Postanowienie z dnia 8 stycznia 1998 r.
II UZ 118/97
Kasacja podpisana za radcę prawnego przez osobę nieuprawnioną do jej
wniesienia kasacji podlega odrzuceniu.
Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka
(sprawozdawca), Maria Tyszel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 1998 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Józefa K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w Z. o wypłatę świadczeń, na skutek zażalenia organu rentowego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Katowicach z dnia 28 sierpnia 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach pos-
tanowieniem z dnia 28 sierpnia 1997 r. odrzucił kasację Zakładu Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziału w Z. od wyroku tego Sądu z dnia 21 maja 1997 r., wskazując, że
skarga kasacyjna nie spełnia wymagania z art. 393
2
§ 1 KPC. Organ rentowy nie był
w sprawie reprezentowany przez pełnomocnika legitymującego się uprawnieniami
określonymi treścią tego przepisu, a nadto skarga kasacyjna została opatrzona jedy-
nie pieczęcią radcy prawnego, jednakże brak pełnomocnictwa i skrót „wz” pod nie-
czytelnym podpisem na tej pieczęci wskazuje, że kasacja nie została sporządzona i
wniesiona przez radcę prawnego, a jedynie użyto jego imiennej pieczęci. W konsek-
wencji skarga kasacyjna, która nie spełniła wymagania określonego treścią art. 393
2
§ 1 KPC, podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 393
5
KPC.
- 2 -
W zażaleniu organ rentowy podniósł, że mgr Zdzisław R. jest jego etatowym
radcą prawnym i posiada pełnomocnictwo procesowe do reprezentowania go przed
wszelkimi sądami powszechnymi, którego na skutek przeoczenia nie dołączono do
kasacji. Pozwany wszakże zapoznał się z treścią skargi kasacyjnej, którą w pełni
zaakceptował. Zdaniem skarżącego brak pełnomocnictwa lub niejasności dotyczące
osoby, która podpisała kasację powinny być wyjaśnione przed wydaniem zaskarżo-
nego postanowienia o odrzuceniu kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Obowiązujący przy wnoszeniu kasacji przymus adwokacko-radcowski jest
spełniony, jeżeli kasację sporządzi i podpisze adwokat lub radca prawny, którego
skarga kasacyjna wymieniła jako wnoszącego ją pełnomocnika (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1997 r., II CZ 35/97, OSNP 1997, z. 10, poz.
151). Jest niekwestyjne, że w pierwszoinstancyjnym oraz apelacyjnym postępowaniu
sądowym w rozpatrywanej sprawie organ rentowy był reprezentowany przez pełno-
mocników nie legitymujących się statusem prawnym adwokata lub radcy prawnego.
Natomiast wniesiona kasacja nie wymieniała wnoszącego ją pełnomocnika, a była
opatrzona jedynie imienną pieczęcią radcy prawnego, który nawet przy złożeniu roz-
patrywanego zażalenia przedłożył pełnomocnictwo do reprezentowania organu ren-
towego jedynie przed sądami powszechnymi, a nie przed Sądem Najwyższym.
Nadto, czego nie podważa zażalenie, kasację podpisała osoba nieuprawniona do jej
wniesienia w rozumieniu art. 393
2
§ 1 KPC. Usunięcie formalnych wad kasacji doty-
czących wnoszącego ją pełnomocnika następuje wyłącznie w sytuacji zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego, tj. kiedy nie ma wątpliwości, że skarga kasa-
cyjna została sporządzona i podpisana przez uprawnionego pełnomocnika w rozu-
mieniu art. 393
2
§ 1 KPC, a brakuje pełnomocnictwa do jej wniesienia lub podpisu
osoby uprawnionej. W tych okolicznościach Sąd drugiej instancji trafnie przyjął, że
kasacja nie została sporządzona i wniesiona przez uprawnionego radcę prawnego, a
jedynie posłużono się jego imienną pieczęcią, przez co w konsekwencji wystąpiła
nieusuwalna wada skargi kasacyjnej, która jako niedopuszczalna podlegała odrzu-
ceniu na podstawie art. 393
5
KPC.
- 3 -
Mając powyższe na uwadze zażalenie należało oddalić na podstawie art.
385 KPC w związku z art. 397 § 2 i 393
19
KPC.
========================================