Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Maria Padarewska - Hajn (spr.)

Sędziowie: SSA Jacek Zajączkowski

SSA Beata Michalska

Protokolant: st.sekr.sądowy Kamila Tomasik

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. w Łodzi

sprawy L. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o emeryturę pomostową,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu

z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt: V U 792/13,

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 2269/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił L. K. prawa do emerytury pomostowej z uwagi na nie spełnienie przesłanek wskazanych w art. 4 pkt. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że po dniu 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca nie wykonywał pracy w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, nadto płatnik składek nie dokonał zgłoszenia jego danych przewidzianych w art. 38 ustawy, a tym samym nie został ujęty w centralnym rejestrze ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach. Organ rentowy stwierdził także brak podstaw do przyznania L. K. prawa do emerytury pomostowej w trybie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych z uwagi na ustalenie, że po dniu 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca nadal świadczy pracę, to jest prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarie techniczne z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego wskazane w zaświadczeniu z dnia 19 grudnia 2012 r. Organ rentowy wskazał, że pozostałe warunki do emerytury pomostowej zostały przez wnioskodawcę spełnione.

W odwołaniu od powyższej decyzji L. K. wskazywał, że zarówno przed jak i po dniu 31 grudnia 2008 r., w trakcie zatrudnienia w (...) S.A w W. Oddziale w Z., pracował w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 września 2013 r. Sąd Okręgowy w Kaliszu zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. i przyznał L. K. emeryturę pomostową poczynając od dnia 1 stycznia 2013 r.

Wydając zaskarżony wyrok sąd pierwszej instancji za podstawę orzeczenia przyjął następujące ustalenia faktyczne:

L. K. urodził się (...) Wykazał staż pracy wynoszący 43 lata, 9 miesięcy i 4 dni. Organ rentowy uznał odwołującemu staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący łącznie 17 lat, 2 miesiące i 29 dni, to jest okresy zatrudnienia w (...) S.A. w W. Oddziale w Z. przypadające w latach: od 1 sierpnia 1991 r. do 26 czerwca 1994 r., od 1 lipca 1994 r. do 31 lipca 1994 r., od 7 sierpnia 1994 r. do 15 stycznia 1995 r., od 22 stycznia 1995 r. do 31 grudnia 1989 r., od 1 stycznia 1999 r. do 24 maja 2000 r., od 1 czerwca 2000 r. do 18 lutego 2001 r., od 24 lutego 2001 r. do 2 czerwca 2002 r. i od 8 czerwca 2002 r. do 31 grudnia 2008 r.

Sąd Okręgowy zaznaczył, że odwołujący zmierzał do wykazania okresu pracy w szczególnych warunkach w powyższych okresach oraz okresu od 4 listopada 1972 r. do 31 maja 1975 r., to jest zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. na stanowisku cieśli, oraz okresu zatrudnienia w (...) S.A w W. Oddział w Z..

W okresie od 4 listopada 1972 r. do 31 maja 1975 r. wnioskodawca zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. na stanowisku cieśli.

W okresie od 1 lipca 1983 r. wnioskodawca zatrudniony był w (...) S.A. w W. Oddział w Z.. Pracodawca wystawił odwołującemu świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach za następujące okresy:

- od 1 sierpnia 1991 r. do 30 września 2003 r. na stanowisku montera – prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego,

- od 1 października 2003 r. do 31 grudnia 2008 r. na stanowisku mistrza - prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego.

Wnioskodawca będąc zatrudniony w (...) wykonywał prace na następujących stanowiskach: od 1 lipca 1983 r. do 31 marca 1986 r. – wydawca magazynowy, od 8 czerwca 1986 r. do 8 listopada 1989 r. – pracownik obsługi produkcji - wydawca magazynowy, od 9 listopada 1989 r. do 31 lipca 1991 r. – monter - mechanik pojazdów i maszyn budowlanych, od 1 sierpnia 1991 r. do 30 września 2003 r. – monter, od 1 października 1983 r. do 31 grudnia 2012 r. – mistrz. Powyższe wynika ze świadectwa pracy z dnia 31 grudnia 2012 r. W świadectwie tym zawarto także informacje o pracy odwołującego w szczególnych warunkach w okresie od 1 sierpnia 1991 r. do 31 grudnia 2008 r.

