Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 października 2014r. w O.

sprawy z odwołania J. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 15.05.2014r. znakENMS/ (...)

orzeka:

1. zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. K. (1) prawo do emerytury od dnia 16.05.2014r.,

2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. na rzecz J. K. (1) kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

J. K. (1) wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 15.05.2014r., nr (...), odmawiającej mu prawa do emerytury. Wskazał, że organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach niesłusznie nie zaliczył mu okresu zatrudnienia na stanowisku spawacza w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniósł, że odwołujący na dzień 01.01.1999r. wykazał okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 25 lat, nie wykazał jednak 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 5 lat 4 miesiące i 16 dni takiej pracy. ZUS wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresów zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r., ponieważ w świadectwie pracy w szczególnych warunkach wskazano, iż odwołujący wykonywał prace na stanowisku monter-spawacz konstrukcji na wysokości, wymienionym w Wykazie A dział V poz. 5 pkt 1 zarządzenia resortowego, a nie powołano się na Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Biorąc powyższe pod uwagę organ rentowy stwierdził, że J. K. (1) nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do emerytury, dlatego zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

J. K. (1) w dniu 12.05.2014r. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury.

Po jego rozpoznaniu (...) Oddział w P. w dniu 15.05.2014r. wydał zaskarżoną decyzję, w której odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że odwołujący na dzień 1.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Z akt ZUS wynika, że organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. ogólny okres pracy wynoszący 25 lat, 2 miesiące i 23 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Do pracy w szczególnych warunkach uwzględniono jedynie okres 5 lat 4 miesięcy i 16 dni, zamiast wymaganych 15 lat. Do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r.

Zdaniem Sądu odwołanie J. K. (1) od decyzji ZUS z 15.05.2014r. jest zasadne, bowiem spełnia on przesłanki do przyznania emerytury.

J. K. (1) urodził się w dniu (...), zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 01.01.1949r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 dla mężczyzn i okres zatrudnienia w szczególnych warunkach co najmniej 15 lat.

Według przepisu § 2 ust. l w/w Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Zdaniem Sądu w świetle powyższych przepisów J. K. (1) spełnia przesłanki do uzyskania prawa do emerytury, gdyż osiągnął wymagany wiek oraz na dzień 01.01.1999r. udokumentował wymagany ogólny staż pracy, nie jest członkiem OFE.

Przedmiotem sporu było jedynie ustalenie, czy w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r. odwołujący wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, przed Sądem ubezpieczeń możliwe jest wykazywanie okoliczności, od których zależy nabycie uprawnień do emerytury wszelkimi dowodami (wyrok SN z dnia 06.09.1995 r., II URN 23/95, OSNP 1996/5/77, wyrok SN z dnia 02.02.1996 r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239).

Na okoliczność pracy J. K. (2) w spornym okresie Sąd dopuścił dowód z przesłuchania odwołującego w charakterze strony, przesłuchał świadków oraz dopuścił dowód z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych odwołującego.

Odwołujący na okoliczność spornych okresów zatrudnienia złożył do ZUS zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 21.01.2002r. (akta kapitału początkowego) oraz świadectwo pracy w szczególnych warunkach (k. 5 a.e.). Na ich podstawie ZUS zaliczył mu do ogólnego stażu pracy okres zatrudnienia od 04.08.1978r. do 01.12.1990r. i od 09.12.1990r. do 31.07.1993r., bowiem odwołujący przebywał na urlopie bezpłatnym w okresach od 30.03.1987r. do 24.04.1988r. oraz 7 dni w grudniu 1990r.

J. K. (1) domagając się zaliczenia spornych okresów powoływał się na treść świadectwa pracy w szczególnych warunkach, wystawionego mu przez Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) w O. w dniu 07.04.2003r.

W świadectwie tym wskazano, iż był zatrudniony od 04.08.1978r. do 31.07.1993r., w tym w okresach od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy montażu konstrukcji metalowych i żelbetonowych, i prefabrykowanych na wysokości, na stanowisku monter-spawacz konstrukcji na wysokości, wymienionym w Wykazie A Dział V, poz. 5 pkt 1, stanowiącym załącznik do Zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytur i rent.

Wskazać trzeba, że w Wykazie A dział V poz. 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskazano prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika jednak, że odwołujący nie wykonywał tego rodzaju pracy.

W ocenie Sądu w spornym okresie zatrudnienia J. K. (1) wykonywał prace w szczególnych warunkach na stanowisku spawacza, a nie montera na wysokości.

J. K. (1) przesłuchiwany na okoliczność pracy w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. zeznał, iż pracował tam jako spawacz i spawał elementy metalowe łączące płyty żelbetonowe do budowy bloków, spawał na wysokości ok. 2,5-3 metrów. Zeznał, iż była grupa montażowa, składała się z 4 pracowników, w jej skład wchodził odwołujący, dwie osoby, które ustawiały elementy na górze, jedna osoba-hakowy, który zaczepiał elementy na dole i operator dźwigu. Płyty były przez dwóch pracowników ustawiane na górze a następnie on je spawał.

