Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w J.VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Głowacka-Damaszko

Sędziowie: SSO Liliana Gambal SSO Anna Rej-Żuk

Protokolant: Rafał Wyrwa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2013 r. w J.

sprawy z powództwa I. M.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o.w B.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy w B.

z dnia 4 lipca 2012 r. sygn. akt IV P 62/11

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II w ten sposób, że obniża zasądzone w nim koszty zastępstwa procesowego do kwoty 60 złotych;

II.  w pozostałym zakresie apelację oddala;

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt VII Pa 133/12

UZASADNIENIE

Powód I. M. wniósł o uznanie dokonanego przez stronę pozwaną Przedsiębiorstwo (...)w B.Sp. z o.o. w dniu 01.04.2011 r. rozwiązania umowy o pracę z dnia 20.06.2008 r. bez wypowiedzenia z winy pracownika za niezgodne z prawem, a także o zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów oraz odszkodowania za cały okres pozostawania bez pracy, tj. kwoty 440.000 zł.

Powód nie zgodził się ze stawianymi mu zarzutami ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, podnosząc, że wbrew stanowisku strony pozwanej swoimi działaniami nie naruszał przepisów Aktu Założycielskiego ani umowy o pracę. Powód zarzucił również, że uchwała Rady Nadzorczej nr (...) nie została podpisana przez jej członków, lecz została opisana jedynie „za zgodność z oryginałem” i brak w niej upoważnienia dla Przewodniczącego Rady Nadzorczej do rozwiązania umowy o pracę z powodem. Ponadto umowę o pracę rozwiązano w czasie, gdy powodowi brakuje mniej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, dlatego domaga się on odszkodowania równego wynagrodzeniu za pracę tj. kwoty 440 000 zł.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że jest ono bezzasadne, a fakt naruszenia przez powoda obowiązków wynikających z umowy o pracę i Aktu Założycielskiego nie budzi wątpliwości, czemu powód nie zaprzecza, jedynie inaczej oceniając okoliczności, skutki i znaczenie tych naruszeń. Tymczasem naruszenia przez powoda jego podstawowych obowiązków pracowniczych Rada Nadzorcza oceniła jako ciężkie, mając na uwadze ich skutki, w tym skutki finansowe, co było podstawą rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Wyrokiem z dnia 04.07.2012 r. Sąd Rejonowy w B. Sąd Pracy w punkcie I oddalił powództwo w całości zasądzając w punkcie II od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 5400 zł tytułem zwroty kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy oparł się na następujących ustaleniach faktycznych:

I. M.był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...)w B. Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 20.06.2008 r. (z mocą obowiązującą od dnia 01.01.2008 r.) na czas nieokreślony. Zgodnie z treścią Aktu Komercjalizacji Przedsiębiorstwa Państwowego pn. Przedsiębiorstwo (...)w B.z dnia 05.11.2007 r. powierzono powodowi obowiązki Prezesa Zarządu. Obowiązki te obejmowały zarządzanie Spółką tj. prowadzenie jej spraw i reprezentowanie jej na zewnątrz. Zakres tych obowiązków regulowany jest przepisami prawa, Aktem Założycielskim Spółki, Regulaminem Organizacyjnym Spółki oraz Regulaminem Zarządu Spółki.

W dniu 27.07.2009 r. podpisany został Akt Założycielski Przedsiębiorstwa (...)w B.Sp. z o.o. Zgodnie z § 10 pkt 2,10 Aktu Założycielskiego do kompetencji Zarządu należą wszystkie sprawy niezastrzeżone do właściwości pozostałych organów Spółki, członek zarządu nie może zajmować się działalnością konkurencyjną ani też uczestniczyć w spółce konkurencyjnej, jako wspólnik jawny lub członek władz bez zezwolenia wyrażonego uchwałą Rady Nadzorczej. Na podstawie § 17 pkt 3, 18 Aktu Założycielskiego do wyłącznej Kompetencji Zgromadzenia Wspólników należy ustalanie wynagrodzenia Prezesa Zarządu, wyrażanie zgody na zaciąganie pożyczek i kredytów oraz podejmowanie zobowiązań o wartości przekraczającej 100.000 euro. Stosownie do § 13 pkt 1,10 Aktu Założycielskiego do kompetencji Rady Nadzorczej należą sprawy opiniowania wniosków Zarządu podlegających rozpatrzeniu przez Zgromadzenie Wspólników, wyrażanie zgody na zaciąganie pożyczek i kredytów oraz podejmowanie zobowiązań o wartości przekraczającej 50000 euro. Na podstawie Aktu Założycielskiego powołano Radę Nadzorczą Przedsiębiorstwa (...) Spółki z o.o.w składzie S. G., T. W., K. G., W. K., M. R.oraz ustalono wynagrodzenie zasadnicze Prezesa Zarządu I. M.w wysokości 10.000 zł miesięcznie.

Powód jako Prezes Zarządu (...) zawarł cztery umowy o wartości przekraczającej 100 000 euro bez opinii Rady Nadzorczej i zgody Zgromadzenia Wspólników. Powód jako Prezes Zarządu zawarł także siedem umów o wartości przekraczającej 50000 zł bez zgody Rady Nadzorczej. Umowy te były ujęte w planach techniczno-ekonomicznych i rzeczowo-finansowych strony pozwanej, które opiniowała Rada Nadzorcza i na które wyrażało zgodę Zgromadzenie Wspólników.

I. M. od 07.01.2008 r. pełni funkcję członka Rady Nadzorczej Zakładu (...) Sp. z o.o. w J., bez zgody Zgromadzenia Wspólników i zezwolenia Rady Nadzorczej (...) w B.. Zgodnie z § 3 ust.2 umowy o pracę powód mógł obejmować stanowiska członka organów innych spółek wyłącznie po uzyskaniu zgody Zgromadzenia Wspólników. Na podstawie § 10 ust.8 Aktu Założycielskiego członek zarządu nie może zajmować się działalnością konkurencyjną ani też uczestniczyć w spółce konkurencyjnej, jako wspólnik jawny lub członek władz bez zezwolenia wyrażonego uchwałą Rady Nadzorczej.

W 2008 r., 2009 r., 2010 r. powód jako Prezes Zarządu strony pozwanej zawarł umowy obejmujące ogólne warunki ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów niepublicznej spółki kapitałowej z (...) Spotka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W.. Powód nie zwracał się o opinię w sprawie dotyczącej zawarcia tych umów do Rady Nadzorczej i o zgodę do Zgromadzenia Wspólników. W dniu 09.08.2010 r. I. M. wystosował pismo do Zarządu Związku (...) w B. z wyjaśnieniami dotyczącymi zawartej w 2010 r. umowy ubezpieczenia OC członków zarządu, bowiem uzyskał informację dotyczącą zarzutów Rady Nadzorczej odnośnie zawartej umowy ubezpieczenia. W dniu 01.03.2011 r. I. M. zawarł kolejną polisę z (...) na okres od 01.03.2011 r. do 29.02.2012 r. na łączną sumę ubezpieczenia 1000000 zł, ze składką roczną 5355,00 zł obejmującą ogólne warunki ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń i odpowiedzialności członków organów niepublicznej spółki kapitałowej, bez zwracania się o zgodę do Zgromadzenia Wspólników. Stosownie do treści § 9 umowy o pracę dotyczącego wynagrodzenia w związku z pełnieniem funkcji Prezesa Zarządu, pracownikowi przysługuje wyłącznie miesięczne wynagrodzenie zasadnicze, nagroda roczna uznaniowa przyznana przez Zgromadzenie Wspólników, mogą być przyznane świadczenia dodatkowe z tytułu zatrudnienia w tym ubezpieczenia majątkowe i osobowe. Na podstawie § 17 pkt 3 Aktu Założycielskiego do wyłącznej kompetencji Zgromadzenia Wspólników należy ustalanie wynagrodzenia Prezesa Zarządu.

W dniu 03.03.2011 r. Rada Nadzorcza strony pozwanej podjęła uchwałę nr 5/2011 w sprawie oceny pracy Zarządu, w której stwierdzono, iż pomimo braku opinii Rady Nadzorczej i braku zgody wspólników zarząd zawarł cztery umowy, których wartość przekracza 100.000 euro, co stanowiło działanie sprzeczne z § 17 pkt 18 Aktu Założycielskiego Spółki, pomimo braku zgody Rady Nadzorczej zarząd zawarł siedem umów, których wartość przekracza 50.000 euro, co stanowiło działanie sprzeczne z § 13 ust.2 pkt 10 Aktu Założycielskiego Spółki, pomimo braku zezwolenia Zgromadzenia Wspólników i Rady Nadzorczej powód sprawował funkcję członka Rady Nadzorczej od 07.01.2008 r. i ponownie od grudnia 2010 r. Zakładu (...) Sp. z o.o. w J., co stanowiło naruszenie § 10 ust.8 Aktu Założycielskiego Spółki i § 3 ust.2 umowy o pracę zawartej w dniu 20.06.2008 r., pomimo braku opinii Rady Nadzorczej i braku zgody Zgromadzenia Wspólników powód otrzymał dodatkowe świadczenia niematerialne w postaci indywidualnego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanych z osobistym sprawowaniem funkcji, co stanowiło działanie sprzeczne z § 17 pkt 3 Aktu Założycielskiego Spółki oraz § 9 umowy o pracę zawartej w dniu 20.06.2008 r.

Prezes Zarządu I. M. do zarzutów zawartych w uchwale Rady Nadzorczej odniósł się pisemnie, wyjaśniając, iż nie doszło z jego winy do naruszenia prawa, ani też obowiązującego w spółce porządku prawnego, a podniesione zarzuty są bezpodstawne. Wszystkie podpisane umowy dotyczące przedsięwzięć i zadań inwestycyjnych były przewidziane w planie techniczno-ekonomicznym i inwestycyjnym spółki, który był opiniowany przez Radę Nadzorczą i zaakceptowany przez Wspólników. Umowy, które zostały zawarte przez niego nie przekraczały kwot ustalonych w planach inwestycyjnych. Ubezpieczenie OC zostało zawarte w celu większej i lepszej ochrony spółki i ułatwienia zaspokojenia roszczeń osób trzecich w przypadku wystąpienia ewentualnych szkód wyrządzonych działaniami zarządu i prokurentów spółki. Ubezpieczenie nie dotyczyło imiennie powoda, a organów spółki. Umowa o pracę zakazuje powodowi prowadzenia działalności konkurencyjnej dla pozwanej spółki, a Zakład (...) Sp. z o.o. w J. nie prowadzi działalności konkurencyjnej.

Na posiedzeniu Rady Nadzorczej strony pozwanej w dniu 01.04.2012 r. podjęto uchwałę nr 6/2011 o odwołaniu powoda z funkcji Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. Rada Nadzorcza oddelegowała do pełnienia funkcji zarządu spółki dwie osoby K. G. i T. W.. W uchwale nr 7/2011 (...) zobowiązała delegowane osoby do rozwiązania umowy o pracę z odwołanym Prezesem Zarządu I. M. zgodnie z przepisami prawa pracy.

W dniu 01.04.2011 r. wręczono powodowi rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Pismo podpisały osoby delegowane z Rady Nadzorczej (...) i T. W.oraz dodatkowo Przewodniczący Rady Nadzorczej S. G.. Powodem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia było stwierdzenie w dniu 03.03.2011 r. przez Radę Nadzorczą, że: pomimo braku opinii Rady Nadzorczej i braku zgody wspólników zarząd zawarł cztery umowy, których wartość przekracza 100.000 euro, co stanowiło działanie sprzecznej z § 17 pkt 18 Aktu Założycielskiego Spółki, pomimo braku zgody Rady Nadzorczej zarząd zawarł siedem umów, których wartość przekracza 50 000 euro, co stanowiło działanie sprzeczne z § 13 ust.2 pkt 10 Aktu Założycielskiego Spółki, pomimo braku zezwolenia Zgromadzenia Wspólników i Rady Nadzorczej powód sprawował funkcję członka Rady Nadzorczej od 07.01.2008 r. i ponownie od grudnia 2010 r. Zakładu (...) Sp. z o.o.w J., co stanowiło naruszenie § 10 ust.8 Aktu Założycielskiego Spółki i § 3 ust.2 umowy o pracę zawartej w dniu 20.06.2008 r., pomimo braku opinii Rady Nadzorczej i braku zgody Zgromadzenia Wspólników powód otrzymał dodatkowe świadczenia niematerialne w postaci indywidualnego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanych z osobistym sprawowaniem funkcji, co stanowiło działanie sprzeczne z § 17 pkt 3 Aktu Założycielskiego Spółki.

W oparciu o powyższe ustalenia, oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd Rejonowy stwierdził, iż umowa o pracę z powodem została rozwiązana z zachowaniem wymogów formalnych przewidzianych w art.52 k.p., tj. rozwiązanie umowy zostało dokonane przez uprawnione osoby, z zachowaniem przez pracodawcę okresu miesięcznego przewidzianego do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy, licząc od dnia uzyskania przez niego wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy oraz z przytoczeniem przyczyn uzasadniających rozwiązanie umowy, które stanowiły ciężkie i zawinione przez I. M. naruszenie obowiązków pracowniczych.

W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy stwierdził, że umowa została rozwiązana przez dwóch członków Rady Nadzorczej K. G.i T. W., którzy zostali delegowani do pełnienia funkcji członków Zarządu do czasu powołania nowego zarządu oraz do rozwiązania umowy z powodem w uchwale nr (...) r. Uchwała została podjęta większością głosów, była zatem ważna. Zdaniem Sądu I instancji osoby te były prawidłowo umocowane do reprezentowania spółki i rozwiązania z odwołanym Prezesem Zarządu umowy o pracę. Na piśmie rozwiązującym o pracę znajdują się dwa podpisy osób upoważnionych do rozwiązania umowy o pracę, dlatego też było ono skuteczne. Wprawdzie na piśmie rozwiązującym umowę o pracę znajduje się dodatkowo podpis Przewodniczącego Rady Nadzorczej S. G., ale zdaniem Sądu, oznacza on akceptację Rady Nadzorczej do rozwiązania umowy o pracę przez oddelegowanych w tym celu członków Rady Nadzorczej pełniących funkcje Zarządu. Okoliczność, że członkowie Rady Nadzorczej wyznaczeni do pełnienia funkcji członków zarządu strony pozwanej nie zostali zgłoszeni do KRS-u nie oznacza, iż podjęta decyzja jest nieważna, bowiem zgłoszenie do KRS nie ma wpływu na ważność podejmowanych działań i decyzji organów spółki. Sąd Rejonowy uznał, że zeznania świadków T. W., K. G.oraz S. G.są wiarygodne i jednoznacznie opisują przebieg zdarzeń dotyczący rozwiązania umowy o pracę z powodem oraz korelują z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. W ocenie Sądu I instancji Rada Nadzorcza zachowała termin do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy, licząc od dnia uzyskania wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy, bowiem w dniu 03.03.2011 r. podjęła uchwałę nr 5/2011 w sprawie oceny pracy Zarządu, a pismo o rozwiązaniu umowy o pracę wręczono powodowi dnia 01.04.2011 r. Powód ustosunkował się pisemnie do postawionych mu zarzutów, miał więc możliwość przedstawienia swojego stanowiska w sprawie.

Zdaniem Sądu Rejonowego nie budzi wątpliwości fakt ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych wynikających wprost z umowy o pracę zawartej w dniu 20.06.2008 r. oraz z Aktu Założycielskiego pozwanej Spółki.