W podaniu o pracę z dnia 6 maja 1983 r. wnioskodawca określił swoje stanowisko jako magazynier. W piśmie z dnia 1 lipca 1983 r. stanowisko wnioskodawcy określono jako wydawca magazynowy. W świadectwie pracy obejmującym okres od 1 lipca 1983 r. do 28 lutego 1986 r. stanowisko wnioskodawcy określono jako wydawca magazynowy. W umowie o pracę z dnia 1 lipca 1983 r. stanowisko wnioskodawcy określono jako wydawca magazynowy. Podobnie w angażu z dnia 5 lipca 1985 r., 11 marca 1986 r. W piśmie z dnia 5 czerwca 1986 r. stanowisko wnioskodawcy określono jako pracownik obsługi produkcji, a w angażu z dnia 5 marca 1987 r. – jako pracownik obsługi produkcji – wydawca magazynowy. Jako wydawca magazynowy określono stanowisko odwołującego w zakresie czynności z dnia 1 lutego 1988 r. W kolejnych angażach z dnia 21 stycznia 1988 r., 25 maja 1988 r., 9 września 1988 r., 9 grudnia 1988 r., 9 sierpnia 1989 r., 20 grudnia 1989 r. stanowisko odwołującego określono jako pracownik obsługi produkcji – wydawca magazynowy. Z dniem 9 lutego 1989 r. wnioskodawcę przeniesiono na stanowisko mechanika samochodowego. Tak określono jego stanowisko także w piśmie z dnia 16 lipca 1991 r. Z dniem 31 lipca 1991 r. odwołującemu wypowiedziano warunki pracy, proponując zamiast stanowiska mechanika stanowisko monter – ślusarz w Samodzielnym Oddziale Wykonywania Inwestycji. Pracę tę wnioskodawca wykonywał od dnia 1 sierpnia 1991 r. W piśmie z dnia 4 maja 1992 r. Okręgowy Urząd Górniczy we W. zatwierdził wnioskodawcę na stanowisku montera urządzeń przemysłowych i przetwórczych – jako osobę niższego dozoru ruchu w samodzielnym oddziale Wykonawstwa Inwestycyjnego. W piśmie z dnia 3 października 1994 r. stwierdzono, iż odwołujący objął stanowisko brygadzisty monterów - w niższym dozorze ruchu w samodzielnym oddziale inwestycyjnym. Zakres obowiązków odwołującego polegał na montażu urządzeń wydobywczych i przetwórczych sieci gazu ziemnego. W czerwcu 1997 r. odwołujący uzyskał kwalifikacje do dokonywania średniego dozoru w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi – wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego na lądzie. Z dniem 1 stycznia 2001 r. wnioskodawca został przeniesiony do komórki – serwis utrzymania ruchu. Z zakresu czynności z dnia 20 kwietnia 2001 r. wynika, iż wnioskodawca wykonywał roboty budowlane i remontowe, naprawy, przeglądy, montaż i konserwację urządzeń technologicznych, kontrolował ich sprawność, dbał o jakość tych urządzeń pracował przy pracach załadunkowo - wyładunkowych, wszystko w zakresie instalacji oczyszczania gazu ziemnego. Z dniem 1 października 2003 r. odwołujący został przeniesiony do KRN K. na stanowisko mistrz. KRN K. to Kopalnia (...). Tak określano jego stanowisko w kolejnych pismach z dnia 28 lipca 2005 r., 6 października 2005 r., 7 września 2006 r., 23 stycznia 2007 r., 12 czerwca 2007 r., 25 października 2007 r., 15 sierpnia 2008 r., 8 grudnia 2009 r., 3 sierpnia 2010 r. i 11 sierpnia 2011 r. W kopalni odwołujący zajmował się pracami przy usuwaniu awarii urządzeń wydobywczych, udrażnianiem odwiertów pompami pod wysokim ciśnieniem, zatłaczaniem odwiertów, kontrolą rurociągów, nalewaniem cystern, obsługą urządzeń wydobywczych, naprawą tych urządzeń i ich konserwacją, wyposażaniem odwiertów. Była to praca bezpośrednio przy wydobyciu kopalin i gazu.

W listopadzie 2012 r. odwołujący złożył wniosek o emeryturę wcześniejszą w myśl art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Przedstawił świadectwo pracy w szczególnych warunkach za okres od 4 listopada 1972 r. do 31 maja 1975 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w K. na stanowisku przy wykonywaniu robót wodnokanalizacyjnych oraz budowie rurociągów w głębokich wykopach. Wskazano Wykaz A Dział V poz. 1 przepisów ogólnych oraz Wykaz A Dział V poz. 1 punkt 2 Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach. Odwołujący przedstawił także świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 9 listopada 2012 r. wystawione przez (...) S.A w W. Oddział w Z. na okresy: od 9 listopada 1989 r. do 31 lipca 1991 r. – prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych i szynowych – Wykaz A Dział XIV poz. 16, od 1 sierpnia 1991 r. do 30 września 2003 r. – wydobywanie, obróbka i przeróbka surowców skalnych oraz wydobywanie ropy naftowej i gazu – monter urządzeń wydobywczych – Wykaz A Dział I poz. 3, oraz okres od 1 października 2003 r. do 31 grudnia 2008 r. – kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno- techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie – Wykaz A Dział XIV poz. 24 punkt 1 przepisów ogólnych oraz odpowiednie przepisy Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 30 listopada 2012 r. L. K. odmówiono przyznania emerytury wcześniejszej, uznając iż nie wykazał na dzień 31 grudnia 1998 r. 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy uwzględnił okresy pracy w szczególnych warunkach od 4 listopada 1972 r. do 31 maja 1975 r. i od 9 listopada 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. z przerwami co do okresów niezdolności do pracy. Łącznie okres pracy w szczególnych warunkach wyniósł 11 lat, 7 miesięcy i 6 dni. L. K. powyższej decyzji nie zaskarżył.

Od dnia 1 stycznia 2009 r. do końca zatrudnienia odwołujący wykonywał taką samą pracę, na tym samym stanowisku jak do 31 grudnia 2008 r., bezpośrednio przy wydobyciu kopalin i gazu. Odwołujący uzyskiwał informacje od pracodawcy, że jest to stanowisko pracy w szczególnych warunkach. Pracodawca obecnie stwierdził, iż w wykazie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace o szczególnym charakterze ujętym w Zarządzeniu nr 20/09 (...) S.A Oddziały w Z. z dnia 29 grudnia 2009 r. nie ujęto stanowiska mistrz.

Wnioskodawca, którego stanowisko określono jako mistrz, wykonywał prace bezpośrednio przy wydobyciu kopalin i gazu czyli prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Prace te były takie same przed i po 31 grudnia 2008 r. Sam pracodawca właśnie tak je określił zakreślając datę do 31 grudnia 2008 r. Odwołujący jako mistrz nie wykonywał żadnych prac administracyjnych Nie miał także podwładnych. Kierował pracami, gdy wykonywało je więcej osób, zazwyczaj były to 2 osoby łącznie z nim. Wnioskodawca nie otrzymywał dodatku funkcyjnego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy stwierdził, że L. K. spełnił warunki do przyznania emerytury pomostowej. Po przytoczeniu przepisów art. 4 i art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, określających warunki przyznania tego świadczenia, Sąd Okręgowy wskazał, że dla celów ustalenia uprawnień do emerytury pomostowej za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach związanych z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym im pracę na dotychczasowym stanowisku – prace wymienione w załączniku Nr 1 oraz prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej związanego z procesem starzenia się – wykaz Nr 2. Natomiast w myśl przepisów dotychczasowych, to jest zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Rodzaje prac lub stanowisk ustala się na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a także na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie wymienionych aktów.