Na okoliczność pracy odwołującego Sąd przesłuchał również świadków L. C. i L. P..

Świadek L. C. pracował w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) od 1974r. do 1985r. na stanowiskach: murarz, tynkarz, posadzkarz i szpachlarz. Pytany o J. K. (1) zeznał, iż był on spawaczem, łączył spawaniem elementy do budowy bloków, spawał też elementy barierek i balustrad. Świadek zeznał również, że Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) budowało bloki mieszkalne z wielkiej płyty Wskazał również, ze nie zawsze nazwa stanowiska w angażu pokrywała się z pracami wykonywanymi przez danego pracownika. Dodał, iż J. K. (1) pracował w brygadzie, w której był spawacz, montażyści, operator dźwigu i hakowy.

Także z zeznań świadka L. P. wynika, iż odwołujący w (...) pracował jako spawacz. Świadek pracował w tym zakładzie od 1975r. przez 19 lat na stanowisku szpachlarza a później w brygadzie z odwołującym, przy czym świadek by monterem. Także i on zeznał, że w brygadzie pracowało 4 pracowników i operator dźwigu, było w niej trzech montażystów, dwóch na górze i jeden na dole, przy czym J. K. (1) zajmował się spawaniem płyt, spawał też balkony, balustrady.

Zdaniem Sądu w/w zeznania w całości zasługują na wiarę, gdyż są spójne, logiczne i tworzą logiczną całość z danymi wynikającymi z akt osobowych odwołującego.

Sąd uzyskał akta osobowe J. K. (1). Zawierają one tylko dokumenty dotyczące zatrudnienia od 25.04.1988r., lecz potwierdzają pracę na stanowisku spawacza. W aktach tych znajduje się m.in. skierowanie na badania lekarskie z dnia 08.04.1988r. w celu stwierdzenia, czy odwołujący może pracować jako spawacz-montażysta (k. 5akt osob.). Są też angaże wskazujące stanowisko monter-spawacz konstrukcji żelbetowych i karta obiegowa z 02.08.1993r. wskazująca stanowisko monter-spawacz konstrukcji żelbetowych.

Z powyższego materiału dowodowego wynika więc, że praca odwołującego polegała na spawaniu. Wchodził on zaś w skład brygady montażowej, dlatego zdaniem Sądu w jego aktach osobowych wskazano stanowisko spawacz-montażysta. Spawanie w tym przypadku było bowiem elementem montażu płyt.

Mając na uwadze całokształt w/w okoliczności Sąd uznał, że do pracy w szczególnych warunkach należy J. K. (3) zaliczyć okresy zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w O. od 04.08.1978r. do 29.03.1987r. i od 25.04.1988r. do 31.07.1993r. (za wyjątkiem urlopu bezpłatnego - 13 lat 11 miesięcy i 2 dni). Z treści Wykazu A Dział XIV poz. 12, stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym zaliczone zostały do prac w szczególnych warunkach.

Po zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach w/w okresów zatrudnienia na stanowisku spawacza J. K. (1) spełnił wszystkie przesłanki warunkujące nabycie uprawnień do wcześniejszej emerytury, wynikające z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wykazał bowiem okres pracy w szczególnych warunkach wynoszący łącznie z okresem uwzględnionym przez ZUS 19 lat 3 miesiące i 18 dni. Pozostałe przesłanki nie były sporne.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 15.05.2014r. i przyznał J. K. (1)prawo do emerytury począwszy od dnia (...)tj. od uzyskania wieku emerytalnego 60 lat.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującemu prawo do emerytury, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego, co do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak (wyrok SN z dnia 28.04.2010 r, II UK 330/09, LEX 604220).

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do obciążenia organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji o przyznaniu odwołującemu prawa do emerytury. ZUS nie dysponował bowiem niezbędnymi dowodami pozwalającymi na uznanie pracy odwołującego (...) w spornym okresie jako pracy w szczególnych warunkach. Odwołujący złożył bowiem świadectwo pracy w szczególnych warunkach wskazujące stanowisko montera-spawacza, które zawierało braki formalne. Powyższe skutkowało koniecznością przeprowadzenia postępowania dowodowego w celu ustalenia rodzaju wykonywanych przez niego czynności, co w konsekwencji pozwoliło na zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach części spornego okresu. Z tych względów Sąd stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Wobec uwzględnienia odwołania Sąd zasądził nas rzecz odwołującego koszty zastępstwa prawnego w kwocie 60zł, mając na względzie przepisy art. 98 kpc w zw. z §12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez Radce prawnego ustanowionego z urzędu. Określając wysokość wynagrodzenia w stawce minimalnej Sąd miał na uwadze nakład pracy pełnomocnika odwołującego sprowadzający się do sporządzenia odwołania oraz reprezentowania odwołującego na jednej rozprawie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.