Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku (...) Odlewni Spółki z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o składki na ubezpieczenie wypadkowe

na skutek apelacji (...) Odlewni Spółki z o.o. z siedzibą w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt III U 677/12

u c h y l a zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

Sygn. akt III AUa 1244/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją
z dnia 13 marca 2012 r. stwierdził, że stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązującą płatnika składek (...) Odlewni Sp. z o.o. w S. w roku składkowym obejmującym okres od 1.04.2011 r. do 31.03.2012 r. podwyższa się o 50%.

W podstawie prawnej Zakład powołał art. 34 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1332 z późn. zm.) oraz art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że przeprowadzona
u płatnika kontrola składek wykazała, że płatnik w informacji ZUS IWA za lata 2009 i 2010 posłużył się niewłaściwym kodem PKD.

W dniu 29.11.2011 r. płatnik (...) Odlewnia Sp. z o.o. złożyła korekty ZUS ZWA za lata 2009 – 2010 wykazując poprawne PKD.

Złożenie korekt ZUS IWA spowodowało przeliczenie obowiązującej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe z 2,21% na 3,54% za okres od 1.04.2011 r. do 31.03.2012 r.

Od powyższej decyzji płatnik składek wniósł odwołanie w którym domagał się jej zmiany i stwierdzenia, iż obowiązująca składka wypadkowa dla (...) Odlewnia jako płatnika za okres od 1.04.2011 r. do 31.03.2012 r. wynosi 3,54% i nie ulega podwyższeniu.

Zarzucił, że zaskarżona decyzja narusza przepisy art. 34 ust. 1, art. 6 kpa, art. 7
i 9 kpa, art. 107 § 1 i 3 kpa oraz art. 40 § 1 kpa i art. 15 ust. 1 ustawy o KRS.

Zdaniem odwołującego się płatnik podał jedynie dane nieprawidłowe, a nie nieprawdziwe w postaci kodów działalności.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie
z tych samych przyczyn, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu wyrokiem z dnia 16 października 2012 r. oddalił odwołanie.

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił, że organ rentowy w dniach 20, 21, 24 i 27 października 2011 r. oraz od 2 do 4 i od 7 do 10 listopada 2011 r. przeprowadził kontrolę w (...) Odlewnia Spółka z o.o.

Zakresem kontroli objęto prawidłowość i rzetelność obliczania składek na ubezpieczenie społeczne oraz innych składek do których pobierania zobowiązany jest Zakład, a także zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego.

W następstwie przeprowadzonej kontroli organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

W ocenie Sądu płatnik nie przedstawił nieprawdziwych danych jedynie dane nieprawidłowe w postaci zdezaktualizowanych symboli z PKD 2004, które były właściwe dla prowadzonej przez płatnika działalność odlewniczą, co oznacza, że nie naruszył przepisu art. 34 ust. 1 ustawy wypadkowej.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu zaskarżył apelacją płatnik składek (...) Odlewnia Spółka z o.o. z siedzibą w S. i wniósł o:

1/ jego zmianę w całości poprzez orzeczenie o zmianie zaskarżonej decyzji organu rentowego z dnia 13 marca 2012 r. w całości i stwierdzenie, iż obowiązująca składka wypadkowa dla (...) Odlewnia Sp. z o.o. w S. jako płatnika za okres od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2012 r. wynosi 3.54% i nie ulega podwyższeniu,

2/ zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego kosztów postepowania przed Sądem I instancji wg spisu kosztów znajdującego się w aktach sprawy i Sądem II instancji wg norm przepisanych lub spisu kosztów przedłożonego na rozprawie apelacyjnej.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

1/ art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie, bowiem jak wynika wprost z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji, odwołujący się jako płatnik składek podając zdezaktualizowane symbole z PKD 2004 – zamiast symboli z PKD 2007 – przekazał dane nieprawidłowe, a nie dane nieprawdziwe, wobec czego nie są w ogóle spełnione przesłanki do zastosowania wobec płatnika w/w sankcyjnego przepisu, zgodnie z którym organ rentowy może ustalić stopę procentową składki na cały rok składkowy w wysokości 150% wyłącznie w wypadku przekazania przez płatnika danych nieprawdziwych, a nie danych nieprawidłowych,

2/ art. 328 § 2 kpc, poprzez niewyjaśnienie podstaw prawnych rozstrzygnięcia Sądu I instancji, oddalającego odwołanie płatnika składek, w sytuacji gdy
w ustalonym przez Sąd I instancji stanie faktycznym brak było podstaw prawnych do oddalenia odwołania od decyzji organu rentowego.

Apelujący podniósł, że ustalenia Sądu I instancji są sprzeczne z sentencją orzeczenia, gdyż Sąd I instancji podzielił stanowisko odwołującego się płatnika, iż przekazał dane nieprawidłowe, a nie dane nieprawdziwe i brak było podstaw do oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu apelacji wnioskodawca podniósł też, że warunkiem zastosowania art. 34 ust. 1 ustawy jest podanie danych nieprawdziwych (a nie nieprawidłowych) będących wynikiem zawinionego zachowania płatnika ukierunkowanego na wprowadzenie organu rentowego w błąd (tak. SN w wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn.. akt UK 15/11).

