II PO 2/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CO 13/85 IV CO 2/82
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PO 2/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. O.
przeciwko A. S. AS,
o zapłatę odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 kwietnia 2010 r.,
wniosku Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Oficerów i Marynarzy Polish
Seafarers` Union
o oznaczenie Sądu przed którym należy wytoczyć powództwo
z dnia 09 lutego 2010r.,
postanowił:
oznaczyć Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w G. jako miejscowo właściwy do rozpoznania
niniejszej sprawy.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik powoda – J. O. – wniósł o oznaczenie Sądu Okręgowego w G.,
Wydziału XV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, jako sądu, przed którym należy
wytoczyć powództwo J. O. przeciwko pracodawcy zagranicznemu – A. S. AS z
siedzibą w w Norwegii o zapłatę odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.
2
W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 22 listopada 2007 r. powód zawarł z A. S.
AS umowę o pracą na statku „A”. Na podstawie postanowienia pkt 10 tej umowy w
sprawach dotyczących wynagrodzeń, nadgodzin, a także innych warunków
zatrudnienia nieuregulowanych w umowie o pracę miały zastosowanie warunki
określone w Układzie Zbiorowym Pracy zawartym pomiędzy Norweskim
Stowarzyszeniem Armatorów (ASO) oraz Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym
Oficerów i Marynarzy (PSU), obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia
2008 r.
W dniu 2 lutego 2008 r. powód uległ wypadkowi przy pracy na tym statku, w
wyniku którego „orzeczono trwałą niezdolność do pracy w jakimkolwiek charakterze
w wysokości 65%”.
Wnioskodawca stwierdził, że właściwości miejscowej sądu polskiego nie można
ustalić ani na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie postanowień Układu
Zbiorowego Pracy 2007-2008, ani na podstawie odpowiednich przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego. Umowa o pracę w tej kwestii nie zawiera żadnych
postanowień (klauzuli jurysdykcyjnej). Natomiast kwestia jurysdykcji sądowej
została uregulowana w art. 13 Układu Zbiorowego Pracy 2007-2008. Te
postanowienia dają marynarzowi możliwość wytoczenia powództwa również przed
sądami polskimi, jednakże nie jest możliwe na podstawie takiego postanowienia
układowego wskazanie konkretnego sądu w Polsce, który może rozstrzygnąć spór.
Procedura rozstrzygania sporów zawarta w załączniku E do Układu Zbiorowego
Pracy dotyczy spraw dyscyplinarnych.
Uzasadniając wniosek o wyznaczenie Sądu Okręgowego w G. Wydział XV
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wnioskodawca zwrócił uwagę, że Sąd ten
specjalizuje się w sprawach morskich, w tym w sprawach z czynnikiem
zagranicznym, a także na wartość przedmiotu sprawy, która znacznie przekracza
kwotę 75.000 zł, gdyż przysługujące powodowi odszkodowanie z tytułu uszczerbku
na zdrowiu, określone przez lekarza na 65%, zgodnie z art. 10A pkt b) Układu
Zbiorowego Pracy wynosić będzie 52.000 USD (65% z 80.000 USD
przysługujących marynarzom), czyli około 150.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zgodnie z art. 45 k.p.c., jeżeli w myśl przepisów kodeksu nie można na
podstawie okoliczności sprawy ustalić właściwości miejscowej, Sąd Najwyższy na
posiedzeniu niejawnym oznaczy sąd, przed który należy wytoczyć powództwo.
W sprawie faktycznie występuje niemożność ustalenia właściwości miejscowej
sądu, gdyż nie można wskazać w Polsce siedziby strony pozwanej (art. 30 k.p.c.),
jej jednostki organizacyjnej lub zakładu (art. 33 k.p.c.), miejsca wykonania umowy
(art. 34 k.p.c.) czy też miejsca, gdzie praca miała być czy była wykonywana oraz
siedziby zakładu pracy (art. 461 § 1 k.p.c.). Równocześnie (co jest warunkiem
stosowania art. 45 k.p.c.) w sprawie jest dopuszczalna droga sądowa (por.
postanowienie z dnia 1 marca 1982 r., IV CO 2/82, OSNCP 1982 z. 10 poz. 149)
oraz na podstawie umowy stron (art. 1104 k.p.c.) uzasadniona jest jurysdykcja
sądów polskich (por. postanowienie z dnia 14 lutego 1985 r., II CO 13/85, OSNCP
1985 z. 12 poz. 196).
