Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 6 maja 1997 r.
II UKN 89/97
Kasacja oparta na zarzucie naruszenia przepisu, który nie miał zastoso-
wania w dacie wydania zaskarżonego wyroku sądu drugiej instancji nie zawiera
usprawiedliwionej podstawy w rozumieniu art. 393
1
pkt 2 KPC.
Przewodniczący SSN: Maria Tyszel, Sędziowie SN: Barbara Wagner, Andrzej
Wróbel (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 1997 r. sprawy z wniosku
Edwarda S. przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego-Oddziałowi Re-
gionalny w Z.W. o dalsze prawo do renty inwalidzkiej rolniczej, na skutek kasacji wnios-
kodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Łodzi z dnia 22 listopada 1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Edward S. w kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 listopada
1996 r. [...] oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 września 1996 r. [...], którym oddalono jego
odwołanie od decyzji Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego-Oddziału
Regionalnego w Z.W. z dnia 18 czerwca 1996 r. wstrzymującej dalszą wypłatę renty
inwalidzkiej rolniczej od dnia 1 lipca 1996 r., zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naru-
szenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez
niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia, tj. art. 3 § 2
zdanie pierwsze KPC oraz art. 477
4
§ 1 KPC, wnosząc o uchylenie tego wyroku w
całości i ?przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.@ W uzasadnieniu podstaw
kasacyjnych podał, że Sąd Apelacyjny rozpoznając sprawę powołał wprawdzie drugiego
biegłego lekarza internistę oraz biegłego pulmunologa w celu ustalenia stanu zdrowia
ubezpieczonego, jednakże badania wykonane przez tych lekarzy ograniczone były do
badań ogólnych. W ocenie wnoszącego kasację pogląd Sądu, że wydana łącznie opinia
biegłych lekarzy, nie uzasadnia orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy w
gospodarstwie rolnym, nie jest trafny. Sąd nie wyjaśnił wszystkich okoliczności istotnych
dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem materiał dowodowy w sprawie nie został zebrany w
sposób dostateczny. W szczególności konieczne było powołanie przez Sąd biegłego
lekarza neurologa oraz zlecenie badań ubezpieczonego również za pomocą aparatury
specjalistycznej zważywszy, iż skarżył się na bóle i zawroty głowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 39312
KPC Sąd Najwyższy oddala kasację, jeżeli nie
ma usprawiedliwionych podstaw albo jeżeli zaskarżony wyrok mimo błędnego uzasad-
nienia w ostatecznym wyniku odpowiada prawu. Kasacja w rozpoznawanej sprawie była
oparta na podstawie określonej w art. 393
1
KPC i zawierała zarzut naruszenia
przepisów art. 3 § 2 zdanie pierwsze KPC oraz art. 477
4
§ 1 KPC. Przepis art. 3 § 2
KPC, który stanowił, że ?Sąd powinien dążyć do wszechstronnego zbadania wszystkich
istotnych okoliczności sprawy i do wyjaśnienia rzeczywistej treści stosunków
faktycznych i prawnych. Sąd z urzędu może podejmować czynności dopuszczalne
według stanu sprawy, jakie uzna za potrzebne do uzupełnienia materiału i dowodów
przedstawionych przez strony i uczestników postępowania@ oraz przepis art. 477
4
§ 1
KPC stanowiący, że ? Jeżeli przyczyni się to w sposób istotny do przyspieszenia
postępowania, sąd rewizyjny przeprowadza dowody uzupełniające lub ponawia niektóre
dowody przeprowadzone przez sąd pierwszej instancji. Sąd może dokonać na tej
podstawie nowych ustaleń, jeżeli nie jest do tego konieczne ponowne przeprowadzenie
postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części.@ , zostały skreślone
ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego,
rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o
postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosz-
tach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz.
189), która weszła w życie z dniem 1 lipca 1996 r. W rozpoznawanej sprawie nie ma
zastosowania przepis art. 11 tej ustawy. Zaskarżony kasacją wyrok Sądu Apelacyjnego
w Łodzi został wydany po dniu wejścia w życie tej ustawy, a zatem w dniu wydania tego
wyroku nie obowiązywał przepis art. 3 § 2 zdanie pierwsze KPC i art. 477
4
§ 1 KPC.
Kasacja oparta na zarzucie naruszenia przepisów, które nie obowiązywały w dacie
wydania zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji, nie ma usprawiedliwionych
podstaw w rozumieniu art. 393
12
KPC i podlega oddaleniu.
Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
========================================