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małżonkowie O. Z. i A. G. pozostawali w związku małżeńskim od 31.03.1990r. Z tego związku mają syna T. G. urodzonego dnia (...)

(okoliczności bezsporne);

O. Z. i A. G. w dniu 23 czerwca 2006 r. zawarli notarialną umowę o częściowy podział majątku wspólnego. W postanowieniu zawartym w punkcie 2 § 8 tej umowy powód A. G. zobowiązał się do dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, na rzecz swojego syna T. G. w kwocie stanowiącej równowartość 740 euro przeliczonej wg średniego kursu NBP z dnia zapłaty tytułem alimentów, w terminie do 10 – tego każdego miesiąca, począwszy od lipca 2006 r. aż do momentu ukończenia 21 lat i co do tego obowiązku zapłaty A. G. poddał się egzekucji na podstawi art. 777 par 1 pkt 4 kpc.

( dowód: umowa o częściowy podział majątku wspólnego z 23.06.2006r. k. 107-112);

Wyrokiem z dnia 11.07.2006 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie XIII RC 1242/06 rozwiązał małżeństwo O. Z. i A. G. przez rozwód bez orzekania o winie. Sąd ten orzekł jednocześnie o władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron T. G., a w pkt III wyroku nałożył na obie strony obowiązek utrzymania i wychowania małoletniego syna, przy czym udział powoda określił na 3 000 zł miesięcznie płatne do rąk O. Z., do dnia 15-tego każdego miesiąca, poczynając od dnia prawomocności wyroku z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

Wyrok został wydany po rozprawie przeprowadzonej w dniu 11.07.2006 r., na której Sąd dopuścił dowody z odpisu skróconego aktu małżeństwa stron, odpisu skróconego aktu urodzenia małoletniego dziecka stron, wywiadu środowiskowego kuratora, zaświadczeń o dochodach i przesłuchania stron na okoliczność istnienia i przyczyn rozkładu pożycia. Strony zgodnie wówczas oświadczyły, że ustaliły alimenty na rzecz syna w kwocie 3 000zł miesięcznie. Nie przedstawiły Sądowi aktu notarialnego z 23 czerwca 2006r. o częściowym podziale majątku. Powód w czasie przesłuchania zeznał, że płaci na syna kwotę 3 000 zł miesięczne i taką kwotę chce płacić dalej. Pozwana nie kwestionowała wysokości alimentów..

( dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie XIII RC 1242/06 k.12, postanowienie z dnia 20.03.2013 r. w aktach sprawy tut Sądu XIII RC 1242/06);

A. G. dnia 24.06.2009 r. wystąpił przeciwko małoletniemu T. G. do Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie RIIIC 472/09 o obniżenie obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego T. G. określonego w wyroku Sądu Okręgowego z 11.07.2006 r. z kwoty 3 000 zł do kwoty 1 000 zł wskazując, że jego sytuacja majątkowa i życiowa zmieniła się na tyle, że nie jest w stanie wypełniać obowiązku alimentacyjnego w ustalonej dotychczas wysokości.

Małoletni T. G., reprezentowany przez swojego przedstawiciela ustawowego O. Z. w dniu 14.09.2009 r. wystąpił z pozwen wzajemnym domagając się podwyższenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego z 11.07.2006 r. z kwoty 3000 zł do kwoty 4 000 zł podnosząc, że od momentu wydania poprzedniego wyroku nastąpiła zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu dokonując oceny wysokości kosztów utrzymania T. G. oraz możliwości majątkowo – dochodowych jego rodziców i ich sytuacji rodzinnej, w kontekście zmiany tych stosunków w porównaniu z okolicznościami z daty orzeczenia rozwodowego, doszedł do przekonania, że powództwo o obniżenie alimentów zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części, a tym samym powództwo o podwyższenie alimentów musiało być oddalone.

Przy czym Sąd Rejonowy ustalił, że miesięczny koszt utrzymania małoletniego T. G., przy uwzględnieniu zasady równej stopy życiowej małoletniego i jego rodziców, nie przekracza kwoty 2 500 zł.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie RIIIC 472/09 obniżył alimenty od A. G. na rzecz małoletniego T. G. orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11.07.2006r. do kwoty 1 500 zł miesięcznie płatnej do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniego T. G. O. Z..

( dowód: wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 17.11.2010r. RIIIC 472/09 wraz uzasadnieniem k. 14-30);

Od dnia zawarcia w formie aktu notarialnego umowy z dnia 23 czerwca 2006 r. powód A. G. płacił alimenty na rzecz syna T. G. wynikające z tego aktu notarialnego (równowartość 740 euro), następnie płacił alimenty w wysokości wynikającej z wyroku rozwodowego wydanego przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2006 r, XIII 1242/06 – 3 000 zł, a obecnie w wysokości ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 17.11.2010 r. RIIIC 472/09 w kwocie 1 500 zł. Swoje zobowiązania alimentacyjne wykonuje na bieżąco i z tego powodu nie ma zaległości. Małoletni T. G. nie występował przeciwko powodowi o zapłatę zasądzonych w orzeczeniu sądowym alimentów, a do 2013 r. nie egzekwował również obowiązku alimentacyjnego powoda wynikającego z aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006 r.

( dowód: potwierdzenie przelewu k. 31-90, zeznania powoda A. G. e-protokół z dnia 29 kwietnia 2014r. 01:02- 05:23, zeznania O. Z. - protokół z dnia 29 kwietnia 2014r. 05:23- 13:24);

W 2013 r. małoletni T. G., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego O. Z. wystąpił o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu w postaci zobowiązania alimentacyjnego zawartego w punkcie 2 § 8 aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej postanowieniem z dnia 5.08.2013 r. w sprawie o sygn. akt I Co 824/13 nadał aktowi notarialnemu z dnia 23.06.2006 r. co do punktu 2 § 8 tego aktu klauzulę wykonalności na rzecz wierzyciela - małoletniego T. G., reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego O. Z. przeciwko dłużnikowi A. G..

(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej dnia 5 sierpnia 2013 r., sygn. akt I Co 824/13 k. 113);

Dnia 04.10.2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Środzie Śląskiej A. K. (1) na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego akt notarialny z dnia 23 czerwca 2006 r., któremu Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2013 r., sygn. akt I Co 824/13 nadał klauzulę wykonalności co do punktu 2 § 8 postanowienia wszczął postępowanie egzekucyjne prowadzone w sprawie egzekucyjnej Kmp 16/13, na rzecz uprawnionego małoletniego T. G., reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową R. Z. przeciwko A. G., w zakresie należności głównej w kwocie 270 814, zł tytułem zaległych alimentów oraz w kwocie 3 112,81 zł alimentów bieżących.

W toku postępowania egzekucyjnego, komornik dokonał czynności zmierzających do zajęcia wierzytelności powoda z rachunków bankowych, w tym również zajęcia wynagrodzenia, jak również czynności zmierzające do zajęcia ruchomości i nieruchomości powoda.

(dowód: akta komornicze Kmp 16/13 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Środzie Śląskiej A. K. (1)).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powód, powołując się na treść art. 840 § 1 k.p.c., dochodził pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego obejmującego akt notarialny z dnia 23 czerwca 2006 r., któremu Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2013 r., sygn. akt I Co 824/13 nadał klauzulę wykonalności co do punktu 2 § 8 postanowienia tj. w zakresie zobowiązania A. G. do zapłaty alimentów na rzecz małoletniego syna T. G. w wysokości stanowiącej równowartość kwoty 740 euro.

Powód twierdził, że wobec orzeczenia w drodze prawomocnego wyroku przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu na podstawie art. 58 k.r.o., a następnie przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia na podstawie art. 138 k.r.o., o wysokości obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego syna powoda i wobec realizacji tego obowiązku przez powoda, zobowiązanie wynikające z umowy zawartej w dniu 23 czerwca 2006 r. nie może być egzekwowane.

Pozwany małoletni T. G., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego O. Z. wnosząc o oddalenie powództwa wskazywał natomiast, że oświadczenie powoda co do dobrowolnego zobowiązania się do łożenia na utrzymanie swego syna kwoty wynikającej z aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006 r. i poddanie się w tym zakresie egzekucji jest samoistnym tytułem wykonawczym, który kreuje zupełnie inne zobowiązanie wynikające nie z orzeczenia sądu ale całkiem odrębnej czynności prawnej. Jest to tytuł niezależny, współistniejący nie zamiast lecz obok orzeczenia sądowego, który stanowić miał dodatkową gwarancję wypełnienia zobowiązania alimentacyjnego przez A. G..

Zgodnie z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane.

Wprawdzie nie istnieje żaden katalog zdarzeń, których nastąpienie po powstaniu tytułu egzekucyjnego dawałoby podstawę do wystąpienia z powództwem z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., chodzi jednak o takie sytuacje, które po powstaniu tytułu spowodowały, że przymusowe egzekwowanie obowiązku dłużnika utraciło sens i nie ma już podstaw do dalszego chronienia interesów wierzyciela. Po powstaniu tytułu egzekucyjnego mogą nastąpić takie okoliczności, że staje się on nieaktualny lub nie może być wykonany, gdyż sprzeciwiałoby się to zasadom współżycia społecznego.

W rozpoznawanej sprawie należy uwzględnić po pierwsze, że zgodnie z art. 58 § 1 k.r.o., w wyroku rozwodowym Sąd obowiązkowo orzeka między innymi o tym, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd może uwzględnić w tej mierze wcześniejsze porozumienie stron, jakiemu dały one wyraz w ugodzie czy dobrowolnym zobowiązaniu się jednego z rodziców do łożenia określonej kwoty na pokrycie kosztów utrzymania dziecka, jednakże nie może pominąć w wyroku zagadnień, co do których małżonkowie się porozumieli.

W uchwale Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r. III CZP 72/11 wskazano, że w treści wyroku musi być zamieszczone określenie co do wykonywania władzy rodzicielskiej, niedopuszczalne jest natomiast odwołanie się do treści porozumienia. Nawet w razie uznania porozumienia za miarodajnie określające sposób wykonywania władzy rodzicielskiej, sąd powinien przenieść jego treść do sentencji wyroku. Sąd ten wskazał, że porozumienie takie nie może być traktowane jak ugoda, a zatem nie może doprowadzić do umorzenia postępowania w tym zakresie i nie stanowi tytułu egzekucyjnego. Tytułem takim jest wyłącznie orzeczenie sądu podlegające przymusowemu wykonaniu.

Dodać też trzeba, że obowiązek rozstrzygnięcia w wyroku rozwodowym o wysokości alimentów na rzecz małoletnich dzieci istnieje także wtedy, gdy jeden z rozwodzących się rodziców płaci już dobrowolnie te alimenty (por. orzeczenie SN z dnia 9 stycznia 1953 r., C 2943/52, NP 1953, nr 7, s. 76). Obligatoryjność stwierdzenia z urzędu w wyroku rozwodowym w przedmiocie alimentacji dziecka sprawia, iż dobrowolne świadczenie przez któregokolwiek z rozwodzących się małżonków renty alimentacyjnej albo środków utrzymania w naturze choćby w pełni zaspokajało potrzeby dziecka nie zwalnia sądu od stosownego rozstrzygnięcia w wyroku

W niniejszej sprawie, jak wynika z materiału dowodowego, a zwłaszcza z dołączonych akt postępowania w sprawie rozwodowej XIII RCV 1242/06 oraz aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2006r., jak i z przesłuchania powoda oraz przedstawicielki ustawowej pozwanego - O. Z., strony w umowie notarialnej umówiły się, co do wysokości obowiązku alimentacyjnego obciążającego A. G. stanowiącego równowartość 740 euro, co następnie zostało uwzględnione w wyroku rozwodowym z dnia 11 lipca 2006 r., gdzie Sąd Okręgowy w sprawie XIII RC 1242/06 określił udział powoda w obowiązku utrzymania i wychowania małoletniego T. G. na kwotę 3 000 zł miesięcznie (stanowiącą równowartość 740 Euro) i żadna za stron tego nie kwestionowała.

W tej sytuacji to orzeczenie sądowe stwierdzające o obowiązku alimentacyjnym jest od chwili jego uprawomocnienia się właściwym rozstrzygnięciem tej kwestii.

Za takimi stanowiskiem przemawia też sposób działania uprawnionego małoletniego T. G., bowiem jak wynika z zeznań jego przedstawicielki ustawowej O. Z., złożonych na sprawie rozwodowej i przed tut. Sądem, na kwestionowała ona zakresu obowiązku alimentacyjnego ustalonego w wyroku sądowym z dnia 11 lipca 2006 r. , a będącego odzwierciedleniem wcześniejszej umowy małżonków co do wysokości tych alimentów. Co więcej, od dnia zawarcia umowy notarialnej w dniu 23 czerwca 2006 r. do roku 2013 r., w sytuacji kiedy małoletni pozwany otrzymywał regularnie świadczenie alimentacyjne wynikające z wyroku rozwodowego w kwocie 3 000 zł, nie egzekwowała należności jaka wynikała z zawartego w akcie notarialnym porozumienia alimentacyjnego. Dopiero z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności temu aktowi notarialnemu w zakresie obowiązku alimentacyjnemu wobec małoletniego T. G. O. Z. wystąpiła po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia w sprawie o sygn. akt III RC 472/09, w którym wysokość tych alimentów została obniżona z kwoty 3 000 zł do kwoty 1 500 zł

Po drugie trzeba mieć na uwadze, że obowiązek alimentacyjny jest specjalnym zobowiązaniem, które w każdym czasie - w razie zmiany stosunków- może być zmieniane (art. 138 k.r.o.), a zakres tego obowiązku, zgodnie z treścią art. 135 § 1 k.r.o., jest każdorazowo uzależniony od usprawiedliwionych potrzeby uprawnionego i od majątkowych możliwości zobowiązanego. Określenie takich możliwości majątkowych zobowiązanego wymaga ustalenia wysokości comiesięcznych dochodów z tytułu wynagrodzenia za pracę. Możliwości majątkowe zobowiązanego zależą także od tego, czy zobowiązany zawarł kolejny związek małżeński, a tym samym założył rodzinę.

Taka zmiana stosunków majątkowych zobowiązanego w niniejsze sprawie niewątpliwie nastąpiła, a Sąd Rejonowy w prawomocnym wyroku z dnia 17 listopada 2010 r. obniżył ustalone wcześniej alimenty do kwoty 1 500 zł. Przy czym, co ważne, Sąd Rejonowy ustalił, że miesięczny koszt utrzymania małoletniego T. G., przy uwzględnieniu zasady równej stopy życiowej małoletniego i jego rodziców, nie przekracza kwoty 2 500 zł.

Tym samym egzekwowanie od powoda na rzecz małoletniego syna, przy uwzględnieniu, że również drugi rodzic małoletniego musi przyczyniać się do kosztów jego utrzymania, dodatkowej kwoty ok. 3 100 zł (740 Euro) miesięcznie prowadziło by do nieuzasadnionego wzbogacenia. Szczególnie, że przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego w sprawie egzekucyjnej Km 16/13 dochodzi zaległych należności alimentacyjnych za okres od 23 czerwca 2006 r. do 3 października 2013 r., łącznie kwoty 270 814, zł tytułem zaległych alimentów oraz kwoty 3 112,81 zł alimentów bieżących.

Konkludując uznać należy, że egzekwowanie przez wierzyciela dodatkowo na poczet alimentów należności wynikającej z omawianego aktu notarialnego jest nadużyciem przysługującego wierzycielowi prawa (art. 5 k.c.). Z tych też powodów zobowiązanie wynikające z zaskarżonego tytułu wykonawczego jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego nie może być egzekwowane (tak też wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dna 28.03.2013 r. w sprawie I A Ca 47/13 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2022 r. w sprawie II CKN 943/00).

Spełnione zostały zatem przesłanki z wyżej cytowanego przepisu art. 840§1 pkt. 2 k.p.c. i zaskarżony tytuł egzekucyjny nie może być egzekwowany.

Na zakończenie wskazać jeszcze należy, że Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanego o dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadków wymienionych w odpowiedzi na pozew na okoliczność relacji małżeńskich między powodem, a O. Z., ustaleń dokonywanych między nimi w zakresie spraw dotyczących odejścia powoda, utrzymania domu i syna, spłat wspólnych zobowiązań oraz na okoliczność utrzymywania przez powoda związku z inna kobietą, albowiem, co wynika z wyżej przedstawionych rozważań, okoliczności te nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 5 k.c. orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu w punkcie II sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając pozwanego, który przegrał niniejsze postepowanie, całością poniesionych przez powoda kosztów na które składa się opłata sądowa w 13 541 zł oraz koszty zastępstwa procesowego, których wysokość ustalona została na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, z późn. zmianami) w kwocie 7 200 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.