Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. w Tarnowie

na rozprawie

sprawy z wniosku M. Z. i E. Z. (1)

przy uczestnictwie J. K.

o rozgraniczenie

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tarnowie

z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt I Ns 1898/12

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  orzec, że wnioskodawcy i uczestnik ponoszą koszty związane ze swym udziałem w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt I Ca 233/14

UZASADNIENIE

Wnioskodawcy : M. Z. i E. Z. (1) pismem z dnia 30 marca 2012 roku skierowanym do Urzędu Gminy T. wnieśli o wszczęcie postępowania rozgraniczeniowego, dotyczącego stanowiącej ich własność nieruchomości położonej w K., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki : nr (...), objętej księgą wieczystą nr (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Tarnowie, z położoną w tej samej miejscowości nieruchomością
w postaci działki ewidencyjnej nr (...), objętą księgą wieczystą nr (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Tarnowie – stanowiącą własność J. K..

Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2012 roku ( znak: GR.6830.20.2012 ) Wójt Gminy T. wszczął postępowanie rozgraniczeniowe pomiędzy położonymi w K. nieruchomościami w postaci działki nr (...) z działkami : nr (...) oraz działki nr (...) z działką nr (...), upoważniając do przeprowadzenia czynności rozgraniczeniowych geodetę uprawnionego J. W..

Po wykonaniu przez upoważnionego do rozgraniczenia geodetę czynności na gruncie, geodeta ten ustalił granice pomiędzy wymienionymi wyżej działkami .

Na tej podstawie Wójt Gminy T. wydał w dniu 28 września 2012 roku decyzję, mocą której zatwierdził ustalony w toku postępowania rozgraniczeniowego przebieg granic.

Odwołanie od tej decyzji złożył uczestnik J. K. , co doprowadziło do przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowie .

Wnioskodawcy : M. Z. i E. Z. (1) w postępowaniu sądowym wnieśli o ustalenie granic między przedmiotowymi nieruchomościami według przebiegu wskazanego przez geodetę w postępowaniu administracyjnym, precyzując , że domagają się rozgraniczenia zgodnie z przedmiotem żądania określonym w cytowanym na wstępie piśmie z dnia 30 marca 2012 roku , tj. rozgraniczenia pomiędzy działkami : nr (...) a działką nr (...),
z wyłączeniem rozgraniczenia z działką nr (...).

Natomiast uczestnik J. K. kwestionował przebieg granic zatwierdzony decyzją Wójta Gminy T., podnosząc, że w świetle wyników pomiarów przeprowadzonych w postępowaniu administracyjnym nie zgadzała się powierzchnia działek, a nadto dokonane pomiary nie uwzględniały dotychczasowego ewidencyjnego przebiegu spornych granic. Uczestnik wnioskował również
o dokonanie pomiaru powierzchni działek : nr (...) oraz działki o nr (...).

W dniu 13 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie wydał postanowienie , którym :

- dokonał rozgraniczenia pomiędzy nieruchomością w postaci działki ewidencyjnej nr (...) położonej w K., gmina T., powiat (...), obręb (...), objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy
w Tarnowie – Wydział VI Ksiąg Wieczystych, a nieruchomością w postaci działki ewidencyjnej nr (...) położoną w K., gmina T., powiat (...), obręb (...), objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Tarnowie – Wydział VI Ksiąg Wieczystych, według granicy prawnej odpowiadającej granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami o numerach : (...) i (...), zaznaczonej linią ciągłą koloru czerwonego i biegnącą pomiędzy punktem granicznym oznaczonym numerem 202 a punktem granicznym oznaczonym numerem 6652, według mapy sytuacyjnej stanowiącej załącznik do opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji J. L. z dnia 19 lipca 2013 roku;

- dokonał rozgraniczenia pomiędzy nieruchomością w postaci działki ewidencyjnej nr (...) położonej w K., gmina T., powiat (...), obręb (...), objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Tarnowie – Wydział VI Ksiąg Wieczystych, a nieruchomością w postaci działki ewidencyjnej nr (...) położoną w K., gmina T., powiat (...), obręb (...), objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Tarnowie – Wydział VI Ksiąg Wieczystych, według granicy prawnej odpowiadającej granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami o numerach : (...) i (...), zaznaczonej linią ciągłą koloru czerwonego i biegnącą pomiędzy punktem granicznym oznaczonym numerem 202 a punktem granicznym oznaczonym numerem 203, według mapy sytuacyjnej stanowiącej załącznik do opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji J. L. z dnia 19 lipca 2013 roku ;

- stwierdził , że każda ze stron ponosi koszty związane ze swoim udziałem
w sprawie.

Wydając tej treści orzeczenie Sąd I instancji poczynił następujące ustalenia faktyczne :

Wnioskodawcy : M. Z. i E. Z. (1) są współwłaścicielami, w udziałach po ½ części, nieruchomości położonej w K., gmina T., obręb (...), dla której Sąd Rejonowy w Tarnowie - VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), obejmującej działki ewidencyjne o numerach: (...).

Uczestnik J. K. jest właścicielem nieruchomości położonej
w K., gmina T., obręb (...), dla której Sąd Rejonowy
w Tarnowie - VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), obejmującej działki ewidencyjne o numerach: (...) i (...).

Na podstawie projektu podziału nieruchomości sporządzonego w 1994 roku przez geodetę mgr inż. J. M. wyznaczone zostały granice między działkami : nr (...), następnie zatwierdzone decyzją Urzędu Rejonowego w T. z dnia 7 listopada 1994 roku jako obowiązujące granice ewidencyjne tych działek.

Działka nr (...) stanowi drogę dojazdową utwardzoną żwirem, która prowadzi w kierunku zachodnim - prostopadle od ulicy (...) - do działki nr (...). Szerokość działki nr (...) mierzona po linii jej wschodniej i zachodniej granicy wynosi 4,50 m. Od strony północnej działka nr (...) graniczy z działką nr (...) i długość tej granicy wynosi 25,35 m , a południowa granica działki nr (...) z działką nr (...) wynosi 26,05 m.

Działka nr (...) w stosunku do działki nr (...) jest zlokalizowana po skosie od strony północno-zachodniej. Obie działki przylegają do siebie jedynie w punkcie stycznym swoich naroży. Na odcinku o długości 52,50 m działka nr (...) od strony wschodniej graniczy z działką nr (...) i równolegle do tej granicy przebiega ogrodzenie wykonane z metalowej siatki rozpiętej na drewnianych słupkach.

Północno – wschodnie naroże działki nr (...) i północno – zachodnie naroże działki nr (...) określa punkt graniczny o numerze 6652, południowo – zachodnie naroże działki nr (...) i północno – zachodnie naroże działki nr (...) określa punkt graniczny o numerze 202, zaś południowo – wschodnie naroże działki nr (...) i północno – wschodnie naroże działki nr (...) określa punkt graniczny
o numerze 203 . Punkty te o współrzędnych wskazanych w sporządzonej w sprawie opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji J. L. z dnia 19 lipca 2013 roku, wyznaczone zostały na podstawie danych z mapy numerycznej znajdującej się w zasobie geodezyjnym Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej
i Kartograficznej w T. oraz wyliczone w oparciu o dane zawarte w operacie pomiarowym nr (...) z podziału działki pierwotnej nr (...) na działki : nr (...) , wykonanym przez geodetę uprawnionego J. M. i przyjętym
z dniem 10 listopada 1994 roku przez Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej w T..

Wszystkie w/w punkty graniczne zostały ustabilizowane przez biegłą na gruncie rurkami metalowymi o długości około 0,5 metra, a następnie zamalowane czerwoną farbą.

Granica ewidencyjna pomiędzy działkami o numerach : (...) oraz (...) przebiega według linii łączącej punkt graniczny oznaczony numerem 202 z punktem granicznym oznaczonym numerem 6652. Natomiast pomiędzy działkami
o numerach: (...) oraz (...)przebiega granica ewidencyjna według linii łączącej punkt graniczny oznaczony numerem 202 z punktem granicznym oznaczonym numerem 203. Linie te zostały oznaczone jako linie ciągłe koloru czerwonego, zgodnie z mapą sytuacyjną stanowiącą załącznik do wskazanej powyżej opinii biegłej.

Powyższy stan faktyczny sprawy Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o przeprowadzone dowody z dokumentów , z oględzin nieruchomości stanowiących przedmiot postępowania, w toku których sporządzono fotografie, jak też pisemnych opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji i kartografii (głównej oraz dwóch opinii uzupełniających).

Dopuszczone w poczet dowodów dokumenty Sąd I instancji w całości obdarzył przymiotem wiarygodności. Sąd Rejonowy nie miał również żadnych zastrzeżeń do opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu geodezji
i kartografii inż. J. L., wskazując , iż biegła odniosła się do wszystkich zgłoszonych przez uczestnika wątpliwości .

W rozważaniach prawnych Sąd Rejonowy powołując przepis art. 153 k.c. wskazał na trzy materialnoprawne kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu przebiegu spornych granic , a to kryterium stanu prawnego , kryterium stanu spokojnego posiadania i wreszcie kryterium , które nakazuje uwzględniać przy ustalaniu granicy wszystkie okoliczności .

Jednocześnie Sąd I instancji podkreślił , iż pierwszeństwo ma kryterium stanu prawnego i o ile to możliwe należy ustalać granicę w oparciu o stan prawny nieruchomości . Sąd Rejonowy wyjaśnił , iż stan prawny , to stan granic wynikający
z takich dokumentów jak na przykład: mapy, wyrysy z map, operaty geodezyjne, wyniki pomiarów geodezyjnych będących podstawą ewidencji własności gruntów
i wpisów w księgach wieczystych.

W stanie faktycznym sprawy ustalenie granicy prawnej pomiędzy nieruchomościami stron – w ocenie Sądu I instancji - nie napotykało trudności, gdyż stan ten odpowiadał stanowi ewidencyjnemu gruntów, wynikającemu z operatu geodezyjnego służącego podziałowi działki nr (...) , który został potwierdzony w opinii biegłego sądowego w niniejszej sprawie. Analiza wspomnianego stanu ewidencyjnego w porównaniu ze stanem faktycznie istniejącym na gruncie została przeprowadzona przez uprawnionego geodetę inż. J. L., występującą
w niniejszym postępowaniu w roli biegłego. W oparciu o stosowne – nie budzące wątpliwości co do swej prawidłowości – pomiary terenowe, biegła sporządziła w formie opisowej opinię na zlecenie Sądu wraz z załącznikiem graficznym w postaci szkicu granicznego (mapy sytuacyjnej) . Jak wynika z tej opinii , stan istniejący na gruncie od chwili wydzielenia działek objętych przedmiotem niniejszego postępowania nie odbiega od stanu ewidencyjnego.

W tym stanie rzeczy, Sąd I instancji dokonał rozgraniczenia nieruchomości w postaci działki ewidencyjnej nr (...) z sąsiadującymi z nią bezpośrednio nieruchomościami w postaci działek ewidencyjnych o numerach : (...) oraz (...) według stanu prawnego, zgodnie z przebiegiem ewidencyjnych granic działek, nakreślonym przez biegłego sądowego z zakresu geodezji i kartografii inż. J. L. na mapie sytuacyjnej stanowiącej załącznik do pisemnej opinii głównej .

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania Sąd I instancji powołał przepis art. 520 § 1 k.p.c.

Od powyższego postanowienia apelację złożył uczestnik J. K. , w której zaskarżając orzeczenie w całości domagał się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania .

W uzasadnieniu do tego środka odwoławczego skarżący zarzucił , że sporządzająca opinię w sprawie biegła sądowa dopuściła się licznych błędów ,
a przede wszystkim nie wyjaśniła ona nieścisłości w pozostałych operatach rozgraniczeniowych wykonanych przez geodetów oraz całkowicie pominęła opracowany w 2011 roku przez inż. M. S. operat wznowienia granic.

Apelujący zwrócił również uwagę , iż Sąd I instancji nie uwzględnił jego wniosku o zmianę biegłego i w konsekwencji wydając zaskarżone postanowienie nie załatwił właściwie sprawy spornych granic , a przeciwnie jeszcze bardziej skomplikował sytuację , doprowadzając do sporu z władającym pasem drogowym Urzędem Gminy w T. .