Powód działając jako jednoosobowy Zarząd spółki podpisał cztery umowy, których wartość przekraczała 100000 euro nie uzyskując wcześniej, ani później - zgodnie z art.17 § 2 kodeksu spółek handlowych - wymaganej zgody Zgromadzenia Wspólników, która powinna być poprzedzona opinią Rady Nadzorczej. Ponadto działając jako jednoosobowy Zarząd spółki podpisał siedem umów, których wartość przekraczała 50 000 euro nie uzyskując wcześniej ani później - zgodnie z art.17 §2 k.s.h. - wymaganej zgody Rady Nadzorczej. Stanowiło to ewidentne naruszenie obowiązków pracowniczych, przekroczenie uprawnień powoda jako Prezesa Zarządu. Akt założycielski w § 17 pkt 18 stanowi bowiem, że do wyłącznej kompetencji Zgromadzenia Wspólników należy wyrażanie zgody na zaciąganie pożyczek i kredytów oraz podejmowanie zobowiązań o wartości przekraczającej 100 000 euro. Pomimo braku zgody Rady Nadzorczej powód zawarł siedem umów, których wartość przekracza 50 000 euro, co stanowiło działanie sprzeczne z § 13 ust.2 pkt 10 Aktu Założycielskiego Spółki. Sąd Rejonowy nie zgodził się z twierdzeniami powoda, iż umowy te ujęte były w planach inwestycyjnych i dlatego nie zwracał się o zgodę do Zgromadzenia Wspólników i o opinię do Rady Nadzorczej. Akt Założycielski jest w tej kwestii jednoznaczny, co oznacza, że zgoda Zgromadzenia Wspólników i opinia Rady Nadzorczej były obligatoryjne przy zawieraniu każdej z w/w umów. Co istotne Prezes Zarządu mógł również zwrócić się w późniejszym terminie o uzyskanie wymaganej zgody Zgromadzenia Wspólników, która powinna być poprzedzona opinią Rady Nadzorczej zgodnie z art.17 § 2 kodeksu spółek handlowych, ale tego nie uczynił. Samo uchwalenie i opiniowanie wieloletnich planów rozwoju spółki oraz rocznych planów techniczno-ekonomicznych jest przewidziane w § 17 ust.5 oraz § 13 ust.11 Aktu Założycielskiego i nie jest jednoznaczne z wyrażeniem zgody przez organy spółki na zawarcie konkretnej umowy z konkretnym podmiotem gospodarczym na określoną kwotę. Umowy te były w dacie ich podpisywania skonkretyzowane, jednocześnie wiązały się ze znacznymi nakładami finansowymi, dlatego też ich zawarcie zostało uzależnione od zgody Zgromadzenia Wspólników i opinii Rady Nadzorczej. Prezes Zarządu I. M. nie posiadał kompetencji i umocowań prawnych do ich zawierania bez uzyskania zezwolenia i opinii od pozostałych organów spółki.

W dalszym ciągu Sąd I instancji zważył, że umowa o pracę powoda zakazywała mu obejmowania stanowiska członków organów innych spółek bez zgody Zgromadzenia Wspólników, co było wyrażone w § 3 ust.2 umowy o pracę. Wbrew twierdzeniem powoda, nie był to zakaz podejmowania pracy w innej spółce, a jedynie obejmowania stanowiska w innej spółce, stąd wyrok SN z dnia 02.04.2008 r. (II PK 268/07), na który powoływał się powód nie odnosi się do jego sytuacji. Faktem jest, że powód nie uzyskał zgody od Zgromadzenia Wspólników na sprawowanie funkcji członka Rady Nadzorczej Zakładu (...) Sp. z o.o. w J.. I. M. nie informował również Wspólników o fakcie zasiadania w Radzie Nadzorczej Spółki w J. podczas podpisywania umowy o pracę ani przez następne trzy lata, narażając się na zarzut naruszenia obowiązku pracownika dbania o dobro zakładu pracy i zachowania tajemnicy handlowej, będąc członkiem Rady Nadzorczej innej Spółki. Zapis umowy o pracę powoda nie odnosił się do pracy na rzecz innych spółek, jedynie dotyczył zajmowania stanowiska, tym samym w ocenie Sądu Rejonowego powód naruszył w sposób umyślny ten zapis umowy o pracę. Na podstawie § 10 ust.8 Aktu Założycielskiego członek zarządu nie może uczestniczyć w spółce konkurencyjnej, jako wspólnik jawny lub członek władz bez zezwolenia wyrażonego uchwałą Rady Nadzorczej. Powód nie posiadał zezwolenia Rady Nadzorczej, aby uczestniczyć, jako członek władz w innej spółce. W praktyce przyjmuje się, że pracownik objęty umownym zakazem konkurencji w czasie trwania stosunku pracy nie może prowadzić żadnej działalności, nie tylko gospodarczej, która spełnia łącznie dwie przesłanki: jest działalnością, która zagraża interesom pracodawcy lub je narusza, jej prowadzenie zostało uznane za zabronione w łączącej strony umowie. W ocenie Sądu Rejonowego powód nie wykazał, że Zakład (...) Sp. z o.o. w J. nie jest spółką konkurencyjną dla strony pozwanej, nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dokumentów, w szczególności takich, z których wynikałby profil prowadzonej działalności przez tę spółkę. Same twierdzenia, że spółka ta zajmuje się prowadzeniem spraw na rynku lokalnym i nie graniczy terytorialnie z Gminą B. i Miastem B., nie oznacza, że nie prowadzi ona działalności o podobnym profilu co strona pozwana i że nie jest ona spółką konkurencyjną.

Sąd I instancji ocenił również, że powód zwierając w imieniu pozwanej Spółki i na jej koszt ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej członków zarządu naruszył § 17 pkt 18 Aktu Założycielskiego, który stanowi, że do wyłącznej kompetencji Zgromadzenia Wspólników należy ustalanie wynagrodzenia Prezesa Zarządu. Z § 9 umowy o pracę wynika, że do wynagrodzenia zalicza się również świadczenia dodatkowe z tytułu zatrudnienia, w tym ubezpieczenia majątkowe i osobowe. Powód zawarł umowę dnia 01.03.2012 r. i to tej umowy dotyczy zarzut zawarty w rozwiązaniu umowy o pracę. Sąd Rejonowy stwierdził przy tym, że nie został naruszony miesięczny termin do złożenia oświadczenia o rozwiązania umowy o pracę z winy pracownika, bowiem Rada Nadzorcza dowiedziała się o zawarciu polisy w dniu 03.03.2011r. (trzy dni później od jej podpisania) - do rozwiązania umowy o pracę, które nastąpiło dnia 01.04.2012 r.

Sąd Rejonowy ocenił powyższe naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych powoda jako ciężkie, mając na uwadze skutki tych naruszeń, w tym skutki finansowe i ewidentne naruszenie przez powoda podstawowych zapisów Aktu Założycielskiego Spółki oraz zapisów umowy o pracę. Tym samym, zdaniem Sądu I instancji zasadne było rozwiązanie z powodem umowy o pracę z winy pracownika bez zachowania okresu wypowiedzenia. Nadto naruszenie to miało, w ocenie Sądu Rejonowego, charakter umyślny.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art.98 k.p.c. oraz § 11 ust.1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z 28.09.2002 r., zasądzając od powoda na rzecz pozwanej koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5400 zł.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację wniósł powód zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie:

1.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.52 § 1 pkt 1 kp poprzez przyjęcie, iż powód dokonał ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczymi mimo, że zgromadzenie wspólników strony pozwanej udzieliło powodowi absolutorium za 2009 r. i 2010r., których to okresów dotyczą zarzuty postawione powodowi;

2.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.39 kp poprzez przyjęcie, że możliwe było rozwiązanie z powodem umowy o pracę mimo, iż podlegał on ochronie z przywołanego powyżej przepisu;

3.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.52 § 2 kp poprzez przyjęcie, że strona pozwana o okolicznościach i faktach, które stanowiły podstawę do rozwiązania z powodem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia dowiedziała się nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem oświadczenia o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, choć fakty te dotyczą zdarzeń z 2009 r., które były przedmiotem opiniowania przez Radę Nadzorczą przy rozpatrywaniu sprawozdania zarządu spółki i wnioskowania o udzielenie mu skwitowania za 2009 oraz udzieleniu absolutorium powodowi przez Zgromadzenie Wspólników strony pozwanej za 2009 oraz korespondencji w sierpniu 2010 dotyczącej ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej organów pozwanej spółki, a także informacji powoda skierowanej do pozwanej spółki przy zawieraniu z powodem w dniu 20.06.2008 r. umowy o pracę o pełnieniu przez niego funkcji członka Rady Nadzorczej Zakładu (...) sp. z o.o. w J.;

4.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.52 § 3 kp poprzez przyjęcie, iż na stronie pozwanej nie ciążył obowiązek zasięgnięcia opinii na temat rozwiązania z powodem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy powoda z działającymi u strony pozwanej organizacjami związkowymi;

5.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.204 § 1 ksh i §10 ust.3 aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z 27.07.2009 r. poprzez przyjęcie, iż dwóch członków Rady Nadzorczej delegowanych do pełnienia funkcji zarządu spółki było osobami uprawnionymi do reprezentowania spółki i składania w jej imieniu oświadczeń woli, mimo iż strona pozwana ma zarząd jednoosobowy a delegowani członkowie Rady Nadzorczej nie zostali nigdy zgłoszeni do KRS;

6.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.210 § l ksh i § 13 ust.2 pkt 8 aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z 27.07.2009 oraz treści uchwały Rady Nadzorczej strony pozwanej nr (...) z 01.04.2011 poprzez przyjęcie, iż Rada Nadzorcza upoważniła przewodniczącego Rady Nadzorczej do rozwiązania z powodem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika;

7.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.211 § l ksh, art.101(1) § l kp w związku z art.58 kc i art.300 kp oraz § 3 ust.2 umowy o pracę zakazujące powodowi obejmowania jakichkolwiek stanowisk w organach innych spółek bez zgody Zgromadzenia Wspólników strony pozwanej są ważne oraz że powód zasiadając w Radzie Nadzorczej komunalnej spółki w J. naruszył zakaz konkurencji;

8.  prawa materialnego poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art.220, art.229, art.231 § 2 pkt 3 ksh i § 13 ust.2 pkt 10 i § 17 pkt 18 aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z 27.07.2009 poprzez przyjęcie, iż mimo uwzględnienia w planach techniczno-ekonomicznych i inwestycyjnych spółki zatwierdzanych przez Zgromadzenie Wspólników i opiniowanych przez Radę Nadzorczą, realizowanych przez powoda zamierzeń i usług oraz uwzględnianiu ich w planach inwestycyjnych gmin będących członkami związku międzygminnego, który jest właścicielem pozwanej spółki, powód naruszył postanowienia umowy spółki;

9.  sprzeczność ustaleń Sądu ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności:

a)  pominięcie faktów przyjęcia i akceptacji przez organy pozwanej spółki sprawozdań z działalności spółki, bilansów, rachunków zysków i strat za lata 2009 i 2010 oraz udzielenia powodowi absolutorium za lata 2009 i 2010;

b)  błędne ustalenie, iż powód jest członkiem Rady Nadzorczej Zakładu (...) sp. z o.o. w J. od dnia 07.01.2008, choć w rzeczywistości powód funkcję tą pełni od 23.08.2007, tj. jeszcze przed powołaniem na funkcję Prezesa Zarządu pozwanej spółki;

c)  ustalenie wbrew treści polisy ubezpieczeniowej nr (...) wystawionej przez (...) S.A. Oddział w Polsce, iż powód z naruszeniem § 17 pkt 3 aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z 27.07.2009 otrzymywał świadczenia dodatkowe bez stosownej uchwały organów spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe powód wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów bez wypowiedzenia za cały okres pozostawania bez pracy z ustawowymi odsetkami licząc od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego za obie instancje wg norm przepisanych, ewentualnie

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania sądowego w II instancji.

Apelujący nie zgodził się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji, ponieważ jego zdaniem przy rozwiązywaniu z nim umowy o pracę naruszono zarówno przepisy proceduralne, jak i wskazane przez stronę pozwaną przyczyny rozwiązania umowy w trybie art.52 k.p. były nieuzasadnione lub w ogóle nie istniały.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy co do zasady zgodził się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji uznając je za prawidłowe, za wyjątkiem rozstrzygnięcia w części dotyczącej zasądzonej na rzecz strony pozwanej wysokości kosztów postępowania z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonując właściwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz prawidłowych ustaleń faktycznych. W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu I instancji, iż umowa o pracę z powodem została rozwiązana z zachowaniem wymogów formalnych przewidzianych w art.52 k.p. W szczególności Sąd Okręgowy miał na uwadze, że w aktach sprawy znajdują się protokoły z posiedzeń Rady Nadzorczej strony pozwanej z dnia 03.03.2011 r. oraz 01.04.2011 r., a także podjęte na tych posiedzeniach poszczególne uchwały. Powód zarzucał, iż uchwała Rady Nadzorczej nr (...) odwołująca go z funkcji Prezesa Zarządu nie została podpisana przez wszystkich członków Rady, a jedynie poświadczona za zgodność z oryginałem przez przewodniczącego Rady S. G.. Taką też kopię uchwały przedłożył Sądowi Rejonowemu powód wraz z pozwem. Sąd Okręgowy zważył jednakże, że w toku postępowania strona pozwana przedstawiła przedmiotową uchwałę podpisaną przez wszystkie upoważnione osoby. Bezzasadny jest przy tym zarzut powoda, iż uchwała odwołująca go z funkcji Prezesa Zarządu została podpisana przez wszystkich 5 członków Rady Nadzorczej, podczas gdy, jak wynika z treści protokołu z posiedzenia Rady oraz kart do głosowania, za przyjęciem uchwały głosowały jedynie trzy osoby zaś dwie były przeciwko. Można bowiem zauważyć, że czym innym jest głosowanie w sprawie podjęcia danej uchwały, a czym innym sam fakt jej ostatecznego podjęcia. W niniejszej sprawie dla ważności uchwały Rady Nadzorczej z dnia 01.04.2011 r. wystarczająca była okoliczność podjęcia jej większością głosów, stąd też należało przyjąć, że powód został skutecznie odwołany z funkcji Prezesa Zarządu pozwanej Spółki. W dalszym ciągu należało zauważyć, że odwołanie powoda z funkcji Prezesa Zarządu skutkowało wyłączeniem wobec niego dalszego stosowania regulacji zawartej w art.210 § 1 k.s.h. dotyczącej szczególnej reprezentacji Spółki w umowach bądź sporach z członkiem zarządu. Od momentu odwołania powód stał się bowiem pracownikiem strony pozwanej wobec, którego wszelkie czynności prawne winny być podejmowane przez osoby upoważnione do takich czynności na zasadach określonych w Kodeksie pracy. W tym zakresie Sąd Okręgowy miał na uwadze, że zgodnie z zapisami zawartymi w Krajowym Rejestrze Sądowym do reprezentowania pozwanej Spółki uprawniony jest co do zasady Prezes jednoosobowego Zarządu, jednak już z zapisów Aktu Założycielskiego Spółki, a mianowicie § 13 pkt 8 wynika, iż w wyjątkowych sytuacjach także Rada Nadzorcza posiada kompetencje do delegowania ze swojego grona osób do pełnienia funkcji zawieszonego lub odwołanego Prezesa Zarządu. W związku z odwołaniem powoda z funkcji Prezesa jednoosobowego Zarządu Rada Nadzorcza pozwanej Spółki delegowała zatem dwie osoby do reprezentowania Spółki do momentu powołania nowego Zarządu. Należy podkreślić, że powyższe uprawnienie pozostawało także w zgodzie z regulacją zawartą w art.220 k.s.h., zgodnie z którym umowa spółki może rozszerzyć uprawnienia rady nadzorczej, a w szczególności stanowić, że zarząd jest obowiązany uzyskać zgodę rady nadzorczej przed dokonaniem oznaczonych w umowie spółki czynności, oraz przekazać radzie nadzorczej prawo zawieszania w czynnościach, z ważnych powodów, poszczególnych lub wszystkich członków zarządu. W niniejszym przypadku Aktem Założycielskim Spółki rozszerzono uprawnienia Rady Nadzorczej o prawo delegowania z jej grona osób do pełnienia funkcji odwołanego Prezesa Zarządu. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, iż delegowane osoby nie zostały zgłoszone do KRS, ponieważ zgodnie z utrwalonym już w orzecznictwie poglądem (por. wyrok SN z 02.06.2010 r., I UK 47/10; wyrok SN z 23.03.2012 r., II UK 152/11) wpis (lub jego brak) do rejestru danych członków zarządu nie tworzy nowego stanu prawnego. Konstytutywny charakter mają w takich przypadkach uchwały odpowiednich organów Spółki.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy ocenił, że złożone powodowi oświadczenie o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia było ważne i zostało podpisane przez upoważnione do tego osoby. Także zarzut powoda naruszenia art.52 § 3 k.p. w związku z niezasięgnięciem przez pozwanego pracodawcę opinii na temat rozwiązania z nim umowy o pracę uznać należało za chybiony. Wskazać należy, że zgodnie z powyższym przepisem pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy. Powód w żaden sposób nie wykazał jednak, aby był reprezentowany przez jakąkolwiek działającą u strony pozwanej organizację związkową, tzn. aby był jej członkiem bądź organizacja taka podjęła się obrony jego praw, stąd też nie ma obecnie podstaw do przyjęcia, iż pracodawca miał obowiązek zwracania się do takiej organizacji o stosowną opinię.

