Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI C 303/14

UZASADNIENIE

Powód e. (...) z siedzibą w W. wystąpił przeciwko L. K. o zapłatę kwoty 1 602,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał ,że pozwany zawarł z (...) Sp. z o.o. w W., operatorem sieci komórkowej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. (...) Sp. z o.o. wypełniła należycie swoje zobowiązanie , a następnie wystawiła odpowiednie dokumenty księgowe potwierdzające realizację świadczenia. Strona pozwana mimo upływu terminów płatności zobowiązań wskazanych w dokumentach księgowych wystawionych przez (...) Sp. z o.o. nie wykonała swojego zobowiązania polegającego na dokonaniu zapłaty na rzecz świadczeniobiorcy.

W dniu 23.12.2013r. (...) Sp. z o.o. zbyła przysługującą mu względem strony pozwanej wymagalną wierzytelność na rzecz strony powodowej e. (...) . Przeniesienie praw do wierzytelności odbyło się na podstawie Porozumienia z dnia 23.12.2013r. do Umowy Ramowej Przelewu Wierzytelności z dnia 27 maja 2013r. Strona pozwana została poinformowana o dokonanym przelewie wierzytelności.

Na kwotę stanowiącą wartość przedmiotu sporu składa się:

- 1235,80 zł – wysokość zobowiązania strony pozwanej wynikająca z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wykazana w dokumentach księgowych załączonych do pozwu,

- 366,75 zł – skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od dnia wymagalności każdej należności wynikającej z dokumentów księgowych do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu.

Sąd Rejonowy (...) w L. postanowieniem z dnia 18 marca 2014r. stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Szczytnie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Ponieważ pozwany L. K. nie złożył odpowiedzi na pozew i nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, Sąd, stosownie do treści art. 339 § 1 kpc, zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego.

Zgodnie z treścią art. 339 § 2 kpc, w wypadku wydania przez Sąd wyroku zaocznego, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Utrwalony w judykaturze i niekwestionowany w nauce jest pogląd, że przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie okoliczności faktycznych i nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd nie jest zatem zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach (orzeczenie SN z dnia 29 maja 1958 r., 1 CR 969/57, OSNC 1960, nr 1, poz. 14; wyroki SN: z dnia 15 września 1967 r., III CRN 175/67, Lex nr 707; z dnia 15 marca 1996 r., I CRN 26/96, Lex nr 24031; z dnia 6 czerwca 1997 r., I CKU 87/97, Lex nr 30397; z dnia 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Lex nr 37430). Jeżeli w świetle przytoczonych przez powoda okoliczności brak podstaw do uwzględnienia żądania pozwu, sąd wyrokiem zaocznym oddala powództwo.

W ocenie Sądu powód nie wykazał, jakoby przysługiwała mu wierzytelność dochodzona pozwem. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 kc jest przepis art. 232 kpc, zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Reguła ta nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji, gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Jeśli powód twierdził, że nabył konkretną wierzytelność winien to skutecznie wykazać. Powód wywodził swe roszczenie z zawartej z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy cesji wierzytelności, na podstawie której nabył wierzytelność przysługującą zbywcy wobec pozwanego. Warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (art. 509 kc, por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., sygn. akt V CSK 187/06, M. Prawn. 2006/16/849).

Należy podkreślić, iż powód nie przedłożył Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwany nie wywiązał się z warunków umowy.

Nie dowodzą żądania pozwu przedłożone przez powoda dokumenty w postaci kopi umowy sprzedaży wierzytelności (k. 18-19) oraz kopi umowy ramowej przelewu wierzytelności wraz z porozumieniem do umowy ramowej (k. 21-24, 25), jak również wyciąg z elektronicznego załącznika do porozumienia (k. 12).

Wobec powyższego, uznając, iż roszczenie powoda nie zostało udowodnione, Sąd powództwo oddalił.

ZARZĄDZENIE

- odnotować;

- odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku doręczyć pełn. powoda;

- za 14 dni lub z apelacją.

Pisz, dnia 11.08.2014r.

VI C 303/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE