Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 03-06-2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IX Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jolanta Malik

Protokolant:Maja Zając

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2014 we W.

sprawy z powództwa M. Ś., L. Ś.

przeciwko U. W.

- o zapłatę

I. zasądza od pozwanej U. W. łącznie na rzecz powodów M. Ś. i L. Ś. kwotę 17.164,29 zł (siedemnaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złote dwadzieścia dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 13.04.2012 do dnia zapłaty,

II. umarza postępowanie co do kwoty 1960 zł,

III. dalej idące powództwo oddala,

IV. zasądza od pozwanej łącznie na rzecz powodów kwotę 1844,22 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

V. wyrokowi w pkt. I co do kwoty 13.840 zł nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygnatura akt IX C 84/12

UZASADNIENIE

Powodowie L. Ś. i M. Ś. wnieśli o zasądzenie od pozwanej U. W. kwoty 20 541,47 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że zawarli z pozwaną umowę najmu lokalu mieszkalnego, na mocy której pozwana miała uiszczać czynsz oraz dodatkowe opłaty. Pozwana nie uiszczała opłat w związku z czym powodowie rozwiązali umowę najmu i wezwali pozwaną do opuszczenia lokalu. Pozwana opuszczając lokal przywłaszczyła sobie należące do powodów meble i inne ruchomości na łączną kwotę 15 800 zł. Pozwana nie zapłaciła opłat z tytułu umowy najmu na łączną kwotę 4 741,47 zł. Skierowane do pozwanej przez powodów wezwanie do zapłaty pozostało bezskuteczne.

Postanowieniem z dnia 28 października 2011 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód VI Wydział Cywilny stwierdził w sprawie toczącej się pod sygnaturą akt VI Nc-e 1110821/11 brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Po uzupełnieniu pozwu w trybie art. 505 ³⁷ k.p.c. powodowie podtrzymali żądanie i twierdzenia pozwu. Powodowie wnieśli o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. Dodatkowo powodowie wskazali, iż nie żądają zapłaty od męża pozwanej A. W., który był współnajemcą lokalu, albowiem wyprowadził się on z lokalu wcześniej i uregulował swoje zadłużenie za czas zamieszkiwania w lokalu.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz od powodów kosztów procesu.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana podniosła, iż powodowie nie zaoferowali Sądowi żadnego obiektywnego dowodu na poparcie twierdzeń pozwu, zwłaszcza istnienia i wysokości roszczenia względem pozwanej. Nie polegało na prawdzie twierdzenie, że pozwana nie zapłaciła czynszu ani opłat za wynajmowany lokal na łączną kwotę 4 741,47 zł. Istnienie, jak i wysokość tego roszczenia nie zostały przez powodów udowodnione. Pozwana zaprzeczyła, aby w związku z najmem lokalu pozostały jej do uiszczenia jakiekolwiek zobowiązania. Zgodnie z umową najmu pozwana była zobowiązana do uregulowania kwoty 9 625 zł tytułem czynszu najmu za okres od dnia 15 lutego 2011 roku do dnia 31 lipca 2011 roku. Pozwana zapłaciła powodom z tytułu swych zobowiązań umownych łączną kwotę 10 423,18 zł. Powodowie nie przedstawili żadnych dowodów na wysokość i podstawę obliczenia opłat związanych z lokalem, ani Sądowi, ani pozwanej, która wielokrotnie zwracała się do powodów o wskazanie kwot, które powinna uiścić z tytułu opłat oraz o przedłożenie stosownych dokumentów. Przed wysłaniem wezwania do zapłaty powodowie nie wskazywali dokładnej wysokości opłat. Pozwana uznała, że kwota 798,18 zł przenosząca wysokość należnego czynszu stanowiła kwotę wystarczającą na pokrycie opłat. Pozwana zaprzeczyła, aby zabrała jakiekolwiek meble lub rzeczy powodów stanowiące rzekome wyposażenie wynajmowanego lokalu. W protokole przekazania lokalu wyszczególniono jego wyposażenie poprzez zamieszczenie zapisu: „w mieszkaniu pozostaje zabudowa kuchenna ze sprzętem AGD: kuchenka gazowa, zmywarka, lodówka i kuchenka mikrofalowa”. Na wyposażenie lokalu składało się tylko i wyłącznie wyposażenie opisane w protokole przekazania. W lokalu nie znajdowało się jakiekolwiek inne wyposażenie. Ani w umowie najmu, ani w protokole przekazania strony nie odwołały się do jakichkolwiek innych załączników, dokumentów, czy innych nośników obrazujących stan lokalu oraz jego wyposażenie w chwili przekazania lokalu. Powodowie nie wskazali choć jednej z podstaw uzasadniających wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. W sprawie nie występuje żadna z okoliczności nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. Opóźnienie ani nie uniemożliwiłoby lub znacznie utrudniło wykonanie ewentualnego wyroku, ani nie narażało powodów na jakąkolwiek szkodę.

Do pisma z dnia 10 maja 2012 roku powodowie załączyli rozliczenie nieuiszczonych przez pozwaną opłat w kwocie 4 741,47 zł. Na żądaną kwotę składały się: opłaty administracyjne do spółdzielni mieszkaniowej pomniejszone o opłaty za pomieszczenie gospodarcze, opłaty za dostawy energii elektrycznej, gazu oraz wody. Opłata administracyjna wynosiła 536,41 zł miesięcznie i obejmowała okres 4 miesięcy (kwiecień – lipiec), co wynosiło łącznie 2 145,64 zł. Opłaty za dostawy mediów obejmowały okres do dnia 10 lutego 2011 roku do dnia 30 lipca 2011 roku (5,5 miesiąca) i naliczane były zgodnie ze stanem liczników. Przy obliczeniu wysokości opłaty za dostawy energii elektrycznej, która wyniosła łącznie 1 026,83 zł, przyjęto stawkę 0,54 zł za kWh oraz miesięczną opłatę stałą w kwocie 10 zł. Obliczając wysokość opłaty za dostawy paliwa gazowego, która wyniosła łącznie 110,72 zł, przyjęto stawkę 1,88 zł za m ³ oraz miesięczną opłatę stałą w kwocie 11,32 zł. Koszt dostawy zimnej wody wyniósł 659,21 zł, zaś koszt podgrzania wody 799,07 zł.

Pismem z dnia 5 grudnia 2013 roku powodowie ograniczyli powództwo do kwoty 13 840 zł z tytułu przywłaszczenia przez pozwaną należących do nich ruchomości, cofając pozew w zakresie żądania zapłaty kwoty 1 960 zł ze zrzeczeniem się tegoż roszczenia. Podtrzymali żądanie zapłaty kwoty 4 741,47 zł

Pismem z dnia 27 lutego 2014 roku pozwana uznała powództwo co do żądania zapłaty kwoty 13 840 zł oraz wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu w zakresie kwoty 1 960 zł.

* * *

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny :

W dniu 10 lutego 2011 roku powodowie M. Ś. i L. Ś. (wynajmujący) zawarli z pozwaną U. W. oraz jej mężem A. W. (najemca) umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...). Umowa zawarta została na okres od dnia 15 lutego 2011 roku do dnia 29 lutego 2012 roku (§ 3 ust. 1 umowy). Wynajmujący mógł rozwiązać umowę w trybie natychmiastowym w przypadku naruszenia przez najemcę postanowień umowy, a w szczególności m.in., jeżeli najemca opóźni się z zapłatą czynszu najmu o jeden okres rozliczeniowy, przy czym wynajmujący uprzedzić miał najemcę o zamiarze wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym wyznaczając mu dodatkowy najwyżej 10-cio dniowy termin do zapłaty (§ 3 ust. 4 tiret 4 umowy). Wydanie lokalu nastąpić miało dnia 10 lutego 2011 roku po sporządzeniu protokołu zdawczo – odbiorczego, w którym wyszczególnione miało zostać wyposażenie lokalu (§ 4 umowy). Strony ustaliły związane z najmem lokalu opłaty w postaci miesięcznego czynszu najmu dla wynajmującego na kwotę 1 750 zł, miesięcznych rachunków za prąd i gaz w terminach płatności ustalonych przez dostawców tych mediów oraz opłaty eksploatacyjne do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w wysokości podanej przez Spółdzielnię (§ 6 ust. 1 umowy). Najemca zobowiązał się do uregulowania w terminie do dnia 18 lutego 2011 roku kwoty 9 625 zł z tytułu czynszu najmu dla wynajmującego za okres od dnia 15 lutego 2011 roku do dnia 31 lipca 2011 roku (§ 6 ust. 2 umowy).

Strony ustaliły, iż opłaty za media oraz opłaty eksploatacyjne miały być uiszczane przez najemców na rachunek bankowy wynajmujących. Wysokość rozliczenia przesyłana była najemcom drogą elektroniczną. Pozwana przekazała powodom adres swojej poczty elektronicznej. Sposób powiadamiania o wysokości opłat nie był kwestionowany przez najemców. Pozwana nie żądała nigdy przedłożenia rachunków przez powodów ani nie zasięgała informacji o wysokości należnych opłat. Nie kwestionowała przesyłanych jej rozliczeń droga mailową.

Dowód :

⚫

umowa najmu lokalu mieszkalnego, k. 15, 16,

⚫

zeznania świadka A. W., k. 90 – 93,

⚫

przesłuchanie powódki, k. 166,

⚫

przesłuchanie powoda, k. 166,

⚫

przesłuchanie pozwanej, k. 166

W dniu 10 lutego 2011 roku dokonano przekazania najemcom przedmiotowego lokalu mieszkalnego, z której to czynności sporządzono protokół. W treści protokołu wskazano, iż w mieszkaniu pozostawała zabudowa kuchenna ze sprzętem AGD: kuchenka gazowa, zmywarka, lodówka i kuchenka mikrofalowa. Stan licznika zużycia energii elektrycznej wynosił 67946 kWh, stan licznika zużycia paliwa gazowego 114 m ³, stan zużycia ciepłej wody w kuchni 3,759 m ³, stan zużycia zimnej wody w kuchni 8,808 m ³, stan zużycia ciepłej wody w łazience 23,239 m ³, stan zużycia zimnej wody w łazience 51,303 m ³.

Poza ruchomościami zawartymi w treści protokołu przekazania, powodowie w lokalu pozostawili komodę sosnową, dwie półki sosnowe, zasłony, łóżko dziecięce niebieskie (...), niebieski taborecik dziecięcy, biały regał, szafę dwudrzwiową koloru brzoza, szafkę niską koloru brzoza, łóżko sosnowe bez materaca, dwa czarne biurka, dwa duże czarne regały, czarną wiszącą półkę, czarną stojącą komodę, odkurzacz marki (...), lampę biurkową, szafę trzydrzwiową z lustrem, regał otwarty koloru białego, biurko, półeczkę na czapki, szafkę na buty z drzwiczkami, stojak na buty, stołek do siadania z szufladką, dwa obrazki, zdjęcie w antyramie, szafkę sosnową na klucze, komplet wypoczynkowy skórzany składający się z sofy i dwóch foteli, stolik narożny sosnowy, dwa regały sosnowe, taboret, witrynę szklaną sosnową, dwie półki na kasety, półkę wiszącą małą, sześć skrzynek na kwiaty i taboret z podnóżkiem.

Strony ustnie ustaliły, iż w przypadku gdyby któreś z mebli okazały się najemcom niepotrzebne, miały one zostać przez wynajmujących zabrane po stosownym zawiadomieniu przez najemców.

Dowód :

⚫

protokół przekazania mieszkania z 10.02.2011 r., k. 47,

⚫

zdjęcia zapisane na płycie CD z k. 66,

⚫

zdjęcia z k. 62, 79 – 81,

⚫

zeznania świadka A. R., k. 89, 90,

⚫

zeznania świadka A. W., k. 90 – 93

Dnia 10 lutego 2011 roku pozwana przekazała powodom kwotę 2 000 zł tytułem zaliczki za opłaty czynszowe.

W dniu 18 marca 2011 roku pozwana przelała na rachunek bankowy powódki kwotę 8 423,18 zł tytułem „opłaty za wynajem mieszkania przy ul. (...) zgodnie z umową”.

