Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 13/10
POSTANOWIENIE
Dnia 16 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
ze skargi uczestnika postępowania
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt II Ca (…),
w sprawie z wniosku J. J.
przy uczestnictwie A. J.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 kwietnia 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 stycznia 2010 r., 22 grudnia 2009 r. i 11 grudnia 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie na postanowienie z dnia 4 stycznia 2010 r., w pozostałej części
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2010 r. Sąd Okręgowy w B. odrzucił – jako
wniesione po upływie terminu - zażalenie uczestnika postępowania A. J. od
2
postanowienia tego Sądu z dnia 11 grudnia 2009 r., którym odrzucono jego skargę o
wznowienie postępowania.
Postanowienie to uczestnik zaskarżył zażaleniem, w którym zarzucał naruszenie
art. 91 pkt 1 k.p.c. i art. 357 § 2 k.p.c. poprzez uznanie, że doręczenie odpisu
postanowienia z dnia 11 grudnia 2009 r. adwokatowi, a nie uczestnikowi osobiście, było
nieprawidłowe. Podnosił także, że nie został pouczony o sposobie zaskarżenia tego
postanowienia. Wnosił o uchylenie tego postanowienia, oraz poprzedzającego go
postanowienia z dnia 11 grudnia 2009 r. w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie
postępowania, a także z dnia 22 grudnia 2009 r., którym odrzucono wniesione osobiście
zażalenie od postanowienia z dnia 11 grudnia.2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie na postanowienie z dnia 4 stycznia 2009 r. nie jest zasadne.
Postanowienie z dnia 11 grudnia 2009 r. zostało doręczone w dniu 16 grudnia 2009 r.
pełnomocnikowi uczestnika ustanowionemu w postępowaniu o podział majątku
wspólnego. Doręczenie to było prawidłowe i skuteczne. Zgodnie z art. 91 k.p.c.,
pełnomocnictwo procesowe obejmuje z samego prawa między innymi umocowanie do
wszystkich łączących się ze sprawą czynności, w tym skargi o wznowienie
postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem. Jeżeli strona działa w
sprawie przez pełnomocnika procesowego, doręczeń dokonuje się tej osobie (art. 133 §
3 k.p.c.), jednocześnie wydane na posiedzeniu niejawnym postanowienia doręcza się
profesjonalnym pełnomocnikom bez pouczenia o sposobie zaskarżenia (art. 357 § 2
k.p.c. a contrario).
Na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 11 grudnia 2009 r., jako
postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie, uczestnikowi
służyło zażalenie do Sądu Najwyższego (art. 3941
§ 2 k.p.c.). Termin do jego wniesienia
wynosił tydzień i liczył się od dnia doręczenia postanowienia (art. 394 § 2 w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.), minął zatem 23 grudnia 2009 r. Z tego względu zażalenie wniesione
przez profesjonalnego pełnomocnika w dniu 30 grudnia 2009 r., a więc z uchybieniem
wskazanemu terminowi, podlegało odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Należy ponadto zwrócić uwagę na niedopuszczalną manierę zamieszczania w
zażaleniu na ostatnie wydane przez Sąd postanowienie również zażaleń na wszystkie
kolejno je poprzedzające i ponawianie w ten sposób już uprzednio wniesionych środków
3
odwoławczych. Tak wniesione zażalenia muszą podlegać odrzuceniu na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z art. 39821
, 373 i 370 k.p.c.

IV CZ 13/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia