Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Małgorzata Wąchała

po rozpoznaniu w dniu 23.09.2014 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. we W.

przeciwko J. S.

o ochronę dóbr osobistych

I. nakazuje pozwanemu J. S. rozmieścić na klatkach schodowych w budynku przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) we W. ogłoszenie w formie wydruku na kartce formatu A4, po jednej na każdą klatkę schodową, czcionką czarną T. (...) nr (...) (wysokość małych liter 0, 4 cm), z marginesem maksymalnie 3 cm, o następującej treści: „Oświadczam, że moje oskarżenia wobec (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zawarte w ulotkach rozrzuconych w dniu 26.04.2012 r. na klatkach schodowych tego budynku były w całości nieprawdziwe. Za powyższe moje działanie przepraszam (...) sp. z o.o. we W..” zaopatrzone odręcznym czytelnym podpisem imieniem i nazwiskiem „J. S.”;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 360 zł kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. we W. wystąpił przeciwko J. S. z pozwem, w którym wniósł o:

1. nakazanie pozwanemu przeproszenia powoda w formie ogłoszeń na klatkach schodowych w budynku przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) w następującej formie:

- wydruk na kartce w formacie A4, po jednym na każdą klatkę schodową,

- czcionka czarna, T. (...), o wielkości nr (...) (o wysokości małych liter 0,4 cm),

- margines maksymalnie 3 cm,

- o treści: „Ja niżej podpisany J. S. oświadczam, że moje oskarżenia wobec spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zawarte w ulotkach rozrzuconych w dniu 26.04.2012 r. na klatkach schodowych tego budynku, były w całości nieprawdziwe i za powyższe moje działanie przepraszam spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.. J. S.”

- odręczny, czytelny podpis imieniem i nazwiskiem (J. S.),

2. nakazanie pozwanemu zapłaty kwoty 4 000 zł na rzecz Fundacji „(...)„ (KRS (...)) tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.,

3. zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że ogół właścicieli lokali w budynku przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) tworzy wspólnotę mieszkaniową (...) we W.. W dniu 12.02.2010 r. w drodze uchwały protokołowanej przez notariusza ustalono sposób zarządzania Wspólnotą Mieszkaniową (...) we W. poprzez ustanowienie zarządu, który składał się z trzech osób: T. D., R. B. i K. K. (1). W dniu 08.03.2010 r. została zawarta z powodem jako zarządcą umowa o zarządzanie nieruchomością wspólną Wspólnoty Mieszkaniowej (...). W dniu 26.04.2012 r. stwierdzono, że we wszystkich klatkach schodowych budynku rozrzucono oraz wrzucono do skrzynek pocztowych kartki, na których wypisane były zarzuty wobec członków zarządu i zarządcy. Do w/w egzemplarzy dołączono spis lokali i ich właścicieli. Dalej powód wskazał, że pomimo braku podpisu pod w/w dokumentem zawierającym zarzuty m.in. pod adresem powoda, nie ulegało wątpliwości, że jego autorem jest pozwany J. S.. Pozwany jest bowiem jedyną osobą, poza zarządem i zarządcą, dysponującą spisem lokali i ich właścicieli. W jego posiadanie pozwany wszedł w trakcie pobytu w biurze zarządcy przy ul. (...) we W., gdzie zabrał spis z biurka pracownika powoda. Do powyższego przyznał się w rozmowie z T. D., K. K. (1) i R. B..

Powód podkreślił, że w treści tego dokumentu znalazło się twierdzenie, jakoby zarządca oszukiwał członków Wspólnoty Mieszkaniowej poprzez: wprowadzenie w błąd członków Wspólnoty co do uszkodzonych liczników pomiaru ogrzewania w mieszkaniach, co miało zmierzać do obciążenia niektórych mieszkańców dodatkowymi kosztami za korzystanie z energii cieplnej, dopuszczenie do tego, że (...) (tj. (...) S.A. – deweloper, który wybudował przedmiotowy budynek, a następnie był właścicielem niesprzedanych mieszkań) nie płacił w rozliczeniach za ogrzewanie, wprowadzenie wyższych opłat za wodę oraz obciążenie opłatami za korzystanie z wody po cenach przemysłowych, niedoprowadzenie do wykonania w okresie gwarancji przez dewelopera tj. (...) S.A. z siedzibą w K. oddzielnego ujęcia wody dla mieszkańców Wspólnoty. Ponadto w zniesławiającym piśmie zawarto niczym nieuzasadnione twierdzenie, jakoby powód miał w przyszłości odmawiać dopuszczenia biegłego rewidenta do kontroli prowadzonej dokumentacji. Znalazło się tam również twierdzenie, jakoby to sam zarządca przygotował dla siebie umowę o zarządzanie.

Powód stwierdził, że w/w zarzuty są w całości nieprawdziwe. Wskazał, że po zdiagnozowaniu uszkodzenia liczników ciepła, zlecono specjalistycznej firmie badania losowo wybranych liczników i badanie to wykazało ich uszkodzenie. Zarzut dotyczący rozliczeń za ogrzewanie (...) S.A. jest oczywiście błędny. Załączona do zniesławiającego dokumentu lista wyraźnie wskazuje, że było jeszcze wielu innych właścicieli lokali, którzy w wyniku przyjętego przez Wspólnotę sposobu rozliczeń nie mieli nic do zapłacenia. Kwestie dotyczące opłat za wodę zostały dokładnie wyjaśnione w piśmie zarządcy z dnia 10.04.2010 r. przesłanym wszystkim właścicielom lokali we Wspólnocie, a mianowicie:

- z technicznego punktu widzenia dopiero pod koniec roku jest możliwe dokładne ustalenie kosztów podgrzania wody;

- ze względu na brak odrębnego przyłącza wodociągowego Wspólnota zmuszona jest dokonywać zakupu wody po cenach nie mieszkaniowych, lecz jak dla pozostałych odbiorców, zaś koszt sugerowanej przez spółkę (...)budowy nowego przyłącza jest tak duży, że przy różnicach cen wody wydatek ten zwróciłby się po tak długim czasie, że z ekonomicznego punktu widzenia budowa ta byłaby nieopłacalna.

Z żadnego znanego zarządcy dokumentu nie wynika, aby fakt wybudowania przez dewelopera jednego przyłącza wodnego dla Wspólnoty i biurowej części budynku mógł stanowić wadę podlegającą zgłoszeniu w ramach rękojmi lub gwarancji. Jeżeli jednak którykolwiek z właścicieli lokali uznałby brak osobnego przyłącza wodociągowego za wadę, to mógł on indywidualnie dochodzić roszczeń wobec dewelopera z tytułu rękojmi lub gwarancji udzielonej przez dewelopera w umowie sprzedaży lokalu.

Powód wskazał, że nie przedstawiono żadnych dowodów potwierdzających przypuszczenie, jakoby zarządca uniemożliwiał dostęp do prowadzonej przez siebie dokumentacji Wspólnoty. Żaden inny członek Wspólnoty nigdy nie formułował takiego zarzutu. Dodał, że projekt umowy o zarządzanie został przygotowany przez kancelarię na zlecenie zarządu wspólnoty.

Powód podał, że złożył do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez J. S. przestępstwa z art. 212 § 2 kk oraz art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.1997 r. o ochronie danych osobowych w zw. z art. 85 kk.

Powód podjął działania mające na celu pozasądowe zaspokojenie swojego roszczenia wobec pozwanego, jednak wezwanie z dnia 16.07.2012 r. nie odniosło skutku, a pozwany zaprzeczył autorstwu tekstu, jednocześnie ponawiając swoje zarzuty z poprzednich pism.

Ustosunkowując się do treści pisma pozwanego z dnia 30.07.2012 r. powód wskazał, że powziął uzasadnione podejrzenie co do prawdziwości podpisów pod pełnomocnictwami dla pozwanego. Z tego też powodu złożył do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk. Do czasu wyjaśnienia kwestii prawidłowości pełnomocnictw powód nie jest uprawniony do udzielania pozwanemu jakichkolwiek informacji dotyczących zarządzanej Wspólnoty Mieszkaniowej.

Powód zaznaczył, że pozwany sam potwierdził, iż właściciele lokali mają dostęp do liczników wody i ciepła. Jeżeli przedstawione przez zarządcę rozliczenie nie odpowiada stanom liczników odnotowanych przez właściciela lokalu, każdy z nich ma prawo wyjaśnienia tej kwestii, a zarządca nigdy tego prawa nie kwestionował.

Dodał, że pozwany powołuje się na pismo zarządcy z dnia 10.04.2012 r., ale wbrew twierdzeniom pozwanego pismo to nie wymienia imienia i nazwiska pozwanego w żadnym kontekście, do pisma tego dołączono pełne rozliczenie za rok 2011, w piśmie tym wyjaśniono zasady prowadzenia rachunkowości wspólnoty (tj. brak ustawowego obowiązku prowadzenia pełnej księgowości, wynikający z umowy o zarządzanie obowiązek prowadzenia jedynie ewidencji pozaksięgowej).