Wnioskodawcy : M. Z. i E. Z. (1) wnieśli o oddalenie apelacji na koszt uczestnika , podając w uzasadnieniu swojego stanowiska , iż Sąd I instancji prawidłowo ocenił opinię biegłej sądowej , która jest kategoryczna i jasna oraz wyjaśnia wszystkie zgłoszone przez uczestnika nieścisłości związane z przebiegiem spornych granic .

Sąd Okręgowy rozważył , co następuje :

Apelacja uczestnika nie zasługiwała na uwzględnienie .

Jak wynika z uzasadnienia środka odwoławczego , zasadnicze zarzuty apelacji wymierzone są przeciwko opinii biegłej sądowej z zakresu geodezji
i kartografii inż. J. L. , a co za tym idzie i ustaleniom faktycznym Sądu
I instancji, które zostały poczynione w oparciu o ten dowód .

Skarżący formułując bardzo ogólne zastrzeżenia pod adresem biegłej sądowej ( niewyjaśnienie przez biegłą błędów popełnionych w bazach geodezyjnych oraz w operatach poszczególnych geodetów ) nie zdołał jednak podważyć wniosków opinii , które stanowiły zasadniczą - dla ustalenia przebiegu spornych granic - część ustaleń faktycznych Sądu I instancji .

Sąd Okręgowy w pełni podziela dokonaną przez Sąd I instancji ocenę opinii wymienionej biegłej sądowej .

Apelujący musi mieć świadomość tego , iż w odniesieniu do dowodu z opinii biegłego - ze względu na jej przedmiot ( wiadomości specjalne ) - istnieją istotne ograniczenia w zakresie kontroli tego dowodu . Jakkolwiek dowód ten jest oceniany także na podstawie art. 233 § 1 k.p.c. , to jednak obowiązują szczególne kryteria oceny do których należą : poziom wiedzy biegłego , podstawy teoretyczne opinii , sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska , stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen , a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej . Jeżeli z punktu widzenia tych kryteriów opinia biegłego nie budzi wątpliwości , to brak jest podstaw do jej kwestionowania ( zob. postanowienie Sądu Naj. z dnia 7 kwietnia 2005 roku , II CK 572/04 , Lex nr 151656 oraz wyrok Sądu Naj. z dnia 15 listopada 2002 roku , V CKN 1354/00, Lex nr 77046 ).

Oznacza to , że tylko do tych kryteriów oceny winny nawiązywać zarzuty apelacyjne . Ani bowiem same strony , ani Sąd nie mogą w oparciu o własną wiedzę i doświadczenie nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego , a w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń . Zakwestionowanie tych merytorycznych poglądów jest możliwe jedynie w wyniku przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego , który sformułuje odmienne wnioski , przy jednoczesnej pozytywnej ocenie tej opinii z zastosowaniem powołanych wyżej kryteriów ( zob. wyrok Sądu Naj. z dnia 19 grudnia 1990 roku , I PR 148/90 , OSP z 1991 roku , Z. 11 - 12 , poz. 300 ) .

Biegła sądowa - wbrew zastrzeżeniom uczestnika – przy wyznaczaniu spornych granic pomiędzy nieruchomościami stron uwzględniła zarówno dokumenty własnościowe jak i wszystkie możliwe dokumenty geodezyjne , w tym operat rozgraniczeniowy inż. J. W. oraz operat wznowienia granic wykonany przez inż. M. S. . Za najistotniejszy dokument opisujący stan prawny granic nieruchomości objętych niniejszym postępowaniem biegła uznała pochodzący z 1994 roku operat sporządzony przez mgr inż. J. M. na potrzeby podziału działki nr (...) . Jak wynika z tego operatu w trakcie czynności podziału działki nr (...) sporządzony został protokół graniczny , w którym ówczesny właściciel S. L. zaakceptował zarówno granice zewnętrzne swojej nieruchomości ( tj. ówczesnej działki nr (...) ) oraz linie podziału , wymiary oraz powierzchnie nowopowstałych działek . W protokole granicznym i szkicu polowym inż. J. M. znajdują się dokładne miary wszystkich działek powstałych
z podziału działki nr (...) , a ponadto w szkicu polowym uwidoczniono linię osnowy opartą na narożach istniejących aktualnie budynków , a więc opartą na punktach trwale posadowionych na gruncie . Te dane miały istotne znaczenie dla wyznaczenia współrzędnych punktów granicznych działki nr (...) i ustalenia przebiegu granicy
z sąsiednimi nieruchomościami .

W związku ze zgłaszanymi przez uczestnika wątpliwościami biegła sądowa sporządziła na piśmie dwie opinie uzupełniające , w których podtrzymując wnioski opinii pierwotnej , nadto wyjaśniła , że :

- okazywane w trakcie oględzin przez uczestnika rurki nie mogły stanowić żadnej bazy pomiarowej do wyznaczenia granic , bowiem podstawę wyznaczenia granic stanowią wyłącznie oficjalne dokumenty i dane zasobu geodezyjnego Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w T. ,
a w szczególności dane wynikające z operatu inż. J. M. ;

- w operacie z 1994 roku w jednoznaczny sposób zostały określone wymiary działek powstałych z podziału działki nr (...) i z uwzględnieniem tych wymiarów zostały określone powierzchnie działek ;

- o przebiegu granic nie decyduje powierzchnia działek , lecz współrzędne punktów granicznych oraz protokoły opisujące przebieg granic ;

- powierzchnie działek określone przez inż. J. M. w sporządzonym operacie i na mapie podziału zostały zaokrąglone do ara i dlatego fakt , iż na mapie działka nr (...) posiada powierzchnię 0,01 ha nie jest równoznaczny z tym , że powierzchnia działki nr (...) wynosi równo 100 m ² ;

- założyła w niniejszej sprawie w terenie własną osnowę pomiarową , która nie jest obarczona żadnymi błędami , ponieważ opiera się na obiektach na trwale posadowionych w gruncie ( narożach budynków ) .

Po tych szczegółowych wyjaśnieniach słusznie Sąd I instancji uznał opinię biegłej sądowej za pełną , jasną i kategoryczną .

Skoro opinia w świetle wymienionych uprzednio kryteriów była prawidłowa , to Sąd nie miał podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności . W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano , iż okoliczność , że wnioski wynikające z opinii biegłego nie odpowiadają stronie ( strona jest niezadowolona
z opinii ) nie stanowi dostatecznego uzasadnienia dla przeprowadzenia dowodu
z opinii kolejnego biegłego . Potrzeba dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego zachodzi wówczas , gdy opinia , którą Sąd dysponuje zawiera istotne braki, bo nie odpowiada na postawione pytania , jest niejasna , a więc nienależycie uzasadniona albo nieweryfikowalna ( zob. między innymi : wyrok Sądu Naj. z dnia 20 marca 2014 roku , II CSK 296/13 , Lex nr 1460723 oraz wyrok Sądu Naj. z dnia 21 listopada 1974 roku , II CR 638/74 , OSPiKA z 1975 roku , Z. 5 , poz. 108 ) .

W sytuacji , gdy apelujący nie zdołał skutecznie zakwestionować wniosków opinii biegłej sądowej z zakresu geodezji i kartografii , Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji i przyjmuje je za własne .

W stanie faktycznym sprawy powyżej zaprezentowanym , Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował również przepisy prawa materialnego , a w szczególności przepis art. 153 k.c. , który nakazuje ustalenie spornej granicy przede wszystkim
w oparciu o stan prawny nieruchomości .

Tak jak podaje Sąd I instancji stwierdzenie stanu prawnego następuje na podstawie postępowania dowodowego , w którym decydujące znaczenie mają takie środki dowodowe jak : dokumenty zaświadczające o prawie własności ( np. akty notarialne , odpisy orzeczeń , dane z ksiąg wieczystych , dane z ewidencji gruntów , operaty , mapy , szkice i wykazy zamian gruntowych ) , opinia biegłego sądowego
z zakresu geodezji , a nawet dowody osobowe ( zob. między innymi postanowienie Sądu Naj. z dnia 21 maja 1998 roku , III CKN 475/97 , Lex nr 465042 ) .

