II UZ 5/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku K. K
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość świadczenia ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 kwietnia 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 3 grudnia 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy K. K. od wyroku tego Sądu z dnia 7 lipca 2009 r., w
sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o wysokość świadczenia,
wskazując w uzasadnieniu, że skarga kasacyjna jest przedmiotowo
niedopuszczalna. W ocenie tego Sądu, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c.,
dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych,
podlega ograniczeniu, bowiem skarga taka jest dopuszczalna, poza sprawami o
przyznanie i wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem
ubezpieczenia społecznego, tylko w sprawach, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest wyższa niż dziesięć tysięcy złotych. W ocenianej sprawie,
2
pełnomocnik wnioskodawcy określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę
8.000,00 zł.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik wnioskodawcy,
wskazał iż to „że w toku procesu o ustalenie praw do świadczeń emerytalnych lub
rentowych, ZUS lub Sąd uwzględni część roszczeń skarżącego, nie zmienia faktu,
że pozostał oddalony fragment merytoryczny sprawy dotyczący nie uwzględnienia
jakiegoś okresu składkowego” a rozpatrywana sprawa „nie przestaje mieć charakter
sporu o przyznanie emerytury lub renty”. W ocenie pełnomocnika przedmiotem
złożonej skargi kasacyjnej jest nieprzyznanie świadczeń rentowych i emerytalnych
z tytułu okresu pracy na własny rachunek, co odpowiada kryteriom zakreślonym w
art. 3982
§ 1 k.p.c., uzasadniającym merytoryczne rozpatrzenie wniesionej skargi
kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia jedynie w sprawach o
przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem
ubezpieczenia społecznego, natomiast w pozostałych sprawach z tego zakresu
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3982
k.p.c.). Sąd
Najwyższy niejednokrotnie już wyjaśniał, że sprawy z zakresu ubezpieczeń
społecznych, w których przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego jest wysokość
świadczenia emerytalno-rentowego są sprawami o świadczenie, w których
dopuszczalność zaskarżenia kasacyjnego podlega ograniczeniu ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia. Jeżeli więc przedmiotem sporu jest różnica
pomiędzy świadczeniem w wysokości wyliczonej przez wnioskodawcę a
należnością ustaloną przez organ rentowy, wartością przedmiotu zaskarżenia jest
suma kwot stanowiących miesięczne różnice pomiędzy świadczeniem
dochodzonym a pobieranym za okres jednego roku (por. np. postanowienia z dnia
14 stycznia 1997 r., ll UKN 51/97 - OSNAPiUS 1997 Nr 17, poz. 329, z dnia 24
czerwca 2009 r., II UZ 19/09 - LEX nr 519958, z dnia 21 lipca 2009 r., II UZ 26/09,
3
LEX nr 537026 oraz uzasadnienie trafnie wskazanego przez Sąd Apelacyjny,
postanowienia z dnia 8 stycznia 2008 r., II UZ 41/07 - OSNP 2009/7-8/107).
W okolicznościach sprawy, nie budzi wątpliwości, że prawo wnioskodawcy
do emerytury zostało ustalone decyzją organu rentowego z dnia 19 lutego 2008 r.,
a przedmiotem sporu była wysokość tego świadczenia, skoro w podstawie jego
wymiaru pominięto niektóre okresy, których zaliczenia wnioskodawca dochodził.