Wynosząca 798,18 zł różnica pomiędzy uiszczoną przez pozwaną należnością z tytułu czynszu wynajmu na rzecz powodów, a umowną wysokością czynszu, przeznaczona została przez powodów na zapłatę na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. opłat eksploatacyjnych za miesiące luty i marzec 2011 roku. Kwot tych zatem za ten okres nie dochodzą od pozwanej w tym postępowaniu.

Dowód :

⚫

pokwitowanie odbioru kwoty 2 000 zł z 10.02.2011 r., k. 49,

⚫

potwierdzenie przelewu z 10.04.2012 r., k. 48,

⚫

zeznania świadka A. W., k. 90 – 93,

⚫

przesłuchanie powódki, k. 166

Opłaty eksploatacyjne (czynsz + fundusz remontowy) należne Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. w lutym 2011 roku wynosiły 532,87 zł. Począwszy od dnia 1 marca 2011 roku do dnia 1 sierpnia 2011 roku opłaty eksploatacyjne wynosiły 545,73 zł (łącznie z opłatą na fundusz remontowy). Składająca się na opłaty czynszowe opłata za użytkowanie przynależnego do lokalu pomieszczenia gospodarczego wynosiła 9,32 zł. Opłata za pomieszczenie gospodarcze miała nie obciążać najemców. Stawka zużycia zimnej wody i odprowadzenia ścieków za miesiące styczeń i luty 2011 roku wynosiła 6,46 zł/m ³. Stawka ta za okres od dnia 1 marca 2011 roku do dnia 30 czerwca 2011 roku wynosiła 7,61 zł/m ³, a zużycie w tym okresie wyniosło 49,8785 m ³. Stawka za podgrzanie wody w pierwszym półroczu 2011 roku wynosiła 20,56 zł/m ³.

Dowód :

⚫

rozliczenie zużycia ZW i CW za okres 01.07. – 31.12.2010, k. 54,

⚫

informacja o zmianie wysokości opłat z 25.02.2011 r., k. 55,

⚫

rozliczenie zużycia ZW i CW za okres 01.01. – 30.06.2011, k. 60,

⚫

pismo SM (...) z 05.07.2012 r., k. 106, 107,

⚫

przesłuchanie powódki, k. 166

Pismem z dnia 31 maja 2011 roku, odebranym dnia 3 czerwca 2011 roku, powodowie zwrócili się do najemców o uregulowanie zaległych opłat eksploatacyjnych oraz opłat z tytułu dostawy mediów, które pomimo wielokrotnych przypomnień dokonywanych drogą telefoniczną nie zostały uiszczone.

Dowód :

⚫

pismo ponaglające zapłatę zaległości z 31.05.2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 56, 58

Pismem z dnia 13 czerwca 2011 roku, odebranym dnia 14 czerwca 2011 roku, powodowie wezwali najemców do uregulowania zaległych opłat do spółdzielni mieszkaniowej za miesiące kwiecień – czerwiec 2011 roku, dokonania rozliczenia opłat za dostawy paliwa gazowego przesłanego drogą elektroniczną oraz do podania stanu licznika energii elektrycznej.

Dowód :

⚫

pismo ponaglające zapłatę zaległości z 13.06.11 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 57, 58

Pismem z dnia 26 lipca 2011 roku powodowie wezwali najemców do opuszczenia lokalu i zapłaty całego zadłużenia z tytułu najmu lokalu w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania. Zadłużenie na dzień 28 czerwca 2011 roku wyliczone zostało przez powodów w kwocie 2 551,63 zł.

Dowód :

⚫

wezwanie do opuszczenia lokalu oraz do zapłaty z 26.07.2011 r. wraz z dowodem nadania k. 17, 18

A. W.opuścił lokal na początku lipca 2011 roku. W dniu 29 lipca 2011 roku pozwana wydała powodom lokal, z której to czynności sporządzono protokół zdawczo – odbiorczy. Stan licznika zużycia energii elektrycznej wynosił 69745,7 kWh, stan licznika zużycia paliwa gazowego 139,781 m ³, stan zużycia ciepłej wody w kuchni 5,069 m ³, stan zużycia zimnej wody w kuchni 15,836 m ³, stan zużycia ciepłej wody w łazience 62,325 m ³, stan zużycia zimnej wody w łazience 94,467 m ³. Powodowie stwierdzili brak wyposażenia dodatkowego, które udokumentowane zostało na płycie CD. Jedynie wyposażenie kuchni pozostało bez zmian. Pozwana wskazała, iż nie miała wiedzy o żadnej płycie CD i jej nie otrzymała, a mieszkanie wynajmowała tylko z kompletną kuchnią.

