Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2014 r. w O.

sprawy z odwołania H. Ś. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania H. Ś. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 22.10.2013r. znak (...)

orzeka:

1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje H. Ś. (1) prawo
do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.05.2012r. do 30.10.2014r;

2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

3. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. na rzecz H. Ś. (1) kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

H. Ś. (1) złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22.10.2013r, domagając się przyznania jej dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że ubezpieczona H. Ś. (1) nie została uznana przez lekarza orzecznika ZUS, ani Komisję Lekarską ZUS za niezdolną do pracy. Wobec powyższego ZUS odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił, co następuje:

H. Ś. (1) (ur. (...)) w dniu 05.04.2012r. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w P. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. W wyniku rozpoznania tego wniosku ZUS wydał decyzję w dniu 23.05.2012r. odmawiająca odwołującej się prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( decyzja k.155 a.r.). Z odmowną decyzją nie zgodziła się odwołująca i wniosła odwołanie do Sądu Okręgowego w Ostrołęce. W sprawie toczącej się pod sygn. akt III U 513/12 – postanowieniem z dnia 13.06.2013r. uchylono zaskarżaną decyzję i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu (k. 90 a.s. III U 513/12). W wyniku ponownego rozpoznania wniosku odwołującej - w celu ustalenia stopnia niezdolności do pracy odwołująca skierowana została na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS, który po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej ustalił w orzeczeniu z dnia 20.08.2013r., że nie jest ona niezdolna do pracy. W związku z wniesieniem sprzeciwu od tegoż orzeczenia przez odwołującą się sprawę skierowano do Komisji Lekarskiej ZUS.

Komisja Lekarska ZUS II Oddział w W. nr (...) po analizie całości zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej oraz po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonej w swoim orzeczeniu z dnia 07.10.2013r. również ustaliła, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Wobec powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 22.10.2013r. odmówił H. Ś. (1) odmówił przedłużenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy – prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy odwołująca się nabyła od 20.03.2006r. i było jej dwukrotnie przedłużane do 30.04.2012r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie H. Ś. (1) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu jest decyzja ZUS z dnia 22.10.2013r. Decyzją tą organ rentowy odmówił odwołującej się H. Ś. (1) przedłużenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013, poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Według art. 61. Prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 w/w ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W świetle w/w przepisów zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania H. Ś. (1) było ustalenie, czy jest ona niezdolna do pracy, czy jest to niezdolność całkowita, czy częściowa, oraz kiedy powstała i jaki jest przewidywany okres jej trwania.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy z zakresu: endokrynologii, ortopedii i neurologii.

Biegli rozpoznali u niej: stan po strumektomii z powodu wola guzkowego w 1993 roku, pooperacyjną niedoczynność przytarczyc i tarczycy, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego na tle zmian zwyrodnieniowych oraz niedokrwistość z niedoboru żelaza. Zdaniem biegłych chorzenia endokrynologiczne powodują nadal
częściową niezdolność do pracy od 01.05.2012r. do 30.10.2014 roku.

Uzasadniając opinię biegli podkreślili, że odwołująca się jest po częściowej strumektomii w 1993r. Bezpośrednio po zabiegu hospitalizowana była w Oddziale Wewnętrznym z powodu objawów tężyczki w przebiegu pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc. Od początku choroby była z tego powodu wielokrotnie hospitalizowana i miała zwiększane dawki wapnia i Yit.D. Od 2006 r. do 30 kwietnia 2012 r. miała z tego powodu orzeczoną częściową niezdolność do pracy zarobkowej. Odwołująca się zgłasza występowanie drętwień kończyn (zaburzenia czuciowe) oraz bolesnych kurczów mięsni dłoni (zaburzenia ruchowe) zarówno w ciągu dnia jak i w nocy. W/w objawy nasilają się w stresie, przegrzaniu, dłuższym przebywaniu w jednej pozycji ciała. Pomimo stosowanych aktualnie wyjątkowo dużych dawek wapnia i Vit.D (Alfadiol) nie udało się uzyskać prawidłowych stężeń wapnia w surowicy krwi oraz stwierdzono wybitnie dodatnie próby tężyczkowe zarówno w badaniu emg (listopad 2012) oraz klinicznym (objaw C.i T.). Świadczy to o znacznej nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej i gotowości do występowania napadów tężyczkowych, co może objawiać się m.in. kurczami mięśni powodując przymusowe ułożenie rąk w pozycji tzw.„ ręki położnika”, uniemożliwiając wykonywanie jakiejkolwiek pracy, a w skrajnych przypadkach kurcze mięśni oddechowych. Podawanie wapnia i Yit.D doustnie jest u odwołującej się niewystarczające i przynajmniej 2 razy w roku wymaga ona hospitalizacji w celu podania wapnia dożylnie (w maju 2013 i listopadzie 2013 roku poda-
no po 38 amp. wapnia i.v). Złe samopoczucie odwołującej się wynikać też może z niedoborów magnezu, które mogą nasilać objawy tężyczkowe oraz z niedoborów żelaza powodujących niedokrwistość z niedoboru żelaza. Wymaga to również uzupełniania dożylnego w warunkach szpitalnych. Wskazane jest u odwołującej się wykonanie oznaczenia (...)(parathormonu) oraz badań w kierunku choroby trzewnej. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego z zespołem bólowym nie
powoduje niezdolności do pracy zarobkowej- wymaga leczenia w okresach
zaostrzeń. Pooperacyjna niedoczynność tarczycy prawidłowo wyrównana substytucyjną dawką Eutyroxu N.