Sąd I instancji zgromadził w toku postępowania dowody , które pozwoliły mu na ustalenie w sposób niewątpliwy przebiegu granicy pomiędzy nieruchomościami stron w oparciu o stan prawny nieruchomości . Granicą prawną była granica wynikająca z mapy ewidencji gruntów , dla ustalenia której decydujące znaczenie miał powołany przez biegłą sądową operat pomiarowy z podziału działki nr (...) sporządzony przez inż. J. M. .

Jak już wcześniej podkreślano poprzedni właściciel działki nr (...) S. L. w trakcie czynności jej podziału , w sporządzonym protokole granicznym zaakceptował zarówno granice zewnętrzne swojej nieruchomości , jak również linie podziału oraz wymiary i powierzchnię wydzielonych działek .

Działki powstałe z podziału , tj. działki : nr (...) zostały następnie zbyte przez S. L. , bądź jego spadkobierców
w granicach i o powierzchni ustalonych operatem nr 272/6/2776/94 , co znajduje odzwierciedlenie we wpisach w księgach wieczystych prowadzonych dla tych nieruchomości .

Z dokumentów złożonych przy księgach wieczystych : nr (...)
i nr (...) ( dowód z tych dokumentów Sąd Okręgowy przeprowadził
w postępowaniu apelacyjnym ) wynika , że :

- działkę nr (...) o powierzchni 100 m ² na podstawie umowy sprzedaży z dnia 16 listopada 1994 roku nabyła W. B. , która następnie umową z dnia 10 czerwca 2005 roku darowała tą działkę , jak również rozgraniczaną działkę nr (...) E. Z. (2) , a ta ostatnia wymienione działki darowała ( umową z tego samego dnia ) wnioskodawcom – po ½ części ;

- działki : nr (...) o łącznej powierzchni 1.800 m ² nabył - na podstawie umowy sprzedaży z dnia 25 sierpnia 2000 roku od spadkobierców S. L. ( Z. L. i M. L. ) – uczestnik J. K. ;

- stan prawny rozgraniczanych nieruchomości na rzecz poprzedników prawnych stron został uregulowany aktami własności ziemi wydanymi w trybie ustawy z dnia 26 października 1971 roku .

Po nabyciu działek przez strony , a zwłaszcza przez uczestnika postępowania nie wystąpiło żadne zdarzenie , które uzasadniałoby modyfikację wyznaczonej przez biegłą sądową granicy prawnej ( np. wskutek zasiedzenia przygranicznych pasów gruntów ) . Na takie zdarzenie uczestnik nawet się nie powoływał . Nawet jednak korzystanie przez uczestnika z gruntu sąsiedniego ( z uwagi na wskazaną wyżej datę nabycia nieruchomości oraz wymagany przez ustawę okres zasiedzenia ) nie mogłoby prowadzić do nabycia w drodze zasiedzenia przygranicznego pasa gruntu .

Warto w tym miejscu podnieść , iż dane z ewidencji gruntów , w tym dane wynikające z operatu pomiarowego sporządzonego w 1994 roku ( do oznaczeń ewidencyjnych nawiązywały wydane akty własności ziemi ) wskazują , że samoistne posiadanie poprzedników prawnych stron na dzień 4 listopada 1971 roku sięgało również do granicy wynikającej z mapy zasadniczej ( mapy ewidencyjnej ) , która stanowiła podstawę do wyznaczenia w toku niniejszego postępowania granicy prawnej .

Na koniec trzeba jeszcze stwierdzić , iż ani biegła sądowa , ani też Sąd nie byli zobowiązani do ustalania – jak chciał tego uczestnik – wszystkich granic jego nieruchomości w celu uzyskania żądanej przez skarżącego powierzchni jego nieruchomości . Powierzchnia nieruchomości nie ma decydującego znaczenia dla prawidłowego ustalenia przebiegu spornej granicy ( por. postanowienie Sądu Naj.
z dnia 10 września 1997 roku , II CKN 309/97 , OSNC z 1998 roku , Z. 2 , poz. 30 ) .

Wszystkie te powody zadecydowały o oddaleniu apelacji uczestnika na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w oparciu o przepis art. 520 § 1 k.p.c.