Dowód :

⚫

protokół zdawczo-odbiorczy z 29.07.2011 r. k. 61,

⚫

zeznania świadka A. R., k. 89, 90,

⚫

zeznania świadka A. W., k. 90 – 93

Pozwana posiada zadłużenie względem powodów z tytułu opłat eksploatacyjnych uiszczanych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. za okres od kwietnia do końca lipca 2011 roku oraz z tytułu dostaw mediów za cały okres wynajmu lokalu. Zadłużenie to nie zostało spłacone przez męża pozwanej w żadnej części.

Dowód :

⚫

pismo SM (...) z 05.07.2012 r., k. 106, 107,

⚫

przesłuchanie powódki, k. 166

Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2013 roku wydanym w sprawie rozpoznawane pod sygnaturą akt V K 947/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia V Wydział Karny uznał U. W. oskarżoną o to, że w okresie od dnia 27 lipca 2011 roku do dnia 30 lipca 2011 roku we W., działając w warunkach czynu ciągłego dokonała przywłaszczenia przedmiotów wyposażenia mieszkania usytuowanego przy ul. (...) we W. w postaci: skórzanego kompletu wypoczynkowego, szafy, komód, regałów, witryny, stolików, krzeseł i innych przedmiotów o łącznej wartości 15 800 zł, powierzonych jej na podstawie umowy najmu w/w mieszkania, czym działała na szkodę M. i L. Ś. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, przy czym wartość przywłaszczonych rzeczy ustalona została przez Sąd na łączną kwotę 13 840 zł.

Wyrokiem z dnia 12 września 2013 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu IV Wydział Karny Odwoławczy w sprawie rozpoznawanej pod sygnaturą akt IV Ka 728/13 utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia wydany w sprawie V K 947/12.

Dowód :

⚫

wyrok SR dla Wrocławia – Śródmieścia wydany w sprawie V K 947/12, k. 128 – 135,

⚫

wyrok SO we Wrocławiu wydany w sprawie IV Ka 728/13, k. 136, 137

* * *

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Powodowie domagali się pierwotnie zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej kwoty 20 541,47 zł, na którą składała się kwota 15 800 zł z tytułu odszkodowania za przywłaszczone przez pozwaną, a należące do powodów wyposażenie wynajmowanego lokalu oraz kwota 4 741,47 zł z tytułu równowartości nieuszczonych przez pozwaną opłat eksploatacyjnych oraz opłat za media.

Na wstępnie należy zaznaczyć, iż ze względu na przedmiot sprawy i wartość przedmiotu sporu sprawa nie kwalifikowała się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ kpc ), stąd zostało wydane w tym zakresie odpowiednie postanowienie.

Powodowie cofnęli pozew w zakresie kwoty 1 960 zł zrzekając się jednocześnie roszczenia w tym zakresie i tym samym ograniczyli żądanie zapłaty odszkodowania do kwoty 13 840 zł. Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Natomiast jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, o czym stanowi art. 355 § 1 k.p.c. Stosownie do treści art. 203 § 4 k.p.c., Sąd uznał cofnięcie pozwu za dopuszczalne, stwierdzając, że brak jest okoliczności wskazujących, aby ta czynność procesowa była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa, a nadto pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu. Dlatego też niniejsze postępowanie co do kwoty 1 960 zł należało umorzyć.

Pozwana ostatecznie uznała powództwo w zakresie wysokości żądanego odszkodowania tj. kwoty 13 840 zł. Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Zdaniem Sądu uznanie pozwu przez pozwaną nie stało w sprzeczności z prawem bądź zasadami współżycia społecznego ani też nie zmierzało do obejścia prawa.

Do rozstrzygnięcia pozostała zatem kwestia zasadności domagania się przez powodów od pozwanej opłat eksploatacyjnych oraz opłat za dostawy mediów. Obowiązek uiszczania tychże opłat wynikał bezpośrednio z brzmienia § 6 ust. 1 umowy najmu. Strony ustaliły ustnie sposób rozliczania opłat eksploatacyjnych oraz opłat za dostawy mediów. Powodowie mieli informować najemców o wysokości tychże opłat, zaś środki finansowe odpowiadające wysokości należnych opłat uiszczane miały być przez najemców na rachunek bankowy powodów, którzy we własnym zakresie opłaty te mieli uiszczać do Spółdzielni i do dostawców mediów. W tym zakresie należało dać wiarę twierdzeniom powodów. Powodowie informowali pozwaną o wysokości należnych opłat za pomocą poczty elektronicznej. Pozwana natomiast poza wpłaceniem łącznej kwoty 10 423,18 zł nie dokonywała żadnych innych płatności na rzecz powodów uznając, iż różnica pomiędzy uiszczoną należnością, a umowną wysokością należnego powodom czynszu w kwocie 9 625 zł będzie kwotą wystarczającą na pokrycie wszelkich opłat. Różnica ta wynosząca 798,18 zł okazała się kwotą niewystarczającą na pokrycie wszystkich opłat za cały okres najmu lokalu mieszkalnego. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanej, która zeznając na rozprawie w dniu 23 maja 2014 roku podniosła, iż nie miała wiedzy o konieczności uiszczenia dalszych opłat, albowiem obsługą jej poczty elektronicznej zajmowała się córka. Pozwana znała treść umowy. Ponieważ konieczne do uiszczenia opłaty miały charakter stały, pozwana musiała mieć świadomość o konieczności ich zapłaty co miesiąc, nadto doświadczenie życiowe wskazuje, iż opłaty takie do spółdzielni wynoszą kilkaset złotych miesięcznie. Pozwana więc nie mogła rozsądnie przypuszczać, że poza wpłacona kwotą nie obciążają ją żadne opłaty. Obecne jej stanowisko i odpowiedzi podczas przesłuchania głównie „nie pamiętam” są tylko przyjętą linią obrony w tym procesie. Zatem nawet w przypadku braku wiadomości od powodów o wysokości opłat, pozwana w celu wywiązania się z postanowień łączącej strony umowy winna była we własnym zakresie ustalić bezpośrednio u powodów wysokość swojego zobowiązania z tytułu opłat.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy zdaniem Sądu w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości przesądzał o konieczności uiszczania przez najemców lokalu opłat eksploatacyjnych wyliczonych przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) we W. oraz opłat za dostarczane do lokalu media, a także o fakcie niewywiązywania się przez pozwaną z tego obowiązku.

Powodowie słusznie domagali się od pozwanej równowartości opłat eksploatacyjnych na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. za okres czterech miesięcy tj. od kwietnia 2011 roku do lipca 2011 roku w kwocie 2 145,64 zł. Na opłaty te składały się należności z tytułu czynszu oraz z tytułu funduszu remontowego. W skład opłat czynszowych wchodziła natomiast należność z tytułu użytkowania przynależnego do lokalu pomieszczenia gospodarczego, która przez cały okres obowiązywania zawartej przez strony umowy najmu wynosiła 9,32 zł. Zgodnie z ustaleniami stron najemcy nie mieli obowiązku opłaty tej uiszczać. Opłata eksploatacyjna w lutym 2011 roku wynosiła 532,87 zł, zaś począwszy od dnia 1 marca 2011 roku do dnia 1 sierpnia 2011 roku 545,73 zł. Po obniżeniu o koszt użytkowania pomieszczenia gospodarczego opłaty te wynosiły odpowiednio 523,55 zł i 536,41 zł. Wpłacona przez pozwaną kwota 798,18 zł przewyższająca należność z tytułu czynszu wynajmu na rzecz wynajmujących wpłacona została przez powodów na poczet opłat eksploatacyjnych za miesiące luty i marzec 2011 roku. Należna od najemców opłata eksploatacyjna za miesiąc marzec 2011 roku wynosiła 536,41 zł, zaś w związku z wynajmowaniem lokalu od począwszy połowy lutego 2011 roku należna była opłata eksploatacyjna za wskazany miesiąc jedynie w połowie wysokości tj. w kwocie 261,77 zł. Należne od najemców opłaty eksploatacyjne za miesiące luty i marzec 2011 roku wynosiły łącznie 798,18 zł. Fakt, iż pozwana w dniu 18 marca 2011 roku dokonała na rachunek bankowy powódki wpłaty kwoty 8 423,18 zł, która stanowiła dokładną równowartość pozostałego do zapłaty czynszu najmu dla powodów oraz opłat eksploatacyjnych należnych za miesiące luty i marzec 2011 roku, wskazuje jednoznacznie, iż pozwana była informowana o wysokości należnych opłat. Pozwana nie uiściła natomiast opłat eksploatacyjnych za miesiące kwiecień, maj, czerwiec oraz lipiec 2011 roku. Wysokość opłat za każdy z tych miesięcy nieuwzględniająca opłaty za korzystanie z pomieszczenia gospodarczego wynosiła, jak już wyżej wskazano 536,41 zł. Czterokrotność tej kwoty wynosi 2 145,64 zł i w pełni odpowiada żądaniu powodów w tymże zakresie.

W ocenie Sądu nie zasługiwało na uwzględnienie żądanie zasądzenia należnych opłat z tytułu dostaw energii elektrycznej oraz paliwa gazowego. Wysokość tychże opłat wyliczona została przez powodów w oparciu o stan liczników. Dokonane przez najemców zużycie pomnożone zostało przez odpowiednią stawkę za kWh bądź m ³ i powiększone o comiesięczne opłaty stałe. Powodowie przedkładając protokół przekazania lokalu z dnia 10 lutego 2011 roku oraz protokół zdawczo – odbiorczy z dnia 29 lipca 2011 roku zawierające stany liczników zużycia energii elektrycznej, paliwa gazowego oraz wody na dzień przekazania najemcom lokalu oraz na dzień zdania lokalu przez pozwaną udowodnili wysokość zużycia tych mediów przez najemców lokalu. Powodowie nie przedłożyli natomiast żadnego dokumentu, z którego treści wynikałaby wysokość obowiązującej w czasie trwania umowy najmu stawki za kWh dostarczanej energii elektrycznej, stawki za m ³ paliwa gazowego oraz comiesięcznych opłat stałych ustalonych przez dostawców tych mediów. Nie można było zatem zweryfikować, czy dochodzone kwoty z tytułu opłat za dostawy energii elektrycznej oraz paliwa gazowego wyliczone zostały przez powodów w sposób prawidłowy, a objętego zostało wyraźnym zarzutem pozwanej, podsumowanym przez pełnomocnika w mowie końcowej.

Na uwzględnienie w całości zasługiwało żądnie zapłaty należności za zużycie ciepłej wody. Stan licznika zużycia ciepłej wody w łazience wskazywał w dniu przekazania lokalu najemcom 23,239 m ³, w kuchni natomiast 3,759 m ³, łączne zatem zużycie ciepłej wody wynosiło 26,998 m ³. Natomiast w dniu zdania lokalu powodom stan licznika zużycia ciepłej wody w łazience wskazywał 62,325 m ³, w kuchni 5,069 m ³, co łącznie dało 67,394 m ³. Zużycie ciepłej wody w okresie najmu wynosiło zatem 40,396 m ³ (67,394 m ³ - 26,998 m ³). Zgodnie z przedłożonymi przez powodów pismami Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. stawka za podgrzanie wody w pierwszym półroczu 2011 roku wynosiła 20,56 zł/m ³. Tym samym należność z tytułu dostaw do przedmiotowego lokalu ciepłej wody w okresie obowiązywania umowy najmu wynosiła 830,54 zł (40,396 m ³ x 20,56 zł/m ³). Powodowie domagali się natomiast z tytułu dostaw ciepłej wody kwoty 799,07 zł i taką kwotę należało zasądzić. W myśl bowiem art. 321 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

Na częściowe uwzględnienie zasługiwało żądanie zapłaty z tytułu dostarczanej do lokalu zimnej wody i odbioru ścieków. Stan liczników zimnej wody spisany został bowiem jedynie w dacie przekazania najemcom lokalu oraz w dacie jego zwrotu. Tymczasem obowiązująca w lutym 2011 roku stawka za zużycie zimnej wody w wysokości 6,46 zł/m ³, począwszy od dnia 1 marca 2011 roku uległa zwiększeniu do wysokości 7,61 zł/m ³. Nie sposób zatem, wobec braku dokonania spisu stanu liczników zimnej wody na dzień 1 marca 2011 roku oraz nieprzedłożenia żadnego dokumentu wskazującego na wysokość stawki po dniu 30 czerwca 2011 roku, ustalić wysokości należnej z tytułu dostaw zimnej wody i odbioru ścieków opłaty za cały okres trwania umowy najmu. Z treści sporządzonego przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) we W. rozliczenia zużycia wody za pierwsze półrocze 2011 roku wynika, iż zużycie zimnej wody od dnia 1 marca 2011 roku do dnia 30 czerwca 2011 roku wyniosło 49,8785 m ³. Sąd miał możliwość zweryfikowania wysokości żądania zasądzenia równowartości opłat za dostarczaną zimną wodę jedynie w okresie od początku marca do końca czerwca 2011 roku. Należność za wskazany okres wynosiła 379,58 zł (49,8785 m ³ x 7,61 zł/m ³) i tyle zostało zasadzone za zużycie zimnej wody.

W świetle powyższych okoliczności Sąd za zasadne uznał zasądzenia od pozwanej na rzecz powodów z tytułu opłat kwotę 3 324,29 zł (2 145,64 zł + 799,07 zł + 379,58 zł). Łącznie zaś zasądzono kwotę 17 164,29 zł (13 840 zł + 3 324,29 zł).

O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Powodowie domagali się zasądzenia odsetek od dnia wniesienia pozwu, jednakże wobec braku wezwania pozwanej do zapłaty całości dochodzonej kwoty, w ocenie Sądu zasadnym było zasądzenie odsetek dopiero po upływie 14 dni od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu. Odpis pozwu doręczony został pozwanej dnia 29 marca 2012 roku, a zatem należne powodom odsetki należało zasądzić od dnia 13 kwietnia 2012 roku. W pozostałym zakresie żądanie odsetkowe podlegało oddaleniu.

W myśl art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego. Zgodnie zaś z treścią art. 333 § 3 k.p.c. sąd może również na wniosek nadać wyrokowi nadającemu się do wykonania w drodze egzekucji rygor natychmiastowej wykonalności, gdyby opóźnienie uniemożliwiało lub znacznie utrudniało wykonanie wyroku albo narażało powoda na szkodę. Powodowie w żaden sposób nie uzasadnili swojego wniosku o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, zaś w ocenie Sądu nie zaistniały w niniejszej sprawie żadne okoliczności wskazujące na fakt, iż opóźnienie w wykonaniu wyroku w sposób negatywny wpłynęłoby na egzekwowanie zasądzonego roszczenia, czy też mogło spowodować po stronie powodów powstanie szkody. Co skutkowało oddaleniem wniosku powodów w tym zakresie. Pozwana uznała powództwo co do kwoty 13 840 zł, stąd też zasądzonemu roszczeniu w tejże kwocie należało z urzędu nadać rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, wyrażoną w treści art. 100 k.p.c.

Wobec tego, że powodowie wygrali sprawę w 83 %, Sąd zasądził na ich rzecz łącznie koszty procesu w wysokości 1 844,22 zł (pkt IV sentencji wyroku).

Koszty poniesione przez powodów, to: opłata sądowa od pozwu w kwocie 257 zł, opłata uzupełniająca od pozwu w kwocie 43 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2 400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łącznie: 2 717 zł x 83 % = 2 255,11 zł.

Koszty poniesione przez pozwaną to: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2 400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łącznie: 2 417 zł x 17 % = 410,89 zł.

2 255,11 zł – 410,89 zł = 1 844,22 zł, która to kwota podlegała zasądzeniu na rzecz powodów.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.