Dalej powód wskazał, iż oczywiste jest, że skoro licznik główny wody pokazuje wyższe zużycie niż łączne zużycie właścicieli wszystkich lokali i firmy sprzątającej, to różnica ta musi zostać pokryta przez wspólnotę, czyli jej członków. Wskazał też, że umowa o zarządzanie nie obejmuje kosztów wysyłki (znaczków) do ponad 200 właścicieli lokali ani kosztów materiałów niezbędnych do bieżącej konserwacji nieruchomości wspólnej. Udział każdego właściciela lokalu we współwłasności części wspólnych jest różny, w zależności od stosunku powierzchni użytkowej danego lokalu wraz z pomieszczeniami przynależnymi do łącznej powierzchni użytkowej danego lokalu wraz z pomieszczeniami przynależnymi (co wynika z art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali). Uchwała nr (...) w § 3 wprowadziła szczególne zasady ustalania zaliczek za media zużywane w lokalach.

Powód podkreślił, że przedstawienie przez pozwanego do publicznej wiadomości informacje (zarzuty) są nieprawdziwe i wprowadzają w błąd członków Wspólnoty co do jakości pracy powoda jako zarządcy, godząc tym samym w jego dobre imię, narażając na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania działalności polegającej na zarządzaniu nieruchomościami.

W odpowiedzi na pozew pozwany J. S. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3 840 zł oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany podniósł, że dniu 26.04.2012 r. nie przebywał na terenie nieruchomości tworzących Wspólnotę Mieszkaniową (...) we W., a zatem nie miał fizycznej możliwości rozrzucenia czy też wrzucenia do skrzynek pocztowych ulotek.

Dodał, że po raz pierwszy widział te „kartki” w dniu 29.04.2012 r., kiedy to w obecności D. M. (najemcy lokalu pozwanego) otworzył swoją skrzynkę pocztową. Wtedy po raz pierwszy zapoznał się z treścią owych „ulotek” Był zaskoczony, że takie informacje zostały w taki sposób rozpowszechnione.

Pozwany zarzucił, że pozbawione logiki jest wnioskowanie powoda, iż to on sporządził i rozpowszechnił w/w kartki, gdyż jako jedyna osoba, poza zarządem i zarządcą, dysponował spisem lokali i ich właścicieli. Nieograniczony dostęp do wszystkich danych zawartych w przedmiotowych ulotkach mieli bowiem członkowie zarządu, zarządca i ich pracownicy. Przyznał, że w dniu 26.03.2012 r. był w biurze powoda, ale otrzymał innego rodzaju informacje niż te, które zamieszczone były w treści ulotek (tj. spisy lokatorów z wyszczególnieniem procentowego udziału w głosowaniu nad uchwałami oraz procentowego udziału w kosztach utrzymania części wspólnych). Podkreślił, że spisów tych nie zabrał z biurka pracownika powoda, a zostały one mu udostępnione przez powoda. Jako właściciel lokalu wchodzącego w skład Wspólnoty Mieszkaniowej (...) we W. korzystał bowiem ze swojego uprawienia do kontroli działalności zarządcy. Wskazał, że załączniki do ulotki zawierają, oprócz spisu lokatorów, wartości liczbowe, które miały odpowiadać rozliczeniom energii cieplnej i udziału w tym rozliczeniu przypadającozliczeniu om energii cieplnej (...) na poszczególne lokale. Powyższe dane nie zostały mu przekazane czy udostępniane przez stronę powodową. Podkreślił, że to wyłącznie powód, jego pracownicy i osoby współpracujące miały dostęp do w/w danych. Niewątpliwie te same podmioty miały dostęp do pism pozwanego kierowanych do zarządcy. W związku z powyższym, każdy z pracowników powódki mógł sformułować podobne zarzuty jak te zamieszczone w „karteczkach”.

Pozwany wskazał, że postępowanie karne zainicjowanie złożonym przez powoda zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostało umorzone. Powyższe potwierdza, że nie mógł on być autorem „ulotek”.

Z ostrożności procesowej pozwany podniósł, że zarzuty zamieszczone na karteczkach są prawdziwe.

Co do rzekomych uszkodzeń liczników podkreślił, że w przypadku tego typu usterek wymagana jest szczegółowa procedura, obejmująca również protokół, który m.in. powinien zawierać podpis zarządcy, podpis właściciela lokalu. Powołany przez powoda dokument nie spełnia zaś tych wymogów. Nadto jako dokument prywatny i sporządzony na zlecenie powoda nie potwierdzał okoliczności, że liczniki ciepła były uszkodzone. Dodał, że mieszkańcy nie byli wcześniej informowani o rzekomych uszkodzeniach liczników ani o tym, że pojawiła się potrzeba ich wymiany. Dodał też, że również sposób rozliczenia ogrzewania przez powoda budził zastrzeżenia. Z zestawienia poniesionych kosztów w stosunku do planu gospodarczego na 2011 r. z dnia 21.04.2012 r. wynikało, że suma pobranych zaliczek na energię cieplną (411 418, 59 zł) z nawiązką odpowiadała rzeczywistym kosztom zużycia (411 406, 50 zł). Powód pobrał więc o 12 zł więcej zaliczek niż to wynikało z faktycznego zużycia energii. Powód bezpodstawnie obciążył lokatorów dopłatami za energię cieplną w 2011 r. w wysokości 475 000 zł. Odnośnie opłat za wodę pozwany wskazał, że powoływane przez powoda pismo z dnia 10.04.2012 r. nie wyjaśnia dostatecznie sytuacji. Opisuje ono bowiem prawidłowy stan, jaki powinien zaistnieć, a nie taki, jaki faktycznie ma miejsce na nieruchomościach Wspólnoty. Powód twierdził, że wybudowanie przez dewelopera jednego przyłącza wodociągowego nie stanowi wady, która winna być naprawiona w ramach rękojmi czy gwarancji, ale stan taki stanowi podstawę roszczenia odszkodowawczego, które obejmuje różnicę pomiędzy wydatkami na wodę dla odbiorców przemysłowych a wydatkami na wodę dla celów mieszkaniowych. Propozycje takiego roszczenia przeciwko deweloperowi powód jako zarządca winna był przedstawić właścicielom nieruchomości wchodzących w skład Wspólnoty. Pozwany wskazał, że w rozliczeniach za zimną wodę w 2011 r. powód podał cenę 8, 09 zł za m ³. Tymczasem zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej W. opłata za zimną wodę opiewała na kwotę 8, 06 zł. Pozwany podniósł, że nieprawdziwe są twierdzenia powoda, że żaden inny członek wspólnoty mieszkaniowej nie formułował zarzutu dotyczącego uniemożliwiania dostępu do prowadzonej w ramach zarządzania dokumentacji. Zastrzeżenia w tym względzie zgłaszali m.in. A. C., M. S. (1), I. J.. W szczególności I. J. zwracał się pismem z dnia 07.05.2012 r. o udostępnienie dokumentacji dotyczącej rozliczeń za media za rok 2011 r. Pozwany podkreślił, że powód jako zarządca powinna prowadzić rozliczenia zgodnie z rzeczywistymi udziałami poszczególnych mieszkańców w danych kosztach. Rozliczenia te powinny być jasne i przejrzyste, tak aby każdy z mieszkańców mógł się z nimi zapoznać. Pozwany wskazał na występujące „nieścisłości”, np. M. S. (1) otrzymała od powoda wyliczenia za II półrocze 2010 i I półrocze 2011 r. za energię cieplną, z których wynikało, że winna dopłacić 1 775, 06 zł. Regulamin Wspólnoty stanowi zaś, że rozliczenie takie powinno być dokonywane co pół roku. Pozwany dodał, że M. S. (1) za cały rok zużywa mniej niż 20 jednostek.

Pozwany podniósł, że w piśmie z dnia 20.07.2011 r. powód powołał się na uchwalę podjętą na zebraniu w dniu 26.05.2011 r., zaś rzeczywiście w tym dniu takie zebranie się nie odbyło. Dalej wskazał, że pismo z dnia 20.07.2011 r. podaje również inny sposób rozliczania energii cieplnej niż przyjęto w uchwałach przyjętych przez wspólnotę.

Powód stara się angażować pozwanego w liczne procesy czy to cywilne czy karne tak, by odwrócić jego uwagę od analizy bieżących działań zarządcy oraz zniechęcić do wnikliwych analiz prowadzonej przez powoda działalności obejmującej zarząd Wspólnotą Mieszkaniową (...) we W..

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

Właściciele lokali położonych w budynku przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) tworzą Wspólnotę Mieszkaniową (...)we W..

W dniu 12.02.2010 r. odbyło się zebranie właścicieli lokali tworzących wspólnotę mieszkaniową (...) we W., na którym podjęta została m.in. uchwała nr (...)w sprawie zmiany sposobu zarządu nieruchomością wspólną, odwołania Zarządu i odwołania dotychczasowego Zarządcy nieruchomości położonej we W. przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...). Właściciele lokali postanowili, że zarząd Wspólnoty będzie sprawowany przez trzyosobowy Zarząd wybierany spośród właścicieli lokali tworzących wspólnotę lub spoza ich grona (§ 1) oraz upoważnili Zarząd (...) do samodzielnego wyboru profesjonalnego podmiotu uprawnionego do zarządzania nieruchomością oraz do wynegocjowania i podpisania umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną (§ 3).

Do zarządu zostali wybrani: T. D., R. B. i K. K. (1).

/ dowód: odpis KW nr (...) zwykły księgi wieczystej k. 13-103; uchwały nr (...)

Wspólnoty Mieszkaniowej (...) z dnia 12.02.2010 r. – k. 104-107 /

Powód (...) sp. z o.o. we W. prowadzi działalność m.in. w zakresie zawodowego zarządzania nieruchomościami na zlecenie (70.32.Z).

/ dowód: odpis z KRS nr (...) – k. 8-11 /

W dniu 08.03.2010 r. Wspólnota Mieszkaniowa (...), reprezentowana przez Zarząd, oraz (...) sp. z o.o. we W. zawarli umowę o zarządzanie

nieruchomością wspólną Wspólnoty Mieszkaniowej (...).

Wspólnota zleciła Zarządcy zarządzanie nieruchomością wspólną za wynagrodzeniem.

Projekt umowy został przygotowany – na zlecenie zarządu Wspólnoty – przez kancelarię prawną prowadzącą obsługę prawną Wspólnoty Mieszkaniowej.

/ dowód: umowa o zarządzanie nieruchomością wspólną – k. 108-112; zeznania świadka A.

D. – k. 326-327; zeznania prezesa zarządu powoda B. K.

– e-protokół z dnia 07.02.2014 r. 00.00.55-00.40.36; zeznania wiceprezesa zarządu

powoda M. K. (1) – e-protokół z dnia 07.02.2014 r. 00.40.36-02.08.48 /

Na terenie kompleksu biurowo-mieszkalnego mieszczącego się przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) we W. znajduje się tylko jedno przyłącze wody, z którego woda dostarczana jest do wszystkich lokali mieszkalnych i użytkowych w budynku.

Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada oddzielnego przyłącza do sieci wodociągowej i nie jest stroną odrębnej umowy o dostawę wody z (...). Rozliczenia za dostawę wody do Wspólnoty Mieszkaniowej dokonywane są według cen, jak dla pozostałych odbiorców (nie mieszkaniowych). Budowa oddzielnego przyłącza wody dla Wspólnoty Mieszkaniowej jest ekonomicznie nieopłacalna.

/ dowód: pismo powoda z dnia 10.04.2012 r. – k. 123-126; zeznania świadka A.

C. – e-protokół z dnia 13.09.2013 r. 00.18.52-00.54.28; zeznania

wiceprezesa powoda M. K. (1) /

Pod koniec 2010 r. zarządca nieruchomości stwierdził nieprawidłowości w działaniu niektórych liczników pomiaru ciepła (zatrzymanie ciepłomierzy lub przypadkowe wskazania).

W roku 2011 na zlecenie Zarządu Wspólnoty T. Ć. prowadzący firmę (...) dokonał sprawdzenia dwóch wybranych ciepłomierzy. Stwierdził, że z powodu uszkodzenia przelicznika przepływu niektóre ciepłomierze nie wskazywały pomiaru.

Zarządca podjął decyzję o wymianie wszystkich uszkodzonych ciepłomierzy.

W związku z uszkodzeniem ciepłomierzy istniały trudności z rozliczaniem za ogrzewanie w poszczególnych lokalach za sezon grzewczy 2010/2011. Wobec braku możliwości rozliczania ciepła według rzeczywistego zużycia (według wskazań ciepłomierzy) Zarządca przygotował dla Wspólnoty Mieszkaniowej dwa warianty rozliczenia zużytego ciepła (proporcjonalnie do powierzchni danego lokalu bądź proporcjonalnie do zużyć w poprzednich analogicznych okresach rozliczeniowych).

W zaproszeniu na zebranie Wspólnoty Mieszkaniowej, które planowane było na dzień

29.03.2011 r., przedstawiony został członkom Wspólnoty Mieszkaniowej m.in. problem wadliwości ciepłomierzy i projekt uchwały w sprawie rozliczenia zużycia ciepła w lokalach w sezonie 2010/2011.

/ dowód: protokół ze sprawdzenia ciepłomierzy – k. 122; faktura VAT nr (...) – k. 347;

zeznania świadków: T. D. – e-protokół z dnia 27.05.2013 r. 00.01.04-

00.21.55, R. B. – e-protokół z dnia 27.05.2013 r. 00.21.55-00.37.13,

I. J. – e-protokół z dnia 03.06.2013 r. 00.05.22-00.26.22, A.

C., T. Ć. – e-protokół z dnia 13.09.2013 r. 00.09.41-00.16.44,

zeznania świadka K. K. (1) – e-protokół z dnia 10.01.2014 r.

00.01.39-00.13.32; zeznania wiceprezesa powoda M. K. (2); zeznania

pozwanego J. S. (częśc.) – e-protokół z dnia 27.05.2014 r. 00.00.38-

01.43.18 /

Na zebraniu w dniu 29.03.2011 r. Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr (...) dotyczącą przyjęcia rocznego planu gospodarczego zarządu częścią wspólną nieruchomości na rok 2011, zatwierdzenia wysokości miesięcznych składek z tego tytułu oraz zaliczek za dostarczane media.

Na zebraniu w dniu 29.03.2011 r. oraz w trybie obiegowego zbierania głosów Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr (...) w sprawie rozliczenia zużycia ciepła w lokalach w sezonie 2010/2011.

/ dowód: uchwala nr (...) – k. 150-152; uchwała nr (...) – k. 278; zeznania świadków:

I. J., A. C.; zeznania prezesa zarządu powoda

B. K.; zeznania wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1) /

Następnie powód – powołując się na przyjęty w uchwale nr (...) sposób rozliczania ciepła – przedstawił poszczególnym właścicielom lokali rozliczenia za zużycie ciepła na II półrocze 2010 r. oraz I półrocze 2011 r.

/ dowód: pismo z dnia 20.07.2011 r. – k. 196; zeznania świadków: I. J., A.

C.; zeznania prezesa zarządu powoda B. K.; zeznania

wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1) /

Do dnia 01.07.2011 r. wszystkie uszkodzone ciepłomierze zostały wymienione. W związku z wymianą ciepłomierzy nie spisywano stanu dotychczasowych liczników ani protokołów odbioru ciepłomierzy. Wymiana ciepłomierzy odbyła się bez udziału właścicieli.

/ dowód: zeznania świadków: T. D., R. B., I. J.;

zeznania wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1); zeznania pozwanego

J. S. (częśc.) /

Członkami Wspólnoty Mieszkaniowej byli m.in. małżonkowie K. S. i M. S. (2) (współwłaściciele lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...)). Jako ich pełnomocnik w sprawach związanych ze Wspólnotą Mieszkaniową występował pozwany J. S..

Pozwany był niezadowolony ze sposobu sprawowania zarządu nieruchomością wspólną przez zarządcę (...) sp. z o.o. we W., a w szczególności ze sposobu rozliczania członków Wspólnoty Mieszkaniowej za energię cieplną w II półroczu 2010 r. oraz w I półroczu 2011 r.

/ dowód: zeznania świadka T. D.; zeznania wiceprezesa zarządu powoda M.

K.; zeznania pozwanego J. S. (częśc.) /

Kolejne zebranie Wspólnoty Mieszkaniowej zostało zaplanowane na dzień 29.03.2012 r.

Przed zebraniem pozwany domagał się od Zarządcy udostępnienia mu dokumentacji finansowo-księgowej Wspólnoty.

/ dowód: zeznania pozwanego J. S. /

W dniu 26.03.2012 r. pozwany przybył do biura powoda przy ul. (...). Podczas wizyty pracownik powoda A. D. udostępnił pozwanemu dane dotyczące Wspólnoty (w tym zestawienie właściciel lokali będących członkami tej Wspólnoty i adresy lokali, stanowiących ich własność, przypisane do lokali udziały). Pozwany zabrał z biura Zarządcy dokumenty – np. tabele zawierające spis właścicieli lokali, adresy lokali oraz pewne wartości liczbowe.

Często zdarzały się sytuacje, że członkowie Wspólnoty przychodzili do biura Zarządcy w celu zapoznania się z dokumentami dotyczącymi rozliczeń Wspólnoty Mieszkaniowej oraz indywidualnych rozliczeń. Zarządca udostępniał dokumenty członkom Wspólnoty.

/ dowód: pismo powoda z dnia 16.04.2012 r. – k. 145; tabela z odręcznym zapiskiem „udziały do

głosowania nad uchwałami” – k. 179; tabela – k. 187-192; zeznania świadków: T.

D., J. M. – e-protokół z dnia 13.09.2013 r. 00.01.28-00.09.41, A.

