I PA 1/95
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III PZP 25/87
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 7 września 1995 r.
I PA 1/95
Radcy prawnemu, któremu sąd dyscyplinarny pierwszej instancji wymierzył
karę zawieszenia lub pozbawienia prawa do wykonywania zawodu, przysługuje
odwołanie do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji, a gdy kara taka została
orzeczona przez sąd dyscyplinarny drugiej instancji, ukaranemu przysługuje
odwołanie do Sądu Najwyższego.
Przewodniczący Sędzia SN: Józef Iwulski, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Alfred Michalczyk,
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 września 1995 r. sprawy obwinionego
radcy prawnego Marka J., z powodu odwołania wniesionego przez obwinionego od
orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Z.G. z dnia 24
kwietnia 1995 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
stwierdzić swoją niewłaściwość i na podstawie art. 25 § 1 k.p.k. sprawę prze-
kazać Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu do rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 1995 r., [...] Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okrę-
gowej Izby Radców Prawnych w Z.G. orzekł wobec radcy prawnego Marka J. karę
dyscyplinarną pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego.
W terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia na piśmie wraz z uzasadnie-
niem ukarany wniósł odwołanie do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Okręgowego
Sądu Dyscyplinarnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 65 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U.
Nr 19, poz. 145 ze zm.) stanowi, że od orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę
zawieszenia prawa do wykonywania zawodu lub karę pozbawienia prawa do wy-
konywania zawodu radcy prawnego ukaranemu służy prawo wniesienia odwołania do
Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia na piśmie wraz z
uzasadnieniem. Przepis ten był przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego, który w
uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 20 lipca 1987 r., III PZP 25/87 (OSNCP 1988 z.
5 poz. 54) stwierdził, że "Radcy prawnemu, któremu sąd dyscyplinarny pierwszej
instancji wymierzył karę zawieszenia lub pozbawienia prawa do wykonywania zawodu,
przysługuje odwołanie do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji, a gdy kara taka
została orzeczona przez sąd dyscyplinarny drugiej instancji, ukaranemu przysługuje
odwołanie do Sądu Najwyższego". Uchwale tej nadano moc zasady prawnej, wiąże
więc ona skład orzekający w niniejszej sprawie (art. 22 ustawy z dnia 20 września 1984
r. o Sądzie Najwyższym, jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48.
Na podstawie § 40 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6
kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do
radców prawnych i aplikantów radcowskich (Dz. U. Nr 27, poz. 138 ze zm.) odwołanie
powinno być wniesione do sądu dyscyplinarnego I instancji, co ukarany uczynił w
terminie. Sąd ten powinien odwołanie przekazać sądowi właściwemu do jego roz-
poznania, to jest Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu, mimo że ukarany - ze względu
na niewłaściwą wykładnię przepisu art. 63 ust. 3 ustawy o radcach prawnych - wskazał
Sąd Najwyższy jako adresata odwołania.
Z powyższych względów na podstawie art. 25 § 1 k.p.k. orzeczono jak w
sentencji.
========================================
I PA 1/95
Radcy prawnemu, któremu sąd dyscyplinarny pierwszej instancji wymierzył
karę zawieszenia lub pozbawienia prawa do wykonywania zawodu, przysługuje
odwołanie do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji, a gdy kara taka została
orzeczona przez sąd dyscyplinarny drugiej instancji, ukaranemu przysługuje
odwołanie do Sądu Najwyższego.
Przewodniczący Sędzia SN: Józef Iwulski, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Alfred Michalczyk,
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 września 1995 r. sprawy obwinionego
radcy prawnego Marka J., z powodu odwołania wniesionego przez obwinionego od
orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Z.G. z dnia 24
kwietnia 1995 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
stwierdzić swoją niewłaściwość i na podstawie art. 25 § 1 k.p.k. sprawę prze-
kazać Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu do rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 1995 r., [...] Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okrę-
gowej Izby Radców Prawnych w Z.G. orzekł wobec radcy prawnego Marka J. karę
dyscyplinarną pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego.
W terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia na piśmie wraz z uzasadnie-
niem ukarany wniósł odwołanie do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Okręgowego
Sądu Dyscyplinarnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 65 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U.
Nr 19, poz. 145 ze zm.) stanowi, że od orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę
zawieszenia prawa do wykonywania zawodu lub karę pozbawienia prawa do wy-
konywania zawodu radcy prawnego ukaranemu służy prawo wniesienia odwołania do
Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia na piśmie wraz z
uzasadnieniem. Przepis ten był przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego, który w
uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 20 lipca 1987 r., III PZP 25/87 (OSNCP 1988 z.
5 poz. 54) stwierdził, że "Radcy prawnemu, któremu sąd dyscyplinarny pierwszej
instancji wymierzył karę zawieszenia lub pozbawienia prawa do wykonywania zawodu,
przysługuje odwołanie do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji, a gdy kara taka
została orzeczona przez sąd dyscyplinarny drugiej instancji, ukaranemu przysługuje
odwołanie do Sądu Najwyższego". Uchwale tej nadano moc zasady prawnej, wiąże
więc ona skład orzekający w niniejszej sprawie (art. 22 ustawy z dnia 20 września 1984
r. o Sądzie Najwyższym, jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48.
Na podstawie § 40 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6
kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do
radców prawnych i aplikantów radcowskich (Dz. U. Nr 27, poz. 138 ze zm.) odwołanie
powinno być wniesione do sądu dyscyplinarnego I instancji, co ukarany uczynił w
terminie. Sąd ten powinien odwołanie przekazać sądowi właściwemu do jego roz-
poznania, to jest Wyższemu Sądowi Dyscyplinarnemu, mimo że ukarany - ze względu
na niewłaściwą wykładnię przepisu art. 63 ust. 3 ustawy o radcach prawnych - wskazał
Sąd Najwyższy jako adresata odwołania.
Z powyższych względów na podstawie art. 25 § 1 k.p.k. orzeczono jak w
sentencji.
========================================