Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) Spółka Akcyjna w P. złożył pozew, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwoty 146.015,31 zł. wraz z odsetkami od dnia 20.09.2010 r. do dnia zapłaty:

- w wysokości czterokrotności stopy oprocentowania kredytu lombardowego NBP, aktualnie 24 % liczonymi od kwoty kapitału tj. kwoty 130.054,88 zł,

- z odsetkami ustawowymi w wysokości 13 % liczonymi od kwoty 15.960,43 zł.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dn. 27.06.2008 r. udzielił pozwanej spółce kredytu w rachunku bieżącym.

W dn. 15.07.2010 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty – wezwanie pozwany odebrał w dn. 3.08.2010 r. W związku z brakiem spłat kredytu – został on postawiony w stan natychmiastowej wymagalności.

Powód dodał, że zadłużenie pozwanego na dzień 9.09.2011 r. wynosi 175.976,73 zł. (w tym odsetki liczone od 20.09.2010 r.). Powód naliczył odsetki w wysokości czterokrotności stopy oprocentowania kredytu lombardowego NBP.

Nakazem zapłaty z dn. 15.03.2012 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z pozwem.

Pozwany złożył sprzeciw od powyższego orzeczenia, zaskarżając nakaz zapłaty w całości. W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż kwota należności głównej dochodzona przez powoda jest zawyżona i nie zgadza się z obliczeniami pozwanego, co ma wpływ na wyliczenie kwoty odsetek.

Z uwagi na fakt, iż w toku procesu okazało się, że postanowieniem z dn. 25.10.2011 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł o pozbawieniu A. W. prawa pełnienia funkcji reprezentanta pozwanej spółki, Sąd Okręgowy postanowieniem z dn. 28.03.2013 r. zawiesił postepowanie w sprawie, a następnie po ustanowieniu nowego zarządu dla pozwanego, postanowieniem z dn. 23.09.2013 r. podjął postępowanie.

Pismem z dn. 10.07.2013 r. Casus (...) (...) (...) z siedzibą we W. poinformował sąd, iż nabył od powoda wierzytelność przysługująca mu od pozwanego, wynikającą z umowy kredytowej z dn. 27.06.2008 r. nr (...). Pozwany pomimo wezwania sądu nie wyraził zgody na wejście w miejsce powoda nabywcy wierzytelności (art. 192 § 3 k.p.c)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje.

W dn. 27.06.2008 r. strony podpisały umowę o kredyt w rachunku bieżącym nr (...), na podstawie której powód udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 170.000 zł. Pozwany zobowiązał się spłacić kredyt do 26.09.2009 r. Pozwany podpisał też oświadczenie o poddaniu się egzekucji i upoważnieniu powoda do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego do kwoty zadłużenia.

(dowód: umowa o kredyt z rachunku bankowego z dn. 27.06.2008 r. k-7-12, oświadczenie o poddaniu się egzekucji k-13)

W dn. 4.11.2009 r. strony podpisały porozumieniu w sprawie spłaty przez pozwanego należności z tytułu kredytu w rachunku bieżącym nr (...). Pozwany reprezentowany przez prezesa zarządu A. W. oświadczył, iż powód posiada wobec pozwanego niesporną i wymagalną wierzytelność z tytułu umowy kredytu w rachunku bieżącym nr (...) i że stan zadłużenia pozwanej na dzień 2.11.2009 r. wynosi łącznie 151.911,10 zł. Pozwany zobowiązał się spłacać powyższe zadłużenie wraz z dalszymi odsetkami naliczanymi od dnia podpisania porozumienia w miesięcznych ratach, wymienionych w § 4 porozumienia. W przypadku niewywiązania się przez pozwanego z warunków porozumienia, a w szczególności w przypadku jakiegokolwiek opóźnienia z płatnością raty powodowi przysługiwać miało prawo do odstąpienia od porozumienia i wszczęcia egzekucji bez oddzielnego zawiadamiania dłużnika.

Dodatkowo, w § 8 porozumienia strony postanowiły, że w przypadku niewywiązania się przez pozwanego z warunków określonych w porozumieniu, skutkować to będzie naliczaniem odsetek karnych od kapitału w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Po odstąpieniu od porozumienia powód zastrzegł sobie prawo do przystąpienia do odzyskania swojej wierzytelności w pełnej wysokości na drodze sądowej

(dowód: porozumienie stron z dn. 4.11.2009 r. k-4-6)

Pismami z dn. 30.11.2009 r., 22.12.2009 r., 29.01.2010 r., 31.05.2010 r., 18.06.2010 r. powód zawiadamiał pozwanego o wysokości przeterminowanych, niespłaconych rat i o tym, że pozwany ma spłacić wskazane w tych pismach kwoty terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania.

(dowód: pisma powoda. k-105- 109)

Pismem z dn. 13.07.2010 r. powód wypowiedział umowę kredytu i poinformował pozwanego, iż w związku z umową kredytową stron z dn. 27.06.2008 r., pismem z dn. 18.06.2010 r. powód wezwał pozwanego do spłaty powstałego zadłużenia przeterminowanego informując jednocześnie o zamiarze wypowiedzenia umowy kredytu w przypadku niespłacenia zadłużenia w terminie 14 dni od daty wezwania. Powód stwierdził, że w wyznaczonym terminie pozwany nie uregulował wymaganych zaległości. Powód poinformował też pozwanego, że na dzień 13.07.2010 r. zadłużenie pozwanego wynosi łącznie kwotę 141.389,09 zł.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu k- 14)

Kolejnym pismem z dn. 21.01.2011 r. powód wezwał pozwanego do spłaty w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, zadłużenia w kwocie 155.988,93 zł., powstałego na skutek nie spłacenia przez pozwanego kredytu z umowy nr (...).

W dn. 9.09.2011 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), na podstawi którego stwierdził istnienie zobowiązania spółki (...) spółka z o.o w B. w wysokości:

- należność główna – 146.015,31 zł., na którą składa się : kapitał w kwocie 130.054,88 zł. i odsetki umowne w kwocie 15.960,43 zł.

- odsetki od należności głównej w kwocie 29.754,42 zł. naliczone od dnia 20.09.2010 r. do dnia 8.09.2011 r.

- kwota kosztów i upomnień w wysokości 207 zł.

Powód oświadczył, że roszczenie to jest wymagalne i podlega egzekucji po zaopatrzeniu niniejszego tytułu egzekucyjnego w przez właściwy sad klauzulą wykonalności.

(dowód: wyciąg z ksiąg banku k- 3; przedegzekucyjne wezwanie do zapłaty k-112)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego

Sąd dał wiarę dołączonym do akt sprawy dowodom z dokumentów, które zostały zaliczone w poczet materiału dowodowego, zwłaszcza iż żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń co do ich autentyczności i prawdziwości.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z zeznań stron. W pierwszej kolejności wskazać należy, że pozwany nie wskazał okoliczności, na jakie ten dowód został powołany a ponadto, reprezentant pozwanego, prawidłowo wezwany na rozprawę w dn. 1.10.2012 r. (k-76) nie stawił się bez podania usprawiedliwienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Strony zawarły w dn. 27.06.2008 r. umowę o kredyt w rachunku bieżącym nr (...), o której mowa art. 69 ust. 1 prawa bankowego, zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Strony podpisały też w dn. 4.11.2009 r. porozumieniu w sprawie spłaty przez pozwanego należności z tytułu kredytu w rachunku bieżącym nr (...). Pozwany reprezentowany przez prezesa zarządu A. W. oświadczył w nim i przyznał, iż powód posiada wobec pozwanego niesporną i wymagalną wierzytelność z tytułu umowy kredytu w rachunku bieżącym nr (...) i że stan zadłużenia pozwanej na dzień 2.11.2009 r. wynosi łącznie 151.911,10 zł. Pozwany zobowiązał się spłacać powyższe zadłużenie wraz z dalszymi odsetkami naliczanymi od dnia podpisania porozumienia w miesięcznych ratach, wymienionych w § 4 porozumienia. W przypadku niewywiązania się przez pozwanego z warunków porozumienia, a w szczególności w przypadku jakiegokolwiek opóźnienia z płatnością raty powodowi przysługiwać miało prawo do odstąpienia od porozumienia i wszczęcia egzekucji bez oddzielnego zawiadamiania dłużnika.

Dodatkowo, w § 8 porozumienia strony postanowiły, że w przypadku niewywiązania się przez pozwanego z warunków określonych w porozumieniu, skutkować to będzie naliczaniem odsetek karnych od kapitału w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Po odstąpieniu od porozumienia Powód zastrzegł sobie prawo do przystąpienia do odzyskania swojej wierzytelności w pełnej wysokości na drodze sądowej

Między stronami nie było sporu co do tego, że pozwany nie spłacił zaciągniętego kredytu w terminie określonym w umowie tj. do dnia 26.06.2009 r. i nie wywiązał się z podpisanego między stronami w dn. 4.11.2009 r. porozumienia.

Jedynym zarzutem podniesionym przez pozwanego w sprzeciwie był zarzut nieprawidłowego wyliczenia przez powoda kwoty zadłużenia. Pozwany wskazał bowiem, że wysokość należności głównej została przez powoda zawyżona i nie zgadza się z obliczeniami pozwanego. Pozwany nie podał jednak jednocześnie, jaka powinna być właściwa kwota jego zadłużenia, zwłaszcza, że jak sam wskazał dokonał własnych obliczeń w tym zakresie.

Dodatkowo, pozwany nie wykazał również, aby kiedykolwiek kwestionował kwoty wskazywane przez powoda w licznych pismach i wezwaniach kierowanych do pozwanego przed wytoczeniem pozwu. Nie kwestionował też podpisania porozumienia z dn. 4.11.2009 r. i zobowiązań z niego wynikających.

Należy zatem stwierdzić, że zarzuty pozwanego zawarte w sprzeciwie nie zostały przez niego w żaden sposób poparte dowodami. W szczególności pozwany nie złożył żadnych wniosków dowodowych na wykazanie prawdziwości swoich twierdzeń, a wezwany na rozprawę do osobistego stawiennictwa reprezentant pozwanego nie stawił się, nie podając jednocześnie przyczyn swojej nieobecności. W ogóle, pozwany poza złożeniem lakonicznego sprzeciwu od nakazu zapłaty, przez cały czas trwania postępowania sądowego zachowywał się biernie i tym samym nie zdołał podważyć dowodów przedłożonych przez powoda.

Warto zaś zauważyć, że zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą Sądu Najwyższego, samo twierdzenie strony nie stanowi jeszcze dowodu, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c), powinno być przez stronę je zgłaszającą udowodnione (por wyrok SN z dn. 22.11.2001 r., I PKN 660/00, Wokanda (...)). Natomiast wyrażenie wątpliwości do prawdziwości twierdzeń strony przeciwnej, względnie co do prawdopodobieństwa zaistnienia innych jeszcze okoliczności faktycznych, niż wskazane przez stronę przeciwną, bez jednoczesnego ich wykazania przy pomocy powołanych przez siebie dowodów lub udowodnienia braku wiarygodności dowodów przeprowadzonych przez drugą stronę (art. 6 k.c , art. 232 k.p.c), nie spełnia wymogu udowodnienia własnych twierdzeń (wyrok Sądu Najwyższego z dn. 3.02.2005 r., II CK 395/04, Lex nr 1110941).

Pozwany w żaden sposób swoich twierdzeń, czy poddanych w wątpliwość okoliczności nie wykazał.

Powód natomiast udowodnił w ocenie sądu, iż pozwany nie spłacił należności z tytułu zawartej między stronami umowy kredytowej, czemu pozwany z resztą nie zaprzeczał. Fakt zaś istnienia wierzytelności powoda i jej wysokości powód udowodnił dowodami z dokumentów, które przedłożył w toku postępowania.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności i dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w trybie art. 233 k.p.c, w ocenie sądu roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

Dlatego też sąd zasądził na rzecz powoda żądaną przez niego kwotę wraz z ustawowymi odsetkami. O odsetkach sąd orzekł zgodnie z art. 481 § 1 k.c. i zawartym przez strony porozumieniem z dn. 4.11.2009 r.

O kosztach procesu orzeczono zaś zgodnie z art. 98 k.p.c, w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na koszty powoda (w łącznej kwocie 10.901 zł.) złożyły się zaś : kwota 7.301 zł. opłaty sądowej od pozwu i kwota 3.600 zł. tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego, określonego zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu -Dz. U nr 163, poz. 1349 .