D.; zeznania prezesa zarządu powoda B. K.; zeznania

wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1); zeznania pozwanego J.

S. (częśc.) /

Podczas zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej, które odbyło się w dniu 29.03.2012 r., pozwany J. S. zarzucał m.in., że przedstawione przez Zarządcę rozliczenie finansowe jest nierzetelne, nie zawiera bilansu. Zadawał pytania dotyczące m.in. szczegółów rozliczeń, dopłat za ogrzewanie w sezonie grzewczym 2010/2011.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego formułowane na zebraniu Wspólnoty powód wystosował do właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową pismo z dnia 10.04.2012 r., w którym odniósł się do tych zarzutów. Wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami obowiązany jest do prowadzenia ewidencji pozaksięgowej, w szczególności nie ma obowiązku sporządzania bilansu. Pomimo braku obowiązku sporządzenia bilansu taki bilans powód sporządził i dołączył go do pisma. Dołączył do pisma także roczne sprawozdanie finansowe oraz zestawienie poniesionych kosztów w odniesieniu do planu gospodarczego na 2011 r.

/ dowód: pismo powoda z dnia 10.04.2012 r. – k. 123; roczne sprawozdanie finansowe k. 125;

bilans k. 125v.; zestawienie poniesionych kosztów w odniesieniu do planu

gospodarczego na 2011 r. – k. 126; zeznania świadków: A. C.,

K. K. (1); zeznania prezesa zarządu powoda B.

K.; zeznania wiceprezesa zarządu powoda M. K. (3); zeznania

pozwanego J. S. (częśc.) /

Na początku kwietnia 2012 r. J. S. spotkał się na terenie centrum handlowego (...) z członkami zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej: T. D., R. B. i K. K. (1). Podczas tego spotkania pozwany zarzucał Zarządcy m.in. nieprawidłowości w zakresie rozliczeń finansowych we Wspólnocie. Pozwany okazywał członkom zarządu dokumenty (tabele), mające w jego ocenie stanowić dowody „oszustw” powoda (np. tabele zawierające spisy właścicieli lokali, adresy lokali stanowiących ich własność i inne wartości liczbowe – dotyczące rozliczeń za ogrzewanie). Pozwany twierdził, że w każdym wypadku, w którym w dwóch ostatnich kolumnach wpisana jest wartość 0, występują nieprawidłowości w rozliczeniach za ogrzewanie. W rozmowie z członkami zarządu pozwany przyznał, że wymienione dokumenty zabrał z biura Zarządcy.

/ dowód: zeznania świadków: T. D., R. B., K.

Ś.-K.; zeznania pozwanego J. S. (częśc.) /

Pozwany jako pełnomocnik członków wspólnoty K. S. i M. S. (2) kierował do powoda pisma, w których m.in. domagał się udostępnienia mu dokumentacji finansowo-księgowej wspólnoty, a w szczególności sprawozdania z działalności zarządu, sprawozdania finansowego za 2011 r., rozliczenia kosztów w częściach wspólnych. Twierdził, że lokatorom dostarczono jedynie niezrozumiałe i błędne (z zawyżonymi cenami) rozliczenia indywidualne za wodę zimną i ciepłą oraz za ogrzewanie mieszkań. Zarzucał, że woda za miesiące styczeń i luty powinna być rozliczona po starych cenach z 2010 r., a rozliczono ją według cen z 2011 r. Zarzucał, że sprawozdanie finansowe przedstawione na zebraniu w dniu 29.03.2012 r. zawierało błędy. Kwestionował obciążenie dopłatami za I i II półrocze 2010 i 2011 r. Domagał się udostępnienia mu spisu właścicieli lokali za wskazany okres.

/ dowód: pismo pozwanego z dnia 23.04.2012 r. – k. 120-121; zeznania prezesa zarządu powoda

B. K.; zeznania wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1);

zeznania pozwanego J. S. (częśc.) /

W dniu 26.04.2012 r. pozwany rozrzucił na wszystkich klatkach schodowych budynku mieszczącego się przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) oraz wrzucił do skrzynek pocztowych pisma o treści:

„Dla lokatorów

Przekazuję lokatorom dowody oszustw jakich dokonał Zarząd i Zarządca w WM (...),

I. Uszkodzonych liczników pomiaru ogrzewania mieszkań nie było Wymyślono po to by niektórych lokatorów obciążyć dodatkowymi kosztami za dogrzanie mieszkań, najbardziej obciążono lokatorów wynajmujących mieszkania.

II. W państwa Wspólnocie za ogrzanie mieszkań w rozliczeniach nie płacił (...)

na dowód tego przekazuje państwu w załączeniu w gdzie wpisano (0) to mieszkania które nie obciążono kosztami

III. Ponadto Zarząd i Zarządca oszukują lokatorów wprowadzając wyższe opłaty za wodę zimna i ścieki w miesiącach styczeń i luty, Zarząd i Zarządca przyjmują cenę wyższą która powinna obowiązywać dopiero od marca i obciążają lokatorów po cenie wody i ścieków przemysłowych

IV. Zarząd i zarządca nie wymusili od (...) w okresie gwarancji, by doprowadzić

oddzielne ujęcie wody dla lokatorów Wspólnoty

V. Jestem pewien, że Zarząd i Zarządca będą robić wszystko by nie dopuścić do kontroli prowadzonej dokumentacji finansowej przez biegłego rewidenta, tym bardziej przez Lokatorów

VI. Zarząd, który zrezygnował z zarządu na zebraniu w dniu 29 marca, był najgorszym

Zarządem nie dbał o interesy lokatorów, który nawet nie potrafił przygotować umowy dla zarządcy na zarządzanie nieruchomością Wspólnoty, przygotował umowę dla siebie sam Zarządca, a Zarząd w osobach: T. D., R. B. tylko podpisali

VII. Zarząd ani razu nie kontrolował Zarządcy, z prowadzonej dokumentacji i nie ustalił, jak ma być prowadzona dokumentacja finansowa”

Pismo nie zostało opatrzone podpisem.

Do pisma zostały załączone tabele zawierające spis lokali i ich właścicieli (kolumna 1 i 2) oraz pewne wartości liczbowe (kolumna 3 i 4) bez określenia, czego dotyczą wartości liczbowe zawarte w 3 i 4 kolumnie tabeli. Tabele, które stanowiły załączniki do ulotek, zostały w dniu 26.03.2012 r. zabrane przez pozwanego z biura Zarządcy.

/ dowód: pismo „Dla lokatorów” wraz z załącznikiem – k. 113-119; zeznania świadków: I.

J., J. M., A. C., A. D.,

K. K. (1); zeznania prezesa zarządu powoda B.

K.; zeznania wiceprezesa zarządu powoda M. K. (1) /

Członkowie Zarządu Wspólnoty rozmawiali ze sobą na temat zarzutów zawartych w ulotce. Zwrócili się o wyjaśnienia do Zarządcy.

/ dowód: zeznania świadka K. K. (1); zeznania wiceprezesa zarządu

powoda M. K. (1) /

W dniu 26.04.2012 r. powód umieścił w gablotach znajdujących na klatkach schodowych budynku mieszczącego się przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) pisemne informacje, w których odniósł się do treści w/w ulotki. Wskazał, iż podejrzewa, że zarzuty zawarte w ulotkach sformułował pozwany J. S.. Zapowiedział, że będzie dochodzić z tego tytułu swoich praw na drodze sądowej. Powód nie chciał, aby zarzuty rozeszły się wśród mieszkańców bez reakcji z jego strony.

/ dowód: zeznania prezesa zarządu powoda B. K.; zeznania wiceprezesa zarządu

powoda M. K. (1); zeznania pozwanego J. S. /

W dniu 07.05.2012 r. pozwany – powołując się na pełnomocnictwo udzielone mu przez K. S. i M. S. (2) – wraz z innymi członkami Wspólnoty Mieszkaniowej, m.in. A. C., był obecny w biurze powoda.

Domagał się przedstawienia mu do wglądu dokumentacji finansowo-księgowej Wspólnoty.

Powód odmówił pozwanemu okazania żądanych dokumentów, kwestionując ważność pełnomocnictw, którymi dysponował pozwany.

/ dowód: pismo pozwanego z dnia 07.05.2012 r. – k. 272-273; zeznania świadka A.

C.; zeznania prezesa zarządu powoda B. K.; zeznania

wiceprezesa zarządu pozwanego M. K. (1); zeznania pozwanego J.

S. /

W dniu 10.05.2012 r. powód jako pokrzywdzony złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez pozwanego przestępstwa z art. 212 § 2 kk, tj. pomówienia zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej (...) – (...) sp. z o.o. we W., poprzez umieszczenie w dniu 26.04.2012 r. w zespole mieszkalno-usługowym położonym we W., przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) przed drzwiami wszystkich lokali mieszkalnych i użytkowych pisma zawierającego nieprawdziwe informacje o działaniu na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej oraz na szkodę członków Wspólnoty, które to informacje poniżają pokrzywdzonego w opinii publicznej oraz narażają go jako zarządcę na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonej działalności gospodarczej) oraz art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.1997 r. o ochronie danych osobowych w zw. z art. 85 kk, tj. udostępnienia w dniu 26.04.2012 r. poprzez umieszczenie w zespole mieszkalno-usługowym położonym we W., przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) przed drzwiami wszystkich lokali mieszkalnych i użytkowych listy zawierającej dane osobowe, tj. imiona i nazwiska i adresy zamieszkania osób będących członkami Wspólnoty Mieszkaniowej (...), podczas gdy udostępnienie przedmiotowych danych było niedopuszczalne, a sprawca nie był uprawniony do ich przetwarzania.