W niniejszej sprawie płatnik nie podjął żadnych działań zmierzających do wywołania tego skutku, nie dokonywał żadnych zmian mających lub mogących wywołać taki skutek.

Według apelującego trudno przyjąć, iż brak zmiany danych w części dotyczącej błędu PKD przez płatnika było zawinionym działaniem ukierunkowanym na wprowadzenie w błąd organu rentowego.

Powyższe uzasadnia wnioski apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona o ile skutkuje uchylenie zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Uzasadniony jest zarzut apelacji naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 328 § 2 kpc.

Z regulacji tego przepisu wynika, że uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, a mianowicie ustalenia faktów, które sąd uznał za udowodnione dowodów na których się oparł i przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.

Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe ale nie dokonał w sprawie żadnych ustaleń mimo, że powołuje się na zeznania świadków.

W szczególności nie ustalił przyczyny z powodu której spółka w spornym okresie nie podała właściwego kodu PKD.

Również Sąd I instancji dopuścił się sprzeczności pomiędzy treścią uzasadnienia a rozstrzygnięciem.

Ostatecznie bowiem ustalił, że decyzja organu rentowego jest niesłuszna a mimo tego oddalił odwołanie powołując się na przepis art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

W związku z powyższym wyrok Sądu I instancji nie poddaje się kontroli Sądu Apelacyjnego.

Zebrany materiał dowodowy w postepowaniu przed Sądem I instancji nie jest dostateczny do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia przez Sąd II instancji
i wymaga ponownego przeprowadzenia postepowania dowodowego przez Sąd I instancji.

W sprawie o podwyższenie składek na ubezpieczenie wypadkowe nie można abstrahować bowiem od przyczyn i okoliczności z powodu których jednostka wadliwie przekazała informację. Stwierdzenie czy strona nie ponosi czy też ponosi odpowiedzialność na zasadzie art. 34 ust. 1 ustawy wypadkowej musi być dokonywana indywidualnie przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności, których dopiero łączna ocena może doprowadzić do konkluzji, że w konkretnej sprawie wymierzenie składki wypadkowej podwyższonej było zgodne lub nie do pogodzenia z normą prawną zawartą w powołanym przepisie.

W ponownym postępowaniu rzeczą Sądu I instancji będzie wyjaśnienie wszystkich okoliczności w wyniku których doszło do przekazania danych nie odpowiadających właściwemu PKD.

Stwierdzić bowiem należy, że począwszy od informacji ZUS IWA składanej za rok 2009 płatnicy składek zobowiązani są podawać pięcioznakowy kod rodzaju przeważający działalności wg Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885 z późn. zm. tzw. „PKD 2007” z jakim płatnik był ujęty w rejestrze Regon w dniu 31 grudnia roku, za który jest ona składana. Powyższa zmiana wynika z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (Dz. U. Nr 223, poz. 1783) które wprowadziło nowy wzór informacji z którego wynikało jaki kod PKD powinien być na niej wydany.

Z protokołu kontroli spółki dołączonego do akt rentowych wynika, że według zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym Regon z dnia 2.01.2009 r. płatnik posiadał rodzaj działalności według PKD 2451 z (2007).

Wobec powyższego należy przeprowadzić dowód z tego zaświadczenia jak również z pouczenia do formularza do ZUS IWA w spornym okresie w którym ZUS miał wskazywać płatnikowi prawidłowy PKD.

Następnie po uzyskaniu powyższych wyjaśnień i przy ich uwzględnieniu Sąd ponownie przesłucha świadków A. M. i M. K. na okoliczność błędnego wskazania kodu PKD w tym ze szczególnym uwzględnieniem pouczeń organu rentowego co do właściwego stosowania PKD w spornym okresie i dlaczego świadek M. K. podała jak zeznała „zły nr PKD”.

Świadkowie winni odnieść się również co do sposobu korekty informacji ZUS IWA za 2009 r. w związku z pismem ZUS z dnia 8.02.2010 r. i czego dotyczyły te błędy a w szczególności czy kodu PKD i dlaczego po tym zawiadomieniu spółka nie przekazywała właściwego kodu PKD.

Podkreślić też należy, że to płatnik ma wykazać, że zgłoszenie nieprawidłowych danych nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych tj. niezawinionych (por. wyrok SN z dnia 21 lutego 2012 r. I UK 207/11).

Dopiero tak przeprowadzone postepowanie i ocena jego wyników może stanowić podstawę do rozstrzygnięcia czy zachodzą przesłanki do zastosowania sankcji z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, czy też zachodzą niezawinione przyczyny za które płatnik nie ponosi odpowiedzialności.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny stosownie do art. 386 § 4 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 108 § 2 kpc.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)