Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)

Sędzia SO Krystyna Hadryś

Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Protokolant Aneta Puślecka

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa U. K. i M. K.

przeciwko Gminie Z.

o ustalenie

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I C 134/12

oddala apelację.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś

Sygn. akt III Ca 1656/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 25 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy ustalił wysokość opłat rocznych za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonych w Z.: działki nr (...) w 2012r. na kwotę 59,34 złotych, w 2013r. na kwotę 142,27 złotych, w 2014r. na kwotę 225,21 złotych, działki nr (...) w 2012r. na 82,16 złotych, w 2013r. na kwotę 197,01 złotych, w 2014r. na kwotę 311,85 złotych, działki nr (...) w 2012r. na kwotę 53,28 złotych, w 2013r. na kwotę 127,69 złotych, w 2014r. na kwotę 202,11 złotych. Rozstrzygnięcie poprzedził Sąd ustaleniem, że Prezydent Miasta Z. dokonał wypowiedzenia użytkownikom wieczystym U. K. i M. K. wysokości opłat rocznych za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych położonych w Z. - działki (...) o powierzchni 0,0078 ha, działki (...) o powierzchni 0,0108 ha, działki (...) o powierzchni 0,0070 ha uzasadniając decyzję zmianą wartości tych nieruchomości. Po dokonaniu wypowiedzenia opłat powodowie wystąpili do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z wnioskami, w których zakwestionowali wysokość naliczonych opłat rocznych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. w dniu 9 stycznia 2012 roku wydało orzeczenia, w których ustaliło wysokość opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości - działki nr (...) w 2012 roku na kwotę 59,34 zł, w 2013 roku na kwotę 142,27 zł, w 2014 roku na kwotę 225,21 zł, działki nr (...) w 2012 roku na kwotę 82,16 zł, w 2013 roku na kwotę 197,01 zł, w 2014 roku na kwotę 311,85 zł, działki nr (...) w 2012 roku na kwotę 53,28 zł, w 2013 roku na kwotę 127,69 zł, w 2014 roku na kwotę 202,11 zł. Od orzeczeń Kolegium Prezydent Miasta Z. wniósł sprzeciwy. Sąd wskazał, że niesporna była wartość nieruchomości, od której zależała wysokość opłaty. Spór pomiędzy stronami powstał na tle wykładni przepisu art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej; pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach, opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji. Za prawidłowe uznał Sąd wyliczenia opłat dokonane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Przywołał uchwałę z dnia 28 lutego 2013 roku, III CZP 110/12, w której Sąd Najwyższy stwierdził, że w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty. Stanowisko to podzielił ustalając wysokość opłat rocznych w kolejnych latach od aktualizacji.

W apelacji pozwana zarzuciła naruszenie art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami polegające na błędnym zastosowaniu; domagała się zmiany wyroku przez ustalenie wysokości opłat rocznych dla działki nr (...) w 2012r. na kwotę 59,34 złotych, w 2013r. na kwotę 308,15 złotych, w 2014r. na kwotę 308,14 złotych, w 2015r. na kwotę 225,21 złotych, dla działki (...) w kolejnych latach odpowiednio na kwoty 82,16 złotych, 426,70 złotych, 426,69 złotych i 311,85 złotych, dla działki (...) na kwoty 53,28 złotych, 276,53 złotych, 276,52 złotych i 202,11 złotych, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, zasądzenia solidarnie od powodów kosztów procesu.

Powód wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Wbrew stanowisku skarżącej, regulacja art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami nie oznacza rozłożenia na raty nadwyżki opłaty w kolejnych dwóch latach po aktualizacji lecz progresywny wzrost opłaty do wysokości zaktualizowanej przewyższającej co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej.

Celem tej regulacji było zapobieżenie gwałtownemu wzrostowi opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej.

Dlatego powołany przepis stanowi, że w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej, a nadwyżkę, czyli pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach, co właśnie prowadzić ma do progresywnego wzrostu opłaty. W myśl tego uregulowania, po aktualizacji użytkownik wieczysty uiszcza opłatę w wysokości odpowiadającej dwukrotności opłaty rocznej dotychczasowej, w drugim roku po aktualizacji opłatę stanowiącą sumę dwukrotności opłaty dotychczasowej i połowy nadwyżki, a w trzecim roku opłatę stanowiącą sumę opłaty z roku poprzedniego i połowy nadwyżki. W ten sposób zgodnie z art. 77ust. 2a w trzecim roku od aktualizacji opłata roczna osiąga wysokość wynikającą z aktualizacji.

Na takiej wykładni art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami oparł rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy podzielając stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z 28 lutego 2013 roku, III CZP 110/12.

Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego uznać trzeba za prawidłowe, a apelację jako pozbawioną uzasadnionych podstaw oddalić.

Dlatego z mocy art. 385 k.p.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.