Postanowieniem z dnia 27.09.2012 r., 1 Ds. 1070/12, Prokurator Rejonowy dla W.na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 322 § 1 kpk i w zw. z art. 60 § 1 kpk umorzył dochodzenie w sprawie o czyn z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.1997 r. o ochronie danych osobowych – wobec braku znamion czynu zabronionego oraz o czyn z art. 212 § 1 kk wobec braku interesu społecznego w ściganiu z urzędu czynu ściganego z oskarżenia prywatnego.

Na skutek zażalenia pokrzywdzonych R. B. i T. D. postanowieniami z dnia 05.06.2013 r., II Kp 440/13 i II Kp 441/13, Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej uchylił postanowienie o umorzeniu dochodzenia z dnia 27.09.2012 r.

Po ponownym przeprowadzeniu postępowania przygotowawczego postanowieniem z dnia 20.12.2013 r., 1 Ds. 1216/13, Komisariat Policji W. na podstawie art. 322 kpk umorzył dochodzenie w sprawie o czyn z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.1997 r. o ochronie danych osobowych. Dnia 31.12.2013 r. Prokurator Rejonowy dla W. zatwierdził postanowienie o umorzeniu dochodzenia.

Postanowieniem z dnia 20.12.2013 r. Komisariat Policji wyłączył do odrębnego prowadzenia materiały dotyczące usuwania i ukrywania dokumentów przez J. S., tj. o czyn z art. 276 kk.

Dochodzenie w tej sprawie zostało umorzone postanowieniem z dnia 30.05.2014 r., 1 Ds. 30/14.

/ dowód: zawiadomienie – k. 127-132; postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-

Fabrycznej z dnia 05.06.2013 r. – k. 285-287; akta sprawy 1 Ds. 1070/12; akta sprawy 1

Ds. 1216/13; informacje uzyskane z urzędu /

W dniu 05.06.2012 r. powód złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez pozwanego przestępstwa z art. 270 § 1 kk polegającego na sfałszowaniu podpisów M. S. (2) i K. S. na dokumentach: pełnomocnictwie z dnia 16.03.2012 r., upoważnieniu z dnia 14.06.2009 r., piśmie z dnia 02.04.2012 r., piśmie z dnia 10.04.2012 r. oraz poprzez używanie tych dokumentów jako autentycznych, tj. przedstawienie ich (...) sp. z o.o. będącej zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej (...).

Postanowieniem z dnia 14.12.2012 r., 1 Ds. 3225/12, Komisariat Policji W. na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 kpk umorzył dochodzenie w sprawie o czyn z art. 270 § 1 kk wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Dnia 17.12.2012 r. Prokurator Rejonowy dla W. zatwierdził postanowienie o umorzeniu dochodzenia.

/ dowód: zawiadomienie – k. 142-143; akta sprawy 1 Ds. 3225/12 /

Pismem z dnia 16.07.2012 r., doręczonym dnia 17.07.2012 r., powód wezwał pozwanego do przeproszenia „za nieprawdziwe i bezpodstawne oskarżenia zawarte w ulotkach rozrzuconych w dniu 26.04.2012 r. na klatkach schodowych w budynku w/w wspólnoty”.

W odpowiedzi na pismo powoda w piśmie z dnia 30.07.2012 r. pozwany zaprzeczył temu, jakoby był autorem w/w „ulotek” i kwestionował sposób rozliczania członków wspólnoty za media.

/ dowód: wezwanie z dnia 16.07.2012 r. – k. 133-135; pismo pozwanego z dnia 30.07.2012 r. – k.

136-139 /

W dniu 21.09.2012 r. pozwany skierował zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia m.in. przez (...) sp. z o.o. we W. czynu polegającego na doprowadzeniu w okresie od 01.01.2010 r. do 30.06.2012 r. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 716 767, 81 zł lokatorów Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przez (...) sp. z o.o. we W. w związku z bezprawnym zawyżaniem opłat za energię cieplną i wodę, remonty oraz innych kosztów związanych z działalnością zarządcy tj., o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Postanowieniem z dnia 17.12.2012 r., 1 Ds. 403/12, Prokurator Rejonowy dla W. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk umorzył śledztwo w sprawie o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk wobec braku znamion czynu zabronionego.

/ dowód: akta dochodzenia 1 Ds. 403/12 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwa zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Powód zarzucając pozwanemu naruszenie dóbr osobistych domagał się nakazania pozwanemu złożenia oświadczenia określonej treści oraz zapłaty określonej kwoty pieniężnej na wskazany cel społeczny tytułem zadośćuczynienia.

Powód jest spółką ograniczoną odpowiedzialnością, czyli osobą prawną. Zgodnie z art. 43 kc do osób prawnych stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych.

Przykładowy katalog dóbr osobistych zawiera art. 23 kc, zgodnie z którym dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Według art. 24 § kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne, a w razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzeb nich do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Natomiast według art. 448 kc w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Dobra osobiste osób prawnych to wartości niemajątkowe, dzięki którym osoba prawna może funkcjonować zgodnie ze swoim zakresem działania – wyrok SN z dnia 14.11.1986 r., II CR 295/86, OSNCP 1988/2/40. Natura konstrukcji osoby prawnej, czyli tworu o charakterze abstrakcyjnym, powoduje, iż nie wszystkie dobra osobiste właściwe osobom fizycznym mogą być przypisane osobom prawnym. Takie wartości, jak zdrowie, wolność, godność, sumienie, uczucia religijne, wizerunek, czyli dobra osobiste właściwe osobom fizycznym, pozostaną poza zakresem dóbr przynależnych osobom prawnym. Do dóbr osobistych charakteryzujących osoby prawne należy natomiast zaliczyć ich nazwę (firmę) oraz odbiór w świadomości społecznej czy inaczej mówiąc renomę, dobre imię, reputację, zwłaszcza reputację przedsiębiorstwa w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Renoma, czyli postrzeganie tej osoby w opinii publicznej jako podmiotu działającego profesjonalnie, rzetelnie, uczciwie, jest szczególnie istotnym dobrem osoby prawnej.

Ochrona dóbr osób prawnych obejmuje dobra związane z jej funkcjonowaniem i zapewniające jej niezakłócone działanie, a w szczególności takie jak jej nazwa, znak towarowy, opinia handlowa. Ponadto ochrona dóbr osobistych osób prawnych zależy jedynie od obiektywnie stwierdzonego faktu naruszenia jej dóbr osobistych działaniem bezprawnym (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20.12.2012 r., VI ACa 1199/11).

Naruszenie renomy, dobrego imienia, marki, ugruntowanej pozycji osoby prawnej może polegać np. na rozpowszechnianiu zarzutów określonej treści bądź na ujemnej ocenie działalności podmiotu. Dobre imię osoby prawnej jest powiązane z opinią, jaką mają o niej inne osoby ze względu na zakres jej działalności. Nie ulega zatem wątpliwości, że dobre imię osoby prawnej naruszają wypowiedzi, które, obiektywnie oceniane, przypisują osobie prawnej niewłaściwe postępowanie mogące spowodować utratę do niej zaufania potrzebnego do prawidłowego jej funkcjonowania w zakresie swych zadań (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25.04.2013 r., I ACa 102/139).

Powód wywodził swoje roszczenia z faktu rozpowszechnienia w dniu 26.04.2012 r. ulotki zawierającej zarzuty dotyczące prawidłowości administrowania i rozliczania przez niego Wspólnoty Mieszkaniowej (...). Powód prowadzi działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami i na podstawie umowy o zarządzanie z dnia 10.04.2008 r. sprawuje zarząd nieruchomością wspólną przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...).

Z uwagi na zakres i przedmiot przedsiębiorstwa powodowej spółki jej dobre imię, renoma, reputacja obejmują odbiór i postrzeganie przez osoby zainteresowane jej usługami, w tym także osoby, które już z nich korzystają, jako profesjonalnego i rzetelnego zarządcy nieruchomości, wykonującego swoje obowiązki w sposób zgodny z przepisami, regułami prawidłowego gospodarowania, zasadami rachunkowości. Pilnowanie przebiegu spraw wspólnoty mieszkaniowej, dbałość o te sprawy, rzetelne prowadzenie dokumentacji i prawidłowe dokonywanie rozliczeń dotyczących zarówno nieruchomości wspólnej, jak i poszczególnych lokali mieszkalnych, stanowią istotne elementy renomy przedsiębiorstwa powoda.