Z powyższą opinią nie zgodził się organ rentowy i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego endokrynologa. W piśmie z dnia 9.06.2014r. podniesiono, że biegły endokrynolog nie odniósł się do kwalifikacji zawodowych i aktualnego zatrudnienia H. Ś.. Z dokumentacji załączonej w aktach wynika, iż odwołująca się z zawodu księgowa pracuje w zawodzie, pomimo orzekanej od 2006r. renty. Odwołująca się hospitalizowana jest głównie celem suplementacji preparatów żelaza dożylnie (nie toleruje preparatów doustnych) i suplementacji wapnia. Wymaga specjalistycznej opieki i stałej suplementacji, ale nie jest z
punktu widzenia orzeczniczego długotrwale niezdolna do pracy. Okresowe nasilenie dolegliwości może być leczone w ramach (...), z czego H. Ś. okresowo korzysta.

Sąd oddalił powyższy wniosek dowodowy na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. uznając, iż okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione (k. 54 a.s.).

W ocenie Sądu Okręgowego opinia wydana przez biegłych, w tym biegłej endokrynolog jest miarodajna dla oceny niezdolności odwołującej się do pracy, a tym samym dla oceny jej uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. Opinię wydali bowiem specjaliści z zakresu schorzeń występujących u odwołującej się, po przeprowadzeniu szczegółowych badań i analizie dokumentacji medycznej, a uzasadnienie tej opinii jest przekonywujące i nie budzi zastrzeżeń.

Nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia jest też fakt, iż w sprawie III U 513/12 biegli neurolog i diabetolog rozpoznali u odwołującej się stan po strumektomii z powodu wola guzkowego w 1993 roku, niedokrwistość z niedoboru żelaza, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego z dyskopatią, pooperacyjną niedoczynność przytarczyc i tarczycy oraz Kamnicę moczowodu prawego w wywiadzie. Również ci biegli orzekli, ze powyższe schorzenia czynią odwołującą się niezdolną do pracy do 30.04.2014r.( k.62 akt III U 513/12).

Biorąc pod uwagę powyższe wnioski biegłych i fakt, że odwołująca się posiadała prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30.04.2012r., a od tamtego czasu stan jej zdrowia nie uległ poprawie Sąd uznał, że są podstawy do uwzględnienia odwołania.

Z tych względów Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. Ś. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres tj. od dnia 01.05.2012r. do dnia 30.10.2014r. – o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. la ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującej prawo do świadczenia, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.04.2010 r., II UK 330/09, LEX 604220). W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do obciążenia odpowiedzialnością organu rentowego za nieprzyznanie odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności już na etapie postępowania przez ZUS. Kwestia ta była bowiem sporna, - już w sprawie III U 513/13 powołano dwa zespoły biegłych sądowych – co skutkowało uchyleniem pierwszej decyzji ZUS z dn. 23.05.2012r., w toku tego postępowania sądowego odwołująca się złożyła nową dokumentację (k.24 ) – co również wpłynęło na wydaną opinię biegłych, że jest niezdolna do pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.