W sprawie występują więc przesłanki do oznaczenia w trybie art. 45 k.p.c.
sądu właściwego miejscowo do rozpoznania sprawy. Biorąc pod uwagę, że
reprezentujący powoda Ogólnopolski Związek Zawodowy Oficerów i Marynarzy ma
siedzibę w G., a więc w okręgu Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w G. oraz że wartość przedmiotu sporu uzasadnia właściwość sądu
okręgowego (art. 17 pkt 4 k.p.c.), Sąd Najwyższy uznał za celowe oznaczenie tego
Sądu jako właściwego do rozpoznania sprawy.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. O.
przeciwko A. S. AS,
o zapłatę odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 kwietnia 2010 r.,
wniosku Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Oficerów i Marynarzy Polish
Seafarers` Union
o oznaczenie Sądu przed którym należy wytoczyć powództwo
z dnia 09 lutego 2010r.,
postanowił:
oznaczyć Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w G. jako miejscowo właściwy do rozpoznania
niniejszej sprawy.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik powoda – J. O. – wniósł o oznaczenie Sądu Okręgowego w G.,
Wydziału XV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, jako sądu, przed którym należy
wytoczyć powództwo J. O. przeciwko pracodawcy zagranicznemu – A. S. AS z
siedzibą w w Norwegii o zapłatę odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.
2
W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 22 listopada 2007 r. powód zawarł z A. S.
AS umowę o pracą na statku „A”. Na podstawie postanowienia pkt 10 tej umowy w
sprawach dotyczących wynagrodzeń, nadgodzin, a także innych warunków
zatrudnienia nieuregulowanych w umowie o pracę miały zastosowanie warunki
określone w Układzie Zbiorowym Pracy zawartym pomiędzy Norweskim
Stowarzyszeniem Armatorów (ASO) oraz Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym
Oficerów i Marynarzy (PSU), obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia
2008 r.
W dniu 2 lutego 2008 r. powód uległ wypadkowi przy pracy na tym statku, w
wyniku którego „orzeczono trwałą niezdolność do pracy w jakimkolwiek charakterze
w wysokości 65%”.
Wnioskodawca stwierdził, że właściwości miejscowej sądu polskiego nie można
ustalić ani na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie postanowień Układu
Zbiorowego Pracy 2007-2008, ani na podstawie odpowiednich przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego. Umowa o pracę w tej kwestii nie zawiera żadnych
postanowień (klauzuli jurysdykcyjnej). Natomiast kwestia jurysdykcji sądowej
została uregulowana w art. 13 Układu Zbiorowego Pracy 2007-2008. Te
postanowienia dają marynarzowi możliwość wytoczenia powództwa również przed
sądami polskimi, jednakże nie jest możliwe na podstawie takiego postanowienia
układowego wskazanie konkretnego sądu w Polsce, który może rozstrzygnąć spór.
Procedura rozstrzygania sporów zawarta w załączniku E do Układu Zbiorowego
Pracy dotyczy spraw dyscyplinarnych.
Uzasadniając wniosek o wyznaczenie Sądu Okręgowego w G. Wydział XV
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wnioskodawca zwrócił uwagę, że Sąd ten
specjalizuje się w sprawach morskich, w tym w sprawach z czynnikiem
zagranicznym, a także na wartość przedmiotu sprawy, która znacznie przekracza
kwotę 75.000 zł, gdyż przysługujące powodowi odszkodowanie z tytułu uszczerbku
na zdrowiu, określone przez lekarza na 65%, zgodnie z art. 10A pkt b) Układu
Zbiorowego Pracy wynosić będzie 52.000 USD (65% z 80.000 USD
przysługujących marynarzom), czyli około 150.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zgodnie z art. 45 k.p.c., jeżeli w myśl przepisów kodeksu nie można na
podstawie okoliczności sprawy ustalić właściwości miejscowej, Sąd Najwyższy na
posiedzeniu niejawnym oznaczy sąd, przed który należy wytoczyć powództwo.
W sprawie faktycznie występuje niemożność ustalenia właściwości miejscowej
sądu, gdyż nie można wskazać w Polsce siedziby strony pozwanej (art. 30 k.p.c.),
jej jednostki organizacyjnej lub zakładu (art. 33 k.p.c.), miejsca wykonania umowy
(art. 34 k.p.c.) czy też miejsca, gdzie praca miała być czy była wykonywana oraz
siedziby zakładu pracy (art. 461 § 1 k.p.c.). Równocześnie (co jest warunkiem
stosowania art. 45 k.p.c.) w sprawie jest dopuszczalna droga sądowa (por.
postanowienie z dnia 1 marca 1982 r., IV CO 2/82, OSNCP 1982 z. 10 poz. 149)
oraz na podstawie umowy stron (art. 1104 k.p.c.) uzasadniona jest jurysdykcja
sądów polskich (por. postanowienie z dnia 14 lutego 1985 r., II CO 13/85, OSNCP
1985 z. 12 poz. 196).
W sprawie występują więc przesłanki do oznaczenia w trybie art. 45 k.p.c.
sądu właściwego miejscowo do rozpoznania sprawy. Biorąc pod uwagę, że
reprezentujący powoda Ogólnopolski Związek Zawodowy Oficerów i Marynarzy ma
siedzibę w G., a więc w okręgu Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w G. oraz że wartość przedmiotu sporu uzasadnia właściwość sądu
okręgowego (art. 17 pkt 4 k.p.c.), Sąd Najwyższy uznał za celowe oznaczenie tego
Sądu jako właściwego do rozpoznania sprawy.