W ulotce rozrzuconej dnia 26.04.2012 r. znalazły się następujące sformułowania:

- „dowody oszustw, jakich dokonał zarząd i zarządca”,

- „uszkodzenie liczników wymyślono po to, by niektórych lokatorów obciążyć dodatkowymi kosztami”,

- „mieszkania, których nie obciążano kosztami”,

- „zarząd i zarządca oszukują lokatorów”,

- „zarząd i zarządca nie wymusili od (...), by doprowadzić oddzielne ujęcie wody”,

- „zarząd i zarządca będą robić wszystko, by nie dopuścić do kontroli prowadzonej dokumentacji przez biegłego rewidenta”,

czyli zarzuty dotyczące nieuczciwości, nierzetelności, niestaranności powoda jako zarządcy nieruchomości. Wprawdzie w tekście ulotki nie pada wskazanie firmy powodowej spółki, ale nie może być wątpliwości, że treść ta odnosi się do powoda, gdyż w nagłówku ulotki zawarte jest wskazanie na zarządcę WM (...), którym w tamtym okresie był powód. Powodowi został przypisane prowadzenie czynności administrowania nieruchomością w sposób oszukańczy, niezgodny ze stanem rzeczywistym, zakładający złą wolę, niedokładny, zmierzający do uniknięcia odpowiedzialności. Tym samym renoma przedsiębiorstwa powodowej spółki, jej postrzeganie przez zainteresowanych mieszkańców jako podmiotu rzetelnego i profesjonalnego zostały naruszone. Nie ulega wątpliwości, że sposób sformułowania treści ulotki z dnia 26.04.2012 r. może być kwalifikowany jako naruszający dobra osobiste powodowej spółki, tj. jej dobre imię, markę, renomę.

Powód może zatem poszukiwać na drodze sądowej ochrony przed takim naruszeniem poprzez skorzystanie z instrumentów prawnych przewidzianych przepisem art. 24 § 1 kc.

Roszczenie o udzielenie ochrony naruszonego dobra osobistego, w tym o nakazanie złożenia odpowiedniego oświadczenia mającego służyć usunięciu skutku naruszenia, musi zostać skierowane przeciwko sprawcy naruszenia.

W sprawie o ochronę naruszonego dobra osobistego osoba, której dobra osobiste zostały naruszone, obowiązana jest wykazać fakt naruszenia tego dobra oraz osobę sprawcy naruszenia.

Pozwany zaprzeczył aby był sprawcą naruszenia, tj. aby to właśnie on rozprowadził na terenie Wspólnoty (...).

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie sąd wziął pod uwagę materiał dowodowy obejmujący dowody w postaci dokumentów (tj. pismo zatytułowane „Dla lokatorów” wraz z załącznikiem w postaci tabeli, umowę o zarządzanie nieruchomością wspólną, protokół sprawdzenia ciepłomierzy, korespondencję stron, roczne sprawozdanie finansowe, bilans, postanowienia prokuratora i sądu wydane w sprawach 1Ds 3225/15, 1Ds 403/12, 1 Ds. 1070/12), zeznań świadków A. D., T. D., R. B., K. K. (1), J. M., T. Ć., I. J., A. C., jak również przesłuchania reprezentantów powoda B. K. oraz M. K. (1). Dowody te sąd uznał za wiarygodne, gdyż wzajemnie się one potwierdzały i uzupełniały, tworząc logiczną całość. Jedynie w niewielkim zakresie, w jakim zeznania pozwanego pozostawały w zgodzie z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, sąd wziął pod uwagę także dowód w postaci przesłuchania pozwanego.

Sąd oddalił jako spóźniony wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu w postaci uchwał podjętych na zebraniu Wspólnoty oraz zawiadomienia o treści podjętych uchwał na okoliczność, że rozliczenie energii cieplnej nie następowało według uchwały przyjętej na zebraniu Wspólnoty, który został złożony przez pozwanego dopiero na rozprawie w dniu 07.02.2014 r., mimo, że pozwany na wskazane okoliczności powoływał się we wcześniejszych pismach.

Sąd oddalił również wniosek pozwanego o przesłuchanie w drodze pomocy prawnej za granicą świadka M. S. (2). Wezwanie dla świadka zostało doręczone na wskazany przez pozwanego adres w Polsce, przy czym do dnia, w którym miało nastąpić przesłuchanie świadka na rozprawie (tj. 13.09.2013 r.), pozwany nie informował sądu, że świadek, który jest członkiem jego rodziny (synowa), przebywa za granicą. Ponadto odległość z W., gdzie świadek miałaby przebywać, do W. wynosi ok. 350 km i dotarcie do sądu osoby bliskiej pozwanemu nie powinno powodować trudności.

Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka D. M.. Świadek nie stawił się bowiem na rozprawie, pomimo dwukrotnego wezwania na rozprawę doręczonego w trybie art. 139 kpc. Ponieważ świadek miał być najemcą lokalu administrowanego przez pozwanego, pozwany nie powinien mieć trudności w zapewnieniu stawiennictwa świadka na rozprawie.

Na podstawie zestawienia pism pozwanego z dnia 07.05.2012 r. i z dnia 30.07.2012 r.,

zeznań świadków K. K. (1), T. D., R. B., A. D. oraz przesłuchania reprezentantów powoda B. K. i M. K. (1) sąd doszedł do przekonania, iż przypisywanie pozwanemu dopuszczenia się działania w postaci rozrzucenia na terenie budynku ulotek zawierających treść godzącą w dobra osobiste powoda znajduje usprawiedliwione podstawy. Wprawdzie brak jest dowodu wskazującego na taki stan rzeczy w sposób bezpośredni, ale okoliczności sprawy należycie uzasadniają skorzystanie z konstrukcji domniemania faktycznego przewidzianego w art. 231 kpc, zgodnie z którym sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów.

Pozwany w tym okresie formułował pod adresem powoda podobne zarzuty (aczkolwiek w sposób bardziej oględny). Zarzuty te zgłaszał na zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej, które odbyło się w dniu 29.03.2012 r. (m.in. zarzucał nieprawidłowości w rozliczeniach finansowych, w tym w rozliczeniach za ogrzewanie w sezonie grzewczym 2010/2011), na spotkaniu z członkami zarządu, które odbyło się na początku kwietnia 2012 r. (m.in. zarzucał nieprawidłowości w rozliczeniach i przedstawiał dokumenty mające stanowić dowody „oszustw” strony powodowej), jak również w pismach, które kierował do powoda (m.in. zarzucał nieprawidłowości w rozliczeniach, w szczególności w rozliczeniach za wodę i ogrzewanie). Pozwany był jedyną osobą – poza członkami zarządu Wspólnoty i przedstawicielami zarządcy – która dysponowała danymi dołączonymi do „ulotek”, tj. tabelami zawierającymi takie dane jak imiona i nazwiska właścicieli lokali, adresy lokali oraz pewne wartości liczbowe. Jak wynika z zeznań świadka A. D., pozwany zabrał dokumenty zawierające te dane z biura zarządcy w dniu 26.03.2012 r. Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w treści zeznań świadków K. K. (1) oraz T. D., którzy wskazali, że podczas spotkania z nimi jako członkami zarządu Wspólnoty pozwany okazywał im tabele zawierające wskazane dane jako dowody rzekomych „oszustw” powoda. Ponadto świadkowie ci wskazali, iż podczas rozmowy pozwany przyznał, że tabele z tymi danymi zabrał z biura zarządcy.

Pozwany podnosił, iż nie był autorem ulotki i nie dokonał jej rozprowadzenia w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej (...), twierdząc, iż dnia 26.04.2012 r. w ogóle nie przebywał na terenie nieruchomości i nie miał wobec tego fizycznej możliwości rozrzucić ulotek czy wrzucić ich do skrzynek pocztowych. Na tę okoliczność w odpowiedzi na pozew pozwany zaoferował jednakże wyłącznie dowód z jego przesłuchania.

W piśmie z dnia 20.12.2013 r. pozwany podniósł, że tego dnia odbył podróż służbową do W. i przedłożył mające potwierdzać ten fakt dokumenty. Jednakże twierdzenia co do wskazanego faktu i dowody na jego poparcie zgłoszone we wskazanym piśmie były spóźnione. Pozwany nie powołał się na te okoliczności i wnioski ani w pozwie ani w piśmie z dnia 19.04.2013 r. zawierającym ustosunkowanie się do pisma powoda z dnia 13.03.2013 r. ani w piśmie z dnia 24.05.2013 r. również złożonym w tym celu. Pełnomocnik pozwanego został zobowiązany do ustosunkowania się do pisma powoda z dnia 13.03.2013 r. i zgłoszenia wszelkich twierdzeń i wniosków dowodowych w terminie 14 dni. Zobowiązanie zostało doręczone w dniu 10.05.2013 r., zatem pozwany powinien był zgłosić dodatkowe wnioski dowodowe najpóźniej dnia 24.05.2013 r.

