Pełny tekst orzeczenia

- 1 -
Postanowienie z dnia 23 czerwca 1994 r.
III ARN 39/94
Rozstrzygnięcie wniosku o restrukturyzację zadłużenia z tytułu udzielo-
nego kredytu bankowego na rozwój produkcji rolnej, powodujące podjęcie
dyspozycji państwowymi środkami pieniężnymi z Funduszu Restrukturyzacji i
Oddłużenia Rolnictwa wymaga wydania przez właściwy naczelny organ
administracji państwowej decyzji administracyjnej.
Przewodniczący SSN: Adam Józefowicz (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Kazimierz Jaśkowski, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel,
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Waldemara Grudzieckiego, po
rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 1994 r. sprawy ze skargi Lucjana K. na pismo
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 października 1993 r., [...] w
przedmiocie odmowy udzielenia pomocy z Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...]
od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia
1993 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie
U z a s a d n i e n i e
Lucjan K. wystąpił z wnioskiem z dnia 12 listopada 1992 r. do Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - Fundusz Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa za pośrednictwem Wielkopolskiego Banku Kredytowego, Oddział w K. o
restrukturyzację zadłużenia, w kwocie 450 mln.zł.+150 mln. zł. odsetek z tytułu
udzielonego kredytu na rozwój produkcji roślin ozdobnych i obsługi eksportowej
kooperantów.
Nawiązując do pisma wnioskodawcy z dnia 26 listopada 1992 r., Dyrektor
Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa pismem z dnia 27 listopada 1992 r.
[...] powiadomił Wielkopolski Bank Kredytowy, Oddział K., że Rada tego Funduszu na
posiedzeniu w dniu 26 listopada 1992 r. podjęła decyzję, iż działalność w zakresie
produkcji kwiaciarskiej mieści się w zakresie działania Funduszu i wnioskodawca może
występować o restrukturyzację zadłużenia.
Pismem z dnia 4 października 1993 r. [...] Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej powiadomiło Wielkopolski Bank Kredytowy S.A., że wniosek w sprawie
wykupu wierzytelności Lucjana K. w wysokości 851.760.700 zł. z tytułu kredytów
zaciągniętych na produkcję kwiatów suchych uzyskał negatywną ocenę Biura Funduszu
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa.
Na skutek tego Wielkopolski Bank Kredytowy S.A., Oddział w K. pismem z dnia
10 listopada 1993 r. powiadomił wnioskodawcę, że decyzją Biura Funduszu
- 2 -
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa nie zakwalifikowano do restrukturyzacji
zadłużenia, powstałego z tytułu kredytów, zaciągniętych na działalność kwiaciarską.
Jednocześnie Bank w piśmie tym poinformował wnioskodawcę, że jego łączne
zadłużenie przeterminowane na dzień 10 listopada 1993 r. wynosi kwotę 944.325.793
zł. i wezwał wnioskodawcę do uregulowania w całości zadłużenia wraz z odsetkami od
19 listopada 1993 r. pod rygorem wszczęcia postępowania windykacyjnego.
W związku z pismem z dnia 4 października 1993 r. Lucjan K. zwrócił się pismem
z dnia 6 października 1993 r. do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej o
ponowne rozpoznanie sprawy [...].
Brak w sprawie danych do stwierdzenia, czy wniosek ten został rozstrzygnięty
lub spowodował jakikolwiek skutek prawny. Dlatego na pismo z dnia 4 października
1993 r. [...] Biura Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa - Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Lucjan K. wniósł skargę do Naczelnego Sądu
Administracyjnego w Warszawie, uznając, że pismo to zawiera dla niego negatywną
decyzję. W skardze tej wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Biura Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa w piśmie z dnia 6 listopada 1993 r. wnosił o odrzucenie skargi, twierdząc, że
stanowisko zawarte w piśmie z dnia 4 października 1993 r. nie jest decyzją
administracyjną, gdyż strony nie łączy stosunek publiczno lub prywatno-prawny z tego
względu, że Fundusz wykonuje swoje funkcje poprzez umowy zlecenia zawierane z
niektórymi bankami.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 10 grudnia 1993 r. w
sprawie [...] odrzucił skargę. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że udzielenie
pomocy w spłacie zadłużenia dokonywane jest na podstawie umów zawieranych przez
Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z odpowiednim bankiem. W związku
z tym podjęcie przez Ministra dyspozycji w przedmiocie dokonania wydatków z części
ustawy budżetowej, obejmującej plan funduszu, jak i nie podjęcie takiej dyspozycji nie
nosi znamion decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 k.p.a. Dlatego Naczelny
Sąd Administracyjny odrzucił skargę na podstawie art. 204 § 1 k.p.a.
Od powyższego postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10
grudnia 1993 r., Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego złożył rewizję nadzwyczajną, w
której zarzucił temu orzeczeniu rażące naruszenie prawa, a także naruszenie interesu
Rzeczypospolitej Polskiej poprzez obrazę art. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej,
zasady zaufania obywateli do Państwa i prawa, oraz prawa obywateli do sądu, art. 196
§ 1 k.p.a. w związku z art. 1 k.p.a. i art. 104 § 1 i § 2 k.p.a. oraz art. 204 § 1 k.p.a.
Skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Z mocy art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym
Banku Polskim (tekst jednolity: Dz. U. z 1992 r., Nr 72, poz. 360) ustawodawca
przekazał z obowiązkowej rezerwy budżetowej określone środki pieniężne na Fundusz
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa oraz upoważnił Radę Ministrów do określenia w
drodze rozporządzenia zasad funkcjonowania tego Funduszu i innych źródeł jego
- 3 -
zasilania. W myśl przepisu § 3 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 1992 r. w sprawie zasad funkcjonowania oraz źródeł
zasilania Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa (Dz. U. Nr 48, poz. 222)
środki funduszu przeznacza się m.in. na pomoc w spłacie zadłużenia, polegającą na
wydłużeniu okresu spłaty rat kapitału wraz z odsetkami na podstawie umów,
zawieranych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z bankami w celu
udzielenia za ich pośrednictwem kredytów, pożyczek i pomocy w spłacie odsetek od
kredytów, udzielonych ze środków bankowych, a także sfinansowania skutków
odroczeń spłaty rat kapitału i odsetek od kredytów, konwersji zadłużenia oraz
zaniechania postępowania egzekucyjnego wobec kredytobiorców. Według § 4 ust. 1
tego rozporządzenia dysponentem Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa
jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Zgodnie z § 5a ust. 1
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie zasad funkcjonowania oraz źródeł zasilania Funduszu
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa (Dz. U. Nr 75, poz. 379) środki tego Funduszu
w latach 1992 r. i 1993 r. mogą być przeznaczane na pomoc w spłacie kredytów
zaciągniętych przez rolnicze podmioty gospodarcze, dotknięte suszą w 1992 r. Z kolei
przepisem art. 6 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy budżetowej na rok 1992 z dnia 5 czerwca 1992
r. (Dz. U. Nr 50, poz. 229) ustawodawca ustalił dotacje na uzupełnienie środków na
restrukturyzację oraz upoważnił Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w
porozumieniu z Ministrem Finansów do określenia w drodze rozporządzenia zasad i
trybu udzielenia dotacji na restrukturyzację rolnictwa. Stosownie do przepisu § 4 ust. 1 i
2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 sierpnia 1992
r. w sprawie określenia zasad i trybu udzielania dotacji na restrukturyzację rolnictwa
stosownie do przepisu § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 6 sierpnia 1992 r. w sprawie określenia zasad i trybu udzielania
dotacji na restrukturyzację rolnictwa i jego otoczenia oraz na częściowe sfinansowanie
nakładów inwestycyjnych poniesionych w 1992 r. na zaopatrzenie wsi w wodę i
poprawę gospodarki wodno-ściekowej (Dz. U. Nr 66, poz. 335), zasady udzielania
pożyczek oraz kontroli ich wykorzystania określają umowy zawierane przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z bankami, a decyzje w sprawie przyznania
pożyczek i dotacji podejmuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Powyższy
tryb postępowania szczegółowo precyzuje "Informacja w sprawie zasad funkcjonowania
Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa", wydana we wrześniu 1992 r. w
formie resortowego aktu prawnego przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w ramach ogólnej kompetencji resortowej
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Ust. 7 pkt. 1 i 3 tej Informacji określa
zasady dokumentacji wniosków o oddłużenie oraz udzielenie kredytu naprawczego i
wymaga, aby podmiot ubiegający się o oddłużenie zwrócił się do banku, w którym jest
zadłużony z wnioskiem o restrukturyzację wierztelności, zawierającym charakterystykę
zadłużenia, obejmującą łączną kwotę i inne dane, według oznaczonego wzorca
wniosku o restrukturyzację. Do wniosku tego winien być dołączony przy kwocie
zadłużenia przekraczającego 1 mld. zł. plan naprawczy, opracowany, według
standardów uznawanych przez bank, przez Ośrodek Doradztwa Rolniczego lub firmę
doradczo konsultingową z jednoczesną charakterystyką wymaganych danych i opinią.
- 4 -
Następnie pkt 6 ust. 7 powyższej Informacji wymaga dołączenia do wniosku
opinii komisji społecznych odpowiedniego szczebla.
Wymienione wyżej przepisy określające szczególny tryb postępowania nie
zawierają przepisu odsyłającego w zakresie nie uregulowanym do stosowania ogólnych
przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
Jednakże z przedstawionej wyżej regulacji prawnej wynika, że w zakresie
nieuregulowanym w przepisach szczególnych, właściwy organ administracji państwowej
winien uzupełniająco stosować przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, aby
we właściwym trybie rozstrzygnąć skonkretyzowaną indywidualną sprawę
administracyjną (art. 1 pkt 1k.p.a.). Wniosek o restrukturyzację zadłużenia skierowany
przez zainteresowaną stronę do właściwego organu administracji państwowej,
zawierający żądanie czynności organu ze względu na swój interes prawny, powoduje
bowiem z mocy art, 61 k.p.a. obowiązek tego organu podjęcia działania, wymagającego
zastosowania norm materialnego prawa administracyjnego do ustalonego stanu
faktycznego w formie decyzji, określonej normami procesowego prawa
administracyjnego (art. 104 k.p.a.).
Mając na uwadze powyższe wywody, Sąd Najwyższy doszedł do przekonania,
że rozstrzygnięcie o żądaniu wniosku o restrukturyzację zadłużenia z tytułu udzielonego
kredytu bankowego na rozwój produkcji rolnej, powodujące podjęcie dyspozycji
państwowymi środkami pieniężnymi z Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa wymaga wydania przez właściwy naczelny organ administracji państwowej
decyzji administracyjnej (§ 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 6 sierpnia 1992 r. w sprawie określenia zasad i trybu udzielenia
dotacji na restrukturyzację rolnictwa i jego otoczenia oraz na częściowe sfinansowanie
nakładów inwestycyjnych, poniesionych w 1992 r. na zaopatrzenie wsi w wodę i
poprawę gospodarki ściekowej, Dz.U. Nr 66, poz. 335 w związku z art. 104 § 1 i 2
k.p.a.). Decyzja taka, skutkująca przekazanie na rachunek banku kredytowego
oznaczonej kwoty na pomoc w spłacie zadłużenia powinna odpowiadać wymaganiom,
przewidzianym w art. 107 k.p.a. z tym uzupełnieniem, że może zawierać także inne
składniki, określające terminy i istotne warunki w następstwie wykonania decyzji
między Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z bankiem (§ 5a ust. 4
powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r. i ust. 5
wymienionej wyżej Informacji z września 1992 r.).
Omawiana decyzja administracyjna powinna być zgodnie z art. 109 § 1 k.p.a.
doręczona stronom zainteresowanym. Ponadto należy według art. 16 § 1 i art. 127 § 1
k.p.a. uważać taką decyzję za ostateczną i podlegającą z mocy art. 16 § 2 i art. 196
k.p.a. zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem.
Mając na uwadze powyższe stwierdzenia należy następnie rozważyć, czy
wniosek Lucjana K. z dnia 12 listopada 1992 r. o restrukturyzację zadłużenia z tytułu
udzielonego kredytu bankowego na rozwój produkcji roślin ozdobnych i obsługi
eksportowej kooperantów został prawidłowo załatwiony?
Z akt sprawy wynika, że w odpowiedzi na wniosek, Lucjan K. otrzymał pismo z
dnia 4 października 1993 r. [...] z Biura Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa o Gospodarki Żywnościowej, podpisane przez dyrektora tego Biura,
zawierające zawiadomienie, że wniosek uzyskał negatywną ocenę i nie został
- 5 -
zakwalifikowany do restrukturyzacji zadłużenia. W związku z treścią tego pisma
powstaje do rozstrzygnięcia problem, czy pismo to z dnia 14 października 1992 r., nie
spełniające wymagań co do formy prawnej decyzji administracyjnej ma znamiona
rozstrzygnięcia co do istoty w indywidualnej sprawie w rozumieniu art. 1 § 1 pkt 1 i art.
104 § 2 k.p.a. i czy może być uznane za decyzję administracyjną ze względu na
zawarte w nim elementy istotne do zakwalifikowania go do kategorii decyzji ?
Art. 107 § 1 k.p.a. określa niezbędne elementy, jakie powinna zawierać decyzja.
Przepis ten wymienia wśród nich między innymi: oznaczenie organu administracji
państwowej, datę wydania decyzji, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy
prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, podpis osoby upoważnionej
do wydania decyzji z podaniem stanowiska służbowego. W orzecznictwie Naczelnego
Sądu Administracyjnego np. w wyroku z dnia 20 lipca 1981 r. w sprawie SA 1163/81,
(opublikowanym w OSPiKA z 1982 r. Nr 9 -10, poz. 169) wyrażono stanowisko, że
"pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwionej w drodze decyzji są
decyzjami pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej w art. 107 § 1 k.p.a.,
jeżeli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako
decyzji. Do takich elementów należy zaliczyć: oznaczenie organu administracji
państwowej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy
oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji".
Podobny pogląd wyrazili w doktrynie prawa Janusz Borkowski i Barbara Adamiak
w publikacji p.t. "Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne",
(Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992 r., s. 271 - 272) stwierdzający, że
nazwanie czynności organu administracyjnego decyzją nie wystarcza do jej
zakwalifikowania do kategorii decyzji w rozumieniu kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli tak nazwana czynność nie będzie posiadać minimum
elementów, przewidzianych przez przepisy prawa procesowego, a jednocześnie gdy nie
będzie stanowić władczego i jednostronnego rozstrzygnięcia o prawach lub
obowiązkach indywidualnych jednostki.
W późniejszym orzecznictwie Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że treść,
a nie forma, przesądza o tym, czy dany akt jest decyzją administracyjną. Jeżeli
określona sprawa podlega załatwieniu w drodze decyzji, to za decyzję należy uznać
pismo organu rozstrzygającego tę sprawę, zawierające co najmniej oznaczenie tego
organu, oznaczenie adresata aktu, rozstrzygnięcie w sprawie oraz podpis
upoważnionego pracownika organu, gdyż spełnia ono podstawowe i niezbędne warunki
decyzji, wymienione w art. 107 § 1 k.p.a. (por. wyrok z dnia 22 września 1981 r., SA
791/81, opubl. OSNA 1981, Nr 2, poz. 91; wyrok z dnia 8 lutego 1983 r., SA/Wr 559,
opubl. OSNA 1983, Nr 1, poz. 1).
Powyższe stanowisko zostało zaakceptowane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, a ostatnio w postanowieniu z dnia 29 marca 1994 r.w sprawie III ARN
12/94 (niepublikowanym). W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny powinien
ocenić z punktu widzenia powyższych kryteriów pismo Dyrektora Biura Funduszu
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa z dnia 4 października 1993 r. Pismo to bowiem
w sposób władczy i jednostronny rozstrzyga negatywnie o prawach i obowiązkach
Lucjana K. do restrukturyzacji zadłużenia z przeznaczonego na ten cel funduszu
państwowego oraz wskazuje organ, od którego to pismo pochodzi i adresata pisma i
- 6 -
datę.
Ponadto należy stwierdzić, że powyższe pismo podpisał działający z
upoważnienia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej dyrektor, powołanego do
załatwiania spraw o restrukturyzację zadłużenia Biura Funduszu Restrukturyzacji i
Oddłużenia Rolnictwa - Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w imieniu
właściwego organu administracji państwowej.
Pismo to zawiera więc uzewnętrznione oświadczenie woli kompetentnego
organu administracyjnego, rozstrzygające jednostronnie władczo indywidualną sprawę
konkretnie oznaczonej osoby, będącej podmiotem gospodarczym, podjętej w
postępowaniu uregulowanym przez przepisy proceduralne w wyniku zastosowania
materialnego prawa administracyjnego do ustalonego stanu faktycznego sprawy.
Mając na uwadze wymienione wyżej elementy treści omawianego pisma z dnia 4
października 1993 r. należy stwierdzić, że zawiera ono minimum wymagań
formalnoprawnych, umożliwiających zaliczenie tego pisma do decyzji rozstrzygającej co
do istoty sprawę indywidualną, podlegającą załatwieniu w drodze decyzji
administracyjnej.
Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny zaskarżonym postanowieniem
odrzucającym skargę rażąco naruszył art. 104 § 1 i 2 w związku z art. 1 § 1 k.p.a., a
nadto art. 196 § 1 i art. 204 § 1 k.p.a. uznając, że podjęcie przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej dyspozycji z Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa nie nosi znamion decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 k.p.a.
Stanowisko to jest wyraźnie sprzeczne z § 7 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 sierpnia 1992 r., przewidującym
podejmowanie przez ten naczelny organ administracji państwowej dyspozycji w sprawie
udzielania dotacji na restrukturyzację rolnictwa w formie decyzji. Sprawy o
restrukturyzację zadłużenia rolniczego są bowiem sprawami indywidualnymi
publicznoprawnymi, których rozstrzygnięcie powoduje, następstwa w sferze zewnętrznej
administracji. Dlatego wymagają zgodnie z cyt.wyżej § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 6
sierpnia 1992 r. podjęcia decyzji administracyjnej.
Nie chodzi tu bowiem o bezpośrednie dysponowanie przez naczelny organ
administracji państwowej wprost dochodami i wydatkami z budżetu państwa, na
określone cele, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. -
Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz. 18 ze zm.), nie stanowiące podstawy roszczeń
bądź zobowiązań prawnych państwa wobec osób trzecich, bowiem ustawodawca
utworzył i przekazał środki z budżetu na specjalny fundusz na cele restrukturyzacji
rolnictwa z przeznaczeniem m.in. na pomoc w spłacie kredytów zaciągniętych przez
rolnicze podmioty gospodarcze, dotknięte suszą w 1992 r. (por. § 5a ust. 1 cyt. wyżej
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r.). Okoliczność zatem, że
środki z Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa są wydatkowane w
określonych co do wysokości granicach finansowych, według planu stanowiącego
element ustawy budżetowej, jest w tym wypadku w ramach szczególnej regulacji
prawnej bez znaczenia, jak również to, że następstwa pozytywnej decyzji, wymagającej
podjęcia dyspozycji środkami pieniężnymi z wymienionego funduszu przeznaczonego
na restrukturyzację zadłużenia indywidualnego podmiotu gospodarczego są
realizowane w drodze umowy z bankiem, za pośrednictwem którego jest składany
- 7 -
wniosek o restrukturyzację zadłużenia. Nie ma też znaczenia w sprawie fakt, że decyzje
o restrukturyzacji zadłużenia są rozstrzygnięciami co do istoty sprawy o charakterze
uznaniowym, bowiem także takie decyzje podlegają kontroli sądu administracyjnego.
W świetle powyższych rozważań okazuje się, że rewizja nadzwyczajna jest
uzasadniona, jak również zawarte w niej zarzuty. Zaskarżone postanowienie nie tylko
rażąco narusza wskazane wyżej przepisy prawa, ale także interes Rzeczypospolitej
Polskiej, uchybiając podstawowej zasadzie ustrojowej państwa prawnego, wynikającej z
art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej, to jest zasadzie prawa obywatela do rozpoznania
jego sprawy przez niezawisły sąd, którego to prawa pozbawia obywatela zaskarżone
postanowienie.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 422 § 1 i art. 421 § 2 k.p.c.
orzekł, jak w sentencji.