Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Marek Kordowiecki

Sędziowie : SSO Agata Wilczewska - spr.

SSO Robert Rafał Kwieciński

Protokolant : st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale Haliny Lewandowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014r.

sprawy A. J.

oskarżonego z art.278§1k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kole

z dnia 12 marca 2014r. sygn. akt II K 1042/13

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art.69§1i2k.k. w zw. z art. 70§1pkt1k.k. i art.73§1k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata, oddając go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego.

II.  Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części.

III.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. K. kwotę 516,60zł (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

IV.  Zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w tym od opłaty za to postępowanie.

Robert Rafał Kwieciński Marek Kordowiecki Agata Wilczewska

Sygn. akt II Ka 168/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kole, sygn. akt II K 1042/13 oskarżonego A. J. uznał za winnego tego, że w dniu 2/3 października 2007 r. w K. w woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. i B. K. dokonał kradzieży płyty wibracyjnej (zagęszczarki) spalinowej marki W. z terenu Powiatowej (...) przy ul. (...) o wartości 8844,90 zł działając na szkodę Przedsiębiorstwa (...) w K. tj. popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony zaskarżając go w części, co do kary. A. J. podniósł, że orzeczona kara jest nieadekwatna w stosunku do kar wymierzonych osobom, które wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym dokonały przypisanego mu przestępstwa jak również, że jest to pierwsze jego przestępstwo które popełnił przeciwko mieniu.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje.

Apelacja okazała się zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że kontrola odwoławcza pozwoliła na stwierdzenie, iż Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy i z należytą starannością, gromadząc przy tym kompleksowy materiał dowodowy, pozwalający na odtworzenie przebiegu zdarzeń, stanowiących przedmiot postępowania. Sąd poddał także wszechstronnej, logicznej analizie zebrane dowody, czyniąc to w sposób w pełni przekonujący oraz zgodny ze wskazaniami wiedzy i życiowego doświadczenia.

Z tak poczynionych ustaleń Sąd I instancji wyprowadził trafne wnioski wykazujące w sposób niewątpliwy na sprawstwo i winę oskarżonego co do przypisanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. Ponadto wskazać należy, że poczynione przez Sąd ustalenia faktyczne nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a apelacją objęto jedynie rozstrzygnięcie w zakresie orzeczenia o karze.

Odnosząc się zatem do zarzutu apelacji, podnieść należy, że zgodnie z treścią art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd wymierzając karę, czyni to według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę. Winien jednak brać pod uwagę szereg ogólnych oraz szczególnych dyrektyw, do których należą m.in. stopień winy, społecznej szkodliwości czynu, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na wymiar kary winny mieć również wpływ motywacj i sposób zachowania się sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa oraz zachowanie się po jego popełnieniu.

Sąd Okręgowy po zapoznaniu się z przesłankami jakimi kierował się Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu bezwzględną karę pozbawienia wolności nie podzielił natomiast przekonania tego Sądu co do braku w odniesieniu do oskarżonego A. J. pozytywnej prognozy kryminologicznej, o której mowa w art. 69 § 1 k.k. Stąd Sąd odwoławczy uznał zasadność podniesionego przez oskarżonego zarzutu rażącej niewspółmierności kary i zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej wobec niego kary pozbawienia wolności na okres 4 lat próby.

Na decyzję Sądu Okręgowego co do istnienia w odniesieniu do oskarżonego pozytywnej prognozy kryminalistycznej miały przede wszystkim wpływ okoliczności podniesione we wniesionym środku odwoławczym. Należy przy tym zaznaczyć, że orzekanie o karze ma charakter indywidualny, a proces wyboru i miarkowania właściwej represji karnej pozostaje niezależny co do każdego ze współdziałających w popełnieniu przestępstwa. Nie można więc przenosić wprost, jak to czyni oskarżony, rodzaju i wymiaru kar orzeczonych wobec osób, które wspólnie z nim dokonały kradzieży zagęszczarki.

Sąd uzasadniając orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności powołał się w pierwszej kolejności na stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Należy jednak wskazać, iż nie jest to jedyna dyrektywą wymiaru kary. Kara ma też spełnić określone cele prewencyjne (wychowawcze i zapobiegawcze) w stosunku do oskarżonego oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Cele te powinny być ustalane nie na czas popełnienia przestępstwa, lecz na czas wyrokowania. Ma to szczególne znaczenie, gdy między datą popełnienia czynu a czasem wyrokowania upłynął długi okres czasu. Jeśli sprawca mimo braku kary poprawił się, nie popełniał kolejnych przestępstw surowe ukaranie go nie jest celowe. Kara surowa byłaby jedynie czystą represją (odwetem), która nie realizowałaby celów kary w zakresie prewencji indywidualnej. Przenosząc powyższe na grunt niniejszego postępowania wskazać należy, że przyznanie się oskarżonego do popełnionego przestępstwa, złożenie wyjaśnień pozwalających na ustalenie pełnego obrazu zdarzeń objętych postępowaniem, świadczą w ocenie Sądu Okręgowego o osiągnięciu jednego z celów kary. Mając także na uwadze, że przypisany oskarżonemu czyn z art. 278 § 1 k.k. miał miejsce w roku 2007, a więc wówczas gdy A. J. miał 22 lata, oraz że czyn ten jest jedynym przestępstwem przeciwko mieniu popełnionym przez oskarżonego, zasadnym było warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy dostrzegł, lecz nie wyciągnął należytych wniosków z tego, iż w ostatnim okresie postawa oskarżonego uległa znacznej poprawie. Nie można w tej mierze bowiem przeceniać ukrywania się A. J. przed wymiarem sprawiedliwości, co na wymiar orzeczonej kary nie powinno mieć zresztą większego wpływu.

Reasumując, Sąd Okręgowy, dokonując łącznej oceny okoliczności sprawy i możliwości zastosowania instytucji probacyjnej, doszedł do wniosku, iż kara bezwzględna pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego nie jest jedyną, która ma szanse spełnić zamierzone cele zapobiegawcze i wychowawcze. Za taką karę uznał ostatecznie wymierzoną przez Sąd karę pozbawienia wolności, ale z jednoczesnym zawieszeniem jej wykonania i oddaniem oskarżonego, na podstawie art. 73 § 1 k.k., pod dozór kuratora sądowego. Orzeczony okres próby określono na stosunkowo długi czas, a efektywną kontrolę nad przestrzeganiem porządku prawnego przez A. J. powierzono kuratorowi sądowemu. Kuratorski nadzór wzmocni wychowawcze oddziaływanie kary na sprawcę, w szczególności w kierunku zapobieżenia powrotowi oskarżonego na drogę przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art.437§1i2k.p.k. Sąd odwoławczy orzekł jak w wyroku, nie znajdując innych powodów do dalszej zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku, a branych pod uwagę z urzędu.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze i § 14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. K. kwotę 516,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

Natomiast w oparciu o przepis art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego A. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za to postępowanie, albowiem jego trudna sytuacja materialna i osobista, wskazuje że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Robert Rafał Kwieciński Marek Kordowiecki Agata Wilczewska