III PZ 1/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PZ 24/04 III CZ 135/99 VII Pz 48/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III PZ 1/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa B. M.
przeciwko Zarządowi Nieruchomości Komunalnych […]
o przywrócenie do pracy ewentualnie odszkodowanie, wynagrodzenie za czas
pozostawania bez pracy oraz ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 kwietnia 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 12 stycznia 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz strony
pozwanej kwotę 325 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Powód B. M. w sprawie przeciwko Zarządowi Nieruchomości Komunalnych
wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 12 stycznia 2010 r., którym odrzucono jego skargę kasacyjną
odnoszącą się do wyroku tego Sądu z dnia 6 października 2009 r. oraz do
postanowień Sądu Okręgowego z dnia 6 października 2009 r. w sprawach VII Pz
2
47/09 i VII Pz 48/09. Skarga kasacyjna powoda została odrzucona między innymi z
tego powodu, że wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana przez powoda
zarówno w apelacji jak i w samej skardze była niższa niż 10.000 zł. Powód w obu
tych pismach oznaczył ją na 9.800 zł.
W odpowiedzi na zażalenie strona pozwana wniosła o jego oddalenie i
zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa
procesowego w wysokości prawem przewidzianej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zawarta w zażaleniu polemika skarżącego z rozstrzygnięciem Sądu
Okręgowego sprowadza się głównie do stwierdzenia, że skarżący, wbrew temu co
podniósł Sąd, wskazał w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu sporu na kwotę
28.000 zł, która została w ten sposób oznaczona przez Sąd pierwszej instancji.
Godzi się zauważyć, iż takie działanie powoda należy kwalifikować jako celowe
wprowadzanie w błąd Sądu Najwyższego, twierdzenia powoda mijają się bowiem
całkowicie ze stanem, który wynika z akt sprawy. Nie ulega żadnej wątpliwości, że
zarówno w apelacji, jak i w skardze kasacyjnej sam powód oznaczył wartość
przedmiotu zaskarżenia na kwotę 9.800 zł. Niezależnie od tego, że wartość ta jest
w istocie błędna, to powód jako wnoszący skargę, który jej nie sprostował w
otwartym dla wniesienia skargi kasacyjnej terminie ponosi wszystkie skutki prawne
dokonanej czynności (tak również postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26
listopada 1999 r., III CZ 135/99, LEX nr 528190 oraz postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 12 stycznia 2005 r., I PZ 24/04, niepubl.). W związku z
powyższym należało stwierdzić, że orzeczenie Sądu Okręgowego o odrzuceniu
skargi było prawidłowe, w myśl bowiem art. 3982
§ 1 k.p.c. niedopuszczalna jest
skarga kasacyjna w sprawach o prawa majątkowe z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa
niż 10.000 zł. Wobec powyższego odnoszenie się do pozostałych zarzutów
skarżącego jest zbędne.
Z tych względów na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z 3941
§ 3 k.p.c.
orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa B. M.
przeciwko Zarządowi Nieruchomości Komunalnych […]
o przywrócenie do pracy ewentualnie odszkodowanie, wynagrodzenie za czas
pozostawania bez pracy oraz ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 kwietnia 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 12 stycznia 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz strony
pozwanej kwotę 325 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Powód B. M. w sprawie przeciwko Zarządowi Nieruchomości Komunalnych
wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 12 stycznia 2010 r., którym odrzucono jego skargę kasacyjną
odnoszącą się do wyroku tego Sądu z dnia 6 października 2009 r. oraz do
postanowień Sądu Okręgowego z dnia 6 października 2009 r. w sprawach VII Pz
2
47/09 i VII Pz 48/09. Skarga kasacyjna powoda została odrzucona między innymi z
tego powodu, że wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana przez powoda
zarówno w apelacji jak i w samej skardze była niższa niż 10.000 zł. Powód w obu
tych pismach oznaczył ją na 9.800 zł.
W odpowiedzi na zażalenie strona pozwana wniosła o jego oddalenie i
zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa
procesowego w wysokości prawem przewidzianej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zawarta w zażaleniu polemika skarżącego z rozstrzygnięciem Sądu
Okręgowego sprowadza się głównie do stwierdzenia, że skarżący, wbrew temu co
podniósł Sąd, wskazał w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu sporu na kwotę
28.000 zł, która została w ten sposób oznaczona przez Sąd pierwszej instancji.
Godzi się zauważyć, iż takie działanie powoda należy kwalifikować jako celowe
wprowadzanie w błąd Sądu Najwyższego, twierdzenia powoda mijają się bowiem
całkowicie ze stanem, który wynika z akt sprawy. Nie ulega żadnej wątpliwości, że
zarówno w apelacji, jak i w skardze kasacyjnej sam powód oznaczył wartość
przedmiotu zaskarżenia na kwotę 9.800 zł. Niezależnie od tego, że wartość ta jest
w istocie błędna, to powód jako wnoszący skargę, który jej nie sprostował w
otwartym dla wniesienia skargi kasacyjnej terminie ponosi wszystkie skutki prawne
dokonanej czynności (tak również postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26
listopada 1999 r., III CZ 135/99, LEX nr 528190 oraz postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 12 stycznia 2005 r., I PZ 24/04, niepubl.). W związku z
powyższym należało stwierdzić, że orzeczenie Sądu Okręgowego o odrzuceniu
skargi było prawidłowe, w myśl bowiem art. 3982
§ 1 k.p.c. niedopuszczalna jest
skarga kasacyjna w sprawach o prawa majątkowe z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa
niż 10.000 zł. Wobec powyższego odnoszenie się do pozostałych zarzutów
skarżącego jest zbędne.
Z tych względów na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z 3941
§ 3 k.p.c.
orzeczono, jak w sentencji.
O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c.