Sąd Okręgowy wskazał, że w Załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych pod poz. 14 jako prace w szczególnych warunkach wymienione są prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi i mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Wskazał nadto, że na dzień 31 grudnia 1998 r. odwołujący, według dokumentów złożonych do akt, nie wykazał 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Zdaniem Sądu Okręgowego wnioskodawca od dnia 1 sierpnia 1991 r. wykonywał prace, które zakwalifikować można według nowych przepisów do prac opisanych w pozycji 14 wykazu stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych. Były to prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Odwołujący naprawiał, konserwował, montował urządzenia wydobywcze i to w czasie procesu technologicznego, stąd zagrożenie wybuchem w każdej chwili istniało. Sąd zaznaczył, że praca odwołującego przed 31 grudnia 2008 r. i po tej dacie nie różniła się. Czyli, że po 31 grudnia 2008 r. odwołujący wykonywał także prace wymienione pod pozycją 14 wykazu stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd zaznaczył, że rudno tu zrozumieć formalistyczne podejście pracodawcy, gdzie o zakwalifikowaniu do pracy w szczególnym charakterze decyduje nazwa stanowiska a nie charakter faktycznie wykonywanej pracy. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy dodatkowo podniósł, że nawet gdyby za pracodawcą przyjąć, iż odwołujący po 31 grudnia 2008 r. nie pracował w szczególnym charakterze, to przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż spełnił on warunki wymienione w art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż nie pozostaje w stosunku pracy od dnia 1 stycznia 2013 r.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył apelacją organ rentowy zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 4 i art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych w związku z art. 35 i art. 38 tej ustawy, oraz naruszenie prawa procesowego, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów. Wskazując na powyższą podstawę apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu apelacji skarżący wskazał, że podstawą decyzji odmawiającej ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 49 w związku z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych było ustalenie, że po dniu 31 grudnia 2008 r. nie opłacona została składka na Fundusz Emerytur Pomostowych a przed dniem 1 stycznia 2009 r. wnioskodawca nie legitymuje się 15- letnim okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. l i 3 ustawy. Organ rentowy nie podzielił stanowiska Sądu Okręgowego, że samo uznanie, iż praca była wykonywana w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów art. 3 ust. l i 3 ustawy o emeryturach pomostowych jest wystarczające do przyznania prawa do emerytury. Organ rentowy zaznaczył, że nie kwestionuje faktu wykonywania przez odwołującego pracy bezpośrednio przy wydobyciu kopalin i gazu. Stoi jednak na stanowisku, iż skoro zakład pracy nie uwzględnia pracy na stanowisku mistrza jako wykonywanej w szczególnych warunkach, co skutkowało nie wpisaniem go do ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach, za których jest przewidziany obowiązek opłacania składek na (...), i nie opłaceniem takich składek, to brak jest podstaw do uwzględnienia okresu pracy od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2012 r. jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. l i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczony wniósł o jej oddalenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego jest niezasadna bowiem sąd I instancji wydał trafne rozstrzygnięcie, które znajduje uzasadnienie w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy oraz treści obowiązujących przepisów prawnych. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy są prawidłowe i wystarczające do rozpoznania apelacji, stąd też Sąd Apelacyjny przyjmuje je za własne.

Przedmiotem postępowania apelacyjnego była ocena uprawnień wnioskodawcy do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 i 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1656 z późn. zm.).

Na podstawie art. 4 ustawy prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem przepisów art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki: (1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.; (2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat; (3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn; (4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn; (5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS; (6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3; (7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z mocy art. 49 ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która: (1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3; (2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12; (3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową w świetle wykładni językowej art. 4 ustawy, jest więc legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub dotychczasowych przepisów) oraz kontynuowanie pracy szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych po dniu 31 grudnia 2008 r. (czyli od dnia wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych). Osoby, które takiej pracy po wskazanej dacie nie wykonywały, a w rezultacie nie spełniają warunku określonego w art. 4 pkt 6 ustawy, mają możliwość uzyskania emerytury pomostowej w oparciu o art. 49 ustawy, który w miejsce warunku z art. 4 pkt 6 wprowadza wymaganie, aby zainteresowany spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 2009 r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 r. sygn. II UK 159/13, opubl. LEX nr 1405231, a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r. sygn. II UK 164/11, opubl. OSNP 2013/5-6/62, LEX nr 1289168; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. I UK 448/12, LEX nr 1396383).

W niniejszej sprawie nie było kwestionowanym, że wnioskodawca spełnił wszystkie warunki przyznania prawa do emerytury pomostowej określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy uznał wnioskodawcy za udokumentowany okres zatrudnienia w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych w wymiarze 17 lat, 2 miesięcy i 29 dni przypadający w trakcie zatrudnienia w (...) S.A. w W. Oddział w Z. w okresie od 1 sierpnia 1991 r. do 30 września 2003 r. na stanowisku montera i od 1 października 2003 r. do 31 grudnia 2008 r. na stanowisku mistrza – jako prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Prace te zostały wymienione w wykazie prac o szczególnym charakterze, stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, pod poz. 14. Przedmiotem sporu było ustalenie czy także po dniu 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca wykonywał pracę o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Jak wynika z ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji na podstawie zeznań wnioskodawcy, zeznań świadków Z. T. i K. B. oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego pracę na stanowisku mistrza L. K. wykonywał od dnia 1 października 2003 r. do końca zatrudnienia w (...) S.A., to jest do dnia 31 grudnia 2012 r. W całym tym okresie, tak przed jak i po dniu 31 grudnia 2008 r., ubezpieczony na stanowisku mistrza wykonywał te same prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, to jest prace bezpośrednio przy wydobyciu kopalin i gazu polegające na usuwaniu awarii urządzeń wydobywczych, udrażnianiu odwiertów pompami pod wysokim ciśnieniem, kontrolą rurociągów, nalewaniem cystern, obsługą urządzeń wydobywczych, naprawa tych urządzeń i ich konserwacją.