Dokumenty związane z wyjazdem służbowym do W. nie stanowiły nowości, pozwany mógł z nich skorzystać już przy wniesieniu odpowiedzi na pozew. Ich późniejsze zgłoszenie należy uznać za spóźnione. Powód wskazywał jako wyjątkową okoliczność nieprzedstawienie tych dokumentów przez poprzedniego pełnomocnika procesowego, jednakże tego rodzaju okoliczność nie może zostać uznana za niezależną od strony. Skoro pozwany przekazał pełnomocnikowi procesowemu określone dokumenty celem ich wykorzystania w procesie na poparcie podnoszonych twierdzeń, mógł oczekiwać od pełnomocnika takiego działania, a w braku inicjatywy dowodowej zwrócić na to uwagę pełnomocnikowi na wcześniejszym etapie sprawy. Niezgłoszenie przez pełnomocnika procesowego dowodów z dokumentów przekazanych mu przez zastępowaną stronę jest zaniechaniem, którego skutki obciążają stronę i nie są od niej niezależne.

Niezależnie od powyższego, fakt wyjazdu pozwanego do W. dnia 26.04.2012 r. nie przekreśla możliwości jego udziału w rozprowadzeniu ulotek na terenie budynku Wspólnoty. Ulotki mogły zostać przygotowane wcześniej. Pozwany mógł je rozrzucić jeszcze przed wyjazdem, w godzinach nocnych lub wczesnym rankiem albo posłużyć się w tym zakresie inną osobą.

Sąd uznał za spóźnione również zgłoszenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z nagrań z monitoringu. Skoro pozwany miał świadomość zamontowania na terenie budynku Wspólnoty takiego sprzętu, to również od razu w pozwie mógł zgłosić wniosek o zobowiązanie powoda do złożenia takich nagrań, zwłaszcza mając na względzie, iż nagrania z reguły przechowywane są przez czas ograniczony (z reguły miesiąc, niekiedy dłużej).

Pozwany wskazał natomiast, że zakres monitorowania jest ograniczony i kamery nie obejmują całego obiektu, wobec czego nie da się zweryfikować, kto faktycznie wchodził na teren Wspólnoty dnia 26.04.2012 r.

Skoro zatem to pozwany jako jedyny zgłaszał wobec powoda zastrzeżenia odpowiadające treści zarzutów zawartych w ulotce rozrzuconej na terenie Wspólnoty dnia 26.04.2012 r., miał dostęp do dokumentacji zarządcy, w szczególności uzyskał listę właścicieli lokali i to bez zgody powoda, i zdarzenia te miały miejsce w okresie obejmującym roczne zebranie wspólnoty mieszkaniowej, wymianę korespondencji, zdarzenie z dnia 26.04.2012 r. i następne spotkanie pozwanego z członkami zarządu Wspólnoty, to można w sposób w pełni uprawniony dojść do wniosku, iż fakty te wskazują na pozwanego jako na osobę, która rozpuściła wśród członków wspólnoty niezweryfikowane, ale mogące wywołać u nich poważne wątpliwości co do rzetelności działań powoda informacje na temat wadliwości rozliczeń. Usprawiedliwione okolicznościami sprawy jest zatem wnioskowanie, iż osobą, która dopuściła się naruszenia dóbr osobistych powoda poprzez rozpowszechnianie informacji nieprawdziwych i stawiających działania powoda w złym świetle, był właśnie pozwany J. S.. Takim wnioskowaniem wyraża się zastosowanie w stanie faktycznym sprawy konstrukcji domniemania faktycznego z art. 231 kpc.

Pisma i wypowiedzi pozwanego wskazują, iż kieruje się on niechęcią czy uprzedzeniem wobec powoda, a jeżeli nawet zmierza do wyjaśnienia spraw rozliczeń członków wspólnoty, to czyni to w sposób nie wykorzystujący prawidłowych instrumentów prawnych, jak wykorzystanie prawa członków wspólnoty do informacji, zadawanie pytań podczas zebrania rocznego, zgłoszenie projektu uchwały w sprawie przeprowadzenia badania dokumentów wspólnoty przez biegłego rewidenta.

Zachowanie pozwanego polegające na przygotowaniu i rozrzuceniu na klatkach schodowych w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej (...) ulotek zawierających wyżej opisane zarzuty pod adresem powoda pełniącego funkcję zarządcy we wskazanej Wspólnocie Mieszkaniowej skutkowało naruszeniem dóbr osobistych powoda, tj. jego dobrego imienia i renomy. Pozwany rozpowszechniał ulotki zawierające przedstawienie nieprawdziwych zarzutów dotyczących działalności powoda jako zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej, co z kolei mogło skutkować utratą zaufania mieszkańców do powoda potrzebnego do prawidłowego funkcjonowania w zakresie zadań zleconych powodowi.

Niewątpliwie sformułowane przez pozwanego zarzuty co do dopuszczenia się przez powoda oszustw na szkodę członków Wspólnoty Mieszkaniowej – poprzez wprowadzenie w błąd co do uszkodzenia liczników ciepła i naliczenie niezasadnie dodatkowych opłat za ogrzewanie, nieprawidłowe rozliczanie za zużycie wody i ciepła, niewyegzekwowanie od dewelopera wybudowania oddzielnego przyłącza wody dla Wspólnoty – mogły mieć wpływ na opinię o powodzie, jego postrzeganie przez członków zarządu Wspólnoty, pozostałych członków Wspólnoty, jak również inne osoby, które mogły zapoznać się z treścią zarzutów. W odbiorze przeciętnego odbiorcy treść zarzutów zawierała negatywne oceny działań podejmowanych przez powoda w związku z powierzoną mu funkcją zarządcy nieruchomości Mało tego, w ulotce wprost został zarzucone powodowi (w domyśle osobom działającym w jego imieniu) popełnienie przestępstwa.

Należy zwrócić uwagę na rozkład ciężaru dowodu w procesie o ochronę dóbr osobistych. Na powodzie spoczywa obowiązek wykazania naruszenia dobra osobistego i osoby sprawcy tego naruszenia. Natomiast obrona pozwanego polega albo na skutecznym zaprzeczeniu, aby był sprawcą naruszenia albo że przypisywane mu zachowanie nie stanowił naruszenia dóbr osobistych albo – z uwagi na domniemanie bezprawności naruszenia dóbr osobistych wynikającego z art. 24 § 1 kc – na obaleniu tego domniemania poprzez wykazanie, że jego zachowanie nie było bezprawne.

Bezprawność w rozumieniu art. 24 § 1 kc jest kategorią obiektywną i polega na sprzeczności z prawem lub z zasadami współżycia społecznego. Za bezprawne uważa się każde działanie naruszające dobra osobiste, o ile nie zachodzi żadna ze szczególnych okoliczności usprawiedliwiających tego typu działanie. Okoliczności takie obejmują działanie w ramach porządku prawnego, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu (wyrok SN z dnia 19.10.1989 r., II CR 419/88, OSP 1990/11-12/137).

Pozwany w swojej strategii procesowej popadł w swoistą sprzeczność. Z jednej strony bowiem zakwestionował w ogóle, aby był sprawcą naruszenia w postaci rozpowszechniania ulotek na terenie Wspólnoty dnia 26.04.2012 r., z drugiej zaś poprzez przedłożenie dokumentów, wskazanie świadków i aktywność w prowadzeniu postępowania dowodowego ukierunkował swoją obronę na wykazywanie, iż zachodziły uzasadnione podstawy do przypisania powodowi nieprawidłowości w rozliczeniach członków Wspólnoty, co wskazywałoby, że pozwany zmierza do obalenia domniemania bezprawności naruszenia z powołaniem się na działanie w uzasadnionym interesie i ujawnienie informacji prawdziwych.

Sąd uznał jednakże, iż pozwany jako sprawca naruszenia nie obalił domniemania bezprawności naruszenia wynikającego w art. 24 kc. Bezprawność naruszenia dóbr osobistych może zostać wyłączona, o ile naruszenie polegał na podawaniu informacji prawdziwych, gdy sprawca działał w obronie uzasadnionego interesu. Pozwany nie wykazał zaś, że formułowane pod adresem powoda zarzuty były prawdziwe.

W odniesieniu do zarzutu wprowadzania przez powoda członków Wspólnoty w błąd co do uszkodzenia liczników ciepła, a tym samym co do prawidłowości rozliczeń za ogrzewanie, wskazać należy, że fakt uszkodzenia niektórych ciepłomierzy został potwierdzony protokołem sprawdzenia ciepłomierzy, a także zeznaniami świadka T. Ć., który dokonywał takiego sprawdzenia. W odniesieniu do zarzutów nieprawidłowości w rozliczeniach za wodę i ogrzewanie wskazać również należy, że pozwany w toku przesłuchania na rozprawie w dniu 27.05.2014 r. przyznał, że nie dysponował danymi (dokumentami) pozwalającymi na zweryfikowanie prawdziwości tych zarzutów. Powyższe świadczy o tym, że formułowane przez pozwanego zarzuty opierały się jedynie na wątpliwościach pozwanego i jego subiektywnym przekonaniu co do istnienia nieprawidłowości w zakresie rozliczeń finansowych we Wspólnocie. Dalej wskazać należy, że zupełnie bezzasadnym zarzutem pod adresem powoda był zarzut niewyegzekwowania od dewelopera w okresie gwarancji wybudowania odrębnego dla Wspólnoty przyłącza wody. Istnienie jednego przyłącza wody dla części biurowej i mieszkalnej budynku nie stanowi bowiem wady budynku. Ponadto nie znalazły odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym twierdzenia pozwanego, że powód będzie uniemożliwiać członkom Wspólnoty i biegłemu rewidentowi dokonanie kontroli dokumentacji finansowej Wspólnoty. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem, że powód udostępniał dokumentację członkom Wspólnoty lub ich upoważnionym przedstawicielom (np. pozwanemu występującemu w imieniu syna i synowej). Ograniczenia w tym względzie powód zastosował jedynie w stosunku do pozwanego z uwagi na wątpliwości co do ważności i autentyczności przedkładanych przez niego pozwanego pełnomocnictw. Można dodać, że zarzuty pozwanego nie znalazły też potwierdzenia w wynikach postępowania przygotowawczego prowadzonego na podstawie złożonego przez pozwanego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 286§ 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, które to postępowanie zostało umorzone wobec braku znamion czynu zabronionego.

Mając powyższe na uwadze sąd doszedł do przekonania, że zachodziły podstawy do udzielenia powodowi ochrony niemajątkowej dóbr osobistych w sposób wskazany w pozwie, tj. poprzez złożenie oświadczenia w odpowiedniej formie i o odpowiedniej treści.

Wskazany przez powoda sposób usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, w szczególności zasadnicza treść żądanego oświadczenia i jego forma oraz sposób dystrybucji, jest adekwatny do dokonanego naruszenia. Skoro naruszenie nastąpiło poprzez rozprowadzenie pisma na terenie budynku Wspólnoty Mieszkaniowej w celu dotarcia do wszystkich mieszkańców, również oświadczenie o przeprosinach powinno być rozpowszechnione w sposób umożliwiający jego dotarcie do tego samego kręgu odbiorców.

Uzasadnione było żądanie powoda w zakresie zamieszczenia w treści przeprosin oświadczenia o nieprawdziwości oskarżeń wobec powoda. Skoro bowiem pozwany przypisywał powodowi oszustwa, czyli przestępstwa, to użycie terminu „oskarżenie” jest w pełni usprawiedliwione. Także mając na uwadze wyniki postępowania dowodowego należy stwierdzić, że zarzuty pozwanego były pozbawione podstaw, a przez to – jako odwołujące się do faktów – nieprawdziwe.

Sąd nakazał pozwanemu, aby złożył oświadczenie o przeprosinach poprzez rozmieszczenie na klatkach schodowych w budynku przy ul. (...), ul. (...) i ul. (...) we W. ogłoszenie w formie wydruku na kartce formatu A4, po jednej na każdą klatkę schodową, czcionką czarną T. (...) nr (...) (wysokość małych liter 0, 4 cm), z marginesem maksymalnie 3 cm, o następującej treści: „Oświadczam, że moje oskarżenia wobec (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zawarte w ulotkach rozrzuconych w dniu 26.04.2012 r. na klatkach schodowych tego budynku były w całości nieprawdziwe. Za powyższe moje działanie przepraszam (...) sp. z o.o. we W..” zaopatrzone odręcznym czytelnym podpisem imieniem i nazwiskiem „J. S.”.

Sąd zmodyfikował w pewnym zakresie treść oświadczenia w stosunku do proponowanej przez powoda. Za zbędne sąd uznał takie elementy oświadczenia, jak:

- rozpoczęcie tekstu przeprosin od słów „Ja niżej podpisany J. S.”, skoro powód zażądał opatrzenia tekstu czytelnym, własnoręcznym podpisem pozwanego; podpis ten będzie dostatecznie identyfikować osobę składającą oświadczenie,

- trzykrotne użycie w tekście przeprosin imienia i nazwiska pozwanego, gdyż sam podpis będzie dostatecznie identyfikował osobę składającą oświadczenie,

- określanie powoda jako „ spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.”, gdyż firma powoda zawiera skrót sp. z o.o. (art. 160 § 2 ksh), który wskazuje na jego formę organizacyjno-prawną spółki prawa handlowego, a miasto W. jest właśnie siedzibą (art. 41 kc).

Sąd uznał natomiast za nieuzasadnione zawarte w punkcie 2 pozwu żądanie nakazania pozwanemu zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na rzecz Fundacji „(...)” tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych.

Przede wszystkim powód, zastępowany w procesie przez zawodowego pełnomocnika, pomieszał dwa roszczenia przewidziane w art. 448 kc. Zgodnie z tym przepisem sąd może przyznać osobie, której dobra osobiste zostały naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny. Czym innym jest żądanie zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę, które dotyczy świadczenia pieniężnego przypadającego pokrzywdzonemu, czym innym natomiast żądanie zapłaty sumy pieniężnej na cel społeczny. Powód natomiast zażądał 4 000 zł „tytułem zadośćuczynienia” ale poprzez zapłatę na cel społeczny, czyli zgłosił roszczenie pozbawione w ogóle podstawy prawnej.

Ponadto brak jest podstaw do przyznania powodowi zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie z art. 448 kc stanowi świadczenie przyznawane w celu wyrównania krzywdy, czyli szkody na osobie wyrażającej się negatywnymi odczuciami w sferze zdrowotnej, emocjonalnej, intelektualnej, psychicznej. Krzywda polegająca na ujemnych doznaniach psychicznych albo fizycznym cierpieniu i dolegliwościach z powodu choroby lub urazu jest właściwa wyłącznie dla osoby fizycznej. Osoba prawna, w szczególności spółka kapitałowa, nie może odczuwać krzywdy w rozumieniu art. 445 i 448 kc, nawet jeżeli krzywdę odczuwają wspólnicy lub członkowie jej zarządu. Sfera odczuć właściwa jest bowiem osobom fizycznym, a nie prawnym (wyrok SN z dnia 05.04.2013 r., III CSK 198/12, OSNC 2013/12/141). Poczucia krzywdy po stronie wspólników czy członków zarządu nie da się przypisać spółce, tak jak skutków czy wad oświadczenia woli, winy, dobrej wiary albo innego rodzaju świadomości. Ty samym spółka kapitałowa czy inna osoba prawna nie może domagać się zadośćuczynienia za krzywdę, której doznać nie może. Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym sprawę tym samym nie podziela stanowiska zajętego w tym zakresie przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24.09.2008 r., II CSK 126/08, OSNC-ZD 2009/2/58, przychyla się natomiast do poglądu Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażonego w wyroku z dnia 28.09.1999 r., I ACa 464/99.

Art. 24 § 1 kc przewiduje odpowiedzialność za samo naruszenie dobra osobistego, niezależnie od wystąpienia dalszych skutków naruszenia oraz ich rozmiarów. Natomiast warunkiem uwzględnienia żądań opartych na art. 448 kc jest wykazanie nie tylko faktu naruszenia dóbr osobistych, a także zawinienia po stronie sprawcy naruszenia, ale również skutku tego naruszenia w postaci pokrzywdzenia osoby dotkniętej naruszeniem dobra osobistego. Powód nie wykazał, aby działania pozwanego wywołały szerszy oddźwięk w opinii mieszkańców zarządzanej przez powoda nieruchomości, aby poza członkami zarządu Wspólnoty jeszcze inni mieszkańcy zgłaszali się do niego i wyrażali wątpliwości, zaniepokojenie albo podzielali zarzuty sformułowane przez pozwanego i domagali się wyjaśnień. Powód nie przedstawił dowodów wskazujących, że w wyniku naruszenia jego dóbr osobistych poprzez rozpowszechnienie w ulotkach nieprawdziwych zarzutów pod jego adresem w istocie doszło do faktycznego podważenia jego wiarygodności i rzetelności, a w szczególności do pozbawienia członków Wspólnoty i zarządu Wspólnoty zaufania do powoda jako zarządcy. Przede wszystkim przeczy temu fakt, iż powód w dalszym ciągu jest zarządcą we Wspólnocie Mieszkaniowej (...).

Zatem w tej części powództwo podlegało oddaleniu.

Wobec częściowego uwzględnienia żądania pozwu o kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z wyrażoną w art. 100 kpc zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Powodowi przysługuje zwrot kosztów w zakresie odpowiadającym uwzględnieniu roszczenia niemajątkowego, czyli 600 zł opłaty od pozwu, 360 zł wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia MS z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz 8, 50 zł połowy opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwanemu przysługuje zwrot kosztów w zakresie odpowiadającym oddaleniu roszczenia majątkowego, czyli 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego zgodnie z § 6 pkt 3 przywołanego rozporządzenia oraz 8, 50 zł połowy opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Różnica między tymi kwotami wynosi 360 zł i przypada powodowi.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.