Odnosząc się do merytorycznej oceny zasadności przedmiotowego rozwiązania Sąd Okręgowy zgodził się z argumentacją przedstawioną przez Sąd I instancji, bez konieczności jej ponownego przytaczania. Zwrócić można jedynie uwagę, w zakresie zarzutów apelującego dotyczących naruszenia art.52 k.p., zarówno co do terminu złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, jak i samych przyczyn rozwiązania, że przedmiotem oceny były przede wszystkim umowy, które były zawierane przez powoda jako Prezesa Zarządu, a przekraczały limit 50.000 euro lub 100.000 euro określony w Akcie Założycielskim. Wskazać zatem można, że zgodnie z postanowieniami Aktu Założycielskiego (§17) do wyłącznych kompetencji Zgromadzenia Wspólników pozostawiono m. in. rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdania Zarządu z działalności Spółki i sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy, uchwalanie wieloletnich planów rozwoju Spółki oraz rocznych planów ekonomiczno-technicznych, a także wyrażanie zgody na zaciąganie pożyczek i kredytów oraz podejmowanie zobowiązań o wartości przekraczającej 100.000 euro. Analizując przedłożone do akt sprawy plany techniczno-ekonomiczne, czy plany rozwoju Sąd Okręgowy zważył, że istotnie były one zarówno opiniowane przez Radę Nadzorczą, jak i zatwierdzane przez Zgromadzenie Wspólników, jednakże okoliczność zaakceptowania przez organy Spółki założeń, jakimi Spółka miała się kierować w ramach swojej działalności, w tym zadań inwestycyjnych przewidzianych do realizacji w ramach ustalonego budżetu, nie może być utożsamiana ze zgodą na zawarcie konkretnych umów. Należy podkreślić, że strona pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż zawierane przez powoda umowy, czy wartość poszczególnych zobowiązań mieściły się w granicach ustalonych w określonych planach. Niemniej jednak w żadnym z przedstawionych planów nie ma zapisów dotyczących zawierania umów, chociażby w sposób ogólny wskazujących na zakres, w jakim dana umowa miałaby zostać podpisana. W tej sytuacji, zdaniem Sądu Okręgowego, nie ma podstaw do przyjęcia, iż Zgromadzenie Wspólników w jakikolwiek sposób wyraziło zgodę na zawarcie czterech zarzucanych powodowi umów, których wartość przekraczała 100.000 euro. Podobnie należało ocenić zawarcie umów przekraczających limit 50.000 euro bez wymaganej ustaleniami Aktu Założycielskiego (§ 13 pkt 10) zgody Rady Nadzorczej. Powyższej oceny nie zmienia fakt udzielania powodowi jako Prezesowi Zarządu absolutorium za poszczególne lata działalności Spółki. Zwrócić należy uwagę, że kompetencja do udzielania absolutorium jest oddzielnym uprawnieniem od kompetencji do wyrażania zgody na podejmowanie zobowiązań o wartości przekraczającej ustalony limit. Powód jako Prezes Zarządu i pracownik pozwanej Spółki powinien był bezwzględnie stosować się do poszczególnych uregulowań Aktu Założycielskiego Spółki i każdorazowo uzyskiwać zgodę na zawarcie poszczególnych umów, jeśli nie przed ich podpisaniem, to po ich zawarciu, na co słusznie wskazywał Sąd Rejonowy.

Jako uzasadniony ocenił również Sąd Okręgowy stawiany powodowi zarzut sprawowania funkcji członka Rady Nadzorczej Zakładu (...) Sp. z o.o. w J. pomimo braku zezwolenia Zgromadzenia Wspólników i Rady Nadzorczej. Odnosząc się do podnoszonych w tym zakresie twierdzeń apelującego zważyć należało, że w złożonym powodowi oświadczeniu o rozwiązaniu z nim umowy o pracę strona pozwana nie podnosiła kwestii prowadzenia przez powoda działalności konkurencyjnej, a jedynie wskazywała na fakt sprawowania funkcji członka Rady Nadzorczej w innej Spółce, co miało stanowić naruszenie § 10 ust.8 Aktu Założycielskiego stanowiącego, że członek zarządu nie może zajmować się działalnością konkurencyjną ani też uczestniczyć w spółce konkurencyjnej, jako wspólnik jawny lub członek władz bez zezwolenia wyrażonego uchwałą rady Nadzorczej, jak również § 3 ust.2 umowy o pracę z dnia 20.06.2008 r., zgodnie z którym pracownik może obejmować stanowiska członka organów innych spółek wyłącznie po uzyskaniu zgody Zgromadzenia Wspólników. Sąd Okręgowy zgodził się jednak z oceną Sądu I instancji, iż okoliczność, że Spółka, w której powód jest członkiem Rady Nadzorczej zajmuje się prowadzeniem działalności na rynku lokalnym i nie graniczy terytorialnie z Gminą i Miastem B., nie oznacza, że Spółka ta nie prowadzi działalności o podobnym profilu (chociażby częściowo), co strona pozwana i że nie jest ona Spółką konkurencyjną. Niezależnie jednak od powyższego, zdaniem Sądu Okręgowego, istotą stawianego powodowi zarzutu była nie tyle okoliczność prowadzenia, czy też uczestniczenia przez niego w spółce konkurencyjnej, lecz sam fakt zasiadania w Radzie Nadzorczej innej spółki bez uprzedniej zgody Zgromadzenia Wspólników strony pozwanej, której uzyskanie wyraźnie wymagane było postanowieniami umowy o pracę i to bez względu na profil działalności tej innej Spółki. Zgody takiej powód niewątpliwie nie posiadał, co więcej, jak wynika z zeznań samego powoda nigdy się o nią nie zwracał i nie informował organów pozwanej Spółki o fakcie pełnienia funkcji członka Rady Nadzorczej innej spółki ani w czasie zawierania umowy o pracę ani też w późniejszym okresie. Podnoszone przez powoda okoliczności, że jeszcze w czerwcu 2008 r. bezskutecznie zwracał się do Ministra Skarbu o zajęcie stanowiska w kwestii możliwości łączenia pracy u strony pozwanej z członkostwem w organach innej spółki nie mają znaczenia dla sprawy wobec wyraźnych postanowień umowy o pracę łączącej powoda z pozwaną Spółką. Zdaniem Sądu Okręgowego powód powinien był zatem bezwzględnie poinformować o pełnionej w Spółce w J. funkcji członka Rady Nadzorczej (...) Spółki (...) w B..

Biorąc pod uwagę powyższe, także zdaniem Sądu II instancji rozwiązanie z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia było uzasadnione. Nie zmienia tego stanowiska fakt, iż Sąd Okręgowy odmiennie niż Sąd Rejonowy ocenił stopień naruszenia przez powoda obowiązku uzyskania zgody Zgromadzenia Wspólników na zawarcie umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków zarządu w związku z wyłączną kompetencją Zgromadzenia do ustalania wynagrodzenia Prezesa Zarządu. Jak słusznie podnosił apelujący pierwsze ubezpieczenie OC obejmujące Zarząd Spółki, prokurentów i członków Rady Nadzorczej zostało zawarte w dniu 01.03.2008 r., a zatem w okresie kiedy właścicielem Spółki był Skarb Państwa. W latach następnych ubezpieczenie to było kontynuowane na podstawie kolejnych podobnych przedmiotowo umów. Ewentualne odszkodowanie na podstawie takiej umowy mogła otrzymać jedynie Spółka lub osoby trzecie, nie zaś powód, prokurenci, czy osoby pełniące funkcje członków Rady Nadzorczej. Tym samym, w ocenie Sądu Okręgowego, trudno jest mówić o rzeczywistym przysporzeniu majątkowym dla powoda w związku z zawieraniem przedmiotowych umów, co nie pozostaje bez znaczenia dla oceny stopnia naruszenia obowiązku uzyskania zgody Zgromadzenia Wspólników do zawarcia umowy ubezpieczenia OC. Tym niemniej skoro pozostałe wskazywane w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem przyczyny tego rozwiązania okazały się rzeczywiste i uzasadnione należało podzielić stanowisko Sądu Rejonowego odnośnie braku podstaw do uwzględnienia powództwa o odszkodowanie w związku z naruszeniem przez stronę pozwaną przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę, co skutkowało obecnie oddaleniem apelacji w powyższym zakresie na podstawie art.385 k.p.c. (pkt II).

Odnosząc się natomiast do kwestii rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy o kosztach postępowania, Sąd Okręgowy zważył, że zasądzona od powoda na rzecz strony pozwanej w punkcie II zaskarżonego wyroku kwota 5400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego została błędnie obliczona przy zastosowaniu § 6 pkt 7 w zw. z §11 ust.1 pkt.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Tymczasem, zgodnie z utrwalonym już poglądem orzecznictwa, wyrażonym w szczególności w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 07.08.2002 r. (III PZP 15/02), a który to pogląd niniejszy Sąd podziela, w sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę należy przyjmować jednakową podstawę do zasądzania kosztów zastępstwa prawnego, niezależnie od wyboru żądania. Zdaniem Sądu Najwyższego stawka minimalna opłat za czynności adwokata lub radcy prawnego powinna być taka sama zarówno w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne (o przywrócenie do pracy), jak i w sprawie o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę albo z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia. W każdej z tych spraw rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany i niezbędny nakład pracy pełnomocnika jest taki sam, niezależnie od wybranego przez pracownika lub uwzględnionego przez sąd pracy z urzędu alternatywnego roszczenia.

Sąd Okręgowy zważył jednocześnie, że powód ani w pozwie ani też na żadnym późniejszym etapie postępowania sądowego nie domagał się odszkodowania na podstawie art.415 k.c. w zw. z art.300 k.p. w związku ze szkodą wyrządzoną przez sprzeczne z prawem rozwiązanie z nim umowy o pracę. W toku całego postępowania powód w całości opierał swoje żądanie na przepisach Kodeksu pracy, nie podnosząc, aby zawarte tam regulacje nie wyczerpywały wszystkich roszczeń odszkodowawczych związanych z wadliwym rozwiązaniem umowy o pracę. Także żądanie zasądzenia odszkodowania w wysokości przekraczającej wysokość wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, powód w dalszym ciągu wywodził z przepisów Kodeksu pracy wskazując na okoliczność objęcia go ochroną wynikająca z art.39 k.p. oraz stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 06.05.2009 r. (II PK 285/08), pozwalające zdaniem powoda na zwiększenie należnego mu odszkodowania do kwoty równej wynagrodzeniu za cały okres pozostawania bez pracy aż do osiągniecia wieku emerytalnego. Tym samym, zdaniem Sądu Okręgowego, w rozpoznawanej sprawie roszczenie powoda o zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 56 § 1 k.p. i art.57 § 2 w zw. z art.39 k.p. objęte jest dyspozycją jedynie § 11 ust.1 pkt 1 ww. rozporządzenia. Z tego względu kwota należnych stronie pozwanej kosztów zastępstwa procesowego wynosić powinna 60 zł, o czym orzeczono w punkcie I wyroku zmieniając w ten sposób punkt II zaskarżonego orzeczenia (art.386 § 1 k.p.).

Orzeczenie o kosztach zawarte w punkcie III wyroku zapadło w oparciu o art.98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Również wysokość powyższych kosztów ustalona została zgodnie ze stawkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu na podstawie § 11 ust.1 pkt 1 w zw. z § 12 ust.1 pkt1.

(...)

(...)

(...)

(...)