IV Cz 767/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-01-2015
-
Osoba publikująca:Iwona Janeczek
-
Korektor:Barbara Foltyn
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II UZ 58/99 I C 978/14
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV Cz 767/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2014r.
Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Mariola Watemborska,
Sędziowie SO: Wanda Dumanowska (spr.), Elżbieta Jaroszewicz
po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2014r., w S.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.
przeciwko K. P.
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku
z dnia 20 czerwca 2014r., sygn. akt I C 978/14
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie
Sygn. akt IV Cz 767/14
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Słupsku umorzył postępowanie w sprawie, albowiem powód w zakreślonym terminie, który upłynął w dniu 2.06.2014r., nie usunął braków formalnych pozwu po przekazaniu sprawy z e-sądu.
Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wywiódł powód, który wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, gdyż uzupełnienie braków formalnych wpłynęło do Sądu Rejonowego w dniu 2.06.2014r. W załączeniu powód przesłał kopię odbioru przesyłki pocztowej.
Sąd II-ej instancji zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało uwzględnieniu.
W realiach rozpoznawanej sprawy Przewodniczący zarządzeniem z dnia 9.05.2014r. wezwał pełnomocnika powoda do usunięcia braków formalnych pozwu przez: 1) wniesienie pozwu i jego odpisów na urzędowym formularzu P, 2) wykazania umocowania występującego w spawie pełnomocnika do działania w imieniu powoda oraz 3) przedłożenia odpisu pełnomocnictwa (vide: k. 1).
Zarządzenie powyższe powód odebrał w dniu 19.05.2014. (vide: k. 13).
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy umorzył, odwołując się do art. 505 37 § 1 kpc, postępowanie w sprawie stwierdzając, że powód nie usunął braków formalnych w zakreślonym terminie, tj. do dnia 2.06.2014r. Jako załącznik do zażalenia powód przedstawił potwierdzenie nadania przez siebie w dniu 29.05.2014r. przesyłki adresowanej do Sądu Rejonowego w Słupsku, zawierające zwrotne potwierdzenie jej odbioru przez pełnomocnika Sądu Rejonowego w dniu 2.06.2014r. (vide: 19).
Wobec uprawdopodobnienia przez powoda, iż uzupełnił brak formalny pozwu a przynajmniej nadał na adres Sądu, w zakreślonym terminie przesyłkę, która mogła zawierać uzupełnienie wskazanych w zarządzeniu z dnia 9 maja 2014r. braków formalnych, zaskarżone postanowienie nie może się ostać.
W tym miejscu wskazać należy Sądowi Rejonowemu, iż w Kodeksie postępowania cywilnego istnieje art. 395 § 2 kpc. Z dorobku doktryny i judykatury, które to poglądy Sąd Okręgowy podziela, wynika, iż w każdym wypadku wniesienia zażalenia na postanowienie, przewodniczący posiedzenia, na którym zostało wydane zaskarżone postanowienie, a w razie istnienia przeszkody - inny sędzia, powinien rozważyć, czy nie zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie niejawne w celu uchylenia tego postanowienia i rozpoznania sprawy na nowo. Wynika to z celów postępowania zażaleniowego, które powinno być szybkie i uproszczone (w stosunku do postępowania apelacyjnego), a sąd wyższego rzędu powinien rozpoznawać zażalenie tylko w przypadkach uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości wydania zaskarżonego postanowienia (vide: komentarz do KPC G. Góra-Błaszczykowska, 2013 wyd. 1, Komentarz do KPC pod red. A. Zielińskiego, 2014 wyd., sip. Legalis).
Dalej podkreślić należy, iż zarzut nieważności albo oczywistej bezzasadności postanowienia nie musi wprost wynikać z treści zażalenia. Jeżeli natomaist w trakcie wstępnego badania zażalenia zaistnienie tych przesłanek stanie się oczywiste, sąd z urzędu powinien rozważyć zastosowanie omawianego przepisu. Nie można wymagać od strony umiejętności wskazania wszystkich rzeczywistych wad postanowienia w sytuacji, gdy nie musi ona znać przepisów prawa. Jak wynika, bowiem z poglądu Sądu Najwyższego, wyrażonego w postanowieniu z dnia 20 maja 1999 r. ( II UZ 58/99, sip. L.), możliwość weryfikacji postanowienia nie zależy od wniosku strony. Tym samym należy przyjąć, że oceny trafności zaskarżonego postanowienia może dokonać sąd zarówno z urzędu, jak i, tym bardziej, na wniosek strony z punktu widzenia zgłoszonych przez nią zarzutów.
Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie, na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, uznając, iż przed ostateczną oceną czy powód uzupełnił braki formalne czy też nie Sąd Rejonowy winien ustalić czy przesyłka, na którą powołuje się powód rzeczywiście dotarła do Sądu i jaka była jej zawartość.