Prezentowane w uzasadnieniu zażalenia stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy,
że spór dotyczący nieuwzględnienia jakiegoś okresu składkowego jest fragmentem
sprawy o prawo do świadczenia, nie jest trafne, a w rozpatrywanej sprawie
dopuszczalność zaskarżenia kasacyjnego podlega ograniczeniu ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy, stanowisko Sądu Apelacyjnego zawarte w
zaskarżonym postanowieniu jest trafne (art. 3986
§ 2 k.p.c.), co biorąc pod uwagę,
należało orzec jak w postanowieniu, zgodnie z art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku K. K
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość świadczenia ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 kwietnia 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 3 grudnia 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy K. K. od wyroku tego Sądu z dnia 7 lipca 2009 r., w
sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o wysokość świadczenia,
wskazując w uzasadnieniu, że skarga kasacyjna jest przedmiotowo
niedopuszczalna. W ocenie tego Sądu, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c.,
dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych,
podlega ograniczeniu, bowiem skarga taka jest dopuszczalna, poza sprawami o
przyznanie i wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem
ubezpieczenia społecznego, tylko w sprawach, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest wyższa niż dziesięć tysięcy złotych. W ocenianej sprawie,
2
pełnomocnik wnioskodawcy określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę
8.000,00 zł.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik wnioskodawcy,
wskazał iż to „że w toku procesu o ustalenie praw do świadczeń emerytalnych lub
rentowych, ZUS lub Sąd uwzględni część roszczeń skarżącego, nie zmienia faktu,
że pozostał oddalony fragment merytoryczny sprawy dotyczący nie uwzględnienia
jakiegoś okresu składkowego” a rozpatrywana sprawa „nie przestaje mieć charakter
sporu o przyznanie emerytury lub renty”. W ocenie pełnomocnika przedmiotem
złożonej skargi kasacyjnej jest nieprzyznanie świadczeń rentowych i emerytalnych
z tytułu okresu pracy na własny rachunek, co odpowiada kryteriom zakreślonym w
art. 3982
§ 1 k.p.c., uzasadniającym merytoryczne rozpatrzenie wniesionej skargi
kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia jedynie w sprawach o
przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem
ubezpieczenia społecznego, natomiast w pozostałych sprawach z tego zakresu
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3982
k.p.c.). Sąd
Najwyższy niejednokrotnie już wyjaśniał, że sprawy z zakresu ubezpieczeń
społecznych, w których przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego jest wysokość
świadczenia emerytalno-rentowego są sprawami o świadczenie, w których
dopuszczalność zaskarżenia kasacyjnego podlega ograniczeniu ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia. Jeżeli więc przedmiotem sporu jest różnica
pomiędzy świadczeniem w wysokości wyliczonej przez wnioskodawcę a
należnością ustaloną przez organ rentowy, wartością przedmiotu zaskarżenia jest
suma kwot stanowiących miesięczne różnice pomiędzy świadczeniem
dochodzonym a pobieranym za okres jednego roku (por. np. postanowienia z dnia
14 stycznia 1997 r., ll UKN 51/97 - OSNAPiUS 1997 Nr 17, poz. 329, z dnia 24
czerwca 2009 r., II UZ 19/09 - LEX nr 519958, z dnia 21 lipca 2009 r., II UZ 26/09,
3
LEX nr 537026 oraz uzasadnienie trafnie wskazanego przez Sąd Apelacyjny,
postanowienia z dnia 8 stycznia 2008 r., II UZ 41/07 - OSNP 2009/7-8/107).
W okolicznościach sprawy, nie budzi wątpliwości, że prawo wnioskodawcy
do emerytury zostało ustalone decyzją organu rentowego z dnia 19 lutego 2008 r.,
a przedmiotem sporu była wysokość tego świadczenia, skoro w podstawie jego
wymiaru pominięto niektóre okresy, których zaliczenia wnioskodawca dochodził.
Prezentowane w uzasadnieniu zażalenia stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy,
że spór dotyczący nieuwzględnienia jakiegoś okresu składkowego jest fragmentem
sprawy o prawo do świadczenia, nie jest trafne, a w rozpatrywanej sprawie
dopuszczalność zaskarżenia kasacyjnego podlega ograniczeniu ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy, stanowisko Sądu Apelacyjnego zawarte w
zaskarżonym postanowieniu jest trafne (art. 3986
§ 2 k.p.c.), co biorąc pod uwagę,
należało orzec jak w postanowieniu, zgodnie z art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c.