Zauważenia w tym miejscu wymaga, że organ rentowy, poza ogólnym sformułowaniem zarzutu dotyczącym naruszenia prawa procesowego poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów określonej w art. 233 § 1 k.p.c., nie wskazał żadnych konkretnych uchybień jakich Sąd Okręgowy miałby się dopuścić przy ocenie dowodów. Z treści apelacji wynika natomiast, że organ rentowy nie kwestionuje faktu, że praca wykonywana przez wnioskodawcę w zliczonym przez Sąd Okręgowy okresie pracy wykonywanej od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2012 r. na stanowisku mistrza należy do prac kwalifikowanych jako prace o szczególnym charakterze o jakich mowa w art. 3 ust. 3. Brak podstaw do zaliczenia wymienionego okresu pracy do wykonywanej w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych organ rentowy wywiódł jedynie z faktu, że pracy wykonywanej przez wnioskodawcę na stanowisku mistrza po dniu 31 grudnia 2008 r. pracodawca nie uwzględnił w rejestrze pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, za których jest przewidziany obowiązek opłacania składek na (...) (art. 41 ust. 1 pkt. 2 ustawy), nie przekazał jego danych zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 38 ustawy, jak również w konsekwencji nie opłacił za wnioskodawcę składek na Fundusz Emerytur Pomostowych (art. 35 ustawy).

Argumentacji organu rentowego nie sposób podzielić z tego względu, że wskazane wyżej obowiązki wynikające z art. 35 i następne ustawy o emeryturach pomostowych związane ze zgłoszeniem danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze i zapłatą należnych składek na (...) za pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze obciążają pracodawcę (patrz uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. II UK 130/11, opubl. OSNP 2013/3-4/40, LEx nr 1271604). Okoliczność zatem, że pracodawca wskazanych obowiązków o charakterze ewidencyjno – sprawozdawczym w stosunku do danego pracownika nie realizował nie sprzeciwia się zakwalifikowaniu pracy na danym stanowisku do stanowisk, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze decydujące znaczenia ma rodzaj powierzonej mu pracy i rzeczywiście wykonywanych zadań. W sprawie bezsprzecznie ustalono, że praca wykonywana przez L. K. na stanowisku mistrza po dniu 31 grudnia 2008 r. niczym nie różniła się od pracy wykonywanej przez niego na tym stanowisku przed dniem 1 stycznia 2009 r. zakwalifikowanej tak przez pracodawcę jak i przez organ rentowy do prac o szczególnym charakterze określonych w art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Stwierdzić w tej sytuacji należy, że prawidłowo Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca spełnił wszystkie określone w art. 4 ustawy przesłanki przyznania prawa do emerytury pomostowej.

Podkreślić także należy, że w przypadku L. K., wbrew poglądowi organu rentowego, spełnione zostały warunki przyznania emerytury pomostowej w oparciu o art. 49 ustawy. Wnioskodawca bezsprzecznie spełnił określone w tym przepisie dodatkowe wymaganie posiadania na dzień 1 stycznia 2009 r. co najmniej 15 lat pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Zaakcentować w tym miejscu wymaga, że okres 17 lat, 2 miesięcy i 29 dni – jako okres pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 wykonywany do dnia 31 grudnia 2008 r. - uznał wnioskodawcy sam organ rentowy w oparciu zaświadczenie wystawione przez pracodawcę w dniu 19 grudnia 2012 r. Stąd też użytą w apelacji argumentację, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 2009 r. nie legitymuje się co najmniej 15- letnim okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych uznać należy za pozbawioną racji, a wręcz pobawioną logiki. Także wskazany w decyzji z dnia 16 kwietnia 2013 r. argument polegający na tym, że L. K. nie należy się emerytura pomostowa na podstawie art. 49 ustawy z tego powodu, że nadal świadczy on pracę jest całkowicie chybiony skoro określony w art. 4 pkt 7 ustawy warunek rozwiązania stosunku pracy z ostatnim pracodawcą został przez niego spełniony od dnia 1 stycznia 2013 r.

Reasumując poczynione wyżej rozważania, należy stwierdzić, że dokonana przez Sąd Okręgowy ocena wszystkich zgromadzonych dowodów dokonana została zgodnie z dyspozycją art. 233 k.p.c., a zaprezentowane poglądy prawne zasługują na aprobatę. Zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego ocenić należało także jako całkowicie nieuzasadniony. Wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki określone tak w art. 4 jak i art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, a skoro tak to Sąd Okręgowy prawidłowo przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury pomostowej.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny w Łodzi orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 385 k.p.c.